De twaalfjarige Ayoub moet voor het schapenfeest zijn vader helpen bij het slachten van een schaap. Maar Ayoub heeft een hekel aan schapenvlees én aan zijn vader. Liever scoort hij als profvoetballer het ene doelpunt na het andere. Want dat is waar hij van droomt. De spanningen tussen vader en zoon in het Marokkaanse gezin lopen hoog op als de verschillende pogingen om het schaap te slachten op niets uitdraaien.
Het Schaap is een lichtvoetige en muzikale voorstelling waarin één actrice en twee acteurs in de huid kruipen van Ayoub en een rist andere personages. Naar de roman Het schapenfeest van Fikry El Azzouzi.
De twaalfjarige Ayoub moet voor het schapenfeest zijn vader helpen bij het slachten van een schaap. Maar Ayoub heeft een hekel aan schapenvlees én aan zijn vader. Liever scoort hij als profvoetballer het ene doelpunt na het andere. Want dat is waar hij van droomt. De spanningen tussen vader en zoon in het Marokkaanse gezin lopen hoog op als de verschillende pogingen om het schaap te slachten op niets uitdraaien.
Het Schaap is een lichtvoetige en muzikale voorstelling waarin één actrice en twee acteurs in de huid kruipen van Ayoub en een rist andere personages. Naar de roman Het schapenfeest van Fikry El Azzouzi.
Ewald is jaren geleden naar Roemenië verhuisd. Nu hij in de 40 is, wil hij met een schone lei beginnen. Hij verlaat zijn vriendin en trekt naar het binnenland. Samen met enkele jongens uit de buurt transformeert hij een vervallen schoolgebouw, zodat de lokale kinderen van deze nieuwe plek kunnen genieten. De overige dorpsbewoners zijn echter achterdochtig en confronteren Ewald met de bittere waarheid.
Somber, ongemakkelijk, fascinerend: zo kennen we het werk van Ulrich Seidl en SPARTA, dat een confronterend tweeluik vormt met het geniale RIMINI, is zeker geen uitzondering.
Intieme documentaire over ‘de diva op blote voeten’, Cesária Évora (1941-2011). Haar rokerige stem bracht haar van armoede naar sterrendom, maar ondanks haar succes leefde ze een bescheiden leven.
Uit het liefdevolle portret van regisseur Ana Sofia Fonseca komt een beeld naar voren van een zangeres die nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het tropische Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd.
CESÁRIA ÉVORA schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”
Ana Sofia Fonseca is een geboren verhalenverteller. Geboren in Portugal, woont ze met één voet in haar thuisland en de andere in Kaapverdië – ze heeft een huis op twee stappen van Cesária’s huis. CESÁRIA ÉVORA is haar tweede lange documentaire, na een bekroonde 20-jarige carrière in de journalistiek, waarin ze aan meer dan 20 televisiedocumentaires meewerkte en vijf non-fictieboeken en een roman publiceerde. Al jaren legt ze zich toe op het vertellen van boeiende verhalen met een focus op mensenrechtenthema’s, met name verhalen over vrouwenrechten en etniciteit.
Ewald is jaren geleden naar Roemenië verhuisd. Nu hij in de 40 is, wil hij met een schone lei beginnen. Hij verlaat zijn vriendin en trekt naar het binnenland. Samen met enkele jongens uit de buurt transformeert hij een vervallen schoolgebouw, zodat de lokale kinderen van deze nieuwe plek kunnen genieten. De overige dorpsbewoners zijn echter achterdochtig en confronteren Ewald met de bittere waarheid.
Somber, ongemakkelijk, fascinerend: zo kennen we het werk van Ulrich Seidl en SPARTA, dat een confronterend tweeluik vormt met het geniale RIMINI, is zeker geen uitzondering.
De hoogbejaarde Virginio woont samen met zijn vrouw Sisa op de immense hoogvlakte van de Andes. Hij zorgt voor de kudde lama’s en zij zorgt voor het water dat elke dag uit een put gehaald moet worden. Maar door de mondiale klimaatveranderingen duren de droogteperiodes steeds langer en is water bijgevolg steeds moeilijker te verkrijgen. Hoe lang nog kunnen ze in deze dorre woestenij (over)leven?
UTAMA is een eenvoudige film over tradities en verschillende levenscycli die met de natuur vervlochten zijn. Vooral door de prachtige beeldtaal laat dit universeel verhaal een diepe indruk na.
