Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
Food.Film.Fest. onderzoekt onze omgang met voedsel en vindt jaarlijks plaats op meerdere locaties van 10 november tot en met 10 december. Het festival is een initiatief van de agro-ecologische beweging Voedsel Anders, georganiseerd door De Landgenoten. Ze vertonen inspirerende films en gaan in gesprek met het publiek.
SUR LE CHAMP! brengt het verhaal van boeren in België, Peru en Burkina Faso en hun streven naar duurzame familiale landbouw. Beter produceren, in plaats van meer: Een veerkrachtig model gebaseerd op agro-ecologie en op harmonieuzer en duurzamer samenleven met onze omgeving.
Krachtig langspeeldebuut van regisseur Lumet. Een tiener wordt beschuldigd van de moord op zijn vader. Tijdens het proces moeten twaalf juryleden zich uitspreken over de vraag of de jongen schuldig is of niet. Tijdens de beraadslaging tussen de jury wordt duidelijk dat elke man zijn eigen (voor)oordelen heeft. Lumet zet in 12 ANGRY MEN de vraag over schuld, onschuld en bewijs centraal. De film speelt zich bijna volledig af in één kamertje.
Lumet nam de film op in een periode van 21 dagen en liet zijn 12 acteurs soms urenlang samen in een kamer zitten zonder opnames te maken om echte juryberaadslagingen te simuleren.
“If Lumet is not among the most famous of American directors, that is only because he ranges so widely he cannot be categorized. Few filmmakers have been so consistently respectful of the audience's intelligence”, noteert Amerikaans criticus Roger Ebert in zijn lovende bespreking van de film. En door dat respect voor de intelligentie van hun publiek, creëerden Lumet en Fonda een rechtbankdrama dat iconisch zou worden voor het genre.
"A penetrating, sensitive, and sometimes shocking dissection of the hearts and minds of men who obviously are something less than gods. It makes for taut, absorbing, and compelling drama that reaches far beyond the close confines of its jury room setting." - A.h. Weiler, The New York Times
"Few film directors can resist the urge to "open out" a story, to broaden the view and bring in as wide a variety of sets and locations as the narrative - and budget - will allow. The genius of Sidney Lumet's astonishingly powerful 12 Angry Men is that he does exactly the opposite: he takes an already small, claustrophobic space - a jury room - and makes it even more confined." - Marc Lee, The Telegraph
"Sidney Lumet's dazzling debut, based on Reginald Rose's teleplay, delivers a masterclass in the pure dynamism of acting, as Henry Fonda's reasonable doubt gradually sways the 11 other jurors from their various prejudices." - William Thomas, Empire
Dreams can function as a temporary escape from reality. Because only by idealizing it, are we able to deal with it. At first glance this imaginary world can appear to be perfect. And if you choose to believe it, doesn’t that mean that this is your new reality? Life is but a dream, after all.
But unfortunately, some things are too good to be true. And what happens when reality inevitably starts dawning on you? When a wondrous psychedelic fairytale turns into a nightmare, you better tap those ruby slippers together to get back home fast.
Of course we would like to welcome anyone who wants to come by in drag. The more Marys, the merrier! That is why we treat all attendees in drag to two cavas (or alcohol-free alternatives) on the house.
Do you think you got what it takes to take the stage as a drag performer? We would like to see it! Apply through the form and get your 5 minutes of fame in front of a cheering crowd on our Open Stage and free entrance to the show & party.
If you buy a ticket for the show, you get free entrance to the party. There are also separate tickets for the party available.
Dreams can function as a temporary escape from reality. Because only by idealizing it, are we able to deal with it. At first glance this imaginary world can appear to be perfect. And if you choose to believe it, doesn’t that mean that this is your new reality? Life is but a dream, after all.
But unfortunately, some things are too good to be true. And what happens when reality inevitably starts dawning on you? When a wondrous psychedelic fairytale turns into a nightmare, you better tap those ruby slippers together to get back home fast.
Of course we would like to welcome anyone who wants to come by in drag. The more Marys, the merrier! That is why we treat all attendees in drag to two cavas (or alcohol-free alternatives) on the house.
