Een compilatie van zes kortfilms, volledig gewijd aan wolven, groot of klein. We zien de schattige Wolfy en zijn vrienden aan het werk in alle seizoenen, terwijl ze spelen op een ijsschots, een verjaardagstaart bakken, of meereizen met de trekvogels. Ook twee andere filmpjes zetten wolven in de spotlights: een kleine wolf vindt zichzelf groot genoeg om alleen op jacht te gaan, en een knorrige oude wolf probeert een overenthousiaste welp af te schudden. Het jongste publiek geniet volop van de natuur, die zich van haar vrolijkste kant laat zien. Kom lekker meehuilen met de wolven naar de volle maan.
“There’s no place like home.” Die eenvoudige woorden krijgen pas betekenis voor Dorothy (Judy Garland) nadat een tornado haar wegrukt uit het grijze Kansas en haar doet belanden in het wonderlijke land van Oz. Op haar zoektocht naar huis krijgt ze gezelschap van drie onvergetelijke figuren – een Laffe Leeuw, een Blikkenman zonder hart en een Vogelverschrikker zonder verstand – die haar elk iets leren over wat er echt toe doet.
THE WIZARD OF OZ is een kleurrijke klassieker uit 1939 die generaties blijft betoveren, niet in het minst dankzij iconische liedjes als Over the Rainbow. Wat begon als een kinderboekadaptatie groeide uit tot een sprankelend cultureel monument: een technicolor-revolutie, een queer icoon, een film die grenzen overstijgt tussen droom en werkelijkheid, musical en sprookje, kinderlijke verwondering en volwassen verlangen.
Victor Flemings film herschreef de regels van cinema met een jonge heldin en de revolutionaire gedachte dat wat je zoekt – hart, moed, verstand – misschien altijd al in jou zat. Een tijdloze ode aan verbeelding, veerkracht en jezelf zijn.
Donderdag 19 juni wordt de film in de buitenlucht vertoond bij Archipel (Slachthuislaan 23, 2060 Antwerpen). Geen zorgen over het weer — de openluchtvertoning is volledig overdekt en dus regenproof. Stoelen zijn voorzien, maar neem gerust je eigen kussen en dekentje mee voor dat extra beetje gezelligheid!
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“There’s no place like home.” Those simple words only truly resonate with Dorothy (Judy Garland) after a tornado sweeps her away from grey, dusty Kansas and drops her into the wondrous land of Oz. On her journey back, she is joined by three unforgettable companions – a Cowardly Lion, a Tin Man without a heart, and a Scarecrow without a brain – each teaching her something essential about what truly matters.
THE WIZARD OF OZ is a vibrant 1939 classic that continues to enchant generations, not least thanks to iconic songs like Over the Rainbow. What began as an adaptation of a beloved children’s book became a dazzling cultural landmark: a Technicolor revolution, a queer icon, a film that blurs the lines between dream and reality, musical and fairytale, childlike wonder and adult longing.
Victor Fleming’s film rewrote the rules of cinema with its young heroine, and the radical idea that heart, courage, and wisdom aren’t things you find – they’re what you’ve had inside all along. A timeless ode to imagination, resilience, and the power of being yourself.
Thursday 19 June, the film will be screened in the open air at Archipel (Slachthuislaan 23, 2060 Antwerpen). Don’t worry about the weather — the open-air screening is fully covered and rainproof. Seating will be provided, but feel free to make yourself extra cosy with your own cushion and blanket!
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Na meer dan 70 geannuleerde theatervoorstellingen van Terminator Too besloten De Studio en Robbert Vervloet om het concept van hun voorstelling om te vormen naar een kortfilm.
Jurassic Park, Pulp Fiction, Kill Bill, Batman en nog een heleboel andere blockbusters komen samen in deze film. Robbert Vervloet en Ephraïm Cielen vertolken de hoofdrollen. De bijrollen worden gespeeld door grote namen uit de Vlaamse film- en theaterwereld: Joke Emmers, Nico Sturm, Ruth Becquart, Jennifer Heylen, Jonas Vermeulen,...
Vervloet en Cielen creëren in Terminator Too - The Movie een universum waarin ze zelf de helden zijn. Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën, stunts en een vers gecomponeerde soundtrack leggen ze de stereotiepe Hollywoodmechanismen bloot - op geheel eigen (vaak hilarische) gebricoleerde wijze. Dat allemaal gebaseerd op scènes en personages uit bekende films.
