Be-Bop-A-Lula - de nieuwe plaat van Spinvis, in het donker, in z’n geheel, op de beste speakers…dat is in een notendop De Donkere Kamer van Spinvis: een exclusieve luistersessie in De Cinema.
In zo’n setting een album beluisteren is een bijzondere zintuiglijke ervaring. Zeker in het geval van Be-Bop-A-Lula, dat door Erik de Jong in Het Vaticaan te Nieuwegein is opgenomen en op de Neve-tafel in Studio 150 in Amsterdam met Joeri Saal werd gemixt.
Spinvis is ook van de partij in De Donkere Kamer om te vertellen over zijn nieuwe schepping en enkele liedjes live te spelen.
De Donkere Kamer-sessies zijn exclusieve, eenmalige gebeurtenissen die plaatsvinden net voor het nieuwe album verschijnt op vrijdag 7 april.
Tijdens WOII verhuurt Harry Morgan (Humphrey Bogart) op het Caribische eiland Martinique zijn boot aan sportvissers. Zijn partner Eddie (Walter Brennan) kijkt regelmatig te diep in het glas. Franse verzetsstrijders willen Harry’s boot gebruiken voor hun verzetsactiviteiten, maar de Amerikaan houdt zich ver van de politieke perikelen. Hij ontmoet de zwoele nachtclubzangeres Marie (Lauren Bacall) in een plaatselijke bar en de passie tussen de twee laait hoog op. Wanneer een klant zijn schulden niet kan inlossen, zijn Harry en Eddie genoodzaakt om een opdracht aan te nemen van de verzetsstrijders: het binnensmokkelen van een verzetsleider en zijn vrouw…
Slim (Lauren Bacall): I'm hard to get, Steve. All you have to do is ask me.
"In many ways the ultimate Hawks film: clear, direct, and thoroughly brilliant." - Dave Kehr, Chicago Reader
"The dialogue is sharp, the direction first-rate, and the acting superb, but TO HAVE AND HAVE NOT is undoubtedly best remembered for the on- and offscreen romance between Bogart and Bacall." - TV Guide Magazine
"Superb dialogue, beautifully played and hummingly atmospheric, this is sexy, poignant and tense with some surpising humour" - David Parkinson, Empire
Chris en Tony, een koppel Amerikaanse regisseurs, trekken zich een zomer terug op het mythische Zweedse Fårö eiland. In dit oogverblindende landschap woonde Ingmar Bergman en het was de plek waar hij zijn meest gevierde werk creëerde. De omgeving die rustgevend en inspirerend moest zijn, confronteert Chris en Tony met de onbereikbare genialiteit van de Zweedse meester en de vaak duistere intermenselijke relaties in zijn films.
Naarmate de zomer vordert, vervaagt langzaamaan ook de grens tussen fictie en werkelijkheid.
Mia Hansen-Løve brengt met BERGMAN ISLAND een ode aan liefde en inspiratie, met twee sterke acteurs (Vicky Krieps en Tim Roth) in de hoofdrol als dwalend koppel.
De film wordt vertoond i.s.m. Toneelhuis, i.h.k.v. hun festival House of Flying Generations en in dialoog met de voorstelling SCÈNES.
Die Blechtrommel, een adaptatie van Günter Grass' gelijknamige roman, volgt het jongetje Oskar dat op driejarige leeftijd besluit om te stoppen met groeien. Oskar blijft daadwerkelijk klein en verstoort met zijn blikken trommel, die hij van zijn moeder kreeg, en met zijn hoge stem, waarmee hij glas kan breken, het leven van de volwassenen rondom hem. Door zijn opengesperde angstige kinderogen volgen we de opkomst van het Nationaal Socialisme en de catastrofe van de oorlog.
Die Blechtrommel won de Gouden Palm in Cannes en de Oscar voor Beste Buitenlandse Film op de Academy Awards van 1980.
In Iran is het verboden voor vrouwen om voetbalwedstrijden te volgen, met arrestaties tot gevolg. Het aantal vrouwelijke voetbalfans neemt echter elk jaar toe. Een groep meisjes wil koste wat het kost een match meevolgen, dus beslissen ze om zich te verkleden als mannen. De film werd opgenomen tijdens een echte voetbalmatch van het Iraanse elftal en is de perfecte film om het te hebben over emancipatie en vrouwenrechten.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
Scéal Eile legt zich als Belgisch-Iers filmfestival toe op het vertonen van het beste van Ierse cinema, zowel nieuw als oud, recht van de Emerald Isle tot op het grote scherm. Dit jaar staat het thema van de Ierse grens centraal wat zich vertaalt in een reeks grensgerelateerde films. Het Irish Film Institute (IFI) restaureerde recent BLARNEY (1938), de eerste langspeelfilm gemaakt rond de kwestie van de Ierse grens en hanteert dat thema als ingrediënt voor slapstick komedie en speels entertainment. Iconische comedian Jimmy O’Dea speelt een verkoper van hoestsiroop, die vast komt te zitten in een klein grensstadje. Wanneer hij het pad kruist van een paar juwelendieven, komt hij middenin een hevige rivaliteit terecht tussen een Zuidelijke Garda-officier en een Noordelijke RUC-agent.
