Brewster McCloud is een onbeholpen intellectuele jongeman die in een atoomschuilkelder woont onder het stadion The Houston Astrodome. Hij bouwt er een paar vleugels om zijn droom waar te maken: te kunnen vliegen. In zijn queeste wordt hij geholpen door een mysterieuze engelbewaarder, die altijd net op het juiste moment lijkt op te duiken om zijn hachje te redden. Maar dan wordt Houston geterroriseerd door een seriemoordenaar van wie de slachtoffers bedolven zijn onder vogelpoep. Brewster wordt al snel de hoofdverdachte in de bizarre moordzaak.
De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
Wanneer haar zoon Minato zich vreemd begint te gedragen, gaat zijn moeder Saori op zoek naar antwoorden. Haar zoektocht leidt naar de leraar van Minato. In een poging om de man te spreken, stuit ze op de onbuigzame directrice van de school. Wanneer aan het licht komt dat Minato betrokken is bij een pestincident van een andere leerling, groeit de twijfel bij Saori.
Met selecties op grote festivals in Cannes en Berlijn doen Belgische kortfilms heel wat stof opwaaien. Alleen geraakt dat heugelijke nieuws niet altijd voorbij de taalgrens. Met EN COUR(T)S DE ROUTE: LANG LEVE! stellen Dalton Distribution en L’Agence Belge du court métrage een uniek Belgisch kortfilmprogramma samen.
Brewster McCloud is een onbeholpen intellectuele jongeman die in een atoomschuilkelder woont onder het stadion The Houston Astrodome. Hij bouwt er een paar vleugels om zijn droom waar te maken: te kunnen vliegen. In zijn queeste wordt hij geholpen door een mysterieuze engelbewaarder, die altijd net op het juiste moment lijkt op te duiken om zijn hachje te redden. Maar dan wordt Houston geterroriseerd door een seriemoordenaar van wie de slachtoffers bedolven zijn onder vogelpoep. Brewster wordt al snel de hoofdverdachte in de bizarre moordzaak.
In de zwart-witdocumentaire GUNDA biedt Victor Kossakovsky een indringende kijk op het leven op enkele boerderijdieren en legt zo een lelijke waarheid bloot: jaarlijks worden miljarden varkens, koeien en kippen gedood voor ons voedsel. Hebben deze dieren geen gevoelens, eigen wil en eigen leven? Door niet alleen de schoonheid van deze dieren, maar ook hun dagelijkse beslommeringen te tonen, laat de Russische regisseur zijn kijkers nadenken over hun relatie met dieren.
Wanneer haar zoon Minato zich vreemd begint te gedragen, gaat zijn moeder Saori op zoek naar antwoorden. Haar zoektocht leidt naar de leraar van Minato. In een poging om de man te spreken, stuit ze op de onbuigzame directrice van de school. Wanneer aan het licht komt dat Minato betrokken is bij een pestincident van een andere leerling, groeit de twijfel bij Saori.
Debuterend filmmaker Estibaliz Urresola Solaguren schetst een delicaat coming-of-age portret over gender-identiteit, met knipogen naar het werk van Lucrecia Martel en Céline Sciamma. Hoofdrolspeelster Sofiá Otero’s straffe acteerprestatie leverde haar een Zilveren Beer op in Berlijn. Daarmee werd ze de jongste winnaar ooit.
Actrice Anemone Valcke (OFFLINE, AANRIJDING IN MOSCOU, COOL ABDOUL) trapt het nieuwe seizoen van Girls on Film op gang met THE FLORIDA PROJECT van Sean Baker, die in mei nog de Gouden Palm won met zijn nieuwe film ANORA. Anemone licht toe waarom ze deze soms ongemakkelijke film koos, en welke invloed die had op haar werk als actrice.
In deze muzikale adaptatie van de gelijknamige strip volgen we Popeye, een matroos op zoek naar zijn vermiste vader. Zijn zoektocht leidt hem naar het kuststadje Sweethaven. Daar ontmoet hij Olijfje, de toekomstige liefde van zijn leven, en haar gemene verloofde Bluto. Wanneer Popeye en Olijfje toevallig een achtergelaten baby’tje ontdekken, beslissen ze het kind samen op te voeden. Maar dat is zonder de brute Bluto gerekend…
Gangsters Bowie (Keith Caradine) en Chicamaw (John Schuck) ontsnappen in 1936 uit een gevangenis in Mississippi en plannen samen met een derde kompaan, T-Dub (Bert Remsen), een reeks bankovervallen. Ze schuilen in de garage van een kennis en Bowie begint een relatie met Keechie (Shelley Duvall), de dochter van de garagist. Wanneer een overval misgaat, worden de drie mannen al snel de meest gezochte overvallers in de South.