Het huwelijk van Prinses Diana en Prins Charles is al lang bekoeld. Ondanks geruchten over affaires en een echtscheiding gaan de kerstfestiviteiten door op het landgoed van de koningin in Sandringham. Er wordt gegeten en gedronken en gejaagd. Diana kent het spel.
‘Spencer’ speelt zich af tijdens deze cruciale kerstdagen in de vroege jaren ’90 waarin prinses Diana besluit dat haar liefdeloze huwelijk met prins Charles niet werkt. Ze zal moeten afwijken van het pad dat voor haar was uitgestippeld als toekomstige koningin. ‘Spencer’ is een verbeelding van wat er gebeurd zou kunnen zijn tijdens die paar noodlottige dagen.
‘Le décor baroque, don’t l’atmosphère hantée évoque frontalement ‘Rebecca’ (Alfred Hitchcock), accentue l’atemporalité de ce lieu rempli de portraits en costumes anciens, et ce d’autant plus que les moeurs royales traversent les époques. À l’intérieur, Lady Di n’est plus une femme de son temps, mais une princesse éternelle- et condamnée à le rester. Ses robers, précisément classées selon un ordre établi à l’avance, sont ainsi symboliquement chargées de tout ce qui la répugne. Elles deviennent à ses yeux un instrument de mort, mais à petit feu; une mort en dentelle.’
David Ezan in: La septième obsession, nr. 38, Jan-Fév. 2022, p. 111
‘Precies die traditie weegt zwaar op Diana in de visie van Larraín, die zijn verhaal in een openingstekst presenteert als ‘een fabel vanuit een ware tragedie’. Hij portretteert Diana in het weekend dat ze besluit te scheiden van Charles, en dus haar koninkrijke leven de rug toe te keren. Dat is vooral een breuk met traditie. “Er is hier geen toekomst, “zegt Diana op zeker moment in de film, “en verleden en heden zijn één en hetzelfde.”’
Filmkrant, nr. 441, november 2021, p. 9
‘Het zijn schaarse rustpunten in een weekend waarin Diana vooral opgejaagd wordt, of zich in ieder geval zo voelt. Niet voor niets trekt Larraín al in het openingsbeeld een lijn tussen Diana en de fazanten op het koninklijke landgoed- een latere scène waarin op die vogels gejaagd wordt, blijkt een keerpunt in de film. Elders speelt Larraín, zoals in veel van zijn recente werk, juist vakkundig met elementen die naar horror neigen om de wankele, opgejaagde gemoedstoestand van zijn hoofdpersonage weer te geven.’
Na meer dan 70 geannuleerde theatervoorstellingen van Terminator Too besloten De Studio en Robbert Vervloet om het concept van hun voorstelling om te vormen naar een kortfilm.
Jurassic Park, Pulp Fiction, Kill Bill, Batman en nog een heleboel andere blockbusters komen samen in deze film. Robbert Vervloet en Ephraïm Cielen vertolken de hoofdrollen. De bijrollen worden gespeeld door grote namen uit de Vlaamse film- en theaterwereld: Joke Emmers, Nico Sturm, Ruth Becquart, Jennifer Heylen, Jonas Vermeulen,...
Vervloet en Cielen creëren in Terminator Too - The Movie een universum waarin ze zelf de helden zijn. Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën, stunts en een vers gecomponeerde soundtrack leggen ze de stereotiepe Hollywoodmechanismen bloot - op geheel eigen (vaak hilarische) gebricoleerde wijze. Dat allemaal gebaseerd op scènes en personages uit bekende films.
Zeven jonge vrouwen wonen samen onder hetzelfde dak, zonder dat ze daar zelf voor kozen. Met elk hun eigen levensverhaal en achtergrond, vinden ze in de opvang iets wat lijkt op een thuis. Van bij het prille begin komen we in de drukte van een meisjeshuis terecht. De meesten van hen komen uit gebroken gezinnen en vinden hier veiligheid. De directeur van het huis, Lora, doet er alles aan om ze te ondersteunen, maar conflicten zijn onvermijdelijk in deze gemengde surrogaatfamilie.
'La mif' (Frans jargon voor "de familie") is een eerlijk en openhartig portret van jonge vrouwen die, ondanks hun onzekere situatie, bruisen van levenslust. Voor dit authentieke sociale drama werkte de regisseur samen met bewoners en verantwoordelijken van een echt tehuis, waarbij de meisjes het script zelf schreven of improviseerden. De rauwe opname- en acteerstijl neemt je mee op een emotionele rit, die bovendien de pijnpunten van de jeugdzorg blootlegt.