Do you think you got what it takes to take the stage as a drag performer? We would like to see it! Apply through the form and get your 5 minutes of fame in front of a cheering crowd on our Open Stage and free entrance to the show & party.
If you buy a ticket for the show, you get free entrance to the party. There are also separate tickets for the party available.
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
Geweld tegen meisjes en vrouwen kent vele vormen. Volgens het WHO-rapport van 2018 krijgt wereldwijd één op de drie vrouwen te maken met fysiek of seksueel geweld. De Cinema, FURIA, Blue Bird Docs en M HKA slaan de handen in elkaar voor een programma rond vrouwelijk activisme met films, workshops, debat en kunst op de Internationale Dag tegen Geweld op Vrouwen.
DRAW FOR CHANGE! is een documentaireserie over zes vrouwelijke cartoonisten die werken in zes verschillende landen over de hele wereld: Syrië, Mexico, India, Rusland, Egypte en de VS. Cartoonisten spelen een cruciale rol in de wereld van sociale media, populisme en fake news.
We tonen 3 films uit de serie en laten zo een Mexicaanse, Syrische en Indiase cartooniste aan het woord. Voor de eerste film WE ARE FIRE nodigen we filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw uit voor een nagesprek. Aansluitend geeft Maremoto twee gratis TAKE UP SPACE! workshops. Om 18u vertonen we BEHIND THE LINES en DRAWING A LINE.
14u WE ARE FIRE (Karen Vázquez Guadarrama)
Tussen 2015 en 2019 werden meer dan 3080 vrouwen vermoord in Mexico. Uit een recent rapport van het Mexicaanse ministerie van Binnenlandse Zaken, het Nationale Vrouweninstituut en UN Women blijkt dat het geweld tegen Mexicaanse vrouwen twee keer zo hoog is als in 2007. Door haar tekeningen op haar Instagram-account te posten wil Mar Maremoto een veilige ruimte creëren voor haar publiek, iets wat de Mexicaanse straten vrouwen niet kunnen bieden. Ze ontmoet vrouwen die geconfronteerd zijn met het alomtegenwoordige seksuele geweld.
15u NAGESPREK o.l.v. Furia
Na de film gaan we in gesprek met filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw. We proberen de situatie in Mexico te vergelijken met die in België, om zo overeenkomsten en verschillen te identificeren. Welke waardevolle lessen kunnen we trekken uit de strijd tegen geweld in Mexico? Dit debat wil verschillende perspectieven samenbrengen en gezamenlijk nadenken over manieren om geweld tegen vrouwen en meisjes te bestrijden.
16u TAKE UP SPACE! - WORKSHOP met Maremoto
Maremoto nodigt uit om je creatieve kant te laten zien in een gratis interactieve creatieve workshop. Je gaat aan de slag met papier, tekst, kleur en collage om je stem te visualiseren, meer ruimte in te nemen en je boodschap duidelijk neer te zetten. Je kan hier ook meteen je krachtige banners en boodschappen knutselen en tekenen om mee te nemen naar de nationale betoging tegen geweld tegen vrouwen op 26 november in Brussel (meer info vind je hier).
Want verandering brengen doen we samen! Teken mee voor verandering!
18u BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE BEHIND THE LINES (Alaa Amer & Alisar Hasan)
Amany Al-Ali is een van de weinige vrouwelijke cartoonisten in Syrië. Ze woont en werkt in het huis van haar vader in Idlib, de enige stad die nog niet is heroverd door de troepen van Assad. Russische bommenwerpers voeren er voortdurend aanvallen uit; zij en haar buren zitten gevangen tussen de oprukkende troepen van Assad en extremistische groeperingen. Amany wordt geprezen om haar tekeningen, maar ook bedreigd, bekritiseerd en vernederd - waardoor ze zich afvraagt of ze dit werk wel moet blijven doen. Terwijl ze tekenlessen organiseert voor vrouwen en meisjes, haar jonge nichtje troost en haar verhaal vertelt aan de cameraman, beginnen de onophoudelijke beschietingen en het onmogelijke scenario waarin Amany leeft, langzaam haar toekomstbeeld uit te hollen.
