In 2019 baarde Joanna Hogg opzien met THE SOUVENIR, een semi-autobiografische film over filmstudente Julie en haar getroebleerde relatie met de veel oudere, charismatische maar manipulatieve Anthony. Ze trotseert de waarschuwingen van haar moeder, ook al dreigt haar droom stuk te vallen. In THE SOUVENIR PART II ontmoeten we Julie terug: ze gebruikt die ervaringen uit haar nabije verleden voor haar afstudeerfilm. THE SOUVENIR PART II, waarvan je perfect kunt genieten zonder de eerste film gezien te hebben, brengt een verhaal over de hobbelige weg naar volwassenheid, sober verteld, zonder valse sentimentaliteit of makkelijke humor. Tilda Swinton en haar dochter Honor Swinton Byrne hernemen hun moeder-dochterrollen.
De verjaardag van Kareltje belooft de beste ooit te worden! Er zijn cadeautjes, worteltaart en een picknick bij het meer. Maar uitgerekend vandaag wordt zijn kleine zusje ziek en moet ze halsoverkop naar de dokter. Kareltje is vastbesloten: dit zal zijn verjaardag niet verpesten! Koppig vertrekt hij naar oma, die aan de andere kant van het bos woont. Het wordt een avontuurlijke tocht. Gelukkig krijgt hij onderweg hulp van zijn vrienden Monika en Bello de hond. Zijn verjaardag verloopt anders dan verwacht, maar zou hij tóch nog leuk kunnen worden?
Een compilatie van drie films over het iconische duo Wallace en Gromit. Wallace is een maffe uitvinder, kaasliefhebber en het trotse baasje van viervoeter Gromit. Samen komen ze in grappige avonturen terecht, die vaak het gevolg zijn van Wallace’s verstrooide acties en Gromits vergeefse pogingen om zijn fouten recht te zetten.
Joanna Hogg zit haar personages graag dicht op de huid. Een gevolg van haar liefde voor statische beeldvoering, lange opnames en protagonisten met een beklemmende binnen- en buitenwereld. De Britse cineaste bestudeerde eerder al fictieve personages maar nu zet ze voor het eerst zichzelf te kijk in dit sobere (zelf)portret over de 25-jarige Julie, gespeeld door Honor Swinton Byrne. Een verlegen filmstudente woont en leeft in het Londen van de jaren 80 en staat op het punt zichzelf te vinden als kunstenaar. Tegelijk beleeft ze een turbulente relatie met een charismatische, onbetrouwbare oudere man. Julie negeert de bezorgdheden van haar overbeschermende moeder (gespeeld door Honors echte moeder, actrice Tilda Swinton) en laat ze haar vrienden links liggen. De intense, toxische relatie beschadigt niet alleen haar leven, maar ook haar dromen. De film werd wereldwijd bejubeld, maar kende geen release in België. Grijp je kans om deze parel op het grote scherm te bekijken. Voor regisseur Joanna Hogg was het verhaal hiermee nog niet afgerond. THE SOUVENIR PART II volgde in 2021.
Vier mensen zitten in deze roadmovie in een geleende wagen: een moeder die lacht als ze huilt, een vader met één been in het gips, een jong kind dat als een stuiterbal door de wagen beweegt en een zwijgende volwassen zoon die vooral door het raam tuurt. Meer heeft debutant Panah Panahi niet nodig om een mysterieus verhaal te weven over een familie die voor een moeilijke keuze staat. Panah Panahi is de zoon van Jafar Panahi, de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod opgelegd kreeg. Al zijn er raakpunten met het werk van Panahs vader en met dat van Kiarostami, toch is HIT THE ROAD duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem.
