In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat

Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?

Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?

Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?

Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat

Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?

Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?

Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?

Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat

Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?

Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?

Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?

Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat

Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?

Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?

Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?

Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat

Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?

Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?

Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

In Ik wil niet leren twee mensen van elkaar, maar willen ze dat wel?

De eerste en intuïtief weigerachtige houding van Hij en Zij wordt doorheen de voorstelling getransformeerd naar iets verbindend. Deze transformatie motiveert het jonge publiek om nieuwe uitdagingen aan te gaan. En natuurlijk niet te vergeten: wie iets leert aan de ander, leert zelf ook bij!

Ik wil niet, is de eerste voorstelling van het nieuwe gezelschap Compagnie Goné, bestaande uit Bert Haelvoet en Marianne Loots. Hun eigen jonge kinderen doen hen stilstaan bij de magie van de fantasie van een kinderbrein en hun absurde denkkronkels.

In Ik wil niet leren twee mensen van elkaar, maar willen ze dat wel?

De eerste en intuïtief weigerachtige houding van Hij en Zij wordt doorheen de voorstelling getransformeerd naar iets verbindend. Deze transformatie motiveert het jonge publiek om nieuwe uitdagingen aan te gaan. En natuurlijk niet te vergeten: wie iets leert aan de ander, leert zelf ook bij!

Ik wil niet, is de eerste voorstelling van het nieuwe gezelschap Compagnie Goné, bestaande uit Bert Haelvoet en Marianne Loots. Hun eigen jonge kinderen doen hen stilstaan bij de magie van de fantasie van een kinderbrein en hun absurde denkkronkels.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.