FOMOFILM richt elke maand de schijnwerpers op één bijzondere film. Een initiatief van MOOOV!
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
De chaos van het vrolijkste kindertheaterfestival palmt opnieuw de Antwerpse straten in. Deze keer niet op Stormkop maar rond het Zuidpark, aan het Fotomuseum. Het theaterseizoen start met een knallend en bruisend familiefeest met een hoek af voor iedereen van 3 tot 103. Artiesten geven onder aanmoediging van het publiek het beste van zichzelf en samen kleuren we buiten de lijnen van de theaterzaal.
Je mag je verwachten aan feestje met een stel bejaarde DJ’s, theater- en dansvoorstellingen, workshops op bijzondere locaties. FroeFroe, hetpaleis, Laika, TeamZuid, De Studio en Stormkop geven het allerbeste van zichzelf samen met hun weergaloze artiesten en collega's.
Komiek Rupert Pupkin lijdt aan een ernstige vorm van American Dreaming: hij wil koste wat het kost een gastoptreden versieren in de talkshow van zijn idool Jerry Langford. Daarom probeert hij steeds in contact te komen met hem, doch de man wijst hem steevast af omdat hij niet in hem gelooft. Tot Pupkin voor een radicale oplossing kiest waar niemand de gevolgen van kan inschatten.
THE KING OF COMEDY is een meesterlijke parabel over (gebrek aan) talent, ambitie en beroemdheid, met career best performances van zowel Jerry Lewis als Robert De Niro. Een scherpe karakterstudie, perfect van timing en bezaaid met indrukwekkende visuele vondsten. THE KING OF COMEDY viert dit jaar zijn 40ste jubileum.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
De verhuis van een jonge vrouw veroorzaakt een emotionele rollercoaster. Lisa verlaat het hippe huis dat ze met Mara deelde en gaat alleen wonen. Iedereen komt meehelpen, maar terwijl ze vrolijk dozen verplaatsen en muren schilderen, zindert het onder de oppervlakte. Mara voelt zich verlaten en trekt een spoor van kleine catastrofes door het nieuwe appartement van Lisa. Een aardige klusjesman wordt onder de jonge vrouwen doorgegeven als een seksspeeltje. Er worden geheime glimlachjes uitgewisseld en de onderlinge gesprekken waarin onzekerheden op fascinerende wijze worden gecamoufleerd, nemen bizarre wendingen.
Een betoverende, tragikomische, sensuele film met alledaagse situaties die in vervreemdende gebeurtenissen veranderen en personages die zeggen wat je normaal alleen maar denkt of droomt. Het broeit en zindert terwijl ondertussen niks van betekenis lijkt te gebeuren…
De tweeling regisseurs Ramon en Silvan Zürcher hebben een volkomen eigen filmtaal ontwikkeld, waarin de kleuren van het scherm afspatten. Ze leveren niet alleen een mooie en pure film, maar ook een sterk staaltje mise-en-scène. DAS MÄDCHEN UND DIE SPINNE werd in 2021 bekroond met de Prijs van de kritiek én de Prijs voor de beste regie tijdens de Berlinale, als deel van het toonaangevende Encounters-programma.
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
De verhuis van een jonge vrouw veroorzaakt een emotionele rollercoaster. Lisa verlaat het hippe huis dat ze met Mara deelde en gaat alleen wonen. Iedereen komt meehelpen, maar terwijl ze vrolijk dozen verplaatsen en muren schilderen, zindert het onder de oppervlakte. Mara voelt zich verlaten en trekt een spoor van kleine catastrofes door het nieuwe appartement van Lisa. Een aardige klusjesman wordt onder de jonge vrouwen doorgegeven als een seksspeeltje. Er worden geheime glimlachjes uitgewisseld en de onderlinge gesprekken waarin onzekerheden op fascinerende wijze worden gecamoufleerd, nemen bizarre wendingen.
Een betoverende, tragikomische, sensuele film met alledaagse situaties die in vervreemdende gebeurtenissen veranderen en personages die zeggen wat je normaal alleen maar denkt of droomt. Het broeit en zindert terwijl ondertussen niks van betekenis lijkt te gebeuren…
De tweeling regisseurs Ramon en Silvan Zürcher hebben een volkomen eigen filmtaal ontwikkeld, waarin de kleuren van het scherm afspatten. Ze leveren niet alleen een mooie en pure film, maar ook een sterk staaltje mise-en-scène. DAS MÄDCHEN UND DIE SPINNE werd in 2021 bekroond met de Prijs van de kritiek én de Prijs voor de beste regie tijdens de Berlinale, als deel van het toonaangevende Encounters-programma.
