Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Kid, een jongen van zeven jaar, woont samen met zijn alleenstaande moeder en zijn broer Billy op een boerderij. Ofschoon de situatie thuis niet makkelijk is, voelt Kid zich veilig en geborgen bij zijn mama. Op een dag slaat het noodlot toe en moeten de twee jongens naar hun nonkel en tante verhuizen. Uit zijn lood geslagen door deze nieuwe situatie, isoleert Kid zich steeds meer. In zijn hartje blijft de hoop leven op een dag weer bij zijn mama te zijn.
Luka, een jonge ambitieuze soldaat, vestigt zich in het legendarische Fort Kairos waar heldhaftige krijgers de overblijfselen van de beschaving verdedigen. Zijn hoop om als elite-sluipschutter te dienen blijkt ijdel wanneer hij wordt toegewezen aan de onderhoudsploeg en zich moet onderwerpen aan de strikte code van Kairos: gehoorzaamheid-uithoudingsvermogen-opoffering. Terwijl hij in rang opklimt, vindt Luka kracht en vreugde in zijn vriendschap met Konstantin, een raadselachtige radaringenieur, en Geronimo, een luchthartige soldaat. Geïnspireerd op Dino Buzatti’s geroemde boek 'De Woestijn van de Tartaren’, schept Jessica Woodworth (KHADAK, ALTIPLANO) met LUKA een wereld in dreigend zwart-wit met onheilspellend sound design.
"Visually arresting, spectacular settings and a magnetic Geraldine Chaplin." - Screen
“Een volstrekt unieke beeldvertelling" - De Filmkrant
"Een doelbewust ongrijpbare vertelling over het menselijk verlangen naar een vijand." - Het Parool
“Voortreffelijk zwart-witcamerawerk” - De Volkskrant
"Als toekomstvisioen is Luka ronduit onheilspellend, maar Jessica Woodworth verlicht de spanning met onderhuidse humor en een magisch-realistische toets" - De Morgen
"Wie zich laat meeslepen wordt beloond met intimiteit en bedwelmende choreografieën" - De Standaard
Het Brussels Art Film Festival (BAFF) biedt jaarlijks een selectie documentaires over kunst in nationale competitie, een internationale selectie buiten competitie, vertoningen voor jong publiek en andere evenementen overal in België. In DE CINEMA vertonen we een uitdagende double-bill, verbonden door een reflectie over de Belgische koloniale onderneming in Congo. In SPEECH FOR A MELTING STATUE (Collectif Faire-part, 2023. 10') oefent dichter Marie Paule Mugeni een speech, ter voorbereiding van de verwijdering van het standbeeld van Leopold II in Brussel.
Filmessay BROKEN VIEW (Hannes Verhoustraete, 2023. 74') analyseert de rol van beelden in de Belgische koloniale propaganda. Centraal staat de toverlantaarn en de rol die de bijzondere beeldprojector speelde in het verankeren van Congo in het collectieve bewustzijn.
Wrijving geeft vonken!
Deze herfst zoekt Grafixx naar spanningen binnen het werkveld van strip, illustratie en grafiek. De botsende ideeën van een nieuwe selectie internationale kunstenaars ontvouwen zich in tentoonstellingen, workshops, lezingen, screenings, performances en het onmisbare zine fest, met publicaties in kleine oplage van over de hele wereld — een zinderende boost voor oog en brein, voor jong en oud!
Met o.a.: Chris Ware (US), Sophie Artz (DE), Yingda Dong (CH), Sassafras De Bruyn (BE), Antoine Cossé (FR), Maria Medem (ES), ...
