Billie en Lucas, een jong Brussels koppel, starten hun studies aan de universiteit en staan voor een jaar vol veranderingen. Hun denkbeelden over de toekomst, twijfels over relaties en verwachtingen van het volwassen leven vormen de basis voor gesprekken met vrienden en elkaar. Kind Hearts toont op een integere wijze hoe vormend maar ook onzeker (eerste) liefde kan zijn.
“Met KIND HEARTS maakten we geen documentaire over liefde maar kijken we naar een concrete liefdesrelatie, verbeelden we het contact tussen twee geliefden, Billie en Lucas. De ervaring van liefde is nauw verbonden met dat van een vertelling, in onze gedachten herscheppen we de liefde tot een avontuur. Die notie van constructie ziet zich ook weerspiegeld in de vorm van de film, gekenmerkt door een ambivalentie tussen enscenering en documentaire. Het werken aan een film heeft voor ons ook met aandacht te maken, met zorg en concentratie, zowel in de keuze van de vorm als in de verhouding tot mensen en plaatsen. Met Kind Hearts hebben we de ambitie om op een liefdevolle wijze te kijken naar hoe deze geliefden zich tot de wereld vandaag en tot elkaar verhouden.” – Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes
CINEMA NOW, DOCU, ENGLISH PLEASE!, ENDLESS NIGHTS/ETERNAL SUMMER, music
FILM
archief
english below
In SUMMER OF SOUL brengt Questlove (Ahmir Khalib Thompson) de lang vergeten beelden van het Harlem Cultural Festival van 1969 weer tot leven. Dit unieke muziekfestival bracht duizenden zwarte Amerikanen samen tijdens een periode van grote sociale verandering. Artiesten zoals Nina Simone, Stevie Wonder en Sly and the Family Stone boden niet alleen muziek aan, maar brachten ook krachtige boodschappen.
Hoewel het festival vaak in de schaduw stond van Woodstock, was het een onmiskenbaar statement van Afro-Amerikaanse identiteit. Met energieke optredens en indrukwekkende interviews laat Questlove zien hoe muziek de motor was van een culturele revolutie – een viering van vrijheid, zwarte kracht en zelfbewustzijn.
SUMMER OF SOUL is dus veel meer dan een concertfilm. Het is een herontdekking van een belangrijk moment uit de geschiedenis dat te lang onderbelicht bleef.
ENG The film is in English
In SUMMER OF SOUL, Questlove (Ahmir Khalib Thompson) brings the long-forgotten footage of the 1969 Harlem Cultural Festival back to life. This unique music festival brought together thousands of Black Americans during a time of significant social change. Artists like Nina Simone, Stevie Wonder, and Sly and the Family Stone offered not only music but also powerful messages.
Though often overshadowed by Woodstock, the festival was a bold statement of African American identity. Through energetic performances and compelling interviews, Questlove shows how music was the driving force behind a cultural revolution—a celebration of freedom, Black power, and self-awareness.
SUMMER OF SOUL is much more than a concert film. It is a rediscovery of a pivotal moment in history that has long remained in the shadows.
Het is liefde op het eerste gezicht wanneer de timide Lisa en Giorgi elkaar toevallig ontmoeten in de Georgische stad Kutaisi. Ze zijn zo aangedaan dat ze vergeten hoe je je normaal gedraagt bij een eerste ontmoeting. Zonder elkaars naam te kennen, spreken ze af om elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten. Maar wanneer ze de volgende ochtend wakker worden, heeft een vloek hen veranderd: ze zien er opeens helemaal anders uit. De dagen die volgen ontmoeten ze elkaar regelmatig zonder zich bewust te zijn van hun eerdere coup de foudre.
Een prachtige parabel over liefde en aantrekkingskracht. Een kafkaësk en tegelijk teder sprookje dat stilstaat bij hoe we kijken naar het alledaagse. Met zijn tweede film wist de Georgische regisseur Aleksandre Koberidze te verrassen met een verfrissende, warme en fabelachtige mix van melancholie en magie die je hart zal veroveren.
"In de handen van bijna elke andere regisseur was het lyrische sprookje misschien te veel van het goede geweest, maar de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze levert een bescheiden meesterwerk af." – De Filmkrant
Sentaro heeft een klein eettentje in een park waar hij dorayaki verkoopt, met rode bonenpasta gevulde Japanse pannenkoekjes. Op een ochtend ontmoet hij de 76-jarige Tokue, die reageert op een vacature. Ze is bereid om voor een heel laag salaris te werken, zolang ze maar aan de slag kan. Tokue blijkt een expert te zijn in het maken van 'an', de bonenvulling van de dorayaki, tot groot genoegen van Sentaro én de klanten. Langzaam maar zeker groeien Sentaro en Tokue ook verder naar elkaar toe en komen oude geheimen aan de oppervlakte.
Met een lezing van Wouter Hessels om 19:00 op 2 juni.
Daniel Plainview is een mijnwerker, die een hard leven leidt met zijn zoon H.W. Wanneer hij opvangt dat er olie uit de grond spuit in Little Boston, California, neemt hij zijn zoon mee op een missie om hun fortuin te zoeken. Daniel slaat zijn slag, wordt een selfmade tycoon en zijn rijkdom groeit. Maar hoe rijker en machtiger hij wordt, des te meer verliest hij op moreel vlak de pedalen. Wanneer hij een predikant tegenkomt die hem uitdaagt, slaan de stoppen door.
Paul Thomas Andersons epos THERE WILL BE BLOOD grijpt hebzucht, kapitalisme en meedogenloosheid en brengt dat alles samen in één man, Daniel Plainview, onnavolgbaar vertolkt door Daniel Day-Lewis. Daartegenover staat Paul Dano’s even fascinerende en afschrikwekkende predikant Eli Sunday, als verpersoonlijking van de georganiseerde religie. Johnny Greenwood creëerde de akelige, ijzersterke score. Met invloeden van Kubrick, John Hustons THE TREASURE OF THE SIERRA MADRE en PTA’s held Robert Altman, is THERE WILL BE BLOOD een eigentijdse klassieker. Zoals Roger Ebert het stelt: “It is a force beyond categories. It has scenes of terror and poignancy, scenes of ruthless chicanery, scenes awesome for their scope, moments echoing with whispers and an ending that in some peculiar way this material demands, because it could not conclude on an appropriate note -- there has been nothing appropriate about it.”
