CHAMELEON STREET

english below

Het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van Douglas Street — een oplichter uit Michigan die zich uitgaf voor chirurg, advocaat en journalist — vormt de kern van Chameleon Street. Met scherpe humor en bijtende luciditeit legt Wendell B. Harris Jr. de raciale en sociale maskers van het Reagan-tijdperk bloot, in een film die niets aan actualiteit heeft ingeboet.

Geschreven, geregisseerd én gespeeld door Harris zelf, is Chameleon Street niet alleen een briljante karakterstudie, maar ook een daad van pure filmische eigenzinnigheid. “Chameleon Street is wat mij betreft een onbetwist meesterwerk dat als inspiratiebron zou moeten dienen voor onafhankelijke filmmakers,” schreef Richard Brody in The New Yorker. Ondanks een overwinning op Sundance in 1990 verdween de film echter grotendeels uit beeld, omdat hij te scherp en te confronterend was voor Hollywood.

“Mijn film is op veel vlakken gevaarlijk,” zei Harris tegen The Guardian, die in de jaren na Chameleon Street moest toekijken hoe witte oplichtersverhalen in Hollywood ineens populair werden met The Talented Mr. Ripley en Catch Me If You Can. Harris toont een systeem dat wit Amerika blootstelt aan exploitatie en racisme, maar het perspectief is er niet één van onderworpenheid. “De houding in de film is er een van superioriteit over een systeem. Over racisme.” Lang beschouwd als een “verloren meesterwerk van de Black American cinema”, keert deze even scherpe als ontluisterende satire nu terug naar het grote scherm — even brutaal als toen.

“Chameleon Street is wat mij betreft een onbetwist meesterwerk dat als inspiratiebron zou moeten dienen voor onafhankelijke filmmakers." (https://www.newyorker.com/culture/the-front-row/chameleon-street-an-overlooked-masterwork-thats-also-a-cautionary-tale-about-hollywood)

"Thirty-five years on, Chameleon Street remains a classic-in-waiting, the lonely masterpiece of a prophetic voice." (https://www.theguardian.com/film/2024/jan/29/chameleon-street-con-artist-film-wendell-b-harris-jr

Lees meer: 

“Chameleon Street,” an Overlooked Masterwork That’s Also a Cautionary Tale About Hollywood - Richard Brody, The New Yorker

ENG
The improbable but true story of Douglas Street — a con man from Michigan who posed as a surgeon, lawyer, and journalist — lies at the heart of Chameleon Street. With sharp humor and biting insight, Wendell B. Harris Jr. exposes the racial and social masks of the Reagan era in a film that has lost none of its relevance.

Written, directed, and performed by Harris himself, Chameleon Street is not only a brilliant character study but also a bold act of cinematic independence. “Chameleon Street is, in my view, an undisputed masterpiece that should serve as an inspiration for independent filmmakers,” wrote Richard Brody in The New Yorker. Despite winning at Sundance in 1990, the film largely disappeared, deemed too sharp and confrontational for Hollywood.

“My film is dangerous in many respects,” Harris told The Guardian, watching in the years after Chameleon Street as stories of white con artists suddenly became popular in Hollywood with The Talented Mr. Ripley and Catch Me If You Can. Harris exposes a system that leaves white America vulnerable to exploitation and racism, but the perspective is not one of subservience. “The attitude in the film is one of mastery and even superiority over a system. Over racism.” Long regarded as a “lost masterpiece of Black American cinema,” this equally sharp and unsettling satire finally returns to the big screen — as audacious as ever.