Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
De twaalfjarige Ayoub moet voor het schapenfeest zijn vader helpen bij het slachten van een schaap. Maar Ayoub heeft een hekel aan schapenvlees én aan zijn vader. Liever scoort hij als profvoetballer het ene doelpunt na het andere. Want dat is waar hij van droomt. De spanningen tussen vader en zoon in het Marokkaanse gezin lopen hoog op als de verschillende pogingen om het schaap te slachten op niets uitdraaien.
Het Schaap is een lichtvoetige en muzikale voorstelling waarin één actrice en twee acteurs in de huid kruipen van Ayoub en een rist andere personages. Naar de roman Het schapenfeest van Fikry El Azzouzi.
De twaalfjarige Ayoub moet voor het schapenfeest zijn vader helpen bij het slachten van een schaap. Maar Ayoub heeft een hekel aan schapenvlees én aan zijn vader. Liever scoort hij als profvoetballer het ene doelpunt na het andere. Want dat is waar hij van droomt. De spanningen tussen vader en zoon in het Marokkaanse gezin lopen hoog op als de verschillende pogingen om het schaap te slachten op niets uitdraaien.
Het Schaap is een lichtvoetige en muzikale voorstelling waarin één actrice en twee acteurs in de huid kruipen van Ayoub en een rist andere personages. Naar de roman Het schapenfeest van Fikry El Azzouzi.
De twaalfjarige Ayoub moet voor het schapenfeest zijn vader helpen bij het slachten van een schaap. Maar Ayoub heeft een hekel aan schapenvlees én aan zijn vader. Liever scoort hij als profvoetballer het ene doelpunt na het andere. Want dat is waar hij van droomt. De spanningen tussen vader en zoon in het Marokkaanse gezin lopen hoog op als de verschillende pogingen om het schaap te slachten op niets uitdraaien.
Het Schaap is een lichtvoetige en muzikale voorstelling waarin één actrice en twee acteurs in de huid kruipen van Ayoub en een rist andere personages. Naar de roman Het schapenfeest van Fikry El Azzouzi.
“We kwamen helemaal hierheen om de maan te verkennen, maar het belangrijkste is dat we de Aarde ontdekten” - Apollo 8 astronaut, William Anders.
Stellar Boem is een woordeloze dansvoorstelling. Danstheater meets sciencefiction. Vier hedendaagse dansers dompelen zich onder in de wondere wereld van het poppenspel op muziek van de Japanse sciencefictioncomponist Isao Tomita. Een rêverie die begint met mensachtige creaturen die de planeet Aarde moeten ontvluchten op zoek naar een bewoonbare planeet. De ruimtevaarders vechten tegen de zwaartekracht, ontdekken fonkelende planeten en ontmoeten allerlei vreemde wezens.
Anastassya Savitsky is afgestudeerd als danser in 2010 aan het Conservatorium Artesis Antwerpen. Sindsdien was ze te zien in werk van MartHa!tentatief, hetpaleis, Jan Martens, Dimitri Leue… In haar werk als danser, speler en maker ligt haar interesse op de scheidingslijn tussen dans en theater.
“We kwamen helemaal hierheen om de maan te verkennen, maar het belangrijkste is dat we de Aarde ontdekten” - Apollo 8 astronaut, William Anders.
Stellar Boem is een woordeloze dansvoorstelling. Danstheater meets sciencefiction. Vier hedendaagse dansers dompelen zich onder in de wondere wereld van het poppenspel op muziek van de Japanse sciencefictioncomponist Isao Tomita. Een rêverie die begint met mensachtige creaturen die de planeet Aarde moeten ontvluchten op zoek naar een bewoonbare planeet. De ruimtevaarders vechten tegen de zwaartekracht, ontdekken fonkelende planeten en ontmoeten allerlei vreemde wezens.
Anastassya Savitsky is afgestudeerd als danser in 2010 aan het Conservatorium Artesis Antwerpen. Sindsdien was ze te zien in werk van MartHa!tentatief, hetpaleis, Jan Martens, Dimitri Leue… In haar werk als danser, speler en maker ligt haar interesse op de scheidingslijn tussen dans en theater.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
“We kwamen helemaal hierheen om de maan te verkennen, maar het belangrijkste is dat we de Aarde ontdekten” - Apollo 8 astronaut, William Anders.
Stellar Boem is een woordeloze dansvoorstelling. Danstheater meets sciencefiction. Vier hedendaagse dansers dompelen zich onder in de wondere wereld van het poppenspel op muziek van de Japanse sciencefictioncomponist Isao Tomita. Een rêverie die begint met mensachtige creaturen die de planeet Aarde moeten ontvluchten op zoek naar een bewoonbare planeet. De ruimtevaarders vechten tegen de zwaartekracht, ontdekken fonkelende planeten en ontmoeten allerlei vreemde wezens.
Anastassya Savitsky is afgestudeerd als danser in 2010 aan het Conservatorium Artesis Antwerpen. Sindsdien was ze te zien in werk van MartHa!tentatief, hetpaleis, Jan Martens, Dimitri Leue… In haar werk als danser, speler en maker ligt haar interesse op de scheidingslijn tussen dans en theater.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
“We kwamen helemaal hierheen om de maan te verkennen, maar het belangrijkste is dat we de Aarde ontdekten” - Apollo 8 astronaut, William Anders.
Stellar Boem is een woordeloze dansvoorstelling. Danstheater meets sciencefiction. Vier hedendaagse dansers dompelen zich onder in de wondere wereld van het poppenspel op muziek van de Japanse sciencefictioncomponist Isao Tomita. Een rêverie die begint met mensachtige creaturen die de planeet Aarde moeten ontvluchten op zoek naar een bewoonbare planeet. De ruimtevaarders vechten tegen de zwaartekracht, ontdekken fonkelende planeten en ontmoeten allerlei vreemde wezens.
Anastassya Savitsky is afgestudeerd als danser in 2010 aan het Conservatorium Artesis Antwerpen. Sindsdien was ze te zien in werk van MartHa!tentatief, hetpaleis, Jan Martens, Dimitri Leue… In haar werk als danser, speler en maker ligt haar interesse op de scheidingslijn tussen dans en theater.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Een gedurfde en leuke voorstelling voor kinderen van 1 tot 4 jaar. Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Een muzikant en danser die steeds wachten op impulsen van elkaar of de kinderen.
Stel je voor, een geluidsdokter met een verzameling uitvindingen. Instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als er iemand op de knop duwt. Stel je voor, een danser die wacht op die muziek om op te kunnen dansen. Hij kan dus enkel dansen wanneer er iemand op die knop duwt.
“Ik ben ervan overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk van mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau, schrijft theatermaker en acteur Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen volgens hem de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen, spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Walden is een solovoorstelling met een tekst op rijm geschreven. Een tirade die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
“Ik ben ervan overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk van mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau, schrijft theatermaker en acteur Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen volgens hem de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen, spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Walden is een solovoorstelling met een tekst op rijm geschreven. Een tirade die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
FroeFroe en Theater Stap hebben een mooi verleden. Na twee grote coproducties, waaronder het geprezen Rom en Oskar maken ze opnieuw samen een voorstelling rond Het bezoek van F. Dürrenmatt. Het plot van deze voorstelling is relevant en spannend. Het is geen Shakespeare, maar wel een echte klassieker.
Het bezoek is het verhaal van een aan lager wal geraakte stad. Alle fabrieken gingen er failliet en daardoor ging de hele gemeenschap ten onder. Iedereen zit er in de miserie. Plots is er een lichtpuntje.
Jaren geleden is Claire vertrokken onder vreemde omstandigheden. Ze is ondertussen multimiljardair geworden en brengt haar geboortestad een bezoek. Iedereen hoopt dat haar geld goed zal zijn voor een wilde investering die de stad erbovenop helpt. Haar ex-lief woont hier nog steeds en hij moet Claire overhalen tot gulle daden. Madame Claire blijkt inderdaad vijf miljard in de stadskas te willen storten, daarnaast wil ze nog aan elke inwoner vijf miljoen geven, op één voorwaarde: ze vraagt gerechtigheid. Ze vraagt dat haar ex-lief ter plekke vermoord wordt. Hij is de reden van haar vertrek. Hij heeft haar zwanger gemaakt en verstoten na een miskraam. Hij moet dood. Dit gezegd zijnde gaat ze rustig op hotel met haar gevolg en wacht af. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven lijkt misschien toch niet zo onredelijk als je erover nadenkt. En dan ontsnapt de zwarte panter, het huisdiertje van Claire, en iedereen bewapent zich …
"De acteurs van Theater Stap hebben een open, maar heftige relatie met onze poppen. Ze zijn geïntegreerd en er zelfs beetje bang van. Een pop krijgt hierdoor een bijna ‘voodoo’-gehalte. Die interactie roept grote tederheid op, maar zorgt ook voor een intensieve en unieke spanning tussen spelers en figuren.” – Marc Maillard, FroeFroe
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
FroeFroe en Theater Stap hebben een mooi verleden. Na twee grote coproducties, waaronder het geprezen Rom en Oskar maken ze opnieuw samen een voorstelling rond Het bezoek van F. Dürrenmatt. Het plot van deze voorstelling is relevant en spannend. Het is geen Shakespeare, maar wel een echte klassieker.
Het bezoek is het verhaal van een aan lager wal geraakte stad. Alle fabrieken gingen er failliet en daardoor ging de hele gemeenschap ten onder. Iedereen zit er in de miserie. Plots is er een lichtpuntje.
Jaren geleden is Claire vertrokken onder vreemde omstandigheden. Ze is ondertussen multimiljardair geworden en brengt haar geboortestad een bezoek. Iedereen hoopt dat haar geld goed zal zijn voor een wilde investering die de stad erbovenop helpt. Haar ex-lief woont hier nog steeds en hij moet Claire overhalen tot gulle daden. Madame Claire blijkt inderdaad vijf miljard in de stadskas te willen storten, daarnaast wil ze nog aan elke inwoner vijf miljoen geven, op één voorwaarde: ze vraagt gerechtigheid. Ze vraagt dat haar ex-lief ter plekke vermoord wordt. Hij is de reden van haar vertrek. Hij heeft haar zwanger gemaakt en verstoten na een miskraam. Hij moet dood. Dit gezegd zijnde gaat ze rustig op hotel met haar gevolg en wacht af. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven lijkt misschien toch niet zo onredelijk als je erover nadenkt. En dan ontsnapt de zwarte panter, het huisdiertje van Claire, en iedereen bewapent zich …
"De acteurs van Theater Stap hebben een open, maar heftige relatie met onze poppen. Ze zijn geïntegreerd en er zelfs beetje bang van. Een pop krijgt hierdoor een bijna ‘voodoo’-gehalte. Die interactie roept grote tederheid op, maar zorgt ook voor een intensieve en unieke spanning tussen spelers en figuren.” – Marc Maillard, FroeFroe
FroeFroe en Theater Stap hebben een mooi verleden. Na twee grote coproducties, waaronder het geprezen Rom en Oskar maken ze opnieuw samen een voorstelling rond Het bezoek van F. Dürrenmatt. Het plot van deze voorstelling is relevant en spannend. Het is geen Shakespeare, maar wel een echte klassieker.
