"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."

Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.

"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."

Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.

"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."

Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.

"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."

Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.

Van de ene op de andere dag word je een held. Een superheld. From zero to hero. Van onzichtbaar naar wereldberoemd. Strijder tegen het kwade, bondgenoot van het goede, redder in nood. Bewonderd en bemind om je kracht en moed. Een droom wordt waar.

Maar wat als de roem je naar het hoofd stijgt? Wat als je krachten zich tegen de anderen keren? Is er dan nog een weg terug? Wat gebeurt er wanneer superhelden gewoon mensen van vlees en bloed worden?

HEROES toont de minder fraaie keerzijde van het superheldenbestaan in een voorstelling die het waarmerk draagt van Michai Geyzen, theatermaker bij Laika en regisseur van De passant en Vuur/toren: visueel, woordeloos en energiek bewegingstheater.

Van de ene op de andere dag word je een held. Een superheld. From zero to hero. Van onzichtbaar naar wereldberoemd. Strijder tegen het kwade, bondgenoot van het goede, redder in nood. Bewonderd en bemind om je kracht en moed. Een droom wordt waar.

Maar wat als de roem je naar het hoofd stijgt? Wat als je krachten zich tegen de anderen keren? Is er dan nog een weg terug? Wat gebeurt er wanneer superhelden gewoon mensen van vlees en bloed worden?

HEROES toont de minder fraaie keerzijde van het superheldenbestaan in een voorstelling die het waarmerk draagt van Michai Geyzen, theatermaker bij Laika en regisseur van De passant en Vuur/toren: visueel, woordeloos en energiek bewegingstheater.

Van de ene op de andere dag word je een held. Een superheld. From zero to hero. Van onzichtbaar naar wereldberoemd. Strijder tegen het kwade, bondgenoot van het goede, redder in nood. Bewonderd en bemind om je kracht en moed. Een droom wordt waar.

Maar wat als de roem je naar het hoofd stijgt? Wat als je krachten zich tegen de anderen keren? Is er dan nog een weg terug? Wat gebeurt er wanneer superhelden gewoon mensen van vlees en bloed worden?

HEROES toont de minder fraaie keerzijde van het superheldenbestaan in een voorstelling die het waarmerk draagt van Michai Geyzen, theatermaker bij Laika en regisseur van De passant en Vuur/toren: visueel, woordeloos en energiek bewegingstheater.

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

In een ziekenhuisbed ligt een kind waarvan het lichaam steeds minder werkt, de spieren houden langzaam op met kloppen. Aan de rand van het bed zit een vriend met een brooddoos en een niet te stuiten fantasie. Die fantasie neemt hen mee naar de wereld aan de andere kant van het bed: een koninkrijk waar iedereen kan lopen, waar zoenen niet vies is en waar je kan vliegen met je neusvleugels.

De twee vrienden nemen het publiek mee op hun reis door een zelfbedacht rijk. Heuvellandschappen van karton, bloed van karton, kandelaars van karton, een kroon van karton: het betoverde land van Derwazeens.

Derwazeens is een zwierige, speelse voorstelling die kinderen en volwassenen ontroert. Een voorstelling voor jong en oud waar verbeelding zelfs de moeilijkste momenten mooi maakt!

Waar voor de één bijna alles makkelijk af gaat, zit de ander hopeloos te klooien met zoiets als een knoop in je schoenveters. De één houdt grote verhalen die eigenlijk nergens over gaan en de ander kan voor de simpelste dingen de woorden al niet vinden.

De ‘worstelende’ mens die niet eens weet dat hij/zij/hen op worstelen zit. Laat staan dat hij/zij/hen een paar goede grepen of worpen in huis heeft. En wat moet je met al die spieren, botten en dat strakke worstelpakje als je geen idee hebt aan welke sport je doet?

Ook slakken hebben wel eens haast gaat over levens in verschillende snelheden. Over eindeloos proberen of in één keer lukken. Over alles kwijtraken of per ongeluk steeds het juiste vinden. Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat.