Het is liefde op het eerste gezicht wanneer de timide Lisa en Giorgi elkaar toevallig ontmoeten in de Georgische stad Kutaisi. Ze zijn zo aangedaan dat ze vergeten hoe je je normaal gedraagt bij een eerste ontmoeting. Zonder elkaars naam te kennen, spreken ze af om elkaar de volgende dag opnieuw te ontmoeten. Maar wanneer ze de volgende ochtend wakker worden, heeft een vloek hen veranderd: ze zien er opeens helemaal anders uit. De dagen die volgen ontmoeten ze elkaar regelmatig zonder zich bewust te zijn van hun eerdere coup de foudre.
Een prachtige parabel over liefde en aantrekkingskracht. Een kafkaësk en tegelijk teder sprookje dat stilstaat bij hoe we kijken naar het alledaagse. Met zijn tweede film wist de Georgische regisseur Aleksandre Koberidze te verrassen met een verfrissende, warme en fabelachtige mix van melancholie en magie die je hart zal veroveren.
"In de handen van bijna elke andere regisseur was het lyrische sprookje misschien te veel van het goede geweest, maar de Georgische filmmaker Alexandre Koberidze levert een bescheiden meesterwerk af." – De Filmkrant
De ruige Belgische landarbeider Phil (Bouli Lanners, tevens de regisseur en scenarist van de film) is verkast naar een verwaaid maar wondermooi Schots eiland. Hij kan het goed vinden met de locals, die een ingetogen, spartaans leven leiden: hard werken in de week, ‘s avonds naar de pub en ‘s zondags naar de kerk. Boerendochter Millie (Michelle Fairley, voor velen bekend als Catelyn Stark uit Game of Thrones) woont al haar hele leven op het afgelegen stukje Schotland, maar haar eilandgenoten vinden haar koel en afstandelijk. Wanneer Phil tijdelijk aan geheugenverlies lijdt na een plotse beroerte, probeert Millie samen met hem de puzzel van zijn herinneringen te leggen en introduceert ze ook een stukje over hun geheime liefdesrelatie.
Frank Van Den Eedens adembenemende cinematografie toont de ruwe schoonheid van het Hebrideneiland Lewis: de blanke stranden, antracietgrijze gebergtes en woeste wateren kleuren NOBODY HAS TO KNOW nog een tintje melancholischer.
Naar aanleiding van de M HKA-tentoonstelling ‘Lenin Was a Mushroom – Moving Images in de 1990s’ waar het werk van videokunstenaar Johan Grimonprez een prominente rol in speelt, blikt DE CINEMA in juni terug op zijn indrukwekkend oeuvre.
De retrospectieve gaat op 5 juni van start met een gesprek tussen M HKA-Associate Director Nav Haq en Johan Grimonprez. De talk wordt uitgebreid geïllustreerd met fragmenten uit hetvoorbije oeuvre, maar ook uit het work-in-progress (upcomingSOUNDTRACK TO A COUP D'ETAT).
Een jaar nadat hun vader bij een ongeluk om het leven kwam, ontmoeten drie broers – ieder op zijn manier geplaagd door depressie – elkaar op een treinreis door Indië. De mannen ruziën en hebben een hekel aan elkaar. De reis werd georganiseerd door de oudste broer in een poging om hun band te versterken. Pas na enkele dagen onthult hij wat hun verrassende bestemming is.
Auteur Wes Anderson dompelt de kijker in THE DARJEELING LIMITED opnieuw onder in zijn minutieus geconstrueerde universum vol kleurrijke composities en buitengewone productiedesign. Met overtuigende vertolkingen van Owen Wilson, Adrien Brody en co-scenarist Jason Schwartzman die op een ontroerende en deadpan manier de broers tot leven brengen.
THE DARJEELING LIMITED wordt voorafgegaan door de kortfilm HOTEL CHEVALIER, waarin voormalige geliefden Jason Schwartzman en Natalie Portman elkaar ontmoeten in een hotelkamer in Parijs.
Broers Linus en David Larrabee zijn van erg rijke komaf. Voor Linus draait alles om werk: hij runt het familiebedrijf en heeft geen tijd voor een privéleven. David is een playboy, drie keer getrouwd en gescheiden. Sabrina Fairchild is de verlegen dochter van de chauffeur van de Larrabees en woont samen met haar vader op het erf van de Larrabee-familie. Ze is haar hele jonge leven verliefd op David, maar zonder geluk. Wanneer Sabrina na een verblijf van twee jaar terugkeert uit Parijs als elegante jonge vrouw, heeft David opeens wel oog voor haar. Maar dan duikt ook Linus op in dat perfecte plaatje…
Billy Wilder zet in SABRINA de klassieke sprookjes van Assepoester en het Lelijke Eendje op hun kop in een tijdloze romantische komedie. Met sterren Audrey Hepburn, William Holden en Humphrey Bogart in de hoofdrollen. Edith Head won een Oscar voor Costume Design voor de film, waarin vooral de iconische witte geborduurde Givenchy cocktailjurk doet dromen.
“... I decided to be sensible the other day and tore up David's picture. Could you please airmail me some Scotch tape?” – Sabrina in een brief aan haar vader vanuit Parijs, in SABRINA.
Lees meer:
AUDREY HEPBURN AND GIVENCHY - Christian Esquevin in Silver Screen Modes
Kee Avil, Builenradar, Lennart Heyndels, Ivan Zoloto, Anadol
music
archief
Wunderkammer, een festival voor wonderbaarlijke muziek en meer. Met tal van genres. Ontdekking en verwondering staan altijd centraal. Een festival met unieke performances, het kruim van de (inter)nationale avontuurlijke muziek, spontane interventies, intieme luisterervaringen, wilde feestjes en te ontdekken pareltjes allerhande.
Wunderkammer ontstond tijdens de corona-lockdown in cultuurcentrum Strombeek als experimentele speeltuin van curator/muzikant Jan De Vroede samen met collega / partner in crime Wouter Vanhaelemeesch en verwante enthousiastelingen.