Het bezoek is het verhaal van een aan lager wal geraakte stad. Alle fabrieken gingen er failliet en daardoor ging de hele gemeenschap ten onder. Iedereen zit er in de miserie. Plots is er een lichtpuntje.
Jaren geleden is Claire vertrokken onder vreemde omstandigheden. Ze is ondertussen multimiljardair geworden en brengt haar geboortestad een bezoek. Iedereen hoopt dat haar geld goed zal zijn voor een wilde investering die de stad erbovenop helpt. Haar ex-lief woont hier nog steeds en hij moet Claire overhalen tot gulle daden. Madame Claire blijkt inderdaad vijf miljard in de stadskas te willen storten, daarnaast wil ze nog aan elke inwoner vijf miljoen geven, op één voorwaarde: ze vraagt gerechtigheid. Ze vraagt dat haar ex-lief ter plekke vermoord wordt. Hij is de reden van haar vertrek. Hij heeft haar zwanger gemaakt en verstoten na een miskraam. Hij moet dood. Dit gezegd zijnde gaat ze rustig op hotel met haar gevolg en wacht af. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven lijkt misschien toch niet zo onredelijk als je erover nadenkt. En dan ontsnapt de zwarte panter, het huisdiertje van Claire, en iedereen bewapent zich …
"De acteurs van Theater Stap hebben een open, maar heftige relatie met onze poppen. Ze zijn geïntegreerd en er zelfs beetje bang van. Een pop krijgt hierdoor een bijna ‘voodoo’-gehalte. Die interactie roept grote tederheid op, maar zorgt ook voor een intensieve en unieke spanning tussen spelers en figuren.” – Marc Maillard, FroeFroe
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstellingvoor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstellingvoor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstellingvoor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
ik ben trots op mijn cultuur
en trots op mijn taal
want de mensen blijven schoon
dat is iets wat de staat niet bepaalt
ze blijven gastvrij
ook al hebben ze niks
ze blijven maar lachen
ook in een put of een dip
ze blijven familie
ze blijven mijn thuis
Dariush Omidi is achttien en vlucht met zijn familie vanuit Iran naar België. Hij baant zich een weg in de zoektocht naar zichzelf. Verscheurd tussen een grote liefde en woede voor zijn vaderland en diens regering, bouwt hij een nieuw leven op.
I love (and hate) you Iran is een meeslepende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan het Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij I love (and hate) you Iran onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin Mola speelde mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis (KVS & NTGent) en werd bekend door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie. Dit jaar is hij ook op tournee met About Elly van STAN.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
ik ben trots op mijn cultuur
en trots op mijn taal
want de mensen blijven schoon
dat is iets wat de staat niet bepaalt
ze blijven gastvrij
ook al hebben ze niks
ze blijven maar lachen
ook in een put of een dip
ze blijven familie
ze blijven mijn thuis
Dariush Omidi is achttien en vlucht met zijn familie vanuit Iran naar België. Hij baant zich een weg in de zoektocht naar zichzelf. Verscheurd tussen een grote liefde en woede voor zijn vaderland en diens regering, bouwt hij een nieuw leven op.
I love (and hate) you Iran is een meeslepende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan het Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij I love (and hate) you Iran onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin Mola speelde mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis (KVS & NTGent) en werd bekend door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie. Dit jaar is hij ook op tournee met About Elly van STAN.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
ik ben trots op mijn cultuur
en trots op mijn taal
want de mensen blijven schoon
dat is iets wat de staat niet bepaalt
ze blijven gastvrij
ook al hebben ze niks
ze blijven maar lachen
ook in een put of een dip
ze blijven familie
ze blijven mijn thuis
Dariush Omidi is achttien en vlucht met zijn familie vanuit Iran naar België. Hij baant zich een weg in de zoektocht naar zichzelf. Verscheurd tussen een grote liefde en woede voor zijn vaderland en diens regering, bouwt hij een nieuw leven op.
I love (and hate) you Iran is een meeslepende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan het Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij I love (and hate) you Iran onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin Mola speelde mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis (KVS & NTGent) en werd bekend door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie. Dit jaar is hij ook op tournee met About Elly van STAN.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
ik ben trots op mijn cultuur
en trots op mijn taal
want de mensen blijven schoon
dat is iets wat de staat niet bepaalt
ze blijven gastvrij
ook al hebben ze niks
ze blijven maar lachen
ook in een put of een dip
ze blijven familie
ze blijven mijn thuis
Dariush Omidi is achttien en vlucht met zijn familie vanuit Iran naar België. Hij baant zich een weg in de zoektocht naar zichzelf. Verscheurd tussen een grote liefde en woede voor zijn vaderland en diens regering, bouwt hij een nieuw leven op.
I love (and hate) you Iran is een meeslepende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan het Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij I love (and hate) you Iran onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin Mola speelde mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis (KVS & NTGent) en werd bekend door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie. Dit jaar is hij ook op tournee met About Elly van STAN.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
ik ben trots op mijn cultuur
en trots op mijn taal
want de mensen blijven schoon
dat is iets wat de staat niet bepaalt
ze blijven gastvrij
ook al hebben ze niks
ze blijven maar lachen
ook in een put of een dip
ze blijven familie
ze blijven mijn thuis
Dariush Omidi is achttien en vlucht met zijn familie vanuit Iran naar België. Hij baant zich een weg in de zoektocht naar zichzelf. Verscheurd tussen een grote liefde en woede voor zijn vaderland en diens regering, bouwt hij een nieuw leven op.
I love (and hate) you Iran is een meeslepende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan het Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij I love (and hate) you Iran onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin Mola speelde mee in Odysseus. Een zwerver komt thuis (KVS & NTGent) en werd bekend door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie. Dit jaar is hij ook op tournee met About Elly van STAN.
Yamina is eight years old and dislikes birthday parties. When her grandmother Zohra turns 70, her mother Fadila throws her a surprise party. But grandma Zohra is not a party animal at all and the party turns into a big fiasco. Yamina wonders why grandma Zohra, like herself, doesn't like parties. Together, they go on a journey through grandma Zohra's memories, looking for the answer. Memories of Algeria where grandma Zohra was born, of trees full of olives, of Bakri the donkey and of grandma Zohra's journey to Belgium.
Zebarbar touches on a beautiful and sensitive theme: the secrets of grandparents and the special bond that exists between grandchildren and their grandparents. In February 2021, an online version of the play was performed in the libraries of Brussels and it turned out that the theme had touched all the children. The conversations afterwards were lively and intense. Many children from migrant backgrounds have to deal with a rupture in their family history: grandparents who left everything behind and had to build a new life in unfamiliar surroundings. Every family has its own fracture or trauma, and every family deals with this differently.
De Studio works together with ZEBARBAR to tell new stories in a super-diverse society. The connecting power of stories and theatre colours the palette of imagination in the city.
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster. Een trompet. Een verkoudheid. Een idee. En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster. Een trompet. Een verkoudheid. Een idee. En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster. Een trompet. Een verkoudheid. Een idee. En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
De Israëlische choreografe Reut Shemesh creëert samen met elf adolescenten (m/v/x) tussen 15 en 21 jaar een krachtige dansproductie over mannelijkheid, identiteit en rebellie, maar ook over kwetsbaarheid. Inspiratie hiervoor vindt ze onder meer bij de Ultra’s, de harde supporterskern van voetbalploegen die luidruchtig en actief door het vuur gaan voor hun club. Wat is het groepsgevoel waarmee zij zich identificeren? Welke kwetsbaarheid schuilt onder die vaak agressieve laag van beweging, zang en kledij? Shemesh verbindt deze vragen aan de zoektocht naar identiteit van opgroeiende tieners.
Voor de creatie van Ultra brengt Reut Shemesh twee fascinaties samen: enerzijds de aantrekkingskracht van symbolen en uniformen en anderzijds de vragen die ze zich stelt als moeder van een jonge zoon. Hoe is het om op te groeien als jongen in een tijd waarin zoveel onduidelijkheid bestaat over de rol van de man?
Reut Shemesh was de voorbije jaren huisartiest van het belangrijke Duitse tanzhaus nrw in Düsseldorf, waar fABULEUS regelmatig te gast is. Shemesh studeerde dans aan het ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem en Media and Fine Art aan de Kunsthochschule für Medien in Keulen en werkt momenteel vanuit Keulen. In eerdere voorstellingen liet ze zich onder meer door Israëlische vrouwelijke beroepssoldaten (Leviah) of Duitse majorettes (Cobra Blonde) inspireren.
De Israëlische choreografe Reut Shemesh creëert samen met elf adolescenten (m/v/x) tussen 15 en 21 jaar een krachtige dansproductie over mannelijkheid, identiteit en rebellie, maar ook over kwetsbaarheid. Inspiratie hiervoor vindt ze onder meer bij de Ultra’s, de harde supporterskern van voetbalploegen die luidruchtig en actief door het vuur gaan voor hun club. Wat is het groepsgevoel waarmee zij zich identificeren? Welke kwetsbaarheid schuilt onder die vaak agressieve laag van beweging, zang en kledij? Shemesh verbindt deze vragen aan de zoektocht naar identiteit van opgroeiende tieners.
Voor de creatie van Ultra brengt Reut Shemesh twee fascinaties samen: enerzijds de aantrekkingskracht van symbolen en uniformen en anderzijds de vragen die ze zich stelt als moeder van een jonge zoon. Hoe is het om op te groeien als jongen in een tijd waarin zoveel onduidelijkheid bestaat over de rol van de man?
Reut Shemesh was de voorbije jaren huisartiest van het belangrijke Duitse tanzhaus nrw in Düsseldorf, waar fABULEUS regelmatig te gast is. Shemesh studeerde dans aan het ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem en Media and Fine Art aan de Kunsthochschule für Medien in Keulen en werkt momenteel vanuit Keulen. In eerdere voorstellingen liet ze zich onder meer door Israëlische vrouwelijke beroepssoldaten (Leviah) of Duitse majorettes (Cobra Blonde) inspireren.
De Israëlische choreografe Reut Shemesh creëert samen met elf adolescenten (m/v/x) tussen 15 en 21 jaar een krachtige dansproductie over mannelijkheid, identiteit en rebellie, maar ook over kwetsbaarheid. Inspiratie hiervoor vindt ze onder meer bij de Ultra’s, de harde supporterskern van voetbalploegen die luidruchtig en actief door het vuur gaan voor hun club. Wat is het groepsgevoel waarmee zij zich identificeren? Welke kwetsbaarheid schuilt onder die vaak agressieve laag van beweging, zang en kledij? Shemesh verbindt deze vragen aan de zoektocht naar identiteit van opgroeiende tieners.