“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.” – De Morgen
“Hoewel Panahi junior zich ver houdt van uitdrukkelijke politieke stellingnames, hadden wij voortdurend het gevoel dat zijn bedrieglijk lichtvoetige debuut kan worden gezien als een vorm van stil poëtisch protest tegen het autoritaire Iraanse regime dat zijn vader gevangen houdt.” – Humo
“Thrillingly inventive, satisfyingly textured and infused with warmth and humanity, this is a triumph.” – Screen Daily
In de collagefilm DOUBLE TAKE is Grimonprez creatief in het leggen van verbanden. Het Kitchen Debate tussen Nixon en Chroesjtsjov in 1959 wordt gekoppeld aan de opkomst van televisie, dubbelgangers van Hitchcock en de Amerikaans-Russische strijd om de macht in de ruimte in de jaren zestig. De rode draad in de film is de verhaallijn over Hitchcocks dubbelganger Ron Burrage. DOUBLE TAKE werd geschreven door Tom McCarthy, die zich baseerde op het essay August 25, 1983 van Jorge Luis Borges, die zich dan weer baseerde op Dostojevski. Van de Amerikaanse zoektocht naar een vijand na de val van de Muur, via de dubbelzinnigheid van liefdesrelaties en moorden in Hitchcocks thrillers, tot de continue beeldenstroom op YouTube en televisie. DOUBLE TAKE is grensverleggend als archieffilm: fictie verandert in documentaire en vice versa. Scènes uit Hitchcocks THE BIRDS, reclamefilmpjes voor de eerste oploskoffie, journaalbeelden over de Cubacrisis, Grimonprez mengt ze radicaal.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Vier mensen zitten in deze roadmovie in een geleende wagen: een moeder die lacht als ze huilt, een vader met één been in het gips, een jong kind dat als een stuiterbal door de wagen beweegt en een zwijgende volwassen zoon die vooral door het raam tuurt. Meer heeft debutant Panah Panahi niet nodig om een mysterieus verhaal te weven over een familie die voor een moeilijke keuze staat. Panah Panahi is de zoon van Jafar Panahi, de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod opgelegd kreeg. Al zijn er raakpunten met het werk van Panahs vader en met dat van Kiarostami, toch is HIT THE ROAD duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem.
“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.” – De Morgen
“Hoewel Panahi junior zich ver houdt van uitdrukkelijke politieke stellingnames, hadden wij voortdurend het gevoel dat zijn bedrieglijk lichtvoetige debuut kan worden gezien als een vorm van stil poëtisch protest tegen het autoritaire Iraanse regime dat zijn vader gevangen houdt.” – Humo
“Thrillingly inventive, satisfyingly textured and infused with warmth and humanity, this is a triumph.” – Screen Daily
Soms klinken ze als een opgehitste stier, dan weer als kosmische school zachtaardige olifanten. Onder invloed van hun bandnaam Bulliphant en dankzij hun haarscherpe samenspel doen ze een indrukwekkend tafereel vol natuurverschijnselen ontstaan. Op die manier ontstond Hightailing, hun debuutalbum uit 2017, opgenomen in De Singer en uitgebracht op het Portugese label Creative Sources. Door de pandemie werden nieuwe opnames en de aansluitende tournee uitgesteld, maar nu zijn ze klaar om de draad weer op te pikken.
De Portugese, in Nederland residerende, bassist Gonçalo Almeida opende de Oorstof concertreeks dit jaar met een beklijvende set van Hydra Ensemble in Ancienne Belgique en de Belgische pianist Thijs Troch presenteerde pas nog zijn splitalbum met Nils Vermeulen (Smolikas) op het podium van Klankhaven. In Bulliphant worden ze bijgestaan door twee sterkhouders van de Belgische avontuurlijke muziekscene Bart Maris (trompet) en Ruben Verbruggen (alt- en baritonsax) en de erg productieve Nederlandse drummer Friso van Wijck.
Vier mensen zitten in deze roadmovie in een geleende wagen: een moeder die lacht als ze huilt, een vader met één been in het gips, een jong kind dat als een stuiterbal door de wagen beweegt en een zwijgende volwassen zoon die vooral door het raam tuurt. Meer heeft debutant Panah Panahi niet nodig om een mysterieus verhaal te weven over een familie die voor een moeilijke keuze staat. Panah Panahi is de zoon van Jafar Panahi, de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod opgelegd kreeg. Al zijn er raakpunten met het werk van Panahs vader en met dat van Kiarostami, toch is HIT THE ROAD duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem.
“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.” – De Morgen
“Hoewel Panahi junior zich ver houdt van uitdrukkelijke politieke stellingnames, hadden wij voortdurend het gevoel dat zijn bedrieglijk lichtvoetige debuut kan worden gezien als een vorm van stil poëtisch protest tegen het autoritaire Iraanse regime dat zijn vader gevangen houdt.” – Humo
“Thrillingly inventive, satisfyingly textured and infused with warmth and humanity, this is a triumph.” – Screen Daily
De 17-jarige Kevin komt uit een jeugdinstelling en vindt onderdak bij zijn oom en tante. Hij probeert het verleden achter zich te laten en wordt opgenomen in de vriendenkring van zijn neef Sammy. Daardoor ontmoet hij ook John, die in een ondraaglijke situatie met zijn moeder leeft. Hij kan geen kant op en Kevin wil hem helpen. Op een zekere avond komen vragen over verraad, vertrouwen en loyaliteit op onherroepelijke wijze naar boven. HOME van filmmaker Fien Troch is een gedurfd, aangrijpend verhaal over de generatiekloof tussen tieners en volwassenen.
