Toneelscholenfestival

Stop met je moeder de schuld te geven. We zijn allemaal eenzaam. We worden alleen geboren en we zullen alleen sterven. Maar wat als dit niet zo is? Wat als deze ideeën ons ervan weerhouden om radicale intimiteit op te zoeken?

In Autumn Rapture zien we twee figuren die zich naast elkaar verhouden tot hun eenzaamheid. In een verwarrende wervelwind van gedachten, gesprek en emoties bewegen ze door een landschap van verschillende kamers. Onderweg stuiten ze op vastgeroeste ideeën en verlangens; en de vraag hoe deze vorm te geven.

Wie weet waarom we willen wat we willen? En wat als de taal ontoereikend is? Wanneer neemt het lichaam het over? De eenzaamheid is hier als een ommuurde tuin die kan overwoekeren; waarin ook het onkruid een waarde heeft, en waar verzorging en aandacht van belang is. Een plek waar de tijd van gevoelens nooit eeuwig duurt, maar net als de seizoenen van gedaante wisselt. En degene die het verhaal verzint, verzint de wereld. Dus verwelkom altijd iemand in het huis van je eenzaamheid

OLGA is het alter ego van Zita de Aguirre, een ontsnapt David Lynch personage. In Not for long zoekt ze naar verzet binnen elektronische muziek en stelt ze de vraag: is kunst genoeg als protest? Ze sluit zich op in een koelkast op het podium – een poging om de vervreemding van protest voelbaar te maken. Verwacht dansbare identiteitscrisis, ergens tussen activisme en escapisme.

Geen telefoontje zal iemand nog doen opschrikken. De woorden “ik wil met u praten”, zullen niet meer gelijk staan aan angst. Een lange stilte betekent dan nu ook echt gewoon een lange stilte. Als iemand aankondigt iets te vertellen te hebben, wordt alleen nog maar gedacht aan goed nieuws.

Rapelkant vertelt het verhaal van een gemeenschap. In een magisch-realistische setting waar al het slechte nieuws van een jaargang op dezelfde dag aan iedereen wordt medegedeeld, zoeken de bewoners van een klein dorp manieren om elkaar te dragen. De voorstelling focust zich op samenleven en compassie, alsook de zorg die we elkaar verschuldigd zijn.

In Campai(g)n kruipt Annebel Kraaij, alias BELSKI, in de huid van een meedogenloos politiek leider. Via slepende synths en satirische teksten graaft ze zich een weg langs de diepgewortelde angsten en woede die zich manifesteren in toxische mannelijkheid. Verwacht een theatraal concert met elektronische political-pop die leidt tot verwarring, disbalans en verontrustend gedans, terwijl de grens tussen dystopie en realiteit langzaam vervaagt.

DORIAN is een hyperactieve monoloog aangedreven door dwingende elektronische muziek. DORIAN is een innerlijke reflectieve rave. DORIAN is om op te dansen, mee te lachen en naar te staren. DORIAN is theater, concert en club. DORIAN is Dorian Gray maar ook echt niet. DORIAN is om van te houden, zolang je kunt.

O dierbaar België O heilig land der vaad’ren Als ge naar hier komt, moete uw polle durve vuilmaken. En hard werken. Olaaa, como estas? Where you from? Flanders. Mag dat een beetje meer zijn? wiJ hEbBen tRaDiTIeS mAar diE ziJN zO PrOBlEMatiScH What about you? Alles is duurder geworden. Ge moet den dag van vandaag voor ALLES betalen, en veel. Belgium? Aaaah Lukaku, Kevin De Bruyne! Voor mij ne berepoot, da mag gekruid zijn, en ne curryworst special. Vous parlez français? J’aime j’aime la vie. Nederlands? Nee zo bedoel ik het niet, begrijp me niet verkeerd, ik ben niet racistisch. Deutsch? Nein. Wat een cultuur hebben jullie zeg. Wij kennen er te weinig over. Belgium people, good people, very calm people. I like.

Na het eerdere avontuur met I Love (And Hate) You, Iran verkent acteur en theatermaker Armin Mola nu een nieuw hoofdstuk: België. In I Love (And Hate) You, Belgium duikt hij op humoristische en diepgaande wijze in de Belgische cultuur. Van de muziek en het eten tot de alledaagse gewoontes, alsook de sociale en politieke (wan)toestanden. Met een scherpe blik onderzoekt hij wat België zo speciaal maakt, maar ook wat soms op de zenuwen werkt. Een voorstelling die liefde en frustratie met elkaar verweeft.

In Please Remain With Me neemt Lukas Rys je mee op een trip naar een parallel universum. We volgen het verhaal van Jane, een vrouw die door een bos loopt, weg van het leven dat ze kent. Verwacht een voorstelling die tussen theater en muziek, tussen droom en realiteit in beweegt. Een futuristisch verhaal over angst en spiritualiteit.

“Voor mij is dit universum een manier om meer te begrijpen over mezelf en te zoeken naar een gevoel dat met anderen resoneert” Lukas

“One year ago, I stumbled upon an article from VICE Magazine. In 2013, the magazine came up with the idea of photographing models reeanacting the suicides of seven female writers. The photos were intended for commercial use– to sell clothing. Beyond its sheer madness, this concept introduced me to a group of women who fascinate me. Using them as characters, I enter into dialogue with them, amplify the drama and search for the edges of their lives and work.”
In Famous Female Suicide wordt een portret gemaakt van vrouwelijke schrijfsters in een surrealistische editorial fotoshoot. Het is een ode aan taal, fictie en vrouwelijk kunstenaarschap.

Theatraal muziekconcert gebracht door een diva die haar hete verhalen deelt met veel zelfspot, ondersteund door een geile band. Cabaret/kleinkunst meets pop/rock.