Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
THE QUIET GIRL (AN CAILÍN CIÚIN) is het ingetogen en betoverende debuut van de Ierse regisseur Colm Bairéad. De film vertelt een universeel verhaal over het vinden van je eigen plek, gezien door de ogen van de jonge Cáit. Zowel de Ierse taal als het prachtige landschap kleuren haar wereld.
Ierland 1981. Met opnieuw een kind op komst is er voor de jonge, introverte Cáit (Catherine Clinch) niet voldoende plek bij haar ouders. Ze wordt voor een zomer naar familie op het platteland gestuurd, waar ze liefdevol wordt opgevangen door tante Eibhlín (Carrie Crowley). Cáits stugge oom Seán (Andrew Bennett) heeft meer moeite met haar aanwezigheid. Langzamerhand ontdekt Cáit de geheimen van haar tante en nonkel. Toch bloeit ze open, maar aan elke zomer komt een einde.
THE QUIET GIRL werd genomineerd voor een Oscar voor Beste Buitenlandse Film. THE QUIET GIRL kreeg in The Guardian vijf sterren: 'A deeply moving tale of rural Ireland already feels like a classic.'
"Een van de mooiste films die we dit jaar gezien hebben." - Humo
Vier mensen treffen elkaar rond een zwembad bij een luxueuze villa in Saint-Tropez. Geliefden Marianne (Romy Schneider) en Jean-Paul (Alain Delon) krijgen bezoek van Harry, Marianne’s ex-minnaar, en zijn jonge, aantrekkelijke dochter Penelope (Jane Birkin). Wanneer Jean-Paul zijn begerig oog op Penelope laat vallen en de jaloezie tussen alle partijen hoog oploopt, gaat alles mis.
"A tour de force of sexual longing and controlled suspense." - Peter Bradshaw, The Guardian
"This is a deliciously languid, slinkily unsettling affair." - Trevor Johnston, Time Out
THE QUIET GIRL (AN CAILÍN CIÚIN) is het ingetogen en betoverende debuut van de Ierse regisseur Colm Bairéad. De film vertelt een universeel verhaal over het vinden van je eigen plek, gezien door de ogen van de jonge Cáit. Zowel de Ierse taal als het prachtige landschap kleuren haar wereld.
Ierland 1981. Met opnieuw een kind op komst is er voor de jonge, introverte Cáit (Catherine Clinch) niet voldoende plek bij haar ouders. Ze wordt voor een zomer naar familie op het platteland gestuurd, waar ze liefdevol wordt opgevangen door tante Eibhlín (Carrie Crowley). Cáits stugge oom Seán (Andrew Bennett) heeft meer moeite met haar aanwezigheid. Langzamerhand ontdekt Cáit de geheimen van haar tante en nonkel. Toch bloeit ze open, maar aan elke zomer komt een einde.
THE QUIET GIRL werd genomineerd voor een Oscar voor Beste Buitenlandse Film. THE QUIET GIRL kreeg in The Guardian vijf sterren: 'A deeply moving tale of rural Ireland already feels like a classic.'
"Een van de mooiste films die we dit jaar gezien hebben." - Humo
Toen Lou Reed in 1973 Berlin uitbracht, werd de conceptplaat nog neergesabeld wegens ’te depri’, maar 50 jaar na de release en 10 jaar na het overlijden van Lou Reed wordt het album beschouwd als hét meesterwerk uit ’s mans cataloog en een absolute rockklassieker.
Maar liefst 33 jaar moesten Lou Reed en zijn fans wachten op het concert dat in deze film gepresenteerd wordt. Regisseur Julian Schnabel filmde in 2006 vijf nachten lang in het New Yorkse St. Ann's Warehouse. Schnabel liet zijn dochter de impressionistische filmpjes met actrice Emmanuele Seigner maken die tijdens het optreden geprojecteerd werden.
De concertfilm is een sober gehouden registratie van een mythisch optreden met Lou Reed in topvorm. Puur en rechtstreeks, en in formidabele geluidskwaliteit.
River, een twintigjarige jongeman, wordt wakker op de psychiatrische afdeling na een bijna fatale overdosis. Hij weet niet meer hoe hij daar terecht is gekomen en wie hij is. Maar al gauw begint zijn geheugen terug te keren en herinnert hij zich een belofte om de tante te helpen van een drugsverslaafde vriend die zelfmoord heeft gepleegd.
Vier mensen treffen elkaar rond een zwembad bij een luxueuze villa in Saint-Tropez. Geliefden Marianne (Romy Schneider) en Jean-Paul (Alain Delon) krijgen bezoek van Harry, Marianne’s ex-minnaar, en zijn jonge, aantrekkelijke dochter Penelope (Jane Birkin). Wanneer Jean-Paul zijn begerig oog op Penelope laat vallen en de jaloezie tussen alle partijen hoog oploopt, gaat alles mis.