Bij wijze van introductie bij de film, wordt archiefmateriaal van de grensstreek live begeleid door synth muzikant Nele De Gussem (Uma Chine). Met intro door Lennart Soberon (VUB). i.s.m. Scéal Eile (https://www.bestofirishfilm.be/).
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
Voor zijn omstreden testamentfilm verplaatste Pasolini de 18de-eeuwse roman van markies de Sade naar de ‘republiek’ Salò van 1944, het laatste bolwerk van Mussolini.
Vier fascisten lokken negen jongens en meisjes naar een afgelegen villa en onderwerpen hen aan allerlei seksuele perversiteiten en folteringen.
De monsterlijke wreedheden in de film moesten volgens Pasolini gezien worden als een sadeaanse metafoor voor de afstandelijkheid waarmee nazi’s en fascisten hun misdaden tegen de mensheid begingen.
De controversiële laatste film van Pier Paolo Pasolini transponeert Marquis de Sades 18de-eeuwse opus van marteling en vernedering naar het fascistische Italië van 1944. Het schokerende werk figureert van bij zijn release in hevige debatten, als een uitdagend onderzoek naar de politieke, sociale en seksuele dynamiek van de hedendaagse wereld met de expliciete, gewelddadige en seksuele, beelden die Pasolini’s oeuvre kenmerken.
Heshmat is een voorbeeldige echtgenoot en vader, maar niemand weet waar hij elke ochtend naartoe gaat. Pouya, een jonge dienstplichtige, kan zich er niet toe brengen een man te doden zoals hem is opgedragen. Javad, die is gekomen om zijn geliefde ten huwelijk te vragen, zit plotseling gevangen in een dilemma. Bharam, een verbannen arts, heeft besloten zijn nichtje eindelijk het geheim van zijn leven te onthullen. Deze vier verhalen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het Iraanse regime waar de doodstraf nog steeds bestaat, strijden mannen en vrouwen voor hun vrijheid. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2020.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
En wat als we nu eens een voorstelling maken om je seksleven te verrijken? Laten we ruimte maken voor speelse fantasieën en onbekende verlangens, mogelijkheden zonder vaste uitkomst.
De huidige seksuele opvoeding beperkt zich tot droge informatie over zwangerschap, soa’s, erecties en (de horror van) aids. ‘If you have sex, you will get pregnant and die.’ Geen condooms meer over bananen en opsommingen van ziekterisico’s! Hoe kunnen we gaan spelen met seks? Pick up the dildo and write your way out of history. Are you ready?
Countersex Education is een voorstelling die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen: een edgy voorstelling voor een breed publiek, of je nu cis, queer, jong of oud bent.
Maxime Dreesen studeerde in juni 2019 af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Hun werk gaat over gender, seksualiteit en queer erotiek. Maxime vertrekt in hun werk vanuit autobiografische belevenissen, om die vervolgens te vertalen naar universele, emanciperende en politieke verhalen. Maxime was ook de motor achter het jongerenproject Youth for Sex.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
Tijdens WOII verhuurt Harry Morgan (Humphrey Bogart) op het Caribische eiland Martinique zijn boot aan sportvissers. Zijn partner Eddie (Walter Brennan) kijkt regelmatig te diep in het glas. Franse verzetsstrijders willen Harry’s boot gebruiken voor hun verzetsactiviteiten, maar de Amerikaan houdt zich ver van de politieke perikelen. Hij ontmoet de zwoele nachtclubzangeres Marie (Lauren Bacall) in een plaatselijke bar en de passie tussen de twee laait hoog op. Wanneer een klant zijn schulden niet kan inlossen, zijn Harry en Eddie genoodzaakt om een opdracht aan te nemen van de verzetsstrijders: het binnensmokkelen van een verzetsleider en zijn vrouw…
Slim (Lauren Bacall): I'm hard to get, Steve. All you have to do is ask me.
