HARD EIGHT

english below

Filmgeschiedenis vertelt het verhaal van films die constant verder bouwen op elkaar. Als één hedendaagse regisseur dat weet, is het wel Paul Thomas Anderson, PTA voor professionele doeleinden. In PTA & HIS MASTERS kijken we naar de officieuze filmische voorouders van Paul Thomas Anderson. We plaatsen de regisseur – een van de grootste Amerikaanse regisseurs van zijn generatie – naast de invloeden die hij ongegeneerd citeert in zijn werk. In PTA & HIS MASTERS linken we HARD EIGHT aan Jean-Pierre Melvilles BOB LE FLAMBEUR.

Het verhaal gaat dat PTA voldoende had aan twee dagen filmopleiding aan NYU om te beseffen dat hij zijn inschrijvingsgeld beter kon besteden. Hij stopte met school en gebruikte het geld om de kortfilm COFFEE & CIGARETTES (1993) te draaien. Zijn eerste langspeelfilm HARD EIGHT is gebaseerd op die kortfilm. PTA’s ervaring met het maken van die eerste langspeler was meteen een goeie leerschool in wat het echt betekent om een film te maken. Zijn film, die PTA eigenlijk SYDNEY had gedoopt, werd opnieuw gemonteerd door de studio Rysher Entertainment en kreeg de titel HARD EIGHT opgeplakt. Na vele gesprekken mocht PTA toch zijn eigen cut van de film uitbrengen, maar enkel onder de nieuwe titel HARD EIGHT. “Making the best possible movie is only half the job when being a director,” zei PTA over die ervaring. “The other half is dealing with all the egos involved.”

De film volgt veteraangokker Sydney (Philip Baker Hall) in Reno, die alle kneepjes van het vak kent. Hij ontmoet de berooide John (John C. Reilly) in een diner in de woestijn en neemt hem onder zijn vleugels. Onder het toeziend oog van surrogaatvader Sydney wordt John een succesvolle professionele gokker. Maar daar stopt Sydneys betrokkenheid niet. Hij helpt John ook om een relatie aan te knopen met serveerster Clementine (Gwyneth Paltrow). Hun geluk is echter van korte duur wanneer slechte vrienden en onvoorziene omstandigheden hun toekomst dwarsbomen.

PTA’s eerste film komt niet uit het niets. Hij liet zich inspireren door Franse meester Jean-Pierre Melvilles BOB LE FLAMBEUR, over carrièregokker Bob die zijn surrogaatzoon de klappen van de zweep aanleert. Deze klassieke heistfilm gaf niet enkel op narratief vlak vorm aan HARD EIGHT, maar ook op stilistisch vlak. Zo zie je scènes uit BOB LE FLAMBEUR bijna verderlopen in HARD EIGHT. Bijvoorbeeld wanneer Bobs protegé in een bar wordt aangesproken op het feit dat hij zich gedraagt zoals Bob. In HARD EIGHT is het Sydney die attent gemaakt wordt op zijn invloed op John. “We share the same tastes, I guess”, antwoord die nuchter. Net zoals in HARD EIGHT neemt Bob ook een jonge vrouw onder zijn hoede en worden de vrouw en Bobs surrogaatzoon verliefd. PTA  brengt ook stilistisch hulde aan Melvilles BOB LE FLAMBEUR. In de casino lounge in HARD EIGHT tovert PTA een vibrafoonspeler, die uit de casinoscène van BOB LE FLAMBEUR lijkt weg gestapt. Ook het design van de filmposter van HARD EIGHT is gebaseerd op die van BOB LE FLAMBEUR. En waar de Franse gangsterfilm begint met diëgetisch kerkklokkengeluid eindigt HARD EIGHT met Jon Brions Clementine’s Loop, opgebouwd uit klokkengeluid. Kortom: PTA’s Sydney dankt een schuld aan zijn voorganger Bob.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Film history is the story of films constantly building on one another. If one contemporary director knows this, it’s Paul Thomas Anderson, PTA for professional purposes. In PTA & HIS MASTERS we take a look at the unofficial filmic predecessors of Paul Thomas Anderson. We place the director – arguably one of the most important directors of his generation – next to the influences he unabashedly cites in his work. In PTA & HIS MASTERS we link HARD EIGHT to Jean-Pierre Melville’s BOB LE FLAMBEUR.

The story goes that PTA only needed two days attending the NYU film course to realise that he could think of better ways to spend his money. He dropped out and used the tuition fee to make the short film COFFEE & CIGARETTES (1993). His first feature film HARD EIGHT is based on this short film. PTA’s experience with creating his first feature length film turned out to be a great schooling in what it really means to make a movie. His film, which PTA had initially titled SYDNEY, was re-cut by the studio Rysher Entertainment and was retitled HARD EIGHT. After many talks, PTA was allowed to release his own cut of the film, but only using the new title. “Making the best possible movie is only half the job when being a director,” PTA said about that experience. “The other half is dealing with all the egos involved.”

HARD EIGHT follows veteran gambler Sydney (Philip Baker Hall) in Reno, who knows all the tricks of the trade. He meets the destitute John (John C. Reilly) in a diner in the desert and takes him under his wings. Under the tutelage of surrogate father Sydney, John becomes a successful professional gambler. But Sydney’s involvement in John’s life doesn’t stop there. He helps him to forge a relationship with waitress Clementine (Gwyneth Paltrow) as well. However, their happiness is short-lived when bad friends and unforeseen circumstances interfere with their future.

PTA’s first feature didn’t come out of nowhere. He was inspired by French master Jean-Pierre Melville’s BOB LE FLAMBEUR, about career gambler Bob who teaches his surrogate son the ropes. This classic heist movie doesn’t only shape HARD EIGHT on a narrative level, but in terms of style as well. You can almost see scenes from BOB LE FLAMBEUR continue in HARD EIGHT. For example Bob’s protégé is addressed in a bar about how much he acts like Bob. In HARD EIGHT Sydney is the one who’s told how much John mimics him. “We share the same tastes, I guess”, he responds. Much like in HARD EIGHT, Bob also takes in a young woman and the woman and Bob’s surrogate son fall in love. In terms of style, PTA conjures up a vibraphone player in the casino lounge HARD EIGHT who seems to have run out of BOB LE FLAMBEUR. Even the design of HARD EIGHT’s film poster is based on the style of BOB LE FLAMBEUR. And the French gangster film starts with the diegetic sound of church bells whereas HARD EIGHT ends with Jon Brion’s Clementine’s Loop, featuring bell sounds. In short: Bob ‘le flambeur’ walked so Sydney could run.