Voor de creatie van Ultra brengt Reut Shemesh twee fascinaties samen: enerzijds de aantrekkingskracht van symbolen en uniformen en anderzijds de vragen die ze zich stelt als moeder van een jonge zoon. Hoe is het om op te groeien als jongen in een tijd waarin zoveel onduidelijkheid bestaat over de rol van de man?
Reut Shemesh was de voorbije jaren huisartiest van het belangrijke Duitse tanzhaus nrw in Düsseldorf, waar fABULEUS regelmatig te gast is. Shemesh studeerde dans aan het ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem en Media and Fine Art aan de Kunsthochschule für Medien in Keulen en werkt momenteel vanuit Keulen. In eerdere voorstellingen liet ze zich onder meer door Israëlische vrouwelijke beroepssoldaten (Leviah) of Duitse majorettes (Cobra Blonde) inspireren.
De Israëlische choreografe Reut Shemesh creëert samen met elf adolescenten (m/v/x) tussen 15 en 21 jaar een krachtige dansproductie over mannelijkheid, identiteit en rebellie, maar ook over kwetsbaarheid. Inspiratie hiervoor vindt ze onder meer bij de Ultra’s, de harde supporterskern van voetbalploegen die luidruchtig en actief door het vuur gaan voor hun club. Wat is het groepsgevoel waarmee zij zich identificeren? Welke kwetsbaarheid schuilt onder die vaak agressieve laag van beweging, zang en kledij? Shemesh verbindt deze vragen aan de zoektocht naar identiteit van opgroeiende tieners.
Voor de creatie van Ultra brengt Reut Shemesh twee fascinaties samen: enerzijds de aantrekkingskracht van symbolen en uniformen en anderzijds de vragen die ze zich stelt als moeder van een jonge zoon. Hoe is het om op te groeien als jongen in een tijd waarin zoveel onduidelijkheid bestaat over de rol van de man?
Reut Shemesh was de voorbije jaren huisartiest van het belangrijke Duitse tanzhaus nrw in Düsseldorf, waar fABULEUS regelmatig te gast is. Shemesh studeerde dans aan het ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem en Media and Fine Art aan de Kunsthochschule für Medien in Keulen en werkt momenteel vanuit Keulen. In eerdere voorstellingen liet ze zich onder meer door Israëlische vrouwelijke beroepssoldaten (Leviah) of Duitse majorettes (Cobra Blonde) inspireren.
De Israëlische choreografe Reut Shemesh creëert samen met elf adolescenten (m/v/x) tussen 15 en 21 jaar een krachtige dansproductie over mannelijkheid, identiteit en rebellie, maar ook over kwetsbaarheid. Inspiratie hiervoor vindt ze onder meer bij de Ultra’s, de harde supporterskern van voetbalploegen die luidruchtig en actief door het vuur gaan voor hun club. Wat is het groepsgevoel waarmee zij zich identificeren? Welke kwetsbaarheid schuilt onder die vaak agressieve laag van beweging, zang en kledij? Shemesh verbindt deze vragen aan de zoektocht naar identiteit van opgroeiende tieners.
Voor de creatie van Ultra brengt Reut Shemesh twee fascinaties samen: enerzijds de aantrekkingskracht van symbolen en uniformen en anderzijds de vragen die ze zich stelt als moeder van een jonge zoon. Hoe is het om op te groeien als jongen in een tijd waarin zoveel onduidelijkheid bestaat over de rol van de man?
Reut Shemesh was de voorbije jaren huisartiest van het belangrijke Duitse tanzhaus nrw in Düsseldorf, waar fABULEUS regelmatig te gast is. Shemesh studeerde dans aan het ArtEZ Institute of the Arts in Arnhem en Media and Fine Art aan de Kunsthochschule für Medien in Keulen en werkt momenteel vanuit Keulen. In eerdere voorstellingen liet ze zich onder meer door Israëlische vrouwelijke beroepssoldaten (Leviah) of Duitse majorettes (Cobra Blonde) inspireren.
In deze woordloze kleutervoorstelling zie je hoe nietsvermoedende mensen plotseling in de spotlights komen te staan. Juist op een moment dat ze zich onbespied wanen, realiseren ze zich opeens dat ze vol in beeld zijn. Vluchten kan niet, dus ja ... dan moet je iets ... show, entertainment ... maar hoe? De grote ik heb hier geen zin in show wordt begeleid door Het Showorkest van Theater Artemis onder leiding van muzikant Keimpe de Jong.
Puzzelboekjes, vishengels en wasmanden, de spelers laten ze pardoes uit hun handen vallen. Wat volgt is een onbeholpen poging iets te worden wat ze helemaal niet zijn. De puzzelaar begint stuntelig te dansen, de sportvisser doet veel stoerder dan hij eigenlijk is en de huisman probeert ineens heel geestig uit de hoek te komen. In de paniek in hun ogen zie je hun hartstochtelijk wens: zo snel mogelijk terug naar het donker, weg uit het helse licht!
In deze woordloze kleutervoorstelling zie je hoe nietsvermoedende mensen plotseling in de spotlights komen te staan. Juist op een moment dat ze zich onbespied wanen, realiseren ze zich opeens dat ze vol in beeld zijn. Vluchten kan niet, dus ja ... dan moet je iets ... show, entertainment ... maar hoe? De grote ik heb hier geen zin in show wordt begeleid door Het Showorkest van Theater Artemis onder leiding van muzikant Keimpe de Jong.
Puzzelboekjes, vishengels en wasmanden, de spelers laten ze pardoes uit hun handen vallen. Wat volgt is een onbeholpen poging iets te worden wat ze helemaal niet zijn. De puzzelaar begint stuntelig te dansen, de sportvisser doet veel stoerder dan hij eigenlijk is en de huisman probeert ineens heel geestig uit de hoek te komen. In de paniek in hun ogen zie je hun hartstochtelijk wens: zo snel mogelijk terug naar het donker, weg uit het helse licht!
In deze woordloze kleutervoorstelling zie je hoe nietsvermoedende mensen plotseling in de spotlights komen te staan. Juist op een moment dat ze zich onbespied wanen, realiseren ze zich opeens dat ze vol in beeld zijn. Vluchten kan niet, dus ja ... dan moet je iets ... show, entertainment ... maar hoe? De grote ik heb hier geen zin in show wordt begeleid door Het Showorkest van Theater Artemis onder leiding van muzikant Keimpe de Jong.
Puzzelboekjes, vishengels en wasmanden, de spelers laten ze pardoes uit hun handen vallen. Wat volgt is een onbeholpen poging iets te worden wat ze helemaal niet zijn. De puzzelaar begint stuntelig te dansen, de sportvisser doet veel stoerder dan hij eigenlijk is en de huisman probeert ineens heel geestig uit de hoek te komen. In de paniek in hun ogen zie je hun hartstochtelijk wens: zo snel mogelijk terug naar het donker, weg uit het helse licht!
In deze woordloze kleutervoorstelling zie je hoe nietsvermoedende mensen plotseling in de spotlights komen te staan. Juist op een moment dat ze zich onbespied wanen, realiseren ze zich opeens dat ze vol in beeld zijn. Vluchten kan niet, dus ja ... dan moet je iets ... show, entertainment ... maar hoe? De grote ik heb hier geen zin in show wordt begeleid door Het Showorkest van Theater Artemis onder leiding van muzikant Keimpe de Jong.
Puzzelboekjes, vishengels en wasmanden, de spelers laten ze pardoes uit hun handen vallen. Wat volgt is een onbeholpen poging iets te worden wat ze helemaal niet zijn. De puzzelaar begint stuntelig te dansen, de sportvisser doet veel stoerder dan hij eigenlijk is en de huisman probeert ineens heel geestig uit de hoek te komen. In de paniek in hun ogen zie je hun hartstochtelijk wens: zo snel mogelijk terug naar het donker, weg uit het helse licht!
Grote mensen werken.
En kinderen spelen. Of gaan naar school. Of ze slapen.
En als ze slapen moeten de grote mensen nog verder werken. In de living. Op hun computers. Nadat ze de keuken hebben opgekuist.
Maar wat doen grote mensen eigenlijk écht? Als de kinderen op school zitten, wat doen ze dan de hele godganse dag lang? Regelen ze de wereld? Doen ze een dutje? Of maken ze er een potje van?
Deze nieuwste voorstelling van compagnie barbarie gaat op een beeldende manier aan de haal met alles wat grote mensen doen/niet doen/zouden moeten doen/zeggen dat ze doen/nooit zouden kunnen maar eigenlijk wel willen doen. Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? We duiken in het universum van de volwassene dat een kind nooit te zien krijgt. Op Barbariaans-komische wijze graven we in de fantasiewereld en laten het leven van één dag heerlijk ontsporen. Een absurd tragische horror komedie over het wel en wee van grote mensen als de kinderen even niet kijken.
Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? Wijzen ze in de juiste richting? Zorgen zij voor de wereld die ze voor de kinderen achterlaten? Ruimen ze écht de hele tijd alle rommel op die iedereen laat slingeren? Of is het later aan de kinderen om alles op te ruimen?
Grote mensen werken.
En kinderen spelen. Of gaan naar school. Of ze slapen.
En als ze slapen moeten de grote mensen nog verder werken. In de living. Op hun computers. Nadat ze de keuken hebben opgekuist.
Maar wat doen grote mensen eigenlijk écht? Als de kinderen op school zitten, wat doen ze dan de hele godganse dag lang? Regelen ze de wereld? Doen ze een dutje? Of maken ze er een potje van?
Deze nieuwste voorstelling van compagnie barbarie gaat op een beeldende manier aan de haal met alles wat grote mensen doen/niet doen/zouden moeten doen/zeggen dat ze doen/nooit zouden kunnen maar eigenlijk wel willen doen. Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? We duiken in het universum van de volwassene dat een kind nooit te zien krijgt. Op Barbariaans-komische wijze graven we in de fantasiewereld en laten het leven van één dag heerlijk ontsporen. Een absurd tragische horror komedie over het wel en wee van grote mensen als de kinderen even niet kijken.
Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? Wijzen ze in de juiste richting? Zorgen zij voor de wereld die ze voor de kinderen achterlaten? Ruimen ze écht de hele tijd alle rommel op die iedereen laat slingeren? Of is het later aan de kinderen om alles op te ruimen?
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Grote mensen werken.
En kinderen spelen. Of gaan naar school. Of ze slapen.
En als ze slapen moeten de grote mensen nog verder werken. In de living. Op hun computers. Nadat ze de keuken hebben opgekuist.
Maar wat doen grote mensen eigenlijk écht? Als de kinderen op school zitten, wat doen ze dan de hele godganse dag lang? Regelen ze de wereld? Doen ze een dutje? Of maken ze er een potje van?
Deze nieuwste voorstelling van compagnie barbarie gaat op een beeldende manier aan de haal met alles wat grote mensen doen/niet doen/zouden moeten doen/zeggen dat ze doen/nooit zouden kunnen maar eigenlijk wel willen doen. Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? We duiken in het universum van de volwassene dat een kind nooit te zien krijgt. Op Barbariaans-komische wijze graven we in de fantasiewereld en laten het leven van één dag heerlijk ontsporen. Een absurd tragische horror komedie over het wel en wee van grote mensen als de kinderen even niet kijken.
Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? Wijzen ze in de juiste richting? Zorgen zij voor de wereld die ze voor de kinderen achterlaten? Ruimen ze écht de hele tijd alle rommel op die iedereen laat slingeren? Of is het later aan de kinderen om alles op te ruimen?
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Grote mensen werken.
En kinderen spelen. Of gaan naar school. Of ze slapen.
En als ze slapen moeten de grote mensen nog verder werken. In de living. Op hun computers. Nadat ze de keuken hebben opgekuist.
Maar wat doen grote mensen eigenlijk écht? Als de kinderen op school zitten, wat doen ze dan de hele godganse dag lang? Regelen ze de wereld? Doen ze een dutje? Of maken ze er een potje van?
Deze nieuwste voorstelling van compagnie barbarie gaat op een beeldende manier aan de haal met alles wat grote mensen doen/niet doen/zouden moeten doen/zeggen dat ze doen/nooit zouden kunnen maar eigenlijk wel willen doen. Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? We duiken in het universum van de volwassene dat een kind nooit te zien krijgt. Op Barbariaans-komische wijze graven we in de fantasiewereld en laten het leven van één dag heerlijk ontsporen. Een absurd tragische horror komedie over het wel en wee van grote mensen als de kinderen even niet kijken.
Want hebben volwassenen eigenlijk écht de touwtjes in handen? Wijzen ze in de juiste richting? Zorgen zij voor de wereld die ze voor de kinderen achterlaten? Ruimen ze écht de hele tijd alle rommel op die iedereen laat slingeren? Of is het later aan de kinderen om alles op te ruimen?
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
A quest that alternates between reality and fantasy. Peter Pan on speed for 12+ and up.
What do you want to be when you grow up? A fire fighter? A football player? An accountant? Mum or dad? A magician? An influencer? Or a pilot still? Anything is possible on the playground. Children let their imagination run wild and determine the rules of the game themselves. 'You are the pink Power Ranger and I am the blue-grey-white one. They don't exist, do they? Well, now they do.'
SOLO deals with the search for your own identity. Using the superpowers of the playground, the main character discovers who he wants to be. A conductor? Or perhaps a DJ? A breakdancer? Or maybe a businessman? A doctor or a patient - or both?
Hyperfantasy*
Robbert Vervloet stays true to the patchwork style of Terminator Too (think cardboard racing cars, a Batman suit made out of cereal boxes and Decathlon dinosaurs) and pulls you into his hyperfantastic world, in which a character tries to get a grip on who he is - or at least thinks he should be. In all his childlike fantasy, things sometimes fail grandly, but even the impossible is within reach.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
A quest that alternates between reality and fantasy. Peter Pan on speed for 12+ and up.
What do you want to be when you grow up? A fire fighter? A football player? An accountant? Mum or dad? A magician? An influencer? Or a pilot still? Anything is possible on the playground. Children let their imagination run wild and determine the rules of the game themselves. 'You are the pink Power Ranger and I am the blue-grey-white one. They don't exist, do they? Well, now they do.'
SOLO deals with the search for your own identity. Using the superpowers of the playground, the main character discovers who he wants to be. A conductor? Or perhaps a DJ? A breakdancer? Or maybe a businessman? A doctor or a patient - or both?
Hyperfantasy*
Robbert Vervloet stays true to the patchwork style of Terminator Too (think cardboard racing cars, a Batman suit made out of cereal boxes and Decathlon dinosaurs) and pulls you into his hyperfantastic world, in which a character tries to get a grip on who he is - or at least thinks he should be. In all his childlike fantasy, things sometimes fail grandly, but even the impossible is within reach.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een bijzonder werkstuk te maken. Over straf. Ze creëren een surreëel justitiepaleis waarin zij zelf de baas zijn. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze regels, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Zit er in jouw lijf een geweten, en zo ja, een goed of een slecht exemplaar? Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Is schaamte de beste straf? Zijn je ouders, je meester of juf het goede voorbeeld of doen volwassenen vooral alsof? Kan fantasie helpen om je te wapenen tegen de wereld die jou lijkt te willen straffen?
P.S: Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Kom maar af naar STRAF!. Een heuse nagebouwde cel gaat mee op tournee en wordt opgesteld in de foyer. De buitenkant van de cel geeft allerlei indrukken over het leven in de gevangenis.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een bijzonder werkstuk te maken. Over straf. Ze creëren een surreëel justitiepaleis waarin zij zelf de baas zijn. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze regels, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Zit er in jouw lijf een geweten, en zo ja, een goed of een slecht exemplaar? Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Is schaamte de beste straf? Zijn je ouders, je meester of juf het goede voorbeeld of doen volwassenen vooral alsof? Kan fantasie helpen om je te wapenen tegen de wereld die jou lijkt te willen straffen?
P.S: Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Kom maar af naar STRAF!. Een heuse nagebouwde cel gaat mee op tournee en wordt opgesteld in de foyer. De buitenkant van de cel geeft allerlei indrukken over het leven in de gevangenis.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een bijzonder werkstuk te maken. Over straf. Ze creëren een surreëel justitiepaleis waarin zij zelf de baas zijn. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze regels, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Zit er in jouw lijf een geweten, en zo ja, een goed of een slecht exemplaar? Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Is schaamte de beste straf? Zijn je ouders, je meester of juf het goede voorbeeld of doen volwassenen vooral alsof? Kan fantasie helpen om je te wapenen tegen de wereld die jou lijkt te willen straffen?
P.S: Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Kom maar af naar STRAF!. Een heuse nagebouwde cel gaat mee op tournee en wordt opgesteld in de foyer. De buitenkant van de cel geeft allerlei indrukken over het leven in de gevangenis.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een bijzonder werkstuk te maken. Over straf. Ze creëren een surreëel justitiepaleis waarin zij zelf de baas zijn. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze regels, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Zit er in jouw lijf een geweten, en zo ja, een goed of een slecht exemplaar? Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Is schaamte de beste straf? Zijn je ouders, je meester of juf het goede voorbeeld of doen volwassenen vooral alsof? Kan fantasie helpen om je te wapenen tegen de wereld die jou lijkt te willen straffen?
P.S: Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Kom maar af naar STRAF!. Een heuse nagebouwde cel gaat mee op tournee en wordt opgesteld in de foyer. De buitenkant van de cel geeft allerlei indrukken over het leven in de gevangenis.
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
A performance without scenery and without text. With pantomime as a starting point. (Yes, pantomime. That art form that urgently needs an update.)
Children play in a pantomimic way every day. They devour imaginary plates of pasta. They lead invisible armies of up to a thousand soldiers across the coffee table. They defeat monsters hiding under the bed. Because in pantomime anything is possible! The largest long-haired mammoth could be standing in the room.
But can pantomime work in a contemporary way? And how can it be used meaningfully, as a statement today? And can we give children that little push to keep playing invisibly?
Wanda Eyckerman and Katrien Pierlet went looking for answers to these questions. Because the fact that you can depict anything with nothing is an incredible strength in today's over-stimulated world. Expect a performance without decor, sparse in words, rich in images. Images that are not there, but that you do see. A call to play, and to do so freely. The encouragement to keep looking at something that is not there.
Kom dat zien! Kom dat zien! We halen alles uit de kast. Het hele universum. Gigantische muren. Een tiny house. Watervallen op het podium. Vechtscènes. En een zwart gat. Een écht zwart gat!
Katrien Pierlet vraagt zich in de voorstelling Zeker zonder af: of je met je kleren aan toch in je blootje kan staan? En een denkbeeldige vriend: kan je die troosten als die echt verdrietig is? Zou een alsof-banaan je honger echt kunnen stillen? Wie is de baas: jij of je gedachten? Kan je iemand verstaan als je hem niet begrijpt? Kan je kijken naar iets dat er niet is? En heeft iedereen dan hetzelfde gezien?
Met Zeker zonder vertrekt Katrien vanuit de klassieke pantomime. Kan pantomime hedendaags werken? Kan het vandaag een statement zijn? En kan het kinderen dat zetje geven om te blijven spelen met niks?
Actrice en theatermaakster Katrien Pierlet verdiende haar sporen in het jeugdtheater onder meer bij Laika, Bronks, Frieda, Ultima Thule, en Nevski Prospekt. Ze maakte ook 13 jaar deel uit van Studio Orka. Katrien zoekt in haar eigen werk vaak het fysieke theater op waarbij verwondering, schoonheid en troost voorop staan.
A performance without scenery and without text. With pantomime as a starting point. (Yes, pantomime. That art form that urgently needs an update.)
Children play in a pantomimic way every day. They devour imaginary plates of pasta. They lead invisible armies of up to a thousand soldiers across the coffee table. They defeat monsters hiding under the bed. Because in pantomime anything is possible! The largest long-haired mammoth could be standing in the room.
But can pantomime work in a contemporary way? And how can it be used meaningfully, as a statement today? And can we give children that little push to keep playing invisibly?
Wanda Eyckerman and Katrien Pierlet went looking for answers to these questions. Because the fact that you can depict anything with nothing is an incredible strength in today's over-stimulated world. Expect a performance without decor, sparse in words, rich in images. Images that are not there, but that you do see. A call to play, and to do so freely. The encouragement to keep looking at something that is not there.
Kom dat zien! Kom dat zien! We halen alles uit de kast. Het hele universum. Gigantische muren. Een tiny house. Watervallen op het podium. Vechtscènes. En een zwart gat. Een écht zwart gat!
Katrien Pierlet vraagt zich in de voorstelling Zeker zonder af: of je met je kleren aan toch in je blootje kan staan? En een denkbeeldige vriend: kan je die troosten als die echt verdrietig is? Zou een alsof-banaan je honger echt kunnen stillen? Wie is de baas: jij of je gedachten? Kan je iemand verstaan als je hem niet begrijpt? Kan je kijken naar iets dat er niet is? En heeft iedereen dan hetzelfde gezien?
Met Zeker zonder vertrekt Katrien vanuit de klassieke pantomime. Kan pantomime hedendaags werken? Kan het vandaag een statement zijn? En kan het kinderen dat zetje geven om te blijven spelen met niks?
Actrice en theatermaakster Katrien Pierlet verdiende haar sporen in het jeugdtheater onder meer bij Laika, Bronks, Frieda, Ultima Thule, en Nevski Prospekt. Ze maakte ook 13 jaar deel uit van Studio Orka. Katrien zoekt in haar eigen werk vaak het fysieke theater op waarbij verwondering, schoonheid en troost voorop staan.
A performance without scenery and without text. With pantomime as a starting point. (Yes, pantomime. That art form that urgently needs an update.)
Children play in a pantomimic way every day. They devour imaginary plates of pasta. They lead invisible armies of up to a thousand soldiers across the coffee table. They defeat monsters hiding under the bed. Because in pantomime anything is possible! The largest long-haired mammoth could be standing in the room.