“Elf jaar geleden werd ik huiskunstenaar bij De Studio. Ik kreeg er een gezellig atelier in een warm huis, en de kans om evenementen rond illustratie en strip te programmeren. Grafixx is een uniek festival dat een leemte vult in het literaire landschap. Het volgt een duidelijke lijn waarbij artistiek experiment voorop staat. Toch spreekt het een breed publiek aan en blijft het laagdrempelig. Grafixx is niet bang om buiten de lijntjes van medium en genre te kleuren. We bouwen samen met de bezoekers aan een waardevol netwerk voor beginnende en gevestigde auteurs." – Ephameron, curator Grafixx
Luka, een jonge ambitieuze soldaat, vestigt zich in het legendarische Fort Kairos waar heldhaftige krijgers de overblijfselen van de beschaving verdedigen. Zijn hoop om als elite-sluipschutter te dienen blijkt ijdel wanneer hij wordt toegewezen aan de onderhoudsploeg en zich moet onderwerpen aan de strikte code van Kairos: gehoorzaamheid-uithoudingsvermogen-opoffering. Terwijl hij in rang opklimt, vindt Luka kracht en vreugde in zijn vriendschap met Konstantin, een raadselachtige radaringenieur, en Geronimo, een luchthartige soldaat. Geïnspireerd op Dino Buzatti’s geroemde boek 'De Woestijn van de Tartaren’, schept Jessica Woodworth (KHADAK, ALTIPLANO) met LUKA een wereld in dreigend zwart-wit met onheilspellend sound design.
"Visually arresting, spectacular settings and a magnetic Geraldine Chaplin." - Screen
“Een volstrekt unieke beeldvertelling" - De Filmkrant
"Een doelbewust ongrijpbare vertelling over het menselijk verlangen naar een vijand." - Het Parool
“Voortreffelijk zwart-witcamerawerk” - De Volkskrant
"Als toekomstvisioen is Luka ronduit onheilspellend, maar Jessica Woodworth verlicht de spanning met onderhuidse humor en een magisch-realistische toets" - De Morgen
"Wie zich laat meeslepen wordt beloond met intimiteit en bedwelmende choreografieën" - De Standaard
Vijf jaar geleden verdween de 14-jarige Lisa uit het leven van haar ouders Lukas en Grace. Geen duidelijk spoor, geen afscheid, ze is verdwenen en de kans dat ze ooit terugkomt is erg klein.
Nu na vijf jaar lijken Lukas en Grace hun normale leven weer te hebben opgepakt. Door de dagelijkse sleur lijkt er geen plek meer voor diepgaande gesprekken, zo wordt het verdriet en gemis uit de weg gegaan. Maar de verdwijning van hun dochter heeft hen diep gekwetst.
Door een vreemd toeval verschijnt Lisa uit het niets weer in hun leven. Een vroegere vriend van hun dochter komt toevallig op bezoek. Dit lijkt een voorbode voor meer vreemde situaties.
Ragfijne beschrijving van de ontwrichting van een veilige wereld
Een vrouw en een man leven in een huis op een duin met zicht op de zee. Hun leven lijkt perfect harmonieus tot de ochtend waarop er lichamen aanspoelen op de kust. Hun veilige wereld verdwijnt, beminnen wordt ontwijken, en de zee brengt hen naar een wereld die ze nooit in het echt hadden gezien. Gescheiden zoeken ze wanhopig naar de herinneringen aan hoe het ooit was, naar wat hen bindt, naar een spoortje hoop aan de horizon.
Brandingen is een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie. Gehavend door de actualiteiten die we in het alledaagse leven liever negeren, beweegt ze richtingloos naar een nieuw leven waar niets meer is zoals het was.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Wrijving geeft vonken!
Deze herfst zoekt Grafixx naar spanningen binnen het werkveld van strip, illustratie en grafiek. De botsende ideeën van een nieuwe selectie internationale kunstenaars ontvouwen zich in tentoonstellingen, workshops, lezingen, screenings, performances en het onmisbare zine fest, met publicaties in kleine oplage van over de hele wereld — een zinderende boost voor oog en brein, voor jong en oud!
Met o.a.: Chris Ware (US), Sophie Artz (DE), Yingda Dong (CH), Sassafras De Bruyn (BE), Antoine Cossé (FR), Maria Medem (ES), ...
“Elf jaar geleden werd ik huiskunstenaar bij De Studio. Ik kreeg er een gezellig atelier in een warm huis, en de kans om evenementen rond illustratie en strip te programmeren. Grafixx is een uniek festival dat een leemte vult in het literaire landschap. Het volgt een duidelijke lijn waarbij artistiek experiment voorop staat. Toch spreekt het een breed publiek aan en blijft het laagdrempelig. Grafixx is niet bang om buiten de lijntjes van medium en genre te kleuren. We bouwen samen met de bezoekers aan een waardevol netwerk voor beginnende en gevestigde auteurs." – Ephameron, curator Grafixx
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
EEN ANDER ZIJN GELUKstart met een tragische gebeurtenis en toont ongefilterd de impact ervan. Een dorp wordt opgeschrikt door de dood van een kind...
