In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Een Cluster is een scholenprogramma waarin een waaier aan kunst, debat en media aan bod komt, telkens vanuit een maatschappelijke betrokkenheid, telkens vanuit een centraal thema.
We willen met de Clusters een breed forum bieden rond actuele vragen waar jongeren mee geconfronteerd worden. Artiesten en prominente figuren gaan de dialoog met hen aan en bieden stof tot discussie en reflectie. We betrekken de leerlingen op een actieve manier. We laten hen in kleine groepen werken en vragen om directe stellingname.
Een Cluster is een kleine onderzoekscel waarin we meningen van jongeren samenbrengen en confronteren met die van keynotesprekers. Nadien delen we de resultaten met de scholen en de Umwelt.
9 juni 2024 – Europese, federale & regionale verkiezingen
15 oktober 2024 – Provincieraad, gemeenteraad & districtsraad
Opnieuw moeten veel jongeren voor de eerste keer gaan stemmen. Waarvoor gaan we juist kiezen? Wat ligt er in de schaal?
De Eerste Keer is een atypisch verkiezings-programma voor onze nieuwste stemmers. Onafhankelijke experten leggen de inzet van de verkiezingen uit. Welk verschil maakt jouw stem? In kleine groepjes maken de leerlingen kennis met de mens achter het nummer op de lijst. Deze Cluster gaat niet voor het groot debat, wel voor de kleine ontmoeting.
Al acht jaar lang kijken de makers van De NweTijd op een doodgewone maandagavond naar de stand van de wereld, de sterren en hun eigen leven. Wat ze zien, gieten ze in korte en langere teksten die ze op hun Maandagavond gretig delen met het publiek. Er zijn gastsprekers, er is muziek en altijd is er gratis soep voor de mensen die tussen zeven en acht uur aan komen waaien.
Het komende jaar zijn Suzanne Grotenhuis, Freek Vielen en Ellis Meeusen een heel seizoen lang te gast in ons Salon. Een grote verandering na zoveel jaar in hun eigen huis te hebben gestaan. En daar gaan ze het over hebben: veranderen. Hoe voelt dat? Is het soms nodig? En wat zijn de gevolgen als het lukt? Wat is er eigenlijk aan het veranderen - in je leven, in de wereld? En is dat genoeg? Te veel? Te weinig?
"Wat verandert er voor u dit jaar?"
Stel je deze vraag aan Google dan is het antwoord: "het minimumloon"
Stel je deze vraag aan een 6-jarige, dan is het: "kunnen lezen"
Stel je de vraag aan de aarde dan is het antwoord wellicht: "niet zo veel"
Vraag je het aan een klimaatwetenschapper dan is het antwoord; "te weinig"
Vraag je het aan Amira uit de Oudesteenweg, 2060 Antwerpen dan is het antwoord: "waarschijnlijk heel veel, want mijn lief en ik gaan samenwonen"
En vraag je het aan de pruimenboom in de achtertuin dan is het antwoord: "alles"
Werkelijk alles. Want elke vezel zal uitgroeien tot een nieuwe scheut, die weer uitgroeit tot een nieuwe scheut, en weer een nieuwe scheut, waardoor alles, overal tegelijk, een heel klein beetje aan het groeien is.
Neem een tas soep en laat je verrassen door deze unieke avonden vol stand-up, teksten, interviews en muziek. Thema’s en gasten worden telkens kort van tevoren bekend gemaakt! Maandagavond #43 - 7 oktober - met een tekst van Mieke De Groote en muziek van Luca Kortekaas
De verdiepende lezingenavond Grafixx EXTD. brengt verschillende sprekers uit het werkveld samen. In aanloop naar het festival bekijkt het programma van 24 maart het thema 'overlevering'. Drie duo’s die kennis aan elkaar doorgeven in hun artistieke praktijk delen het podium: broer en zus Anton en Erika Cotteleer, bevriende kunstenaars Benjamin Demeyere en Frank Wagemans, student Arthur Devisscher en docent Carla Swerts. Wapen je geest voor drie inspirerende gesprekken rond het beïnvloeden van en begeleiden in creatieve processen.
Carla Swerts verkent in haar tekeningen de wisselwerking tussen mens en omgeving. Ze gaat vaak poëtisch en introspectief te werk, met een focus op de kwetsbaarheid van het bestaan. De prenten van Arthur Devisscher zijn kleurrijk en dynamisch. Tijdens het tekenen ontplooien zijn verhalen zich in beelden die een ode brengen aan de natuur en het dierenrijk.
Het oeuvre van Anton Cotteleer transformeert alledaagse elementen tot vreemde surrealistische objecten, waarbij hij geïnteresseerd is in de relatie van mens en dier tot de huiselijke biotoop. Erika Cotteleer richt zich tegenwoordig vooral op autonoom werk, waarbij ze de bevrijde vrouw viert en thema’s aansnijdt als onafhankelijkheid, verlangen en donkere humor.
Voor Benjamin Demeyere kan alles een aanleiding zijn om te schilderen. De verhalen en details waardoor hij geïnspireerd wordt, vindt hij in uiteenlopende bronnen als de popcultuur, mythen en stripverhalen. Frank Wagemans evolueerde van abstract schilderen naar een meer figuratieve benadering. Hij zoekt naar een onmoeten tussen schilderkunst en sculptuur.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
“It contrasts the glory of nature with the mess made by man.”