"A tour de force of sexual longing and controlled suspense." - Peter Bradshaw, The Guardian
"This is a deliciously languid, slinkily unsettling affair." - Trevor Johnston, Time Out
In LE BLEU DU CAFTAN toont regisseur Maryam Touzani dat liefde verschillende vormen kan aannemen. De fenomenale acteerprestaties van Saleh Bakri en de Belgische actrice Lubna Azabal zorgen samen met de prachtige cinematografie voor een aangrijpende, warme en universele film.
Halim (Saleh Bakri) heeft samen met zijn vrouw Mina (Lubna Azabal) een traditionele kaftanwinkel in de medina van Salé, Marokko. Zijn authentieke handwerk levert schitterende kaftans op. Hun hele huwelijk lang leven ze al met een geheim, maar desondanks heeft het echtpaar een enorme genegenheid voor elkaar. Mina's ziekte en de komst van Youssef, een nieuwe leerling die het vak wil leren, zorgen er voor dat dit fragiele evenwicht onder druk komt te staan. Verenigd in hun liefde, helpen ze elkaar om hun angsten onder ogen te zien.
LE BLEU DU CAFTAN werd in Cannes met een staande ovatie ontvangen en won de prijs van de kritiek in het Un Certain Regard-programma.
"Een aanmoediging om lief te hebben, over alle grenzen heen." - Humo
"Met blikken en gebaren vertellen ze wat niet wordt benoemd en verraden ze wat hun personages niet gezegd krijgen." - Knack Focus
"In een warme fotografie brengt de maakster met zorg de kwetsbaarheid van de onderlinge verhoudingen in beeld." - De Standaard
"'Le Bleu du Caftan' glijdt even teder en geduldig over de relatie tussen de echtgenoten als Halims handen over de stof en gouddraad die hij naait." - De Tijd
"A hugely compassionate and emotionally satisfying movie." Cath Clarke, The Guardian
In LE BLEU DU CAFTAN toont regisseur Maryam Touzani dat liefde verschillende vormen kan aannemen. De fenomenale acteerprestaties van Saleh Bakri en de Belgische actrice Lubna Azabal zorgen samen met de prachtige cinematografie voor een aangrijpende, warme en universele film.
Halim (Saleh Bakri) heeft samen met zijn vrouw Mina (Lubna Azabal) een traditionele kaftanwinkel in de medina van Salé, Marokko. Zijn authentieke handwerk levert schitterende kaftans op. Hun hele huwelijk lang leven ze al met een geheim, maar desondanks heeft het echtpaar een enorme genegenheid voor elkaar. Mina's ziekte en de komst van Youssef, een nieuwe leerling die het vak wil leren, zorgen er voor dat dit fragiele evenwicht onder druk komt te staan. Verenigd in hun liefde, helpen ze elkaar om hun angsten onder ogen te zien.
LE BLEU DU CAFTAN werd in Cannes met een staande ovatie ontvangen en won de prijs van de kritiek in het Un Certain Regard-programma.
"Een aanmoediging om lief te hebben, over alle grenzen heen." - Humo
"Met blikken en gebaren vertellen ze wat niet wordt benoemd en verraden ze wat hun personages niet gezegd krijgen." - Knack Focus
"In een warme fotografie brengt de maakster met zorg de kwetsbaarheid van de onderlinge verhoudingen in beeld." - De Standaard
"'Le Bleu du Caftan' glijdt even teder en geduldig over de relatie tussen de echtgenoten als Halims handen over de stof en gouddraad die hij naait." - De Tijd
"A hugely compassionate and emotionally satisfying movie." Cath Clarke, The Guardian
Elvis-wannabe Clarence (Christian Slater) werkt in een stripboekenwinkel, en brengt het grootste deel van z’n vrije tijd door in de bioscoop waar hij kungfufilms kijkt. Op een dag ontmoet hij callgirl Alabama (Patricia Arquette) en ze worden verliefd. Voordat het koppel aan hun leven samen kan beginnen, moet Clarence eerst afrekenen met Alabama’s pooier Drexl Spivey (Gary Oldman). Tijdens de tumultueuze confrontatie met de pooier komt Clarence per ongeluk in het bezit van een koffer maffiacocaïne. Hij ziet dit – onder invloed van zijn grote held Elvis – als de kans op een nieuw begin en het koppel beslist de drugs te verkopen in Hollywood. Naar een script van Quentin Tarantino. Op 35mm!
Clarence Worley (Christian Slater): I'm no fag, but Elvis was good lookin'. He was fuckin' prettier than most women. I always said if I ever had to fuck a guy... I mean had to cuz my life depended on it... I'd fuck Elvis.