Wanneer haar zoon Minato zich vreemd begint te gedragen, gaat zijn moeder Saori op zoek naar antwoorden. Haar zoektocht leidt naar de leraar van Minato. In een poging om de man te spreken, stuit ze op de onbuigzame directrice van de school. Wanneer aan het licht komt dat Minato betrokken is bij een pestincident van een andere leerling, groeit de twijfel bij Saori.
In samenwerking met Emotion Pictures vzw organiseren we een herdenkingsmoment voor Robbe De Hert. Wat ontstond als cafépraat in de Muze in 1965 groeide in 1973 uit tot de eerste langspeelfilm van De Hert en Fugitive Cinema. Naast professionele acteurs zoals Reinhilde Decleir en Dora Van der Groen bestond de cast hoofdzakelijk uit niet-beroepsacteurs.
Wiegedood is de Belgische trots van de black metal. Het trio - Levy Seynaeve (zang, gitaar), Wim Coppers (drums) en Gilles Demolder (gitaar) - staat internationaal bekend om hun hondsbrutale muziek en ijzersterke live-reputatie.
In De Studio spelen ze een volledig nieuwe soundtrack bij de enigmatische Japanse stille film A Page of Madness (1926) van Teinosuke Kinugasa, een lang verloren gewaand meesterwerk dat zich afspeelt in een psychiatrische instelling.
In deze muzikale adaptatie van de gelijknamige strip volgen we Popeye, een matroos op zoek naar zijn vermiste vader. Zijn zoektocht leidt hem naar het kuststadje Sweethaven. Daar ontmoet hij Olijfje, de toekomstige liefde van zijn leven, en haar gemene verloofde Bluto. Wanneer Popeye en Olijfje toevallig een achtergelaten baby’tje ontdekken, beslissen ze het kind samen op te voeden. Maar dat is zonder de brute Bluto gerekend…
Gangsters Bowie (Keith Caradine) en Chicamaw (John Schuck) ontsnappen in 1936 uit een gevangenis in Mississippi en plannen samen met een derde kompaan, T-Dub (Bert Remsen), een reeks bankovervallen. Ze schuilen in de garage van een kennis en Bowie begint een relatie met Keechie (Shelley Duvall), de dochter van de garagist. Wanneer een overval misgaat, worden de drie mannen al snel de meest gezochte overvallers in de South.
Al eeuwenlang maken duizenden straatkatten Turkije’s grootste stad onveilig. Sommige zijn wild en zorgen voor zichzelf, anderen zijn tammer en worden door mensen verzorgd. KEDI schetst een stadsportret van Istanbul, gezien door de ogen van de katten en in gesprek met de mensen die met hen omgaan.
Ceyda Toruns gezellige documentaire kan je ook zien als een metafoor voor Turkije zelf, met verhalen over de instroom van buitenaf en de oprukkende urbanisatie. “Net als de katten heeft iedereen recht op vrijheid”, zo vertelt één van de getuigen.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
Met haar debuutfilm HLM PUSSY schijnt regisseur Nora El Hourch haar licht op het vage begrip 'grens'. Na een voorval van ongewenst seksueel gedrag, heerst er onder de drie 15-jarige beste vriendinnen een grote drang naar rechtvaardigheid. Grote thema’s als seksualiteit, vriendschap en racisme komen op een verfrissende manier aan bod, en nodigen jullie uit tot sisterhood met jonge vrouwen overal ter wereld.
I.s.m. organisatie voor blinden en slechtzienden De Markgrave vertonen we HOLY ROSITA met audiodescriptie en inleiding door filmmaker Wannes Destoop (ALBATROS). Wannes Destoops (ALBATROS) langspeeldebuut geeft een stem aan de kwetsbare Rosita, een vrouw met een vurige kinderwens maar amper in staat om voor zichzelf te zorgen. Wanneer ze toch zwanger wordt, houdt ze dat nieuws voor zichzelf. Een bijzonder portret van een hoopvolle ziel.