But can pantomime work in a contemporary way? And how can it be used meaningfully, as a statement today? And can we give children that little push to keep playing invisibly?
Wanda Eyckerman and Katrien Pierlet went looking for answers to these questions. Because the fact that you can depict anything with nothing is an incredible strength in today's over-stimulated world. Expect a performance without decor, sparse in words, rich in images. Images that are not there, but that you do see. A call to play, and to do so freely. The encouragement to keep looking at something that is not there.
Kom dat zien! Kom dat zien! We halen alles uit de kast. Het hele universum. Gigantische muren. Een tiny house. Watervallen op het podium. Vechtscènes. En een zwart gat. Een écht zwart gat!
Katrien Pierlet vraagt zich in de voorstelling Zeker zonder af: of je met je kleren aan toch in je blootje kan staan? En een denkbeeldige vriend: kan je die troosten als die echt verdrietig is? Zou een alsof-banaan je honger echt kunnen stillen? Wie is de baas: jij of je gedachten? Kan je iemand verstaan als je hem niet begrijpt? Kan je kijken naar iets dat er niet is? En heeft iedereen dan hetzelfde gezien?
Met Zeker zonder vertrekt Katrien vanuit de klassieke pantomime. Kan pantomime hedendaags werken? Kan het vandaag een statement zijn? En kan het kinderen dat zetje geven om te blijven spelen met niks?
Actrice en theatermaakster Katrien Pierlet verdiende haar sporen in het jeugdtheater onder meer bij Laika, Bronks, Frieda, Ultima Thule, en Nevski Prospekt. Ze maakte ook 13 jaar deel uit van Studio Orka. Katrien zoekt in haar eigen werk vaak het fysieke theater op waarbij verwondering, schoonheid en troost voorop staan.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Je staat voor een gigantische muur. Wat er aan de overzijde is, weet niemand. Er hangt een bord: “Toegang verboden voor iedereen die niet voortdurend verwonderd is.”
Stel dat je per ongeluk op de Scherpgetande Stenen trapt. Een Gevleugelde Grammofoon biedt je een rit aan. Je loopt de Naakte Waarheid tegen het lijf. Een Betoverde Boom met takken als klauwen smeekt je om hem weer tot mens te maken. In een Smoorhete Woestijn moet je een vinger afgeven in ruil voor een slok. Wat doe je dan?
Aventuras is een interactieve tocht waarbij de deelnemers telkens weer voor uitdagende keuzes staan. Een reis doorheen bizarre werelden waarbij je moed danig op de proef wordt gesteld. Een ontmoeting met ongrijpbare wezens die je aansporen om door te zetten. Vergeet vooral je paspoort niet.
Laika en Prado - Associação Cultural slaan de handen in elkaar en maken een mobiele en zintuiglijke installatie, geïnspireerd door de fantastische beelden en teksten uit Aventuras de João sem Medo van de Portugese auteur José Gomes Ferreira. Aventuras wordt zowel in een Nederlandstalige als in een Portugese versie gecreëerd.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Je staat voor een gigantische muur. Wat er aan de overzijde is, weet niemand. Er hangt een bord: “Toegang verboden voor iedereen die niet voortdurend verwonderd is.”
Stel dat je per ongeluk op de Scherpgetande Stenen trapt. Een Gevleugelde Grammofoon biedt je een rit aan. Je loopt de Naakte Waarheid tegen het lijf. Een Betoverde Boom met takken als klauwen smeekt je om hem weer tot mens te maken. In een Smoorhete Woestijn moet je een vinger afgeven in ruil voor een slok. Wat doe je dan?
Aventuras is een interactieve tocht waarbij de deelnemers telkens weer voor uitdagende keuzes staan. Een reis doorheen bizarre werelden waarbij je moed danig op de proef wordt gesteld. Een ontmoeting met ongrijpbare wezens die je aansporen om door te zetten. Vergeet vooral je paspoort niet.
Laika en Prado - Associação Cultural slaan de handen in elkaar en maken een mobiele en zintuiglijke installatie, geïnspireerd door de fantastische beelden en teksten uit Aventuras de João sem Medo van de Portugese auteur José Gomes Ferreira. Aventuras wordt zowel in een Nederlandstalige als in een Portugese versie gecreëerd.
Je staat voor een gigantische muur. Wat er aan de overzijde is, weet niemand. Er hangt een bord: “Toegang verboden voor iedereen die niet voortdurend verwonderd is.”
Stel dat je per ongeluk op de Scherpgetande Stenen trapt. Een Gevleugelde Grammofoon biedt je een rit aan. Je loopt de Naakte Waarheid tegen het lijf. Een Betoverde Boom met takken als klauwen smeekt je om hem weer tot mens te maken. In een Smoorhete Woestijn moet je een vinger afgeven in ruil voor een slok. Wat doe je dan?
Aventuras is een interactieve tocht waarbij de deelnemers telkens weer voor uitdagende keuzes staan. Een reis doorheen bizarre werelden waarbij je moed danig op de proef wordt gesteld. Een ontmoeting met ongrijpbare wezens die je aansporen om door te zetten. Vergeet vooral je paspoort niet.
Laika en Prado - Associação Cultural slaan de handen in elkaar en maken een mobiele en zintuiglijke installatie, geïnspireerd door de fantastische beelden en teksten uit Aventuras de João sem Medo van de Portugese auteur José Gomes Ferreira. Aventuras wordt zowel in een Nederlandstalige als in een Portugese versie gecreëerd.
Je staat voor een gigantische muur. Wat er aan de overzijde is, weet niemand. Er hangt een bord: “Toegang verboden voor iedereen die niet voortdurend verwonderd is.”
Stel dat je per ongeluk op de Scherpgetande Stenen trapt. Een Gevleugelde Grammofoon biedt je een rit aan. Je loopt de Naakte Waarheid tegen het lijf. Een Betoverde Boom met takken als klauwen smeekt je om hem weer tot mens te maken. In een Smoorhete Woestijn moet je een vinger afgeven in ruil voor een slok. Wat doe je dan?
Aventuras is een interactieve tocht waarbij de deelnemers telkens weer voor uitdagende keuzes staan. Een reis doorheen bizarre werelden waarbij je moed danig op de proef wordt gesteld. Een ontmoeting met ongrijpbare wezens die je aansporen om door te zetten. Vergeet vooral je paspoort niet.
Laika en Prado - Associação Cultural slaan de handen in elkaar en maken een mobiele en zintuiglijke installatie, geïnspireerd door de fantastische beelden en teksten uit Aventuras de João sem Medo van de Portugese auteur José Gomes Ferreira. Aventuras wordt zowel in een Nederlandstalige als in een Portugese versie gecreëerd.
Manu Moreau is kwart Oegandees. Zijn vader leert op vijftigjarige leeftijd zijn moeder kennen. Samen krijgen ze drie zonen, twee witte en een lichtbruine: Manu. Hij groeit op in Zwijndrecht, een dorp waar hij als enige anders is.
Met Hier ben ik gaat Manu op zoek naar zijn roots. Om zichzelf en de plek die hij inneemt in de wereld beter te begrijpen. Want: als je wil weten wie je bent, moet je weten waar je vandaan komt.
Manu is naast comedian ook spoken word-artiest. In navolging van grote namen zoals A Tribe Called Quest, Jazzmataz en De la Soul zet hij een aantal van zijn rhymes op muziek. Beats en muziek worden bij elkaar gesampled en gescratcht door de legendarische hiphopdj DJ Thong.
Manu Moreau is kwart Oegandees. Zijn vader leert op vijftigjarige leeftijd zijn moeder kennen. Samen krijgen ze drie zonen, twee witte en een lichtbruine: Manu. Hij groeit op in Zwijndrecht, een dorp waar hij als enige anders is.
Met Hier ben ik gaat Manu op zoek naar zijn roots. Om zichzelf en de plek die hij inneemt in de wereld beter te begrijpen. Want: als je wil weten wie je bent, moet je weten waar je vandaan komt.
Manu is naast comedian ook spoken word-artiest. In navolging van grote namen zoals A Tribe Called Quest, Jazzmataz en De la Soul zet hij een aantal van zijn rhymes op muziek. Beats en muziek worden bij elkaar gesampled en gescratcht door de legendarische hiphopdj DJ Thong.
Manu Moreau is kwart Oegandees. Zijn vader leert op vijftigjarige leeftijd zijn moeder kennen. Samen krijgen ze drie zonen, twee witte en een lichtbruine: Manu. Hij groeit op in Zwijndrecht, een dorp waar hij als enige anders is.
Met Hier ben ik gaat Manu op zoek naar zijn roots. Om zichzelf en de plek die hij inneemt in de wereld beter te begrijpen. Want: als je wil weten wie je bent, moet je weten waar je vandaan komt.
Manu is naast comedian ook spoken word-artiest. In navolging van grote namen zoals A Tribe Called Quest, Jazzmataz en De la Soul zet hij een aantal van zijn rhymes op muziek. Beats en muziek worden bij elkaar gesampled en gescratcht door de legendarische hiphopdj DJ Thong.
Manu Moreau is kwart Oegandees. Zijn vader leert op vijftigjarige leeftijd zijn moeder kennen. Samen krijgen ze drie zonen, twee witte en een lichtbruine: Manu. Hij groeit op in Zwijndrecht, een dorp waar hij als enige anders is.
Met Hier ben ik gaat Manu op zoek naar zijn roots. Om zichzelf en de plek die hij inneemt in de wereld beter te begrijpen. Want: als je wil weten wie je bent, moet je weten waar je vandaan komt.
Manu is naast comedian ook spoken word-artiest. In navolging van grote namen zoals A Tribe Called Quest, Jazzmataz en De la Soul zet hij een aantal van zijn rhymes op muziek. Beats en muziek worden bij elkaar gesampled en gescratcht door de legendarische hiphopdj DJ Thong.
Op het eiland Øy is er één berg. Één school. Één auto. Er vaart één boot per dag. Altijd ligt er sneeuw. Tove is een jongen van 11. Hij woont aan de voet van de berg. Aan de andere kant is een meisje komen wonen. Ze is ook 11. Hij heeft haar nog niet gezien, Maar wel al gehoord. Tove heeft één droom. Kunnen vliegen net zoals zijn vader. Vliegen is gemakkelijk. Ik weet dat. Ik heb het bijna gedaan. Gisteren op weg naar school. Ècht. Het waaide, hard. Zo hard dat ik met mijn jas open tegen de wind in kon hangen zonder om te vallen. De wind tilde mij op. Ik maakte sprongen van minstens vijf of wel acht meter. Als ik het toen écht had gewild, had ik zonder moeite kunnen opstijgen en wegvliegen. Maar ik heb het niet gedaan. Want vliegen is gemakkelijk, maar landen… dat is een ander verhaal.