Roger Ebert
Beleef de visuele en muzikale kracht van KOYAANISQATSI, een meesterwerk van Godfrey Reggio uit 1982. Woordeloos voert deze bijzondere filmervaring je mee langs de invloed van technologie en industrie op onze planeet. De minimalistische composities van Philip Glass maken de bezwerende beeldenstroom compleet. Een unieke kans om zijn iconische muziek te beleven op het grote scherm!
Voor de derde keer op rij vieren we samen met andere Vlaamse cinema’s het begin van het nieuwe filmjaar. De Cinema feest dit jaar weer mee met een uniek filmprogramma. Met één filmticket krijg je toegang tot drie filmvoorstellingen op zondag 6 oktober!Klik hier voor het volledige programma van Open Cinema 2024.
ENG
“It contrasts the glory of nature with the mess made by man.”
Roger Ebert
Experience the visual and musical power of KOYAANISQATSI, a masterpiece by Godfrey Reggio from 1982. Wordlessly, this extraordinary film experience takes you through the impact of technology and industry on our planet. The minimalist compositions by Philip Glass complete the hypnotic stream of images. A unique opportunity to experience his iconic music on the big screen!
For the third time in a row, Flemish cinemas celebrate the new film year. De Cinema celebrates along again with a unique film programme. With one film ticket you have access to three film screenings on Sunday 6 October!Click here for the full programme of Open Cinema 2024
Op de korste dag van het jaar in het noorderlijk halfrond, vieren heel wat festivals en filmorganisaties International Short Film Day. Ter ere daarvan, herneemt De Cinema, in samenwerking met online kortfilmmagazine Kortfilm.be, dit woordeloze maar zeer ritmische kortfilmprogramma dat veel aandacht heeft voor architectuur en machinerie.
Zo komen stadssymfonie en rampenfilm mooi samen in MISTY PICTURE en toont door het voortreffelijk gemonteerde jazz-ballet van glasblazers in GLAS hoe industrie niet zonder de mens kan. Ondertussen versmelten planten, dieren en machinerie tot een eigen organisme in de geautomatiseerde serres van AGRILOGISTICS en vergelijken Hilary Harris’ unieke time-lapse beelden in ORGANISM de werking van een stad met de biologie van ons lichaam.
MISTY PICTURE (Matthias Müller, Christophe Girardet - DE 2021 - 16')
Twintig jaar geleden stortten de torens van het World Trade Center in New York in. Naast de eindeloos herhaalde televisiebeelden van deze gebeurtenis bestonden er eerder al talloze ensceneringen van het gebouw zelf, als een zeer symbolisch icoon bijvoorbeeld, of als een spectaculair decor. MISTY PICTURE rijgt verschillende, al dan niet fictieve, motieven aaneen: stadssymfonie, rampenfilm, en mediale traumatherapie komen samen.
GLAS (Bert Haanstra - NL 1958 - 10')
Deze korte documentaire toont hoe glasblazers te werk gaan in Nederlandse fabrieken als Leerdam en Schiedam. Dankzij het prachtig gemonteerde ballet van werkende handen en mechanische bewegingen van de motoren is het vooral een filmisch hoogstandje. Dat de industrie niet kan zonder de betrokkenheid van de mens, toont de stem van filmmaker Bert Haanstra zelf, die de flessen op de lopende band telt totdat er een breekt.
AGRILOGISTICS (Gerard Ortín Castellvi - GB/SP 2022 - 21')
Machines controleren en sorteren de natuur in een industriële serre. Camera’s stellen de robots in staat om hun werk te doen. Mensenhanden grijpen alleen in om iets recht te zetten dat scheef loopt, of om de mechanica schoon te maken zodat alles soepel blijft lopen. De producten moeten aan de normen voldoen om marktklaar te zijn voor de consument. Alleen ‘s nachts, als alles slaapt, neemt het onverwachte leven de controle over.
ORGANISM (Hilary Harris - VS 1975 - 19')
Oscarwinnend filmmaker Hilary Harris pionierde met time-lapse filmtechnieken om een unieke kijk op onze wereld te brengen: chaos en verwarring lijken zich in elke hoek van de Big Apple te vermenigvuldigen. Toch lijkt er in dat meedogenloze systeem ook enige orde te zitten. Hetzelfde kan gezegd worden over het menselijk lichaam. ORGANISM werd opgenomen over vijftien jaar, tussen 1959 en 1974, en bewijst dat steden en organismen op elkaar lijken.
ENG The films are without dialogue
On the shortest day of the year in the northern hemisphere, many festivals and film organisations celebrate International Short Film Day. In honor of this, De Cinema revisits this wordless but rhythmic short film programme focusing on machinery and architecture.
City symphonies and disaster films are beautifully combined in MISTY PICTURE, and the brilliantly edited jazzy glassblowers’ ballet in GLASS showcases how industry cannot exist without humans. Meanwhile, plants, animals, and machinery merge into a unique organism in the automated greenhouses of AGRILOGISTICS, and Hilary Harris’ unique time-lapse imagery in ORGANISM reflects the functioning of a city with the biology of our body.