Waar voor de één bijna alles makkelijk af gaat, zit de ander hopeloos te klooien met zoiets als een knoop in je schoenveters. De één houdt grote verhalen die eigenlijk nergens over gaan en de ander kan voor de simpelste dingen de woorden al niet vinden.

De ‘worstelende’ mens die niet eens weet dat hij/zij/hen op worstelen zit. Laat staan dat hij/zij/hen een paar goede grepen of worpen in huis heeft. En wat moet je met al die spieren, botten en dat strakke worstelpakje als je geen idee hebt aan welke sport je doet?

Ook slakken hebben wel eens haast gaat over levens in verschillende snelheden. Over eindeloos proberen of in één keer lukken. Over alles kwijtraken of per ongeluk steeds het juiste vinden. Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat.

Waar voor de één bijna alles makkelijk af gaat, zit de ander hopeloos te klooien met zoiets als een knoop in je schoenveters. De één houdt grote verhalen die eigenlijk nergens over gaan en de ander kan voor de simpelste dingen de woorden al niet vinden.

De ‘worstelende’ mens die niet eens weet dat hij/zij/hen op worstelen zit. Laat staan dat hij/zij/hen een paar goede grepen of worpen in huis heeft. En wat moet je met al die spieren, botten en dat strakke worstelpakje als je geen idee hebt aan welke sport je doet?

Ook slakken hebben wel eens haast gaat over levens in verschillende snelheden. Over eindeloos proberen of in één keer lukken. Over alles kwijtraken of per ongeluk steeds het juiste vinden. Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat.

Waar voor de één bijna alles makkelijk af gaat, zit de ander hopeloos te klooien met zoiets als een knoop in je schoenveters. De één houdt grote verhalen die eigenlijk nergens over gaan en de ander kan voor de simpelste dingen de woorden al niet vinden.

De ‘worstelende’ mens die niet eens weet dat hij/zij/hen op worstelen zit. Laat staan dat hij/zij/hen een paar goede grepen of worpen in huis heeft. En wat moet je met al die spieren, botten en dat strakke worstelpakje als je geen idee hebt aan welke sport je doet?

Ook slakken hebben wel eens haast gaat over levens in verschillende snelheden. Over eindeloos proberen of in één keer lukken. Over alles kwijtraken of per ongeluk steeds het juiste vinden. Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat.

Waar voor de één bijna alles makkelijk af gaat, zit de ander hopeloos te klooien met zoiets als een knoop in je schoenveters. De één houdt grote verhalen die eigenlijk nergens over gaan en de ander kan voor de simpelste dingen de woorden al niet vinden.

De ‘worstelende’ mens die niet eens weet dat hij/zij/hen op worstelen zit. Laat staan dat hij/zij/hen een paar goede grepen of worpen in huis heeft. En wat moet je met al die spieren, botten en dat strakke worstelpakje als je geen idee hebt aan welke sport je doet?

Ook slakken hebben wel eens haast gaat over levens in verschillende snelheden. Over eindeloos proberen of in één keer lukken. Over alles kwijtraken of per ongeluk steeds het juiste vinden. Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Welkom in de wonderlijke wereld van Loesje en Eva, twee hartsvriendinnen die de speelkamer hebben omgetoverd tot een mysterieus sprookjesbos.

Ze vertellen het verhaal van een vreemd ruimtewezen dat verzeilt is geraakt in het muzikale landschap van een zingende bloem en een swingende slak. Vanonder het mostapijt weerklinken zoete zang en betoverende harpmelodieën, hypnotiserende fluiten en paddenstoelengezwam die je meenemen op een natuurlijk avontuur.

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

Een volkszanger komt op. Klaar voor het concert van zijn leven. Zijn oeuvre: liederen over zijn leven. Zijn hits: Mijn lieve maar ondeugende hond, Een moeilijke kerstavond met de familie, Oh lieve lente waar blijf je toch...?

Vrolijk begint hij volwassen liederen over zijn zwaarmoedig leven te zingen. Alleen, wil iedereen deze ellende wel aanhoren? En lijken de nummers niet heel erg op elkaar? Wanneer de kinderen in de zaal langzaam maar zeker opstandig worden, realiseert het theater zich dat ze de verkeerde act heeft geboekt voor de jonge doelgroep. Subtiel proberen de theaterprogrammeurs van de volkszanger af te komen. Maar hoe stop je iemand die niet wil stoppen? Of die zelfs helemaal niets doorheeft?

