SPECIALS

english below

Twee driehoeksverhoudingen kruisen elkaar in het oude Pompeï. Glaucus koopt de blinde Nidia, een slaaf die door haar eigenaar wordt mishandeld, en zij wordt verliefd op haar nieuwe meester. Glaucus heeft zijn hart echter verloren aan Jone, die in de Egyptische hogepriester Arbace nog een andere aanbidder heeft. Nidia gaat te rade bij Arbace in de hoop Glaucus’ hart voor zich te winnen, zonder te beseffen dat Arbace slechts in de zin heeft.

De uitbarsting van de Vesuvius, moord, waanzin, onbeantwoorde liefde, gladiatoren. GLI ULTIMI GIORNI DI POMPEII is een schouwspel en een van de boegbeelden van de vroege Italiaanse spektakelfilm, die met haar epische inhoud en langspeellengte sterk zijn tijd vooruit was op de films die in andere landen werden gemaakt. Met een release in 1913 liep GLI ULTIMI GIORNI DI POMPEII twee jaar voor op D.W. Griffiths THE BIRTH OF A NATION, dat vaak wordt aanzien als de eerste echte langspeelfilm. De film zorgde in zijn tijd voor opschudding en is van grote historische waarde binnen de stille filmgeschiedenis. 

De Cinema’s vaste muzikale waarde Hilde Nash zal de film live muzikaal begeleiden op piano.

ENG
The film is silent

Two love triangles set in ancient Pompeii. Glaucus buys the blind Nidia, a slave who has been mistreated by her owner, and she falls in love with her new master. However, Glaucus has lost his heart to Jone, who is also desired by Egyptian high priest Arbace. Nidia consults Arbace in the hopes to win Glaucus’ love, without realizing Arbace has bad intentions.

The eruption of the Vesuvius, murder, insanity, unrequited love, gladiators. GLI ULTIMI GIORNI DI POMPEII is one of the frontrunners of the Italian spectacle film, that was ahead of its time with its epic contents and feature length. With its release in 1913, GLI ULTIMI GIORNI DI POMPEII was two years ahead of D.W. Griffith’s THE BIRTH OF A NATION, which was widely considered the first feature-length movie. In its day, the movie caused quite the uproar and it remains hugely influential in the history of silent cinema.

Pianist Hilde Nash is on duty to improvise a live soundtrack to the film.

english below

Een close-up van een oog door een cameralens. Een cameraman die boven een stad lijkt te zweven. Een opeenvolging van wat lijkt op de ene superimpositie na de andere. Dat is Dziga Vertovs MAN WITH A MOVIE CAMERA in een notendop. Maar valt de avant-garde stille Sovjetfilm überhaupt wel samen te vatten? De film volgt een man met een camera, terwijl die het stadsleven rondom zich capteert in Moskou en Odessa. Van experimentele documentaire tot kunstfilm en stadssymfonie, menig criticus heeft geprobeerd de film te doorgronden. Maar het blijft moeilijk om een stempel te drukken op MAN WITH A MOVIE CAMERA.

Gelukkig is daar een even groot enigma – maar dan muzikaal – in de vorm van multi-instrumentalist en componist Dijf Sanders die de film live in zijn eigen taal zal interpreteren en zo een originele soundtrack brengt bij MAN WITH A MOVIE CAMERA. De Gentse artiest specialiseert zich in experimentele muziek, sound design en field recording binnen een grenzeloze mix van stijlen en multiculturele invloeden. Net als Vertov exploreert Sanders steeds de mogelijkheden en flirt hij met de limieten van zijn medium. Samenwerkingen met Warhaus, Sylvie Kreusch, Matthias De Craene’s MDC III en Wim Vandekeybus (Die Bakchen – Lasst uns tanzen), zijn maar enkele van de verwezenlijkingen op zijn palmares, net als zijn succesvolle solo albums.

Benieuwd naar wat soundtrance, eclectische beats en mantratechno worden wanneer ze samensmelten met een filmisch meesterwerk? Op donderdag 30 oktober om 20u00 te ontdekken in de concertzaal van De Studio.

MAN WITH A MOVIE CAMERA schuwt het narratieve. Alles wat de film wil zeggen, zegt hij binnen het medium van cinema. Vertov ging in zijn absolute auteurschap zelfs verder, en deed de beroemde uitspraak “I am the camera eye. I am the mechanical eye. I am the machine which shows you the world as only I can see it.”