MISTY PICTURE (Matthias Müller, Christophe Girardet - DE 2021 - 16')
Twenty years ago, the towers of the New York World Trade Center collapsed. In addition to the endlessly repeated television images of this event, manifold stagings of the building have long existed, presenting the WTC as a highly symbolic icon, a speculative destruction fantasy, or merely as a spectacular backdrop. In MISTY PICTURE, such fictional motifs string together: city symphony, disaster movie, and medial trauma therapy become one.
GLASS (Bert Haanstra - NL 1958 - 10')
This short documentary demonstrates how glass blowers work in Dutch factories such as Leerdam or Schiedam. Thanks to the superbly edited ballet of working hands and mechanical motions of the engines, it is predominantly a cinematic tour de force. That the industry can’t do without man’s involvement is illustrated by the voice of filmmaker Bert Haanstra himself, counting the bottles on the conveyor belt until one of them breaks.
AGRILOGISTICS (Gerard Ortín Castellvi - GB/SP 2022 - 21')
Machines check and sort nature in an industrial greenhouse. Cameras enable the robots to do their specialised work. Human hands only intervene to straighten what is crooked, to plant delicate items, or to clean the mechanics to ensure things continue to run smoothly. Products must be up to standard to be market-ready for the consumer. Only at night, when everything is asleep, does unexpected life move in and take control.
ORGANISM (Hilary Harris - US 1975 - 19')
Oscar-winning filmmaker Hilary Harris pioneered time-lapse filmmaking techniques to present a unique experiential view of our world: chaos and confusion seem to multiply in every corner of the Big Apple. Yet, there seems to be some order in that relentless system. The same can be said about the human body. Shot over 15 years, between 1959 and 1974, ORGANISM proves that cities and organisms are alike.
“The mediator between head and hands must be the heart!”
Fritz Langs stille meesterwerk METROPOLIS opent een poort naar een toekomstige wereld die in 1927 even overdonderend als betoverend was. De dystopische grondlegger van al je favoriete scifi films! Ambitieus, visionair en verrassend actueel: androids, automatisering en A.I. Op groot scherm met live muziek van pianist Noah Vanden Abeele!
Voor de derde keer op rij vieren we samen met andere Vlaamse cinema’s het begin van het nieuwe filmjaar. De Cinema feest dit jaar weer mee met een uniek filmprogramma. Met één filmticket krijg je toegang tot drie filmvoorstellingen op zondag 6 oktober!Klik hier voor het volledige programma van Open Cinema 2024.
ENG The film is silent with English intertitles
“The mediator between head and hands must be the heart!”
Fritz Lang's silent masterpiece METROPOLIS opens a portal to a future world that was as overwhelming as it was enchanting in 1927. The dystopian foundation of all your favorite sci-fi films! Ambitious, visionary, and surprisingly relevant: androids, automation, and A.I. On the big screen with live music by pianist Noah Vanden Abeele!
For the third time in a row, Flemish cinemas celebrate the new film year. De Cinema celebrates along again with a unique film programme. With one film ticket you have access to three film screenings on Sunday 6 October!Click here for the full programme of Open Cinema 2024
In het vooroorlogse Parijs worden twee vrienden, de Oostenrijkse Jules en de Franse Jim, verliefd op dezelfde vrouw, Catherine. Voor de uitbraak van WOI trouwen Jules en Catherine in Oostenrijk. Tijdens de oorlog worden de vrienden aan het front elkaars vijand, met een constante vrees dat ze elkaar zouden kunnen tegenkomen op het slagveld. Wanneer het drietal elkaar na de oorlog terugziet, begint Catherine een relatie met Jim.
JULES ET JIM volgt de vrienden en hun gedoemde driehoeksverhouding met Catherine over een verloop van 25 jaar. Jeanne Moreau belichaamt in dit meesterwerk van François Truffaut de ultieme Nouvelle Vague heldin: sensueel, wild, vrij en passioneel. Jules en Jim beschouwen Catherine als een ideaal, het onderwerp van hun obsessie met een Boheems leven. Truffaut baseerde zich voor de film op de semi-autobiografische debuutroman van Henri-Pierre Roché, die hij sinds het lezen ervan in 1955 wilde verfilmen. Die belofte resulteerde in een stilistisch en emotioneel hoogtepunt van de Nouvelle Vague over onverwoestbare vriendschap en verwoestende liefde.
JULES ET JIM wordt vertoond binnen onze focus op het werk van Nouvelle Vague-muze JEANNE MOREAU.
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
In RODEO zakt de Franse regisseur Lola Quivoron af naar de onderwereld van illegale motorcross, waar snelheden hoog zijn en risico’s nog hoger. In het centrum van dit tumult staat Julia, een jonge vrouw die zich staande probeert te houden in een door mannen gedomineerd milieu. Julia is geen doorsnee waaghals; ze combineert onverschrokkenheid met een honger naar vrijheid, waardoor ze zich in de onderwereld van gestolen motoren en criminele praktijken begeeft. Quivoron weet met haar debuut een rauw en energiek portret te schetsen van een wereld waar adrenaline en gevaar hand in hand gaan. Terwijl Julia haar plek probeert te veroveren, groeit de spanning tussen haar en de mannen om haar heen. RODEO is meer dan een film over motoren en misdaad; het is een verhaal over strijd, identiteit en de zoektocht naar respect in een wereld waar gevaar altijd om de hoek loert.