Wanneer zijn berooide neef Tancredi (Alain Delon) trouwt met Angelica (Claudia Cardinale), de dochter van een rijke parvenu, moet de ouder wordende prins van Salina (Burt Lancaster) lijdzaam toezien hoe zijn aristocratische wereld plaatsmaakt voor die van de opkomende bourgeoisie tijdens het Risorgimento, de beweging die rond 1860 de eenmaking van Italië nastreefde.
Magistraal historisch epos vol vergane pracht en praal met Cardinale als de schone die begeerd wordt door zowel de oude prins als diens neef.
IL GATTOPARDO viert dit jaar zijn 60ste jubileum en is nog altijd een magistraal historisch epos vol vergane pracht en praal.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
De verhuis van een jonge vrouw veroorzaakt een emotionele rollercoaster. Lisa verlaat het hippe huis dat ze met Mara deelde en gaat alleen wonen. Iedereen komt meehelpen, maar terwijl ze vrolijk dozen verplaatsen en muren schilderen, zindert het onder de oppervlakte. Mara voelt zich verlaten en trekt een spoor van kleine catastrofes door het nieuwe appartement van Lisa. Een aardige klusjesman wordt onder de jonge vrouwen doorgegeven als een seksspeeltje. Er worden geheime glimlachjes uitgewisseld en de onderlinge gesprekken waarin onzekerheden op fascinerende wijze worden gecamoufleerd, nemen bizarre wendingen.
Een betoverende, tragikomische, sensuele film met alledaagse situaties die in vervreemdende gebeurtenissen veranderen en personages die zeggen wat je normaal alleen maar denkt of droomt. Het broeit en zindert terwijl ondertussen niks van betekenis lijkt te gebeuren…
De tweeling regisseurs Ramon en Silvan Zürcher hebben een volkomen eigen filmtaal ontwikkeld, waarin de kleuren van het scherm afspatten. Ze leveren niet alleen een mooie en pure film, maar ook een sterk staaltje mise-en-scène. DAS MÄDCHEN UND DIE SPINNE werd in 2021 bekroond met de Prijs van de kritiek én de Prijs voor de beste regie tijdens de Berlinale, als deel van het toonaangevende Encounters-programma.
Frank rijdt 's nachts als paramedicus in Manhattan in een ambulance rond. Na jaren geconfronteerd te zijn met ziekte en dood is hij totaal uitgeblust. De laatste tijd wordt hij achtervolgd door de gedachte aan een 18-jarig meisje dat hij niet heeft kunnen reanimeren. Op een nacht leert hij Mary kennen, een ex-junkie wier vader met een hartaanval is opgenomen. Maar Frank kan het allemaal niet meer bolwerken en vraagt ontslagen te worden, wat hem echter geweigerd wordt.
Ondergewaardeerde samenwerking van Martin Scorsese met Nicolas Cage én Paul Schrader, (co-)scenarist van TAXI DRIVER, RAGING BULL en THE LAST TEMPTATION OF CHRIST.
Schaambot is een reflectie op de schandaalroman Black Venus van Jef Geeraerts. In 1968 kwam het boek uit als eerste van de vier delen van Gangreen, de autobiografie van Geeraerts waarmee hij het genre opnieuw op de kaart zette.
In 1969 werd Black Venus bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza. In 2015, bij het overlijden van Geeraerts, werd het opgenomen in de Canon van de Vlaams-Nederlandse literatuur. Vijf jaar later in 2020 werd de roman alweer van de lijst geschrapt. De commissie oordeelt dat Geeraerts’ visie op het kolonialisme en op de vrouw misselijkmakend is. Het boek staat boordevol machtsmisbruik, verwrongen beelden van de vrouw en ‘de wilde’, plat racisme en ellenlange pornografische passages met minderjarigen.
Hoe moeten we omgaan met ons geprezen literair erfgoed dat vandaag als kwetsend en ranzig wordt ervaren, maar dat voor velen eigenlijk altijd al was? Houden oude bewierookte kunstwerken stand nu hun pijnlijke denkbeelden ons schaamrood bezorgen?