De absurde composities en gemanipuleerde acties, met trick cuts en gekantelde frames, maakten Vertov beroemd. Maar het is de montage van Vertovs echtgenote Yelizaveta Svilova, die de film zo iconisch maakt. De regisseur werkte daarnaast niet enkel samen met Svilova, maar ook met zijn broer en cinematograaf Mikhail Kaufman. Samen proclameerde het trio aan het begin van hun meesterwerk dat ze erop uit waren om “a truly authentically international language of cinema” te creëren, “based on its absolute separation from the language of theatre and literature”.

Net zoals het bekendere Dogma 95 – waaraan we van september tot oktober een programma wijden (zie het volledige Dogma 95 programma i.s.m. Bozar) – schreef Vertov zijn eigen manifesto over wat een ‘echte film’ moet zijn. Bij de officiële release van MAN WITH A MOVIE CAMERA voegde Vertov een verklaring toe aan het begin van de film:

“Een echte film representeert een experiment binnen de cinematografische communicatie van visuele fenomenen. Zonder het gebruik van tussentitels. Zonder de hulp van een scenario. Zonder de hulp van theater.”

Voor Vertov is het de vernieuwende filmtechnologie die bepaalt wat er gebeurt, niet de regisseur, niet het scenario en niet de acteurs of sets.

Hij moest eens weten dat de touwtjes van deze vertoning helemaal in handen worden gelegd van de multi-getalenteerde Dijf Sanders in zijn muzikale ontdekkingstocht van dit filmisch meesterwerk. Een samenwerking tussen De Cinema en De Studio onder RE/SCORED.

ENG
Silent film with English subtitles

A close-up of an eye through a camera lens. A cameraman who seems to be floating above a city. A sequence of what seems to be one superimposition after the other. That’s Dziga Vertov’s MAN WITH A MOVIE CAMERA in a nutshell. But is it even possible to summarise the avant-garde silent Soviet movie? The film follows a man with a camera, while he captures the city life around him in Moscow and Odessa. From experimental documentary to art film and city symphony, many critics have tried to analyse the film. But it remains difficult to pinpoint what exactly is MAN WITH A MOVIE CAMERA.

Luckily we can call upon an equally great enigma – but this time musically – in the shape of multi-instrumentalist and composer David ‘Dijf’ Sanders, who will interpret the film live in his own language and will perform an original soundtrack to MAN WITH A MOVIE CAMERA. The Ghent-based artist specialises in experimental music, sound design and field recording in a boundless mix of styles and multicultural influences. Much like Vertov, Sanders uses his medium to explore the possibilities of its abilities. Collaborations with Warhaus, Sylvie Kreusch, Matthias De Craene’s MDC III and Wim Vandekeybus (Die Bakchen – Lasst uns tanzen), are only a few of the feathers in his cap, just like his successful solo albums.

Wondering what sound trance, eclectic beats, mantra style techno fused together with a cinematic masterpiece can become? On Thursday the 30th of October at 8 p.m. in the concert hall of De Studio.

MAN WITH A MOVIE CAMERA renounces the narrative. Everything the movie wants to say, it says through the medium of film. Vertov went even further in his absolute authorship, and made the famous statement “I am the camera eye. I am the mechanical eye. I am the machine which shows you the world as only I can see it.”

The absurd compositions and manipulated actions, with trick cuts and tilted frames, made Vertov famous. But it’s the montage by Vertov’s wife Yelizaveta Svilova, which made the film so iconic. In addition to Svilova, Vertov also worked with his brother and cinematographer Mikhail Kaufman. Together, the trio proclaimed at the beginning of their masterpiece that they were looking to create “a truly authentically international language of cinema” that was “based on its absolute separation from the language of theatre and literature”.

Just like the more well-known Dogma 95 – which we dedicate a programme to from September to October 2025 (check the complete Dogma 95 programme in collaboration with Bozar) – Vertov wrote his own manifesto about what a ‘real film’ should be. Upon the official release of MAN WITH A MOVIE CAMERA, Vertov issued a statement at the beginning of the film, which read:

“A real film represents an experimentation in the cinematic communication of visual phenomena. Without the use of intertitles. Without the help of a scenario. Without the help of theatre.”

To Vertov the innovative film technology is the one to call the shots, not the director, nor the screenplay, or the actors and sets.