In RODEO zakt de Franse regisseur Lola Quivoron af naar de onderwereld van illegale motorcross, waar snelheden hoog zijn en risico’s nog hoger. In het centrum van dit tumult staat Julia, een jonge vrouw die zich staande probeert te houden in een door mannen gedomineerd milieu. Julia is geen doorsnee waaghals; ze combineert onverschrokkenheid met een honger naar vrijheid, waardoor ze zich in de onderwereld van gestolen motoren en criminele praktijken begeeft. Quivoron weet met haar debuut een rauw en energiek portret te schetsen van een wereld waar adrenaline en gevaar hand in hand gaan. Terwijl Julia haar plek probeert te veroveren, groeit de spanning tussen haar en de mannen om haar heen. RODEO is meer dan een film over motoren en misdaad; het is een verhaal over strijd, identiteit en de zoektocht naar respect in een wereld waar gevaar altijd om de hoek loert.
In het Ierland van 1920 is de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog in volle gang. De Ierse rebellen en het Britse leger vechten een wrede strijd, die aan beide kanten van het conflict gekenmerkt wordt door geweld en hardvochtigheid. Dokter en socialist Damien O’Donovan (Oscarwinnaar Cillian Murphy) staat op het punt zijn carrière verder te zetten in een Londens ziekenhuis. Wanneer hij de intimidatietactieken van het Britse leger van nabij meemaakt, keert hij terug om de lokale IRA-brigade te vervoegen, met zijn broer Teddy als leider. Damien neemt hoe langer hoe meer de genadeloze praktijken van de burgeroorlog over, terwijl Teddy milder lijkt te worden door het lijden dat hem omringt. Wanneer het Britse Rijk en de Ierse Republiek in 1921 het Anglo-Iers Verdrag ondertekenen, komen de broers lijnrecht tegenover elkaar te staan. “It's easy to know what you are against, but quite another to know what you are for.” – Damien O’Donovan.
“THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY ranks (…) among the best war films ever made. There are echoes of Stanley Kubrick’s PATHS OF GLORY set in France just a few years earlier, and Loach’s film is worthy of that comparison — but it’s told from down at the grassroots level,”
★★★★ Jim Emerson, RogerEbert.com
Ken Loach en cinematograaf Barry Ackroyd hebben dit hartverscheurende verhaal prachtig melancholisch in beeld gebracht. Je zou de gruwelpraktijken bijna vergeten wanneer de wind door de groene velden waait. Loach onderzoekt de Ierse Onafhankelijkheidsstrijd vanuit de beleving van twee broers die de bittere verdeel- en heersmachtstrijd van het Imperium van dichtbij ervaren. Waar ze eerst dezelfde waarden nastreven, komen ze nadien aan tegenovergestelde kanten te staan. Wat leidt tot keuzes die onafwendbaar en ondenkbaar zijn.
De film wordt vertoond op 35mm, met dank aan CINEMATEK!
‘Kizuna’ is het Japanse woord voor verbinding. Maar ook voor obstructie en hinderpaal. Die dubbele
betekenis maakt het interessant. Vandaag de dag zijn we voortdurend geconnecteerd. Met Jan en
alleman. Met Leen en iedereen. Het internet gaat steeds sneller en staat steeds voller met informatie.
Maar zijn we wel echt zo verbonden met elkaar?
Ondertussen groeit onder onze voeten een netwerk waar we geen weet van hebben. Een netwerk
van onzichtbare draadjes dat ondergronds alle bomen, planten en paddenstoelen verbindt. Je zou het
mycelium, dat netwerk van schimmeldraden, het internet van de flora kunnen noemen.
Tim Oelbrandt neemt zijn publiek mee in een vertelling over de kleine en de grote dingen in het leven
die ons verbinden. Hij geeft ons het gevoel allemaal verbonden te zijn. Zelfs onze trouwringen weet
hij letterlijk samen te smelten. Of hij belt een nietsvermoedende vreemde op en laat het publiek
achter met een raadsel: hoe mooi en waardevol kan de connectie met een onbekende zijn?
In zijn nieuwste voorstelling brengt Oelbrandt met wonderlijke goocheltrucs een magische vertelling
over verbinding. Met ‘Heen en terug’ creëerde hij eerder al een voorstelling voor een volwassen
publiek in een intieme setting. Met KIZUNA gaat hij daarin nog een stapje verder.
Tim Oelbrandt was al een bekende naam in het underground magic circuit, voor hij doorbrak bij het
theaterpubliek. In zijn betoverende voorstellingen combineert hij magie, illusie en theater op
magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Oelbrandt is ook magic consultant voor theater- en tv-producties en hij werkte onder andere mee aan
de VTM-reeksen Nicholas en Dat belooft voor later. Bovendien mag Oelbrandt zich sinds oktober
2023 Belgisch Kampioen Goochelen noemen en zal hij ons land verdedigen op de Europese
Kampioenschappen Goochelen in 2024.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
Wong Kar-wais FALLEN ANGELS is een hypnotiserende neo-noir die de verborgen levens in het bruisende Hongkong blootlegt. Wong Chi-ming, een uitgebluste huurmoordenaar, wil zijn gewelddadige bestaan achter zich laten en vlucht op zijn motor voor de onderwereld. De film verweeft verhalen van eenzame zielen die, net als motorrijders, de vrijheid zoeken in een wereld die hen gevangen houdt.
