Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.

In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.

Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.

Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.

In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.

Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.

Hier in België kennen ze ons verhaal niet
ze hebben hier geen naam voor wat ik ben
dus misschien ben ik hier ook niets.

Gebaseerd op zijn eigen familiegeschiedenis en evenveel verzinsels trekt Carl von Winckelmann al vertellend lijnen van 1787 tot nu. Alsof het één leven is.

Een hinkelspel. Een vertelling over man zijn en vader worden. Over zoeken naar je verleden. Over het ontrafelen van je eigen stamboom en die dan tot leven brengen via (ongezegde) verhalen. Over honderdvijftig jaar Europese geschiedenis die we nauwelijks kennen, over Indo’s, Jappenkampen en Duitse kolonialen. Over veel goede bedoelingen en blinde vlekken.

Theatermaker Sanderijn Helsen vertolkt samen met muzikanten Leen Diependaele en Fiona Brown het universum van middeleeuwse tiener Jeanne d’Arc. Als een 21ste-eeuwse drievuldigheid brengen ze dit historisch verhaal op scène als theaterconcert. Een voorstelling gevoed door jonge ideeën, deinend op beats, spoken word, visuals, meerstemmige zang, elektronisch en akoestisch instrumentarium en veel vuur.

Helsen brainstormde met adolescenten rond het indrukwekkende relaas van de iconische Jeanne d’Arc. Tijdens werkweken in Het Lab deden vijfenzestig jongeren suggesties voor de enscenering van haar verhaal. Ze reflecteerden gretig rond Jeannes heldhaftige parcours en stipten de momenten aan die hen het meest beklijfden. Ze bewonderen Jeannes gedrevenheid en vinden haar eigengereidheid stoer en cool. Haar daadkracht, die ze linken aan die van onder meer Greta Thunberg en Acid, inspireert hen: Ze vinden dat tieners vandaag de dag wel wat van Jeannes vuur kunnen gebruiken.

De jongeren vonden het cruciaal dat Jeannes volledige verhaal verteld zou worden, met een accent op haar beleving. Daarnaast mocht voor hen een perspectief dat haar middeleeuws tijdsvak overstijgt, niet ontbreken, zodat de voorstelling ‘een (leef)tijdloze terugblik’ kan zijn. Spoken word, beats en visuals reikten ze aan als interessante elementen, om Jeannes binnen-en buitenwereld vorm te geven.

Theatermaker Sanderijn Helsen vertolkt samen met muzikanten Leen Diependaele en Fiona Brown het universum van middeleeuwse tiener Jeanne d’Arc. Als een 21ste-eeuwse drievuldigheid brengen ze dit historisch verhaal op scène als theaterconcert. Een voorstelling gevoed door jonge ideeën, deinend op beats, spoken word, visuals, meerstemmige zang, elektronisch en akoestisch instrumentarium en veel vuur.

Helsen brainstormde met adolescenten rond het indrukwekkende relaas van de iconische Jeanne d’Arc. Tijdens werkweken in Het Lab deden vijfenzestig jongeren suggesties voor de enscenering van haar verhaal. Ze reflecteerden gretig rond Jeannes heldhaftige parcours en stipten de momenten aan die hen het meest beklijfden. Ze bewonderen Jeannes gedrevenheid en vinden haar eigengereidheid stoer en cool. Haar daadkracht, die ze linken aan die van onder meer Greta Thunberg en Acid, inspireert hen: Ze vinden dat tieners vandaag de dag wel wat van Jeannes vuur kunnen gebruiken.

De jongeren vonden het cruciaal dat Jeannes volledige verhaal verteld zou worden, met een accent op haar beleving. Daarnaast mocht voor hen een perspectief dat haar middeleeuws tijdsvak overstijgt, niet ontbreken, zodat de voorstelling ‘een (leef)tijdloze terugblik’ kan zijn. Spoken word, beats en visuals reikten ze aan als interessante elementen, om Jeannes binnen-en buitenwereld vorm te geven.