DRAWING A LINE (Sama Pana)
Rachita Taneja, de creatieve geest achter SANITARY PANELS, een populaire comic-reeks stokventjes met satirische maatschappelijke en politieke commentaren, heeft een sterke invloed op jonge, progressieve Indiërs. In december 2020 werd ze juridisch vervolgd vanwege drie van haar cartoons, wat resulteerde in een noodzaak voor haar om uiterst voorzichtig te zijn met haar kunst en betrokkenheid bij deze documentaire. Het is het verhaal van een jonge Indiase vrouw die met humor en onverzettelijke eerlijkheid standhoudt tegen vervolging en censuur, en de veerkracht toont van iemand die vastbesloten is haar stem te laten horen.
Love Is Forever, Isn't It? - Dorothy Iannone (6 okt 23- 21 jan 24)
Deze dag loopt gelijktijdig met de expo Love Is Forever, Isn't It?, een van de meest uitgebreide overzichten van het productieve oeuvre van Dorothy Iannone, in het M HKA in Antwerpen.
Iannone onderzocht onderwerpen rond vrouwelijke seksualiteit, waardoor haar werk meerdere malen werd gecensureerd. In haar levendige oeuvre onderzocht ze gevoelens en emoties en creëerde ze een erotische iconografie die grotendeels geïnspireerd was op niet-westerse en boeddhistische beelden. Iannone's tentoonstelling neemt het publiek mee op een geëmancipeerde reis naar onvoorwaardelijke liefde, de viering van het matriarchaat en Eros.
Op vertoon van een filmticket voor WE ARE FIRE of BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE op 25 november 2023 in De Cinema, krijg je t.e.m. 17 december 2023 gratis toegang tot deze expo in M HKA.
Geweld tegen meisjes en vrouwen kent vele vormen. Volgens het WHO-rapport van 2018 krijgt wereldwijd één op de drie vrouwen te maken met fysiek of seksueel geweld. De Cinema, FURIA, Blue Bird Docs en M HKA slaan de handen in elkaar voor een programma rond vrouwelijk activisme met films, workshops, debat en kunst op de Internationale Dag tegen Geweld op Vrouwen.
DRAW FOR CHANGE! is een documentaireserie over zes vrouwelijke cartoonisten die werken in zes verschillende landen over de hele wereld: Syrië, Mexico, India, Rusland, Egypte en de VS. Cartoonisten spelen een cruciale rol in de wereld van sociale media, populisme en fake news.
We tonen 3 films uit de serie en laten zo een Mexicaanse, Syrische en Indiase cartooniste aan het woord. Voor de eerste film WE ARE FIRE nodigen we filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw uit voor een nagesprek. Aansluitend geeft Maremoto twee gratis TAKE UP SPACE! workshops. Om 18u vertonen we BEHIND THE LINES en DRAWING A LINE.
14u WE ARE FIRE (Karen Vázquez Guadarrama)
Tussen 2015 en 2019 werden meer dan 3080 vrouwen vermoord in Mexico. Uit een recent rapport van het Mexicaanse ministerie van Binnenlandse Zaken, het Nationale Vrouweninstituut en UN Women blijkt dat het geweld tegen Mexicaanse vrouwen twee keer zo hoog is als in 2007. Door haar tekeningen op haar Instagram-account te posten wil Mar Maremoto een veilige ruimte creëren voor haar publiek, iets wat de Mexicaanse straten vrouwen niet kunnen bieden. Ze ontmoet vrouwen die geconfronteerd zijn met het alomtegenwoordige seksuele geweld.
15u NAGESPREK o.l.v. Furia
Na de film gaan we in gesprek met filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw. We proberen de situatie in Mexico te vergelijken met die in België, om zo overeenkomsten en verschillen te identificeren. Welke waardevolle lessen kunnen we trekken uit de strijd tegen geweld in Mexico? Dit debat wil verschillende perspectieven samenbrengen en gezamenlijk nadenken over manieren om geweld tegen vrouwen en meisjes te bestrijden.