Met betoverende neonbeelden en een jazzy soundtrack creëert Wong een visuele en emotionele ervaring. De motors in de film symboliseren de zoektocht naar ontsnapping, terwijl de melancholie van de stad en zijn inwoners diep doordringt. FALLEN ANGELS is een indringend portret van verloren zielen op zoek naar vrijheid.
De film wordt vertoond in 4K resolutie!
Ronkende motoren, leren jassen en een ongetemde vrijheid. FALLEN ANGELS is onderdeel van ons REBELS ON THE ROADprogramma.
‘Kizuna’ is het Japanse woord voor verbinding. Maar ook voor obstructie en hinderpaal. Die dubbele
betekenis maakt het interessant. Vandaag de dag zijn we voortdurend geconnecteerd. Met Jan en
alleman. Met Leen en iedereen. Het internet gaat steeds sneller en staat steeds voller met informatie.
Maar zijn we wel echt zo verbonden met elkaar?
Ondertussen groeit onder onze voeten een netwerk waar we geen weet van hebben. Een netwerk
van onzichtbare draadjes dat ondergronds alle bomen, planten en paddenstoelen verbindt. Je zou het
mycelium, dat netwerk van schimmeldraden, het internet van de flora kunnen noemen.
Tim Oelbrandt neemt zijn publiek mee in een vertelling over de kleine en de grote dingen in het leven
die ons verbinden. Hij geeft ons het gevoel allemaal verbonden te zijn. Zelfs onze trouwringen weet
hij letterlijk samen te smelten. Of hij belt een nietsvermoedende vreemde op en laat het publiek
achter met een raadsel: hoe mooi en waardevol kan de connectie met een onbekende zijn?
In zijn nieuwste voorstelling brengt Oelbrandt met wonderlijke goocheltrucs een magische vertelling
over verbinding. Met ‘Heen en terug’ creëerde hij eerder al een voorstelling voor een volwassen
publiek in een intieme setting. Met KIZUNA gaat hij daarin nog een stapje verder.
Tim Oelbrandt was al een bekende naam in het underground magic circuit, voor hij doorbrak bij het
theaterpubliek. In zijn betoverende voorstellingen combineert hij magie, illusie en theater op
magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Oelbrandt is ook magic consultant voor theater- en tv-producties en hij werkte onder andere mee aan
de VTM-reeksen Nicholas en Dat belooft voor later. Bovendien mag Oelbrandt zich sinds oktober
2023 Belgisch Kampioen Goochelen noemen en zal hij ons land verdedigen op de Europese
Kampioenschappen Goochelen in 2024.
DRY GROUND BURNING is een explosieve mix van actie en politiek verzet in de straten van de Braziliaanse favela Sol Nascente. Onder leiding van de onverzettelijke Chitara stelen vrouwen olie van de overheid en verkopen deze op de zwarte markt, om hun gemeenschap te versterken. Een criminele of juist een rebelse daad
Deze feministische gangsterfilm verweeft documentaire en fictie om een grimmig, maar krachtig beeld van modern Brazilië te schetsen. Joana Pimenta en Adirley Queirós' film is niet alleen een ode aan de veerkracht van gemarginaliseerde vrouwen, maar ook een politiek geladen manifest. De regisseurs doorbreken de traditionele filmregels en creëren een visueel vuurwerk van lange takes en rauwe, hypnotiserende monologen. Deze cinematografische tour de force werd internationaal geprezen en gezien als een revolutionair portret van verzet en overleving in het hedendaagse Brazilië.
Ronkende motoren, leren jassen en een ongetemde vrijheid. DRY GROUND BURNING is onderdeel van ons REBELS ON THE ROADprogramma. Ook maakt de film deel uit van ons programma (R)EVOLUTIE dat de focus legt op universele thema’s zoals verzet en vrijheid, en het belang van cinema belicht in het geven van een stem aan onderdrukten.
ENG The film is in Portuguese with English subtitles
DRY GROUND BURNING is a thrilling mix of action and political defiance set in Sol Nascente, a favela near Brasília. Led by the bold Chitara, a group of women steals oil from the government, turning their criminal acts into powerful rebellion.
This feminist gangster film blends documentary and fiction, offering a gritty portrayal of contemporary Brazil. With their film, directors Joana Pimenta and Adirley Queirós celebrate the resilience of marginalized women while delivering a politically charged statement. With stunning visuals and gripping monologues, this acclaimed work has been hailed as a groundbreaking exploration of defiance and survival in modern Brazil.
Roaring engines, leather jackets and untamed freedom. DRY GROUND BURNING is part of our REBELS ON THE ROADprogramme, as well as our programme (R)EVOLUTION which focuses on universal themes like resistance and freedom, and which shines a light on the importance of cinema as a tool for giving a voice to the oppressed.
In het vooroorlogse Parijs worden twee vrienden, de Oostenrijkse Jules en de Franse Jim, verliefd op dezelfde vrouw, Catherine. Voor de uitbraak van WOI trouwen Jules en Catherine in Oostenrijk. Tijdens de oorlog worden de vrienden aan het front elkaars vijand, met een constante vrees dat ze elkaar zouden kunnen tegenkomen op het slagveld. Wanneer het drietal elkaar na de oorlog terugziet, begint Catherine een relatie met Jim.
