SERDI

Ik haat het getal zes.
We waren met zes thuis,  
mijn ouders stierven de zesde maand van het jaar toen ik zes jaar was… 

SERDI vertelt het verhaal van Serdi. Over hoe iemand die niks heeft, van zijn stem zijn thuis maakt. Als wees, verplaatsend van instelling naar instelling en van school naar jeugddetentie, deed Serdi zichzelf een belofte. Hij leerde zichzelf beatboxen. Hij trainde net zo lang totdat hij het kon. De akoestiek van de isoleercel bleek perfect geschikt voor het verfijnen van zijn techniek. 

SERDI  laat zien hoe iemands stem een wapen kan worden. Hoe een leven zonder wortels, dat dreigt af te glijden, door het disciplineren van de stem, plots weer houvast kreeg. Hoe de kracht van klank en compositie het eindelijk mogelijk maakte met anderen te communiceren.

De voorstelling SERDI is niet alleen een reis langs een reeks instellingen, uiteenlopende vormen van maatschappelijk onrecht en geweld, maar ook een plek om een einde te maken aan de eindeloze zoektocht naar liefde en bevestiging.

Theater als een plek om in gesprek te gaan met demonen uit het verleden en spoken uit het heden. Een stem als wapen dat voorgoed afrekent met de behoefte te pleasen.

“SERDI ontroert met een waarachtige monoloog over zijn levensverhaal” ★★★ De Morgen

“Zelden zo'n authentieke voorstelling gezien (...) Serdi vertelt zijn levensverhaal krachtig, overtuigend, met veel humor en een enorme podiumprésence” – Het Nieuwsblad

Bio

Serdi Faki Alici (°1988, Gent) is vooral bekend als muzikant en beatboxer. Maar ook in het theater is hij al lang geen onbekende meer. Hij zette er zijn eerste stappen via de jongerenwerking van Union Suspecte en speelde mee in Legal Illegal en Carnival Of Guilt. Hij was ook te zien in Bezette Stad, een hedendaagse bewerking van Paul van Ostaijen's gelijknamige dichtbundel (KVS) en was als maker betrokken bij Woyzeck Serdi Faki, waarin hij de hoofdrol vertolkte. Na de residentie van TransfoCollect in ARSENAAL/LAZARUS speelde hij ook in de voorstelling JUST=.

Het Theaterfestival juryrapport 2024

Als Serdi Faki Alici in deze voorstelling zijn laatste zinnen heeft geslaakt, zijn laatste beat door de micro heeft gespuwd, is het moeilijk te blijven zitten. Spontaan veer je op om te applaudisseren om zoveel ongeremde branie, om zo’n krachtige uithaal na zo’n ingewikkeld leven. Niet uit medelijden of medeleven. Wel uit respect voor wat je net hebt beleefd: een krachtig statement rond de vele gaten die onze samenleving laat vallen in de jeugdzorg.

‘Aanklacht’: zo staat het in koeien van letters te lezen op de witte banderolle die Serdi naar beneden laat rollen bij aanvang van zijn solo. Hij zat er jaren in en nu moet het er eens uit: alle shit die hij heeft meegemaakt toen hij al vroeg in zijn leven op straat kwam te staan. De vele scholen waar hij zat, de opvanginstellingen waar hij passeerde, dat deel van de familie dat hem de rug toekeerde: ze krijgen ervan langs. Niet blind, niet alleen maar boos. Wel met veel sprekende anekdotes, de nodige grijnzen en af en toe zelfs begrip.

SERDI, geregisseerd door Lara Staal, brengt een autobiografisch relaas. Al jaren duikt hij op in series, films en voorstellingen. Maar hier krijg je hem pas echt voluit te zien als speler: volkomen aanwezig, met raspende stem, op en top zichzelf, maar ook met klaarblijkelijk nog heel wat trauma onder zijn tong. Die ongelimiteerde naturel is al de halve inslag van zijn ‘uitbraak’. SERDI treft raak.

Als jury zagen we afgelopen seizoen wel meer persoonlijke oorsprongsverhalen. Deze solo springt er tussenuit om zijn performativiteit en zijn maatschappelijke systeemanalyse. Serdi Faki Alici toont de driedubbele kracht van theater als collectief therapeutisch ritueel, spiegel van onze gedeelde gemeenschap én kernreactor van de menselijke creativiteit. Hier staat geen slachtoffer. Hier staat een creator. Ga dat zien.