Jong koppel Margot en Tyler reizen naar een afgelegen elite-eiland om te dineren in een exclusief restaurant. Daar heeft een mysterieuze topchef een overdadig en duur menu voorbereid. Maar al snel wordt duidelijk dat de pretentieuze gasten een schokkende avond te wachten staat. Het begrip consumeren krijgt een hilarische en angstaanjagende betekenis in deze zwarte komedie van Mark Mylod.
De voorstelling Geen verhaal op vrijdag 10 februari wordt vervangen door De Uitnodiging. Ticketkopers worden persoonlijk gecontacteerd.
In 2021 maakte Laura van Dolron Geen verhaal, over de scheiding.
In 2022 maakte Laura van Dolron De Uitnodiging, over heelheid. Laura schreef een ode aan Mark. Aan liefde na scheiding. Over je hart openen. Nog een keer. En nu echt helemaal. Een ode aan haar geliefde en alle mensen die ondanks bindings- en verlatingsangst de sprong weer wagen.
“Je was heel de tijd al heel, ook al stond je hart in brand. Er was vrede in je tenen en de palm van je hand.”
Laura van Dolron staat bekend om haar stand-up philosophy, en ze is terug. Na een grote crisis raapt ze zichzelf bij elkaar samen met haar publiek. Voor iedereen die wel eens iets verloren is wat hij liever had gehouden. Voor iedereen wiens hart ooit brak, heel soms denkt dat het nooit meer lente wordt, troost nodig heeft. En een beetje liefde. Laura brengt het echte leven naar het theater en het theater naar het echte leven. Zo speelt ze in een afkickkliniek, in een hospice, een daklozenopvang en verwerkt ze haar ervaringen tot een voorstelling. En andersom.
Geen verhaal Intermittent fasting met taal. Onder het motto ‘niet spelen maar helen’ wordt het theater een veilige plek waar Laura op een nieuwe manier naar de werkelijkheid kijkt. Dit keer geen stand-up philosophy, maar sit-down spirituality. Op zoek naar de taal, voorbij het verhaal.
Rubens bracht een nooit geziene beweeglijkheid in de schilderkunst, maar wat gebeurt er wanneer de camera deze dramatische composities ook echt in beweging brengt? Dit filmprogramma zoekt een antwoord op deze vraag aan de hand van drie invloedrijke kunstfilms die via Rubens’ werken het potentieel van het filmmedium onder de loep nemen.
In 1938 maakten René Huyghe en Jacques Jaujard Rubens et son temps (1938), een van de eerste kunstdocumentaires in kleur. Als conservator van schilderijen in het Louvre erkende Huyghe het potentieel van film voor kunstanalyse: “De film stelt ons in staat de blik van de toeschouwer vast te houden en hem stap voor stap door de beschrijvende en visuele details van een kunstwerk te leiden.” De prijswinnende film Rubens (1948) van Paul Haesaerts en Henri Storck ging nog verder in zijn formele analyse van Rubens’ oeuvre. Door een genereus gebruik van cinematografische technieken brengt deze film Rubens’ picturale wereld tot leven met vaak opvallende vergelijkingen met beeldmateriaal uit de werkelijkheid. Mediakunstenaar Grahame Weinbren nam exact Rubens’ nauwkeurige observaties en realistische schetsen naar levende modellen als onderwerp van The Lions of Peter Paul Rubens (2008), een gefilmde studie van Rubens’ Daniël in de leeuwenkuil (1614-1616), in opdracht van de National Gallery of Art in Washington DC.
Het filmprogramma wordt ingeleid door Prof. Dr. Steven Jacobs (Universiteit Gent, Universiteit Antwerpen).
Voorafgaand vindt een Keynote lezing plaats van Prof. Dr. Joseph Imorde (University of Siegen/ Weissensee School of Art and Design Berlin) over de impact van de ‘alomtegenwoordigheid’ van mechanische reproducties rond 1900 voor de studie en appreciatie van kunst.
Dit filmprogramma maakt deel uit van het symposium Rubens in the Age of Mechanical Reproduction: (Un)packing the Rubenianum Library (9 en 10 februari 2023), georganiseerd door Dra. Griet Bonne (Universiteit Gent) in het Rubenianum en De Cinema, Antwerpen. Meer info en registratie: https://www.ugent.be/lw/nl/rubens. Contact: griet.bonne@ugent.be
Let op: bij het inschrijvingsgeld voor het symposium is een ticket voor dit filmprogramma inbegrepen.
With his unpreceded representation of movement, Rubens literally moved painting into a new direction. But what happens when the camera actually sets his dramatic composition in motion? This film program explores the potential of cinema to visualize art in three landmark Rubens-films.