"In many ways the ultimate Hawks film: clear, direct, and thoroughly brilliant." - Dave Kehr, Chicago Reader
"The dialogue is sharp, the direction first-rate, and the acting superb, but TO HAVE AND HAVE NOT is undoubtedly best remembered for the on- and offscreen romance between Bogart and Bacall." - TV Guide Magazine
"Superb dialogue, beautifully played and hummingly atmospheric, this is sexy, poignant and tense with some surpising humour" - David Parkinson, Empire
Waar slaat dit op? Hoezo heet ik ‘Ruzie’? En waarom die 6+? En wie zegt er eigenlijk dat ik een voorstelling ben? Hallo?! Wie heeft dit hierboven geschreven? Hallo?!…
En stop ‘ns met dat irritante lezen. Ik ken jou helemaal niet en wil jou ook helemaal niet kennen. Stoppen met lezen! Laat me met rust! Ook niet meer lezen dat hier nu staat dat ik wil dat je stopt met lezen! Dus gewoon niet meer lezen! Wat snap je nou niet? Ben je achterlijk of zo? Ik heb hier helemaal geen zin in. Straks wil je me ook nog zien. Nou echt niet. Maak zelf maar een voorstelling als je daar zo’n zin in hebt. Nou wegwezen! Hup!
Ruzie is één langgerekte ruzie op een draaitoneel. Deze voorstelling voor iedereen vanaf 6 jaar is een coproductie met Theater Basel. Er werd tegelijkertijd gerepeteerd met een Belgisch/Nederlandse- en een Zwitserse cast. Na voortdurende onderlinge onenigheid is besloten om de beide casts uit elkaar te halen en ze ieder in hun eigen land te laten verder spelen. We hopen dat het nu wel goed gaat.
THE HOUSE IS BLACK speelt zich af in een leprakolonie in het noorden van Iran. Invloedrijke dichter en filmmaker Forugh Farrokhzad verbeeldt het dagelijkse leven van inwoners van de Bababaghi Hospice leprakolonie. Farrokhzad schuwt de verschillende stadia van lepra niet en vat op die manier de rauwe essentie van een leven met de ziekte door middel van krachtige beelden, snelle montage en een onvergetelijke poëtische vertelling.
In THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY wordt een rurale Iraanse school opgezet in een tent. Een man bezoekt de klas en vraagt de studenten allerlei dingen over hun ervaringen op school.
Makhmalbaf maakte de korte documentaire IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY tijdens de voorbereidingen van zijn bekroonde langspeler Once Upon A Time, Cinema. De Qajar dynastie heerste Iran van 1785 tot 1925. De film toont zeldzame foto’s en filmpjes genomen tijdens de late negentiende en vroege twintigste eeuws aan het hof van de Sjah.
Na de revolutie van 1979 verbood Iran het tonen van mannen en vrouwen die elkaar aanraken op het witte doek. Sindsdien hebben regisseurs elke filmtruc gebruikt om de extatische ontlading van spanning die aanraking geeft na te bootsen, maar vaak zijn blikken genoeg om een scène in vuur en vlam te zetten. NAZARBAZI maakt van deze intense momenten een poëtische collage over de Iraanse film waarin ook onze eigen tijd van sociale afstand weerklinkt.
Het programma bestaat uit:
THE HOUSE IS BLACK, Forugh Farrokhzad, 1963, 22’
THE SCHOOL THAT WAS BLOWN AWAY, Mohsen Makhmalbaf, 1998, 8’
IMAGES FROM THE QAJAR DYNASTY, Mohsen Makhmalbaf, 1993, 18’
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
En wat als we nu eens een voorstelling maken om je seksleven te verrijken? Laten we ruimte maken voor speelse fantasieën en onbekende verlangens, mogelijkheden zonder vaste uitkomst.
De huidige seksuele opvoeding beperkt zich tot droge informatie over zwangerschap, soa’s, erecties en (de horror van) aids. ‘If you have sex, you will get pregnant and die.’ Geen condooms meer over bananen en opsommingen van ziekterisico’s! Hoe kunnen we gaan spelen met seks? Pick up the dildo and write your way out of history. Are you ready?
Countersex Education is een voorstelling die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen: een edgy voorstelling voor een breed publiek, of je nu cis, queer, jong of oud bent.
Maxime Dreesen studeerde in juni 2019 af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Hun werk gaat over gender, seksualiteit en queer erotiek. Maxime vertrekt in hun werk vanuit autobiografische belevenissen, om die vervolgens te vertalen naar universele, emanciperende en politieke verhalen. Maxime was ook de motor achter het jongerenproject Youth for Sex.