In de voorstelling Schaambot wordt het makerschap gedeeld door een jonge zwarte actrice (Musia Mwankumi) en een witte acteur van middelbare leeftijd (Valentijn Dhaenens). Ze gaan samen met het boek van Geeraerts aan de slag en plaatsen grote vraagtekens en emoties bij de lezing van de roman vandaag. Schaambot is een gesprek tussen twee mensen van nu, over waar ze zich voor schamen, wat hun verontwaardiging oproept, wat ze kunst noemen en of dat tijdloos is of niet.
De verhuis van een jonge vrouw veroorzaakt een emotionele rollercoaster. Lisa verlaat het hippe huis dat ze met Mara deelde en gaat alleen wonen. Iedereen komt meehelpen, maar terwijl ze vrolijk dozen verplaatsen en muren schilderen, zindert het onder de oppervlakte. Mara voelt zich verlaten en trekt een spoor van kleine catastrofes door het nieuwe appartement van Lisa. Een aardige klusjesman wordt onder de jonge vrouwen doorgegeven als een seksspeeltje. Er worden geheime glimlachjes uitgewisseld en de onderlinge gesprekken waarin onzekerheden op fascinerende wijze worden gecamoufleerd, nemen bizarre wendingen.
Een betoverende, tragikomische, sensuele film met alledaagse situaties die in vervreemdende gebeurtenissen veranderen en personages die zeggen wat je normaal alleen maar denkt of droomt. Het broeit en zindert terwijl ondertussen niks van betekenis lijkt te gebeuren…
De tweeling regisseurs Ramon en Silvan Zürcher hebben een volkomen eigen filmtaal ontwikkeld, waarin de kleuren van het scherm afspatten. Ze leveren niet alleen een mooie en pure film, maar ook een sterk staaltje mise-en-scène. DAS MÄDCHEN UND DIE SPINNE werd in 2021 bekroond met de Prijs van de kritiek én de Prijs voor de beste regie tijdens de Berlinale, als deel van het toonaangevende Encounters-programma.
Intieme documentaire over ‘de diva op blote voeten’, Cesária Évora (1941-2011). Haar rokerige stem bracht haar van armoede naar sterrendom, maar ondanks haar succes leefde ze een bescheiden leven.
Uit het liefdevolle portret van regisseur Ana Sofia Fonseca komt een beeld naar voren van een zangeres die nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het tropische Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd.
CESÁRIA ÉVORA schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”
Ana Sofia Fonseca is een geboren verhalenverteller. Geboren in Portugal, woont ze met één voet in haar thuisland en de andere in Kaapverdië – ze heeft een huis op twee stappen van Cesária’s huis. CESÁRIA ÉVORA is haar tweede lange documentaire, na een bekroonde 20-jarige carrière in de journalistiek, waarin ze aan meer dan 20 televisiedocumentaires meewerkte en vijf non-fictieboeken en een roman publiceerde. Al jaren legt ze zich toe op het vertellen van boeiende verhalen met een focus op mensenrechtenthema’s, met name verhalen over vrouwenrechten en etniciteit.
For its first episode of the 23/24 Club Season, Hobbelpaard proudly Invites Cycle Four.
Cycle Four revolves around the themes of nightlife and electronic music as a means of expressing identity and cultural heritage. It started with a series of events hosted by Cellini at the Brussels nightclub Fuse. Cycle Four showcases percussion-based music and a range of genres including House, Garage and Techno celebrating eclectic influences like Breakbeat, Folk and Jungle. Its overarching concept celebrates cultural diversity and exchange by merging European dancefloor-ready styles with various musical traditions.
Cyle Four’s roots lie in the local history of a Belgian coal-mining region that drew workers and their families from mostly Mediterranean and Arabic regions in the mid 1900’s. The descendants of these individuals, now representing the fourth generation incorporate this fusion into their creative work. The eternal return prevails.
Een van de kinderen uit een orthodox Joods gezin in een Antwerpse volksbuurt praat niet, omdat de tirannieke vader geen vaderlijke gevoelens uit. Door de komst van een nieuwe oppas bloeit het kind op. Jeroen Krabbé’s regiedebuut is gebaseerd op het boek Twee koffers vol van Carl Friedman.