In 1938, René Huyghe and Jacques Jaujard made Rubens et son temps(1938), one of the first art documentaries in color. As Louvre’s chief curator of paintings, Huyghe acknowledged the medium’s potential for art analysis: “The film enables us to hold the spectator’s eye and guide it step by step through the descriptive and visual detail of a work of art.” The award winning film Rubens (1948) by Paul Haesaerts and Henri Storck went even further in its formal analysis of Rubens’ oeuvre. Through a generous use of cinematographic techniques, the film animates Rubens’ pictorial world into a cinematic reality with often striking comparisons to contemporary footage. Media artist Grahame Weinbren took exactly Rubens’ accurate observations and realistic sketches from live models as the subject of The Lions of Peter Paul Rubens (2007), a filmed study of Rubens’ Daniel in the Lions’ Den (1614-1616), commissioned by the National Gallery of Art in Washington DC.
Introduction by Prof. Dr. Steven Jacobs (Ghent University/University of Antwerp)
The film program will be preceded by a keynote lecture by Prof. Dr. Joseph Imorde (University of Siegen/ Weissensee School of Art and Design Berlin) on the impact of the ubiquity of mechanical reproductions around 1900 for the study and appreciation of art.
This program is part of the symposium Rubens in the Age of Mechanical Reproduction: (Un)packing the Rubenianum Library (9 and 10 February, 2023) organized by PhD student Griet Bonne (Ghent University) at the Rubenianum and De Cinema, Antwerp. More information and registration: https://www.ugent.be/lw/nl/rubens. Contact: griet.bonne@ugent.be
Note: the registration fee for the symposium includes a ticket for this film screening.
Reclamemakelaar Jim Blandings (Cary Grant) woont met zijn vrouw Muriel (Myrna Loy) en hun twee dochters in een klein appartement in New York. Wanneer het ruimtetekort penibel wordt, besluiten Jim en Muriel te verhuizen naar Connecticut. Ze vinden er een ‘opknappertje’ met het potentieel om hun droomhuis te worden. Het oude huis onthult al snel vele gebreken en wordt een bodemloze geldput voor de Blandings. Zullen ze ooit hun droomhuis kunnen bouwen? Naar het populaire boek van Eric Hodgins.
Jong koppel Margot en Tyler reizen naar een afgelegen elite-eiland om te dineren in een exclusief restaurant. Daar heeft een mysterieuze topchef een overdadig en duur menu voorbereid. Maar al snel wordt duidelijk dat de pretentieuze gasten een schokkende avond te wachten staat. Het begrip consumeren krijgt een hilarische en angstaanjagende betekenis in deze zwarte komedie van Mark Mylod.
Het legendarische Chelsea Hotel, een icoon van de tegencultuur van de jaren 60 en toevluchtsoord voor beroemdheden zoals Patti Smith, Janis Joplin, Sid Vicious en de supersterren van Andy Warhols Factory, wordt gerenoveerd. Binnenkort gaat het weer open voor het publiek als een van de meest modieuze luxehotels van New York. Tussen angst voor de toekomst, vermoeidheid en opwinding leven en creëren nog steeds 51 overgebleven bewoners te midden van de renovatiewerken. In dit alledaagse leven onder constructie dwaalt de film door het hotel en verkent de sporen van het verleden, op zoek naar de unieke geest die de mythe heeft gevormd en in stand houdt.
Jong koppel Margot en Tyler reizen naar een afgelegen elite-eiland om te dineren in een exclusief restaurant. Daar heeft een mysterieuze topchef een overdadig en duur menu voorbereid. Maar al snel wordt duidelijk dat de pretentieuze gasten een schokkende avond te wachten staat. Het begrip consumeren krijgt een hilarische en angstaanjagende betekenis in deze zwarte komedie van Mark Mylod.
DE SPIEGEL, Tarkovski’s meest persoonlijke werk, in een unieke restauratie!
DE SPIEGEL is een mengeling van jeugdherinneringen, nieuwsbeelden en gedichten van Tarkovski's vader, en dé archetypische Tarkovskifilm. Tijdens een zware zenuwinzinking herbeleeft de hoofdpersoon zijn jeugd. Beelden van zijn geliefde moeder, zijn eerste vriendinnetje en het huis van zijn kinderjaren trekken voorbij. Nostalgie, weemoed en dromen: Tarkovski noemde De spiegel zijn meest persoonlijke film – wat het publiek niet verhinderde de regisseur boze brieven te schrijven waarin hij gekapitteld werd vanwege ‘het hermetische karakter’ van de film. De film ondervond zo’n weerstand van de Sovjetautoriteiten dat Tarkovski met de gedachte speelde om te stoppen met regisseren. Brieven van aanhangers weerhielden hem hiervan. In de inleiding van De verzegelde tijd citeert hij zo’n brief: 'Ik ben u dankbaar voor De spiegel. Ik heb precies zo’n jeugd gehad. Hoe kon u dat weten?' Complex is De spiegel zeker: heden en verleden lopen door elkaar, het scenario is grillig en het spel is vaak geïmproviseerd. De spiegel is dan ook dé archetypische Tarkovskifilm, waarin de menselijke ziel zich metafysisch verheft boven vriendelijk wuivende korenvelden. 'Ik geloof dat genezing ontstaat door een spirituele crisis', schreef Tarkovski , 'een spirituele crisis is een poging om zichzelf te vinden.'