‘Als ice breaker funktioniert die Frage “Und, warum bist du hier?”, mit deren Hilfe sie über die traumatischen Erfahrungen, über Einsamkeit und Suizidgedanken ins Gespräch kommen. Baillifs Film nimmt sich dafür die Zeit, lässt laufen, hüpft mit den Figuren von einem Stein zum nächsten, den das Lebe, ihnen in den Weg legt. La Mif ist beeindruckend, weil er von der Arbeit zeugt, die es bedeutet, Verständnis und Ermutigung zu lernen, um Widerständen entgegentreten zu können.’
Anne Küper in: Filmbulletin, nr. 1/22, jan/feb, p. 75
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Het huwelijk van Prinses Diana en Prins Charles is al lang bekoeld. Ondanks geruchten over affaires en een echtscheiding gaan de kerstfestiviteiten door op het landgoed van de koningin in Sandringham. Er wordt gegeten en gedronken en gejaagd. Diana kent het spel.
‘Spencer’ speelt zich af tijdens deze cruciale kerstdagen in de vroege jaren ’90 waarin prinses Diana besluit dat haar liefdeloze huwelijk met prins Charles niet werkt. Ze zal moeten afwijken van het pad dat voor haar was uitgestippeld als toekomstige koningin. ‘Spencer’ is een verbeelding van wat er gebeurd zou kunnen zijn tijdens die paar noodlottige dagen.
‘Le décor baroque, don’t l’atmosphère hantée évoque frontalement ‘Rebecca’ (Alfred Hitchcock), accentue l’atemporalité de ce lieu rempli de portraits en costumes anciens, et ce d’autant plus que les moeurs royales traversent les époques. À l’intérieur, Lady Di n’est plus une femme de son temps, mais une princesse éternelle- et condamnée à le rester. Ses robers, précisément classées selon un ordre établi à l’avance, sont ainsi symboliquement chargées de tout ce qui la répugne. Elles deviennent à ses yeux un instrument de mort, mais à petit feu; une mort en dentelle.’
David Ezan in: La septième obsession, nr. 38, Jan-Fév. 2022, p. 111
‘Precies die traditie weegt zwaar op Diana in de visie van Larraín, die zijn verhaal in een openingstekst presenteert als ‘een fabel vanuit een ware tragedie’. Hij portretteert Diana in het weekend dat ze besluit te scheiden van Charles, en dus haar koninkrijke leven de rug toe te keren. Dat is vooral een breuk met traditie. “Er is hier geen toekomst, “zegt Diana op zeker moment in de film, “en verleden en heden zijn één en hetzelfde.”’
Filmkrant, nr. 441, november 2021, p. 9
‘Het zijn schaarse rustpunten in een weekend waarin Diana vooral opgejaagd wordt, of zich in ieder geval zo voelt. Niet voor niets trekt Larraín al in het openingsbeeld een lijn tussen Diana en de fazanten op het koninklijke landgoed- een latere scène waarin op die vogels gejaagd wordt, blijkt een keerpunt in de film. Elders speelt Larraín, zoals in veel van zijn recente werk, juist vakkundig met elementen die naar horror neigen om de wankele, opgejaagde gemoedstoestand van zijn hoofdpersonage weer te geven.’
Sabine maakt de belofte aan zichzelf om voortaan getrouwde mannen af te zweren. Ze is vastbesloten om een geschikte echtgenoot te vinden. Haar beste vriendin Clarisse stelt Sabine voor aan haar neef Edmond, een drukbezette advocaat uit Parijs. Gesterkt door de aanmoedigingen van Clarisse, maakt Sabine Edmond het hof. Ook al lijkt die laatste niet echt geïnteresseerd…
Hyster-x, het nieuwe Belgische schrijverscollectief voor vrouwelijke en non-binaire makers, stelt voor: Borst. Samen met schrijver/curator Uschi Cop onderzoeken we de fascinerende manieren waarop hedendaagse makers zich verhouden tot het fysieke aspect van gender. Hoe beïnvloedt vrouw of non-binair zijn het werk van literaire en beeldende kunstenaars ? Wat is de rol van lichamelijkheid en naaktheid in het overdragen van betekenis? Wat met verhalen die voorbij gender reiken?
