Do you think I really have a chance?
Hypnotic tango
A cosmic journey through time, space and the world of various sounds like Italo, High Energy Disco & House, Spacey and Electronic Synthesizers & many more.
THE MATCH FACTORY GIRL is een zwarte komedie met een schitterende hoofdrol van Kati Outinen, die de verlegen, jonge Iris speelt. Iris zit gevangen in een uitzichtloze situatie. Ze woont nog thuis bij haar dominante, egoïstische ouders en werkt achter de lopende band in een luciferfabriek. Ook in de liefde wil het niet zo vlotten. Als ze eindelijk een man aan de haak heeft geslagen, raakt ze zwanger, maar wil de man in kwestie niets meer met haar te maken hebben. Voor Iris is de maat vol en is de tijd aangebroken om wraak te nemen.
Een moderne klassieker. Een van de hoogtepunten uit het omvangrijke, eigenzinnige oeuvre van de Finse grootmeester Aki Kaurismäki.
BLEU is het eerste deel van Kieslowski’s trilogie, gebaseerd op het nationale motto van Frankrijk: vrijheid, gelijkheid en broederschap. BLEU vertelt het verhaal van Julie. Wanneer haar man en dochter omkomen bij een auto-ongeluk trekt Julie zich terug uit wereld in een poging om volledig onafhankelijk en anoniem te leven in Parijs, op de vlucht voor haar alomvattende verdriet.
“Het eerste deel van de kleurentrilogie van Krzysztof Kieslowski is een pleidooi voor de liefde. BLEU staat voor vrijheid, als eerste van de drie begrippen van de Franse Revolutie. Vrijheid is voor Kieslowski echter een omweg om uit te komen bij de liefde. Dat dit het grootste goed op aarde is, maakt het slotkoor wel duidelijk: “Als ik de liefde niet heb ben ik niets”.” – de Filmkrant
Herbert I. McDonough, in de omgang gewoon HI, en Edwina vormen een ongewoon paar. HI is een onverbeterlijke kruimeldief, Ed een voormalige agente op wie HI tijdens zijn gevangenschap verliefd werd. Maar wanneer Ed verneemt dat ze nooit kinderen zal kunnen krijgen, plant het tweetal een diefstal: ze zullen één kindje stelen van een rijke meubelgigant, dat gezegend werd met een vijfling. De ganse ontvoering loopt echter niet van een leien dakje en het jonge stel heeft bovendien geen ervaring met baby's. En dan zijn er nog zijn ontsnapte ex-companen Gale en Evelle die op een avond aan zijn deur staan...
met Desta Jong, Amir Sulaiman, Soukaïna Bennani, Maarten Inghels & Tony Law
weerwoord, music
comedy
archief
‘Nuff Said werd groot in Antwerpen en vertakte de afgelopen 15 jaar naar podia in Genk, Turnhout, Leuven, Rotterdam en Amsterdam.
Dit seizoen kan je terug elke maand op ‘Nuff Said in De Studio terecht voor een nieuwe show met verse namen. Van comedy en hiphop tot jazz en spoken word.
Huisband Lucid Lucia Collective brengt elke editie een feest van jazz, funk en groove. Soe Nsuki is jullie host van de avond.
Aight! Who’s in!?
STEUN MAROKKO
Tijdens de show van 6 oktober in De Studio houden we een stocksale van de ‘Nuff Said merch en serveren we in samenwerking met de Federatie van Marokkaanse Verenigingen (FMV) verse muntthee en gazellehoorntjes. De opbrengsten gaan via de Brusselse vzw Karama Solidarity naar de slachtoffers van de aardbeving in Marokko.
In C.Th. Dreyers THE PRESIDENT volgen we een rechter die in zijn jeugd, na dwingend advies van zijn stervende vader, een jonge vrouw achterliet om zijn eigen toekomst te verzekeren. Dertig jaar later komt hij toch voor de gevolgen van zijn handelen te staan.