Krabbé, die op zijn zeventiende als jongste student ooit werd toegelaten tot de Amsterdamse Kunstacademie, speelde belangrijke rollen in twee grote Paul Verhoevenfilms: SOLDAAT VAN ORANJE en DE VIERDE MAN. Krabbé probeerde het ook in Hollywood en zou vooral bekend worden voor zijn schurkenrollen in THE PRINCE OF TIDES, THE FUGITIVE en de James Bondfilm THE LIVING DAYLIGHTS.
In 2000 stapte Krabbé voor het eerst achter de camera, en regisseerde LEFT LUGGAGE. In 2001 volgde nog een boekverfilming, THE DISCOVERY OF HEAVEN, naar het magnum opus van Harry Mulisch, 'De ontdekking van de hemel'.
LEFT LUGGAGE wordt vertoond in samenwerking met het MAS, naar aanleiding van de tentoonstelling 'Stad in oorlog. Antwerpen, 1940-1945' die vanaf 8 september te bezoeken is. Deze nieuwe vaste expo toont de impact van de Tweede Wereldoorlog op Antwerpen en haar inwoners. De stad werd bijzonder zwaar getroffen: door de naziterreur, de Jodenvervolging en het militaire geweld vielen minstens 25 000 doden. Pakkende persoonlijke verhalen maken dit belangrijk deel van de geschiedenis tastbaar.
Een zoekgeraakte kat, een twee meter grote, welbespraakte kikker, bijna doorzichtige passanten, diffuse pastelkleuren en een mysterieus zwart doosje helpen een ambitieloze bankmedewerker, zijn gefrustreerde vrouw en een schizofrene accountant om Tokio te redden van een volgende aardbeving en tegelijkertijd betekenis te vinden in hun levens. Geen beter medium dan animatie voor deze bewerking van Haruki Murakami’s beroemdste kortverhalen, heerlijke absurditeit, een fantastisch universum om zich in te verliezen.
Vermelding van de jury op ANNECY ’22. Award for Best Animated Feature op ANIMA ’23.
Wat zouden we zijn zonder onze verbeelding? Ze helpt ons aan monsters te ontsnappen, onze woede te bedaren en geliefden terug te vinden. Deze vijf verhalen, in vijf uiteenlopende tekenstijlen, schipperen tussen ondeugendheid en grote emoties en spreken jonge kijkers aan. Over verveling, nieuwsgierigheid, verdriet en woede, maar ook over afscheid nemen, bang zijn in het donker en plezier.
Frank rijdt 's nachts als paramedicus in Manhattan in een ambulance rond. Na jaren geconfronteerd te zijn met ziekte en dood is hij totaal uitgeblust. De laatste tijd wordt hij achtervolgd door de gedachte aan een 18-jarig meisje dat hij niet heeft kunnen reanimeren. Op een nacht leert hij Mary kennen, een ex-junkie wier vader met een hartaanval is opgenomen. Maar Frank kan het allemaal niet meer bolwerken en vraagt ontslagen te worden, wat hem echter geweigerd wordt.
Ondergewaardeerde samenwerking van Martin Scorsese met Nicolas Cage én Paul Schrader, (co-)scenarist van TAXI DRIVER, RAGING BULL en THE LAST TEMPTATION OF CHRIST.
Een zoekgeraakte kat, een twee meter grote, welbespraakte kikker, bijna doorzichtige passanten, diffuse pastelkleuren en een mysterieus zwart doosje helpen een ambitieloze bankmedewerker, zijn gefrustreerde vrouw en een schizofrene accountant om Tokio te redden van een volgende aardbeving en tegelijkertijd betekenis te vinden in hun levens. Geen beter medium dan animatie voor deze bewerking van Haruki Murakami’s beroemdste kortverhalen, heerlijke absurditeit, een fantastisch universum om zich in te verliezen.
Vermelding van de jury op ANNECY ’22. Award for Best Animated Feature op ANIMA ’23.
Support: Brorlab, Johan Sebastiaan Stuer – DJ-set: Kim Peers
music
archief
The Hickey Underworld is back! The Antwerp-based band had been inactive since 2016, but will start making music and touring again. With 'Future Words', the band, who also won Humo's Rock Rally in 2006, bridged the gap between rock and metal with a damn snappy result. On stage, The Hickey Underworld is like a bomb: loud and catchy riffs, loud noise and icy screams. Wondering what that sounds like anno 2023?