Toneelhuismaker Lisaboa Houbrechts brengt Tarkovski's meesterwerk in verband met haar voorstelling VAKE POES; OF HOE GOD VERDWEEN die vanaf 9 februari te zien is in Bourlaschouwburg. I.h.k.v. TONEELHUIS @ DE CINEMA
Hoe kies ik de juiste studierichting? Dat is de belangrijkste vraag voor laatstejaars in het secundair onderwijs. De Studio zet een traject op van drie halve dagen dat leerlingen wil begeleiden in het maken van de “juiste” keuze – een moeilijk vraagstuk voor iedereen.
Het nieuwe van dit traject is dat we vertrekken vanuit de traditie van de jezuïeten. Die focust op de persoonlijke verlangens en gevoelens bij het maken van keuzes. De leerlingen worden uitgenodigd om in workshops en interviews met vrienden en familie te onderzoeken waar hun passie ligt en welke beroepsrichtingen het beste aansluiten bij hun persoonlijkheid.
De Studio werkt hiervoor samen met het UCSIA in het kader van het stadsfestival Barokke Influencers dat in 2023 plaatsvindt in Antwerpen. Nikolaas Sintobin SJ, schrijver van het boek Vertrouw op je gevoel, en Kaat Somers van UCSIA werken samen met de huisartiesten en de ploeg van De Studio.
Hoog bezoek in De Cinema! Regisseur Luc Dardenne komt op 1 juni na de vertoning van TORI ET LOKITA spreken over zijn oeuvre in een Q&A met filmdocent Wouter Hessels en het publiek.
Met TORI ET LOKITA houden tweevoudig Gouden Palmwinnaars Jean-Pierre en Luc Dardenne de kijker een spiegel voor. Hun hartverscheurende observaties over de samenleving waarin we leven, confronteren ons met dat wat we niet willen zien.
Twee tieners zijn Afrika ontvlucht en in België terechtgekomen. De harde realiteit van het vluchtelingenleven brengt Tori (Pablo Schils) en Lokita (Joely Mbundu) tot elkaar. Samen proberen ze een leven op te bouwen als broer en zus. Een verblijfsvergunning blijkt moeilijk te krijgen, waardoor ze van verschillende kanten in het nauw worden gedreven. Tori en Lokita lijken onzichtbaar voor de wereld om hen heen, maar gelukkig hebben ze elkaar.
Zoals vaker werkten de Dardennes met onervaren acteurs. De chemie tussen Pablo Schils en Joely Mbundu is fenomenaal en laat niemand onberoerd. Voor TORI ET LOKITA werden de Dardennes op het Filmfestival van Cannes bekroond met de speciale prijs ter gelegenheid van de 75e editie van het festival.
★★★★ Emotioneel treffend - De Standaard
★★★★ Hun mooiste film in jaren - De Morgen
★★★★ Voor de helft is de film een hartverwarmende ode aan een krachtige vriendschap en jeugdige geestdrift. De andere helft is bikkelhard. Het contrast tussen die twee kanten is confronterend. - Knack Focus
★★★★ Een vaderlandse film om trots op te zijn over een vaderlandse situatie om zich voor te schamen. - Bruzz
De film grijpt je al na enkele minuten aan en laat je niet meer los.
- Vertigo
Fanny Brice (Barbra Streisand) is op het hoogtepunt van haar muzikale carrière. Maar dan botst ze op een hoop tegenslagen. Haar man Nick (Omar Sharif) vraagt de scheiding aan en door de economische crisis wordt Brices laatste Broadwayshow geannuleerd.
Fanny ontmoet de vrijpostige Billy Rose (James Caan), de eigenaar van een nachtclub en een getalenteerde componist. Ze laat zich overhalen om een show op te zetten die Billy zal produceren. Ook op persoonlijk vlak groeien de twee dichter naar elkaar toe…
Love with Obstacles focust op het leven en werk van auteur, marxistische feminist, Oktoberrevolutionair, politieke vluchteling en diplomaat Alexandra Kollontai (St. Petersburg,1872– Moscow, 1952). De film duikt in archieven in Moscow, op zoek naar wat over haar is verteld en wat niet, en over haar toekomstvisie voor een socialistische feministische revolutie.
