De nieuwe piste voor studenten examencommissie, maar ook voor iedereen die extra wil inzetten op wiskunde. Autonoom leren leren, je study-friends netwerk opbouwen, begeleid door een nieuwe generatie wiskundigen.
Vol enthousiasme staat ons team klaar om naar De Studio te trekken voor de eerste wiskunde-cafés en bootcamp. Samen studeren verwend met taart en drankjes, en vooral onder begeleiding van toffe wiskunde bachelors en masters. Studeren met een valnet zowaar, want als je even vastloopt, staan ze klaar om je weer op weg te helpen.
Wiskunde café is een laagdrempelige manier om begeleiding te geven aan studenten die zelfstandig de eindtermen wiskunde (ASO) onder de knie moeten krijgen. Het concept is simpel, op een fijne locatie kan je je studieplek reserveren, er zijn steeds twee begeleiders aanwezig die op jouw simpele vraag je kunnen helpen als je ‘even’ vastloopt. Er wordt ook aangemoedigd om elkaar te helpen zij het onder supervisie. Er is koffie, thee en taart voor een fijn thuisgevoel.
De core van Bye bye Pavlov zijn de wiskunde bootcamps. De inhoud is gebaseerd op drie peilers: live sessies over cruciale onderdelen door masters, zelfstudie sessies onder begeleiding en een programma dat op een ontspannen manier focust op leertechnieken. Focus, zelfstudie en ontspanning wisselen elkaar af.
Samen met onze masters wiskunde krijg je grip op de materie. Waarover gaat dit vak? Waarvoor heb je het straks nodig? Hoe pak je het aan? Wat zijn de verschillende facetten en welke valkuilen kan je vermijden?
De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár (Cate Blanchett) staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en haar adoptiedochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk en ook in haar privéleven is ze veeleisend. Haar hele wereld stort langzaamaan in wanneer beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag opduiken. Een studie over de verraderlijke aard van macht. Met een Oscargenomineerde hoofdrol voor Cate Blanchett.
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
Met Kim Schuddeboom, Rico, Rakaya Fetuga, Sayira Maruf & Bas Birker
weerwoord, music
comedy
archief
‘Nuff Said werd groot in Antwerpen en vertakte de afgelopen 15 jaar naar podia in Genk, Turnhout, Rotterdam en Amsterdam.
Dit seizoen kan je terug elke maand op ‘Nuff Said in De Studio terecht voor een nieuwe show met verse namen. Van comedy en hiphop tot jazz en spoken word. Huisband Lucid Lucia Collective brengt elke editie een feest van jazz, funk en groove.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
De nieuwe piste voor studenten examencommissie, maar ook voor iedereen die extra wil inzetten op wiskunde. Autonoom leren leren, je study-friends netwerk opbouwen, begeleid door een nieuwe generatie wiskundigen.
Vol enthousiasme staat ons team klaar om naar De Studio te trekken voor de eerste wiskunde-cafés en bootcamp. Samen studeren verwend met taart en drankjes, en vooral onder begeleiding van toffe wiskunde bachelors en masters. Studeren met een valnet zowaar, want als je even vastloopt, staan ze klaar om je weer op weg te helpen.
Wiskunde café is een laagdrempelige manier om begeleiding te geven aan studenten die zelfstandig de eindtermen wiskunde (ASO) onder de knie moeten krijgen. Het concept is simpel, op een fijne locatie kan je je studieplek reserveren, er zijn steeds twee begeleiders aanwezig die op jouw simpele vraag je kunnen helpen als je ‘even’ vastloopt. Er wordt ook aangemoedigd om elkaar te helpen zij het onder supervisie. Er is koffie, thee en taart voor een fijn thuisgevoel.
De core van Bye bye Pavlov zijn de wiskunde bootcamps. De inhoud is gebaseerd op drie peilers: live sessies over cruciale onderdelen door masters, zelfstudie sessies onder begeleiding en een programma dat op een ontspannen manier focust op leertechnieken. Focus, zelfstudie en ontspanning wisselen elkaar af.
Samen met onze masters wiskunde krijg je grip op de materie. Waarover gaat dit vak? Waarvoor heb je het straks nodig? Hoe pak je het aan? Wat zijn de verschillende facetten en welke valkuilen kan je vermijden?
