Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
Met Janneke de Bijl, Fredy Massamba, Karim Shatla, Amina Belôrf & Radu Isak
weerwoord, music
comedy
archief
‘Nuff Said werd groot in Antwerpen en vertakte de afgelopen 15 jaar naar podia in Genk, Turnhout, Rotterdam en Amsterdam.
Dit seizoen kan je terug elke maand op ‘Nuff Said in De Studio terecht voor een nieuwe show met verse namen. Van comedy en hiphop tot jazz en spoken word.
Huisband Lucid Lucia Collective brengt elke editie een feest van jazz, funk en groove. Johan Petit is jullie host van de avond.
Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
3BA Kostuumontwerp van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten neemt De Studio over! Negen studenten verblijven een week lang in het gebouw en experimenteren met installaties en performances in het verlengde van hun artistieke praktijk. Dit zal niet noodzakelijk resulteren in een afgewerkte voorstelling maar eerder in een avond met verschillende happenings. Je bent van harte uitgenodigd om getuige te zijn van hun pogingen en je onder te dompelen in hun wereld.
Mr. Badii is van plan om zelfmoord te plegen en is wanhopig op zoek naar iemand die hem daarbij wilt helpen, tegen betaling. Hij heeft zijn graf al gegraven, in de bergen onder een kersenboom, maar heeft iemand nodig om hem na de daad te begraven. Iedereen die hij aanspreekt om hulp weigert. Uiteindelijk ontmoet hij een Turkse taxidermist, met een zieke zoon, die een tijd geleden zelf een zelfmoordpoging deed. TASTE OF CHERRY won de Palme d’Or op Cannes in 1997. Vertoning op 35mm.
Mochten ze nog leven, dan zou Marcel Duchamp zich waarschijnlijk bezig-houden met memes maken, zou Hugo Ball een YouTube-kanaal hebben en zou Paul van Ostaijen shitposten op Twitter.
Als een samenleving de kunst krijgt die ze verdient, hoeft het niet te verwonderen dat we vandaag op het internet zoveel absurde nonsens zien. Wat is PC (political correctness)? Hoe is een onnozele kikker de mascotte van extreemrechts kunnen worden? Hoe kan het dat generatie Z op donderdag voor het klimaat gaat betogen en vrijdag (politiek incorrecte) cringy memes deelt?
Bas Vanderschoot en Jeff Aendenboom duiken in the rabbithole van het internet om zo the the memeing of life te vinden, te bevragen, door elkaar te halen, om te draaien, weer in elkaar te steken om dan opnieuw af te breken. Memeing life itself. Waanzin bestrijden met waanzin. Is er echt kunst te vinden op de bodem van het net of is het enkel trash?
The Memeing of Life is een swipe-cabaret waarin verschillende acts elkaar in lichtsnelheid opvolgen. Bas en Jeff of Jeff en Bas spelen alles na wat ze tegenkomen, memen alles wat ze zien en verliezen zichzelf in het web. Via schattige kittens over goedkope TikTok challenges tot de bijtende ironie op 9GAG, gaan ze op zoek naar de schoonheid en de troost van dit digitale tijdperk.
“Snijdende kritiek gecombineerd met tonnen speldrift” – De Standaard
Mochten ze nog leven, dan zou Marcel Duchamp zich waarschijnlijk bezig-houden met memes maken, zou Hugo Ball een YouTube-kanaal hebben en zou Paul van Ostaijen shitposten op Twitter.
Als een samenleving de kunst krijgt die ze verdient, hoeft het niet te verwonderen dat we vandaag op het internet zoveel absurde nonsens zien. Wat is PC (political correctness)? Hoe is een onnozele kikker de mascotte van extreemrechts kunnen worden? Hoe kan het dat generatie Z op donderdag voor het klimaat gaat betogen en vrijdag (politiek incorrecte) cringy memes deelt?
Bas Vanderschoot en Jeff Aendenboom duiken in the rabbithole van het internet om zo the the memeing of life te vinden, te bevragen, door elkaar te halen, om te draaien, weer in elkaar te steken om dan opnieuw af te breken. Memeing life itself. Waanzin bestrijden met waanzin. Is er echt kunst te vinden op de bodem van het net of is het enkel trash?