Een voorstelling over rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Op het eiland Øy is er één berg. Één school. Één auto. Er vaart één boot per dag. Altijd ligt er sneeuw. Tove is een jongen van 11. Hij woont aan de voet van de berg. Aan de andere kant is een meisje komen wonen. Ze is ook 11. Hij heeft haar nog niet gezien, Maar wel al gehoord. Tove heeft één droom. Kunnen vliegen net zoals zijn vader. Vliegen is gemakkelijk. Ik weet dat. Ik heb het bijna gedaan. Gisteren op weg naar school. Ècht. Het waaide, hard. Zo hard dat ik met mijn jas open tegen de wind in kon hangen zonder om te vallen. De wind tilde mij op. Ik maakte sprongen van minstens vijf of wel acht meter. Als ik het toen écht had gewild, had ik zonder moeite kunnen opstijgen en wegvliegen. Maar ik heb het niet gedaan. Want vliegen is gemakkelijk, maar landen… dat is een ander verhaal.
Een voorstelling over rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Manu Moreau is kwart Oegandees. Zijn vader leert op vijftigjarige leeftijd zijn moeder kennen. Samen krijgen ze drie zonen, twee witte en een lichtbruine: Manu. Hij groeit op in Zwijndrecht, een dorp waar hij als enige anders is.
Met Hier ben ik gaat Manu op zoek naar zijn roots. Om zichzelf en de plek die hij inneemt in de wereld beter te begrijpen. Want: als je wil weten wie je bent, moet je weten waar je vandaan komt.
Manu is naast comedian ook spoken word-artiest. In navolging van grote namen zoals A Tribe Called Quest, Jazzmataz en De la Soul zet hij een aantal van zijn rhymes op muziek. Beats en muziek worden bij elkaar gesampled en gescratcht door de legendarische hiphopdj DJ Thong.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
Cluster Comedy
Waarom comedy belangrijk is voor jongeren? Comedy helpt hen om zichzelf te zijn, te leren relativeren, zich uit te drukken en de dingen in een breder perspectief te zetten. Humor is de sleutel tot een open mind!
Naar aanleiding van het jaarlijkse comedyfestival Mad Goat organiseren we de Cluster Comedy. In de voormiddag volgen de leerlingen improvisatie workshops in kleine groepjes. In de namiddag maken ze met z'n allen een comedyshow mee.
Op het eiland Øy is er één berg. Één school. Één auto. Er vaart één boot per dag. Altijd ligt er sneeuw. Tove is een jongen van 11. Hij woont aan de voet van de berg. Aan de andere kant is een meisje komen wonen. Ze is ook 11. Hij heeft haar nog niet gezien, Maar wel al gehoord. Tove heeft één droom. Kunnen vliegen net zoals zijn vader. Vliegen is gemakkelijk. Ik weet dat. Ik heb het bijna gedaan. Gisteren op weg naar school. Ècht. Het waaide, hard. Zo hard dat ik met mijn jas open tegen de wind in kon hangen zonder om te vallen. De wind tilde mij op. Ik maakte sprongen van minstens vijf of wel acht meter. Als ik het toen écht had gewild, had ik zonder moeite kunnen opstijgen en wegvliegen. Maar ik heb het niet gedaan. Want vliegen is gemakkelijk, maar landen… dat is een ander verhaal.
Een voorstelling over rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Er is haar dat hard of traag groeit.
Er is haar met rare kleuren.
Er is haar dat ‘s nachts een eigen leven leidt.
Er is haar dat graag spaghetti eet.
Er is haar dat vlotjes vijf wereldtalen spreekt.
RAARHAAR is een voorstelling over alles wat raar is. Wie bepaalt wat normaal is? En is normaal niet net heel raar? Nico Boon (genomineerd voor de Toneelschrijfprijs 2019) schrijft een nieuwe jeugdtheatertekst vol personages met rare lichaamsbegroeiing, rare hersenkronkels, rare gewoontes, rare angsten en rare dromen. Resultaat is een speelse, weerbarstige voorstelling in regie van de jonge regisseur Noa Pylyser.
Er is haar dat hard of traag groeit.
Er is haar met rare kleuren.
Er is haar dat ‘s nachts een eigen leven leidt.
Er is haar dat graag spaghetti eet.
Er is haar dat vlotjes vijf wereldtalen spreekt.
RAARHAAR is een voorstelling over alles wat raar is. Wie bepaalt wat normaal is? En is normaal niet net heel raar? Nico Boon (genomineerd voor de Toneelschrijfprijs 2019) schrijft een nieuwe jeugdtheatertekst vol personages met rare lichaamsbegroeiing, rare hersenkronkels, rare gewoontes, rare angsten en rare dromen. Resultaat is een speelse, weerbarstige voorstelling in regie van de jonge regisseur Noa Pylyser.
Er is haar dat hard of traag groeit.
Er is haar met rare kleuren.
Er is haar dat ‘s nachts een eigen leven leidt.
Er is haar dat graag spaghetti eet.
Er is haar dat vlotjes vijf wereldtalen spreekt.
RAARHAAR is een voorstelling over alles wat raar is. Wie bepaalt wat normaal is? En is normaal niet net heel raar? Nico Boon (genomineerd voor de Toneelschrijfprijs 2019) schrijft een nieuwe jeugdtheatertekst vol personages met rare lichaamsbegroeiing, rare hersenkronkels, rare gewoontes, rare angsten en rare dromen. Resultaat is een speelse, weerbarstige voorstelling in regie van de jonge regisseur Noa Pylyser.
Er is haar dat hard of traag groeit.
Er is haar met rare kleuren.
Er is haar dat ‘s nachts een eigen leven leidt.
Er is haar dat graag spaghetti eet.
Er is haar dat vlotjes vijf wereldtalen spreekt.
RAARHAAR is een voorstelling over alles wat raar is. Wie bepaalt wat normaal is? En is normaal niet net heel raar? Nico Boon (genomineerd voor de Toneelschrijfprijs 2019) schrijft een nieuwe jeugdtheatertekst vol personages met rare lichaamsbegroeiing, rare hersenkronkels, rare gewoontes, rare angsten en rare dromen. Resultaat is een speelse, weerbarstige voorstelling in regie van de jonge regisseur Noa Pylyser.
In 2022 verraste SKaGeN met de tweedelige SneakPeek* Shadow Game waarin het publiek twee maal twee weken kon meelezen met de intense Messenger-conversatie tussen Eefje – een Nederlandse documentairemaakster – en Sajid (SK) – een minderjarige Afghaanse jongen – op de vlucht voor de Taliban en op weg naar Europa. In het derde en laatste deel verlaat SKaGeN de digitale conversatie om opnieuw het podium op te stappen.
In Gambling Game is Sajid eindelijk aangekomen in België, acht weken voor zijn achttiende verjaardag. Minderjarig, dat bewijst zijn Afghaanse paspoort. Wanneer de jaarrekening in Europa anders blijkt te zijn, komt zijn minderjarigheid ter discussie te staan en dreigen de poorten zich opnieuw te sluiten. Tot een krasbiljet van de Nationale Loterij zijn leven voorgoed verandert.
Gambling Game is een absurde parabel, geschreven door Korneel Hamers en Valentijn Dhaenens, die zich afspeelt in een levensechte game-omgeving: de personages verdienen er credits, moeten zich bewapenen, verlengen hun levens of vechten voor een herkansing. Op de scène mengen feit en fictie zich, lopen echt en virtueel door elkaar en spiegelt de actualiteit zich aan de Europese geschiedenis.
Gambling Game is het sluitstuk van de Shadow Game-reeks, maar staat als voorstelling op zichzelf. Door de thematiek en de concrete aanpak is Gambling Game ook uitstekend geschikt als (school)voorstelling voor jongeren.
*SneakPeek is de nieuwe naam voor ‘WatchApp’, de smartphone-voorstellingen waarmee SKaGeN in coronatijden vernieuwend uit de hoek kwam. Gaandeweg verdiepte en verrijkte SKaGeN dit gloednieuwe format om met Shadow Game de cross-over te maken met de nieuwe zaalproductie Gambling Game. Het is interessant om uw publiek eerst de SneakPeeks te laten volgen in de weken voorafgaand aan de theatervoorstelling, maar dit is geen vereiste. De voorstelling kan ook perfect op zichzelf staan.
In 2022 verraste SKaGeN met de tweedelige SneakPeek* Shadow Game waarin het publiek twee maal twee weken kon meelezen met de intense Messenger-conversatie tussen Eefje – een Nederlandse documentairemaakster – en Sajid (SK) – een minderjarige Afghaanse jongen – op de vlucht voor de Taliban en op weg naar Europa. In het derde en laatste deel verlaat SKaGeN de digitale conversatie om opnieuw het podium op te stappen.
In Gambling Game is Sajid eindelijk aangekomen in België, acht weken voor zijn achttiende verjaardag. Minderjarig, dat bewijst zijn Afghaanse paspoort. Wanneer de jaarrekening in Europa anders blijkt te zijn, komt zijn minderjarigheid ter discussie te staan en dreigen de poorten zich opnieuw te sluiten. Tot een krasbiljet van de Nationale Loterij zijn leven voorgoed verandert.
Gambling Game is een absurde parabel, geschreven door Korneel Hamers en Valentijn Dhaenens, die zich afspeelt in een levensechte game-omgeving: de personages verdienen er credits, moeten zich bewapenen, verlengen hun levens of vechten voor een herkansing. Op de scène mengen feit en fictie zich, lopen echt en virtueel door elkaar en spiegelt de actualiteit zich aan de Europese geschiedenis.
Gambling Game is het sluitstuk van de Shadow Game-reeks, maar staat als voorstelling op zichzelf. Door de thematiek en de concrete aanpak is Gambling Game ook uitstekend geschikt als (school)voorstelling voor jongeren.
*SneakPeek is de nieuwe naam voor ‘WatchApp’, de smartphone-voorstellingen waarmee SKaGeN in coronatijden vernieuwend uit de hoek kwam. Gaandeweg verdiepte en verrijkte SKaGeN dit gloednieuwe format om met Shadow Game de cross-over te maken met de nieuwe zaalproductie Gambling Game. Het is interessant om uw publiek eerst de SneakPeeks te laten volgen in de weken voorafgaand aan de theatervoorstelling, maar dit is geen vereiste. De voorstelling kan ook perfect op zichzelf staan.
In 2022 verraste SKaGeN met de tweedelige SneakPeek* Shadow Game waarin het publiek twee maal twee weken kon meelezen met de intense Messenger-conversatie tussen Eefje – een Nederlandse documentairemaakster – en Sajid (SK) – een minderjarige Afghaanse jongen – op de vlucht voor de Taliban en op weg naar Europa. In het derde en laatste deel verlaat SKaGeN de digitale conversatie om opnieuw het podium op te stappen.
In Gambling Game is Sajid eindelijk aangekomen in België, acht weken voor zijn achttiende verjaardag. Minderjarig, dat bewijst zijn Afghaanse paspoort. Wanneer de jaarrekening in Europa anders blijkt te zijn, komt zijn minderjarigheid ter discussie te staan en dreigen de poorten zich opnieuw te sluiten. Tot een krasbiljet van de Nationale Loterij zijn leven voorgoed verandert.