MARCHER SUR L'EAU is het verhaal van het dorpje Tatiste in het noorden van Niger. Tatiste lijdt onder de klimaatveranderingen die de wijde omgeving in woestijn verandert. De 14-jarige Houlaye moet samen met andere meisjes uit het dorp kilometers ver lopen om water te halen. Deze dagelijkse taak verhindert hen om op een normale manier school te lopen. Vele mannen en vrouwen zijn door de constante droogte verplicht om het dorp te verlaten en elders eten en werk te zoeken zodat in het dorp enkel nog kinderen, ouderen, een paar vrouwen en de schoolmeester overblijven. Nochtans weet men dat er zich onder hun voeten een enorm groot ondergronds waterbassin bevindt. Het moet enkel aangeboord worden. De dorpelingen, geholpen door de schoolmeester en de ngo Amman Imman, wat 'water is leven' betekent, kloppen aan bij de overheid om hen een boorinstallatie te bezorgen. De voordelen van een plaatselijke waterput zijn legio: de plaatselijke economie zou weer opleven, zodat de volwassenen bij hun kinderen kunnen blijven, die terug op een gewone manier naar school kunnen gaan.
De film werd gedraaid tussen 2018 en 2020 en toont zonder in grote slogans te vervallen wat de opwarming van de aarde aanricht in een dorp in Niger. Regisseur Aïssa Maïga, een bekende Franse actrice wiens ouders zelf afkomstig zijn uit het Sahel-gebied, laat het verhaal vertellen door de ogen van de jonge Houlaye. Aïssa Maïga heeft op een bijna tedere manier aandacht voor het dagelijkse leven in het dorp. We zien ook de kracht van de overgebleven vrouwen die alles moeten beredderen en organiseren. De woestijnbeelden zijn van een adembenemende pracht, soms te mooi om aan de op gang zijnde tragedie te verbinden.
Na de vertoning gaat Esohe Weyden in gesprek met onder andere Aboudlaye Souna Souley (S-eau-S Sahel), Joni Vanderhaeghe en Jonas Peeters (Water4Ghana).
I.s.m. 11.11.11, AUHA, Global Minds, Ispirelli, Student en Engagement, Karel de Grote Hogeschool, AP Hogeschool, IDeE, Thomas More hogeschool, Universiteit Antwerpen, USOS en VLIR-UOS. Met steun van Stad Antwerpen en de EU.
Heb jij ooit een verleidelijk aanbod gekregen om snel geld te verdienen? Of misschien heb je al eens geld geïnvesteerd in een of andere cryptomunt? Dan is deze workshop iets voor jou!
Op maandag 20 maart organiseert Studio Digitaal de workshop 'Scam of pyramide?' Tijdens deze workshop gaan we dieper in op het fenomeen van pyramide business schema's. We geven voorbeelden en leren je hoe je deze praktijken kunt herkennen. Daarnaast peilen we naar de ervaringen van de groep met dit onderwerp. Het doel van deze workshop? Jou informeren over bedrijven die via sociale media kanalen jongeren rekruteren om te investeren in malafide crypto/forex platforms en hoe je jezelf hiertegen kunt beschermen. Om de workshop iets leuker te maken, gaan we na afloop naar het Theaterplein om symbolisch samen een pyramide te bouwen tegen de malafide praktijken van deze bedrijven.
Halina Reijns tweede langspeelfilm achter de camera is tevens haar eerste Amerikaanse regieproject. Vanuit haar fascinatie voor subculturen, en dan vooral voor jongerencultuur, zet Reijn met BODIES BODIES BODIES een bloederig komische whodunit neer, geïnspireerd door de erfenis van slashers zoals de originele SCREAM.
In BODIES BODIES BODIES komt een groep rijke twintigers samen in een afgelegen villa met als doel er de orkaan die buiten woedt, uit te zitten. Hun ‘hurricane party’ wordt al snel overspoeld door drank, drugs en onderdrukte frustraties. We ontmoeten kersvers koppel Sophie en Bee onderweg naar de villa van Sophies beste vriend, David. Present zijn ook Davids aanstellerige vriendin Emma, de competitieve Jordan, de praatgrage podcaster Alice (gespeeld door PLEASE RELEASE ME-favoriet Rachel Sennott van SHIVA BABY), en Alices 40-jarige vriend Greg. Om de spanning en rivaliteit binnen de groep te ontmijnen, besluiten ze het moordmysteriespel ‘Bodies Bodies Bodies’ te spelen. Allemaal fun and games, totdat er ook echt lijken uit de kast vallen…
De personages – én hun onsympathieke kantjes als Gen Z’ers uit het digitale TikTok/sociale media tijdperk – worden perfect belichaamd door een sterke ensemblecast van talenten zoals Amandla Stenberg, Maria Bakalova, Rachel Sennott en Pete Davidson. Met de hulp van cinematograaf Jasper Wolf (bekend van o.a. MONOS, INSTINCT) creëert Reijn binnen de muren van de villa een energetische Cluedo slasher met een spannende uitwisseling tussen wat de camera toont én verbergt. Onze PLEASE RELEASE ME van maart.