The Memeing of Life is een swipe-cabaret waarin verschillende acts elkaar in lichtsnelheid opvolgen. Bas en Jeff of Jeff en Bas spelen alles na wat ze tegenkomen, memen alles wat ze zien en verliezen zichzelf in het web. Via schattige kittens over goedkope TikTok challenges tot de bijtende ironie op 9GAG, gaan ze op zoek naar de schoonheid en de troost van dit digitale tijdperk.
“Snijdende kritiek gecombineerd met tonnen speldrift” – De Standaard
Wanneer Mike Hagen en Marilla Brown trouwen na een korte romance en settelen in New York, merken ze dat ze weinig gemeen hebben. Marilla is een elegante modeontwerpster met een luxeappartement en artiesten als vrienden. Mike is een sportjournalist die opleeft tijdens boksmatchen en paardenraces. Wanneer Mike een gangster beschuldigt van fraude tijdens sportevenementen, komt hij terecht op diens ‘Most wanted’-lijst. Mike is in levensgevaar, maar vergeet dat beetje nieuws te delen met zijn vrouw…
Mike Hagen (Gregory Peck): [to Marilla] How come you cant stand the sight of blood on anyone except me?
Marilla Hagen (Lauren Bacall): We never argue anymore. And when we do, it never lasts more than a week or two.
"There’s real chemistry between Bacall and Peck, which Minnelli spotlights in carefully observed intimacies and brusque banter alike." - Richard Brody, The New Yorker
Mochten ze nog leven, dan zou Marcel Duchamp zich waarschijnlijk bezig-houden met memes maken, zou Hugo Ball een YouTube-kanaal hebben en zou Paul van Ostaijen shitposten op Twitter.
Als een samenleving de kunst krijgt die ze verdient, hoeft het niet te verwonderen dat we vandaag op het internet zoveel absurde nonsens zien. Wat is PC (political correctness)? Hoe is een onnozele kikker de mascotte van extreemrechts kunnen worden? Hoe kan het dat generatie Z op donderdag voor het klimaat gaat betogen en vrijdag (politiek incorrecte) cringy memes deelt?
Bas Vanderschoot en Jeff Aendenboom duiken in the rabbithole van het internet om zo the the memeing of life te vinden, te bevragen, door elkaar te halen, om te draaien, weer in elkaar te steken om dan opnieuw af te breken. Memeing life itself. Waanzin bestrijden met waanzin. Is er echt kunst te vinden op de bodem van het net of is het enkel trash?
The Memeing of Life is een swipe-cabaret waarin verschillende acts elkaar in lichtsnelheid opvolgen. Bas en Jeff of Jeff en Bas spelen alles na wat ze tegenkomen, memen alles wat ze zien en verliezen zichzelf in het web. Via schattige kittens over goedkope TikTok challenges tot de bijtende ironie op 9GAG, gaan ze op zoek naar de schoonheid en de troost van dit digitale tijdperk.
“Snijdende kritiek gecombineerd met tonnen speldrift” – De Standaard
THE HOUSE IS BLACK speelt zich af in een leprakolonie in het noorden van Iran. Invloedrijke dichter en filmmaker Forugh Farrokhzad verbeeldt het dagelijkse leven van inwoners van de Bababaghi Hospice leprakolonie. Farrokhzad schuwt de verschillende stadia van lepra niet en vat op die manier de rauwe essentie van een leven met de ziekte door middel van krachtige beelden, snelle montage en een onvergetelijke poëtische vertelling.
In THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY wordt een rurale Iraanse school opgezet in een tent. Een man bezoekt de klas en vraagt de studenten allerlei dingen over hun ervaringen op school.
Makhmalbaf maakte de korte documentaire IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY tijdens de voorbereidingen van zijn bekroonde langspeler Once Upon A Time, Cinema. De Qajar dynastie heerste Iran van 1785 tot 1925. De film toont zeldzame foto’s en filmpjes genomen tijdens de late negentiende en vroege twintigste eeuws aan het hof van de Sjah.