Zeven jonge vrouwen wonen samen onder hetzelfde dak, zonder dat ze daar zelf voor kozen. Met elk hun eigen levensverhaal en achtergrond, vinden ze in de opvang iets wat lijkt op een thuis. Van bij het prille begin komen we in de drukte van een meisjeshuis terecht. De meesten van hen komen uit gebroken gezinnen en vinden hier veiligheid. De directeur van het huis, Lora, doet er alles aan om ze te ondersteunen, maar conflicten zijn onvermijdelijk in deze gemengde surrogaatfamilie.
'La mif' (Frans jargon voor "de familie") is een eerlijk en openhartig portret van jonge vrouwen die, ondanks hun onzekere situatie, bruisen van levenslust. Voor dit authentieke sociale drama werkte de regisseur samen met bewoners en verantwoordelijken van een echt tehuis, waarbij de meisjes het script zelf schreven of improviseerden. De rauwe opname- en acteerstijl neemt je mee op een emotionele rit, die bovendien de pijnpunten van de jeugdzorg blootlegt.
‘Als ice breaker funktioniert die Frage “Und, warum bist du hier?”, mit deren Hilfe sie über die traumatischen Erfahrungen, über Einsamkeit und Suizidgedanken ins Gespräch kommen. Baillifs Film nimmt sich dafür die Zeit, lässt laufen, hüpft mit den Figuren von einem Stein zum nächsten, den das Lebe, ihnen in den Weg legt. La Mif ist beeindruckend, weil er von der Arbeit zeugt, die es bedeutet, Verständnis und Ermutigung zu lernen, um Widerständen entgegentreten zu können.’
Anne Küper in: Filmbulletin, nr. 1/22, jan/feb, p. 75
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Aristocraat Tony verhuist naar Londen en werft daar bediende Hugo Barrett aan. Barrett lijkt op het eerste gezicht een loyale en competente werknemer. Tony’s vriendin Susan wantrouwt Barrett echter. Barrett brengt zijn geliefde Vera in het huis onder het mom dat ze zijn zus is. Wanneer Tony hun geheim ontdekt, worden ze ontslagen. Maar niet lang daarna wordt de verborgen agenda van de geheimzinnige Barrett duidelijk…
THE SERVANT was de eerste van vier samenwerkingen tussen regisseur Joseph Losey en schrijver Harold Pinter. Losey werd tijdens het McCarthy-tijdperk verbannen uit Hollywood en trok naar Engeland om daar de rest van zijn carrière door te brengen.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Een pedalsteelgitaar in een jazztrio? Die onorthodoxe keuze levert het gloednieuwe Belgische jazzensemble SPOOK een sound op die zich prima laat omschrijven als late night western music. Soms psychedelisch, altijd meeslepend.
In maart 2022 brengt de band zijn debuutalbum uit. SPOOK duikt in een instrumentale trip en zet improvisatie en americana centraal. Jazz en progritmes loeren om de hoek in het spooky westernsfeertje dat SPOOK schept.
Met Filip Wauters (Het Zesde Metaal) op pedalsteel, Simon Segers (De Beren Gieren, Black Flower) op drums en Nicolas Rombouts (Dez Mona) op contrabas.
"Zelf omschrijven ze de muziek als ‘postwestern’ of ‘free country’, al zijn dat ook maar labeltjes die niet echt helemaal weergeven wat er speelt. Wat SPOOK bij uitstek kenmerkt, is de zoektocht naar nieuwe, originele geluiden. Heel fris en onbevangen." ★★★★ - Dansende Beren
Deze Roemeense Gouden Beer-winnaar van Radu Jude is op SMUT ongetwijfeld de vreemde eend in de bijt. Maar dat is oké: er moet iemand die rol op zich nemen en dan het liefst van al een vlijmscherpe satire die de meningen verdeelt.
De film begint met de expliciete sekstape van een leerkracht middelbaar onderwijs die zijn weg vindt naar het internet en als vanzelfsprekend tot hysterische reacties leidt bij de goegemeente. Wat volgt, is een soms onzinnig kluwen van maatschappijkritische anekdotes en niet altijd even begrijpbare plotwendingen waarmee Jude in feite vooral wil zeggen dat hij niet snapt waarom we ons zo opjagen over seks, terwijl machtsmisbruik en geweld véél obscener zijn dan porno. Grappig, frustrerend en onvergetelijk.