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
In Brussel, op een hete en tumultueuze zomernacht, laten mannen, vrouwen en kinderen zich meeslepen door hun verlangens. De zwoele Brusselse nacht is het decor voor een avant-garde film, die passionele ontmoetingen en gevoelens van de Brusselaars in beeld brengt.
“Chantal Akermans onfeilbare oog voor compositie en ritme is ook in TOUTE UNE NUIT weer aanwezig: ze speelt met licht en duisternis, met kleurcontrasten en met vormelijke disharmonie of symmetrie. De hele film is een spel met alle kleuren van de nacht, warm en koud licht, gekleurd en bleek, fel en gedempt. Soms waan je je in een tableau vivant, in een tot leven gekomen werk van Edward Hopper bijvoorbeeld. Akerman weet ook dat ’s nachts de vertrouwde geluiden van overdag anders klinken. Voetstappen op straat, een remmende tram, muziek uit een autoradio of binnendruppelend door een open raam, ronkende motoren van wachtende auto’s, piepende deuren, glazen die op tafel worden geplaatst, een opstijgend vliegtuig, beltonen van telefoons, fluisteringen, geroezemoes: ’s nachts nemen deze geluiden een prominentere plaats in dan overdag, eisen ze een plaats op de voorgrond op en klinken ze muzikaal. Een terugkerend deuntje op de soundtrack is een aanstekelijk Italiaans liedje dat perfect een zomerse sfeer — speels, licht, onbevangen, weemoedig al — oproept: ‘L’amore perdonera’, gezongen door Gino Lorenzi. De liefde zal vergeven.” Anke Brouwers in Anatomie van de Film.
Gerestaureerd met de steun van het Centre du Cinéma et de l’Audiovisuel de la Fédération Wallonie-Bruxelles en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met dank aan de Chantal Akerman Foundation.
De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár (Cate Blanchett) staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en haar adoptiedochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk en ook in haar privéleven is ze veeleisend. Haar hele wereld stort langzaamaan in wanneer beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag opduiken. Een studie over de verraderlijke aard van macht. Met een Oscargenomineerde hoofdrol voor Cate Blanchett.
Rusty Parker (Rita Hayworth) is zangeres en danseres in de nachtclub van haar vriend Danny McGuire (Gene Kelly). Ambitieus als ze is, neemt ze deel aan een ‘Cover Girl’-wedstrijd. De uitgever van het blad, Coudair, ontdekt dat Rusty de kleindochter is van een vroegere Broadwaystarlet met wie hij ooit een relatie heeft gehad.
Weelderige musical in glanzende Technicolor die vooral een uitstalraam is voor de vele talenten van Rita Hayworth. Ze mag creaties van kostuumontwerper Travis Banton showen in dansnummers, solo of samen met Gene Kelly. Kelly's hoogtepunt is zonder twijfel zijn beroemde Alter Ego-nummer waarin hij met zijn geweten danst en Hayworth mag dan weer schitteren in o.a. het magnifieke titelnummer Cover Girl.
Oscar Best Score for a Musical Picture en Best Cinematography, Color
"It rainbows the screen with dazzling décor. It has Gene Kelly and Rita Hayworth to sing and dance. And virtually every nook and corner is draped with beautiful girls." - Bosley Crowter, The New York Times,
"Dance sequences spotlighting the terping abilities of Hayworth and Kelly are expertly staged. Kelly devised his own routines for the picture. Score by Jerome Kern and Ira Gershwin, comprising seven tunes, is of high caliber." - Variety, Dec 31, 1943
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
De nieuwe piste voor studenten examencommissie, maar ook voor iedereen die extra wil inzetten op wiskunde. Autonoom leren leren, je study-friends netwerk opbouwen, begeleid door een nieuwe generatie wiskundigen.
Vol enthousiasme staat ons team klaar om naar De Studio te trekken voor de eerste wiskunde-cafés en bootcamp. Samen studeren verwend met taart en drankjes, en vooral onder begeleiding van toffe wiskunde bachelors en masters. Studeren met een valnet zowaar, want als je even vastloopt, staan ze klaar om je weer op weg te helpen.
Wiskunde café is een laagdrempelige manier om begeleiding te geven aan studenten die zelfstandig de eindtermen wiskunde (ASO) onder de knie moeten krijgen. Het concept is simpel, op een fijne locatie kan je je studieplek reserveren, er zijn steeds twee begeleiders aanwezig die op jouw simpele vraag je kunnen helpen als je ‘even’ vastloopt. Er wordt ook aangemoedigd om elkaar te helpen zij het onder supervisie. Er is koffie, thee en taart voor een fijn thuisgevoel.