If only he knew that the multi-talented Dijf Sanders is pulling the strings of this screening in a musical exploration of a filmic masterpiece. A collaboration with De Cinema and De Studio as part of our RE/SCORED series.

english below

Exact twee jaar geleden lanceerden curatoren Jonas Govaerts en Kwinten Scheepers STUDIODROME met een Halloweenvertoning van RETURN OF THE LIVING DEAD. Voor de eerstvolgende editie selecteerde het cinefiele duo opnieuw een klassieker uit de hoogdagen der horror: EVIL DEAD 2 van Sam Raimi.

Waar deel één nog pure splatter was, voegde Raimi in de sequel een stevige scheut slapstick toe: het splatstick-genre was geboren. “Toen ik op mijn zestiende EVIL DEAD 2 ontdekte, besefte ik dat er maar één ding nóg leuker was dan films kijken,” aldus Govaerts. “Zelf films maken!” Het is Halloween, dus verwacht u naast de film tevens aan een demonisch drankspel en een bezeten verkleedwedstrijd. Dresscode: groovy!

ENG
The film is in English without subtitles

Exactly two years ago, curators Jonas Govaerts and Kwinten Scheepers launched STUDIODROME with a Halloween screening of RETURN OF THE LIVING DEAD. For the next edition, the cinephile duo selected another classic from the heyday of horror: EVIL DEAD 2 by Sam Raimi.

Where part one consisted of pure splatter, Raimi added a good dash of slapstick in the sequel: the splatstick genre was born.  “When I discovered EVIL DEAD 2 at sixteen, I realized only one thing was even more fun than watching movies,” according to Govaerts. “Making movies!” It’s Halloween, so in addition to the film, you can expect a demonic drinking game and a haunted costume contest. Dress code: groovy!

english below

De Amerikaanse toeriste Nancy Worthington is op rondreis in Parijs. Wanneer ze na een museumbezoek samen met de jonge Franse edelman Robert de Belleconte wordt opgesloten in het museum, worden ze verliefd. Maar de jongeman is sinds zijn geboorte verloofd met iemand die zijn ouders voor hem uitkozen en staat op het punt te trouwen. Om de familienaam te beschermen moet Robert de verloving respecteren. Nancy daarentegen voelt zich niet gebonden tot sociale restricties en werkt een plan uit "to get her man".

De film werd geregisseerd door Dorothy Arzner, een van de weinige vrouwelijke regisseurs met een carrière die zowel stille films als geluidsfilms omvatte. Met uitzondering van Lois Weber, was Arzner de enige vrouw in de regisseursstoel in Hollywood bij de start van haar carrière in 1927 tot haar pensioen in 1943. Zoals zo vaak met mensen die hun tijd vooruit zijn, keek Arzner met andere ogen naar sociale vraagstukken van haar tijd. Gender, vrouwelijkheid en vrouwelijke seksualiteit speelden een belangrijke rol in haar pionierswerk. Arzner koos er geregeld voor om in haar films de sociale verwachtingen van vrouwen om te keren, waardoor haar vrouwelijke personages solidariteit vinden bij elkaar en zeggenschap krijgen over hun eigen levens. Flapper icoon, original It Girl en steractrice Clara Bow is in GET YOUR MAN de verpersoonlijking van Arzners vrouwbeeld.

Pianist Noah Van den Abeele zal live een soundtrack improviseren bij de film.

ENG
The film is silent with English intertitles

American tourist Nancy Worthington is travelling in Paris. When she gets locked into a museum overnight with the young nobleman Robert de Belleconte, they fall in love. But the young man is betrothed to someone his parents picked for him, and he is about to get married. In order to protect the family name, Robert has to marry. However, Nancy does not feel restricted by social norms and devises a plan to “get her man”.

The film was directed by Dorothy Arzner, one of the few women directors with a career that spanned silent and sound films. With the exception of Lois Weber, Arzner was the only woman in the directorial chair in Hollywood at the start of her career in 1927 until her retirement in 1943. As often is the case with people ahead of their time, Arzner looked at the social questions of her time with different eyes. Gender, femininity and female sexuality played an important part in her pioneering work. Arzner wanted to switch up the expectations society had of women, so they would be able to find solidarity with each other and have control over their own lives. Flapper icon, original It Girl and movie star Clara Bow becomes the embodiment of Arzner’s female image in GET YOUR MAN.