De ambitieuze debuutfilm van de Deense grootmeester combineert complexe narratieve structuren met indrukwekkende beelden en morele dilemma’s met opmerkelijke diepgang. THE PRESIDENT overbrugt decennia met flashbacks om de repercussies van beslissingen zichtbaar te maken door generaties heen.
De film wordt ingeleid door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis en filmanalyse RITCS, INSAS en KASKA.
“Ik ben er in mijn binnenste van overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” uit Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau schreef Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen, volgens hem, de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Een tekst op rijm geschreven die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
“Met dit knap gecomponeerde taal-bommetje houdt Vermeulen moeiteloos het publiek aan zijn lippen.” – De Standaard
“Ik ben er in mijn binnenste van overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” uit Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau schreef Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen, volgens hem, de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Een tekst op rijm geschreven die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
“Met dit knap gecomponeerde taal-bommetje houdt Vermeulen moeiteloos het publiek aan zijn lippen.” – De Standaard
Jakob Cleymans gidst je door de geschiedenis van de coöperatieve beweging en legt uit waarom die opnieuw meer relevantie krijgt in de 21ste eeuw. Hij bespreekt waarom zulke ondernemingen volgens hem het beste middel zijn voor sociale verandering en waarom hij zich engageert om Coop Centraal op te richten, een coöperatieve supermarkt. Hij sluit af met een hint naar een utopisch wereldbeeld dat binnen handbereik lijkt te liggen.
Jakob nodigt ook ZuidtrAnt, Wooncoop, Nubo en Neibo uit. Zij komen vertellen waarom coöperaties het juiste alternatief zijn.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
BLEU is het eerste deel van Kieslowski’s trilogie, gebaseerd op het nationale motto van Frankrijk: vrijheid, gelijkheid en broederschap. BLEU vertelt het verhaal van Julie. Wanneer haar man en dochter omkomen bij een auto-ongeluk trekt Julie zich terug uit wereld in een poging om volledig onafhankelijk en anoniem te leven in Parijs, op de vlucht voor haar alomvattende verdriet.
“Het eerste deel van de kleurentrilogie van Krzysztof Kieslowski is een pleidooi voor de liefde. BLEU staat voor vrijheid, als eerste van de drie begrippen van de Franse Revolutie. Vrijheid is voor Kieslowski echter een omweg om uit te komen bij de liefde. Dat dit het grootste goed op aarde is, maakt het slotkoor wel duidelijk: “Als ik de liefde niet heb ben ik niets”.” – de Filmkrant
“Ik ben er in mijn binnenste van overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” uit Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau schreef Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen, volgens hem, de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Een tekst op rijm geschreven die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
“Met dit knap gecomponeerde taal-bommetje houdt Vermeulen moeiteloos het publiek aan zijn lippen.” – De Standaard
BLEU is het eerste deel van Kieslowski’s trilogie, gebaseerd op het nationale motto van Frankrijk: vrijheid, gelijkheid en broederschap. BLEU vertelt het verhaal van Julie. Wanneer haar man en dochter omkomen bij een auto-ongeluk trekt Julie zich terug uit wereld in een poging om volledig onafhankelijk en anoniem te leven in Parijs, op de vlucht voor haar alomvattende verdriet.