Na enkele edities met o.m. Pierre Bastien, Marc Ribot, Judith Hamann, Aksak Maboul, Benoit Delbecq, Avalanche Kaito, Wilted Woman etc is er op 1-2 juni een derde versie, deze keer met Laila Sakini (UK), Astrid Sonne (DK), Wayne Phoenix (UK), John Bence (UK). Sign Libra (LV), Gambletron & Johnny Forever (CA), Maya Shenfeld (DE), Stacks, Lorie Bevins, Pruillip, Charl Telosqa, Dorian Dumont plays Aphex Twin, Dennis Tyfus, Jon doe One feat. Elko Blijweert, Borokov Borokov en meer.
In 2023 gaan De Studio en Wunderkammer samen voor een nieuw gebeuren in Antwerpen; als voorsmaakje ondertussen deze pop-up editie, op 4 juni - met het machtige Kee Avil (constellation/ca), nieuw werk van het onnavolgbare Builenradar en synthesist extraordinaire Lennart Heyndels, een one-off performance van School of Arts labelhead Ivan Zoloto (KR), Horse Lords (VS) en als afsluiter het fantastische Anadol (TR) met wat gegarandeerd een vet feestje wordt. Kom dus gerust verdwalen in Wunderkammer x De Studio.
Léa Seydoux vertolkt France de Meurs, een egocentrische televisiejournaliste, die probeert haar drukke job te combineren met haar privéleven. Wanneer ze betrokken raakt bij een auto-ongeluk verandert haar leven voorgoed. Door het ongeluk sijpelt de realiteit binnen in het leven van de onverstoorbare superster, wat leidt tot introspectie.
Een striemende satire die scherp uithaalt naar de sociale en andere media, en bij uitbreiding de hedendaagse maatschappij. Jarenlang stond de Franse Bruno Dumont garant voor strenge, uitgepuurde cinema over maatschappelijke of religieuze kwesties, met heel soms een bocht richting slapstick. Voor de bijtende tragikomedie FRANCE zocht Dumont de komische kant van Léa Seydoux (La vie d'Adèle) op als het titelpersonage France.
Votre film est aussi, et surtout, une auscultation de la nature humaine…
Je filme une détresse. Derrière le robot, il y a un humain qui pleure justement à cause de ce robot qui prend toute la place…France est un film mental, comme le sont un peu tous mes films, le monde se redéfinit autour de mon héroïne. Ça ne veut pas dire que j’extrapole son réel. Lorsqu’elle voit un jeune homme s’acharner gratuitement sur un vélo et le détruire, cette violence existe.
Bruno Dumont in: Première, nr. 521, sept. ’21, p. 70
“Het pad naar een vrouwenhart is een snelweg, je moet alleen gas durven geven. Doorvlammen is het motto van de moderne Romeo, plankgas zal het worden.”
Van op zijn onwankelbare, zwart geblakerde, troon loert Koning Dood al eeuwen naar het leven. Het gras is er groener en de meisjes zijn er zoveel frisser. Niets menselijks is de Koning vreemd en ook hij wil wel eens van een nieuwe liefde proeven.
Hij stuurt zijn trouwe blinde veerman Charon, erop uit om de mooie Euridice uit haar leven te schaken.
Orfee, het knullige maar zeer muzikale, vriendje van Euridice, wil zijn lief niet opgeven en reist haar na in het dodenrijk. Maar Hades steekt hier een stokje voor. Hij alleen bepaalt wie sterft of wie leeft en Orfee kan proberen zoveel hij wil, hij krijgt zichzelf nooit dood.
Ondertussen bereidt Koning Dood zijn bruiloft voor.
Euridice spartelt lelijk tegen maar vooral Persephone, de vrouw van Hades en al vijfduizend jaar Koningin van de doden, zorgt voor weerwerk. Ze ziet de concurrente niet zitten en koopt Charon, de veerman, om met een paar nieuwe ogen. Die brengt Orfee naar het rijk der doden. Als Orfee aankomt, wankelt de troon, maar Hades geeft zich nog niet gewonnen.
De mythe van Orfeus en zijn tocht naar de Onderwereld, kan nog altijd gelden als één van de mooiste verhalen over de liefde. Binnen het kader van dit klassieke gegeven werd duchtig gefantaseerd over de grens tussen leven en dood. De iconen uit het origineel, Orfeus, Euridice, Hades en Persephone krijgen heel menselijke trekken. Het eenrichtingsverkeer van hier naar de overkant heeft een eigen gezicht in het personage van Charon, de Veerman. De voorstelling speelt op het scherp van de snee. Daar waar de emoties het grootst zijn en er definitief en voor altijd wordt afgerekend.
***
OPGELET: deze voorstelling speelt op locatie in Loods 68 in Fort 4 in Mortsel.
Het adres is Neerhoevenlaan 52 in Mortsel (recht tegenover 45-47, de gps vindt soms nummer 52 niet omdat het geen huis is maar een loods.)
Kom je met het openbaar vervoer vanuit Antwerpen?
Dat kan met tram of met de trein.
Je rijdt dan tot aan station Mortsel Oude God. Vanaf daar is het nog 15 minuten wandelen langs de zomerbar / Bar Brial en verder door het Fort. Hier vind je een link naar de route die je dan volgt. Kom je met de auto?
Dan parkeer je het best onder het gemeenteplein en wandel je van daar ook 15 minuten langs de zomerbar / Bar Brial en verder door het Fort. Hier vind je een link naar de route die je dan volgt. Je kan ook met de fiets komen.
Langs de loods is er voldoende plaats om fietsen te stallen.
De voorstelling duurt ongeveer 70 minuten.
De voorstelling gaat binnen door, maar onze loods is niet verwarmd. Neem een trui mee.
Ben je wat vroeger of wil je graag nog iets gaan drinken na de voorstelling?
Dan kan je terecht in Bar Brial in Fort4. De bar is elke avond open, ook op feestdagen.
In 2019 baarde Joanna Hogg opzien met THE SOUVENIR, een semi-autobiografische film over filmstudente Julie en haar getroebleerde relatie met de veel oudere, charismatische maar manipulatieve Anthony. Ze trotseert de waarschuwingen van haar moeder, ook al dreigt haar droom stuk te vallen. In THE SOUVENIR PART II ontmoeten we Julie terug: ze gebruikt die ervaringen uit haar nabije verleden voor haar afstudeerfilm. THE SOUVENIR PART II, waarvan je perfect kunt genieten zonder de eerste film gezien te hebben, brengt een verhaal over de hobbelige weg naar volwassenheid, sober verteld, zonder valse sentimentaliteit of makkelijke humor. Tilda Swinton en haar dochter Honor Swinton Byrne hernemen hun moeder-dochterrollen.