Met lezing van Wouter Hessels om 19:00 en nagesprek met Fien Troch op 16 juni.
De berooide maar ambitieuze George Eastman trekt van Chicago naar Californië en gaat aan de slag in de fabriek van zijn rijke oom. George begint een relatie met zijn collega Alice, hoewel dit strikt verboden is, en Alice raakt zwanger. Maar dan valt George als een blok voor de charmes van de mooie socialite Angela en gaat de wereld van de bourgeoisie voor hem open.
George Stevens vermengt de spanning van een film noir met romantische tragiek in A PLACE IN THE SUN, waarin de vonken tussen Montgomery Clift en Elizabeth Taylor van het scherm spatten. Kostuumontwerpster Edith Head ontwierp Elizabeth Taylors ‘debutante dress’, die de meest populaire jurk van die tijd werd én Head de Oscar voor Beste Costume Design bezorgde.
“I love you. I've loved you since the first moment I saw you. I guess maybe I've even loved you before I saw you.” – George Eastman tegen Angela in A PLACE IN THE SUN.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
CINEMA NOW, DOCU, ENGLISH PLEASE!, ENDLESS NIGHTS/ETERNAL SUMMER, music
FILM
archief
english below
In SUMMER OF SOUL brengt Questlove (Ahmir Khalib Thompson) de lang vergeten beelden van het Harlem Cultural Festival van 1969 weer tot leven. Dit unieke muziekfestival bracht duizenden zwarte Amerikanen samen tijdens een periode van grote sociale verandering. Artiesten zoals Nina Simone, Stevie Wonder en Sly and the Family Stone boden niet alleen muziek aan, maar brachten ook krachtige boodschappen.
Hoewel het festival vaak in de schaduw stond van Woodstock, was het een onmiskenbaar statement van Afro-Amerikaanse identiteit. Met energieke optredens en indrukwekkende interviews laat Questlove zien hoe muziek de motor was van een culturele revolutie – een viering van vrijheid, zwarte kracht en zelfbewustzijn.
SUMMER OF SOUL is dus veel meer dan een concertfilm. Het is een herontdekking van een belangrijk moment uit de geschiedenis dat te lang onderbelicht bleef.
ENG The film is in English
In SUMMER OF SOUL, Questlove (Ahmir Khalib Thompson) brings the long-forgotten footage of the 1969 Harlem Cultural Festival back to life. This unique music festival brought together thousands of Black Americans during a time of significant social change. Artists like Nina Simone, Stevie Wonder, and Sly and the Family Stone offered not only music but also powerful messages.
Though often overshadowed by Woodstock, the festival was a bold statement of African American identity. Through energetic performances and compelling interviews, Questlove shows how music was the driving force behind a cultural revolution—a celebration of freedom, Black power, and self-awareness.
SUMMER OF SOUL is much more than a concert film. It is a rediscovery of a pivotal moment in history that has long remained in the shadows.
In SHADOW WORLD legt Johan Grimonprez de business van de wereldwijde wapenhandel bloot – de business die zijn winsten telt in miljoenen dollars en zijn verliezen in mensenlevens. In de nasleep van iedere oorlog duiken er telkens weer geruchten op van omkoping, belangenvermenging en onethisch winstbejag. Een schimmige wereld van wapenhandelaars, van corruptie, hebzucht, smeergeld en achterkamers.
Filmmaker Johan Grimonprez weeft naadloos getuigenissen van onderzoeksjournalisten, wapenhandelaars, lobbyisten, politici en insiders, archiefmateriaal en filosofische bedenkingen aan elkaar in een krachtig betoog tegen deze wereld van duistere praktijken en een pleidooi voor meer samenwerking, openheid en dialoog. Zoals historicus Howard Zinn ooit zei “Dat oorlog onze geschiedenis beheerste, wil nog niet zeggen dat ze deel moet zijn van de toekomst.”
Op 15 juni modereert MO*-hoofdredacteur Jago Kosolosky een nagesprek met Grimonprez en Zuid-Afrikaans onderzoeksjournalist Andrew Feinstein, auteur van het boek waarop SHADOW WORLD gebaseerd is. De screening wordt ingeleid door VREDESACTIE.
