STORCK IN CONTEXT: DE VROEGE FILMS VAN HENRI STORCK IN EUROPEES PERSPECTIEF

Henri Storck (1907-1999) is zonder twijfel de belangrijkste Belgische cineast uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Geboren te Oostende, zal hij in zijn films vaak refereren aan de badstad en haar kunstenaars als Ensor, Permeke en Spilliaert. Met BEELDEN VAN OOSTENDE (1929) leverde Storck een bijzondere bijdrage aan de “stadssymfonie”, een experimenteel en documentair filmgenre dat bijzonder belangrijk was in het interbellum. In Storcks lyrische ode aan Oostende laten ritmische en associatieve montages, een beweeglijke camera en een voorkeur voor natuurlijke verschijnselen als water, wind en zand de invloed van de Russische maar vooral ook Franse avant-garde cinema zien.

Naast de Franse impressionistische film drukte ook het surrealisme een duidelijke stempel op de vroege films van Storck. Dit vertaalt zich niet alleen in een fascinatie voor verlaten straten en het terrain vague van de haven in BEELDEN VAN OOSTENDE. Films als VOOR JE MOOIE OGEN (1930) en IDYLLE AAN HET STRAND (1931) bespelen volop surrealistische thema’s en motieven. Later zal Storck als specialist in kunstdocumentaires ook een film wijden aan de surrealistische schilder Paul Delvaux.

Een voorkeur voor surrealistische juxtaposities markeert ook Storcks “montage-films” uit de vroege jaren 1930. In OP DE BOORDEN VAN DE CAMERA (1932) en GESCHIEDENIS VAN DE ONBEKENDE SOLDAAT (1932) zet Storck volop “found-footage” in om een modernistische collage-esthetiek te combineren met een uitgesproken ideologische boodschap. Tot slot komt de surrealistische belangstelling voor het exotische en het etnografische duidelijk aan bod in PAASEILAND (1935), die Storck in samenwerking met de Nederlandse cineast John Fernhout realiseerde.

Lees meer: Storck en de stadssymfonie - Sabzian