16u TAKE UP SPACE! - WORKSHOP met Maremoto
Maremoto nodigt uit om je creatieve kant te laten zien in een gratis interactieve creatieve workshop. Je gaat aan de slag met papier, tekst, kleur en collage om je stem te visualiseren, meer ruimte in te nemen en je boodschap duidelijk neer te zetten. Je kan hier ook meteen je krachtige banners en boodschappen knutselen en tekenen om mee te nemen naar de nationale betoging tegen geweld tegen vrouwen op 26 november in Brussel (meer info vind je hier).
Want verandering brengen doen we samen! Teken mee voor verandering!
18u BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE BEHIND THE LINES (Alaa Amer & Alisar Hasan)
Amany Al-Ali is een van de weinige vrouwelijke cartoonisten in Syrië. Ze woont en werkt in het huis van haar vader in Idlib, de enige stad die nog niet is heroverd door de troepen van Assad. Russische bommenwerpers voeren er voortdurend aanvallen uit; zij en haar buren zitten gevangen tussen de oprukkende troepen van Assad en extremistische groeperingen. Amany wordt geprezen om haar tekeningen, maar ook bedreigd, bekritiseerd en vernederd - waardoor ze zich afvraagt of ze dit werk wel moet blijven doen. Terwijl ze tekenlessen organiseert voor vrouwen en meisjes, haar jonge nichtje troost en haar verhaal vertelt aan de cameraman, beginnen de onophoudelijke beschietingen en het onmogelijke scenario waarin Amany leeft, langzaam haar toekomstbeeld uit te hollen.
DRAWING A LINE (Sama Pana)
Rachita Taneja, de creatieve geest achter SANITARY PANELS, een populaire comic-reeks stokventjes met satirische maatschappelijke en politieke commentaren, heeft een sterke invloed op jonge, progressieve Indiërs. In december 2020 werd ze juridisch vervolgd vanwege drie van haar cartoons, wat resulteerde in een noodzaak voor haar om uiterst voorzichtig te zijn met haar kunst en betrokkenheid bij deze documentaire. Het is het verhaal van een jonge Indiase vrouw die met humor en onverzettelijke eerlijkheid standhoudt tegen vervolging en censuur, en de veerkracht toont van iemand die vastbesloten is haar stem te laten horen.
Love Is Forever, Isn't It? - Dorothy Iannone (6 okt 23- 21 jan 24)
Deze dag loopt gelijktijdig met de expo Love Is Forever, Isn't It?, een van de meest uitgebreide overzichten van het productieve oeuvre van Dorothy Iannone, in het M HKA in Antwerpen.
Iannone onderzocht onderwerpen rond vrouwelijke seksualiteit, waardoor haar werk meerdere malen werd gecensureerd. In haar levendige oeuvre onderzocht ze gevoelens en emoties en creëerde ze een erotische iconografie die grotendeels geïnspireerd was op niet-westerse en boeddhistische beelden. Iannone's tentoonstelling neemt het publiek mee op een geëmancipeerde reis naar onvoorwaardelijke liefde, de viering van het matriarchaat en Eros.
Op vertoon van een filmticket voor WE ARE FIRE of BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE op 25 november 2023 in De Cinema, krijg je t.e.m. 17 december 2023 gratis toegang tot deze expo in M HKA.
Het wordt een Beestige Boel in De Cinema tijdens de herfstvakantie.
Een vrolijke tijger, een zacht beertje, een schattig schaapje,...
Ze passeren allemaal de revue tijdens dit grappige kortfilmprogramma voor de hele familie:
Zebra
Julia Ocker / 2013 / Duitsland / 4 min.
Er was eens een vrolijke zebra. Tot ze op een dag tegen een boom aanliep en haar strepen helemaal in de war zijn. Hoe hard ze ook probeert ze terug te ordenen, hoe gekker hun vormen.
Stil maar kleine beer
Mara Linina / 2022 / Letland / 5 min.