“Het eerste deel van de kleurentrilogie van Krzysztof Kieslowski is een pleidooi voor de liefde. BLEU staat voor vrijheid, als eerste van de drie begrippen van de Franse Revolutie. Vrijheid is voor Kieslowski echter een omweg om uit te komen bij de liefde. Dat dit het grootste goed op aarde is, maakt het slotkoor wel duidelijk: “Als ik de liefde niet heb ben ik niets”.” – de Filmkrant
In deze hilarische roadmovie volgen we de avonturen van de slechtste rock-'n-rollband ter wereld, de Leningrad Cowboys uit Siberië. Als een agent, verbijsterd door hun gebrek aan talent, de band adviseert hun geluk te beproeven in Amerika, vertrekken ze naar New York. Onderweg leren ze Engels, en dankzij hun zonnebrillen, uitzinnige vetkuiven en puntschoenen, kunnen ze voor Amerikanen door gaan.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
“Ik ben er in mijn binnenste van overtuigd dat het meeste wat mijn buren goed noemen slecht is, en als ik ergens spijt van heb, is dat waarschijnlijk mijn goede gedrag. Van wat voor duivel was ik bezeten dat ik me zo goed gedroeg?” uit Walden, Henry David Thoreau
Geïnspireerd op het gelijknamige boek van Henry David Thoreau schreef Jonas Vermeulen met Walden een nieuwe tekst voor een personage dat het kwaad van de wereld in zijn buren herkent. Zowel zijn linker- als rechterbuur vormen, volgens hem, de bron van de ondergang van de wereld. Hij ziet hen zich dag in dag uit inspannen om oplossingen te vinden voor hun problemen, om het zich nog comfortabeler te maken of om zich te amuseren, maar hij stelt zich vragen bij hun bedrijvigheid. Na zich jarenlang te hebben gedragen spuwt hij zijn gal en vraagt hij zich af wat wijzer is: de confrontatie aangaan of zich terugtrekken? En ligt de oplossing voor een meer harmonieuze relatie met onze omgeving in nog meer actie ondernemen of valt er eer te halen in afstand nemen?
Een tekst op rijm geschreven die flirt met de muzikaliteit van slam poetry. Een grillige monoloog die uitmondt in een beeldende performance die de rust brengt die onze omgeving ons kan bieden.
“Met dit knap gecomponeerde taal-bommetje houdt Vermeulen moeiteloos het publiek aan zijn lippen.” – De Standaard
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
Beatty regisseerde en speelde de hoofdrol in deze extravagante actiekomedie gebaseerd op de gelijknamige strip van Chester Gould. Het verhaal speelt zich af in een jaren ’30 comic stripstijl waar de hardwerkende detective Dick Tracy het moet opnemen tegen een de meest kleurrijke gangsterbende die ooit gevormd is. Puur visueel is DICK TRACY één van de spectaculairste films van de jaren ’90 en er bestaan weinig prenten die zo dicht de stijl van een strip benaderen als deze. In de indrukwekkende cast o.a. Madonna in de rol van nightclubzangeres ‘Breathless Mahoney’.
"Forget the hype. Now for the real question: How's the damn movie? Answer: Pretty darn swell." - David Ansen, Newsweek
"Dick Tracy is a class act: simple, stylish, sophisticated, sweet." - David Ansen, Newsweek
Vienna, de eigenares van een saloon in de frontier van Arizona, wordt geviseerd door de bestuurders van het nabijgelegen stadje. Dit heeft te maken met haar steun voor de aanleg van een spoorweg, maar meer nog met de jaloezie en haat van haar rivale Emma Small. Wanneer Vienna onterecht beschuldigd wordt van moord, moet ze met de hulp van de illustere Johnny Logan op de vlucht voor een lynchbende. JOHNNY GUITAR is een stilistisch gewaagd meesterwerk, dat de conventies van het westerngenre overstijgt en datzelfde genre sterk heeft beïnvloed in latere jaren. Met een barokke Joan Crawford in de rol, en outfits, van haar leven.
Opnieuw adembenemende stunts, iconische slapstickhumor en meesterlijke visuele vertelkunst én geïnspireerd op waargebeurde feiten, speelt Buster Keaton een spoorwegingenieur die alles op alles moet zetten om zijn gestolen trein – én zijn grote liefde Annabelle – moet redden uit vijandige handen.
Een van de grootste klassiekers uit de filmgeschiedenis tot leven gebracht met live muzikale begeleiding.