"Anybody who talks about True Romance has to start with the writing. It's dazzling. In scene after scene, Tarantino surprises the audience even while coming up with dialogue that rings much more true than anything you could have anticipated." - Mick LaSalle, San Francisco Chronicle
"This is the best film Quentin Tarantino never made." - Mark Kermode, The Guardian
"It’s pure Tarantino: a full-throttle blast of bloody action and verbal fireworks." - Peter Travers, Rolling Stone
In LE BLEU DU CAFTAN toont regisseur Maryam Touzani dat liefde verschillende vormen kan aannemen. De fenomenale acteerprestaties van Saleh Bakri en de Belgische actrice Lubna Azabal zorgen samen met de prachtige cinematografie voor een aangrijpende, warme en universele film.
Halim (Saleh Bakri) heeft samen met zijn vrouw Mina (Lubna Azabal) een traditionele kaftanwinkel in de medina van Salé, Marokko. Zijn authentieke handwerk levert schitterende kaftans op. Hun hele huwelijk lang leven ze al met een geheim, maar desondanks heeft het echtpaar een enorme genegenheid voor elkaar. Mina's ziekte en de komst van Youssef, een nieuwe leerling die het vak wil leren, zorgen er voor dat dit fragiele evenwicht onder druk komt te staan. Verenigd in hun liefde, helpen ze elkaar om hun angsten onder ogen te zien.
LE BLEU DU CAFTAN werd in Cannes met een staande ovatie ontvangen en won de prijs van de kritiek in het Un Certain Regard-programma.
"Een aanmoediging om lief te hebben, over alle grenzen heen." - Humo
"Met blikken en gebaren vertellen ze wat niet wordt benoemd en verraden ze wat hun personages niet gezegd krijgen." - Knack Focus
"In een warme fotografie brengt de maakster met zorg de kwetsbaarheid van de onderlinge verhoudingen in beeld." - De Standaard
"'Le Bleu du Caftan' glijdt even teder en geduldig over de relatie tussen de echtgenoten als Halims handen over de stof en gouddraad die hij naait." - De Tijd
"A hugely compassionate and emotionally satisfying movie." Cath Clarke, The Guardian
Toen Lou Reed in 1973 Berlin uitbracht, werd de conceptplaat nog neergesabeld wegens ’te depri’, maar 50 jaar na de release en 10 jaar na het overlijden van Lou Reed wordt het album beschouwd als hét meesterwerk uit ’s mans cataloog en een absolute rockklassieker.
Maar liefst 33 jaar moesten Lou Reed en zijn fans wachten op het concert dat in deze film gepresenteerd wordt. Regisseur Julian Schnabel filmde in 2006 vijf nachten lang in het New Yorkse St. Ann's Warehouse. Schnabel liet zijn dochter de impressionistische filmpjes met actrice Emmanuele Seigner maken die tijdens het optreden geprojecteerd werden.
De concertfilm is een sober gehouden registratie van een mythisch optreden met Lou Reed in topvorm. Puur en rechtstreeks, en in formidabele geluidskwaliteit.
You’ve seen all kinds of movies, but you’ve never seen anything like THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW! Een eerbetoon aan de scifi en horror B-films van de jaren ‘30 tot ‘60 met – na het megasucces van onze vertoning vorige zomer – opnieuw een unieke samenwerking met Send In The Clowns.
Brad en Janet krijgen autopech tijdens een storm in een onherbergzaam gebied en komen terecht in het kasteel van Dr. Frank-N-Furter, een sweet transvestite scientist from Transsexual, Transylvania. Hun onschuld wordt op de proef gesteld wanneer ze terechtkomen bij de groep wilde personages, waaronder een rockende motard (Meat Loaf!) en een enge butler. Aan de hand van uitbundige dans- en rocknummers, met een live performance door de drags van SEND IN THE CLOWNS, onthult Dr. Frank-N-Furter zijn laatste creatie: een gespierde man genaamd Rocky.
"THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW is the ultimate cult movie. The first. The biggest. The one cult movie to rule them all." - Larushka Ivan-Zadeh, BBC
Op het einde van de 19de eeuw komt de jonge, ambitieuze Deense priester Lucas aan in IJsland. Hij heeft de opdracht een kerk te bouwen in een afgelegen dorp en ondertussen de bevolking te fotograferen. Hij wordt vergezeld door lokale gids Ragnar die al snel duidelijk maakt dat hij niets van Denen moet hebben. Het weerbarstige landschap en het tekort aan slaap door de immer schijnende zomerzon beginnen hun tol te eisen. Hoe verder Lucas zich in het onherbergzame landschap waagt, hoe meer hij afdwaalt van zijn doel, zijn missie en zijn moraal.