Terwijl de berenouders weg zijn om bessen en honing te zoeken, blijven de babyberen thuis bij de schapen. De berenwelpjes vermaken zich prima met een bol garen, maar al snel zitten ze helemaal in de knoop en staat alles op zijn kop! Gelukkig helpen de schapen hen om alles weer op een rijtje te krijgen.
Gekleurde veren
Maribel Suárez / 2021 / Mexico / 3 min.
Witte hennen kakelen in de buurt van hun struik. Wanneer een blauwe hen met haar kuikentje aankomt, zijn ze niet tevreden en weigeren ze hun schuilplaats te delen. Zullen ze eindelijk hun verschil accepteren?
Katje Katje
Giedre Boots / 2021 / België / 6 min.
Een kleine rups ligt gezellig te dutten met zijn kattenvriendjes. Een speels bolletje wol maakt de rups wakker. Plagend en kietelend wekt het bolletje de droom van de rups om te vliegen.
Kameleon
Pim Braak / 2022 / Nederland / 2 min.
Een kameleon probeert zich met zijn camouflage te beschermen voor naderend gevaar, maar wordt steeds gedwongen om weg te vluchten en komt zo in steeds gevaarlijker situaties terecht.
De Smortlybacks zijn terug!
Ted Sieger / 2022 / Zwitserland / 8 min.
Op een tafelberg maken een mahout en zijn merkwaardige kudde Smortlybacks een verrassende en eindeloze reis.
Hippo Hop
Patxi Exequiel Aguirre / 2016 / Duitsland / 3 min.
Onder de hete zon, zoekt mama nijlpaard verkoeling in de rivier. Haar kleine jong volgt haar, maar ondervindt al snel dat zwemmen toch niet makkelijk is. Gelukkig schieten een aantal visjes te hulp.
Tijger
Kariem Saleh / 2015 / Duitsland / 4 min.
Een vrolijk tijgertje staat op een etensbordje getekend. Maar als niemand in de buurt is, gaat hij stiekem op zoek naar allerlei lekkers om zijn buikje te vullen.
Geweld tegen meisjes en vrouwen kent vele vormen. Volgens het WHO-rapport van 2018 krijgt wereldwijd één op de drie vrouwen te maken met fysiek of seksueel geweld. De Cinema, FURIA, Blue Bird Docs en M HKA slaan de handen in elkaar voor een programma rond vrouwelijk activisme met films, workshops, debat en kunst op de Internationale Dag tegen Geweld op Vrouwen.
DRAW FOR CHANGE! is een documentaireserie over zes vrouwelijke cartoonisten die werken in zes verschillende landen over de hele wereld: Syrië, Mexico, India, Rusland, Egypte en de VS. Cartoonisten spelen een cruciale rol in de wereld van sociale media, populisme en fake news.
We tonen 3 films uit de serie en laten zo een Mexicaanse, Syrische en Indiase cartooniste aan het woord. Voor de eerste film WE ARE FIRE nodigen we filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw uit voor een nagesprek. Aansluitend geeft Maremoto twee gratis TAKE UP SPACE! workshops. Om 18u vertonen we BEHIND THE LINES en DRAWING A LINE.
14u WE ARE FIRE (Karen Vázquez Guadarrama)
Tussen 2015 en 2019 werden meer dan 3080 vrouwen vermoord in Mexico. Uit een recent rapport van het Mexicaanse ministerie van Binnenlandse Zaken, het Nationale Vrouweninstituut en UN Women blijkt dat het geweld tegen Mexicaanse vrouwen twee keer zo hoog is als in 2007. Door haar tekeningen op haar Instagram-account te posten wil Mar Maremoto een veilige ruimte creëren voor haar publiek, iets wat de Mexicaanse straten vrouwen niet kunnen bieden. Ze ontmoet vrouwen die geconfronteerd zijn met het alomtegenwoordige seksuele geweld.