Vier mensen zitten in deze roadmovie in een geleende wagen: een moeder die lacht als ze huilt, een vader met één been in het gips, een jong kind dat als een stuiterbal door de wagen beweegt en een zwijgende volwassen zoon die vooral door het raam tuurt. Meer heeft debutant Panah Panahi niet nodig om een mysterieus verhaal te weven over een familie die voor een moeilijke keuze staat. Panah Panahi is de zoon van Jafar Panahi, de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod opgelegd kreeg. Al zijn er raakpunten met het werk van Panahs vader en met dat van Kiarostami, toch is HIT THE ROAD duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem.
“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.” – De Morgen
“Hoewel Panahi junior zich ver houdt van uitdrukkelijke politieke stellingnames, hadden wij voortdurend het gevoel dat zijn bedrieglijk lichtvoetige debuut kan worden gezien als een vorm van stil poëtisch protest tegen het autoritaire Iraanse regime dat zijn vader gevangen houdt.” – Humo
“Thrillingly inventive, satisfyingly textured and infused with warmth and humanity, this is a triumph.” – Screen Daily
Alain Platel is vooral bekend als de aanjager van het dansgezelschap Les Ballets C de la B. Samen met Mirjam Devriendt zoekt hij in deze documentaire naar de wortels van geweld.
Moeder, waarom vechten wij? Zo zou je, Lode Zielens parafraserend, de voorstelling Nicht schlafen uit 2016 van Les Ballets C de la B kunnen samenvatten. Die vraag werken de choreograaf Alain Platel en fotograaf-videast Mirjam Devriendt samen uit in de film WHY WE FIGHT? Drie dansers uit de voorstelling vertellen over hun ervaringen met geweld, zowel fysiek als psychologisch. Hun observaties en opmerkingen worden afgewisseld met interventies van onder anderen kunstenares Berlinde De Bruyckere en filosoof Philipp Blom. Geleidelijk aan wordt duidelijk dat geweld vaak een uitlaatklep is voor ongenoegen dat niet op een andere manier geventileerd kan worden. En dat geweld onlosmakelijk deel uitmaakt van een democratie. WHY WE FIGHT?, met veel passages uit het indrukwekkende Nicht schlafen, kijkt dus zowel naar het geweld rond als in ons.
Kortfilm.be cureert het programma NOTE TO SELF met korte films van vrouwelijke makers die in hun werk aan zelfreflectie doen en daarin hun rol en identiteit binnen de maatschappij bevragen.
LA PARESSE is Chantal Akermans contributie aan de anthologiefilm SEVEN WOMEN, SEVEN SINS, een amusant portret van de regisseur die haar eigen luiheid tracht te overwinnen met een deadline: voor 12u opstaan, want “in order to make cinema, one must get out of bed”.
Met SHE ASKED ME WHERE I WAS FROM creëerde filmmaker Aulona Fetahaj aan de hand van digitale herinneringen een intieme getuigenis over haar dubbele identiteit als kind van Kosovaarse vluchtelingen in België.
In AFTER A ROOM onderzoekt filmmaker Naomi Pacifique hoe een lichaam zelfontdekking kan sturen voorbij seksuele of romantische representaties naar een specifieke en uiterst persoonlijke vorm van intimiteit. Belgische première van de film!
Camila Kater laat vijf vrouwen aan het woord in FLESH die zich ieder in een ander levensstadium bevinden. Ze delen hun ervaringen met hun lichaam en met hoe anderen hen waarnemen in een mixed-media geanimeerde documentaire.
INTRO
LA PARESSE (SEVEN WOMEN, SEVEN SINS), Chantal Akerman, 1986, 14’
SHE ASKED ME WHERE I WAS FROM, Aulona Fetahaj, 2019, 24’
Vier mensen zitten in deze roadmovie in een geleende wagen: een moeder die lacht als ze huilt, een vader met één been in het gips, een jong kind dat als een stuiterbal door de wagen beweegt en een zwijgende volwassen zoon die vooral door het raam tuurt. Meer heeft debutant Panah Panahi niet nodig om een mysterieus verhaal te weven over een familie die voor een moeilijke keuze staat. Panah Panahi is de zoon van Jafar Panahi, de Iraanse regisseur die in zijn land een beroepsverbod opgelegd kreeg. Al zijn er raakpunten met het werk van Panahs vader en met dat van Kiarostami, toch is HIT THE ROAD duidelijk het werk van een regisseur met een eigen stem.