Alice droomt graag weg in haar eigen fantasie. Wanneer ze op een dag een groot wit konijn opmerkt, volgt ze hem en tuimelt zo Wonderland binnen.
In deze wereld stuit ze op de meest bizarre figuren, zoals Twiedeldie en Twiedeldom, de Kolderkat, de manische Gekke Hoedenmaker en Maartse Haas. Al deze figuren nodigen Alice uit voor een theepartijtje. Daar ontmoet Alice de beruchte Hartenkoningin met haar betoverende kaartspel. Zal Alice haar weg naar huis terugvinden? Of krijgt de Hartenkoningin haar zin en moet ze voor altijd in Wonderland blijven?
Op het einde van de 19de eeuw komt de jonge, ambitieuze Deense priester Lucas aan in IJsland. Hij heeft de opdracht een kerk te bouwen in een afgelegen dorp en ondertussen de bevolking te fotograferen. Hij wordt vergezeld door lokale gids Ragnar die al snel duidelijk maakt dat hij niets van Denen moet hebben. Het weerbarstige landschap en het tekort aan slaap door de immer schijnende zomerzon beginnen hun tol te eisen. Hoe verder Lucas zich in het onherbergzame landschap waagt, hoe meer hij afdwaalt van zijn doel, zijn missie en zijn moraal.
In een serie van acht mystieke vignetten laat Japans grootmeester Akira Kurosawa kijken in zijn eigen onderbewuste. Geïnspireerd door Kurosawa’s dromen en de Japanse folklore maakt de kijker in DREAMS een reis door de verbeelding van de filmmaker. Scènes van een jongetje dat stuit op een huwelijk tussen vossen in een bos, een soldaat die de geesten van oorlogsslachtoffers confronteert of de panne van een kerncentrale die een kustlandschap in radioactieve gassen hult, worden in elkaar geweven met reflecties van de regisseur op de verlossende kracht van creatie.
Op het einde van de 19de eeuw komt de jonge, ambitieuze Deense priester Lucas aan in IJsland. Hij heeft de opdracht een kerk te bouwen in een afgelegen dorp en ondertussen de bevolking te fotograferen. Hij wordt vergezeld door lokale gids Ragnar die al snel duidelijk maakt dat hij niets van Denen moet hebben. Het weerbarstige landschap en het tekort aan slaap door de immer schijnende zomerzon beginnen hun tol te eisen. Hoe verder Lucas zich in het onherbergzame landschap waagt, hoe meer hij afdwaalt van zijn doel, zijn missie en zijn moraal.
Led Zeppelin, de Engelse pioniers van de hardrock, nemen je mee op een reis van muziek en verbeelding. Met hun combinatie van blues en rock zijn ze niet meer weg te denken uit de muziekgeschiedenis. LED ZEPPELIN: THE SONG REMAINS THE SAME combineert beelden van Zeps legendarische concert in Madison Square Garden in 1973 met interviews en hallucinerende scènes die gebaseerd zijn op de fantasieën van de bandleden. Op de herkenbare tonen van Stairway to Heaven, Dazed and Confused, Whole Lotta Love en vele andere.
De naïeve Franse politieagent Nestor Patou wordt overgeplaatst naar de rosse buurt van Parijs. Wanneer hij een verdacht hotelletje in het vizier krijgt, organiseert hij een razzia waarna alle vrouwen naar het politiebureau worden overgebracht. Jammer genoeg ontmantelt hij op die manier ook het goed geoliede systeem dat de politie en de vakbond van de pooiers hebben opgezet. Wanneer ook zijn politiecommissaris wordt opgepakt in het bordeel, wordt Nestor ontslagen. In een dronken bui sluit hij vriendschap met prostituee Irma, geeft haar uitbuitende pooier een pak rammel en wordt zo Irma’s nieuwe pooier. Nestor wil Irma eigenlijk van de straat af en bedenkt een plan. Hij creëert een rijk alter ego, die haar enige klant wordt.
Deze bruisende romantische komedie was een van de grootste kassuccessen van de jaren 60. Shirley MacLaine is zoals steeds onweerstaanbaar, en de chemie tussen haar en de hilarische Jack Lemmon spat ook nu – na THE APARTMENT – van het scherm.