Als je een fietsband een ‘hamer’ noemt, kan je er dan mee timmeren? Moet je schoenen alleen maar aan je voeten dragen? Kan je op de muur lopen? Als iedereen denkt dat jij een hond bent, hoef je dan niet naar school?
ANDERS IS EEN HELE NORMALE ZWEEDSE VOORNAAM stelt de vraag waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Het hele leven zit vol afspraken over hoe we ons moeten gedragen. Stel je eens voor wat er gebeurt als die afspraken er niet meer zijn?
Drie figuren komen binnen in een verlaten huis waar de spullen zeggen dat ze iets anders zijn. Dat is grappig, maar best verwarrend. Wat moet je doen als niets meer hetzelfde is, en je niks snapt van de wereld om je heen? Het drietal probeert grip te krijgen op wie en waar ze zijn. En komen erachter dat het ook leuk is want dan kun je zelf bedenken welke woorden je aan de dingen geeft. Maar het is dan wél handig als iedereen het met elkaar eens wordt…
ANDERS IS EEN HELE NORMALE ZWEEDSE VOORNAAM is een beeldende, absurdistische en filosofische voorstelling vol vreemde taferelen, zelfbedachte uitvindingen en slapstick-ongelukken. Theater Artemis heeft aan Mimetheatergroep Bambie gevraagd om samen – voor hen de eerste keer voor kinderen! – een voorstelling te maken.
De verjaardag van Kareltje belooft de beste ooit te worden! Er zijn cadeautjes, worteltaart en een picknick bij het meer. Maar uitgerekend vandaag wordt zijn kleine zusje ziek en moet ze halsoverkop naar de dokter. Kareltje is vastbesloten: dit zal zijn verjaardag niet verpesten! Koppig vertrekt hij naar oma, die aan de andere kant van het bos woont. Het wordt een avontuurlijke tocht. Gelukkig krijgt hij onderweg hulp van zijn vrienden Monika en Bello de hond. Zijn verjaardag verloopt anders dan verwacht, maar zou hij tóch nog leuk kunnen worden?
Een compilatie van drie films over het iconische duo Wallace en Gromit. Wallace is een maffe uitvinder, kaasliefhebber en het trotse baasje van viervoeter Gromit. Samen komen ze in grappige avonturen terecht, die vaak het gevolg zijn van Wallace’s verstrooide acties en Gromits vergeefse pogingen om zijn fouten recht te zetten.
Daniel Plainview is een mijnwerker, die een hard leven leidt met zijn zoon H.W. Wanneer hij opvangt dat er olie uit de grond spuit in Little Boston, California, neemt hij zijn zoon mee op een missie om hun fortuin te zoeken. Daniel slaat zijn slag, wordt een selfmade tycoon en zijn rijkdom groeit. Maar hoe rijker en machtiger hij wordt, des te meer verliest hij op moreel vlak de pedalen. Wanneer hij een predikant tegenkomt die hem uitdaagt, slaan de stoppen door.
Paul Thomas Andersons epos THERE WILL BE BLOOD grijpt hebzucht, kapitalisme en meedogenloosheid en brengt dat alles samen in één man, Daniel Plainview, onnavolgbaar vertolkt door Daniel Day-Lewis. Daartegenover staat Paul Dano’s even fascinerende en afschrikwekkende predikant Eli Sunday, als verpersoonlijking van de georganiseerde religie. Johnny Greenwood creëerde de akelige, ijzersterke score. Met invloeden van Kubrick, John Hustons THE TREASURE OF THE SIERRA MADRE en PTA’s held Robert Altman, is THERE WILL BE BLOOD een eigentijdse klassieker. Zoals Roger Ebert het stelt: “It is a force beyond categories. It has scenes of terror and poignancy, scenes of ruthless chicanery, scenes awesome for their scope, moments echoing with whispers and an ending that in some peculiar way this material demands, because it could not conclude on an appropriate note -- there has been nothing appropriate about it.”
Léa Seydoux vertolkt France de Meurs, een egocentrische televisiejournaliste, die probeert haar drukke job te combineren met haar privéleven. Wanneer ze betrokken raakt bij een auto-ongeluk verandert haar leven voorgoed. Door het ongeluk sijpelt de realiteit binnen in het leven van de onverstoorbare superster, wat leidt tot introspectie.
Een striemende satire die scherp uithaalt naar de sociale en andere media, en bij uitbreiding de hedendaagse maatschappij. Jarenlang stond de Franse Bruno Dumont garant voor strenge, uitgepuurde cinema over maatschappelijke of religieuze kwesties, met heel soms een bocht richting slapstick. Voor de bijtende tragikomedie FRANCE zocht Dumont de komische kant van Léa Seydoux (La vie d'Adèle) op als het titelpersonage France.
Votre film est aussi, et surtout, une auscultation de la nature humaine…
Je filme une détresse. Derrière le robot, il y a un humain qui pleure justement à cause de ce robot qui prend toute la place…France est un film mental, comme le sont un peu tous mes films, le monde se redéfinit autour de mon héroïne. Ça ne veut pas dire que j’extrapole son réel. Lorsqu’elle voit un jeune homme s’acharner gratuitement sur un vélo et le détruire, cette violence existe.
Bruno Dumont in: Première, nr. 521, sept. ’21, p. 70
Joanna Hogg zit haar personages graag dicht op de huid. Een gevolg van haar liefde voor statische beeldvoering, lange opnames en protagonisten met een beklemmende binnen- en buitenwereld. De Britse cineaste bestudeerde eerder al fictieve personages maar nu zet ze voor het eerst zichzelf te kijk in dit sobere (zelf)portret over de 25-jarige Julie, gespeeld door Honor Swinton Byrne. Een verlegen filmstudente woont en leeft in het Londen van de jaren 80 en staat op het punt zichzelf te vinden als kunstenaar. Tegelijk beleeft ze een turbulente relatie met een charismatische, onbetrouwbare oudere man. Julie negeert de bezorgdheden van haar overbeschermende moeder (gespeeld door Honors echte moeder, actrice Tilda Swinton) en laat ze haar vrienden links liggen. De intense, toxische relatie beschadigt niet alleen haar leven, maar ook haar dromen. De film werd wereldwijd bejubeld, maar kende geen release in België. Grijp je kans om deze parel op het grote scherm te bekijken. Voor regisseur Joanna Hogg was het verhaal hiermee nog niet afgerond. THE SOUVENIR PART II volgde in 2021.