Komiek Rupert Pupkin lijdt aan een ernstige vorm van American Dreaming: hij wil koste wat het kost een gastoptreden versieren in de talkshow van zijn idool Jerry Langford. Daarom probeert hij steeds in contact te komen met hem, doch de man wijst hem steevast af omdat hij niet in hem gelooft. Tot Pupkin voor een radicale oplossing kiest waar niemand de gevolgen van kan inschatten.
THE KING OF COMEDY is een meesterlijke parabel over (gebrek aan) talent, ambitie en beroemdheid, met career best performances van zowel Jerry Lewis als Robert De Niro. Een scherpe karakterstudie, perfect van timing en bezaaid met indrukwekkende visuele vondsten. THE KING OF COMEDY viert dit jaar zijn 40ste jubileum.
Intieme documentaire over ‘de diva op blote voeten’, Cesária Évora (1941-2011). Haar rokerige stem bracht haar van armoede naar sterrendom, maar ondanks haar succes leefde ze een bescheiden leven.
Uit het liefdevolle portret van regisseur Ana Sofia Fonseca komt een beeld naar voren van een zangeres die nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het tropische Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd.
CESÁRIA ÉVORA schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”
Ana Sofia Fonseca is een geboren verhalenverteller. Geboren in Portugal, woont ze met één voet in haar thuisland en de andere in Kaapverdië – ze heeft een huis op twee stappen van Cesária’s huis. CESÁRIA ÉVORA is haar tweede lange documentaire, na een bekroonde 20-jarige carrière in de journalistiek, waarin ze aan meer dan 20 televisiedocumentaires meewerkte en vijf non-fictieboeken en een roman publiceerde. Al jaren legt ze zich toe op het vertellen van boeiende verhalen met een focus op mensenrechtenthema’s, met name verhalen over vrouwenrechten en etniciteit.
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
Lars von Triers DOGVILLE wordt opgebouwd uit 9 hoofdstukken en een proloog op minimalistische toneelsets.
Grace (Nicole Kidman) is op de vlucht voor een groep gevaarlijke gangsters. Uitgeput vindt ze een onderkomen in het bergdorpje Dogville. Na overtuiging van de dorpsfilosoof besluit de gesloten gemeenschap haar te verschuilen op voorwaarde dat zij in ruil taakjes verricht voor de dorpelingen. Grace gaat akkoord maar ervaart al snel dat er achter de schone schijn van Dogville heel wat duistere geheimen schuilgaan. Maar ook zij draagt een geheim met zich mee dat het einde van het dorp zou kunnen betekenen...
"Levensechte emotie in een decor van krijt" - Steven De Foer, De Standaard
"For passion, originality, and sustained chutzpah, this austere allegory of failed Christian charity and Old Testament payback is von Trier's strongest movie--a masterpiece, in fact." - J. Hoberman, Village Voice
"Kidman gives the most emotionally bruising performance of her career in Dogville, a movie that never met a cliche it didn't stomp on." - Peter Travers, Rolling Stone
Dubbelportret van Weronika in het Poolse Krakau en haar dubbelganger Véronique in Frankrijk. De beide meisjes worden op dezelfde dag geboren, lijden aan dezelfde hartkwaal, zijn beiden muzikaal. Op het moment dat de één sterft krijgt de ander een cassettebandje van een mysterieuze onbekende, met aanwijzingen waarmee ze op zoek gaat naar de ander. Hoofdrolspeelster Irène Jacob won in 1991 op het filmfestival van Cannes de prijs voor Beste actrice.
"Krzysztof Kieslowski's "The Double Life of Veronique" has a fragile, opiated atmosphere that hovers somewhere between eroticism and melancholy." - Hal Hinson, The Washington Post
"This movie achieves a rare grace: it tells a story that could only exist in the form of a movie (or, perhaps, as a piece of poetry). The story is told not so much in customary narrative structures, but in glimpses, hints, and intimations. It has a way of taking the solid and making it chimerical." - Marjorie Baumgarten, Austin Chonicle
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
Rennen, rollen, vliegen, duiken, vallen, kruipen, zuchten, zitten en weer opstaan.
Een installatie rond het lichaam nodigt twee dansers en drie muzikanten uit om op zoek te gaan naar de motor van ons lichaam. Ook jij kan mee actief bewegen. Wat kan jouw lichaam allemaal? Wat beweegt je?
Figuren en objecten komen tot leven op de muzikale thema’s uit strijkkwartetten van Crumb, Debussy, Dvorak, Glass, Ligeti, Schubert, Shostakovich, Villa Lobos…