“Noem Panah Panahi gerust een van de ontdekkingen van het jaar. Met een achternaam als de zijne – de 38-jarige debutant is de zoon van Iraanse meester Jafar Panahi (Taxi Teheran) – komt het natuurlijk niet helemaal als een verrassing dat hij over een enorm filmtalent blijkt te beschikken. Maar dat hij al meteen in zijn eerste film zo resoluut uit de schaduw van pa Panahi treedt en zijn eigen stem vindt, is indrukwekkend.” – De Morgen
“Hoewel Panahi junior zich ver houdt van uitdrukkelijke politieke stellingnames, hadden wij voortdurend het gevoel dat zijn bedrieglijk lichtvoetige debuut kan worden gezien als een vorm van stil poëtisch protest tegen het autoritaire Iraanse regime dat zijn vader gevangen houdt.” – Humo
“Thrillingly inventive, satisfyingly textured and infused with warmth and humanity, this is a triumph.” – Screen Daily
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Ex-truckchauffeur André (55) vult zijn dagen met het opknappen van een afgelegen baancafé. Zijn routineuze bestaan wordt opgeschrikt wanneer hij de dakloze tiener Thierry betrapt op een poging tot inbraak. Sterk geraakt door zijn verhaal, neemt André hem onder zijn hoede en gaan ze op zoek naar een spoor van Thierry’s familie. Tijdens de roadtrip groeit niet alleen een bijzondere vriendschap maar ook het besef dat ze elkaar nodig hebben om het verleden te laten rusten.
Net als in OFFLINE en LE CIEL FLAMAND schetst Peter Monsaert ook in zijn nieuwste film een gelaagd portret met ontroerende personages, over verbinding, hoop en familiale roots. Fantastisch vertolkt door een ongeziene Koen De Bouw, in zijn meest kwetsbare rol ooit, en de jonge talentvolle Noa Tambwe Kabati.
In de collagefilm DOUBLE TAKE is Grimonprez creatief in het leggen van verbanden. Het Kitchen Debate tussen Nixon en Chroesjtsjov in 1959 wordt gekoppeld aan de opkomst van televisie, dubbelgangers van Hitchcock en de Amerikaans-Russische strijd om de macht in de ruimte in de jaren zestig. De rode draad in de film is de verhaallijn over Hitchcocks dubbelganger Ron Burrage. DOUBLE TAKE werd geschreven door Tom McCarthy, die zich baseerde op het essay August 25, 1983 van Jorge Luis Borges, die zich dan weer baseerde op Dostojevski. Van de Amerikaanse zoektocht naar een vijand na de val van de Muur, via de dubbelzinnigheid van liefdesrelaties en moorden in Hitchcocks thrillers, tot de continue beeldenstroom op YouTube en televisie. DOUBLE TAKE is grensverleggend als archieffilm: fictie verandert in documentaire en vice versa. Scènes uit Hitchcocks THE BIRDS, reclamefilmpjes voor de eerste oploskoffie, journaalbeelden over de Cubacrisis, Grimonprez mengt ze radicaal.
In 1984 start Thomas Harlan – zoon van bekend nazifilmmaker Veit Harlan – met het draaien van zijn experimentele langspeler WUNDKANAL. De hoofdacteur van de film is oud-SS-officier Alfred Filbert, massamoordenaar en bedenker van de ‘suicide by commission’. In het narratief van de film wordt de nu bejaarde man gekidnapt en ondervraagd door een groep terroristen.
Robert Kramer draait een tweede film op dezelfde set, NOTRE NAZI. Dit confronterend filmessay zoemt in op de medeplichtigheid van iedereen die betrokken is bij de film, hun politieke ideologie, hun eigen verlangen om wraak te nemen, op zoek naar verlossing of vergeving. “You're not facing a human being. You see the earthly remains of a man who no longer exists, and who never did exist as a man.”
Ingeleid door Vincent Stroep.
Toegang is gratis.
I.s.m. Lichtekooi Artspace, n.a.v. de groepstentoonstelling 'Exiting the Vampire Castle' (14/05/2022 - 02/07/2022) met werk van Jos De Gruyter & Harald Thys, Willem de Rooij, Mekhitar Garabedian, Pélagie Gbaguidi, Margarita Maximova, Ria Pacquée, Nora Turato, Sietske Van Aerde en Guy Woueté.