Dora García woont en werkt in Oslo. Ze studeerde in de vroege jaren ‘90 beeldende kunst aan de Universiteit van Salamanca in Barcelona en de Rijksakademie in Amsterdam. Daarna verhuisde ze naar België, waar ze vijftien jaar lang haar persoonlijke beeldtaal ontwikkelde en experimenteerde met film, gedrukte media, performance, theater en webgebaseerde werken. García's praktijk bevindt zich op het snijpunt van beeldende kunst, podiumkunsten, theater en literatuur. Ze vertegenwoordigde Spanje op de Biënnale van Venetië in 2011. Ze nam deel aan de 56e Internationale Kunsttentoonstelling van Venetië in 2015, Documenta 13 in 2012 en andere internationale evenementen zoals Skulptur Projekte Münster in 2007, de Sydney Biënnale 2008 en de Biënnale van São Paulo 2010.
Naar aanleiding van de tentoonstelling Ze heeft vele namen die van 10.02 t/m 21.05 te zien is in het M HKA, vertonen we in het voorjaar enkele films uit haar oeuvre.
Na de vertoning van LOVE WITH OBSTACLES gaan we in gesprek met Dora García.
“Elk van mijn boeken is op een bepaalde manier het begin van een ander boek dat nooit geschreven zal worden”, schreef Edmond Jabes. Je begint iets te vertellen en komt voordat je het weet in een ander verhaal terecht. Elk werk zal altijd slechts een benadering blijven van wat je bij aanvang voor ogen stond omdat het geen definitief antwoord kan geven op de vraag die schrijven en scheppen volgens Jabes begeleidt: wie ben ik en hoe verhoud ik me tot anderen? Met elke nieuwe ervaring, gebeurtenis of herinnering zal het antwoord weer veranderen, waardoor een werk 'ons nooit helemaal kan bevatten’. Altijd blijft er iets ontbreken, en daarom is het werk nooit klaar of voltooid. Tegelijkertijd geeft elk werk blijk van de belofte van een nieuw begin. Een verhaal vertellen is uiting geven aan het 'verlangen naar een nieuwe aanvang', een nieuw perspectief, een nieuw geluid, dat door de vorm echter noodzakelijkerwijs begrensd is. Ook daarom zullen we elke keer opnieuw onze armen moeten uittrekken naar het onbereikbare, zoals Marc Rothko schreef.
Dorothy Wynant huurt voormalig amateurdetective Nick Charles in wanneer haar vader, een uitvinder, eerst vermist wordt en nadien de hoofdverdachte blijkt te zijn in een moordzaak. Samen met zijn vrouw, erfgename Nora Charles, en hun hondje Asta, gaat hij op onderzoek uit. Wanneer de puzzelstukken in elkaar lijken te vallen, besluit Nick alle betrokken partijen in de zaak uit te nodigen voor een diner. Met hopelijk de ontknoping als dessert…
Sang-hyeon en Dong-soo verdienen goed geld aan het stelen van ter vondeling gelegde baby’s, om ze vervolgens aan te bieden op de adoptiemarkt. Wanneer moeder So-young terugkomt op de beslissing om haar baby af te staan, ontdekt ze de twee mannen en hun illegale praktijk. Overspoeld door gevoelens van zowel moederliefde als wanhoop, besluit ze mee te helpen bij de zoektocht naar geschikte ouders voor haar kind. Ondertussen zitten de rechercheurs Soo-jin en Lee ze op de hielen…
"Kore-Eda's beste film sinds lang." - De Morgen
"Kore-eda trakteert je op een warmhartige, door humor en compassie aangedreven roadmovie over outsiders die samen een ersatzfamilie vormen." - Knack Focus
Texas, jaren 50. Hud Bannon woont met zijn vader Homer en neef Lonnie op een veeranch. Door Huds arrogantie en alcoholisme staat de relatie met zijn vader onder druk. Die vreest dat Hud een negatieve invloed heeft op Lonnie. Wanneer het vee ziek wordt, komen vader en zoon opnieuw lijnrecht tegenover elkaar te staan.
"Newman is at his very best, and the cinematography is backing him up every step of the way. Must-see material." - Adam Smith, Empire
Lees meer:
The Photography of Hud - interview door Herb A. Lightman - American Cinematographer, May 2017
De Italiaans-Amerikaanse gemeenschap in Louisiana is geschokt wanneer vrachtwagenchauffeur Rosario Delle Rose neergeschoten wordt door de politie bij een smokkelactie. Zijn vrouw, naaister Serafina, raakt steeds meer in zichzelf gekeerd, tot groot ongenoegen van haar dochter. Totdat Serafina de affaires van Rosario ontdekt en een nieuwe, knappe Italiaanse chauffeur het stadje binnenrijdt.