Theatermaker Sanderijn Helsen vertolkt samen met muzikanten Leen Diependaele en Fiona Brown het universum van middeleeuwse tiener Jeanne d’Arc. Als een 21ste-eeuwse drievuldigheid brengen ze dit historisch verhaal op scène als theaterconcert. Een voorstelling gevoed door jonge ideeën, deinend op beats, spoken word, visuals, meerstemmige zang, elektronisch en akoestisch instrumentarium en veel vuur.

Helsen brainstormde met adolescenten rond het indrukwekkende relaas van de iconische Jeanne d’Arc. Tijdens werkweken in Het Lab deden vijfenzestig jongeren suggesties voor de enscenering van haar verhaal. Ze reflecteerden gretig rond Jeannes heldhaftige parcours en stipten de momenten aan die hen het meest beklijfden. Ze bewonderen Jeannes gedrevenheid en vinden haar eigengereidheid stoer en cool. Haar daadkracht, die ze linken aan die van onder meer Greta Thunberg en Acid, inspireert hen: Ze vinden dat tieners vandaag de dag wel wat van Jeannes vuur kunnen gebruiken.

De jongeren vonden het cruciaal dat Jeannes volledige verhaal verteld zou worden, met een accent op haar beleving. Daarnaast mocht voor hen een perspectief dat haar middeleeuws tijdsvak overstijgt, niet ontbreken, zodat de voorstelling ‘een (leef)tijdloze terugblik’ kan zijn. Spoken word, beats en visuals reikten ze aan als interessante elementen, om Jeannes binnen-en buitenwereld vorm te geven.

Theatermaker Sanderijn Helsen vertolkt samen met muzikanten Leen Diependaele en Fiona Brown het universum van middeleeuwse tiener Jeanne d’Arc. Als een 21ste-eeuwse drievuldigheid brengen ze dit historisch verhaal op scène als theaterconcert. Een voorstelling gevoed door jonge ideeën, deinend op beats, spoken word, visuals, meerstemmige zang, elektronisch en akoestisch instrumentarium en veel vuur.

Helsen brainstormde met adolescenten rond het indrukwekkende relaas van de iconische Jeanne d’Arc. Tijdens werkweken in Het Lab deden vijfenzestig jongeren suggesties voor de enscenering van haar verhaal. Ze reflecteerden gretig rond Jeannes heldhaftige parcours en stipten de momenten aan die hen het meest beklijfden. Ze bewonderen Jeannes gedrevenheid en vinden haar eigengereidheid stoer en cool. Haar daadkracht, die ze linken aan die van onder meer Greta Thunberg en Acid, inspireert hen: Ze vinden dat tieners vandaag de dag wel wat van Jeannes vuur kunnen gebruiken.

De jongeren vonden het cruciaal dat Jeannes volledige verhaal verteld zou worden, met een accent op haar beleving. Daarnaast mocht voor hen een perspectief dat haar middeleeuws tijdsvak overstijgt, niet ontbreken, zodat de voorstelling ‘een (leef)tijdloze terugblik’ kan zijn. Spoken word, beats en visuals reikten ze aan als interessante elementen, om Jeannes binnen-en buitenwereld vorm te geven.

Skin in the Game speelt zich af op een eliteschool, waar tieners worden klaargestoomd om de toekomstige architecten van de wereld te worden, desnoods ten koste van elkaar, in een systeem waar geld het hoogste goed is. Iedere les is doordrenkt met de waarde van winst en macht. Eten of gegeten worden.

Die onderlinge competitie wordt bittere ernst wanneer de wereld het doelwit wordt van een mysterieuze dreiging. Een groep studenten zit vast in een klaslokaal, samen met een directrice en een leerkracht. Buiten heerst er chaos. Wie redt zijn vel? Wie wordt als eerste opgeofferd? Wie verkoopt zijn ziel?

Skin in the Game speelt zich af op een eliteschool, waar tieners worden klaargestoomd om de toekomstige architecten van de wereld te worden, desnoods ten koste van elkaar, in een systeem waar geld het hoogste goed is. Iedere les is doordrenkt met de waarde van winst en macht. Eten of gegeten worden.

Die onderlinge competitie wordt bittere ernst wanneer de wereld het doelwit wordt van een mysterieuze dreiging. Een groep studenten zit vast in een klaslokaal, samen met een directrice en een leerkracht. Buiten heerst er chaos. Wie redt zijn vel? Wie wordt als eerste opgeofferd? Wie verkoopt zijn ziel?