1880 Nieuw Mexico. Louise (Brigitte Bardot), bijgenaamd Frenchie King, vormt samen met haar vier zussen een outlawbende. Na een zoveelste overval op een trein vinden ze tussen de buit het eigendomsbewijs van een ranch. Ze besluiten er zich te vestigen, maar stoten op veel tegenstand van Maria Sarrazin (Claudia Cardinale), die de leiding heeft over een andere boevenbende met haar vier broers. Maria probeert via haar invloed op de plaatselijke sheriff Louise weg te jagen. Ze heeft immers ontdekt dat er olie in de grond onder de ranch zit. Maar ondertussen blijkt dat haar broers moeilijk kunnen weerstaan aan de charmes van Louises zussen.
Komedie in spaghettiwesternregister (strikt genomen: baguettewestern) die aan de avonturen van heldinnen uit de stille film era doet denken, de Serial Queens en de gedurfde stunts die destijds enkel werden verwacht van hun mannelijke tegenhangers. LES PÉTROLEUSES is een lichtvoetige parodie op het westerngenre met een herkenbare soundtrack van Frances Lai (UN HOMME ET UNE FEMME, LOVE STORY) en hilarische accenten die de ‘frenchness’ van de film en van de Texaanse nederzetting Bougival Junction in de verf zetten. En uiteraard zijn Bardot en Cardinale helemaal à l’aise in hun status van sekssymbool in 19de-eeuwse korsetten en cowboyhemden.
Fade Into You is een nachtelijk festival waarin je verlokt wordt schaamteloos in elkaar te vervloeien, verdwalen, verdwijnen. Vervlochten met je diepste driften dool je vrij door alle kamers van De Studio die golvend uit z’n voegen zal barsten tijdens de oneindige stroom aan live muziek, (dans)performances, visual arts en DJ sets. Zoek het licht in elkaars ogen en dans samen door de nacht tot je, in duisternis gesluierd, de eerste strepen zon ziet binnensluipen en ontwaakt uit deze zwoele zomerdroom.
CuratorenRamyMoharam Fouad en Violet Braeckman nodigen je uit om voor deze tweede editie op te dagen in een gedaante die je altijd al wilde maar nooit eerder durfde te uiten, als je schaduwzijde, je eigenzinnigste geheimzinnigste alter ego, als je diepste binnenste dat naar buiten dringt. Who are you when it gets dark?
Vvk is volledig uitverkocht. Beperkt aantal tickets beschikbaar aan de deur in de loop van de avond.
De 19-jarige Carl leidt een rustig leven op het Deense platteland met zijn adoptieouders die verwachten dat hij op een dag de familieboerderij zal overnemen en hun tradities zal voortzetten. Carl begint echter steeds meer te voelen voor een andere manier van leven in zijn geboorteland Zuid-Korea. De dag dat hij een keuze zal moeten maken nadert snel …
Intelligent portret van Europese xenofobie en etnisch nationalisme, gezien door de ogen van Deens-Koreaanse adoptiekinderen. Prijs van de kritiek, Berlinale-Panorama ’23.
Terwijl hij een onderzoek instelt naar de moord op zijn partner, krijgt privédetective Sam Spade af te rekenen met een stel gevaarlijke excentriekelingen - een mysterieuze femme fatale, een bizar gangsterduo en hun sadistische huurdoder - op zoek naar het beeldje van een valk dat kostbare juwelen zou bevatten.
De film werd een instant classic dankzij Hustons zelfverzekerde regie en een gedroomde cast aangevoerd door Humphrey Bogart. De acteur verwierf sterstatus met zijn rol van de hard-boiled detective die even gewetenloos kan zijn als het tuig dat hij op zijn weg ontmoet, maar er ook een persoonlijke erecode op nahoudt. Hij zette hiermee de archetypische noir-antiheld neer.