"There are scintillating performances by Jack Lemmon and Shirley MacLaine, a batch of jovial supporting portrayals, a striking physical production and a number of infectious comedy scenes." - Variety, Dec 31, 1962
"Billy Wilder is a great director and you can't find too many actresses better than Shirley MacLaine, so when Jack Lemmon appears on the screen, the triple-treat is complete." - Marlene Matouk, Tampa Bay Times, 22 Jul 1963
In VERA, dat vorig jaar op het filmfestival van Venetië in première ging, volgen we Vera Gemma; dochter van de bekende en beruchte Italiaanse cultacteur Giuliano Gemma. Met vallen en opstaan probeert Vera een leven én carrière uit te bouwen vanuit de monumentale schaduw van haar familie. Zelfs bij de mannen in haar leven kan ze niet zeker zijn of ze haar willen om wie ze is of om wat ze voor hen kan betekenen. Wanner Vera in een auto-ongeluk verzeild geraakt, besluit ze zich te bemoeien met het leven de jongen die ze aanrijdt. Hun levens verschillen echter dermate dat haar omgeving nu aan de intenties van Vera begint te twijfelen. VERA is een portret van een cultuur die betoverend lijkt, maar waarin misbruik steevast op de loer ligt. Is in deze context een daad van naastenliefde ondanks alles mogelijk?
Salomè, de promiscue dochter van koningin Herodias, wordt begeerd door haar verdorven stiefvader, koning Herodes Antipas. Wanneer haar verleidingspoging van Johannes de Doper mislukt, gaat ze in op de wens van haar stiefvader via de beroemde dans der zeven sluiers. Daarvoor eist ze wel dat Herodes Johannes de Doper vermoordt.
Ontblote konten die met veren klapjes krijgen, beschilderde gezichten die wel buitenaardse planeten lijken, gekleurde filters en stroboscopisch licht, huid die uit elkaar valt en een Christus die zichzelf aan het kruis probeert te nagelen. Dit alles in Carmelo Bene’s subversieve, haast psychedelische intepretatie van het bekende toneelstuk van Oscar Wilde dat zelf ook al niet hoegenaamd uitblonk in consistentie. SALOMÈ is een aanval op de zintuigen dat het overbekende verhaal uit het Nieuwe Testament update met een woelige, 20e-eeuwse sensibiliteit om de politieke ondertonen sardonisch te laten ontsporen.
De wereldberoemde bioloog Etienne Alexis stelt zich verkiesbaar om de nieuwe President van Europa te worden. Zijn campagne is opgebouwd rond zijn onderzoek naar kunstmatige inseminatie waarmee hij de mens wil moderniseren door alle morsige passie overbodig te maken. Wanneer hij een picknick organiseert met zijn aanstaande vrouw, ontmoet hij echter het boerenmeisje Néné. Zij en zelfs de natuur zelve, zullen roet in het eten gooien van deze slechts op het eerste zicht rationele mens.
LA PIVELLINA (ofwel “het kleintje”) speelt zich af in de guurdere buitenwijken van Rome waar een familie circusperformers zich ontfermt over een kind dat op een dag door de moeder op straat gevonden wordt. Niemand weet waar het kleintje vandaan komt of wat haar geschiedenis is en hoewel de vader het televisienieuws nauw in de gaten houdt in de hoop aanwijzingen over het kleintje te krijgen, wordt het kind algauw in het gezin opgenomen en met liefde en genegenheid overladen. Tot op een dag bericht komt dat de biologische moeder van het kind “het kleintje” weer komt ophalen. In de traditie van het Italiaanse neorealisme is LA PIVELLINA een oefening in schoonheid en humanisme op een plek waar deze niet snel gezocht wordt.
In het Peru van de 18e eeuw laat de stadhouder een gouden koets overkomen als cadeau. Niet voor zijn vrouw maar voor de actrice Camilla (Anna Magnani, voor wiens starpower Renoir de film bedacht). Op haar beurt schenkt Camilla het gouden gedrocht aan de bisschop van Lima. De koets komt aldus het web van politieke, sociale en amoureuze spanningen te vertegenwoordigen waarin de personages zich tot elkaar moeten verhouden. Verhoudingen die des te verwarrender worden wanneer de acteurstroep waartoe Camilla behoort de grenzen tussen leven en spel, tussen zijn en acteren steeds nauwer begint op te zoeken.
Een documentaire over de controversiële documentaire ANNA uit 1972. Veertig jaar na datum krijgt Anna haar achternaam terug in dit video-essay waarin de methodes en ethische codes van destijds onderzocht worden. Constanze Ruhm probeert de vragen die iedereen bij het kijken van de originele film heeft helder te krijgen en zelf een poging te doen er antwoorden op te formuleren.
De naar verluidt eerste Italiaanse film die op video werd opgenomen, is een even controversieel als confronterend portret van Anna, een dakloos meisje van zestien dat zwanger is en door de filmmakers in huis wordt gehaald. Aan de hand van deze nieuwe technologie hadden de filmmakers de vrijheid de gesprekken die ze met Anna over het marxisme en kolonialisme voerden ongeëdit op te nemen. Het resultaat is een hypnotiserende ervaring waarbij de ogenschijnlijke cinéma véritéstijl steeds vaker barsten lijkt te vertonen en Anna zelf, als onderwerp, steeds weerbarstiger begint tegen te spartelen. In welke mate impliceren de filmmakers zichzelf in de zaken die ze hoopten aan te kaarten? Zijn goede bedoelingen genoeg en zijn hun bedoelingen goed genoeg? Maar vooral: in hoeverre krijgt Anna de kans zelf naar de makers terug te staren? En welke rol spelen wij daarbij als publiek?