Op een feest in de buurt van Venetië wordt de veertienjarige Lucia verliefd op de zeventienjarige Giacomo Casanova. Voor haar, maar ook voor de jongeman die de geschiedenis in zou gaan als ’s werelds grootste minnaar, is dit de eerste grote liefde.

Ze beloven elkaar eeuwige trouw, maar kort daarna verdwijnt Lucia zonder een woord uit Casanova’s leven. Een verraad dat jonge Casanova’s kijk op vrouwen voor altijd heeft bepaald. Maar wat is er echt gebeurd? Love spelled backwards is Evol.

Je eerste echte liefde blijft je een leven lang bij. Dit ‘coming of age’ verhaal uit vroegere tijden waarin we ons kunnen koesteren en spiegelen vormt de basis van deze super romantische en poëtische voorstelling. Een verhaal vol intriges op de kruising van Bridgerton en Poor Things. Een sensueel verhaal in een bed van operamuziek en het hete maar schone Italië.

Vrij naar Een Schitterend Gebrek van Arthur Japin, de Nederlandse auteur die de Libris Literatuur Prijs won voor dit werk. Tientallen vertalingen en een recente filmversie bekroonden zijn succes.

Op een feest in de buurt van Venetië wordt de veertienjarige Lucia verliefd op de zeventienjarige Giacomo Casanova. Voor haar, maar ook voor de jongeman die de geschiedenis in zou gaan als ’s werelds grootste minnaar, is dit de eerste grote liefde.

Ze beloven elkaar eeuwige trouw, maar kort daarna verdwijnt Lucia zonder een woord uit Casanova’s leven. Een verraad dat jonge Casanova’s kijk op vrouwen voor altijd heeft bepaald. Maar wat is er echt gebeurd? Love spelled backwards is Evol.

Je eerste echte liefde blijft je een leven lang bij. Dit ‘coming of age’ verhaal uit vroegere tijden waarin we ons kunnen koesteren en spiegelen vormt de basis van deze super romantische en poëtische voorstelling. Een verhaal vol intriges op de kruising van Bridgerton en Poor Things. Een sensueel verhaal in een bed van operamuziek en het hete maar schone Italië.

Vrij naar Een Schitterend Gebrek van Arthur Japin, de Nederlandse auteur die de Libris Literatuur Prijs won voor dit werk. Tientallen vertalingen en een recente filmversie bekroonden zijn succes.

Op een feest in de buurt van Venetië wordt de veertienjarige Lucia verliefd op de zeventienjarige Giacomo Casanova. Voor haar, maar ook voor de jongeman die de geschiedenis in zou gaan als ’s werelds grootste minnaar, is dit de eerste grote liefde.

Ze beloven elkaar eeuwige trouw, maar kort daarna verdwijnt Lucia zonder een woord uit Casanova’s leven. Een verraad dat jonge Casanova’s kijk op vrouwen voor altijd heeft bepaald. Maar wat is er echt gebeurd? Love spelled backwards is Evol.

Je eerste echte liefde blijft je een leven lang bij. Dit ‘coming of age’ verhaal uit vroegere tijden waarin we ons kunnen koesteren en spiegelen vormt de basis van deze super romantische en poëtische voorstelling. Een verhaal vol intriges op de kruising van Bridgerton en Poor Things. Een sensueel verhaal in een bed van operamuziek en het hete maar schone Italië.

Vrij naar Een Schitterend Gebrek van Arthur Japin, de Nederlandse auteur die de Libris Literatuur Prijs won voor dit werk. Tientallen vertalingen en een recente filmversie bekroonden zijn succes.

Plum Road Tea Dream neemt de toeschouwer mee in een videogame, ontworpen door Samuel Baidoo. Het bouwen van deze virtuele wereld staat voor Samuel gelijk aan het verwerken van bepaalde wereldse gebeurtenissen, persoonlijke herinneringen of trauma’s die hen ervaart als persoon van kleur en queer artiest.