Na de revolutie van 1979 verbood Iran het tonen van mannen en vrouwen die elkaar aanraken op het witte doek. Sindsdien hebben regisseurs elke filmtruc gebruikt om de extatische ontlading van spanning die aanraking geeft na te bootsen, maar vaak zijn blikken genoeg om een scène in vuur en vlam te zetten. NAZARBAZI maakt van deze intense momenten een poëtische collage over de Iraanse film waarin ook onze eigen tijd van sociale afstand weerklinkt.
Het programma bestaat uit:
THE HOUSE IS BLACK, Forugh Farrokhzad, 1963, 22’
THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY, Mohsen Makhmalbaf, 1998, 8’
IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY, Mohsen Makhmalbaf, 1993, 18’
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
De straten van Teheran bruisen van de begankenis met de voorbereidingen voor Nieuwjaar. Iedereen is bezig met het ophangen van decoraties om het nieuwe jaar in stijl te verwelkomen. De 7-jarige Razieh is gefascineerd door een ronde goudvis met grote vinnen. Ze wilt de vis kopen, en overtuigt haar moeder uiteindelijk om hun laatste geld te spenderen aan de goudvis. Onderweg verliest ze het geld, maar ondanks de vele tegenslagen geeft Razieh niet op. Het scenario van Jafar Panahi’s debuutfilm werd geschreven door regisseur Abbas Kiarostami, en speelt zich af in realtime(anderhalf uur voor de start van het nieuwe jaar).
“Tethering the movie to the child's point of view (both literal and metaphorical), Panahi absorbs us so entirely into his heroine's delicate, enquiring world, that the loss of her money and her separation from her brother create an atmosphere of suspense as gripping as that of any Hitchcock thriller. Moreover, suggestive intimations of the troubled adult world - the mother's anxiety in the bazaar, the lonely 'outsiders' - combine to produce a feeling of almost metaphysical tension.” – Time Out
Pieces of a Man is een rollercoaster over het leven van Davids vader - van overlevende van de Holocaust tot zakelijk succes en catastrofale mislukking, inclusief gokverslaving, onverklaarbare bommen, duistere personages en ouderwetse mannelijkheid. Een hilarische en krachtige one-man show over vaderschap, identiteit, trauma en vreugde.
Davids vader Marcello was een Italiaanse jood die als kind gevangen zat in het nazi-concentratiekamp Bergen-Belsen. Hij veroorzaakte steeds verwondering, waanzin, vreugde en pijn bij de mensen om hem heen. De show duikt in het verleden en heden, met behulp van foto's, clips van Marcello's Holocaust-getuigenis, anekdotes van soldaten, gangsters en casino's...
Pieces of a Man verkent vragen over identiteit, vervolging, migratie en bevrijding. Versies van mannelijkheid worden gecontrasteerd, met de verhalen van vader en zoon over gewelddadige onrust en enorme sociale verandering.
Pieces of a Man is een verhaal over onopgelost ouderlijk trauma dat verschillende gemeenschappen raakt en toeschouwers bij hun nekvel grijpt.
Als kind van oorlogsjournalist Daniel Demoustier groeide choreografe Zoë Demoustier op in een gezin dat leefde op het ritme van de conflicten die haar vader versloeg. In Unfolding an Archive ontvouwt ze het beeldarchief van haar vader. Al dansend interpreteert ze twintig jaar oorlogsverslaggeving. Om haar vader te begrijpen, maar ook omdat die beelden en geluiden uit de wereldactualiteit heel bepalend geweest zijn: ze lieten een grote indruk na op de jonge Zoë.
“In Unfolding an Archive onderzoek ik wat nieuws is, hoe journalistiek werkt, hoe je met beelden de werkelijkheid in een bepaald frame onderbrengt. Maar er is ook een tweede, veel persoonlijker spoor: wat heeft die bijzondere baan van mijn vader met mij gedaan?” – Zoë Demoustier
Unfolding an Archive onderzoekt het lichaam als archief – hoe er in onze lijven gebeurtenissen en emoties opgeslagen zitten.