JULES ET JIM volgt de vrienden en hun gedoemde driehoeksverhouding met Catherine over een verloop van 25 jaar. Jeanne Moreau belichaamt in dit meesterwerk van François Truffaut de ultieme Nouvelle Vague heldin: sensueel, wild, vrij en passioneel. Jules en Jim beschouwen Catherine als een ideaal, het onderwerp van hun obsessie met een Boheems leven. Truffaut baseerde zich voor de film op de semi-autobiografische debuutroman van Henri-Pierre Roché, die hij sinds het lezen ervan in 1955 wilde verfilmen. Die belofte resulteerde in een stilistisch en emotioneel hoogtepunt van de Nouvelle Vague over onverwoestbare vriendschap en verwoestende liefde.
JULES ET JIM wordt vertoond binnen onze focus op het werk van Nouvelle Vague-muze JEANNE MOREAU.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.
ZIGGY STARDUST is een verbluffend document van een rockicoon in zijn vroege jaren én een van de eerste concertfilms. Er zijn veel scenes achter de schermen, maar het grootste deel van de film is het concert zelf met tal van songs zoals Ziggy Stardust, Space Oddity, Suffragette City, Rock 'N' Roll Suicide, Changes, Time, All the Young Dudes, Lou Reeds White Light/White Heat en Jagger/Richards’ Let's Spend the Night Together. Deze filmische collage van kitsch, popironie en flamboyante overdaad toont treffend de muzikale symbiose van passie en dominantie die Bowie’s queer kunst en het glamrockgenre definieert.
On July 3, 1973, rock icon David Bowie surprised his fans and band by announcing that he would perform his last concert that night. Bowie would still perform, of course, but never again as Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentary filmmaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T’ LOOK BACK) was in London to record a thirty-minute special of Bowie’s show but became so captivated by the performer that he decided on the spot to make a longer film.
ZIGGY STARDUST is a stunning document of a rock icon in his early years and one of the very first concert films. There are many insightful behind-the-scenes moments, but the bulk of the film is the concert itself with numerous songs, including Ziggy Stardust, Space Oddity, Suffragette City, Rock ‘N’ Roll Suicide, Changes, Time, All the Young Dudes, Lou Reed’s White Light/White Heat and Jagger/Richards’ Let’s Spend the Night Together. This cinematic collage of kitsch, pop irony, and flamboyant excess aptly demonstrates the musical symbiosis of passion and dominance that defined Bowie’s queer art and the glam rock genre.
‘Kizuna’ is het Japanse woord voor verbinding. Maar ook voor obstructie en hinderpaal. Die dubbele
betekenis maakt het interessant. Vandaag de dag zijn we voortdurend geconnecteerd. Met Jan en
alleman. Met Leen en iedereen. Het internet gaat steeds sneller en staat steeds voller met informatie.
Maar zijn we wel echt zo verbonden met elkaar?
Ondertussen groeit onder onze voeten een netwerk waar we geen weet van hebben. Een netwerk
van onzichtbare draadjes dat ondergronds alle bomen, planten en paddenstoelen verbindt. Je zou het
mycelium, dat netwerk van schimmeldraden, het internet van de flora kunnen noemen.
Tim Oelbrandt neemt zijn publiek mee in een vertelling over de kleine en de grote dingen in het leven
die ons verbinden. Hij geeft ons het gevoel allemaal verbonden te zijn. Zelfs onze trouwringen weet
hij letterlijk samen te smelten. Of hij belt een nietsvermoedende vreemde op en laat het publiek
achter met een raadsel: hoe mooi en waardevol kan de connectie met een onbekende zijn?
In zijn nieuwste voorstelling brengt Oelbrandt met wonderlijke goocheltrucs een magische vertelling
over verbinding. Met ‘Heen en terug’ creëerde hij eerder al een voorstelling voor een volwassen
publiek in een intieme setting. Met KIZUNA gaat hij daarin nog een stapje verder.
Tim Oelbrandt was al een bekende naam in het underground magic circuit, voor hij doorbrak bij het
theaterpubliek. In zijn betoverende voorstellingen combineert hij magie, illusie en theater op
magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Oelbrandt is ook magic consultant voor theater- en tv-producties en hij werkte onder andere mee aan
de VTM-reeksen Nicholas en Dat belooft voor later. Bovendien mag Oelbrandt zich sinds oktober
2023 Belgisch Kampioen Goochelen noemen en zal hij ons land verdedigen op de Europese
Kampioenschappen Goochelen in 2024.
THE ROAD TO PATAGONIA volgt de Australische ecoloog en regisseur Matty Hannon tijdens zijn indrukwekkende surf- en reisavontuur langs de Amerikaanse westkust. Een decennium lang verzamelde Hannon beelden van zijn reis van Alaska tot Patagonië – eerst per motor en later per paard – die nu samenkomen in deze documentaire. Hij biedt zo een intieme kijk op zijn trip door uitgestrekte natuurgebieden en afgelegen gemeenschappen.