Hitchcock had een bijzonder zwak voor Grace Kelly, omdat zij beantwoordde aan wat hem het meest in vrouwen aansprak (‘een vulkaan onder een ijsberg’). TO CATCH A THIEF lijkt wel aan haar te zijn opgedragen. Het is een relaxte thriller (met de Côte d’Azur als ideaal droomdecor) over een voormalige inbreker (Cary Grant), die zijn slechte naam wist te zuiveren dankzij zijn daden in het Franse Verzet en nu teruggetrokken leeft in luxe. Hij is echter verdachte nummer 1 wanneer een nieuwe reeks inbraken wordt gepleegd, exacte nabootsingen van de manier waarop hij destijds te werk ging. Rijkeluisdochter Grace Kelly vindt hem heel opwindend als dief, een rol die hij echter niet meer wil spelen. Het kat-en-muisspel tussen Cary Grant en Grace Kelly levert enkele briljante scènes op. Edith Heads glamoureuze kostuumontwerpen leverden haar een Oscarnominatie op.
“You know, I have about the same interest in jewelry that I have in politics, horseracing, modern painting or women who need weird excitement. None!” – John Robie probeert zijn onschuld staande te houden in TO CATCH A THIEF.
Beter ben je klaar voor een nachtje verderf want je feestje kom er weer aan! We landen terug in De Studio met al die bengers en al die billen, je weet zelf!
- DC Noises
- Blackout Boy
- Hush Hefner
- Arter
Cutting edge & classics
Trippy trappy drunk funk
70s 80s 90s & very noughties
En veel meer xxx
Deurtjes open om 23u, beter ben je er snel bij.
12€ aan de deur, breng je flappen. Bonnetjes kunnen wel met het kaartje.
Zie je snel x
Het is liefde op het eerste gezicht wanneer de timide Lisa en Giorgi elkaar toevallig ontmoeten in de Georgische stad Kutaisi. Ze zijn zo aangedaan dat ze vergeten hoe je je normaal gedraagt bij een eerste ontmoeting. Zonder elkaars naam te kennen, spreken ze af om elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten. Maar wanneer ze de volgende ochtend wakker worden, heeft een vloek hen veranderd: ze zien er opeens helemaal anders uit. De dagen die volgen ontmoeten ze elkaar regelmatig zonder zich bewust te zijn van hun eerdere coup de foudre.
Een prachtige parabel over liefde en aantrekkingskracht. Een kafkaësk en tegelijk teder sprookje dat stilstaat bij hoe we kijken naar het alledaagse. Met zijn tweede film wist de Georgische regisseur Aleksandre Koberidze te verrassen met een verfrissende, warme en fabelachtige mix van melancholie en magie die je hart zal veroveren.
"In de handen van bijna elke andere regisseur was het lyrische sprookje misschien te veel van het goede geweest, maar de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze levert een bescheiden meesterwerk af." – De Filmkrant
In 2019 baarde Joanna Hogg opzien met THE SOUVENIR, een semi-autobiografische film over filmstudente Julie en haar getroebleerde relatie met de veel oudere, charismatische maar manipulatieve Anthony. Ze trotseert de waarschuwingen van haar moeder, ook al dreigt haar droom stuk te vallen. In THE SOUVENIR PART II ontmoeten we Julie terug: ze gebruikt die ervaringen uit haar nabije verleden voor haar afstudeerfilm. THE SOUVENIR PART II, waarvan je perfect kunt genieten zonder de eerste film gezien te hebben, brengt een verhaal over de hobbelige weg naar volwassenheid, sober verteld, zonder valse sentimentaliteit of makkelijke humor. Tilda Swinton en haar dochter Honor Swinton Byrne hernemen hun moeder-dochterrollen.
Marlow Moss was radicaal, als kunstenaar en als mens. Bijna een eeuw geleden besloot ze de Londense upperclass vaarwel te zeggen. Ze knipte haar haren af, droeg voortaan mannenkleren en veranderde haar naam van Marjorie in Marlow. In Parijs werkte ze samen met Mondriaan. De twee kunstenaars inspireerden elkaar over en weer.
Maar waarom is Moss bijna vergeten? En waar is al haar werk gebleven?
Een Zeeuwse zoektocht in de voetsporen van een kunstenaar wier bestaan nagenoeg lijkt uitgewist.
Deze documentaire is mogelijk gemaakt door: Documentairefonds Zeeland, M HKA (Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen), Omroep Zeeland, Vleeshal Middelburg, Familiefonds Hurgronje, Cultuurfonds Zeelandia.