Sentaro heeft een klein eettentje in een park waar hij dorayaki verkoopt, met rode bonenpasta gevulde Japanse pannenkoekjes. Op een ochtend ontmoet hij de 76-jarige Tokue, die reageert op een vacature. Ze is bereid om voor een heel laag salaris te werken, zolang ze maar aan de slag kan. Tokue blijkt een expert te zijn in het maken van 'an', de bonenvulling van de dorayaki, tot groot genoegen van Sentaro én de klanten. Langzaam maar zeker groeien Sentaro en Tokue ook verder naar elkaar toe en komen oude geheimen aan de oppervlakte.
Met een lezing van Wouter Hessels om 19:00 op 2 juni.
Broers Linus en David Larrabee zijn van erg rijke komaf. Voor Linus draait alles om werk: hij runt het familiebedrijf en heeft geen tijd voor een privéleven. David is een playboy, drie keer getrouwd en gescheiden. Sabrina Fairchild is de verlegen dochter van de chauffeur van de Larrabees en woont samen met haar vader op het erf van de Larrabee-familie. Ze is haar hele jonge leven verliefd op David, maar zonder geluk. Wanneer Sabrina na een verblijf van twee jaar terugkeert uit Parijs als elegante jonge vrouw, heeft David opeens wel oog voor haar. Maar dan duikt ook Linus op in dat perfecte plaatje…
Billy Wilder zet in SABRINA de klassieke sprookjes van Assepoester en het Lelijke Eendje op hun kop in een tijdloze romantische komedie. Met sterren Audrey Hepburn, William Holden en Humphrey Bogart in de hoofdrollen. Edith Head won een Oscar voor Costume Design voor de film, waarin vooral de iconische witte geborduurde Givenchy cocktailjurk doet dromen.
“... I decided to be sensible the other day and tore up David's picture. Could you please airmail me some Scotch tape?” – Sabrina in een brief aan haar vader vanuit Parijs, in SABRINA.
Lees meer:
AUDREY HEPBURN AND GIVENCHY - Christian Esquevin in Silver Screen Modes
Alain Platel is vooral bekend als de aanjager van het dansgezelschap Les Ballets C de la B. Samen met Mirjam Devriendt zoekt hij in deze documentaire naar de wortels van geweld.
Moeder, waarom vechten wij? Zo zou je, Lode Zielens parafraserend, de voorstelling Nicht schlafen uit 2016 van Les Ballets C de la B kunnen samenvatten. Die vraag werken de choreograaf Alain Platel en fotograaf-videast Mirjam Devriendt samen uit in de film WHY WE FIGHT? Drie dansers uit de voorstelling vertellen over hun ervaringen met geweld, zowel fysiek als psychologisch. Hun observaties en opmerkingen worden afgewisseld met interventies van onder anderen kunstenares Berlinde De Bruyckere en filosoof Philipp Blom. Geleidelijk aan wordt duidelijk dat geweld vaak een uitlaatklep is voor ongenoegen dat niet op een andere manier geventileerd kan worden. En dat geweld onlosmakelijk deel uitmaakt van een democratie. WHY WE FIGHT?, met veel passages uit het indrukwekkende Nicht schlafen, kijkt dus zowel naar het geweld rond als in ons.
CINEMA NOW, DOCU, ENGLISH PLEASE!, ENDLESS NIGHTS/ETERNAL SUMMER, music
FILM
archief
english below
In SUMMER OF SOUL brengt Questlove (Ahmir Khalib Thompson) de lang vergeten beelden van het Harlem Cultural Festival van 1969 weer tot leven. Dit unieke muziekfestival bracht duizenden zwarte Amerikanen samen tijdens een periode van grote sociale verandering. Artiesten zoals Nina Simone, Stevie Wonder en Sly and the Family Stone boden niet alleen muziek aan, maar brachten ook krachtige boodschappen.
Hoewel het festival vaak in de schaduw stond van Woodstock, was het een onmiskenbaar statement van Afro-Amerikaanse identiteit. Met energieke optredens en indrukwekkende interviews laat Questlove zien hoe muziek de motor was van een culturele revolutie – een viering van vrijheid, zwarte kracht en zelfbewustzijn.
SUMMER OF SOUL is dus veel meer dan een concertfilm. Het is een herontdekking van een belangrijk moment uit de geschiedenis dat te lang onderbelicht bleef.
ENG The film is in English
In SUMMER OF SOUL, Questlove (Ahmir Khalib Thompson) brings the long-forgotten footage of the 1969 Harlem Cultural Festival back to life. This unique music festival brought together thousands of Black Americans during a time of significant social change. Artists like Nina Simone, Stevie Wonder, and Sly and the Family Stone offered not only music but also powerful messages.
Though often overshadowed by Woodstock, the festival was a bold statement of African American identity. Through energetic performances and compelling interviews, Questlove shows how music was the driving force behind a cultural revolution—a celebration of freedom, Black power, and self-awareness.
SUMMER OF SOUL is much more than a concert film. It is a rediscovery of a pivotal moment in history that has long remained in the shadows.
Léa Seydoux vertolkt France de Meurs, een egocentrische televisiejournaliste, die probeert haar drukke job te combineren met haar privéleven. Wanneer ze betrokken raakt bij een auto-ongeluk verandert haar leven voorgoed. Door het ongeluk sijpelt de realiteit binnen in het leven van de onverstoorbare superster, wat leidt tot introspectie.
Een striemende satire die scherp uithaalt naar de sociale en andere media, en bij uitbreiding de hedendaagse maatschappij. Jarenlang stond de Franse Bruno Dumont garant voor strenge, uitgepuurde cinema over maatschappelijke of religieuze kwesties, met heel soms een bocht richting slapstick. Voor de bijtende tragikomedie FRANCE zocht Dumont de komische kant van Léa Seydoux (La vie d'Adèle) op als het titelpersonage France.