"THAT fine Italian actress Anna Magnani, whom American audiences know best from such fine Italian films as "Open City" and "The Miracle," has a triumphant field day in her first Hollywood and English-speaking film." - Bosley Crowther, The New York Times,
Met Anne Neuteboom, Manou Gallo, Abdelkarim El Baz & Robert White
weerwoord, music
comedy
archief
‘Nuff Said werd groot in Antwerpen en vertakte de afgelopen 15 jaar naar podia in Genk, Turnhout, Rotterdam en Amsterdam.
Dit seizoen kan je terug elke maand op ‘Nuff Said in De Studio terecht voor een nieuwe show met verse namen. Van comedy en hiphop tot jazz en spoken word.
Huisband Lucid Lucia Collective brengt elke editie een feest van jazz, funk en groove. Johan Petit is jullie host van de avond.
Sang-hyeon en Dong-soo verdienen goed geld aan het stelen van ter vondeling gelegde baby’s, om ze vervolgens aan te bieden op de adoptiemarkt. Wanneer moeder So-young terugkomt op de beslissing om haar baby af te staan, ontdekt ze de twee mannen en hun illegale praktijk. Overspoeld door gevoelens van zowel moederliefde als wanhoop, besluit ze mee te helpen bij de zoektocht naar geschikte ouders voor haar kind. Ondertussen zitten de rechercheurs Soo-jin en Lee ze op de hielen…
"Kore-Eda's beste film sinds lang." - De Morgen
"Kore-eda trakteert je op een warmhartige, door humor en compassie aangedreven roadmovie over outsiders die samen een ersatzfamilie vormen." - Knack Focus
Twee keer een vrouwelijk perspectief op de maatschappelijke rol van de vrouw en diens zoektocht naar rebellie. Met een inleiding door programmator Joyce Palmers. Gevolgd door een nagesprek met theatermaker en schrijver Julie Cafmeyer en Maryam K. Hedayat (regisseur en lid van het vrouwelijk filmcollectief WANDA en Iraans filmcollectief Comment peut-on être persan?). Nadien is iedereen uitgenodigd voor een feestelijk drankje en dansje in onze ronde zaal, happy dancing tunes worden geserveerd door NACHTVREUGD.
In het voorprogramma: SAUTE MA VILLE (BE 1968 – 13’), de allereerste film van de Belgische cineaste Chantal Akerman uit 1968. De zwart-wit film werd volledig gedraaid in haar moeders keuken te Brussel. Een jonge vrouw - gespeeld door de 18-jarige Akerman zelf - komt thuis, sluit zichzelf op in de keuken en begint, zo lijkt het, schoon te maken. Wat begint als een routinematige huishoudelijke avond thuis glijdt af in razernij en een explosieve climax.
In DAISIES uit 1966 revolteren twee tienermeisjes tegen een verrotte maatschappij en de bourgeoiscultuur waarna alles eindigt in een orgie van vernieling tijdens een banket in pure slapstickstijl. De meest satirische, subversieve en surreële film van de Nová Vlna-beweging, de Tsjechische ‘new wave’ van de jaren 60, van zijn enige vrouwelijke regisseur.
Sang-hyeon en Dong-soo verdienen goed geld aan het stelen van ter vondeling gelegde baby’s, om ze vervolgens aan te bieden op de adoptiemarkt. Wanneer moeder So-young terugkomt op de beslissing om haar baby af te staan, ontdekt ze de twee mannen en hun illegale praktijk. Overspoeld door gevoelens van zowel moederliefde als wanhoop, besluit ze mee te helpen bij de zoektocht naar geschikte ouders voor haar kind. Ondertussen zitten de rechercheurs Soo-jin en Lee ze op de hielen…
"Kore-Eda's beste film sinds lang." - De Morgen
"Kore-eda trakteert je op een warmhartige, door humor en compassie aangedreven roadmovie over outsiders die samen een ersatzfamilie vormen." - Knack Focus
Dorothy Wynant huurt voormalig amateurdetective Nick Charles in wanneer haar vader, een uitvinder, eerst vermist wordt en nadien de hoofdverdachte blijkt te zijn in een moordzaak. Samen met zijn vrouw, erfgename Nora Charles, en hun hondje Asta, gaat hij op onderzoek uit. Wanneer de puzzelstukken in elkaar lijken te vallen, besluit Nick alle betrokken partijen in de zaak uit te nodigen voor een diner. Met hopelijk de ontknoping als dessert…
In Wezen neemt een kind je mee naar de achterkant van het theater, want aan de voorkant valt nog maar weinig te beleven.
Tussen de oude decors zwerven figuren rond van wie jij nog nooit gehoord hebt, omdat ze geen rol spelen in onze verhalen: helden die van hun voetstuk zijn gevallen, onzichtbare toneelknechten, personages die vaak worden vergeten of weggestopt. Durf je te gaan kijken?