De verjaardag van Kareltje belooft de beste ooit te worden! Er zijn cadeautjes, worteltaart en een picknick bij het meer. Maar uitgerekend vandaag wordt zijn kleine zusje ziek en moet ze halsoverkop naar de dokter. Kareltje is vastbesloten: dit zal zijn verjaardag niet verpesten! Koppig vertrekt hij naar oma, die aan de andere kant van het bos woont. Het wordt een avontuurlijke tocht. Gelukkig krijgt hij onderweg hulp van zijn vrienden Monika en Bello de hond. Zijn verjaardag verloopt anders dan verwacht, maar zou hij tóch nog leuk kunnen worden?
Een compilatie van drie films over het iconische duo Wallace en Gromit. Wallace is een maffe uitvinder, kaasliefhebber en het trotse baasje van viervoeter Gromit. Samen komen ze in grappige avonturen terecht, die vaak het gevolg zijn van Wallace’s verstrooide acties en Gromits vergeefse pogingen om zijn fouten recht te zetten.
Een jaar nadat hun vader bij een ongeluk om het leven kwam, ontmoeten drie broers – ieder op zijn manier geplaagd door depressie – elkaar op een treinreis door Indië. De mannen ruziën en hebben een hekel aan elkaar. De reis werd georganiseerd door de oudste broer in een poging om hun band te versterken. Pas na enkele dagen onthult hij wat hun verrassende bestemming is.
Auteur Wes Anderson dompelt de kijker in THE DARJEELING LIMITED opnieuw onder in zijn minutieus geconstrueerde universum vol kleurrijke composities en buitengewone productiedesign. Met overtuigende vertolkingen van Owen Wilson, Adrien Brody en co-scenarist Jason Schwartzman die op een ontroerende en deadpan manier de broers tot leven brengen.
THE DARJEELING LIMITED wordt voorafgegaan door de kortfilm HOTEL CHEVALIER, waarin voormalige geliefden Jason Schwartzman en Natalie Portman elkaar ontmoeten in een hotelkamer in Parijs.
Het is liefde op het eerste gezicht wanneer de timide Lisa en Giorgi elkaar toevallig ontmoeten in de Georgische stad Kutaisi. Ze zijn zo aangedaan dat ze vergeten hoe je je normaal gedraagt bij een eerste ontmoeting. Zonder elkaars naam te kennen, spreken ze af om elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten. Maar wanneer ze de volgende ochtend wakker worden, heeft een vloek hen veranderd: ze zien er opeens helemaal anders uit. De dagen die volgen ontmoeten ze elkaar regelmatig zonder zich bewust te zijn van hun eerdere coup de foudre.
Een prachtige parabel over liefde en aantrekkingskracht. Een kafkaësk en tegelijk teder sprookje dat stilstaat bij hoe we kijken naar het alledaagse. Met zijn tweede film wist de Georgische regisseur Aleksandre Koberidze te verrassen met een verfrissende, warme en fabelachtige mix van melancholie en magie die je hart zal veroveren.
"In de handen van bijna elke andere regisseur was het lyrische sprookje misschien te veel van het goede geweest, maar de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze levert een bescheiden meesterwerk af." – De Filmkrant
Joanna Hogg zit haar personages graag dicht op de huid. Een gevolg van haar liefde voor statische beeldvoering, lange opnames en protagonisten met een beklemmende binnen- en buitenwereld. De Britse cineaste bestudeerde eerder al fictieve personages maar nu zet ze voor het eerst zichzelf te kijk in dit sobere (zelf)portret over de 25-jarige Julie, gespeeld door Honor Swinton Byrne. Een verlegen filmstudente woont en leeft in het Londen van de jaren 80 en staat op het punt zichzelf te vinden als kunstenaar. Tegelijk beleeft ze een turbulente relatie met een charismatische, onbetrouwbare oudere man. Julie negeert de bezorgdheden van haar overbeschermende moeder (gespeeld door Honors echte moeder, actrice Tilda Swinton) en laat ze haar vrienden links liggen. De intense, toxische relatie beschadigt niet alleen haar leven, maar ook haar dromen. De film werd wereldwijd bejubeld, maar kende geen release in België. Grijp je kans om deze parel op het grote scherm te bekijken. Voor regisseur Joanna Hogg was het verhaal hiermee nog niet afgerond. THE SOUVENIR PART II volgde in 2021.
Het is liefde op het eerste gezicht wanneer de timide Lisa en Giorgi elkaar toevallig ontmoeten in de Georgische stad Kutaisi. Ze zijn zo aangedaan dat ze vergeten hoe je je normaal gedraagt bij een eerste ontmoeting. Zonder elkaars naam te kennen, spreken ze af om elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten. Maar wanneer ze de volgende ochtend wakker worden, heeft een vloek hen veranderd: ze zien er opeens helemaal anders uit. De dagen die volgen ontmoeten ze elkaar regelmatig zonder zich bewust te zijn van hun eerdere coup de foudre.