Votre film est aussi, et surtout, une auscultation de la nature humaine…
Je filme une détresse. Derrière le robot, il y a un humain qui pleure justement à cause de ce robot qui prend toute la place…France est un film mental, comme le sont un peu tous mes films, le monde se redéfinit autour de mon héroïne. Ça ne veut pas dire que j’extrapole son réel. Lorsqu’elle voit un jeune homme s’acharner gratuitement sur un vélo et le détruire, cette violence existe.
Bruno Dumont in: Première, nr. 521, sept. ’21, p. 70
Max Renn is de president van een trashy tv-zender en wanhopig op zoek naar nieuwe programma’s om kijkers aan te trekken. Wanneer hij de tv-show Videodrome – gewijd aan gratuit en expliciet gemartel en geweld – ontdekt, ziet hij een potentiële hit. Hij besluit de show uit te zenden op zijn kanaal. Maar wanneer zijn vriendin auditie doet voor de show en nooit terugkeert, gaat Max op onderzoek uit naar de waarheid achter Videodrome. De CULT van mei, met intro van Cyrus Vercammen.
Met de voeten stevig in het zand en het hoofd recht, verkondigt Aya goedlachs dat ze nooit zal vertrekken. Het schiereiland van Ivoorkust, waar ze met haar moeder en haar kleine broertje woont, wordt echter geleidelijk ingenomen door de oceaan, waardoor de inwoners worden gedwongen naar de hoofdstad te migreren.
Met een magnifieke fotografie en montage laat deze fictiefilm, die veel leent van een documentaire, ons het zand, het zout en de bedwelmende aanwezigheid van de zee voelen waarin droom en realiteit, zichtbaar en onzichtbaar, samenvloeien.
De grote kracht van deze film is dat de beelden erin slagen ons vast te nagelen aan de zorgeloze levenswandel van de heldin, aan haar vreugdevolle koppigheid, aan levendige en zonnige overblijfselen uit haar kindertijd, om samen met haar het verdwijnen van haar territorium te bereizen. Als de film ons de kroniek geeft van een eenvoudig en gelukkig leven, vertelt hij ook het verhaal van een ontworteling die ons eraan herinnert dat alle ballingschap begint met een offer - dat van een verloren paradijs dat versmelt met de kindertijd.
Léa Seydoux vertolkt France de Meurs, een egocentrische televisiejournaliste, die probeert haar drukke job te combineren met haar privéleven. Wanneer ze betrokken raakt bij een auto-ongeluk verandert haar leven voorgoed. Door het ongeluk sijpelt de realiteit binnen in het leven van de onverstoorbare superster, wat leidt tot introspectie.
Een striemende satire die scherp uithaalt naar de sociale en andere media, en bij uitbreiding de hedendaagse maatschappij. Jarenlang stond de Franse Bruno Dumont garant voor strenge, uitgepuurde cinema over maatschappelijke of religieuze kwesties, met heel soms een bocht richting slapstick. Voor de bijtende tragikomedie FRANCE zocht Dumont de komische kant van Léa Seydoux (La vie d'Adèle) op als het titelpersonage France.
Votre film est aussi, et surtout, une auscultation de la nature humaine…
Je filme une détresse. Derrière le robot, il y a un humain qui pleure justement à cause de ce robot qui prend toute la place…France est un film mental, comme le sont un peu tous mes films, le monde se redéfinit autour de mon héroïne. Ça ne veut pas dire que j’extrapole son réel. Lorsqu’elle voit un jeune homme s’acharner gratuitement sur un vélo et le détruire, cette violence existe.
Bruno Dumont in: Première, nr. 521, sept. ’21, p. 70
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Ismail Abdoul, een getalenteerde jonge bokser, haalt de top en vindt de liefde bij Sylvie. Maar hij klimt ook op als portier en controleert samen met zijn mannen steeds meer deuren, inclusief de drugshandel erachter. Hij wordt de nieuwe sensatie, een levende legende in en buiten de ring. Verblind door zijn succes raakt hij geleidelijk aan verstrikt in een web van zijn eigen leugens en gewelddadige acties. De steeds groter wordende druk van de politie slaat een kloof tussen hem en iedereen om wie hij geeft, ook Sylvie. Hij zal het ultieme gevecht moeten aangaan: dat met zichzelf.
"Mallat is meer dan een acteur: hij is een ster, zoals hij het scherm vult met zijn uitstraling." ★★★★ - De Standaard
"Boenk erop (...) je kijkt nu al uit naar meer van Jonas ‘Cool’ Baeckeland." ★★★ - Het Nieuwsblad
"[Een] prima vertolking van Nabil Mallat en de bijwijlen knappe regie van Jonas Baeckeland."★★★ - Humo
Het Canadese Anne at 13.000ft dropt de kijker middenin het leven van het emotioneel fragiele titelpersonage. Veel komen we niet te weten over het verleden van Anne, maar de bezorgdheid van haar moeder spreekt boekdelen wanneer ze merkt dat haar dochter lijkt te ontsporen. Anne is niet opgewassen tegen de verschillende stressfactoren in haar leven. Maar na een eerste ervaring met skydiven tijdens het vrijgezellenfeest van haar beste vriendin, vindt Anne een nieuwe passie en broodnodige uitlaatklep. Toch lijkt haar honger naar de kick van het springen en de vrijheid die ze voelt in de lucht niet verenigbaar met haar leven op de grond.
Kazik Radwanski creëerde met de lowbudgetfilm Anne at 13.000ft een eerlijk en ingetogen portret van een persoon die worstelt met zichzelf, zonder in melodrama te vervallen. Actrice Deragh Campbell brengt een verontrustend realistische performance van hoe ontregeld het leven is met een angststoornis. Haar vertolking lijkt bij wijlen te refereren aan Gena Rowlands performance in John Cassavetes’ A Woman under the Influence, die ook stilistisch het close-up realisme van Anne at 13.000ft beïnvloedde. Radwanski’s vormelijk experiment ontleent eveneens de onontkoombare camera van de broers Dardenne uit werken zoals Rosetta.
Anne at 13.000ft is een intense weergave van stemmingswisselingen en de overweldigende invloed die het dagelijks leven kan hebben op de menselijke breekbaarheid.