Zoë Demoustier is performer en choreograaf. In haar documentair choreografisch werk haalt ze actuele en geëngageerde onderwerpen aan. Ze werkte als performer en assistent met o.a. Kabinet K, Michiel Vandevelde, Iris Bouche/Opera Ballet Vlaanderen & David Weber Krebs. Vanaf 2022 start ze een nieuwe samenwerking als choreograaf bij Ultima Vez.
Be-Bop-A-Lula - de nieuwe plaat van Spinvis, in het donker, in z’n geheel, op de beste speakers…dat is in een notendop De Donkere Kamer van Spinvis: een exclusieve luistersessie in De Cinema.
In zo’n setting een album beluisteren is een bijzondere zintuiglijke ervaring. Zeker in het geval van Be-Bop-A-Lula, dat door Erik de Jong in Het Vaticaan te Nieuwegein is opgenomen en op de Neve-tafel in Studio 150 in Amsterdam met Joeri Saal werd gemixt.
Spinvis is ook van de partij in De Donkere Kamer om te vertellen over zijn nieuwe schepping en enkele liedjes live te spelen.
De Donkere Kamer-sessies zijn exclusieve, eenmalige gebeurtenissen die plaatsvinden net voor het nieuwe album verschijnt op vrijdag 7 april.
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
Be-Bop-A-Lula - de nieuwe plaat van Spinvis, in het donker, in z’n geheel, op de beste speakers…dat is in een notendop De Donkere Kamer van Spinvis: een exclusieve luistersessie in De Cinema.
In zo’n setting een album beluisteren is een bijzondere zintuiglijke ervaring. Zeker in het geval van Be-Bop-A-Lula, dat door Erik de Jong in Het Vaticaan te Nieuwegein is opgenomen en op de Neve-tafel in Studio 150 in Amsterdam met Joeri Saal werd gemixt.
Spinvis is ook van de partij in De Donkere Kamer om te vertellen over zijn nieuwe schepping en enkele liedjes live te spelen.
De Donkere Kamer-sessies zijn exclusieve, eenmalige gebeurtenissen die plaatsvinden net voor het nieuwe album verschijnt op vrijdag 7 april.
Tijdens WOII verhuurt Harry Morgan (Humphrey Bogart) op het Caribische eiland Martinique zijn boot aan sportvissers. Zijn partner Eddie (Walter Brennan) kijkt regelmatig te diep in het glas. Franse verzetsstrijders willen Harry’s boot gebruiken voor hun verzetsactiviteiten, maar de Amerikaan houdt zich ver van de politieke perikelen. Hij ontmoet de zwoele nachtclubzangeres Marie (Lauren Bacall) in een plaatselijke bar en de passie tussen de twee laait hoog op. Wanneer een klant zijn schulden niet kan inlossen, zijn Harry en Eddie genoodzaakt om een opdracht aan te nemen van de verzetsstrijders: het binnensmokkelen van een verzetsleider en zijn vrouw…
Slim (Lauren Bacall): I'm hard to get, Steve. All you have to do is ask me.
"In many ways the ultimate Hawks film: clear, direct, and thoroughly brilliant." - Dave Kehr, Chicago Reader
"The dialogue is sharp, the direction first-rate, and the acting superb, but TO HAVE AND HAVE NOT is undoubtedly best remembered for the on- and offscreen romance between Bogart and Bacall." - TV Guide Magazine
"Superb dialogue, beautifully played and hummingly atmospheric, this is sexy, poignant and tense with some surpising humour" - David Parkinson, Empire
Chris en Tony, een koppel Amerikaanse regisseurs, trekken zich een zomer terug op het mythische Zweedse Fårö eiland. In dit oogverblindende landschap woonde Ingmar Bergman en het was de plek waar hij zijn meest gevierde werk creëerde. De omgeving die rustgevend en inspirerend moest zijn, confronteert Chris en Tony met de onbereikbare genialiteit van de Zweedse meester en de vaak duistere intermenselijke relaties in zijn films.
Naarmate de zomer vordert, vervaagt langzaamaan ook de grens tussen fictie en werkelijkheid.