Maxime Waladi begon zijn traject als speler in een jongerenproductie van fABULEUS. Nu werkt hij onder de vleugels van Inter:Action, het nieuwe-makerstraject van Action Zoo Humain, waar hij de solo Le Chicon maakte. In Wezen deelt Maxime het podium met een achtjarig meisje.
In Wezen neemt een kind je mee naar de achterkant van het theater, want aan de voorkant valt nog maar weinig te beleven.
Tussen de oude decors zwerven figuren rond van wie jij nog nooit gehoord hebt, omdat ze geen rol spelen in onze verhalen: helden die van hun voetstuk zijn gevallen, onzichtbare toneelknechten, personages die vaak worden vergeten of weggestopt. Durf je te gaan kijken?
Maxime Waladi begon zijn traject als speler in een jongerenproductie van fABULEUS. Nu werkt hij onder de vleugels van Inter:Action, het nieuwe-makerstraject van Action Zoo Humain, waar hij de solo Le Chicon maakte. In Wezen deelt Maxime het podium met een achtjarig meisje.
Het legendarische Chelsea Hotel, een icoon van de tegencultuur van de jaren 60 en toevluchtsoord voor beroemdheden zoals Patti Smith, Janis Joplin, Sid Vicious en de supersterren van Andy Warhols Factory, wordt gerenoveerd. Binnenkort gaat het weer open voor het publiek als een van de meest modieuze luxehotels van New York. Tussen angst voor de toekomst, vermoeidheid en opwinding leven en creëren nog steeds 51 overgebleven bewoners te midden van de renovatiewerken. In dit alledaagse leven onder constructie dwaalt de film door het hotel en verkent de sporen van het verleden, op zoek naar de unieke geest die de mythe heeft gevormd en in stand houdt.
In Wezen neemt een kind je mee naar de achterkant van het theater, want aan de voorkant valt nog maar weinig te beleven.
Tussen de oude decors zwerven figuren rond van wie jij nog nooit gehoord hebt, omdat ze geen rol spelen in onze verhalen: helden die van hun voetstuk zijn gevallen, onzichtbare toneelknechten, personages die vaak worden vergeten of weggestopt. Durf je te gaan kijken?
Maxime Waladi begon zijn traject als speler in een jongerenproductie van fABULEUS. Nu werkt hij onder de vleugels van Inter:Action, het nieuwe-makerstraject van Action Zoo Humain, waar hij de solo Le Chicon maakte. In Wezen deelt Maxime het podium met een achtjarig meisje.
Sang-hyeon en Dong-soo verdienen goed geld aan het stelen van ter vondeling gelegde baby’s, om ze vervolgens aan te bieden op de adoptiemarkt. Wanneer moeder So-young terugkomt op de beslissing om haar baby af te staan, ontdekt ze de twee mannen en hun illegale praktijk. Overspoeld door gevoelens van zowel moederliefde als wanhoop, besluit ze mee te helpen bij de zoektocht naar geschikte ouders voor haar kind. Ondertussen zitten de rechercheurs Soo-jin en Lee ze op de hielen…
"Kore-Eda's beste film sinds lang." - De Morgen
"Kore-eda trakteert je op een warmhartige, door humor en compassie aangedreven roadmovie over outsiders die samen een ersatzfamilie vormen." - Knack Focus
Een 18de-eeuwse Afrikaanse prins wordt door Dracula verandert in een vampier, vervloekt met de naam Blacula en begraven in Dracula’s kasteel wanneer hij de Graaf niet kan overtuigen om een einde te maken aan slavenhandel. Tweehonderd jaar later wordt zijn doodskist getransporteerd naar L.A. waar Blacula ontwaakt met een onstilbare dorst voor menselijk bloed. Deze Blaxploitation klassieker wordt ingeleid door CULT-ceremoniemeester Cyrus Vercammen.
Arthur Hamilton, een bankier van middelbare leeftijd, is ontevreden met zijn burgerlijke bestaan. Na een telefoontje van een dood gewaande vriend, wordt hij overtuigd om een ingewikkelde operatie te ondergaan bij het mysterieuze The Company. De ingreep zal hem een nieuw leven schenken als jongere man. Maar eens Hamilton in de donkere onderwereld van The Company wordt gezogen, is er geen terugweg meer…
De memorabele expressionistische cinematografie van James Wong Howe brengt de nachtmerrie waarin het hoofdpersonage terechtkomt zo geloofwaardig in beeld dat hij terecht werd genomineerd voor een Oscar. Howe gebruikt gekantelde camerahoeken en vervormde lenzen om het existentiële scifiverhaal te visualiseren. Regisseur John Frankenheimer maakte met de film het derde luik van zijn Paranoia-trilogie, samen met The Manchurian Candidate (’62) en Seven Days in May (’64). Frankenheimers SECONDS werpt een vooruitziende blik op de feilbaarheid van de Amerikaanse Droom in een mix van horror, noir en science fiction.