In deze voorstelling ontdekken twee performers voor de ogen van het publiek de intieme verbeeldingswereld van het personage S. In een zoektocht naar veiligheid, geborgenheid en nieuwe rituelen creëert S een virtueel universum voor zichzelf. De performers wandelen rond in een innerlijk landschap: de gevoels- en ervaringswereld van S. Het publiek wordt meegezogen in een filmische ervaring die theatraal wordt omdat het streamen zich in real time op de scène afspeelt. Zo ontstaat op het toneel een speelse spiegel van een populaire dynamiek binnen de online gamewereld: een community die als publiek toekijkt hoe een speler voor het eerst een game ontdekt.

In Plum Road Tea Dream gaat Samuel Baidoo op een heel eigen manier op zoek naar troost. Na afloop zakt het videoscherm en is het publiek getuige van maquettes, schetsen en objecten die aan de basis liggen van de virtuele creaties. Online ontmoet offline. Er ontstaat een (expo)ruimte om na te praten.

Plum Road Tea Dream neemt de toeschouwer mee in een videogame, ontworpen door Samuel Baidoo. Het bouwen van deze virtuele wereld staat voor Samuel gelijk aan het verwerken van bepaalde wereldse gebeurtenissen, persoonlijke herinneringen of trauma’s die hen ervaart als persoon van kleur en queer artiest.

In deze voorstelling ontdekken twee performers voor de ogen van het publiek de intieme verbeeldingswereld van het personage S. In een zoektocht naar veiligheid, geborgenheid en nieuwe rituelen creëert S een virtueel universum voor zichzelf. De performers wandelen rond in een innerlijk landschap: de gevoels- en ervaringswereld van S. Het publiek wordt meegezogen in een filmische ervaring die theatraal wordt omdat het streamen zich in real time op de scène afspeelt. Zo ontstaat op het toneel een speelse spiegel van een populaire dynamiek binnen de online gamewereld: een community die als publiek toekijkt hoe een speler voor het eerst een game ontdekt.

In Plum Road Tea Dream gaat Samuel Baidoo op een heel eigen manier op zoek naar troost. Na afloop zakt het videoscherm en is het publiek getuige van maquettes, schetsen en objecten die aan de basis liggen van de virtuele creaties. Online ontmoet offline. Er ontstaat een (expo)ruimte om na te praten.

Plum Road Tea Dream neemt de toeschouwer mee in een videogame, ontworpen door Samuel Baidoo. Het bouwen van deze virtuele wereld staat voor Samuel gelijk aan het verwerken van bepaalde wereldse gebeurtenissen, persoonlijke herinneringen of trauma’s die hen ervaart als persoon van kleur en queer artiest.

In deze voorstelling ontdekken twee performers voor de ogen van het publiek de intieme verbeeldingswereld van het personage S. In een zoektocht naar veiligheid, geborgenheid en nieuwe rituelen creëert S een virtueel universum voor zichzelf. De performers wandelen rond in een innerlijk landschap: de gevoels- en ervaringswereld van S. Het publiek wordt meegezogen in een filmische ervaring die theatraal wordt omdat het streamen zich in real time op de scène afspeelt. Zo ontstaat op het toneel een speelse spiegel van een populaire dynamiek binnen de online gamewereld: een community die als publiek toekijkt hoe een speler voor het eerst een game ontdekt.

In Plum Road Tea Dream gaat Samuel Baidoo op een heel eigen manier op zoek naar troost. Na afloop zakt het videoscherm en is het publiek getuige van maquettes, schetsen en objecten die aan de basis liggen van de virtuele creaties. Online ontmoet offline. Er ontstaat een (expo)ruimte om na te praten.

Plum Road Tea Dream neemt de toeschouwer mee in een videogame, ontworpen door Samuel Baidoo. Het bouwen van deze virtuele wereld staat voor Samuel gelijk aan het verwerken van bepaalde wereldse gebeurtenissen, persoonlijke herinneringen of trauma’s die hen ervaart als persoon van kleur en queer artiest.

In deze voorstelling ontdekken twee performers voor de ogen van het publiek de intieme verbeeldingswereld van het personage S. In een zoektocht naar veiligheid, geborgenheid en nieuwe rituelen creëert S een virtueel universum voor zichzelf. De performers wandelen rond in een innerlijk landschap: de gevoels- en ervaringswereld van S. Het publiek wordt meegezogen in een filmische ervaring die theatraal wordt omdat het streamen zich in real time op de scène afspeelt. Zo ontstaat op het toneel een speelse spiegel van een populaire dynamiek binnen de online gamewereld: een community die als publiek toekijkt hoe een speler voor het eerst een game ontdekt.