Mia Hansen-Løve brengt met BERGMAN ISLAND een ode aan liefde en inspiratie, met twee sterke acteurs (Vicky Krieps en Tim Roth) in de hoofdrol als dwalend koppel.
De film wordt vertoond i.s.m. Toneelhuis, i.h.k.v. hun festival House of Flying Generations en in dialoog met de voorstelling SCÈNES.
Die Blechtrommel, een adaptatie van Günter Grass' gelijknamige roman, volgt het jongetje Oskar dat op driejarige leeftijd besluit om te stoppen met groeien. Oskar blijft daadwerkelijk klein en verstoort met zijn blikken trommel, die hij van zijn moeder kreeg, en met zijn hoge stem, waarmee hij glas kan breken, het leven van de volwassenen rondom hem. Door zijn opengesperde angstige kinderogen volgen we de opkomst van het Nationaal Socialisme en de catastrofe van de oorlog.
Die Blechtrommel won de Gouden Palm in Cannes en de Oscar voor Beste Buitenlandse Film op de Academy Awards van 1980.
In Iran is het verboden voor vrouwen om voetbalwedstrijden te volgen, met arrestaties tot gevolg. Het aantal vrouwelijke voetbalfans neemt echter elk jaar toe. Een groep meisjes wil koste wat het kost een match meevolgen, dus beslissen ze om zich te verkleden als mannen. De film werd opgenomen tijdens een echte voetbalmatch van het Iraanse elftal en is de perfecte film om het te hebben over emancipatie en vrouwenrechten.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
Scéal Eile legt zich als Belgisch-Iers filmfestival toe op het vertonen van het beste van Ierse cinema, zowel nieuw als oud, recht van de Emerald Isle tot op het grote scherm. Dit jaar staat het thema van de Ierse grens centraal wat zich vertaalt in een reeks grensgerelateerde films. Het Irish Film Institute (IFI) restaureerde recent BLARNEY (1938), de eerste langspeelfilm gemaakt rond de kwestie van de Ierse grens en hanteert dat thema als ingrediënt voor slapstick komedie en speels entertainment. Iconische comedian Jimmy O’Dea speelt een verkoper van hoestsiroop, die vast komt te zitten in een klein grensstadje. Wanneer hij het pad kruist van een paar juwelendieven, komt hij middenin een hevige rivaliteit terecht tussen een Zuidelijke Garda-officier en een Noordelijke RUC-agent.
Bij wijze van introductie bij de film, wordt archiefmateriaal van de grensstreek live begeleid door synth muzikant Nele De Gussem (Uma Chine). Met intro door Lennart Soberon (VUB). i.s.m. Scéal Eile (https://www.bestofirishfilm.be/).
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Voor zijn omstreden testamentfilm verplaatste Pasolini de 18de-eeuwse roman van markies de Sade naar de ‘republiek’ Salò van 1944, het laatste bolwerk van Mussolini.
Vier fascisten lokken negen jongens en meisjes naar een afgelegen villa en onderwerpen hen aan allerlei seksuele perversiteiten en folteringen.
De monsterlijke wreedheden in de film moesten volgens Pasolini gezien worden als een sadeaanse metafoor voor de afstandelijkheid waarmee nazi’s en fascisten hun misdaden tegen de mensheid begingen.
De controversiële laatste film van Pier Paolo Pasolini transponeert Marquis de Sades 18de-eeuwse opus van marteling en vernedering naar het fascistische Italië van 1944. Het schokerende werk figureert van bij zijn release in hevige debatten, als een uitdagend onderzoek naar de politieke, sociale en seksuele dynamiek van de hedendaagse wereld met de expliciete, gewelddadige en seksuele, beelden die Pasolini’s oeuvre kenmerken.
Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
En wat als we nu eens een voorstelling maken om je seksleven te verrijken? Laten we ruimte maken voor speelse fantasieën en onbekende verlangens, mogelijkheden zonder vaste uitkomst.