Het beste van mij is een voorstelling over de magie van het theater, hoe je met kleine dingen grote veranderingen kunt creëren en dat je samen vaak meer teweeg brengt, dan wanneer je alles alleen wilt doen. Wacht... is dat nu de volkszanger die achter de techniek zit, of rent de techniek achter de volkszanger aan? En hoe kan het ineens sneeuwen op het podium?

Beest tegen jager, na doodgeschoten te zijn geweest:

“Allee jagerken
Mijn mateken
We hebben best veel gemeen
Der is toch nen klik
Leg me neder,
leg me neder
In mijnen bos
Tussen mijn beesten, ik ben beest.”

Aan de rand van het bos valt ieder ten prooi aan het alleen zijn. Er wordt gewroet en getast in het donker, op zoek naar contact. Het is er schoon, maar ook vet.

Brenda Corijn en Zita Windey delen een liefde voor groteske personages en (obscure) humor. Waar Zita daarbij vooral de tristesse en ruwheid opzoekt, gaat Brenda eerder de poëtische en zachte kant op. Het resultaat is een symbiose waarin (volwassen) thema’s als eenzaamheid, onbegrip en de hunkering naar liefde en erkenning zichtbaar, hoorbaar en voelbaar zijn.

SCHOONBEEST wordt een zintuiglijke ervaring doordrenkt met de geur van vlees, het geluid van bloed en de ironie van berouw.

Beest tegen jager, na doodgeschoten te zijn geweest:

“Allee jagerken
Mijn mateken
We hebben best veel gemeen
Der is toch nen klik
Leg me neder,
leg me neder
In mijnen bos
Tussen mijn beesten, ik ben beest.”

Aan de rand van het bos valt ieder ten prooi aan het alleen zijn. Er wordt gewroet en getast in het donker, op zoek naar contact. Het is er schoon, maar ook vet.

Brenda Corijn en Zita Windey delen een liefde voor groteske personages en (obscure) humor. Waar Zita daarbij vooral de tristesse en ruwheid opzoekt, gaat Brenda eerder de poëtische en zachte kant op. Het resultaat is een symbiose waarin (volwassen) thema’s als eenzaamheid, onbegrip en de hunkering naar liefde en erkenning zichtbaar, hoorbaar en voelbaar zijn.

SCHOONBEEST wordt een zintuiglijke ervaring doordrenkt met de geur van vlees, het geluid van bloed en de ironie van berouw.

Beest tegen jager, na doodgeschoten te zijn geweest:

“Allee jagerken
Mijn mateken
We hebben best veel gemeen
Der is toch nen klik
Leg me neder,
leg me neder
In mijnen bos
Tussen mijn beesten, ik ben beest.”

Aan de rand van het bos valt ieder ten prooi aan het alleen zijn. Er wordt gewroet en getast in het donker, op zoek naar contact. Het is er schoon, maar ook vet.

Brenda Corijn en Zita Windey delen een liefde voor groteske personages en (obscure) humor. Waar Zita daarbij vooral de tristesse en ruwheid opzoekt, gaat Brenda eerder de poëtische en zachte kant op. Het resultaat is een symbiose waarin (volwassen) thema’s als eenzaamheid, onbegrip en de hunkering naar liefde en erkenning zichtbaar, hoorbaar en voelbaar zijn.

SCHOONBEEST wordt een zintuiglijke ervaring doordrenkt met de geur van vlees, het geluid van bloed en de ironie van berouw.

Beest tegen jager, na doodgeschoten te zijn geweest:

“Allee jagerken
Mijn mateken
We hebben best veel gemeen
Der is toch nen klik
Leg me neder,
leg me neder
In mijnen bos
Tussen mijn beesten, ik ben beest.”

Aan de rand van het bos valt ieder ten prooi aan het alleen zijn. Er wordt gewroet en getast in het donker, op zoek naar contact. Het is er schoon, maar ook vet.