Menselijke communicatie en de gebreken ervan, de verwevenheid tussen de levens van haar personages: regisseur Fien Troch gebruikt de opzet van een whodunit om over de grenzen van een gesloten gemeenschap te kijken. Haar voeling voor sociaal drama en diepmenselijke portrettering onderscheidt haar als unieke stem binnen het internationale filmlandschap.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
In een zelf samengesteld laboratorium – L.I.A.R. – gaat Frankie als een stel serieuze wetenschappers op zoek naar antwoorden. Wat gebeurt er wanneer ze hun medemens observeren met een focus op het doodnormale, de eenvoud der dingen, de naïviteit en de schoonheid van het banale, maar ook verveling, saaiheid, angst, het absurde en het tragikomische?
In de L.I.A.R.-onderzoeksruimte gaat Frankie op zoek naar resultaten maar tegelijkertijd tonen ze ook het proces dat ze doormaken om tot een eindresultaat te komen. Met behulp van diverse apparatuur, instrumenten en installaties banen ze zich een weg doorheen dit absurde experiment. Ze worden bijgestaan door een eend en een pratende hond: een proces waarbij het falen en de botsingen, de misverstanden en de ontdekkingen worden uitgelicht.
De eerste voorstelling van Frankie, laguna beach (2019), illustreerde reeds hun potentieel als muziekband en als theatermakers. Wat ooit begon als een gemotoriseerde poppenband groeide uit tot een eigen, zelfgemaakt universum – een sfeervol en fantasierijk maar bruut landschap. Op het podium werd de band, die het epicentrum van de voorstelling vormt, omringd door diverse installaties – elk in hun eigen specifieke context –, live-animaties, gemotoriseerde objecten en muziekinstrumenten.
L.I.A.R. vormt net zoals laguna beach een mix van video, muziek, installatie, maquettes en performance. In de voorstelling wordt gewerkt met oude analoge apparatuur en zelfbedachte systemen: een werkwijze die omslachtige en humoristische situaties oplevert.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Wrijving geeft vonken!
Deze herfst zoekt Grafixx naar spanningen binnen het werkveld van strip, illustratie en grafiek. De botsende ideeën van een nieuwe selectie internationale kunstenaars ontvouwen zich in tentoonstellingen, workshops, lezingen, screenings, performances en het onmisbare zine fest, met publicaties in kleine oplage van over de hele wereld — een zinderende boost voor oog en brein, voor jong en oud!
Met o.a.: Chris Ware (US), Sophie Artz (DE), Yingda Dong (CH), Sassafras De Bruyn (BE), Antoine Cossé (FR), Maria Medem (ES), ...
“Elf jaar geleden werd ik huiskunstenaar bij De Studio. Ik kreeg er een gezellig atelier in een warm huis, en de kans om evenementen rond illustratie en strip te programmeren. Grafixx is een uniek festival dat een leemte vult in het literaire landschap. Het volgt een duidelijke lijn waarbij artistiek experiment voorop staat. Toch spreekt het een breed publiek aan en blijft het laagdrempelig. Grafixx is niet bang om buiten de lijntjes van medium en genre te kleuren. We bouwen samen met de bezoekers aan een waardevol netwerk voor beginnende en gevestigde auteurs." – Ephameron, curator Grafixx
Tony Camonte (een nauwelijks verholen portret van Al Capone) roeit rivaliserende bendes uit, verslaat zijn eigen baas, wordt almachtig en controleert zowel de dranksmokkel als de politiek in Chicago.SCARFACE vormt samen met LITTLE CEASAR en PUBLIC ENEMY het grote triptiek van de klassieke pre-code gangsterfilm. Zij stonden en staan model voor alle latere films in het genre. Maar waar de twee vroegere films in wezen realistisch waren, is de film van Howard Hawks en Ben Hecht donker, expressionistisch, cynisch en gewelddadig (28 moorden in 90 minuten).
Geschokt eisten de Motion Picture Producers and Distributors of America aanpassingen én de toevoeging van de ondertitel ‘The Shame of a Nation’.