Gedesillusioneerd door de lauwe ontvangst die Hollywood hem gunde, trok Renoir voor zijn laatste film buiten Frankrijk naar India. THE RIVER, gebaseerd op de memoires van Rumer Godden, volgt het leven van drie jonge vrouwen in India. Elk van hen heeft een andere relatie tot het land dat destijds nog een Britse kolonie was en elk van hen dient dan ook een eigen manier te vinden om doorheen de spanningen tussen de koloniale en inheemse culturen te navigeren. THE RIVER is een verhaal van liefde haar obstakels, geboetseerd op de mal van de hindoeïstische filosofie die een constante cyclus tussen dood en wedergeboorte voorstaat. Renoir geeft de kleurenrijkdom van India in haast impressionistisch Technicolor weer.
Een bourgeois gezin uit Parijs leent een auto om een dag naar het platteland te gaan. Zowel de moeder als de dochter beleven die namiddag een amoreuze ontmoeting. In deze, nooit echt afgewerkte, maar tien jaar na datum van opname alsnog uitgebrachte, kortfilm presenteert Renoir een confrontatie tussen de schilderkunst van zijn vader en de schrijfkunst van Guy de Maupassant, twee grote namen uit de Franse kunstwereld die elkaar kenden maar “niets gemeen hadden”. Het resultaat is een even kluchtige als melancholische meditatie over het verstrijken der tijd en dat ene moment dat we ons nog jarenlang zullen herinneren.
LA GRANDE ILLUSION
Als zeker Joseph Goebbels je film aanduidt als “cinemateografische publieke vijand nummer 1”, moet je wel goed bezig zijn en dit is exact wat er gebeurde met RenoirsLA GRANDE ILLUSION; een film over die andere, eerdere oorlog maar vooral een film over menselijke solidariteit en het humanistische geloof dat ondanks alles de mens niet een wolf voor zijn medemens is. De actie van LA GRANDE ILLUSION speelt zich af in een gevangenis voor soldaten ver weg van het front van de Eerste Wereldoorlog waar de geschiedenis haar bloedige gang gaat. Fransen en Duitsers verblijven noodgedwongen in elkaars nabijheid, eerder gescheiden door klassenverhoudingen dan nationaliteit. De gevangenen bedenken een plan om te ontsnappen en dat levert enkele van de meest memorabele en gekopieerde scènes uit Renoirs universum op. Het graven van de tunnel is een race tegen de tijd en dan nog is het vraag wat gedaan eenmaal buiten de muren.
Capt. de Boeldieu (Pierre Fresnay): “A quoi sert un terrain de golf ? A jouer au golf. Un court de tennis ? A jouer au tennis. Eh bien un camp de prisonniers, ça sert à s'évader”
“Renoir, the grand humanist filmmaker, spoke for all that’s best about people at a time when people were in danger of becoming their worst.” – Lisa Schwarzbaum, Entertainment Weekly
“The script sears like a whip-crack, with one-liners peppering the action, yet never getting in the way of the film’s emotional depth.” – Amber Wilkinson, Eye for Film
“A deeply compassionate, never sentimentalized threnody for the European aristocracy rendered obsolete as the dodo bird by WWI’s catastrophic carnage, Jean Renoir’s Grand Illusion now stands as a universally recognized masterpiece, consistently ranked near the top in annual polls and film critics’ lists.” – Budd Wilkins, Slant Magazine
Een nieuwe Renoir, een nieuwe driehoeksverhouding! Met zijn laatste Amerikaanse productie wilde Renoir ‘een liefdesverhaal louter voortgestuwd door passie maken’ en het resultaat was THE WOMAN ON THE BEACH. Een strandmeester die door zijn ervaringen in de Tweede Wereldoorlog aan PTSD lijdt, ontmoet op een dag een donkerharige vrouw (Joan Bennett) te paard galloperend over het strand. In tegenstelling tot het brave meisje dat thuis op hem wacht, weet deze schoonheid hem wel te overdonderen. Minpunt is dan weer dat zij thuis een man heeft zitten; een oude schilder die door zijn vrouw tijdens een ruzie aangevallen werd en zijn zicht verloren is. De badmeester, wier emotionele toestand sowieso al labiel was, komt vast te zitten in het manipulatieve spel van de vrouw en haar echtgenoot. Een spel dat misschien wel gewoon liefde heet.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog deserteert Pasuqalino Frafuso uit het Italiaanse leger waarna hij in een Duits gevangenenkamp terechtkomt. Daar doet hij alles om te overleven waaronder het zo smeuïg mogelijk opdissen van zijn levensverhaal. We maken via flashbacks kennis met zijn zeven lelijke zusters waarvan hij een van de minnaars dood waardoor hij wordt opgesloten in een gesticht voor geestelijk gestoorden. Daar vergrijpt hij zich aan één van zijn medegevangenen waarna hij de keuze krijgt naar de gevangenis te gaan of zich aan te sluiten bij het Italiaanse leger. Met deze scabreuze schelmenkomedie verzekerde Lina Wertmüller zich als eerste vrouw ooit van een nominatie voor Beste Regisseur op de Academy Awards.