Pianist Noah Van den Abeele will improvise a live soundtrack to accompany the film.

In het najaar werken we opnieuw samen met de geëngageerde filmclub Movie Matters, waarbij maatschappelijk relevante thema's worden aangekaart en besproken met een gastspreker en het publiek. In november kiezen ze voor GOOD LUCK TO YOU, LEO GRANDE van Sophie Hyde.

Haar man Robert verzorgde voor Nancy een huis, een familie en – op het zicht – een goed leven. Maar goede seks stond niet op het menu. Wanneer Robert komt te overlijden bedenkt Nancy een plan. Ze gaat op zoek naar avontuur en naar de voldoening die ze al die jaren gemist heeft. En dat avontuur vindt ze in de vorm van een sekswerker genaamd Leo Grande. In een anonieme hotelkamer ontmoeten ze elkaar. Leo ziet er in het echt net zo uit als op zijn foto, maar Nancy had niet gerekend op goede seks én een goed gesprek. Leo heeft over alles een mening en hoewel hij niet altijd de waarheid vertelt, vindt Nancy hem leuk. En hij haar. Haar seksuele zelfverzekerdheid groeit en Nancy begint te ontspannen. Tijdens de stiekeme afspraken verschuift de machtsdynamiek en brokkelen de secuur opgebouwde façades langzaam af.

Na de film gaat Movie Matters in gesprek over de thema's van de film.

english below

NOSFERATU is een stille Duits expressionistische film, die een officieuze hervertelling is van Bram Stokers populaire roman DRACULA uit 1897. Het verhaal volgt Thomas Hutter (Gustav von Wangenheim), die naar Transsylvanië gestuurd wordt door zijn werkgever, de excentrieke vastgoedmakelaar Herr Knock (Alexander Granach). Daar heeft Thomas een afspraak met een potentiële nieuwe cliënt, Graaf Orlok (Max Schreck). De Graaf wil een huis kopen in Thomas’ thuisstad, Wisborg. Thomas laat zijn vrouw Ellen (Greta Schröder) achter en reist naar het kasteel van de Graaf in Transsylvanië om de verkoop te bespreken. Onderweg wordt Thomas geconfronteerd met vreemde zaken die rondom hem lijken te gebeuren en wanneer hij de crypte van de Graaf ontdekt, raakt hij ervan overtuigd dat Orlok een vampier is. Wanneer Graaf Orlok uiteindelijk wordt onthuld, volgt er een duidelijke verschuiving van een speelse naar een donkere en sinistere atmosfeer.

De film volgt het narratief van Stokers DRACULA, met Orlok die het titelpersonage vervangt. Door deze duidelijke narratieve ontlening, kregen regisseur F.W. Murnau en de studio Prana Film te maken met juridische problemen. NOSFERATU werd een van de eerste grote rechtszaken rond inbreuk op het auteursrecht in de filmgeschiedenis. De juridische strijd liep enkele jaren totdat een rechter in 1925 besliste dat alle fysieke en negatieve kopieën van NOSFERATU moesten vernietigd worden. Gelukkig kon NOSFERATU, net zoals in de film zelf, ontsnappen, omdat verschillende kopieën reeds de internationale grenzen hadden overgestoken. Ondanks het feit dat er geen originele print van de film bestaat, hebben filmconservatoren fragmenten van vroege kopieën samengevoegd tot een min of meer authentieke print. En sindsdien heeft NOSFERATU een onwrikbaar filmhistorisch nalatenschap uitgebouwd.   

Filmcriticus Roger Ebert heeft niets dan lovende woorden over de film: “Here is the story of Dracula before it was buried alive in clichés, jokes, TV skits, cartoons and more than 30 other films. The film is in awe of its material. It seems to really believe in vampires. (…) NOSFERATU is more effective for being silent. In NOSFERATU (…) the characters are confronted with alarming images and denied the freedom to talk them away. There is no repartee in nightmares. Those things that live only at night do not need to talk, for their victims are asleep, waiting. NOSFERATU remains effective: It doesn't scare us, but it haunts us.”