De huidige seksuele opvoeding beperkt zich tot droge informatie over zwangerschap, soa’s, erecties en (de horror van) aids. ‘If you have sex, you will get pregnant and die.’ Geen condooms meer over bananen en opsommingen van ziekterisico’s! Hoe kunnen we gaan spelen met seks? Pick up the dildo and write your way out of history. Are you ready?
Countersex Education is een voorstelling die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen: een edgy voorstelling voor een breed publiek, of je nu cis, queer, jong of oud bent.
Maxime Dreesen studeerde in juni 2019 af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Hun werk gaat over gender, seksualiteit en queer erotiek. Maxime vertrekt in hun werk vanuit autobiografische belevenissen, om die vervolgens te vertalen naar universele, emanciperende en politieke verhalen. Maxime was ook de motor achter het jongerenproject Youth for Sex.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
Tijdens WOII verhuurt Harry Morgan (Humphrey Bogart) op het Caribische eiland Martinique zijn boot aan sportvissers. Zijn partner Eddie (Walter Brennan) kijkt regelmatig te diep in het glas. Franse verzetsstrijders willen Harry’s boot gebruiken voor hun verzetsactiviteiten, maar de Amerikaan houdt zich ver van de politieke perikelen. Hij ontmoet de zwoele nachtclubzangeres Marie (Lauren Bacall) in een plaatselijke bar en de passie tussen de twee laait hoog op. Wanneer een klant zijn schulden niet kan inlossen, zijn Harry en Eddie genoodzaakt om een opdracht aan te nemen van de verzetsstrijders: het binnensmokkelen van een verzetsleider en zijn vrouw…
Slim (Lauren Bacall): I'm hard to get, Steve. All you have to do is ask me.
"In many ways the ultimate Hawks film: clear, direct, and thoroughly brilliant." - Dave Kehr, Chicago Reader
"The dialogue is sharp, the direction first-rate, and the acting superb, but TO HAVE AND HAVE NOT is undoubtedly best remembered for the on- and offscreen romance between Bogart and Bacall." - TV Guide Magazine
"Superb dialogue, beautifully played and hummingly atmospheric, this is sexy, poignant and tense with some surpising humour" - David Parkinson, Empire
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
THE HOUSE IS BLACK speelt zich af in een leprakolonie in het noorden van Iran. Invloedrijke dichter en filmmaker Forugh Farrokhzad verbeeldt het dagelijkse leven van inwoners van de Bababaghi Hospice leprakolonie. Farrokhzad schuwt de verschillende stadia van lepra niet en vat op die manier de rauwe essentie van een leven met de ziekte door middel van krachtige beelden, snelle montage en een onvergetelijke poëtische vertelling.
In THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY wordt een rurale Iraanse school opgezet in een tent. Een man bezoekt de klas en vraagt de studenten allerlei dingen over hun ervaringen op school.
Makhmalbaf maakte de korte documentaire IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY tijdens de voorbereidingen van zijn bekroonde langspeler Once Upon A Time, Cinema. De Qajar dynastie heerste Iran van 1785 tot 1925. De film toont zeldzame foto’s en filmpjes genomen tijdens de late negentiende en vroege twintigste eeuws aan het hof van de Sjah.
Na de revolutie van 1979 verbood Iran het tonen van mannen en vrouwen die elkaar aanraken op het witte doek. Sindsdien hebben regisseurs elke filmtruc gebruikt om de extatische ontlading van spanning die aanraking geeft na te bootsen, maar vaak zijn blikken genoeg om een scène in vuur en vlam te zetten. NAZARBAZI maakt van deze intense momenten een poëtische collage over de Iraanse film waarin ook onze eigen tijd van sociale afstand weerklinkt.
Het programma bestaat uit:
THE HOUSE IS BLACK, Forugh Farrokhzad, 1963, 22’
THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY, Mohsen Makhmalbaf, 1998, 8’
IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY, Mohsen Makhmalbaf, 1993, 18’
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
En wat als we nu eens een voorstelling maken om je seksleven te verrijken? Laten we ruimte maken voor speelse fantasieën en onbekende verlangens, mogelijkheden zonder vaste uitkomst.