Debuterend filmmaker Estibaliz Urresola Solaguren schetst een delicaat coming-of-age portret over gender-identiteit, met knipogen naar het werk van Lucrecia Martel en Céline Sciamma. Hoofdrolspeelster Sofiá Otero’s straffe acteerprestatie leverde haar een Zilveren Beer op in Berlijn. Daarmee werd ze de jongste winnaar ooit.
De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.
In deze compilatie van korte pioniersfilms worden ’s werelds eerste gedocumenteerde filmpjes getoond en gekaderd. We gaan van start aan het eind van de 19de eeuw, met de Lumière broers en Edison. Zij zetten vooral in op het vastleggen van alledaagse taferelen. Daarna trekken we richting Verenigd Koninkrijk met o.a. James Williamson en William Haggar, die in hun one-reelers een eerste narratieve opzet introduceerden. Edwin S. Porter, Georges Méliès en D.W. Griffith maken de compilatie compleet met de echte overstap naar narratieve film.
Debuterend filmmaker Estibaliz Urresola Solaguren schetst een delicaat coming-of-age portret over gender-identiteit, met knipogen naar het werk van Lucrecia Martel en Céline Sciamma. Hoofdrolspeelster Sofiá Otero’s straffe acteerprestatie leverde haar een Zilveren Beer op in Berlijn. Daarmee werd ze de jongste winnaar ooit.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.
In deze satirische en muzikale ensemblefilm volgen we niet minder dan 24 personages uit de country- en gospelmuziekindustrie in Nashville, Tennessee. Allemaal willen ze carrière maken. Tijdens de vijfdaagse periode die voorafgaat aan een galaconcert voor een populistische outsider die zich kandidaat stelt voor het presidentschap, kruisen al hun paden.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
“The mediator between head and hands must be the heart!”
Fritz Langs stille meesterwerk METROPOLIS opent een poort naar een toekomstige wereld die in 1927 even overdonderend als betoverend was. De dystopische grondlegger van al je favoriete scifi films! Ambitieus, visionair en verrassend actueel: androids, automatisering en A.I. Op groot scherm met live muziek van pianist Noah Vanden Abeele!
Dit woordeloze kortfilmprogramma vormt een brug tussen Fritz Langs dystopie en de industriële cityscapes uit KOYAANISQATSI. Zo komen stadssymfonie en rampenfilm mooi samen in MISTY PICTURE en toont het voortreffelijk gemonteerde ballet van glasblazers in GLAS hoe industrie niet zonder de mens kan. Ondertussen versmelten planten, dieren en machinerie tot een eigen organisme in de geautomatiseerde serres van AGRILOGISTICS en reflecteren Hilary Harris’ unieke time-lapse beelden in ORGANISM de werking van een stad met de biologie van ons lichaam.
“It contrasts the glory of nature with the mess made by man.”
Roger Ebert
Beleef de visuele en muzikale kracht van KOYAANISQATSI, een meesterwerk van Godfrey Reggio uit 1982. Woordeloos voert deze bijzondere filmervaring je mee langs de invloed van technologie en industrie op onze planeet. De minimalistische composities van Philip Glass maken de bezwerende beeldenstroom compleet. Een unieke kans om zijn iconische muziek te beleven op het grote scherm!
In honor of Uganda's Independence Day, De Cinema, in collaboration with the AfricaMuseum and Eight vzw, presents the new documentary BLIND SPOTS by Steven Janssens (Belgium) and Godfrey Mumpe (Uganda). After the screening, Reine Nkiambote (podcast creator of What’s up with Reine?) will moderate an interactive panel debate with teacher Godfrey Mumpe (lecturer at the National Teachers College, Kampala), student Eseosa Gevers (chair of the African student association AYO), and filmmaker Steven Janssens.
Herbeleef Quentin Tarantino’s iconische meesterwerk bijna 30 jaar na de eerste Belgische vertoning. Deze moderne klassieker, een eerbetoon aan (b-)film en popcultuur, biedt een unieke mix van briljante dialogen en een onvergetelijke stijl. Een must-see voor elke cinefiel!
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
SUNRISE: A SONG OF TWO HUMANS wordt vaak gezien als het sluitstuk van de stille filmperiode. Maar ook als het hoogtepunt ervan: de vloeiende camerabewegingen, de op maat gemaakte soundtrack en diëgetische geluidseffecten waren ongeëvenaard. Murnau was een van de grootste Duits expressionistische regisseurs. Met NOSFERATU en DER LETZTE MANN creëerde hij nieuwe genres en een nooit geziene narratieve vrijheid binnen film.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