Grafisch ontwerper Saul Bass – bekend van zijn titelsequenties voor Otto Premingers The Man With the Golden Arm en Alfred Hitchcocks Vertigo – creëerde de openingstitels voor SECONDS.
Voor de dubbeltentoonstelling MIRROR MIRROR – Mode & de psyche (08.10.2022 — 26.02.2023) slaat MoMu de handen in elkaar met het Gentse Museum Dr. Guislain. MIRROR MIRROR onderzoekt de connectie tussen mode, psychologie, zelfbeeld en identiteit. Deelnemend kunstenaar Cindy Sherman kiest in het kader van MoMu@TheMovies SECONDS van John Frankenheimer uit 1966 op 31.01 om 20u15. Met intro van MoMu-curator Elisa De Wyngaert.
Hou zeker je filmticket bij, want op vertoon van je filmticket krijg je korting bij de tentoonstellingen in MoMu.
In Wezen neemt een kind je mee naar de achterkant van het theater, want aan de voorkant valt nog maar weinig te beleven.
Tussen de oude decors zwerven figuren rond van wie jij nog nooit gehoord hebt, omdat ze geen rol spelen in onze verhalen: helden die van hun voetstuk zijn gevallen, onzichtbare toneelknechten, personages die vaak worden vergeten of weggestopt. Durf je te gaan kijken?
Maxime Waladi begon zijn traject als speler in een jongerenproductie van fABULEUS. Nu werkt hij onder de vleugels van Inter:Action, het nieuwe-makerstraject van Action Zoo Humain, waar hij de solo Le Chicon maakte. In Wezen deelt Maxime het podium met een achtjarig meisje.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
In Wezen neemt een kind je mee naar de achterkant van het theater, want aan de voorkant valt nog maar weinig te beleven.
Tussen de oude decors zwerven figuren rond van wie jij nog nooit gehoord hebt, omdat ze geen rol spelen in onze verhalen: helden die van hun voetstuk zijn gevallen, onzichtbare toneelknechten, personages die vaak worden vergeten of weggestopt. Durf je te gaan kijken?
Maxime Waladi begon zijn traject als speler in een jongerenproductie van fABULEUS. Nu werkt hij onder de vleugels van Inter:Action, het nieuwe-makerstraject van Action Zoo Humain, waar hij de solo Le Chicon maakte. In Wezen deelt Maxime het podium met een achtjarig meisje.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Wanneer Kamal besluit zijn leven te beteren, verlaat hij België om oorlogsslachtoffers in Syrië te helpen. Maar eens aangekomen wordt hij al snel gedwongen om zich bij een gelovige militie aan te sluiten en zit hij vast in Raqqa. Ondertussen wordt zijn jongere broer Nassim thuis in Brussel een gemakkelijke prooi voor radicale rekruteerders, die hem beloven hem te herenigen met zijn grote broer. Hun moeder, Leila, vecht om het enige wat ze nog heeft te beschermen: haar jongste zoon.Gedurfde, ambitieuze cinema, die nuance probeert te brengen aan het netelige debat over Syriëstrijders.
In een slaperig dorpje in het hart van Bohemen (voormalig Tsjecho-Slovakije), probeert de dorpsleerkracht Robert vooral de verbeelding te stimuleren van de kinderen die hij onder zijn hoede heeft. Hij wordt hierin tegengewerkt door een algehele sfeer van communistisch conformisme en een baas die de Partijlijn naar de letter wil implementeren. Wanneer op een dag het circus in het plaatsje neerstrijkt, zal Robert in zijn queeste geholpen worden door een kat wiens magische blik de ware aard van mensen naar boven doet komen, maar het is vooral Diana, de bazin van de kat, die een overdonderende indruk op Robert maakt.
The Cassandra Cat van Vojtěch Jasný wordt afwisselend omschreven als een modern sprookje, parabel of satire. Bij zijn oorspronkelijke release ging de film vooral over de tongen omwille van het innovatieve kleurgebruik waarmee de magische blik van de kat werd weergegeven en waardoor de acteurs op het scherm elk in een eigen kleur werden ondergedompeld. Dit technisch hoogstandje was grotendeels het resultaat van praktische ingrepen zoals de kostuums en het camerawerk van Jaroslav Kučera. Het kleurgebruik werd hier aangewend om de realiteit in de film van nieuwe betekenislagen te voorzien. De film won in 1963 de Speciale Jury Prijs op het filmfestival van Cannes en speelde in 2021 in gerestaureerde versie nogmaals op hetzelfde festival als onderdeel van het Classics programma.
In 2021 werd The Cassandra Cat door het Národní filmový archiv in Praag in 4K gerestaureerd met de steun van Milada Kučerová, Eduard Kučera en het Karlovy Vary International Film Festival. Hiervoor werd gebruik gemaakt van elementen uit de Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny en het Nemzeti Filmintézet Magyarország.