De huidige seksuele opvoeding beperkt zich tot droge informatie over zwangerschap, soa’s, erecties en (de horror van) aids. ‘If you have sex, you will get pregnant and die.’ Geen condooms meer over bananen en opsommingen van ziekterisico’s! Hoe kunnen we gaan spelen met seks? Pick up the dildo and write your way out of history. Are you ready?
Countersex Education is een voorstelling die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen: een edgy voorstelling voor een breed publiek, of je nu cis, queer, jong of oud bent.
Maxime Dreesen studeerde in juni 2019 af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Hun werk gaat over gender, seksualiteit en queer erotiek. Maxime vertrekt in hun werk vanuit autobiografische belevenissen, om die vervolgens te vertalen naar universele, emanciperende en politieke verhalen. Maxime was ook de motor achter het jongerenproject Youth for Sex.
MARCHER SUR L'EAU is het verhaal van het dorpje Tatiste in het noorden van Niger. Tatiste lijdt onder de klimaatveranderingen die de wijde omgeving in woestijn verandert. De 14-jarige Houlaye moet samen met andere meisjes uit het dorp kilometers ver lopen om water te halen. Deze dagelijkse taak verhindert hen om op een normale manier school te lopen. Vele mannen en vrouwen zijn door de constante droogte verplicht om het dorp te verlaten en elders eten en werk te zoeken zodat in het dorp enkel nog kinderen, ouderen, een paar vrouwen en de schoolmeester overblijven. Nochtans weet men dat er zich onder hun voeten een enorm groot ondergronds waterbassin bevindt. Het moet enkel aangeboord worden. De dorpelingen, geholpen door de schoolmeester en de ngo Amman Imman, wat 'water is leven' betekent, kloppen aan bij de overheid om hen een boorinstallatie te bezorgen. De voordelen van een plaatselijke waterput zijn legio: de plaatselijke economie zou weer opleven, zodat de volwassenen bij hun kinderen kunnen blijven, die terug op een gewone manier naar school kunnen gaan.
De film werd gedraaid tussen 2018 en 2020 en toont zonder in grote slogans te vervallen wat de opwarming van de aarde aanricht in een dorp in Niger. Regisseur Aïssa Maïga, een bekende Franse actrice wiens ouders zelf afkomstig zijn uit het Sahel-gebied, laat het verhaal vertellen door de ogen van de jonge Houlaye. Aïssa Maïga heeft op een bijna tedere manier aandacht voor het dagelijkse leven in het dorp. We zien ook de kracht van de overgebleven vrouwen die alles moeten beredderen en organiseren. De woestijnbeelden zijn van een adembenemende pracht, soms te mooi om aan de op gang zijnde tragedie te verbinden.
Na de vertoning gaat Esohe Weyden in gesprek met onder andere Aboudlaye Souna Souley (S-eau-S Sahel), Joni Vanderhaeghe en Jonas Peeters (Water4Ghana).
I.s.m. 11.11.11, AUHA, Global Minds, Ispirelli, Student en Engagement, Karel de Grote Hogeschool, AP Hogeschool, IDeE, Thomas More hogeschool, Universiteit Antwerpen, USOS en VLIR-UOS. Met steun van Stad Antwerpen en de EU.
Heb jij ooit een verleidelijk aanbod gekregen om snel geld te verdienen? Of misschien heb je al eens geld geïnvesteerd in een of andere cryptomunt? Dan is deze workshop iets voor jou!
Op maandag 20 maart organiseert Studio Digitaal de workshop 'Scam of pyramide?' Tijdens deze workshop gaan we dieper in op het fenomeen van pyramide business schema's. We geven voorbeelden en leren je hoe je deze praktijken kunt herkennen. Daarnaast peilen we naar de ervaringen van de groep met dit onderwerp. Het doel van deze workshop? Jou informeren over bedrijven die via sociale media kanalen jongeren rekruteren om te investeren in malafide crypto/forex platforms en hoe je jezelf hiertegen kunt beschermen. Om de workshop iets leuker te maken, gaan we na afloop naar het Theaterplein om symbolisch samen een pyramide te bouwen tegen de malafide praktijken van deze bedrijven.