Brenda Corijn en Zita Windey delen een liefde voor groteske personages en (obscure) humor. Waar Zita daarbij vooral de tristesse en ruwheid opzoekt, gaat Brenda eerder de poëtische en zachte kant op. Het resultaat is een symbiose waarin (volwassen) thema’s als eenzaamheid, onbegrip en de hunkering naar liefde en erkenning zichtbaar, hoorbaar en voelbaar zijn.

SCHOONBEEST wordt een zintuiglijke ervaring doordrenkt met de geur van vlees, het geluid van bloed en de ironie van berouw.

Kiezen is verliezen, maar als je kiest, ontstaat er een verhaal met één beginpunt maar wel ‘X tot de zoveelste’ mogelijkheden.

Elke opvoering van X tot de zoveelste is uniek doordat het verloop ervan bepaald wordt door u, het publiek (Jawel, u!). Uw keuzes sturen het verhaal een richting uit die op steeds wisselende manieren bepalend zijn voor het leven van de figuren in het verhaal.

Frieda nodigt jullie uit om deel te nemen aan dit verhaal dat ter plekke zal ontstaan. Aan de hand van objecten tonen de spelers twee eenzame personages op een bepaald moment in hun leven. Samen kies jij welke weg ze inslaan en komt één van de X tot de zoveelste mogelijkheden tot leven.

X tot de zoveelste stelt zich vragen bij het zelfbeschikkingsrecht van ieders lot, toont de disproportionele gevolgen van banale keuzes en doet nadenken over hoe arbitrair een mensenleven eigenlijk is.

Kiezen is verliezen, maar als je kiest, ontstaat er een verhaal met één beginpunt maar wel ‘X tot de zoveelste’ mogelijkheden.

Elke opvoering van X tot de zoveelste is uniek doordat het verloop ervan bepaald wordt door u, het publiek (Jawel, u!). Uw keuzes sturen het verhaal een richting uit die op steeds wisselende manieren bepalend zijn voor het leven van de figuren in het verhaal.

Frieda nodigt jullie uit om deel te nemen aan dit verhaal dat ter plekke zal ontstaan. Aan de hand van objecten tonen de spelers twee eenzame personages op een bepaald moment in hun leven. Samen kies jij welke weg ze inslaan en komt één van de X tot de zoveelste mogelijkheden tot leven.

X tot de zoveelste stelt zich vragen bij het zelfbeschikkingsrecht van ieders lot, toont de disproportionele gevolgen van banale keuzes en doet nadenken over hoe arbitrair een mensenleven eigenlijk is.

Kiezen is verliezen, maar als je kiest, ontstaat er een verhaal met één beginpunt maar wel ‘X tot de zoveelste’ mogelijkheden.

Elke opvoering van X tot de zoveelste is uniek doordat het verloop ervan bepaald wordt door u, het publiek (Jawel, u!). Uw keuzes sturen het verhaal een richting uit die op steeds wisselende manieren bepalend zijn voor het leven van de figuren in het verhaal.

Frieda nodigt jullie uit om deel te nemen aan dit verhaal dat ter plekke zal ontstaan. Aan de hand van objecten tonen de spelers twee eenzame personages op een bepaald moment in hun leven. Samen kies jij welke weg ze inslaan en komt één van de X tot de zoveelste mogelijkheden tot leven.

X tot de zoveelste stelt zich vragen bij het zelfbeschikkingsrecht van ieders lot, toont de disproportionele gevolgen van banale keuzes en doet nadenken over hoe arbitrair een mensenleven eigenlijk is.

Kiezen is verliezen, maar als je kiest, ontstaat er een verhaal met één beginpunt maar wel ‘X tot de zoveelste’ mogelijkheden.

Elke opvoering van X tot de zoveelste is uniek doordat het verloop ervan bepaald wordt door u, het publiek (Jawel, u!). Uw keuzes sturen het verhaal een richting uit die op steeds wisselende manieren bepalend zijn voor het leven van de figuren in het verhaal.