15u NAGESPREK o.l.v. Furia
Na de film gaan we in gesprek met filmmaker Karen Vázquez Guadarrama, illustrator Mar Maremoto, theaterwetenschapper en schrijfster Sixtine Bérard en Sophie Van Reeth, auteur van het boek 'Genoeg Gezwegen' en werkzaam bij PUNT.vzw. We proberen de situatie in Mexico te vergelijken met die in België, om zo overeenkomsten en verschillen te identificeren. Welke waardevolle lessen kunnen we trekken uit de strijd tegen geweld in Mexico? Dit debat wil verschillende perspectieven samenbrengen en gezamenlijk nadenken over manieren om geweld tegen vrouwen en meisjes te bestrijden.
16u TAKE UP SPACE! - WORKSHOP met Maremoto
Maremoto nodigt uit om je creatieve kant te laten zien in een gratis interactieve creatieve workshop. Je gaat aan de slag met papier, tekst, kleur en collage om je stem te visualiseren, meer ruimte in te nemen en je boodschap duidelijk neer te zetten. Je kan hier ook meteen je krachtige banners en boodschappen knutselen en tekenen om mee te nemen naar de nationale betoging tegen geweld tegen vrouwen op 26 november in Brussel (meer info vind je hier).
Want verandering brengen doen we samen! Teken mee voor verandering!
18u BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE BEHIND THE LINES (Alaa Amer & Alisar Hasan)
Amany Al-Ali is een van de weinige vrouwelijke cartoonisten in Syrië. Ze woont en werkt in het huis van haar vader in Idlib, de enige stad die nog niet is heroverd door de troepen van Assad. Russische bommenwerpers voeren er voortdurend aanvallen uit; zij en haar buren zitten gevangen tussen de oprukkende troepen van Assad en extremistische groeperingen. Amany wordt geprezen om haar tekeningen, maar ook bedreigd, bekritiseerd en vernederd - waardoor ze zich afvraagt of ze dit werk wel moet blijven doen. Terwijl ze tekenlessen organiseert voor vrouwen en meisjes, haar jonge nichtje troost en haar verhaal vertelt aan de cameraman, beginnen de onophoudelijke beschietingen en het onmogelijke scenario waarin Amany leeft, langzaam haar toekomstbeeld uit te hollen.
DRAWING A LINE (Sama Pana)
Rachita Taneja, de creatieve geest achter SANITARY PANELS, een populaire comic-reeks stokventjes met satirische maatschappelijke en politieke commentaren, heeft een sterke invloed op jonge, progressieve Indiërs. In december 2020 werd ze juridisch vervolgd vanwege drie van haar cartoons, wat resulteerde in een noodzaak voor haar om uiterst voorzichtig te zijn met haar kunst en betrokkenheid bij deze documentaire. Het is het verhaal van een jonge Indiase vrouw die met humor en onverzettelijke eerlijkheid standhoudt tegen vervolging en censuur, en de veerkracht toont van iemand die vastbesloten is haar stem te laten horen.
Love Is Forever, Isn't It? - Dorothy Iannone (6 okt 23- 21 jan 24)
Deze dag loopt gelijktijdig met de expo Love Is Forever, Isn't It?, een van de meest uitgebreide overzichten van het productieve oeuvre van Dorothy Iannone, in het M HKA in Antwerpen.
Iannone onderzocht onderwerpen rond vrouwelijke seksualiteit, waardoor haar werk meerdere malen werd gecensureerd. In haar levendige oeuvre onderzocht ze gevoelens en emoties en creëerde ze een erotische iconografie die grotendeels geïnspireerd was op niet-westerse en boeddhistische beelden. Iannone's tentoonstelling neemt het publiek mee op een geëmancipeerde reis naar onvoorwaardelijke liefde, de viering van het matriarchaat en Eros.
Op vertoon van een filmticket voor WE ARE FIRE of BEHIND THE LINES & DRAWING A LINE op 25 november 2023 in De Cinema, krijg je t.e.m. 17 december 2023 gratis toegang tot deze expo in M HKA.