Bad Luck Banging or Loony Porn :: Radu Jude :: Roemenië :: 2021 :: 106’ :: Roemeens :: NL OT :: Katia Pascariu, Claudia Ieremia, Olimpia Malai, Nicodim Ungureanu, Alaxandru Potocean
Het huwelijk van Prinses Diana en Prins Charles is al lang bekoeld. Ondanks geruchten over affaires en een echtscheiding gaan de kerstfestiviteiten door op het landgoed van de koningin in Sandringham. Er wordt gegeten en gedronken en gejaagd. Diana kent het spel.
‘Spencer’ speelt zich af tijdens deze cruciale kerstdagen in de vroege jaren ’90 waarin prinses Diana besluit dat haar liefdeloze huwelijk met prins Charles niet werkt. Ze zal moeten afwijken van het pad dat voor haar was uitgestippeld als toekomstige koningin. ‘Spencer’ is een verbeelding van wat er gebeurd zou kunnen zijn tijdens die paar noodlottige dagen.
‘Le décor baroque, don’t l’atmosphère hantée évoque frontalement ‘Rebecca’ (Alfred Hitchcock), accentue l’atemporalité de ce lieu rempli de portraits en costumes anciens, et ce d’autant plus que les moeurs royales traversent les époques. À l’intérieur, Lady Di n’est plus une femme de son temps, mais une princesse éternelle- et condamnée à le rester. Ses robers, précisément classées selon un ordre établi à l’avance, sont ainsi symboliquement chargées de tout ce qui la répugne. Elles deviennent à ses yeux un instrument de mort, mais à petit feu; une mort en dentelle.’
David Ezan in: La septième obsession, nr. 38, Jan-Fév. 2022, p. 111
‘Precies die traditie weegt zwaar op Diana in de visie van Larraín, die zijn verhaal in een openingstekst presenteert als ‘een fabel vanuit een ware tragedie’. Hij portretteert Diana in het weekend dat ze besluit te scheiden van Charles, en dus haar koninkrijke leven de rug toe te keren. Dat is vooral een breuk met traditie. “Er is hier geen toekomst, “zegt Diana op zeker moment in de film, “en verleden en heden zijn één en hetzelfde.”’
Filmkrant, nr. 441, november 2021, p. 9
‘Het zijn schaarse rustpunten in een weekend waarin Diana vooral opgejaagd wordt, of zich in ieder geval zo voelt. Niet voor niets trekt Larraín al in het openingsbeeld een lijn tussen Diana en de fazanten op het koninklijke landgoed- een latere scène waarin op die vogels gejaagd wordt, blijkt een keerpunt in de film. Elders speelt Larraín, zoals in veel van zijn recente werk, juist vakkundig met elementen die naar horror neigen om de wankele, opgejaagde gemoedstoestand van zijn hoofdpersonage weer te geven.’
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Onafwendbare verlangens voor zijn mannelijke cliënt confronteren een psycholoog met zijn eigen binnenwereld; het is de enige manier om erachter te komen wie hij werkelijk is. EASY TIGER is een intiem portret van een kwetsbare man te midden van een ware romance.
Deze auteursfilm onderzoekt hoe het medium film kan worden herdacht en ingezet om lichamelijkheid als narratief voor de lens te plaatsen, en hoe eenzelfde audiovisueel werk voor zowel een horende als een andershorende kijker zoveel mogelijk eenzelfde ervaring oplevert.
Overweldigende laatste film van Larisa Shepitko, een van de grootste filmtalenten van de Sovjet-Unie. Met haar spiritueel transcendente meesterwerk won ze de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn in 1977. THE ASCENT werd in 2018 gerestaureerd door Mosfilm.
THE ASCENT - wereldwijd geprezen als de beste Sovjetfilm van de jaren zeventig - speelt zich af tijdens de donkerste dagen van de Tweede Wereldoorlog. Twee boerensoldaten, afgesneden van de troepen, sjokken door de besneeuwde bossen van Wit-Rusland en zoeken toevlucht bij de dorpelingen. Hun aangrijpende tocht is een reis vol verraad en heldendom.
Hoewel haar naam bij weinigen een belletje doet rinkelen, was Larisa Shepitko (1938-1979) een van de moedigste, meest gerenommeerde filmmakers uit het Sovjettijdperk.