De core van Bye bye Pavlov zijn de wiskunde bootcamps. De inhoud is gebaseerd op drie peilers: live sessies over cruciale onderdelen door masters, zelfstudie sessies onder begeleiding en een programma dat op een ontspannen manier focust op leertechnieken. Focus, zelfstudie en ontspanning wisselen elkaar af.
Samen met onze masters wiskunde krijg je grip op de materie. Waarover gaat dit vak? Waarvoor heb je het straks nodig? Hoe pak je het aan? Wat zijn de verschillende facetten en welke valkuilen kan je vermijden?
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár (Cate Blanchett) staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en haar adoptiedochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk en ook in haar privéleven is ze veeleisend. Haar hele wereld stort langzaamaan in wanneer beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag opduiken. Een studie over de verraderlijke aard van macht. Met een Oscargenomineerde hoofdrol voor Cate Blanchett.
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
Aan de gelukkige kindertijd van Amin in Kaboel komt abrupt een einde. Zijn vader wordt door de extremistische Moedjahedien opgepakt en het gezin moet op de vlucht slaan. Het is het begin van een gevaarlijke tocht die voorgoed hun levens zal tekenen. Na lange omzwervingen doorheen Rusland en Scandinavië komt Amin uiteindelijk alleen aan in Denemarken. Van zijn familie is geen spoor. Twintig jaar later heeft Amin een succesvolle academische carrière en is hij gelukkig in de liefde met zijn vriend, Kasper. Kasper wil graag dat ze samen een huis kopen, maar de gedachte om zich te binden aan één plek jaagt Amin de stuipen op het lijf. Hij beseft dat hij niet anders kan dan zijn verleden onthullen, wil hij eindelijk rust vinden. Amin zoekt daarvoor toevlucht bij goede vriend en filmmaker Jonas Poher Rasmussen. Ze kennen elkaar van de middelbare school, maar ook hij heeft geen enkel vermoeden over het grote geheim dat Amin met zich meedraagt.
Met FLEE slaagt Rasmusen er voortreffelijk in het verhaal van verre oorlogsvluchtelingen opnieuw een menselijk gelaat te geven. De keuze voor animatie kwam er omdat Amin (zijn schuilnaam) zo op een veilige manier zijn hartverscheurende verhaal eindelijk uit de doeken zou kunnen doen. De realistische, doch speelse beelden raken de kijker in het hart en overstijgen de afstandelijke mediabeelden. FLEE opent de ogen van de kijkers en laat zien dat een vluchtverhaal begint noch eindigt bij de aankomst in het opvangland.
Na de vertoning gaat Tine Danckaers (Senior writer MO* Magazine) in gesprek met Flor Didden (Beleidsmedewerker migratie 11.11.11) en Khatera Shamal (Adviseur sociale zaken, sociale economie & bijzonder comité A-stad).
‘The decision to tell Amin’s tale through animation recalls Ari Folman’s Waltz with Bashir (2008), although unlike that grim depiction of war crimes, Flee has moments of great joy. It’s exhilarating to see a young Amin dashing through the streets of Kabul to A-ha’s ‘Take on Me’, with a whirl of energy that recalls the kinetic animation of the song’s video. A trip to a gay bar offers a tremendous moment of liberation. […] The devastating ending of Waltz with Bashir uses archive footage of the Sabra and Shatila massacre. Flee, too, uses real-life footage […] The final image, though, ends the film on a deserved and overwhelmingly moving note of optimism.’
Alex Davidson in: Sight and Sound, Vol. 32, Issue 2, March 2022, p. 70
De nieuwe piste voor studenten examencommissie, maar ook voor iedereen die extra wil inzetten op wiskunde. Autonoom leren leren, je study-friends netwerk opbouwen, begeleid door een nieuwe generatie wiskundigen.
Vol enthousiasme staat ons team klaar om naar De Studio te trekken voor de eerste wiskunde-cafés en bootcamp. Samen studeren verwend met taart en drankjes, en vooral onder begeleiding van toffe wiskunde bachelors en masters. Studeren met een valnet zowaar, want als je even vastloopt, staan ze klaar om je weer op weg te helpen.