Krachtig langspeeldebuut van regisseur Lumet. Een tiener wordt beschuldigd van de moord op zijn vader. Tijdens het proces moeten twaalf juryleden zich uitspreken over de vraag of de jongen schuldig is of niet. Tijdens de beraadslaging tussen de jury wordt duidelijk dat elke man zijn eigen (voor)oordelen heeft. Lumet zet in 12 ANGRY MEN de vraag over schuld, onschuld en bewijs centraal. De film speelt zich bijna volledig af in één kamertje.
Lumet nam de film op in een periode van 21 dagen en liet zijn 12 acteurs soms urenlang samen in een kamer zitten zonder opnames te maken om echte juryberaadslagingen te simuleren.
“If Lumet is not among the most famous of American directors, that is only because he ranges so widely he cannot be categorized. Few filmmakers have been so consistently respectful of the audience's intelligence”, noteert Amerikaans criticus Roger Ebert in zijn lovende bespreking van de film. En door dat respect voor de intelligentie van hun publiek, creëerden Lumet en Fonda een rechtbankdrama dat iconisch zou worden voor het genre.
"A penetrating, sensitive, and sometimes shocking dissection of the hearts and minds of men who obviously are something less than gods. It makes for taut, absorbing, and compelling drama that reaches far beyond the close confines of its jury room setting." - A.h. Weiler, The New York Times
"Few film directors can resist the urge to "open out" a story, to broaden the view and bring in as wide a variety of sets and locations as the narrative - and budget - will allow. The genius of Sidney Lumet's astonishingly powerful 12 Angry Men is that he does exactly the opposite: he takes an already small, claustrophobic space - a jury room - and makes it even more confined." - Marc Lee, The Telegraph
"Sidney Lumet's dazzling debut, based on Reginald Rose's teleplay, delivers a masterclass in the pure dynamism of acting, as Henry Fonda's reasonable doubt gradually sways the 11 other jurors from their various prejudices." - William Thomas, Empire
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
L'ATALANTE is het verhaal van een binnenschipper en zijn jonge bruid. Voor hun huwelijksreis varen ze vanuit haar dorp, maar de jonge vrouw is het eentonige leventje aan boord al gauw beu. Als het schip aanlegt in Parijs, laat ze zich verleiden door het bonte nachtleven van de grootstad...
De jonggestorven Jean Vigo wist poëzie te puren uit de meest alledaagse dingen en situaties: zijn L'ATALANTE behoort dan ook tot het mooiste van de Franse cinema uit de jaren 30. Michel Simon steelt de film als de excentrieke stuurman Père Jules.
"The result is something utterly indescribable, partway between comedy and tragedy, romance and realism, film and dream. See it and swoon." - Time Out
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
Wat als het nu eens niet zó moeilijk zou zijn om je eigen gedachten en gevoelens te begrijpen? Wat als er al eeuwen geleden een helder begrip zou zijn gevormd over de link tussen je fysieke en mentale welzijn? En wat als die informatie vandaag de dag nog altijd zou kloppen en heel praktisch toe te passen valt in je leven?
“Elke keer wanneer ik mensen begeleid naar een meer evenwichtig eetpatroon, verbetert hun mentaal welzijn. Angsten die wegebben, depressies die tot het verleden gaan behoren, somberheid die plaatsmaakt voor een vredig gevoel,...” – Viviane Van Dyck
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Krachtig langspeeldebuut van regisseur Lumet. Een tiener wordt beschuldigd van de moord op zijn vader. Tijdens het proces moeten twaalf juryleden zich uitspreken over de vraag of de jongen schuldig is of niet. Tijdens de beraadslaging tussen de jury wordt duidelijk dat elke man zijn eigen (voor)oordelen heeft. Lumet zet in 12 ANGRY MEN de vraag over schuld, onschuld en bewijs centraal. De film speelt zich bijna volledig af in één kamertje.
Lumet nam de film op in een periode van 21 dagen en liet zijn 12 acteurs soms urenlang samen in een kamer zitten zonder opnames te maken om echte juryberaadslagingen te simuleren.
“If Lumet is not among the most famous of American directors, that is only because he ranges so widely he cannot be categorized. Few filmmakers have been so consistently respectful of the audience's intelligence”, noteert Amerikaans criticus Roger Ebert in zijn lovende bespreking van de film. En door dat respect voor de intelligentie van hun publiek, creëerden Lumet en Fonda een rechtbankdrama dat iconisch zou worden voor het genre.