In haar tragisch korte carrière liet de in Oekraïne geboren filmauteur slechts een handvol films achter - waaronder de psychologische, feministische karakterstudie WINGS en het verpletterende, spiritueel transcendente meesterwerk over de Tweede Wereldoorlog, THE ASCENT. Die films gelden nu als het beste wat de Sovjetcinema te bieden heeft.
Het huwelijk van Prinses Diana en Prins Charles is al lang bekoeld. Ondanks geruchten over affaires en een echtscheiding gaan de kerstfestiviteiten door op het landgoed van de koningin in Sandringham. Er wordt gegeten en gedronken en gejaagd. Diana kent het spel.
‘Spencer’ speelt zich af tijdens deze cruciale kerstdagen in de vroege jaren ’90 waarin prinses Diana besluit dat haar liefdeloze huwelijk met prins Charles niet werkt. Ze zal moeten afwijken van het pad dat voor haar was uitgestippeld als toekomstige koningin. ‘Spencer’ is een verbeelding van wat er gebeurd zou kunnen zijn tijdens die paar noodlottige dagen.
‘Le décor baroque, don’t l’atmosphère hantée évoque frontalement ‘Rebecca’ (Alfred Hitchcock), accentue l’atemporalité de ce lieu rempli de portraits en costumes anciens, et ce d’autant plus que les moeurs royales traversent les époques. À l’intérieur, Lady Di n’est plus une femme de son temps, mais une princesse éternelle- et condamnée à le rester. Ses robers, précisément classées selon un ordre établi à l’avance, sont ainsi symboliquement chargées de tout ce qui la répugne. Elles deviennent à ses yeux un instrument de mort, mais à petit feu; une mort en dentelle.’
David Ezan in: La septième obsession, nr. 38, Jan-Fév. 2022, p. 111
‘Precies die traditie weegt zwaar op Diana in de visie van Larraín, die zijn verhaal in een openingstekst presenteert als ‘een fabel vanuit een ware tragedie’. Hij portretteert Diana in het weekend dat ze besluit te scheiden van Charles, en dus haar koninkrijke leven de rug toe te keren. Dat is vooral een breuk met traditie. “Er is hier geen toekomst, “zegt Diana op zeker moment in de film, “en verleden en heden zijn één en hetzelfde.”’
Filmkrant, nr. 441, november 2021, p. 9
‘Het zijn schaarse rustpunten in een weekend waarin Diana vooral opgejaagd wordt, of zich in ieder geval zo voelt. Niet voor niets trekt Larraín al in het openingsbeeld een lijn tussen Diana en de fazanten op het koninklijke landgoed- een latere scène waarin op die vogels gejaagd wordt, blijkt een keerpunt in de film. Elders speelt Larraín, zoals in veel van zijn recente werk, juist vakkundig met elementen die naar horror neigen om de wankele, opgejaagde gemoedstoestand van zijn hoofdpersonage weer te geven.’
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Hoe klonk de wereld voor je geboorte?
OORT is een intieme geluidservaring waarin je samen met drie spelers onderduikt in klanken die we kennen van lang voor we ons iets herinneren.
Maanden voor onze geboorte ontmoeten we de wereld al: door het ruisen en rommelen, bonzen en borrelen, van het lichaam dat ons draagt, maar ook door het praten, lachen, zingen: een magistrale, malende, meerstemmige moedermelodie.
In OORT nemen drie spelers je mee terug naar deze klankenplek.
Samen met je baby ontdek je zelf al deze geluiden, die je kan horen, maar soms ook kan voelen of zien. Daaruit ontstaat muziek:
meerstemmig en eeuwenoud, puur en prikkelend.
OORT is een intiem theaterconcert, een fysieke klankervaring, die verrast, vervreemdt en tegelijk vertrouwd voelt.
Nee, de debuutfilm van Ninja Thyberg laat niet bepaald de beste kant van de Amerikaanse porno-industrie zien. Maar we vonden het belangrijk om ook die kant te tonen. Enerzijds als contrast – de kortfilms op SMUT zijn van een heel ander, prettiger en opwindender kaliber. Anderzijds omdat de kracht van Pleasure hem vooral ook zit in hoe moeilijk het voor veel performers is om de grens te bewaken tussen consent en misbruik.
Thyberg heeft bovendien haar huiswerk goed gemaakt. Pleasure is dan al een fictiefilm over een negentienjarig meisje dat naar LA vliegt om een pornoster te worden, de meeste taferelen in de film zijn gebaseerd op wat de regisseur zelf op sets heeft zien gebeuren. Plus: er lopen echte ‘spelers’ in rond, zoals de invloedrijke porno-agent Mark Spiegler.