Een vier generaties omvattend epos, volledig opgenomen in Lombardije in het plaatselijke dialect, dat in 1980 de Gouden Palm won op het Filmfestival van Cannes. In een enkel jaar tijd worden kinderen geboren, sterven ouderen, trouwen jonge geliefden en volgen de landbewerkers de cyclus der seizoenen zoals zij dat al eeuwen doen. Wanneer een vader een boom omhakt om houten klompen voor zijn zoon te maken zodat deze naar school kan gaan, komt de landeigenaar dit op het spoor waardoor de families die van het land leven oog in oog met hun fragiele economische situatie komen te staan.
Gebaseerd op de memoires van de bekende Italiaanse linguist Gavino Ledda, vertelt PADRE PADRONE het verhaal van de emancipatie van een herdersjongen door de taal die hem wordt aangereikt. Opgroeiend als herder onder het juk van een dominante vader, schotelen de gebroeders Taviani ons een portret voor van een klasse die door armoede geteisterd wordt. In contrast daarmee is er de schoonheid van het Italiaanse platteland dat in al haar aardsheid wordt weergegeven. Aanvankelijk opgenomen voor de televisie, en daarom geschoten op 16mm, won PADRE PADRONE de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes. Juryvoorzitter dat jaar was Roberto Rosselini wiens Paisà de regisseursbroers jaren eerder had geïnspireerd tot de gelofte: als we over tien jaar zelf geen films maken, kopen we een geweer om er een einde aan te maken. De noodzaak ondanks alles iets van het leven te maken is wat er in PADRE PADRONE op het spel staat.
Toni trekt van Italië naar het zuiden van Frankrijk op zoek naar werk. Hij vindt onderdak bij Marie en de twee worden geliefden. Wanneer hij de Spaanse arbeidster Josepha leert kennen, valt hij voor haar, maar die liefde is onbeantwoord. Josepha trouwt met de rijke maar wrede Albert, terwijl Toni met Marie huwt. Ondanks alles blijft Toni’s obsessie met Josepha enkel groeien. Wanneer Albert steeds gewelddadiger wordt, zoekt Josepha een uitweg.
Jean Renoirs TONI wordt beschouwd als een belangrijke voorloper van de Italiaanse neorealistische beweging en de Franse nouvelle vague, met een cast van niet-professionele acteurs, een shoot op locatie, rechtstreekse geluidsopname en een focus op het arme immigranten- en arbeidersmilieu. Het was Renoirs wens om “a style as close as possible to that of daily encounters” te bekomen met de film.
De film is een van regisseur Wes Andersons favoriete films: “TONI, that’s Jean Renoir before GRAND ILLUSION, before RULES OF THE GAME. It’s very beautiful, kind of lyrical and very sad. A great Renoir movie.”
ENG The film is in French with English subtitles
Toni emigrates from Italy to the South of France in search of work. He rents a room from Marie and the two become lovers. When he meets the Spanish worker Josepha, he immediately falls in love with her, but his love is unrequited. Josepha marries the rich but cruel Albert, while Toni marries Marie. However, his obsession with Josepha only grows. When Albert becomes increasingly violent, Josepha searches for a way out.
Jean Renoir’s TONI is often called a precursor to the French nouvelle vague and the Italian neo-realist movement, with its use of non-professional actors, a location shoot, direct sound recording and a focus on the poor immigrant workers milieu. It was Renoir’s wish to recreate “a style as close as possible to that of daily encounters”.
The movie is one of director Wes Anderson’s favourite films: “TONI, that’s Jean Renoir before GRAND ILLUSION, before RULES OF THE GAME. It’s very beautiful, kind of lyrical and very sad. A great Renoir movie.”
