SALT: THE SEQUENTIAL is een unieke compilatie van werk van een nieuwe generatie Turkse kustenaars, gecureerd door Amira Akbıyıkoğlu en Farah Aksoy van het gelijknamige culturele instituut in Istanbul. Het werk van de zes kunstenaars die werden geselecteerd hanteert een gelijkaardige visuele (en ook conceptuele) taal. Het gaat terug op gedeelde herinneringen en gevoeligheden van de voorbije 25 jaar. De exploratie van geschiedenis en moderniteit, taal, macht en  publieke ruimte zijn terugkerende thema’s.

SALT: THE SEQUENTIAL is een unieke compilatie van werk van een nieuwe generatie Turkse kustenaars, gecureerd door Amira Akbıyıkoğlu en Farah Aksoy van het gelijknamige culturele instituut in Istanbul. Het werk van de zes kunstenaars die werden geselecteerd hanteert een gelijkaardige visuele (en ook conceptuele) taal. Het gaat terug op gedeelde herinneringen en gevoeligheden van de voorbije 25 jaar. De exploratie van geschiedenis en moderniteit, taal, macht en  publieke ruimte zijn terugkerende thema’s.

Max Renn is de president van een trashy tv-zender en wanhopig op zoek naar nieuwe programma’s om kijkers aan te trekken. Wanneer hij de tv-show Videodrome – gewijd aan gratuit en expliciet gemartel en geweld – ontdekt, ziet hij een potentiële hit. Hij besluit de show uit te zenden op zijn kanaal. Maar wanneer zijn vriendin auditie doet voor de show en nooit terugkeert, gaat Max op onderzoek uit naar de waarheid achter Videodrome. De CULT van mei, met intro van Cyrus Vercammen.

In 1997, vier jaar voor 9/11, brak Belgisch videokunstenaar Johan Grimonprez internationaal door met DIAL H-I-S-T-O-R-Y, een intrigerend werkstuk over terrorisme en vliegtuigkapingen, over mediaspektakel en angstinductie. Heeft de terrorist de plaats van de schrijver in de maatschappij ingenomen? Hebben de media de realiteit gekaapt?

In 1997, vier jaar voor 9/11, brak Belgisch videokunstenaar Johan Grimonprez internationaal door met DIAL H-I-S-T-O-R-Y, een intrigerend werkstuk over terrorisme en vliegtuigkapingen, over mediaspektakel en angstinductie. Heeft de terrorist de plaats van de schrijver in de maatschappij ingenomen? Hebben de media de realiteit gekaapt?

Marlow Moss was radicaal, als kunstenaar en als mens. Bijna een eeuw geleden besloot ze de Londense upperclass vaarwel te zeggen. Ze knipte haar haren af, droeg voortaan mannenkleren en veranderde haar naam van Marjorie in Marlow. In Parijs werkte samen met Mondriaan; de twee kunstenaars inspireerden elkaar over en weer.

Maar waarom is Moss bijna vergeten? En waar is al haar werk gebleven?

In de collagefilm DOUBLE TAKE is Grimonprez creatief in het leggen van verbanden. Het Kitchen Debate tussen Nixon en Chroesjtsjov in 1959 wordt gekoppeld aan de opkomst van televisie, dubbelgangers van Hitchcock en de Amerikaans-Russische strijd om de macht in de ruimte in de jaren zestig. De rode draad in de film is de verhaallijn over Hitchcocks dubbelganger Ron Burrage. DOUBLE TAKE werd geschreven door Tom McCarthy, die zich baseerde op het essay August 25, 1983 van Jorge Luis Borges, die zich dan weer baseerde op Dostojevski.

In SHADOW WORLD legt Johan Grimonprez de business van de wereldwijde wapenhandel bloot – de business die zijn winsten telt in miljoenen dollars en zijn verliezen in mensenlevens. In de nasleep van iedere oorlog duiken er telkens weer geruchten op van omkoping, belangenvermenging en onethisch winstbejag. Een schimmige wereld van wapenhandelaars, van corruptie, hebzucht, smeergeld en achterkamers.

In de collagefilm DOUBLE TAKE is Grimonprez creatief in het leggen van verbanden. Het Kitchen Debate tussen Nixon en Chroesjtsjov in 1959 wordt gekoppeld aan de opkomst van televisie, dubbelgangers van Hitchcock en de Amerikaans-Russische strijd om de macht in de ruimte in de jaren zestig. De rode draad in de film is de verhaallijn over Hitchcocks dubbelganger Ron Burrage. DOUBLE TAKE werd geschreven door Tom McCarthy, die zich baseerde op het essay August 25, 1983 van Jorge Luis Borges, die zich dan weer baseerde op Dostojevski.

In SHADOW WORLD legt Johan Grimonprez de business van de wereldwijde wapenhandel bloot – de business die zijn winsten telt in miljoenen dollars en zijn verliezen in mensenlevens. In de nasleep van iedere oorlog duiken er telkens weer geruchten op van omkoping, belangenvermenging en onethisch winstbejag. Een schimmige wereld van wapenhandelaars, van corruptie, hebzucht, smeergeld en achterkamers.

In BLUE ORCHIDS creëert Johan Grimonprez een dubbelportret van twee experts die tegengestelde uitersten vertegenwoordigen in het speelveld van de wereldwijde wapenhandel. De verhalen van voormalig New York Times-correspondent Chris Hedges en van Riccardo Privitera, voormalig wapenhandelaar voor het inmiddels opgeheven Talisman Europe Ltd vormen een even verrassende als verontrustende omlijsting voor schokkende onthullingen over de oorlogsindustrie.

In BLUE ORCHIDS creëert Johan Grimonprez een dubbelportret van twee experts die tegengestelde uitersten vertegenwoordigen in het speelveld van de wereldwijde wapenhandel. De verhalen van voormalig New York Times-correspondent Chris Hedges en van Riccardo Privitera, voormalig wapenhandelaar voor het inmiddels opgeheven Talisman Europe Ltd vormen een even verrassende als verontrustende omlijsting voor schokkende onthullingen over de oorlogsindustrie.

Edward Lionheart is een Shakespeareaans acteur van de oude stempel, die moeite heeft om zich aan te passen aan nieuwe theaterrollen. Wanneer de gilde van theaterrecensenten hun jaarlijkse prijs voor Beste Acteur uitreikt aan een nieuwkomer, en niet aan hem, neemt hij wraak op de meest poëtische én gruwelijke manier die hij zich kan inbeelden. Inspiratie daarvoor ontleent hij aan zijn geliefde Bard.

Met intro door Cyrus Vercammen.