“The greatest mistake of all, would be to live in fear of making one.” Matty Hannon
De film combineert prachtige beelden van het ongerepte landschap met Hannons persoonlijke pad richting zelfkennis. Zo ontdekt hij de gelijkenissen tussen surfen en motorrijden (vrijheid, gevaar) maar leert hij ook de verschillen. Hoe kan je immers één zijn met de natuur als het vervoersmiddel waarmee je rijdt diezelfde natuur kapot maakt? De soundtrack van Daniel Norgren (ook te horen in DE ACHT BERGEN) benadrukt de brute schoonheid van hun ontdekkingstocht en de natuurpracht die ze passeren. THE ROAD TO PATAGONIA is niet enkel een contemplatief portret van zelfontdekking, maar ook een film die de wereld rondom ons en onze relatie ermee onderzoekt.
Ronkende motoren, leren jassen en een ongetemde vrijheid. THE ROAD TO PATAGONIA is onderdeel van ons REBELS ON THE ROADprogramma.
ENG The film is in English without subtitles
Follow Australian ecologist and filmmaker Matty Hannon on an epic journey from Alaska to Patagonia. Spanning a decade, Hannon’s stunning documentary captures his surf-and-ride adventure along the American West Coast, exploring untamed landscapes and remote communities. As he transitions from motorcycle to horseback, Hannon questions how we can truly connect with nature while riding machines that destroy it.
With breathtaking cinematography and a soulful soundtrack by Daniel Norgren (THE EIGHT MOUNTAINS), THE ROAD TO PATAGONIA is a powerful reflection on freedom, environment and self-discovery.
Roaring engines, leather jackets and untamed freedom. THE ROAD TO PATAGONIA is part of our REBELS ON THE ROADprogramme.
In het Ierland van 1920 is de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog in volle gang. De Ierse rebellen en het Britse leger vechten een wrede strijd, die aan beide kanten van het conflict gekenmerkt wordt door geweld en hardvochtigheid. Dokter en socialist Damien O’Donovan (Oscarwinnaar Cillian Murphy) staat op het punt zijn carrière verder te zetten in een Londens ziekenhuis. Wanneer hij de intimidatietactieken van het Britse leger van nabij meemaakt, keert hij terug om de lokale IRA-brigade te vervoegen, met zijn broer Teddy als leider. Damien neemt hoe langer hoe meer de genadeloze praktijken van de burgeroorlog over, terwijl Teddy milder lijkt te worden door het lijden dat hem omringt. Wanneer het Britse Rijk en de Ierse Republiek in 1921 het Anglo-Iers Verdrag ondertekenen, komen de broers lijnrecht tegenover elkaar te staan. “It's easy to know what you are against, but quite another to know what you are for.” – Damien O’Donovan.
“THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY ranks (…) among the best war films ever made. There are echoes of Stanley Kubrick’s PATHS OF GLORY set in France just a few years earlier, and Loach’s film is worthy of that comparison — but it’s told from down at the grassroots level,”
★★★★ Jim Emerson, RogerEbert.com
Ken Loach en cinematograaf Barry Ackroyd hebben dit hartverscheurende verhaal prachtig melancholisch in beeld gebracht. Je zou de gruwelpraktijken bijna vergeten wanneer de wind door de groene velden waait. Loach onderzoekt de Ierse Onafhankelijkheidsstrijd vanuit de beleving van twee broers die de bittere verdeel- en heersmachtstrijd van het Imperium van dichtbij ervaren. Waar ze eerst dezelfde waarden nastreven, komen ze nadien aan tegenovergestelde kanten te staan. Wat leidt tot keuzes die onafwendbaar en ondenkbaar zijn.
De film wordt vertoond op 35mm, met dank aan CINEMATEK!
In RODEO zakt de Franse regisseur Lola Quivoron af naar de onderwereld van illegale motorcross, waar snelheden hoog zijn en risico’s nog hoger. In het centrum van dit tumult staat Julia, een jonge vrouw die zich staande probeert te houden in een door mannen gedomineerd milieu. Julia is geen doorsnee waaghals; ze combineert onverschrokkenheid met een honger naar vrijheid, waardoor ze zich in de onderwereld van gestolen motoren en criminele praktijken begeeft. Quivoron weet met haar debuut een rauw en energiek portret te schetsen van een wereld waar adrenaline en gevaar hand in hand gaan. Terwijl Julia haar plek probeert te veroveren, groeit de spanning tussen haar en de mannen om haar heen. RODEO is meer dan een film over motoren en misdaad; het is een verhaal over strijd, identiteit en de zoektocht naar respect in een wereld waar gevaar altijd om de hoek loert.
In RODEO zakt de Franse regisseur Lola Quivoron af naar de onderwereld van illegale motorcross, waar snelheden hoog zijn en risico’s nog hoger. In het centrum van dit tumult staat Julia, een jonge vrouw die zich staande probeert te houden in een door mannen gedomineerd milieu. Julia is geen doorsnee waaghals; ze combineert onverschrokkenheid met een honger naar vrijheid, waardoor ze zich in de onderwereld van gestolen motoren en criminele praktijken begeeft. Quivoron weet met haar debuut een rauw en energiek portret te schetsen van een wereld waar adrenaline en gevaar hand in hand gaan. Terwijl Julia haar plek probeert te veroveren, groeit de spanning tussen haar en de mannen om haar heen. RODEO is meer dan een film over motoren en misdaad; het is een verhaal over strijd, identiteit en de zoektocht naar respect in een wereld waar gevaar altijd om de hoek loert.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Zaaibedden om door te kruipen, labboonstruiken en waaibloemen. Wortelen, rapen en kolen. Een paradijsje dat ontkiemt en bloeit. Je kan er kruipen, rollebollen, grijpen, ontluiken en snuisteren.