“In a mad world only the mad are sane.” – Kyoami in RAN
In Middeleeuws Japan treedt een bejaarde krijgsheer af en draagt zijn rijk over aan zijn drie zoons. De man heeft echter sterk onderschat hoe hun nieuw verworven macht zijn zoons al snel corrumpeert en hen tegen elkaar doet keren… en tegen hem.
Akira Kurosawa’s epos RAN is geïnspireerd op William Shakespeares KING LEAR. De Japanse grootmeester brengt het verhaal van een man die zijn hele leven lang oorlog heeft gevoerd en hoopt op het einde van zijn leven vrede te kunnen introduceren in zijn rijk. Maar door zijn rijk te verdelen over zijn drie zoons, ontketent hij nog meer onrust.
Kurosawa is meesterlijk in het capteren van veldslagen, gesterkt door zijn ervaring met de samoerai-epen uit zijn carrière. De vechtscènes in RAN worden gefilmd met statische camera’s, wat de kijker het geheel doet observeren al zwevend buiten de actie. Costumière Emi Wada won voor haar werk in RAN de Oscar voor Beste Kostuumontwerp in 1986. Welverdiend, aangezien de honderden kostuums met de hand werden gemaakt, een huzarenwerk dat twee jaar in beslag nam. Kurosawa kreeg voor de film zijn enige Oscarnominatie voor Beste Regie.
We vertonen de film op 35MM, i.s.m. Toneelhuis i.h.k.v. hun festival House of Flying Generations. Op zondag 19 maart gaat dramaturg Erwin Jans om 13u in gesprek over repertoire vandaag, in de foyer van Bourlaschouwburg.
Privédetective Philip Marlowe wordt ingehuurd om Carmen, de jongste dochter van generaal Sternwood, in de gaten te houden. Ze gaat om met slecht gezelschap en Marlowe moet voorkomen dat zij en haar familie worden afgeperst voor gokschulden. Marlowe wordt al snel verliefd op de oudste zuster, Vivian, die echter niets met Marlowe te maken wil hebben. Wanneer er enkele moorden plaatsvinden, raken de familie en de detective verstrikt in een web vol intriges ...
Vivian: You go too far, Marlowe. Marlowe: Those are harsh words to throw at a man, especially when he's walking out of your bedroom.
"The witty, charged dialogue between the leads shows that no screen couple, before or since, had as much chemistry as Bogart and Bacall." - Peter Bradshaw, The Guardian
"The Big Sleep is as fresh and perverse as ever, and remains one of Hollywood's most entrancingly strange bedtime stories." - Jonathan Romney, The Independent
"Even on the chaste screen Hawks manages to get down a good deal of the glamorous tawdriness of big-city low life, discreetly laced with hints of dope addiction, voyeurism and fornication." - Time
Halina Reijns tweede langspeelfilm achter de camera is tevens haar eerste Amerikaanse regieproject. Vanuit haar fascinatie voor subculturen, en dan vooral voor jongerencultuur, zet Reijn met BODIES BODIES BODIES een bloederig komische whodunit neer, geïnspireerd door de erfenis van slashers zoals de originele SCREAM.
In BODIES BODIES BODIES komt een groep rijke twintigers samen in een afgelegen villa met als doel er de orkaan die buiten woedt, uit te zitten. Hun ‘hurricane party’ wordt al snel overspoeld door drank, drugs en onderdrukte frustraties. We ontmoeten kersvers koppel Sophie en Bee onderweg naar de villa van Sophies beste vriend, David. Present zijn ook Davids aanstellerige vriendin Emma, de competitieve Jordan, de praatgrage podcaster Alice (gespeeld door PLEASE RELEASE ME-favoriet Rachel Sennott van SHIVA BABY), en Alices 40-jarige vriend Greg. Om de spanning en rivaliteit binnen de groep te ontmijnen, besluiten ze het moordmysteriespel ‘Bodies Bodies Bodies’ te spelen. Allemaal fun and games, totdat er ook echt lijken uit de kast vallen…
De personages – én hun onsympathieke kantjes als Gen Z’ers uit het digitale TikTok/sociale media tijdperk – worden perfect belichaamd door een sterke ensemblecast van talenten zoals Amandla Stenberg, Maria Bakalova, Rachel Sennott en Pete Davidson. Met de hulp van cinematograaf Jasper Wolf (bekend van o.a. MONOS, INSTINCT) creëert Reijn binnen de muren van de villa een energetische Cluedo slasher met een spannende uitwisseling tussen wat de camera toont én verbergt. Onze PLEASE RELEASE ME van maart.