Wiskunde café is een laagdrempelige manier om begeleiding te geven aan studenten die zelfstandig de eindtermen wiskunde (ASO) onder de knie moeten krijgen. Het concept is simpel, op een fijne locatie kan je je studieplek reserveren, er zijn steeds twee begeleiders aanwezig die op jouw simpele vraag je kunnen helpen als je ‘even’ vastloopt. Er wordt ook aangemoedigd om elkaar te helpen zij het onder supervisie. Er is koffie, thee en taart voor een fijn thuisgevoel.
De core van Bye bye Pavlov zijn de wiskunde bootcamps. De inhoud is gebaseerd op drie peilers: live sessies over cruciale onderdelen door masters, zelfstudie sessies onder begeleiding en een programma dat op een ontspannen manier focust op leertechnieken. Focus, zelfstudie en ontspanning wisselen elkaar af.
Samen met onze masters wiskunde krijg je grip op de materie. Waarover gaat dit vak? Waarvoor heb je het straks nodig? Hoe pak je het aan? Wat zijn de verschillende facetten en welke valkuilen kan je vermijden?
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
De gepensioneerde Shukishi en Tomi Hirayama wonen samen met hun jongste, ongehuwde dochter op het Japanse platteland. Als ze besluiten hun kinderen in Tokyo en Osaka op te zoeken, draait het bezoek uit op een teleurstelling. Koichi en Shige blijken zo druk met zichzelf en hun eigen gezin, dat ze geen tijd voor hun ouders hebben. Ontgoocheld reist het echtpaar terug naar huis. Als Tomi onderweg ziek wordt, is het de beurt aan de kinderen om de lange reis af te leggen.
"Beautifully directed by the prolific Japanese master, Ozu (1903-63), who worked entirely through fastidiously composed, deep-focus shots and never moved his camera up, down, forwards or sideways, this 1953 classic is one of the cinema's most profound and moving studies of married love, ageing and the relations between parents and children." - Philip French, The Guardian
"Ozu’s long shots, knee-high camera placement, and collapsed perspective—as gorgeous and unsettling as a Cézanne—gather power over the duration, but time itself is the master’s most potent weapon." - Eric Hynes, The Village Voice
"The unshowy tenderness of this is like no other film-maker's: his actors don't seem to be acting at all, they're just living." - Anthony Quinn, Independent
“Yasujiro Ozu made one of the greatest films of all time. TOKYO STORY (1953) lacks sentimental triggers and contrived emotion; it looks away from moments a lesser movie would have exploited. It doesn't want to force our emotions, but to share its understanding. It does this so well that I am near tears in the last 30 minutes. It ennobles the cinema. It says, yes, a movie can help us make small steps against our imperfections.” – Roger Ebert
"What a stunning work of art this is" - Peter Bradshaw, The Guardian
De wereldvermaarde dirigent Lydia Tár (Cate Blanchett) staat aan het hoofd van het Berlin Philharmonieker. In Berlijn woont ze samen met de eerste violiste van het orkest en haar adoptiedochtertje. Met haar absolute gehoor en drang naar perfectie maakt Tár het de musici niet gemakkelijk en ook in haar privéleven is ze veeleisend. Haar hele wereld stort langzaamaan in wanneer beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag opduiken. Een studie over de verraderlijke aard van macht. Met een Oscargenomineerde hoofdrol voor Cate Blanchett.
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
De opdracht is eenvoudig. Rondom u bevinden zich acht ramen. Achter deze ramen bevinden zich acht kamers. In elke kamer zit een persoon. Zeven van hen zal u eigenhandig doden aan het einde van deze uitdaging.
In deze jongerenproductie mixt acteur, (audio)maker en schrijver Rashif El Kaoui filosofie met pulp en sciencefiction. Hoe ga je om met de blik van de ander? En wat doe je als die blik dodelijk is? The Hunger Games meets Das Experiment.
Rashif El Kaoui speelde als jongere in de fABULEUS-producties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007). De afgelopen jaren speelde hij o.a. in Malcolm X, Drarrie in de nacht, Who’s afraid of Virginia Woolf? van KVS en in de theaterbewerking van Een Jihad van Liefde bij Rataplan. Voor Het Zuidelijk Toneel maakte hij recent nog De Bastaard. Voor De Kwetsbaren werkt hij samen met Sofie Joan Wouters, die o.a. ook in Wolfsroedel van fABULEUS speelde. Ze heeft intussen haar eigen gezelschap hirngespinst. Als actrice en maker werkte ze mee aan projecten met o.m. hetpaleis, BRONKS en Laika. Daarnaast is ze ook te zien in films en televisiereeksen, waaronder het nieuwe seizoen van Dertigers.