“Scarface” is one of best of the early gangster movies; its wit and building velocity speeds it past “Little Caesar” and keeps pace with “Public Enemy.” - Mark Chalon Smith, Los Angeles Times
"Howard Hawks’s 1932 masterpiece is a dark, brutal, exhilaratingly violent film, blending comedy and horror in a manner that suggests Chico Marx let loose with a live machine gun." - Dave Kehr, Chicago Reader
"Scarface contains more cruelty than any of its gangster picture predecessors, but there's a squarer for every killing. The blows are always softened by judicial preachments and sad endings for the sinners." - Variety
In een zelf samengesteld laboratorium – L.I.A.R. – gaat Frankie als een stel serieuze wetenschappers op zoek naar antwoorden. Wat gebeurt er wanneer ze hun medemens observeren met een focus op het doodnormale, de eenvoud der dingen, de naïviteit en de schoonheid van het banale, maar ook verveling, saaiheid, angst, het absurde en het tragikomische?
In de L.I.A.R.-onderzoeksruimte gaat Frankie op zoek naar resultaten maar tegelijkertijd tonen ze ook het proces dat ze doormaken om tot een eindresultaat te komen. Met behulp van diverse apparatuur, instrumenten en installaties banen ze zich een weg doorheen dit absurde experiment. Ze worden bijgestaan door een eend en een pratende hond: een proces waarbij het falen en de botsingen, de misverstanden en de ontdekkingen worden uitgelicht.
De eerste voorstelling van Frankie, laguna beach (2019), illustreerde reeds hun potentieel als muziekband en als theatermakers. Wat ooit begon als een gemotoriseerde poppenband groeide uit tot een eigen, zelfgemaakt universum – een sfeervol en fantasierijk maar bruut landschap. Op het podium werd de band, die het epicentrum van de voorstelling vormt, omringd door diverse installaties – elk in hun eigen specifieke context –, live-animaties, gemotoriseerde objecten en muziekinstrumenten.
L.I.A.R. vormt net zoals laguna beach een mix van video, muziek, installatie, maquettes en performance. In de voorstelling wordt gewerkt met oude analoge apparatuur en zelfbedachte systemen: een werkwijze die omslachtige en humoristische situaties oplevert.
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Luka, een jonge ambitieuze soldaat, vestigt zich in het legendarische Fort Kairos waar heldhaftige krijgers de overblijfselen van de beschaving verdedigen. Zijn hoop om als elite-sluipschutter te dienen blijkt ijdel wanneer hij wordt toegewezen aan de onderhoudsploeg en zich moet onderwerpen aan de strikte code van Kairos: gehoorzaamheid-uithoudingsvermogen-opoffering. Terwijl hij in rang opklimt, vindt Luka kracht en vreugde in zijn vriendschap met Konstantin, een raadselachtige radaringenieur, en Geronimo, een luchthartige soldaat. Geïnspireerd op Dino Buzatti’s geroemde boek 'De Woestijn van de Tartaren’, schept Jessica Woodworth (KHADAK, ALTIPLANO) met LUKA een wereld in dreigend zwart-wit met onheilspellend sound design.
"Visually arresting, spectacular settings and a magnetic Geraldine Chaplin." - Screen
“Een volstrekt unieke beeldvertelling" - De Filmkrant
"Een doelbewust ongrijpbare vertelling over het menselijk verlangen naar een vijand." - Het Parool
“Voortreffelijk zwart-witcamerawerk” - De Volkskrant
"Als toekomstvisioen is Luka ronduit onheilspellend, maar Jessica Woodworth verlicht de spanning met onderhuidse humor en een magisch-realistische toets" - De Morgen
"Wie zich laat meeslepen wordt beloond met intimiteit en bedwelmende choreografieën" - De Standaard
'Als de sjamanen stoppen met dansen en het leven in het regenwoud haar evenwicht verliest, zal de hemel naar beneden vallen en alles verpletteren.’ Die wijsheid wordt door de Yanomami in Brazilië van generatie op generatie doorgegeven. Maar goudzoekers vervuilen de rivieren, de sjamanen sterven, het regenwoud verdwijnt en de aarde warmt op. Davi Kopenawa, stamhoofd en woordvoerder van de Yanomami, vecht al 40 jaar zonder ophouden tegen de kolonisatie van zijn land. Hij waarschuwt de westerlingen dat wanneer de hemel neervalt, ook zij zullen verpletterd worden. Waarom luisteren ze niet?