Pianist Orfeas Demis zal live een eigen soundtrack brengen bij de film als afstudeerproject. Over zijn filmkeuze zegt hij: “It is one of my all-time favorites. I am a huge fan of gothic fiction and Murnau's version of this classic story is stunning, with such a unique atmosphere of horror. I will never forget scenes like the arrival of Hutter in the castle for the first time, or the beach with the crosses, almost dream-like scenes that had such a profound effect on me the first time I watched it. Musically, I will try and combine different influences that in the end are always present in my music. Places like the tavern scene in Transylvania certainly ask for a folky feeling while the scenes of "home" and Ellen will have a nostalgic tone. The Dies Irae will definitely appear somehow since after all, death is always present in the film. The expressionistic nature of the film allows for darkness and I think that the leitmotif of Orlok will definitely have a flavor of Bernard Herrmann because Hitchcock will always follow me!”

ENG
The film is silent with English intertitles

NOSFERATU is a silent German Expressionist movie that acts as an unofficial retelling of Bram Stoker's 1897 novel DRACULA. It follows Thomas Hutter (Gustav von Wangenheim), who is sent to Transylvania by his employer, eccentric estate agent Herr Knock (Alexander Granach), to visit a potential new client, Count Orlok (Max Schreck). The Count wishes to purchase a house across from Hutter’s own home in their small town of Wisborg. Hutter leaves behind his wife Ellen (Greta Schröder) and travels to the Count’s castle in Transylvania to discuss the sale. Hutter feels unsettled by strange events he encounters and after he sees the Count’s crypt, Hutter becomes convinced that he is dealing with a vampire. When Count Orlok is finally revealed, there is a clear shift and the whimsy from the opening is instantly replaced with a dark and sinister atmosphere.

The movie follows the narrative of DRACULA, with Orlok replacing the titular vampire, and even ran into legal difficulties, becoming one of the first major cases of film industry copyright infringement. The legal battle that followed dragged on for years until, in 1925, a German court ordered that all negatives and prints of NOSFERATU be destroyed. Luckily, much like in the film itself, NOSFERATU escaped, since it had already crossed international borders. While no single original print of Prana Film’s NOSFERATU exists, film preservationists have pieced together fragments from the earlier prints to arrive at a more or less authentic copy. And since then, NOSFERATU has grown an unshakeable legacy.

Film critic Roger Ebert has nothing but praise for the film: “Here is the story of Dracula before it was buried alive in clichés, jokes, TV skits, cartoons and more than 30 other films. The film is in awe of its material. It seems to really believe in vampires. (…) NOSFERATU is more effective for being silent. In NOSFERATU (…) the characters are confronted with alarming images and denied the freedom to talk them away. There is no repartee in nightmares. Those things that live only at night do not need to talk, for their victims are asleep, waiting. NOSFERATU remains effective: It doesn't scare us, but it haunts us.”

Pianist Orfeas Demis will perform his own soundtrack to the movie live as his graduation project. About his choice of film, he says: “It is one of my all-time favorites. I am a huge fan of gothic fiction and Murnau's version of this classic story is stunning, with such a unique atmosphere of horror. I will never forget scenes like the arrival of Hutter in the castle for the first time, or the beach with the crosses, almost dream-like scenes that had such a profound effect on me the first time I watched it. Musically, I will try and combine different influences that in the end are always present in my music. Places like the tavern scene in Transylvania certainly ask for a folky feeling while the scenes of "home" and Ellen will have a nostalgic tone. The Dies Irae will definitely appear somehow since after all, death is always present in the film. The expressionistic nature of the film allows for darkness and I think that the leitmotif of Orlok will definitely have a flavor of Bernard Herrmann because Hitchcock will always follow me!

About Orfeas Demis

Orfeas Demis was born in 1998, in Athens, Greece. In 2015, he obtained a Piano Diploma from the National Conservatory of Athens. Between 2014 and 2016 he followed the Music Course of the IB Diploma Programme under the instruction of pianist Panagiotis Markos. During these years he also joined masterclasses of pianist Vasileios Gioure, regarding improvisation, composition and jazz piano. He studied composition at the University of Music and Performing Arts Vienna (mdw) with Herbert Lauermann, Dietmar Schermann and Dominik Rodak. Since 2021 he studies classical Piano at the Royal Conservatory of Antwerp, in the class of Nikolaas Kende, completing the Bachelor in June 2024 and continuing with the Master's degree. He has performed in several significant venues of Greece, Austria and Belgium including de Bijloke in Ghent and Queen Elisabeth Hall as a harmonium player with Antwerp Symphony Orchestra.