Gambling Game is een absurde parabel, geschreven door Korneel Hamers en Valentijn Dhaenens, die zich afspeelt in een levensechte game-omgeving: de personages verdienen er credits, moeten zich bewapenen, verlengen hun levens of vechten voor een herkansing. Op de scène mengen feit en fictie zich, lopen echt en virtueel door elkaar en spiegelt de actualiteit zich aan de Europese geschiedenis.
Gambling Game is het sluitstuk van de Shadow Game-reeks, maar staat als voorstelling op zichzelf. Door de thematiek en de concrete aanpak is Gambling Game ook uitstekend geschikt als (school)voorstelling voor jongeren.
*SneakPeek is de nieuwe naam voor ‘WatchApp’, de smartphone-voorstellingen waarmee SKaGeN in coronatijden vernieuwend uit de hoek kwam. Gaandeweg verdiepte en verrijkte SKaGeN dit gloednieuwe format om met Shadow Game de cross-over te maken met de nieuwe zaalproductie Gambling Game. Het is interessant om uw publiek eerst de SneakPeeks te laten volgen in de weken voorafgaand aan de theatervoorstelling, maar dit is geen vereiste. De voorstelling kan ook perfect op zichzelf staan.
In 2022 verraste SKaGeN met de tweedelige SneakPeek* Shadow Game waarin het publiek twee maal twee weken kon meelezen met de intense Messenger-conversatie tussen Eefje – een Nederlandse documentairemaakster – en Sajid (SK) – een minderjarige Afghaanse jongen – op de vlucht voor de Taliban en op weg naar Europa. In het derde en laatste deel verlaat SKaGeN de digitale conversatie om opnieuw het podium op te stappen.
In Gambling Game is Sajid eindelijk aangekomen in België, acht weken voor zijn achttiende verjaardag. Minderjarig, dat bewijst zijn Afghaanse paspoort. Wanneer de jaarrekening in Europa anders blijkt te zijn, komt zijn minderjarigheid ter discussie te staan en dreigen de poorten zich opnieuw te sluiten. Tot een krasbiljet van de Nationale Loterij zijn leven voorgoed verandert.
Gambling Game is een absurde parabel, geschreven door Korneel Hamers en Valentijn Dhaenens, die zich afspeelt in een levensechte game-omgeving: de personages verdienen er credits, moeten zich bewapenen, verlengen hun levens of vechten voor een herkansing. Op de scène mengen feit en fictie zich, lopen echt en virtueel door elkaar en spiegelt de actualiteit zich aan de Europese geschiedenis.
Gambling Game is het sluitstuk van de Shadow Game-reeks, maar staat als voorstelling op zichzelf. Door de thematiek en de concrete aanpak is Gambling Game ook uitstekend geschikt als (school)voorstelling voor jongeren.
*SneakPeek is de nieuwe naam voor ‘WatchApp’, de smartphone-voorstellingen waarmee SKaGeN in coronatijden vernieuwend uit de hoek kwam. Gaandeweg verdiepte en verrijkte SKaGeN dit gloednieuwe format om met Shadow Game de cross-over te maken met de nieuwe zaalproductie Gambling Game. Het is interessant om uw publiek eerst de SneakPeeks te laten volgen in de weken voorafgaand aan de theatervoorstelling, maar dit is geen vereiste. De voorstelling kan ook perfect op zichzelf staan.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Deze voorstelling, voor iedereen vanaf 8 jaar, laat zien dat je ook dingen kunt laten ontstaan door eerst andere dingen kapot te maken. Diarree is mijn lievelingskleur combineert explosief theater met beeldende kunst, actionpainting en muziek.
Oh shit, this piece smells like art!
In Diarree is mijn lievelingskleur slaan Studio Julian Hetzel en Theater Artemis de handen in elkaar om te laten zien dat ook vanuit destructie schoonheid kan ontstaan. Voor het allereerst maakt Studio Julian Hetzel werk voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de esthetisering van geweld. Julian Hetzel is performance maker, muzikant en beeldend kunstenaar met een politieke dimensie en een documentaire invalshoek. Zijn werk is veelgeprezen. Zo ontving hij o.a. in 2017 de VSCD-Mimeprijs voor The Automated Sniper. In 2019 was SELF de nationale inzending van Nederland op de Quadriënnale van Praag en presenteerde de Theater Biënnale van Venetië drie van zijn werken.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Deze voorstelling, voor iedereen vanaf 8 jaar, laat zien dat je ook dingen kunt laten ontstaan door eerst andere dingen kapot te maken. Diarree is mijn lievelingskleur combineert explosief theater met beeldende kunst, actionpainting en muziek.
Oh shit, this piece smells like art!
In Diarree is mijn lievelingskleur slaan Studio Julian Hetzel en Theater Artemis de handen in elkaar om te laten zien dat ook vanuit destructie schoonheid kan ontstaan. Voor het allereerst maakt Studio Julian Hetzel werk voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de esthetisering van geweld. Julian Hetzel is performance maker, muzikant en beeldend kunstenaar met een politieke dimensie en een documentaire invalshoek. Zijn werk is veelgeprezen. Zo ontving hij o.a. in 2017 de VSCD-Mimeprijs voor The Automated Sniper. In 2019 was SELF de nationale inzending van Nederland op de Quadriënnale van Praag en presenteerde de Theater Biënnale van Venetië drie van zijn werken.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Deze voorstelling, voor iedereen vanaf 8 jaar, laat zien dat je ook dingen kunt laten ontstaan door eerst andere dingen kapot te maken. Diarree is mijn lievelingskleur combineert explosief theater met beeldende kunst, actionpainting en muziek.
Oh shit, this piece smells like art!
In Diarree is mijn lievelingskleur slaan Studio Julian Hetzel en Theater Artemis de handen in elkaar om te laten zien dat ook vanuit destructie schoonheid kan ontstaan. Voor het allereerst maakt Studio Julian Hetzel werk voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de esthetisering van geweld. Julian Hetzel is performance maker, muzikant en beeldend kunstenaar met een politieke dimensie en een documentaire invalshoek. Zijn werk is veelgeprezen. Zo ontving hij o.a. in 2017 de VSCD-Mimeprijs voor The Automated Sniper. In 2019 was SELF de nationale inzending van Nederland op de Quadriënnale van Praag en presenteerde de Theater Biënnale van Venetië drie van zijn werken.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Enkele artiesten uit Vlaanderen maakten in 2021 een wondere wereld, geïnspireerd op babyboekjes, kartonboekjes, flipper en knisper, flapjesboeken en pop-ups, prentenboeken en fotoboeken.
De ene werkte aan een uitplooibaar fotoalbum, met landschappen en rare plekken. De andere ontwikkelde textielboeken, matten, waarin je vooral je verhaal kan voelen. De ene vindt zelfs papier eetbaar en boeken om van te smodderen! De andere laat een kleurrijke bolletjeswind door de ruimte waaien. Of blokletters dansen uit de bladzijden. Samen boeken kijken wordt een muzikaal avontuur!
Ze toveren deze boekjes in een theatrale setting tevoorschijn uit een koerierszak. Vanuit die tas wordt de ruimte telkens anders en kunnen kinderen mee op ontdekkingstocht gaan. Een mix van spannend visueel theater en zelf de peuterboekjes ontdekken. Steeds wordt deze mix ondersteund door improviserende muzikant(en).
Twee artiesten of meerdere, elk met hun wereldje, improviseren erop los met elkaars boekjes en wereldjes, met muziek én met de kinderen.
Deze voorstelling, voor iedereen vanaf 8 jaar, laat zien dat je ook dingen kunt laten ontstaan door eerst andere dingen kapot te maken. Diarree is mijn lievelingskleur combineert explosief theater met beeldende kunst, actionpainting en muziek.
Oh shit, this piece smells like art!
In Diarree is mijn lievelingskleur slaan Studio Julian Hetzel en Theater Artemis de handen in elkaar om te laten zien dat ook vanuit destructie schoonheid kan ontstaan. Voor het allereerst maakt Studio Julian Hetzel werk voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de esthetisering van geweld. Julian Hetzel is performance maker, muzikant en beeldend kunstenaar met een politieke dimensie en een documentaire invalshoek. Zijn werk is veelgeprezen. Zo ontving hij o.a. in 2017 de VSCD-Mimeprijs voor The Automated Sniper. In 2019 was SELF de nationale inzending van Nederland op de Quadriënnale van Praag en presenteerde de Theater Biënnale van Venetië drie van zijn werken.
Wie houdt er het meest van dieren?
Hij die ze verzorgt, aait, kamt?
Of hij die hun leefgebied probeert te redden?
In Freedom Club is een man op zoek naar impact. Terwijl hij de wereld probeert te redden, speelt hij zijn gezin kwijt. Te midden van rollercoasters, golfbaden en andere natuurrampen stellen we de vraag: wat moet je doen om gehoord te worden?
PREPARE FOR THE TSU TSU TSU TSU TSU
TSUNAMIIIIIIIIIIII!
Met Freedom Club zetten regisseurs-auteurs Freek Mariën (winnaar Taalunie Toneelschrijfprijs 2015) en Carl von Winckelmann van Het Kwartier hun succesvolle samenwerking verder. Samen met acteur Joris Van den Brande maken ze een voorstelling over engagement en woede.
Wie houdt er het meest van dieren?
Hij die ze verzorgt, aait, kamt?
Of hij die hun leefgebied probeert te redden?
In Freedom Club is een man op zoek naar impact. Terwijl hij de wereld probeert te redden, speelt hij zijn gezin kwijt. Te midden van rollercoasters, golfbaden en andere natuurrampen stellen we de vraag: wat moet je doen om gehoord te worden?
PREPARE FOR THE TSU TSU TSU TSU TSU
TSUNAMIIIIIIIIIIII!
Met Freedom Club zetten regisseurs-auteurs Freek Mariën (winnaar Taalunie Toneelschrijfprijs 2015) en Carl von Winckelmann van Het Kwartier hun succesvolle samenwerking verder. Samen met acteur Joris Van den Brande maken ze een voorstelling over engagement en woede.
Wie houdt er het meest van dieren?
Hij die ze verzorgt, aait, kamt?
Of hij die hun leefgebied probeert te redden?
In Freedom Club is een man op zoek naar impact. Terwijl hij de wereld probeert te redden, speelt hij zijn gezin kwijt. Te midden van rollercoasters, golfbaden en andere natuurrampen stellen we de vraag: wat moet je doen om gehoord te worden?
PREPARE FOR THE TSU TSU TSU TSU TSU
TSUNAMIIIIIIIIIIII!
Met Freedom Club zetten regisseurs-auteurs Freek Mariën (winnaar Taalunie Toneelschrijfprijs 2015) en Carl von Winckelmann van Het Kwartier hun succesvolle samenwerking verder. Samen met acteur Joris Van den Brande maken ze een voorstelling over engagement en woede.
Wie houdt er het meest van dieren?
Hij die ze verzorgt, aait, kamt?
Of hij die hun leefgebied probeert te redden?