“Je moet het zien om het te geloven" - Knack Focus
“De witten zijn vaak niet aardig,’ zo luidt zijn harde conclusie.” - Humo
Chiara Lammens brengt getekend verslag vanuit de Ardennen, waar niets is wat het lijkt. Via subtiele details in paginagrote prenten toont ze de collectieve menselijke drang naar natuur, afzondering en rust. Zo dwaalt zij eindeloos verder, met onverwachte prikkels achter elke bocht.
Het boek wordt uitgegeven door Sporen i.h.k.v. Grafixx Festival
Over Sporen
Sinds 2021 geeft Grafixx ook uit, ondersteund door duurzame drukkerij zwartopwit. De imprint brengt kleinschalige, betaalbare publicaties op de markt. Het fonds wil daarnaast diversiteit bevorderen binnen het beeldverhaal en lacunes in het hedendaagse striplandschap vullen. Dit najaar lanceert Sporen twee nieuwe edities.
Luka, een jonge ambitieuze soldaat, vestigt zich in het legendarische Fort Kairos waar heldhaftige krijgers de overblijfselen van de beschaving verdedigen. Zijn hoop om als elite-sluipschutter te dienen blijkt ijdel wanneer hij wordt toegewezen aan de onderhoudsploeg en zich moet onderwerpen aan de strikte code van Kairos: gehoorzaamheid-uithoudingsvermogen-opoffering. Terwijl hij in rang opklimt, vindt Luka kracht en vreugde in zijn vriendschap met Konstantin, een raadselachtige radaringenieur, en Geronimo, een luchthartige soldaat. Geïnspireerd op Dino Buzatti’s geroemde boek 'De Woestijn van de Tartaren’, schept Jessica Woodworth (KHADAK, ALTIPLANO) met LUKA een wereld in dreigend zwart-wit met onheilspellend sound design.
"Visually arresting, spectacular settings and a magnetic Geraldine Chaplin." - Screen
“Een volstrekt unieke beeldvertelling" - De Filmkrant
"Een doelbewust ongrijpbare vertelling over het menselijk verlangen naar een vijand." - Het Parool
“Voortreffelijk zwart-witcamerawerk” - De Volkskrant
"Als toekomstvisioen is Luka ronduit onheilspellend, maar Jessica Woodworth verlicht de spanning met onderhuidse humor en een magisch-realistische toets" - De Morgen
"Wie zich laat meeslepen wordt beloond met intimiteit en bedwelmende choreografieën" - De Standaard
Het feministische filmcollectief GIRLS ON FILM, dat elke tweede dinsdag van de maand een gastspreker uitnodigt om vrouwen voor en achter de camera in de kijker te zetten, verwelkomt in november niemand minder dan Fien Troch zelf! Samen vertonen we haar gelauwerde film HOME.
De 17-jarige Kevin komt uit een jeugdinstelling en vindt onderdak bij zijn oom en tante. Hij probeert het verleden achter zich te laten en wordt opgenomen in de vriendenkring van zijn neef Sammy. Daardoor ontmoet hij ook John, die in een ondraaglijke situatie met zijn moeder leeft. Hij kan geen kant op en Kevin wil hem helpen. Op een zekere avond komen vragen over verraad, vertrouwen en loyaliteit op onherroepelijke wijze naar boven.
HOME is een gedurfd, aangrijpend verhaal over de generatiekloof tussen tieners en volwassenen.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Na het afronden van zijn laatste project stort filmmaker Tomas zich hals over kop in een verhitte affaire met de jonge onderwijzeres Agathe. Voor Tomas is het samenzijn met een vrouw een nieuwe, opwindende ervaring die hij graag wil onderzoeken, ook al is hij getrouwd met Martin. Maar wanneer Martin ook een nieuwe relatie begint, richt de wispelturige Tomas zijn aandacht weer op zijn man.