Manuel, een arme, goedgelovige veehoeder, vermoordt zijn baas en vlucht met zijn vrouw Rosa naar de sertão, het vruchteloze achterland van Noord-Brazilië. Ze zoeken er hun heil achtereenvolgens bij een beato — een zelfverklaarde heilige die geweld predikt en gezien wordt als een verlosser — en een bende cangaceiros, revolutionaire struikrovers, de hele tijd op de hielen gezeten door de premiejager Antônio das Mortes. Glauber Rocha weeft documentaire elementen, grootse beelden en een bezwerende soundtrack samen tot een razend portret van revolutionaire dromen in het woeste Braziliaanse platteland.
Rocha debuteerde op slechts 24-jarige leeftijd met deze eigenzinnige synthese van antropologie en folklore. Hij was een prominente stem van de cinema novo, de nieuwe Braziliaanse cinema in de vroege jaren zestig van de vorige eeuw. Als jong filmmaker en criticus zette hij mee de bakens uit voor een politiek geëngageerde avant-garde cinema, die inhoudelijk en stilistisch een alternatieve filmtaal zocht voor Hollywood en de mainstream Braziliaanse cinema.
Deus e o diabo na terra do sol (Black God, White Devil) werd in 2022 gerestaureerd door Metropoles Produções AudioVisuais en Paloma Cinematográfica op basis van het originele 35mm-negatief bewaard door de Cinemateca Brasileira. De 4K-restauratie werd uitgevoerd bij Estudios Colors en Estudios JLS in samenwerking met Luis Abramo en Rogerio Moraes, onder toezicht van Rodrigo Mercês.
In Hoe te leven gaan Johan Petit en Herwig Ilegems op zoek naar een handleiding voor het leven. Elk selecteren ze vier wijsheden die ze op geheel eigen wijze aan het publiek presenteren. Het publiek kiest in rondes welke stelling ze de beste vinden. De avond eindigt met een grandioze finale waarin de beste wijsheid ter wereld gevierd wordt. Vol levenslust gaat iedereen daarna zijns weegs.
Binnen het actiegenre is er sinds het succes van trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films zoals COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) en SHEBA, BABY (1975), meer plaats voor diverse representatie, veelzijdige vrouwelijke (hoofd)personages en ook vrouwelijke regisseurs. Filmmaker Gina Prince-Bythewood brengt in het historische epos THE WOMAN KING de epische vechtscènes van de Agojie tot leven. Met invloeden als THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART en GLADIATOR toont Prince-Bythewood ons een heldin, die evenwaardig is aan de mannelijke iconen uit die epische filmgeschiedenis: Oscarwinnaar Viola Davis’ Generaal Nanisca. Journalist Wendy Ide vat het perfect samen in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING vertelt het ongelooflijke waargebeurde verhaal van de Agojie, een vrouwelijke militaire eenheid die van de 17de tot de 19de eeuw het West-Afrikaanse Koninkrijk Dahomey beschermde tegen het naburige tirannieke Oyo Keizerrijk, Europese kolonisten en de gruwelen van de slavenhandel. Het jaar is 1823 en de jonge Nawi meldt zich aan bij de Agojie om een gedwongen huwelijk te ontvluchten. Tijdens de harde training blijkt Nawi uit te blinken als meedogenloze krijger. Wanneer Dahomey meer dan ooit tevoren bedreigd wordt, is het aan de Agojie – onder leiding van de onbevreesde Generaal Nanisca – om hun vrijheid te verdedigen.