Een prachtige parabel over liefde en aantrekkingskracht. Een kafkaësk en tegelijk teder sprookje dat stilstaat bij hoe we kijken naar het alledaagse. Met zijn tweede film wist de Georgische regisseur Aleksandre Koberidze te verrassen met een verfrissende, warme en fabelachtige mix van melancholie en magie die je hart zal veroveren.
"In de handen van bijna elke andere regisseur was het lyrische sprookje misschien te veel van het goede geweest, maar de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze levert een bescheiden meesterwerk af." – De Filmkrant
De vijfde film van Terrence Malick werd in Cannes bekroond met de Gouden Palm, en er door critici uitgeroepen tot een tijdloos meesterwerk. De ambitie van de maker is niet gering. THE TREE OF LIFE koppelt het vraagstuk uit het Bijbelboek Job (waarom moeten onschuldige mensen lijden?) aan een beknopte geschiedenis van het heelal en de gloedvol verbeelde jeugdherinneringen van een hedendaagse man, die met zijn strenge opvoeding en het geloof worstelt. Sean Penn speelt de man die terugblikt op een gedisciplineerde jeugd met een godsvruchtige vader, die in zijn herinneringen vertolkt wordt door Brad Pitt. Terrence Malick bevestigt zijn status als hedendaags grootmeester met THE TREE OF LIFE, een overweldigende meditatie op spiritualiteit, de kosmos, de betekenis van het leven en onze band met de natuur en de wereld.
Het M HKA presenteert een grote solotentoonstelling van Jim Shaw, één van de meest invloedrijke Amerikaanse kunstenaars. Zijn eigenzinnige beeldtaal is doorspekt met referenties uit de populaire Amerikaanse cultuur. De laatste jaren focust hij meer dan ooit op de frictie tussen conservatieve en progressieve denkkaders. The Ties That Bind (9 feb - 19 mei 2024) plaatst intieme ensembles van foto’s en tekeningen naast imposante, immersieve installaties en belicht zo de kernmotieven uit zijn praktijk. Naar aanleiding van deze tentoonstelling tonen wij Terrence Malicks monumentale THE TREE OF LIFE, waarvoor Jim Shaw zelf de special effects deed. Een familiedrama over een gezin in Texas dat wordt vermengd met het ontstaan en de geschiedenis van het hele universum.
In 1997, vier jaar voor 9/11, brak Belgisch videokunstenaar Johan Grimonprez internationaal door met DIAL H-I-S-T-O-R-Y, een intrigerend werkstuk over terrorisme en vliegtuigkapingen, over mediaspektakel en angstinductie. Heeft de terrorist de plaats van de schrijver in de maatschappij ingenomen? Hebben de media de realiteit gekaapt?
DIAL H-I-S-T-O-R-Y is geen geijkte documentaire die een stelling wil bewijzen of een onderwerp transparant onderzoekt. Op een intuïtieve manier worden nieuwsbeelden afgewisseld met homevideo’s, filmfragmenten en citaten uit Don DeLillo’s boeken, die als een anker voor deze film dienen.
Hitchcock had een bijzonder zwak voor Grace Kelly, omdat zij beantwoordde aan wat hem het meest in vrouwen aansprak (‘een vulkaan onder een ijsberg’). TO CATCH A THIEF lijkt wel aan haar te zijn opgedragen. Het is een relaxte thriller (met de Côte d’Azur als ideaal droomdecor) over een voormalige inbreker (Cary Grant), die zijn slechte naam wist te zuiveren dankzij zijn daden in het Franse Verzet en nu teruggetrokken leeft in luxe. Hij is echter verdachte nummer 1 wanneer een nieuwe reeks inbraken wordt gepleegd, exacte nabootsingen van de manier waarop hij destijds te werk ging. Rijkeluisdochter Grace Kelly vindt hem heel opwindend als dief, een rol die hij echter niet meer wil spelen. Het kat-en-muisspel tussen Cary Grant en Grace Kelly levert enkele briljante scènes op. Edith Heads glamoureuze kostuumontwerpen leverden haar een Oscarnominatie op.
“You know, I have about the same interest in jewelry that I have in politics, horseracing, modern painting or women who need weird excitement. None!” – John Robie probeert zijn onschuld staande te houden in TO CATCH A THIEF.