SALT: THE SEQUENTIAL is een unieke compilatie van werk van een nieuwe generatie Turkse kustenaars, gecureerd door Amira Akbıyıkoğlu en Farah Aksoy van het gelijknamige culturele instituut in Istanbul. Het werk van de zes kunstenaars die werden geselecteerd hanteert een gelijkaardige visuele (en ook conceptuele) taal. Het gaat terug op gedeelde herinneringen en gevoeligheden van de voorbije 25 jaar. De exploratie van geschiedenis en moderniteit, taal, macht en publieke ruimte zijn terugkerende thema’s.
Maken deel uit van dit programma:
Deniz Gül, Postcard, 2017-2020, 20 min. Geen geluid. Barış Doğrusöz, Sandstorm and the Oblivion, 2017, 8 min. Volkan Aslan, Best Wishes, 2019, 9 min. Fatma Belkıs & Onur Gökmen, The Connected, 2021, 23 min. Aykan Safoğlu, Dog Star Descending, 2020, 12 min.
Aansluitend op de eerste vertoning op 22 mei om 20:15 gaat Nav Haq (M HKA) in gesprek met Aykan Safoğlu.
Louisa May Foster doneert een cheque van ettelijke miljoenen dollars aan de IRS, de Amerikaanse belastingdienst. Ze vermoeden daar dat de vrouw gek geworden is en sturen haar naar een psychiater. Daar bespreekt Louisa haar vier huwelijken, waarin al haar echtgenoten geweldig rijk werden en vroegtijdig het loodje legden door hun ambitie om meer geld en meer macht te verzamelen.
Shirley MacLaine speelt de eeuwige weduwe, haar echtgenoten zijn niemand minder dan de grootste acteurs van het witte doek: Paul Newman, Robert Mitchum, Dean Martin, Gene Kelly, Dick Van Dyke… WHAT A WAY TO GO! is een cinematografische caleidoscoop van pluimen, diamanten, pruiken en de meest memorable kostuums die costumière Edith Head ooit uit haar mouw schudde. In drie woorden: over the top… and that’s the way to go!
“Edgar had left me approximately 2 million dollars in cash and securities. And as Thoreau probably never said, that’s a lotta lettuce.” – Louise May Foster in WHAT A WAY TO GO!
Voor de achtste keer baadt Antwerpen in de hedendaagse kunst tijdens Antwerp Art Weekend. Galerijen, art spaces en musea gooien hun deuren open voor exposities, performances, lezingen, ... De Studio is opnieuw de centrale festival hub. Je kan er terecht voor expo’s, performances en op zaterdagavond De Nacht van de Beeldende Kunst.
Brahim is een jonge man, de oogappel van zijn moeder. Op een dag zal hij de liefde van zijn leven vinden. Hij zal een gezin stichten, iedereen zal trots zijn op hem. Op een dag zal hij volwassen en geslaagd zijn in het leven. Op een dag…
Voor ANIMALS baseert Nabil Ben Yadir zich op waargebeurde feiten om een rauw en aangrijpend verhaal te brengen, een boeiende en compromisloze reflectie op geweld en het vermogen van de mens om het onnoemelijke te begaan.
In april 2012 verdwijnt Ihsane Jarfi in Luik. De dertiger wordt voor het laatst gezien in de buurt van een homobar, vlak voor hij in een auto met vier andere mannen stapt. Twee weken later wordt hij teruggevonden. Dood en zwaar verminkt. De vier passagiers worden ingerekend en veroordeeld voor homofobe moord. "We gedroegen ons als beesten", zei een van hen tijdens het proces. Nadat theatermaker en artistiek directeur van NTGent, Milo Rau, in La reprise deze gruwelijke hate crime al op toneel bracht, inspireert ook Les Barons-cineast Nabil Ben Yadir zich voor ANIMALS op deze beestachtige misdaad. Samen met onder andere cinematograaf Frank Van den Eeden (Girl) en Dode Hoek-acteur Soufiane Chilah duikt Yadir in deze Luikse nachtmerrie door de 35-jarige Brahim te volgen die op de verjaardag van zijn moeder uit de kast wil komen. Alleen beslissen vier mannen daar anders over.
"Animals is a shock which won’t leave anyone indifferent (...)" – Cineuropa
"Animals van regisseur Nabil Ben Yadir is onaangenaam en ondraaglijk. Maar dat hoort ook zo" - Knack Focus
“Bikkelhard, maar beklijvend én bangelijk goed: Animals, de film van regisseur Nabil Ben Yadir over de moord op Ihsane Jarfi, spookt na afloop nog dagen door je hoofd.”★★★★ - De Standaard
Amerika, eind jaren '50. Twee straatbendes strijden om de macht in de buurt. Aan de ene kant staan de Sharks van Bernardo, met leden van Puerto Ricaanse afkomst, aan de andere kant de Jets onder de leiding van Riff. Wanneer Tony, een jongen van de Jets, en Maria, de zus van de leider van de Sharks, verliefd worden op elkaar weten ze dat hun liefde onmogelijk is. Maar elkaar vergeten lukt niet.
Een remake maken van een gouden klassieker houdt altijd een risico in, zelfs voor iemand als Steven Spielberg. Maar het resultaat is een prachtig eerbetoon aan de originele film én aan de bekende podiumversie. In de ijzersterke cast zitten zowel Ariana DeBose als de legendarische (en ondertussen 90-jarige!) Rita Moreno, beiden bekroond met een Oscar voor hun vertolking van Anita.
"Spielbergs West Side Story balanceert prachtig tussen het oude en het nieuwe." ★★★★ - De Volkskrant
"Steven Spielberg heeft er iets heel bijzonders van gemaakt, zonder het hart van de originele productie aan te tasten." - Filmtotaal
‘Zowel Robert Wise als Steven Spielberg begrepen het geheim van een goede filmmusical. In lange totaalshots laten ze de dansers zoveel mogelijk het werk doen, maar op de juiste momenten geven ze met onverwachtse kaders, bewegingen en montage het geheel extra dynamiek. Spielberg, die op zijn 74ste eindelijk een levenslange ambitie om een traditionele musical te maken realiseert, gebruikt voor zijn versie moderne technieken om de camera virtuoos te laten meedansen met de acteurs zonder dat het ooit gaat overheersen.’