Pleasure :: Ninja Thyberg :: Zweden :: 2021 :: 109’ :: Engels, Zweeds :: NL OT:: Sofia Kappel, Revika Anne Reustle, Evelyn Claire, Chris Cock, Mark Spiegler
Magali is een wijnproducent in het zuiden van Frankrijk. Ze is weduwe en haar beste vriendinnen Isabelle en Rosine besluiten om voor haar een nieuwe echtgenoot te vinden. Beiden vinden zo mogelijke kandidaten, Gérald en Etienne. Maar totdat ze het juiste moment vinden om Magalie op de hoogte te brengen van hun plannen, moeten ze de mannen aan het lijntje weten te houden…
Hongaars regisseur Charles Vidor emigreerde na WOI naar Amerika en regisseerde in daar een resem films, waaronder klassieker van het Gouden Hollywoodtijdperk, GILDA. Criminele gokker Johnny Farrell arriveert in Argentinië en wint meteen veel geld door vals te spelen. Hij wordt het doelwit van een diefstal, maar Ballin Mundson redt zijn hachje. Mundson is de eigenaar van een illegaal casino en Johnny wordt al snel aangenomen als casinomanager. Wanneer Mundson terugkeert van een tripje met een nieuwe echtgenote, Gilda, wordt duidelijk dat Johnny en Gilda een verleden delen…Rita Hayworth schittert als Gilda, in haar meest beroemde performance, en betonneerde met de film haar bombshell-status.
‘Despite being a sexually ambiguous and deliriously indecipherable twist on the film noir, Gilda captures Hayworth at her pinnacle, the film’s happy ending not diverting us from the essential theme of women at the hands of men, with a talented woman playing out a persona not her own.’
Christopher Sharrett in: Cineaste, Vol. XLI, nr. 3, Summer 2016, p. 68
Na een succesvolle eerste editie van Send In The Clowns, komt Veronika wederom De Studio onderdompelen in een avond vol drag excellence. Dit keer heeft ze de performers uitgenodigd voor een ware missverkiezing. Verwacht je aan een badpakkenparade, op maat gemaakte couture en doorslaggevende lip sync performances. Sommigen beweren nu al dat het allemaal doorgestoken kaart is. Op die geruchten wenst Veronika geen commentaar geven.
Natuurlijk verwelkomen we graag iedereen die in drag wil langskomen. The more Marys, the merrier! Daarom trakteren we alle aanwezigen in drag op twee cava’s (of alcoholvrije alternatieven) van het huis.
Kom je in drag en kriebelt het om ook deel te zijn van de line up? Schrijf je dan in voor je eigen 5 minutes of fame op onze Open Stage via dit formulier en ontvang naast de drankjes ook een gratis inkomticket.
___open stage
surprise act
___main stage
Cleo (Fanklub, Scandals, Ultrasexi)
Bassim (Het Bos, Onderstroom, WAV)
Dana Montana (Drag Me To Hell, Zaika)
Familiebanden worden op de proef gesteld in de strijd tegen het terrorisme in de Sahel. De twintiger Nika laat Oekraïne achter zich en volgt haar vriend Vlad naar Corsica, waar de jonge soldaat gestationeerd is. Daar aangekomen maakt ze kennis met Céline, de vrouw van Maxime die commandant is van het Franse Vreemdelingenlegioen. Ook al komen ze van over de hele wereld, toch hebben ze één ding gemeen: het vreemdelingenlegioen is hun nieuwe familie. MON LÉGIONNAIRE vertelt de verhalen van vrouwen die vechten om hun liefde levend te houden, de verhalen van mannen die vechten voor Frankrijk, de verhalen van liefhebbende koppels die zich op vijandig terrein bevinden.
William gaat gebukt onder de gruweldaden die hij pleegde als soldaat in Irak. Na een verblijf in de gevangenis, vindt hij zichzelf opnieuw uit als professioneel pokerspeler. Op een dag wordt hij benaderd door Cirk, een kwetsbare jonge man die zijn vader verloor. Cirk wil maar één ding: wraak op de kolonel die volgens hem verantwoordelijk is voor de dood van zijn vader. In zijn vriendschap met Cirk ziet William een kans om eindelijk iets goed te doen in zijn leven.