In Freedom Club is een man op zoek naar impact. Terwijl hij de wereld probeert te redden, speelt hij zijn gezin kwijt. Te midden van rollercoasters, golfbaden en andere natuurrampen stellen we de vraag: wat moet je doen om gehoord te worden?
PREPARE FOR THE TSU TSU TSU TSU TSU
TSUNAMIIIIIIIIIIII!
Met Freedom Club zetten regisseurs-auteurs Freek Mariën (winnaar Taalunie Toneelschrijfprijs 2015) en Carl von Winckelmann van Het Kwartier hun succesvolle samenwerking verder. Samen met acteur Joris Van den Brande maken ze een voorstelling over engagement en woede.
Met Hele Verhalen Voor Een Halve Soldaat heeft Benny Lindelauf een zoveelste juweeltje in de jeugdliteratuur afgeleverd. Na het bekroonde Tortot is deze verhalenbundel het minstens zo sterke vervolg. Al de verhalen in dit boek zijn fantasierijk, speels en meeslepend. De Terugkeer van Prins Arthur Zenig de Vijfde uit Tortot is een keihard verhaal over de minst sympathieke poppenspeler ooit.
Een bezeten marionettist wil, ondanks reuma in zijn handen, nog een laatste keer schitteren op Le Grand Concours Des Marionettes et des Poupettes, in aanwezigheid van de keizer zelf. Hiervoor koopt zijn moeder hem een dwergmeisje, Zenna, die beetje bij beetje leert hoe ze Arthurs perfecte marionette kan zijn. Het is hard werken om de bewegingen van een pop perfect na te doen en de touwtjes strak gespannen te houden. Tijdens deze charade van bedrog en manipulatie groeien de autistische Arthur en de kleine Zenna beetje bij beetje naar elkaar toe.
Een mooi en intrigerend verhaal met schitterende sprookjesachtige personages en een verrassend plot. Het baadt in een macabere sfeer vol humor in de beste Tim Burton-traditie. Joost Van den Branden van Theater Tieret liet zijn talent als schrijver reeds meermaals zien bij zijn eigen gezelschap maar ook bij FroeFroe in Labyrint. Nu bewerkt hij het verhaal van Arthur, de beste poppenspeler ter wereld (volgens hemzelf en zijn moeder). Heerlijk onversneden figurentheater met een absolute topcast.
Met Hele Verhalen Voor Een Halve Soldaat heeft Benny Lindelauf een zoveelste juweeltje in de jeugdliteratuur afgeleverd. Na het bekroonde Tortot is deze verhalenbundel het minstens zo sterke vervolg. Al de verhalen in dit boek zijn fantasierijk, speels en meeslepend. De Terugkeer van Prins Arthur Zenig de Vijfde uit Tortot is een keihard verhaal over de minst sympathieke poppenspeler ooit.
Een bezeten marionettist wil, ondanks reuma in zijn handen, nog een laatste keer schitteren op Le Grand Concours Des Marionettes et des Poupettes, in aanwezigheid van de keizer zelf. Hiervoor koopt zijn moeder hem een dwergmeisje, Zenna, die beetje bij beetje leert hoe ze Arthurs perfecte marionette kan zijn. Het is hard werken om de bewegingen van een pop perfect na te doen en de touwtjes strak gespannen te houden. Tijdens deze charade van bedrog en manipulatie groeien de autistische Arthur en de kleine Zenna beetje bij beetje naar elkaar toe.
Een mooi en intrigerend verhaal met schitterende sprookjesachtige personages en een verrassend plot. Het baadt in een macabere sfeer vol humor in de beste Tim Burton-traditie. Joost Van den Branden van Theater Tieret liet zijn talent als schrijver reeds meermaals zien bij zijn eigen gezelschap maar ook bij FroeFroe in Labyrint. Nu bewerkt hij het verhaal van Arthur, de beste poppenspeler ter wereld (volgens hemzelf en zijn moeder). Heerlijk onversneden figurentheater met een absolute topcast.
Met Hele Verhalen Voor Een Halve Soldaat heeft Benny Lindelauf een zoveelste juweeltje in de jeugdliteratuur afgeleverd. Na het bekroonde Tortot is deze verhalenbundel het minstens zo sterke vervolg. Al de verhalen in dit boek zijn fantasierijk, speels en meeslepend. De Terugkeer van Prins Arthur Zenig de Vijfde uit Tortot is een keihard verhaal over de minst sympathieke poppenspeler ooit.
Een bezeten marionettist wil, ondanks reuma in zijn handen, nog een laatste keer schitteren op Le Grand Concours Des Marionettes et des Poupettes, in aanwezigheid van de keizer zelf. Hiervoor koopt zijn moeder hem een dwergmeisje, Zenna, die beetje bij beetje leert hoe ze Arthurs perfecte marionette kan zijn. Het is hard werken om de bewegingen van een pop perfect na te doen en de touwtjes strak gespannen te houden. Tijdens deze charade van bedrog en manipulatie groeien de autistische Arthur en de kleine Zenna beetje bij beetje naar elkaar toe.
Een mooi en intrigerend verhaal met schitterende sprookjesachtige personages en een verrassend plot. Het baadt in een macabere sfeer vol humor in de beste Tim Burton-traditie. Joost Van den Branden van Theater Tieret liet zijn talent als schrijver reeds meermaals zien bij zijn eigen gezelschap maar ook bij FroeFroe in Labyrint. Nu bewerkt hij het verhaal van Arthur, de beste poppenspeler ter wereld (volgens hemzelf en zijn moeder). Heerlijk onversneden figurentheater met een absolute topcast.
Met Hele Verhalen Voor Een Halve Soldaat heeft Benny Lindelauf een zoveelste juweeltje in de jeugdliteratuur afgeleverd. Na het bekroonde Tortot is deze verhalenbundel het minstens zo sterke vervolg. Al de verhalen in dit boek zijn fantasierijk, speels en meeslepend. De Terugkeer van Prins Arthur Zenig de Vijfde uit Tortot is een keihard verhaal over de minst sympathieke poppenspeler ooit.
Een bezeten marionettist wil, ondanks reuma in zijn handen, nog een laatste keer schitteren op Le Grand Concours Des Marionettes et des Poupettes, in aanwezigheid van de keizer zelf. Hiervoor koopt zijn moeder hem een dwergmeisje, Zenna, die beetje bij beetje leert hoe ze Arthurs perfecte marionette kan zijn. Het is hard werken om de bewegingen van een pop perfect na te doen en de touwtjes strak gespannen te houden. Tijdens deze charade van bedrog en manipulatie groeien de autistische Arthur en de kleine Zenna beetje bij beetje naar elkaar toe.
Een mooi en intrigerend verhaal met schitterende sprookjesachtige personages en een verrassend plot. Het baadt in een macabere sfeer vol humor in de beste Tim Burton-traditie. Joost Van den Branden van Theater Tieret liet zijn talent als schrijver reeds meermaals zien bij zijn eigen gezelschap maar ook bij FroeFroe in Labyrint. Nu bewerkt hij het verhaal van Arthur, de beste poppenspeler ter wereld (volgens hemzelf en zijn moeder). Heerlijk onversneden figurentheater met een absolute topcast.
Een voorstelling over een vader die het liefst niets wil nalaten en een jonge dochter aan wie je niet goed weet wat doorgeven. Over hoe de grote geschiedenis via alledaagse familiegewoontes eeuwenlang doorwerkt van ouder op kind.
in het museum zagen we een tijdslijn
met helemaal aan het begin
die ene vis
die de moed had om op het land te kruipen
en op het einde staat een man
ik kijk naar mijn dochter
naast mij op de bus
ze wordt steeds blonder en lijkt steeds minder op mij
Gebaseerd op historische bronnen, zijn eigen familiegeschiedenis en evenveel verzinsels trekt Carl von Winckelmann al vertellende lijnen van 1787 tot nu. Alsof het één leven is.
Europese man wordt een hinkelspel tussen verschillende verhalen. Over de Duitse koloniaal die ‘Beheerder van de Bossen’ op Java wordt. Over goede bedoelingen en blinde vlekken. Over na de Tweede Wereldoorlog in Europa ‘thuiskomen’ in een land waar je nooit eerder bent geweest. Over geen controle hebben op hoe je wordt gezien. Over het jongetje dat alles beter ging maken. Over die ene dochter in een verhaal vol mannen.
Een voorstelling over een vader die het liefst niets wil nalaten en een jonge dochter aan wie je niet goed weet wat doorgeven. Over hoe de grote geschiedenis via alledaagse familiegewoontes eeuwenlang doorwerkt van ouder op kind.
in het museum zagen we een tijdslijn
met helemaal aan het begin
die ene vis
die de moed had om op het land te kruipen
en op het einde staat een man
ik kijk naar mijn dochter
naast mij op de bus
ze wordt steeds blonder en lijkt steeds minder op mij
Gebaseerd op historische bronnen, zijn eigen familiegeschiedenis en evenveel verzinsels trekt Carl von Winckelmann al vertellende lijnen van 1787 tot nu. Alsof het één leven is.
Europese man wordt een hinkelspel tussen verschillende verhalen. Over de Duitse koloniaal die ‘Beheerder van de Bossen’ op Java wordt. Over goede bedoelingen en blinde vlekken. Over na de Tweede Wereldoorlog in Europa ‘thuiskomen’ in een land waar je nooit eerder bent geweest. Over geen controle hebben op hoe je wordt gezien. Over het jongetje dat alles beter ging maken. Over die ene dochter in een verhaal vol mannen.
Een voorstelling over een vader die het liefst niets wil nalaten en een jonge dochter aan wie je niet goed weet wat doorgeven. Over hoe de grote geschiedenis via alledaagse familiegewoontes eeuwenlang doorwerkt van ouder op kind.
in het museum zagen we een tijdslijn
met helemaal aan het begin
die ene vis
die de moed had om op het land te kruipen
en op het einde staat een man
ik kijk naar mijn dochter
naast mij op de bus
ze wordt steeds blonder en lijkt steeds minder op mij
Gebaseerd op historische bronnen, zijn eigen familiegeschiedenis en evenveel verzinsels trekt Carl von Winckelmann al vertellende lijnen van 1787 tot nu. Alsof het één leven is.
Europese man wordt een hinkelspel tussen verschillende verhalen. Over de Duitse koloniaal die ‘Beheerder van de Bossen’ op Java wordt. Over goede bedoelingen en blinde vlekken. Over na de Tweede Wereldoorlog in Europa ‘thuiskomen’ in een land waar je nooit eerder bent geweest. Over geen controle hebben op hoe je wordt gezien. Over het jongetje dat alles beter ging maken. Over die ene dochter in een verhaal vol mannen.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komen, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema. We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname. Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen de resultaten met de scholen en de umwelt.
De Eerste Keer
In mei 2024 moeten veel jongeren weer opnieuw voor de eerste keer gaan stemmen. Europese, federale en regionale verkiezingen ... Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal? De Eerste Keer is een atypisch verkiezinsprogramma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