Bart Juttmann in: Filmkrant, nr. 442, december 2021, p. 23
“Het pad naar een vrouwenhart is een snelweg, je moet alleen gas durven geven. Doorvlammen is het motto van de moderne Romeo, plankgas zal het worden.”
Van op zijn onwankelbare, zwart geblakerde, troon loert Koning Dood al eeuwen naar het leven. Het gras is er groener en de meisjes zijn er zoveel frisser. Niets menselijks is de Koning vreemd en ook hij wil wel eens van een nieuwe liefde proeven.
Hij stuurt zijn trouwe blinde veerman Charon, erop uit om de mooie Euridice uit haar leven te schaken.
Orfee, het knullige maar zeer muzikale, vriendje van Euridice, wil zijn lief niet opgeven en reist haar na in het dodenrijk. Maar Hades steekt hier een stokje voor. Hij alleen bepaalt wie sterft of wie leeft en Orfee kan proberen zoveel hij wil, hij krijgt zichzelf nooit dood.
Ondertussen bereidt Koning Dood zijn bruiloft voor.
Euridice spartelt lelijk tegen maar vooral Persephone, de vrouw van Hades en al vijfduizend jaar Koningin van de doden, zorgt voor weerwerk. Ze ziet de concurrente niet zitten en koopt Charon, de veerman, om met een paar nieuwe ogen. Die brengt Orfee naar het rijk der doden. Als Orfee aankomt, wankelt de troon, maar Hades geeft zich nog niet gewonnen.
De mythe van Orfeus en zijn tocht naar de Onderwereld, kan nog altijd gelden als één van de mooiste verhalen over de liefde. Binnen het kader van dit klassieke gegeven werd duchtig gefantaseerd over de grens tussen leven en dood. De iconen uit het origineel, Orfeus, Euridice, Hades en Persephone krijgen heel menselijke trekken. Het eenrichtingsverkeer van hier naar de overkant heeft een eigen gezicht in het personage van Charon, de Veerman. De voorstelling speelt op het scherp van de snee. Daar waar de emoties het grootst zijn en er definitief en voor altijd wordt afgerekend.
***
OPGELET: deze voorstelling speelt op locatie in Loods 68 in Fort 4 in Mortsel.
Het adres is Neerhoevenlaan 52 in Mortsel (recht tegenover 45-47, de gps vindt soms nummer 52 niet omdat het geen huis is maar een loods.)
Kom je met het openbaar vervoer vanuit Antwerpen?
Dat kan met tram of met de trein.
Je rijdt dan tot aan station Mortsel Oude God. Vanaf daar is het nog 15 minuten wandelen langs de zomerbar / Bar Brial en verder door het Fort. Hier vind je een link naar de route die je dan volgt. Kom je met de auto?
Dan parkeer je het best onder het gemeenteplein en wandel je van daar ook 15 minuten langs de zomerbar / Bar Brial en verder door het Fort. Hier vind je een link naar de route die je dan volgt. Je kan ook met de fiets komen.
Langs de loods is er voldoende plaats om fietsen te stallen.
De voorstelling duurt ongeveer 70 minuten.
De voorstelling gaat binnen door, maar onze loods is niet verwarmd. Neem een trui mee.
Ben je wat vroeger of wil je graag nog iets gaan drinken na de voorstelling?
Dan kan je terecht in Bar Brial in Fort4. De bar is elke avond open, ook op feestdagen.
Twee rivaliserende straatbendes, de Puerto Ricaanse Sharks en Amerikaanse Jets, maken de West Side van de Lincoln Square-buurt in Manhattan onveilig. Na een ruzie, dagen de Jets de Sharks uit tot een knokpartij tijdens een aankomend dansfeest. Op het feest worden Tony, een voormalig lid van de Jets, en Maria, de zus van de leider van de Sharks, hopeloos verliefd. Een onmogelijke liefde, zo blijkt, wanneer de spanningen tussen de bendes doden beginnen opeisen. Naast het melodramatische narratief, geïnspireerd op Romeo & Juliet, zijn vooral de choreografie en scenografie adembenemend. De dansscènes zijn zo belangrijk dat ze een even gelijkwaardige regisseur kregen als het verhaal errond: choreograaf Jerome Robbins regisseerde de dans, studioveteraan Robert Wise regisseerde het drama. Als je goed kijkt, herinnert Roger Ebert ons eraan, dan zie je dat elke danser zijn eigen stijl en motivatie heeft maar toch steeds als een puzzelstukje in het geheel past.
Een slak wil de wereld ontdekken. Samen met de walvis wordt het een spannende reis langs ijzige bergen, gloeiende vulkanen en tropische eilanden. Dan gaat het vreselijk mis ... ze spoelen aan op een strand en die enorme walvis is niet meer in beweging te krijgen. Maar ook wie klein is, kan een held zijn!
Samen met De slak en de walvis worden nog drie leuke kortfilms vertoond. Zet je schrap voor de ontmoeting met een schele kameleon, een sjofele kiwi, een verkleumd hondje en een overmoedig lammetje. Alle films zijn Nederlands gesproken of zonder dialogen en kunnen dus een heel jong publiek charmeren.
De Slak en de Walvis wordt voorafgegaan door deze 3 andere leuke avontuurlijke kortfilms:
Overboord! Barbora Valecká, Filip Pošivač / Tsjechië / 2019 / 12 min
Weldra staat de wereld onder water en de dieren verzamelen zich in een lange rij voor de Ark van Noah. Een schele kameleon en een sjofele kiwi, twee beste vrienden, willen ook mee. Maar de controle is heel streng: alleen dieren met partner van dezelfde soort mogen aan boord.
Mishou Milen Vitanov / Duitsland, Bulgarije / 2020 / 8 min
Een groepje toeristen landt met de helikopter op de noordpool. Na een paar selfies zijn ze weer weg maar ze laten een onverwachte gast achter: Mishou. Vier sneeuwhazen nemen het hondje onder hun hoede.
Schaap Julia Ocker / Germany / 2018 / 4 min
Een avontuurlijk lammetje zoekt gevaarlijke situaties op, zeer tegen de zin van de andere bezorgde schapen.
Alle films zijn Nederlands gesproken of zonder dialogen.