John Huston bleef met zijn debuutfilm (!) zo trouw mogelijk aan Dashiell Hammetts roman (binnen de restricties van de Production Code) en maakte van THE MALTESE FALCON een misdaadfilm die beschouwd wordt als de eerste film noir.
"The best crook film that's ever been made. Certainly it's the best I've ever seen. Because of brilliant casting, acting and direction it does what every thriller should do: thrills you genuinely and tremendously from start to finish." - Patricia Ward, London Evening Standard, Jun 20, 1942
"The story is strong of itself with an unusual ending and fine acting, but it is the treatment which makes it the best thriller so far this year." - Evelyn Russell, Sight and Sound, Autumn 1942
"It is (and this is rare in American films) a work of entertainment that is yet so skillfully constructed that after many years and many viewings it has the same brittle explosiveness -- and even some of the same surprise -- that it had in its first run." - Pauline Kael
De 19-jarige Carl leidt een rustig leven op het Deense platteland met zijn adoptieouders die verwachten dat hij op een dag de familieboerderij zal overnemen en hun tradities zal voortzetten. Carl begint echter steeds meer te voelen voor een andere manier van leven in zijn geboorteland Zuid-Korea. De dag dat hij een keuze zal moeten maken nadert snel …
Intelligent portret van Europese xenofobie en etnisch nationalisme, gezien door de ogen van Deens-Koreaanse adoptiekinderen. Prijs van de kritiek, Berlinale-Panorama ’23.
Borokov Borokov stelt zijn nieuwe plaat POTATATO voor.
De eerste op het Magnetron Music.
Tien tracks.
Tien titels.
Tien woorden die beginnen met ‘P’ en eindigen op ‘O’.
20u00 deuren
20u30 Mugger Hugger
21u00 Benny Bang
21u30 NAH
22u00 Benny Bang
22u30 Borokov Borokov
23u30 UNOS
Dominique Marceau (Brigitte Bardot) moet terechtstaan voor de moord op de dirigent Gilbert Tellier. Haar advocaat en de aanklager voeren een verhitte rechtszaak. Iedereen vraagt zich af waarom de ravissante en losbandige Dominique de man zou hebben willen ombrengen.
Frans grootmeester Henri-Georges Clouzot (LE SALAIRE DE LA PEUR, LES DIABOLIQUES) leverde met LA VÉRITÉ een provocerend rechtbankdrama, waarin de stoïcijnse Bardot op de beklaagdenbank wacht op het verdict van de jury en van de hypocriete goegemeente.
"An amazing picture, a tour de force from all concerned. It is at once immoral, amoral, and strangely moral." – Los Angeles Times
Stel je voor, een geluidsarchitect met een verzameling uitvindingen. Knotsgekke instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als jij op de knop duwt. Stel je voor, een acrobaat die op de muziek beweegt. Hij danst enkel wanneer jij op de knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Wie geeft de eerste impuls? En wat gebeurt er als niemand duwt?
Stel je voor, een geluidsarchitect met een verzameling uitvindingen. Knotsgekke instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als jij op de knop duwt. Stel je voor, een acrobaat die op de muziek beweegt. Hij danst enkel wanneer jij op de knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Wie geeft de eerste impuls? En wat gebeurt er als niemand duwt?
De 19-jarige Carl leidt een rustig leven op het Deense platteland met zijn adoptieouders die verwachten dat hij op een dag de familieboerderij zal overnemen en hun tradities zal voortzetten. Carl begint echter steeds meer te voelen voor een andere manier van leven in zijn geboorteland Zuid-Korea. De dag dat hij een keuze zal moeten maken nadert snel …
Intelligent portret van Europese xenofobie en etnisch nationalisme, gezien door de ogen van Deens-Koreaanse adoptiekinderen. Prijs van de kritiek, Berlinale-Panorama ’23.
Intieme documentaire over ‘de diva op blote voeten’, Cesária Évora (1941-2011). Haar rokerige stem bracht haar van armoede naar sterrendom, maar ondanks haar succes leefde ze een bescheiden leven.