Frieda nodigt jullie uit om deel te nemen aan dit verhaal dat ter plekke zal ontstaan. Aan de hand van objecten tonen de spelers twee eenzame personages op een bepaald moment in hun leven. Samen kies jij welke weg ze inslaan en komt één van de X tot de zoveelste mogelijkheden tot leven.

X tot de zoveelste stelt zich vragen bij het zelfbeschikkingsrecht van ieders lot, toont de disproportionele gevolgen van banale keuzes en doet nadenken over hoe arbitrair een mensenleven eigenlijk is.

Kiezen is verliezen, maar als je kiest, ontstaat er een verhaal met één beginpunt maar wel ‘X tot de zoveelste’ mogelijkheden.

Elke opvoering van X tot de zoveelste is uniek doordat het verloop ervan bepaald wordt door u, het publiek (Jawel, u!). Uw keuzes sturen het verhaal een richting uit die op steeds wisselende manieren bepalend zijn voor het leven van de figuren in het verhaal.

Frieda nodigt jullie uit om deel te nemen aan dit verhaal dat ter plekke zal ontstaan. Aan de hand van objecten tonen de spelers twee eenzame personages op een bepaald moment in hun leven. Samen kies jij welke weg ze inslaan en komt één van de X tot de zoveelste mogelijkheden tot leven.

X tot de zoveelste stelt zich vragen bij het zelfbeschikkingsrecht van ieders lot, toont de disproportionele gevolgen van banale keuzes en doet nadenken over hoe arbitrair een mensenleven eigenlijk is.

In Ik wil niet leren twee mensen van elkaar, maar willen ze dat wel?

De eerste en intuïtief weigerachtige houding van Hij en Zij wordt doorheen de voorstelling getransformeerd naar iets verbindend. Deze transformatie motiveert het jonge publiek om nieuwe uitdagingen aan te gaan. En natuurlijk niet te vergeten: wie iets leert aan de ander, leert zelf ook bij!

Ik wil niet, is de eerste voorstelling van het nieuwe gezelschap Compagnie Goné, bestaande uit Bert Haelvoet en Marianne Loots. Hun eigen jonge kinderen doen hen stilstaan bij de magie van de fantasie van een kinderbrein en hun absurde denkkronkels.

In Ik wil niet leren twee mensen van elkaar, maar willen ze dat wel?

De eerste en intuïtief weigerachtige houding van Hij en Zij wordt doorheen de voorstelling getransformeerd naar iets verbindend. Deze transformatie motiveert het jonge publiek om nieuwe uitdagingen aan te gaan. En natuurlijk niet te vergeten: wie iets leert aan de ander, leert zelf ook bij!

Ik wil niet, is de eerste voorstelling van het nieuwe gezelschap Compagnie Goné, bestaande uit Bert Haelvoet en Marianne Loots. Hun eigen jonge kinderen doen hen stilstaan bij de magie van de fantasie van een kinderbrein en hun absurde denkkronkels.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.

Als iets stuk is,
dan kan je er niet meer mee spelen.
Tenzij dan met de stukjes.
Maar die zijn soms te scherp
en kunnen pijn doen.
Dus dat mag dan weer niet.

Veel dingen gaan kapot.
Lampen. Kranen. Broeken.
Winterjassen. Mensen ook.
Mensen gaan ook kapot.
Mensen gaan zelfs zo kapot
dat ze doodgaan.
En dan moeten ze weg.

Niet in de gewone vuilbak natuurlijk,
zoals de lampen en de kranen
en de winterjassen.

Maar weg gaan ze wel.
Om nooit meer terug te komen.
En dat, dat is echt heel, heel triestig.
Dat ze nooit meer terugkomen?
Dat is niet te begrijpen.
En oneerlijk. En rot.
En kut en fuck en shit.
Sorry voor de vuile woorden.
Dat mag je natuurlijk niet luidop zeggen.
Maar zo voelt het wel.

Met Finale brengt compagnie barbarie een voorstelling over eindigheid en tijdelijkheid. En, om het grote woord te noemen: over de dood. Een voorstelling die laat beseffen dat doodgaan betekent dat je nooit meer terugkomt. En dat je daarbij alles mag voelen wat je voelt.