"A penetrating, sensitive, and sometimes shocking dissection of the hearts and minds of men who obviously are something less than gods. It makes for taut, absorbing, and compelling drama that reaches far beyond the close confines of its jury room setting." - A.h. Weiler, The New York Times
"Few film directors can resist the urge to "open out" a story, to broaden the view and bring in as wide a variety of sets and locations as the narrative - and budget - will allow. The genius of Sidney Lumet's astonishingly powerful 12 Angry Men is that he does exactly the opposite: he takes an already small, claustrophobic space - a jury room - and makes it even more confined." - Marc Lee, The Telegraph
"Sidney Lumet's dazzling debut, based on Reginald Rose's teleplay, delivers a masterclass in the pure dynamism of acting, as Henry Fonda's reasonable doubt gradually sways the 11 other jurors from their various prejudices." - William Thomas, Empire
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
In Bolivia zijn de gletsjers aan het smelten. Skiliftbediende Samuel kijkt uit een raam over het dak van de wereld. Generaties lang leefde en werkte zijn familie in de besneeuwde bergen, maar nu blijft de sneeuw weg. Terwijl wetenschappers onheilspellende veranderingen meten en bediscussiëren, eert Samuel de aloude berggeesten en hoopt hij dat de sneeuw in de toekomst weer terugkeert. In SAMUEL IN THE CLOUDS toont de Belgische filmmaker Pieter Van Eecke met adembenemende beelden van het Boliviaanse Andesgebergte de consequenties van klimaatverandering voor de Zuid-Amerikaanse bevolking. Ook op 5.000 meter hoogte begint de wereld er anders uit te zien.
"Majestueuze beelden van ruige berglandschappen" - Jos van der Burg, Het Parool
“Belgisch documentairemaker en milieuactivist Pieter Van Eecke trok maandenlang met de Aymaya-Indiaan de 5400 hoge berg op, waar de Bolivianen rituele dansen uitvoeren om de berggeesten om sneeuw te vragen. Maar sprookjes bestaan niet in de realiteit.” - Kurt Vandemaele, De Morgen
De 17de-eeuwse filosoof Blaise Pascal houdt de 21ste eeuw een lachspiegel voor. Filosofe Hanna Vandenbussche gebruikt zijn sarcasme en spitse quotes om ons de weg te wijzen naar zelfaanvaarding.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.
Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.
Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.
Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.
Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.
Een klein vakantiehuis aan de Baltische kust. De dagen zijn warm en het heeft al weken niet geregend. Vier jonge mensen komen bijeen, oude en nieuwe vrienden. De uitgedroogde bossen om hen heen beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen. En heel snel zijn de vlammen daar.
FOMOFILM richt elke maand de schijnwerpers op één bijzondere film. Deze maand kiezen ze voor de winnaar van de University of Antwerp Award tijdens de 2022 editie van het MOOOV-festival: COSTA BRAVA, LEBANON.
De vrijgevochten familie Badri is ontsnapt aan de giftige vervuiling van Beiroet door toevlucht te zoeken in het utopische berghuis dat ze hebben gebouwd. Maar onverwacht wordt er een stortplaats voor vuilnis aangelegd vlak buiten hun omheining, waardoor het afval van een heel land op hun stoep terechtkomt. Naarmate het afval toeneemt, nemen ook de spanningen tussen weggaan en weerstand bieden toe, waardoor hun idyllische huis en de eenheid van hun familie worden bedreigd.
Een initiatief van MOOOV!
«A terrific feature debut from Mounia Akl which works both as a compelling domestic drama and an elegant political allegory.» SCREEN INTERNATIONAL
«A heartfelt charmer.» VARIETY
«Compelling. When it comes to individual people and their hopes, fears and desires, Akl has a talent for both the surreal flourish and the grounded insight.» THE HOLLYWOOD REPORTER
“Ambitious… smart and sensitive.” – Austin Consadine, The New York Times
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