"Provocative and sexy" - SCREEN INTERNATIONAL
"Franz Rogowski is momenteel de beste acteur ter wereld" - HUMO
“Breathtaking. One of the summer’s true gems” - Vanity Fair
“Passionate and thrilling” - The New Yorker
“A revelatory Parisian love triangle” - Reverse Shot
“A torrid and thrillingly messy whirlwind of a movie” - Los Angeles Times
DR. STRANGELOVE OR: HOW I LEARNED TO STOP WORRYING AND LOVE THE BOMB is ongetwijfeld het meest hilarische verslag van een tijdperk in het teken van geopolitiek spierballengerol.
Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog raakt de Amerikaanse generaal Jack Ripper zijn verstand kwijt, en stuurt hij een groot aantal vliegtuigen richting de Sovjetunie om het land met kernwapens plat te gooien. Wat volgt is een race tegen de klok om de escalatie van een nucleair conflict tegen te houden.
In dialoog met de overzichtstentoonstelling ‘Love Is Forever Isn’t It?’ van Dorothy Iannone in het M HKA (6 okt. ’23 – 21 jan. ‘24) vertonen we in DE CINEMA enkele films die aansluiten bij de reeks standbeelden MOVIE PEOPLE. Iannone liet zich inspireren door films met onvoorwaardelijke, maar noodlottige liefdes in de hoofdrol.
In november vertonen we THE SHELTERING SKY, het visueel verbluffende liefdesverhaal van een getrouwd koppel en hun verwarde poging om hun huwelijk te doen heropleven, op reis door Noord-Afrika.
Het echtpaar Moresby gaat op een tocht door de Marokkaanse woestijn op zoek naar de waarheid over zichzelf, hierbij het hoofd biedend aan lichamelijke en geestelijke ineenstorting. Terwijl ze hopen op een opwindend avontuur, ondergaan ze een beproeving over hun bezeten en onderdrukte wederzijdse verhoudingen.
Tijdens de koudeoorlogsjaren wordt de wereld bedreigd door een nucleaire aanval wanneer een aantal Amerikaanse bommenwerpers door een computerfout richting Moskou worden gestuurd. Amerika en de Sovjet-Unie worden gedwongen om hun wantrouwen tegenover elkaar opzij te zetten in een poging om een nucleaire ramp te voorkomen.
"Overlooked in 1964 because it played straight the nightmare scenario which had just been turned into comedy by Stanley Kubrick in Dr Strangelove, this adaptation of the Eugene Burdick/Harvey Wheeler best-seller is still an impressive and disturbing brink-of-doom thriller." - Kim Newman, Empire
"It packs a melodramatic wallop that will rattle a lot of chattering teeth." - Bosley Crowther, The New York Times
“Fail Safe is a tense and suspenseful piece of filmmaking dealing with the frightening implications of accidental nuclear warfare. It faithfully translates on the screen the power and seething drama of the Eugene Burdick-Harvey Wheeler book, capturing the full menace of the Strategic Air Command’s fail-safe device in respect to its possible malfunction, and paints a vivid canvas of an imaginary situation which conceivably could arise.” – Variety, 1963
Als Safe - Bert Dockx zijn vorige solo album - het geluid was van de diepe donkere nacht, dan is Ghosts het geluid van de glinsterende schemering. Van een zoektocht naar liefde en connectie in een weliswaar gebroken, maar nog steeds wonderlijke wereld. Voor dit album doet Bert Dockx beroep op een opwindende nieuwe band met daarin leden van twee van zijn andere projecten, Flying Horseman en Ottla. Het resultaat bevindt zich op de kruising tussen de naakte emotionaliteit van zijn vorige solowerk, de kaleidoskopische artrock van Flying Horseman en de broeierige instrumentale klanken van Dans Dans. Nooit klonk de stem van Dockx dieper en krachtiger, en nooit klonk zijn gitaarspel lyrischer en meeslepender.
Kid, een jongen van zeven jaar, woont samen met zijn alleenstaande moeder en zijn broer Billy op een boerderij. Ofschoon de situatie thuis niet makkelijk is, voelt Kid zich veilig en geborgen bij zijn mama. Op een dag slaat het noodlot toe en moeten de twee jongens naar hun nonkel en tante verhuizen. Uit zijn lood geslagen door deze nieuwe situatie, isoleert Kid zich steeds meer. In zijn hartje blijft de hoop leven op een dag weer bij zijn mama te zijn.