PLANT-aardig is een speelse installatie waar alles organisch groeit en bloeit. Een lusthof voor zintuigen en verbeelding. Een zachte moestuin voor baby’s en peuters!
In deze groentetuin worden kleine kinderen iets groter. Ze kunnen er samen met hun ouders of begeleiders ontdekken, beleven en op avontuur gaan. En als je goed luistert, hoor je misschien de planten wel gillen, groeien en bloeien.
In deze satirische en muzikale ensemblefilm volgen we niet minder dan 24 personages uit de country- en gospelmuziekindustrie in Nashville, Tennessee. Allemaal willen ze carrière maken. Tijdens de vijfdaagse periode die voorafgaat aan een galaconcert voor een populistische outsider die zich kandidaat stelt voor het presidentschap, kruisen al hun paden.
NASHVILLE is één van de sleutelfilms van de jaren ’70, een kritische mozaïek van Amerika aan de vooravond van de presidentsverkiezingen. In hotpants en op plateauzolen torent Shelley Duvall boven de rest uit als de enigmatische groupie L.A. Joan. Van alle personages is Duvall wellicht nog het meest memorabel.
Aan het begin van de zomer overleed de onnavolgbare Shelley Duvall. Hoewel onvergetelijk in Stanley Kubricks THE SHINING, schittert ze pas echt in de films van de Amerikaanse regisseur Robert Altman. Als muze dartelt ze doorheen zijn uiteenlopende filmografie — van komedies over westerns tot musicals. Klik hier voor ons volledige DUVALL & ALTMAN-programma.
ENG The film is in English with English subtitles.
This satirical and musical ensemble film follows 24 characters from the country and gospel music industry in Nashville, Tennessee. All want to make careers. During the five days leading up to a gala concert for a populist outsider running for president, all their paths cross.
NASHVILLE is one of the essential films of the 1970s, a critical mosaic of America on the eve of the presidential election. Shelley Duvall towers above the rest in hot pants and platform shoes as the enigmatic groupie L.A. Joan. Of all the characters, Duvall is perhaps the most memorable.
At the start of this summer, the inimitable Shelley Duvall passed away. Although unforgettable in Stanley Kubrick’s THE SHINING, she shines extra bright in the films of American director Robert Altman. As his muse, she dabbles throughout his diverse filmography—from comedies to westerns to musicals. Click here for our complete DUVALL & ALTMAN programme.
“Soldaat Van Aken, de vijand lacht zich dood!” is een uitspraak van een legerofficier ten aanzien van de dienstplichtige vader van Adriaan Van Aken, na alweer een jammerlijk mislukte schietoefening of dril.
Geen al te beste soldaat dus, maar Lode Van Aken (1943-2021) wordt in de vroege jaren ‘70 wel één van de eerste huismannen van ons land. Daardoor groeien Adriaan en zijn zus de facto op met twee moederfiguren.
Om het verhaal van zijn vader te vertellen interviewde Adriaan zijn moeder, zijn zus, zijn vrouw, een paar nichtjes, de enige zus van zijn vader en vier van diens broers.
Hij maakte er een intieme voorstelling over die even theatraal als auditief is, en waarin Adriaan te horen is, maar de scène ook aan zijn 13-jarige dochter Maria-Julia laat, de enige kleindochter van de soldaat.
De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg. De derde vrouw uit de titel is de mysterieuze Willie (Janice Rule), een zwangere schilderes en uitbaatster van het stamcafé van de vrouwen.
Altman bedacht het idee voor 3 WOMEN in een droom na een rusteloze nacht, wat heel duidelijk is in de beeldtaal van de film en wordt ondersteund door de onbehaaglijke muziek. De hele film lang lijkt er een schaduw over de personages te hangen, met de verwachting dat er iets onheilspellends staat te gebeuren. Altman zei zelf over zijn enigmatische meesterwerk dat hij de film ziet als een schilderij, dat het publiek moet voelen maar niet begrijpen.
Shelley Duvall vertolkt in 3 WOMEN een van haar meest memorabele rollen. Ze werd ‘ontdekt’ door Altman in 1970 en vormde vanaf haar eerste rol in BREWSTER MCCLOUD meteen een sleutelfiguur in de ensemble casts van de regisseur. “She was such an untrained, truthful person”, zei Altman over zijn muze. “It’s what I call ‘the pink stuff'. The stuff you don’t show other people. And a really good actor shows the pink stuff. They show where to wound and where to kill them. Where their vulnerability is.” Duvall gaf in elke performance alles wat ze had, ‘the pink stuff’. En dat maakte haar zo enorm innemend.
Aan het begin van de zomer overleed de onnavolgbare Shelley Duvall. Hoewel onvergetelijk in Stanley Kubricks THE SHINING, schittert ze pas echt in de films van de Amerikaanse regisseur Robert Altman. Als muze dartelt ze doorheen zijn uiteenlopende filmografie — van komedies over westerns tot musicals. Klik hier voor ons volledige DUVALL & ALTMAN-programma.