Uit het liefdevolle portret van regisseur Ana Sofia Fonseca komt een beeld naar voren van een zangeres die nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het tropische Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd.
CESÁRIA ÉVORA schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”
Ana Sofia Fonseca is een geboren verhalenverteller. Geboren in Portugal, woont ze met één voet in haar thuisland en de andere in Kaapverdië – ze heeft een huis op twee stappen van Cesária’s huis. CESÁRIA ÉVORA is haar tweede lange documentaire, na een bekroonde 20-jarige carrière in de journalistiek, waarin ze aan meer dan 20 televisiedocumentaires meewerkte en vijf non-fictieboeken en een roman publiceerde. Al jaren legt ze zich toe op het vertellen van boeiende verhalen met een focus op mensenrechtenthema’s, met name verhalen over vrouwenrechten en etniciteit.
Stel je voor, een geluidsarchitect met een verzameling uitvindingen. Knotsgekke instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als jij op de knop duwt. Stel je voor, een acrobaat die op de muziek beweegt. Hij danst enkel wanneer jij op de knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Wie geeft de eerste impuls? En wat gebeurt er als niemand duwt?
Stel je voor, een geluidsarchitect met een verzameling uitvindingen. Knotsgekke instrumenten die bestuurd worden vanop afstand. Ze maken enkel muziek als jij op de knop duwt. Stel je voor, een acrobaat die op de muziek beweegt. Hij danst enkel wanneer jij op de knop duwt.
ImpulZ is een interactieve dansvoorstelling met het publiek aan de knoppen en een danser en een geluidsdokter op scène.
Wie geeft het startsignaal en wie reageert op wat of wie? Wie geeft de eerste impuls? En wat gebeurt er als niemand duwt?
Enkele sci-fi en fantasy kortfilms zijn aan elkaar verbonden door de Loc-Nar, een gloeiende groene bol die de personificatie is van het ultieme kwaad in het universum. Met een soundtrack van Black Sabbath, Blue Öyster Cult, Nazareth, Cheap Trick en andere rockhelden. Een even puberale als waanzinnige animatieparel over de strijd tussen goed en kwaad, ingeleid door CULT-ceremoniemeester Cyrus Vercammen.
Wanneer zijn berooide neef Tancredi (Alain Delon) trouwt met Angelica (Claudia Cardinale), de dochter van een rijke parvenu, moet de ouder wordende prins van Salina (Burt Lancaster) lijdzaam toezien hoe zijn aristocratische wereld plaatsmaakt voor die van de opkomende bourgeoisie tijdens het Risorgimento, de beweging die rond 1860 de eenmaking van Italië nastreefde.
Magistraal historisch epos vol vergane pracht en praal met Cardinale als de schone die begeerd wordt door zowel de oude prins als diens neef.
IL GATTOPARDO viert dit jaar zijn 60ste jubileum en is nog altijd een magistraal historisch epos vol vergane pracht en praal.
Toegegeven, spijt is een lastig gevoel. Je wilt er niet in blijven hangen, zo stelt Johan Terryn. Maar het kan een geweldige bron van feedback zijn om in de toekomst betere beslissingen te nemen. Hij laat je in dit boek kennismaken met de vele verschillende gezichten van spijt en toont hoe groot de impact van spijt op ons leven kan zijn, in negatieve én in positieve zin. Bovendien reikt hij met zijn spijtverteringsstelsel een heel concrete methode aan om spijt stap voor stap los te laten. Zo blijf je niet nodeloos hangen in het verleden, maar kun je een stap wijzer de toekomst in.
Op het programma:
- Verwelkoming door Katrien Van Oost, uitgever Algemene Non-Fictie bij Lannoo
- Inleiding door Rika Ponnet
- Alexia Leysen gaat in gesprek met Johan Terryn
- Receptie & signeersessie