In een klassiek Franse komediestijl, brengt Renoir de hem kenmerkende thema’s als klasse, vrijheid en de schijnheiligheid van de bourgeoisie samen in BOUDU SAUVÉ DES EAUX. Boudu (Michel Simon) is een clochard die zichzelf uit wanhoop over de economische depressie van de jaren ’30 van de Pont des Arts wil smijten, maar wordt tegengehouden door boekverkoper Edouard Lestingois. Deze laatste neemt Boudu in huis en vat het plan op de clochard My Fair Lady-gewijs om te toveren tot een heus heertje. Gelukkig blijkt Boudu weerbarstiger dan de regels van de welvoeglijkheid en stort hij zijn gastgezin met zijn strapatsen in chaos. Een comedy of manners waarin Renoir’s sympathie duidelijk bij de vrijbuiter ligt.
Een ongelukkig getrouwde bankbediende valt voor een prostituee, gaat uit stelen om aan haar grillen te voldoen en doodt haar in een vlaag van jaloezie. Hij slaagt erin de verdenking op haar pooier te laden…
LA CHIENNE, een van de vroege meesterwerken van Jean Renoir, balanceert tussen komedie en drama en Michel Simon bespeelt moeiteloos beide registers. Deze eerste op locatie gedraaide Franse klankfilm loopt al vooruit op het poëtisch-realisme.
Montmartre, Parijs; de buurt waar bohemia en de onderwereld elkaar ontmoeten. Maurice Legrand heeft schildersambities maar komt aan de kost als kassamedewerker. Zijn vrouw haat hem en laat geen kans onbenut om hem te vernederen. Na een bezoek aan een restaurant, waarbij de Moulin Rouge op de achtergrond een cameo maakt, ontmoet Maurice Lulu, een prostituee, die door haar broer fysiek wordt aangevallen. Of hebben de twee een andere relatie? Maurice begint een affaire met Lulu en uiteraard kan dit alleen maar aflopen met verraad, oplichting en moord. In zijn tweede geluidsfilm, met enkel ter plaatse opgenomen geluiden, verfijnt Jean Renoir de lange shots die hij later nog complexer zal maken. LA CHIENNEis een even romantisch als sociologisch verfijnd portret van een milieu waar passie hoogtij viert tot (klassen)justitie moet tussenkomen.
Rimini, Italië. Daniele (Alain Delon) kan ondanks enkele onverklaarbare gaten in zijn CV beginnen als substituutleerkracht in een school. Daar raakt hij geïntrigeerd door Vanina, een studente van hem, in wiens jeugdigheid hij zijn eigen gemiste kansen meent te herkennen. Daniele woont samen met Monica wier depressieve buien hem het huis uit jagen. Hij leert een groep mannen kennen die vooral gepassioneerd blijken door snelle wagens en nog snellere vrouwen. Een van hen, Gerard, blijkt de minnaar van Vanina. Daniele raakt steeds meer verstrikt in de immorele intriges waarvoor het zonnige Rimini het perfecte, constrasterende decor blijkt.
De psychoanalyse mag dan wel de grootste misdaad van de twintigste eeuw zijn, onder haar invloed ontstonden desondanks enkele meesterwerken waarvan de films van Dario Argento tot de meest genietbare behoren. In PROFONDO ROSSO — door kenners beschouwd als Argento’s grootste bijdrage aan het giallo-genre — volgen we Marcus Daly (David Hemmings) een pianist die toevallig getuige is van de moord op een paranormaal medium waarna hij zelf het volgende slachtoffer van de moordenaar wordt. In een voor Argento kenmerkend kat-en-muisspel moet Daly de identiteit van de moordenaar weten te achterhalen vooraleer deze iedereen in zijn omgeving heeft omgebracht.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Deze voorstelling maakt deel uit van de expo Museum Spelen in het M HKA van zaterdag 10 juni tot zondag 17 september 2023.
Een ticket voor deze voorstelling geeft ook toegang tot de expo.
In Segio Leone’s thematisch los verweven trilogie zit GIÙ LA TESTA! geprangd tussen de meer bekende epossen ONCE UPON A TIME IN THE WEST en Once Upon a Time in America waardoor er soms ook naar verwezen wordt als Once Upon a Time … the Revolution!. In dit middelste deel speelt de actie zich af tegen de achtergrond van de Mexicaanse Revolutie. Juan Miranda (Rob Steiger), een Mexicaanse outlaw aan het hoofd van een bende, en John Mallory (James Coburn), een uit Groot-Brittannië gevluchte Ierse revolutionair, besluiten de handen in elkaar te slaan teneinde van de sociale onrust gebruik te maken om de grootste bank van Mexico te overvallen. Alleen blijkt bij aankomst de bank niet met goud maar met politieke gevangen gevuld te zijn. Hierdoor worden beide mannen, die elkaar sowieso al niet vertrouwden, meegezogen in het geweld en de politieke strubbelingen van de steeds meer ontsporende revolutie die uiteindelijk altijd haar eigen kinderen opvreet.