In gerestaureerde versie onze Classics Restored van januari.
Sarah Vanagt integreert kunst en geschiedenis in haar werk. Haar films bewegen op de raakvlak tussen videokunst en documentaire en illustreren een rijk spanningsveld tussen toekomst en verleden. Naar aanleiding van haar nieuwste release DE DRAGERS (Special Mention Short Film Competition IDFA 2022) vertonen we in januari een bijzonder programma met drie van haar films, die een (post)koloniale rode draad volgen.
In LITTLE FIGURES (2003) gaan drie Brusselse standbeelden in dialoog met elkaar. Hun stemmen worden vertolkt door Brusselse kinderen met diverse (migratie)achtergronden. FIRST ELECTIONS (2006) volgt enkele kinderen in Goma, Congo, die op hun eigen manier weerspiegelen wat politieke propaganda verkoopt en wat er zich afspeelt in de hogere sferen van de macht. DE DRAGERS (2022) laat op een zeer inventieve manier de Brusselse jeugd aan het woord om de koloniale plundering te inventariseren. Een kritische kijk naar ons koloniale verleden.
Het statement van de jury over DE DRAGERS (IDFA 2022): "The jury decided to give a Special Mention to a film that brilliantly weaves different cinematic proposals into an undeniably urgent and thought-provoking film. Through the act of remembering, thinking together, and acknowledging, the film allows a confrontation with colonialism and its visual and cinematic proofs. A game of memory, reactions, and reflections become a narrative device for bringing a colonial past from forgotten archival images to the park benches of our present."
Een Q&A met Sarah Vanagt volgt op de screening van 15.01.
Jim Stark (James Dean) verhuist samen met zijn naar ouders naar Los Angeles. Al snel wordt hij opgepakt door de politie omdat hij dronken op straat rondhangt. Op het politiebureau ontmoet hij Plato (Sal Mineo) en Judy (Natalie Wood). Zij blijken bij hem op school te zitten en hij wordt al snel vrienden met Plato. Ook valt hij als een blok voor de mooie Judy, maar zij heeft al een vriend, Buzz. Jim and Buzz zijn meteen gezworen vijanden, van vechtpartijen tot autoraces. Het tijdloze personage van de wanhopige, onbegrepen tiener Jim in het banale Amerika van de jaren 1950 maakte van James Dean een tieneridool en een onsterfelijk culticoon. In Rays donkere, gebalde film belichaamt hij tot in de perfectie de onderdrukte verlangens van de toenmalige jeugd. Dean groeide, mede door zijn tragische dood, uit tot een mythisch icoon voor verscheidene generaties.
“"Rebel Without a Cause" was enormously influential at the time, a milestone in the creation of new idea about young people.” – Roger Ebert – Chicago Sun-Times
“What makes the film so powerful is both the sympathy it extends towards all the characters (including the seemingly callous parents) and the precise expressionism of Ray's direction. His use of light, space and motion is continually at the service of the characters' emotions, while the trio that Dean, Wood and Mineo form as a refuge from society is explicitly depicted as an 'alternative family'. Still the best of the youth movies.” - Geoff Andrew – Time Out
“It contains some extraordinarily good acting by the late James Dean, Natalie Wood and Sal Mineo (who is coming up fast and reveals himself to be a real trouper in this one). The direction by Nicholas Ray is outstanding.” – Jack Moffitt – The Hollywood Reporter
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Berlijn, 1931. Overdag werkt moralist Jakob Fabian op de reclameafdeling van een sigarettenmerk, maar ’s nachts struint hij het nachtleven van Berlijn af met zijn rijke vriend Labude om de realiteit te ontvluchten. Nadat Fabian kennismaakt met de zelfverzekerde aanstaande actrice Cornelia, lukt het hem voor een moment zijn pessimistische instelling los te laten. Helaas van korte duur, want al snel ontvangt hij de harde klap van de werkelijkheid: hij wordt ontslagen. Hoewel het niet alleen zijn wereld is dat aan een zijden draadje hangt, wordt het al snel duidelijk dat iedereen moet leren overleven in de verslechterende omstandigheden van Berlijn. Kortom, als Fabian zijn hoofd boven water moet kunnen houden, dan moet hij leren zwemmen.
FABIAN ODER DER GANG VOR DIE HUNDE is de verfilming van Erich Kästners gelijknamige roman uit 1931. Tom Schilling (Werk ohne Autor, A Coffee in Berlin) vertolkt de rol van Fabian, Albrecht Schuch (System Crasher) speelt Labude en Saskia Rosendahl (Relativity, Werk ohne Autor) is te zien als Cornelia.
Deze vertoning wordt georganiseerd door dasKULTURforum Antwerpen.