In Plum Road Tea Dream gaat Samuel Baidoo op een heel eigen manier op zoek naar troost. Na afloop zakt het videoscherm en is het publiek getuige van maquettes, schetsen en objecten die aan de basis liggen van de virtuele creaties. Online ontmoet offline. Er ontstaat een (expo)ruimte om na te praten.

Dit is het verhaal van een baan. Een te drukke baan. Een troosteloze baan. Een zwerfvuilbaan. Een baan van verlies. Een baan van aankomst. Een baan van hoop. Een baan met dromen. Een baan vol verborgen schoonheid. Een mensenbaan.

In elke stad is er wel zo’n baan. Een baan die het verkeer de stad in en uit leidt. Een baan waar alles samen waait wat ergens anders los ligt. Een baan waar je niet wil komen, maar soms toch gewoon moet zijn.

Schrijver Bart Van Nuffelen en audiomaker Pauline Augustyn dwaalden maandenlang over de Bisschoppenhoflaan. Ze zagen het lente, zomer en herfst worden. Ze spraken er met honderd bewoners. Ze gaven de baan een stem.

Slongs (Charissa Parassiadis) speelt, Scale (Kris Strybos) zorgt voor de soundscape. Ruud Gielens regisseert.

Dit is het verhaal van een baan. Een te drukke baan. Een troosteloze baan. Een zwerfvuilbaan. Een baan van verlies. Een baan van aankomst. Een baan van hoop. Een baan met dromen. Een baan vol verborgen schoonheid. Een mensenbaan.

In elke stad is er wel zo’n baan. Een baan die het verkeer de stad in en uit leidt. Een baan waar alles samen waait wat ergens anders los ligt. Een baan waar je niet wil komen, maar soms toch gewoon moet zijn.

Schrijver Bart Van Nuffelen en audiomaker Pauline Augustyn dwaalden maandenlang over de Bisschoppenhoflaan. Ze zagen het lente, zomer en herfst worden. Ze spraken er met honderd bewoners. Ze gaven de baan een stem.

Slongs (Charissa Parassiadis) speelt, Scale (Kris Strybos) zorgt voor de soundscape. Ruud Gielens regisseert.

In deze opzwepende choreografie komen negen jongeren samen, elk met hun unieke kracht en kwetsbaarheid. Ze dansen de longen uit hun lijf op beats van multi-instrumentalist Dijf Sanders. Gaandeweg ontstaan nieuwe bewegingsvormen, nieuwe lichamen, nieuwe normen.

Repeatclub gaat over de stuwende drive van een groep, over grenzen opzoeken en vrijheid vinden in beperking.

Choreografe Danaé Bosman onderzoekt hoe we door herhaling en samenwerking een gemeenschappelijk ritme kunnen vinden, net zoals een zwerm vogels die zich in perfecte eenheid door de lucht beweegt.

Repeatclub herdefinieert wat het betekent om anders te zijn, en toont hoe muziek en dans een brug kunnen slaan tussen mensen, ongeacht hun achtergrond of fysieke mogelijkheden.

In deze opzwepende choreografie komen negen jongeren samen, elk met hun unieke kracht en kwetsbaarheid. Ze dansen de longen uit hun lijf op beats van multi-instrumentalist Dijf Sanders. Gaandeweg ontstaan nieuwe bewegingsvormen, nieuwe lichamen, nieuwe normen.

Repeatclub gaat over de stuwende drive van een groep, over grenzen opzoeken en vrijheid vinden in beperking.

Choreografe Danaé Bosman onderzoekt hoe we door herhaling en samenwerking een gemeenschappelijk ritme kunnen vinden, net zoals een zwerm vogels die zich in perfecte eenheid door de lucht beweegt.

Repeatclub herdefinieert wat het betekent om anders te zijn, en toont hoe muziek en dans een brug kunnen slaan tussen mensen, ongeacht hun achtergrond of fysieke mogelijkheden.