Iedereen lijkt vandaag politicus, academicus, consument, producent, activist, nihilist, kapitalist, terrorist, racist, journalist, idealist. En dat allemaal tezelfdertijd.
In The happy few doen vijf acteurs een poging om de maakbaarheid van hun identiteit te toetsen aan de realiteit.
Wie zijn ze echt en wie willen ze zijn? Zitten ze in een luxepositie als acteurs of hebben ze een verantwoordelijkheid naar de wereld toe? Reiken hun nobele intenties verder dan de theaterzaal of blijft het bij een verwoede poging? Voor de wereld? Voor de generaties die volgen?
Zijn het stand-upcomedians? Martelaren? Snobistische wannabe’s? Zijn het bovenmenselijke dansvirtuozen of raaskallende pamflettisten die je een geweten willen schoppen tot je bang in een hoekje wegkruipt?
Het levensverhaal van Marjane die op 9-jarige leeftijd in Iran wordt geconfronteerd met de Islamitische Revolutie. De fundamentalisten dwingen de vrouwen tot het dragen van sluiers en zetten velen gevangen. Ondanks deze sociale terreur weet Marjane toch punk, Iron Maiden en Abba te ontdekken en later wordt ze door haar ouders naar Oostenrijk gestuurd om daar veilig naar school te gaan. Hoewel ze er na verloop van tijd geaccepteerd wordt, besluit ze toch terug te gaan naar het tyrannieke bewind van Iran, omdat het simpelweg als haar thuis voelt, en besluit daar haar mening te blijven ventileren over wat ze ziet.
In ERNEST & CÉLESTINE: OP AVONTUUR IN BRABBELLAND wordt de onwaarschijnlijke vriendschap van de onzekere beer Ernest en de dappere muis Célestine op de proef geteld. Deze prachtige animatie weet in zijn eenvoud elke emotie over te brengen, net als het belang en plezier van muziek.
Ernest en Célestine gaan naar Brabbelland, het land waar Ernest vandaan komt, om zijn kapotte viool te laten repareren. Ernest wil helemaal niet terug, maar Célestine weet hem te overhalen. Daar komen ze erachter dat muziek in het hele land verboden is, wat voor onze twee helden ondenkbaar is. Gelukkig krijgen ze hulp uit onverwachte hoek. Samen met een mysterieuze, geheime vriend brengen ze muziek en plezier terug voor iedereen in Brabbelland!
Ernest en Célestine werden bedacht door tekenaar Gabrielle Vincent. De eerste film in 2012 werd genomineerd voor een Oscar. Sindsdien zijn de muis en de beer uitgegroeid tot een hartverwarmend gezelschap voor de hele familie. De film laat zien dat echte vriendschap geen grenzen kent.
Een reus die een weesmeisje kidnapt en meevoert naar zijn land, waar andere reuzen leven die niets liever eten dan kinderen? Bedenkelijke inhoud voor een familiefilm. Maar Roald Dahl zou Roald Dahl niet zijn als hij zware onderwerpen niet zou verdraaien tot een geweldig verhaal vol humor en troost. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Een vat vol wijsheden, die GVR. En in de animatie van Brian Cosgrove komt hij helemaal tot leven.
Sophie wordt vroeg in de ochtend weggenomen uit het weeshuis waar ze woont, nadat ze een reus spot die mysterieuze dingen lijkt te doen. De reus voert haar mee naar Reuzenland, maar gelukkig wordt Sophie snel gerustgesteld. De lange man blijkt de Grote Vriendelijke Reus te zijn – afgekort de GVR. Hij vangt mooie dromen en deelt ze uit aan slapende kinderen. Maar helaas zijn er ook gemene reuzen, die kinderen opeten. Sophie en de GVR bedenken een plan om de Koningin in te schakelen om de gemene reuzen te verslaan.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
A giant who kidnaps an orphan girl and takes her to his country, where other giants live who love nothing more than to eat children? Questionable content for a family film. But Roald Dahl wouldn’t be the well-loved children’s author he is, if he wouldn’t twist these heavy subjects into a wonderful story full of humour and comfort. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Full of wisdom, that BFG. And through the animation of Brian Cosgrove, he fully comes to life.