Het verhaal van THE WOMAN KING is episch van vorm, maar intiem van emotie. De meeslepende heldhaftigheid wordt gedragen door de onderliggende kracht van vriendschap en zusterschap tussen de Agojie. Diezelfde kracht wordt verder ondersteund door de sterke vrouwelijke crew achter de film: regisseur Prince-Bythewood, bedenker Maria Bello, scenarist Dana Stevens, cinematograaf Polly Morgan en monteur Terilyn A. Shropshire.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English, Portuguese and Fon with Dutch subtitles
Ever since the success of trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films such as COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) and SHEBA, BABY (1975), there’s more space for diverse representation, multifaceted female characters and woman directors within the action genre. In the historic epic THE WOMAN KING, filmmaker Gina Prince-Bythewood brings the epic battle scenes of the Agojie to life. With influences such as THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART and GLADIATOR Prince-Bythewood shows us a heroine, who is equal to the male icons of the epic film history: Oscar winner Viola Davis’ General Nanisca. Journalist Wendy Ide captures it perfectly in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING tells the unbelievable true story of the Agojie, an all-female military unit that protected the West African Kingdom of Dahomey during the 17th and 19th century from the neighbouring tyrannical Oyo Empire, European colonisers and the atrocities of slave trade. The year is 1823 and the young Nawi joins the Agojie to escape a forced marriage. During the hard training, Nawi stands out as a ruthless warrior. When Dahomey is threatened more than ever before, the Agojie – led by fearless leader General Nanisca – are the ones to protect their freedom.
The story of THE WOMAN KING is epic in its form, but intimate in its emotion. The compelling heroism is carried by the underlying power of friendship and sisterhood between the Agojie. That same power is supported by the strong female crew behind the film: director Prince-Bythewood, creator Maria Bello, screenwriter Dana Stevens, cinematographer Polly Morgan and editor Terilyn A. Shropshire.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
DE ACHT BERGEN vertelt het verhaal van de bijzondere vriendschap tussen Pietro en Bruno, een stadsmens en een jongen uit de bergen. De twaalfjarige Pietro woont in Milaan, maar de zomers brengt hij met zijn ouders door in de bergen, waar hij bevriend raakt met Bruno, de enige jongen in het dorp. Hun relatie wordt echter verstoord als Pietro’s vader Bruno wil meenemen naar de stad om hem naar school te laten gaan. Niet alleen Pietro verafschuwt het idee dat Bruno een stadsjongen wordt, ook Bruno’s vader is tegen. In hun levenslange zoektocht naar geluk zwerft Pietro de wereld over terwijl Bruno trouw blijft aan zijn berg. Ondanks hun totaal verschillende levens blijft de vriendschap uit hun kinderjaren ogenschijnlijk onverwoestbaar.
De film is geregisseerd door Felix van Groeningen (De Helaasheid der Dingen, Beautiful Boy) en zijn partner Charlotte Vandermeersch, die eerder al meeschreef aan het scenario voor The Broken Circle Breakdown.
Naar de bestseller Le otto montagne van Paolo Cognetti.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Dr. Tony Flaggs vriend Stephen heeft problemen in zijn relatie met zijn verloofde Amanda, en overtuigt de psychiater om haar te ‘behandelen’ in een poging om de twijfelende Amanda sneller voor het altaar te krijgen. Na enkele misverstanden begint Amanda echter gevoelens te krijgen voor Dr. Flagg. Wanneer de psychiater haar onder hypnose brengt om haar gevoelens voor Stephen te versterken, worden de dingen pas echt ingewikkeld… De nummers in CAREFREE werden gecomponeerd door Irving Berlin en Fred Astaire creëerde, zoals gewoonlijk in zijn producties, de choreografie samen met zijn belangrijkste partner Hermes Pan. Het nummer Change Partners werd genomineerd voor een Oscar.
Amanda Cooper (Ginger Rogers): [under hypnosis] Dr. Flagg is a horrible monster! Men like him should be shot down like dogs! Shot down like dogs! Shot down like dogs!
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Robbe De Herts ELIXIR D’ANVERS werd onlangs gerestaureerd. Deze anthologiefilm uit 1996 werd gemaakt door zes Nederlandse en Belgische regisseurs. Elke episode behandelt een deel van de Antwerpse geschiedenis. Als kader voor de film fungeert een groep Nederlanders die door het rijke verleden van de Scheldestad wordt gegidst. Het gezelschap beleeft Antwerpen door de eeuwen heen in een caleidoscoop van verhalen, sommige volslagen verzonnen en andere op waargebeurde feiten gebaseerd.
De films: Tanchelijn (Boris Paval Conen), Opstand aan de Rie'dijk (Wolke Kluppell), Balthasar De Groote (Nathalie Declerq), Mannequin d'Anvers (Wim Symoens), Hendrik Conscience (Tom van Overberghe) en Gilbert Van Schoonbeke (Filip van Neyghem) onder leiding van Robbe De Hert en Willem Thijssen.