Paul Schrader - het genie achter de scenario’s van Taxi Driver en Raging Bull - komt 5 jaar na zijn Oscargenomineerde film First Reformed met een nieuw, indringend en duister portret van een gekwelde antiheld die wanhopig snakt naar verlossing. Schrader kan als geen ander de innerlijke strijd van een getormenteerde ziel portretteren, deze keer in de vorm van een loner die zijn dagen doorbrengt in de banale en eenzame nepwereld van casino’s. Een pikzwarte reflectie op schuld, boete en verlossing met een onvergetelijke acteerprestatie van Oscar Isaac (Inside Llewyn Davis).
‘Dans le cinéma tardif de Schrader, la place publique est devenue un champ clos où l’antihéros n’est plus seul à porter un masque. Autour de tables de joueurs de cartes de The Walker puis de The Card Counter, chacun utilise sa poker face, son masque stratégique […]. C’est que la mélancholie est désormais largement partagée: de film en film se dessine la reminiscence d’une horreur commune qui ne cesse de faire retour, de glisser sur le monde comme un résidu.’
Yal Sadat in: Cahiers du cinema, nr. 782, décembre 2021, p. 27
‘Like Bresson, Schrader repeatedly lingers on an empty room as Tell moves in and out of the frame. As if cleansing himself of the gaudy casino decor with a blanket of purity, each night he enigmatically wraps his hotel furniture in white sheets. Like Bresson’s country priest and pickpocket, Tell pours out his anguish at night onto an empty page as both prayer and confession.’
Robert Ribera in: Cineaste, Vol. XLVII, nr. 1, winter 2021, p. 50
Na een succesvolle eerste editie van Send In The Clowns, komt Veronika wederom De Studio onderdompelen in een avond vol drag excellence. Dit keer heeft ze de performers uitgenodigd voor een ware missverkiezing. Verwacht je aan een badpakkenparade, op maat gemaakte couture en doorslaggevende lip sync performances. Sommigen beweren nu al dat het allemaal doorgestoken kaart is. Op die geruchten wenst Veronika geen commentaar geven.
Natuurlijk verwelkomen we graag iedereen die in drag wil langskomen. The more Marys, the merrier! Daarom trakteren we alle aanwezigen in drag op twee cava’s (of alcoholvrije alternatieven) van het huis.
Kom je in drag en kriebelt het om ook deel te zijn van de line up? Schrijf je dan in voor je eigen 5 minutes of fame op onze Open Stage via dit formulier en ontvang naast de drankjes ook een gratis inkomticket.
___open stage
surprise act
___main stage
Cleo (Fanklub, Scandals, Ultrasexi)
Bassim (Het Bos, Onderstroom, WAV)
Dana Montana (Drag Me To Hell, Zaika)
Een verlegen wiskundestudent gaat op vakantie in Dinard voordat hij zijn eerste job start. Hij hoopt dat het meisje waarop hij verliefd is hem zal vergezellen maar sluit al snel vriendschap met een ander meisje dat in het dorp werkt. Zij stelt hem op haar beurt voor aan een ander meisje dat een oogje op hem heeft. De stille jongeman komt zo voor een romantisch dilemma te staan…
‘Tegenover het horizontale van de diepblauwe zee en de azuurblauwe lucht werkt Rohmer verticaal, in de diepte. Samen met zijn spitsbroeder Jacques Rivette zet Eric Rohmer uitdagende en speelse pirouettes in elkaar, waarin meisjes spartelend in een moeras van (tegenstrijdige) gevoelens, vaak aanbotsen tegen nonchalant-verliefde jongens. Ook bij de zoveelste variante blijven de door Rohmer vertelde liefdesperikelen echter verfrissend echt, ondeugend en guitig. Conte d’été, gebotteld met sprankelende dialogen, is over(h)eerlijke cinema. Flou omlijnd als een potloodschets. Vluchtig als een aquarel, ijl als de zomerlucht…’
Freddy Sartor in: Film & Televisie, Video, nr. 463, juli 1996, p. 5
‘The unstable vagaries of emotion, desire, and yearning, mapped onto and pitted against contrastive certainties of time and place; the relationship between work and leisure as a correlative of public and private selfhood; the collision of and conflict between decision and (self)justification and of respective masculine and feminine attitudes to and requirements from romantic attachment; these are Rohmer’s thematic stock in trade.’
Adam Bingham in: Cineaste, Vol. XL, nr. 4, Fall 2015, p. 63