Early in the morning, Sophie is taken from the orphanage where she lives, after she saw a giant doing mysterious things. The giant takes her away to Giant Country, but luckily Sophie is soon reassured. The tall man turns out to be the Big Friendly Giant, BFG for short. He catches nice dreams and blows those dreams into the bedrooms of children at night. But unfortunately there are evil giants as well, who eat children. Sophie and the BFG make a plan to enlist the Queen to fight the mean giants.
De straten van Teheran bruisen van de begankenis met de voorbereidingen voor Nieuwjaar. Iedereen is bezig met het ophangen van decoraties om het nieuwe jaar in stijl te verwelkomen. De 7-jarige Razieh is gefascineerd door een ronde goudvis met grote vinnen. Ze wilt de vis kopen, en overtuigt haar moeder uiteindelijk om hun laatste geld te spenderen aan de goudvis. Onderweg verliest ze het geld, maar ondanks de vele tegenslagen geeft Razieh niet op. Het scenario van Jafar Panahi’s debuutfilm werd geschreven door regisseur Abbas Kiarostami, en speelt zich af in realtime(anderhalf uur voor de start van het nieuwe jaar).
“Tethering the movie to the child's point of view (both literal and metaphorical), Panahi absorbs us so entirely into his heroine's delicate, enquiring world, that the loss of her money and her separation from her brother create an atmosphere of suspense as gripping as that of any Hitchcock thriller. Moreover, suggestive intimations of the troubled adult world - the mother's anxiety in the bazaar, the lonely 'outsiders' - combine to produce a feeling of almost metaphysical tension.” – Time Out
g a b b r o is een groep muzikanten, locaties en klanken aangevoerd door saxofoniste Hanne De Backer. Het is een wisselend collectief dat bij iedere productie vertrekt vanuit vrije improvisatie op niet voor de hand liggende locaties. Zo speelde g a b b r o al in oude rioleringen, parkeergarages, een gevangenis en in wasserettes. In maart 2021 stapte Hanne samen met drummer Raf Vertessen, pianist Andreas Bral, een cameraploeg en een kameel de hele Belgische kustlijn af. Onderweg hielden ze dagelijks halt op verschillende plekken om hun muzikale impressies te registreren. Het resultaat van deze tocht is As We Walk een muzikaal beeldverhaal dat een pleidooi houdt voor het onmogelijke en de verbeelding, een ode brengt aan de ontmoeting en de absurditeit. De vele uren muziek die uiteindelijk niet in de documentaire werden opgenomen, vormden de leidraad voor nieuwe composities waarmee het trio een nieuw album maakte. Ook dit album wordt deze avond gepresenteerd met een energiek en intens concert.
Spectacle Perdu is de nieuwe voorstelling van Bjarne Devolder (de jongste telg van SKaGeN), Lukas Smolders en Luca Persan. Twee figuren maken een trip down memory lane doorheen hun leven en spelen op dolkomische wijze scènes na uit hun kindertijd. De voorstelling neemt de vorm aan van een explosieve revue boordevol muziek en sketches van Jacques Brel, Gaston en Leo, France Gall en Wim Sonneveld.
In Spectacle Perdu leven de twee figuren zich volledig uit in hun humoristische verbeelding van het verleden, want lachen doet toch vergeten en relativeren? Met mondjesmaat toont het komische zich als filter van wat liever verborgen blijft. Was die kindertijd wel zo onschuldig en onbezorgd? Spectacle Perdu wordt een bitterzoete arena voor de strijd met de eigen herinnering en zoekt de mogelijkheden van de scène op als plaats om te helen.
Devolder speelt met de vorm van het ludiek amusementstheater als contrast met de haast onmogelijke confrontatie met het eigen trauma. Spectacle Perdu wordt gevoed vanuit het autobiografische verhaal van de maker, maar stelt zich ook de vraag of de aanwezigheid van de toeschouwer en dus de ander geen absolute voorwaarde is om zelf verder te kunnen.
Een eenzame huisvrouw voert haar dagelijkse taken uit. Ze onderhoudt het appartement waar ze woont met haar tienerzoon en ontvangt er klanten als prostituee wanneer haar zoon op school is. Net zoals haar huishoudelijke taken, is haar prostitutiewerk ook deel van de dagelijkse routine. Maar dan gebeurt er iets dat Jeannes routine onderuit haalt…
Een veeleisende karakterschets of één van de meest hypnotiserende en complete weergaves van tijd en ruimte in film? Chantal Akerman maakte met JEANNE DIELMAN een verbazingwekkend en overtuigend filmexperiment dat al decennialang wordt geanalyseerd en besproken. De film werd in december 2022 uitgeroepen tot Beste Film Aller Tijden door Sight and Sound. Voor het eerst in het 70-jarige bestaan van de Sight and Sound-poll wordt de lijst aangevoerd door een vrouwelijke regisseur.
"Akerman’s chillingly sardonic feminist fable—which also bears the weight of unspoken wartime trauma—is built on a sublime paradox, the elusive identity of someone who, as the title suggests, is so easily identified." - Richard Brody, The New Yorker
Spectacle Perdu is de nieuwe voorstelling van Bjarne Devolder (de jongste telg van SKaGeN), Lukas Smolders en Luca Persan. Twee figuren maken een trip down memory lane doorheen hun leven en spelen op dolkomische wijze scènes na uit hun kindertijd. De voorstelling neemt de vorm aan van een explosieve revue boordevol muziek en sketches van Jacques Brel, Gaston en Leo, France Gall en Wim Sonneveld.
In Spectacle Perdu leven de twee figuren zich volledig uit in hun humoristische verbeelding van het verleden, want lachen doet toch vergeten en relativeren? Met mondjesmaat toont het komische zich als filter van wat liever verborgen blijft. Was die kindertijd wel zo onschuldig en onbezorgd? Spectacle Perdu wordt een bitterzoete arena voor de strijd met de eigen herinnering en zoekt de mogelijkheden van de scène op als plaats om te helen.
Devolder speelt met de vorm van het ludiek amusementstheater als contrast met de haast onmogelijke confrontatie met het eigen trauma. Spectacle Perdu wordt gevoed vanuit het autobiografische verhaal van de maker, maar stelt zich ook de vraag of de aanwezigheid van de toeschouwer en dus de ander geen absolute voorwaarde is om zelf verder te kunnen.
Privédetective Philip Marlowe wordt ingehuurd om Carmen, de jongste dochter van generaal Sternwood, in de gaten te houden. Ze gaat om met slecht gezelschap en Marlowe moet voorkomen dat zij en haar familie worden afgeperst voor gokschulden. Marlowe wordt al snel verliefd op de oudste zuster, Vivian, die echter niets met Marlowe te maken wil hebben. Wanneer er enkele moorden plaatsvinden, raken de familie en de detective verstrikt in een web vol intriges ...
Vivian: You go too far, Marlowe. Marlowe: Those are harsh words to throw at a man, especially when he's walking out of your bedroom.
"The witty, charged dialogue between the leads shows that no screen couple, before or since, had as much chemistry as Bogart and Bacall." - Peter Bradshaw, The Guardian
"The Big Sleep is as fresh and perverse as ever, and remains one of Hollywood's most entrancingly strange bedtime stories." - Jonathan Romney, The Independent
"Even on the chaste screen Hawks manages to get down a good deal of the glamorous tawdriness of big-city low life, discreetly laced with hints of dope addiction, voyeurism and fornication." - Time
Het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
Karl Eriksson groeit op in de jaren ’60 in Antwerpen, als zoon van Bert Eriksson, uitbater van het extreemrechtse café Odal en voormalig leider van de legendarische Vlaams Militanten Orde. Maar al op heel jonge leeftijd kiest Karl een heel andere weg. Hij raakt ondergedompeld in het bruisende Antwerpse nachtleven van de vroege jaren '70 en ontpopt zich tot een begenadigd banjospeler. De botsingen tussen Karl en vader Bert blijven niet uit en op amper 15-jarige leeftijd ontvlucht hij het ouderlijk huis. Het begin van wonderlijk levensverhaal van een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.
De film ‘Eriksson’ vertelt het levensverhaal van Karl, door hemzelf verteld aan de kijker en rijkelijk geïllustreerd met historisch beeldmateriaal uit openbare en privéarchieven. Maar ‘Eriksson’ is meer dan een persoonlijke verhaal. De film vertelt het verhaal van een generatie die radicaal breekt met de vorige, een generatie die een ware aardverschuiving meemaakt. Tegelijk is ‘Eriksson’ een boeiend stuk Antwerpse geschiedenis waarin heel wat verhaallijnen samenkomen: verhalen over het Antwerpse extreemrechtse milieu, de Antwerpse flowerpowerbeweging in de sixties, de Antwerpse punkbeweging van de late jaren ’70, stedelijke theatergezelschappen in de jaren ’80 en een hele reeks Antwerpse bands van de jaren ’90 passeren de revue.
Feestelijke première op zo. 05.03 om 16u @ De Cinema!
