Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstelling voor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
Gemuilkorfd door het steeds autocratischer wordende regime van de "depressiefederatie" besluit de 16-jarige Marusya om zich tegen het einde van het jaar aan te sluiten bij de zelfmoordstatistieken van haar generatie. Tot ze Kimi ontmoet en er een onverwacht liefdesverhaal begint tussen de twee millennials die gevangen zitten in de onderstroom van hun onderdrukkende regering. Samen filmen Marusya en Kimi de euforie, angst en wanhoop van hun jeugd. Ze leven vol vuur, alsof er geen morgen is, gevoed door drugs en muziek. Wanneer Kimi's verslaving hem voor altijd dreigt te laten verdwijnen, wordt Marusya's camera haar laatste kans om een deel van zijn fragiele ziel te redden.
HOW TO SAVE A DEAD FRIEND is gefilmd gedurende twaalf jaar en werd bekroond met de Explore Award op Film Fest Gent '22. Het is een persoonlijke hartenkreet en een boodschap van een generatie die het zwijgen werd opgelegd. Het is een onbreekbaar liefdesverhaal in een verwoestbare wereld.
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
In DRIFTING CLOUDS delen we de tegenspoed van Ilona, gastvrouw in een restaurant, en haar man Lauri, trambestuurder. Door stom toeval en pech raken ze allebei tegelijkertijd hun baan kwijt. Illona en Lauri beginnen aan een moeizame zoektocht naar werk in een stad waar de recessie hard heeft toegeslagen. Kaurismäki’s tragikomische meesterwerk maakt van de benarde toestand van het paar een uiterst innemend verhaal over hoop en overleving. Drifting Clouds won alle belangrijke Finse filmprijzen en en werd genomineerd voor een Gouden Palm in Cannes.
Wiskunde en wetenschappen waren voor jezuïeten in de 17de eeuw zo belangrijk dat ze er speciaal een school voor oprichtten in Antwerpen. Vandaag hebben wiskunde en wetenschappen niets aan belang ingeboet. In twee boeiende lezingen met een afrondend panelgesprek laten Ann Dooms en Manuel Sintubin zien hoe ze van onschatbare waarde zijn om de uitdagingen van morgen aan te pakken. En dus hoe cruciaal ze zijn voor de vorming van onze jongeren.
Al van bij hun ontstaan erkenden de jezuïeten de relevantie van het onderwijs als een sturende kracht voor de toekomst. Onderricht van de generaties van morgen gaf hun de mogelijkheid om een blijvende impact te hebben op de samenleving. De jezuïeten onderscheidden zich dan ook van andere ordes doordat ze, ook vandaag, intensief inzetten op onderwijs. In dat onderwijs voorzagen (en voorzien) ze een belangrijke rol voor wiskunde (te verstaan in een brede zin, met een toepassingsgebied dat onder meer boekhouding, astronomie, chronologie, navigatie, fysica en ingenieurswetenschappen omvatte). Meer nog, het belang van wiskunde gebruikten de jezuïeten zelfs als argument om in de 17e eeuw een jezuïetencollege in Antwerpen op te richten. Hun aandacht voor de wiskunde en de wetenschappen was ingegeven vanuit de overtuiging dat ze onmisbaar waren voor het beantwoorden van de maatschappelijke uitdagingen uit die tijd.
Ook vandaag spelen wiskunde en wetenschappen een belangrijke rol bij het onderzoeken en aanpakken van de grote uitdagingen van onze samenleving. Ze zijn cruciaal voor de vorming van jongeren, waarbij ze zo veel meer zijn dan louter ‘praktische’ of ‘toepassingsgerichte’ wetenschappen. Juist daarom verdienen ze nog steeds een belangrijke plaats in ons onderwijs. Tijdens de lezingenavond ‘Wiskunde en wetenschappen als kunst voor morgen’, laten Ann Dooms, professor wiskunde aan de Vrije Universiteit Brussel, en Manuel Sintubin, geoloog aan de KU Leuven, zien hoe wiskunde en wetenschappen ook vandaag van onschatbare waarde zijn voor ons onderwijs en de bredere maatschappij. Ann Dooms beargumenteert dat wiskunde en abstract denken als echte kunsten de verbeelding zodanig stimuleren dat ze ongekende patronen blootleggen en het onmogelijke mee werkelijkheid helpen worden. Manuel Sintubin toont daarnaast aan dat de wetenschappen onze blik op de menselijke tijd op aarde fundamenteel hebben veranderd, maar dat diezelfde menselijke aanwezigheid op aarde een onuitwisbare impact heeft op de geologische ontwikkeling van de planeet. Onze acties van vandaag laten diepe sporen na, en juist daarom moeten we in heel andere tijdsschalen leren denken om de toekomst van de (mens op) aarde vorm te geven.
Na afloop van de twee lezingen modereert Greet Van Thienen een panelgesprek met Ann Dooms en Manuel Sintubin.
Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstelling voor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Lyrische hymne aan het leven op het platteland en de collectivisering van de landbouw in Oekraïne. EARTH brengt de spanning tussen boeren en grondbezitters imposant in beeld en drukt complexe ideëen uit in meeslepende montagesequenties.
Een van de grote klassiekers van de Sovjetfilm en een van de de beste films aller tijden volgens de eerste ‘universele’ poll uit de filmgeschiedenis.
Fotograaf Alexander Chekmenev presenteert voor het eerst in België zijn solotentoonstelling Citizens of Kyiv. De vernissage vindt plaats op dinsdag 24 oktober in De Studio. Daarna is de expo nog te bezichtigen t.e.m. zondag 12 november.
Citizens of Kyiv toont mensen in oorlog; een verscheurende tijd. Ze verdienen onze bewondering door hun veerkracht. Alexander Chekmenev fotografeerde mensen in Kyiv en luisterde naar hun verhalen. In de tentoonstelling staat naast elk portret een persoonlijk verhaal van moed en altruïsme neergeschreven. Met dit werk toont Chekmenev de impact van de oorlog in zijn land.
Citizens of Kyiv werd over de hele wereld gepubliceerd en geëxposeerd (The New York Times, Libération, The Guardian, Time Magazine, Museum Ludwig in Keulen,...).
"Portraits of fortitude, desperation and resolve in a city under attack." The New York Times Magazine
Al meer dan 30 jaar documenteert Alexander Chekmenev het dagelijks leven van mensen uit Oekraïne die door de samenleving vaak worden genegeerd en uitgesloten. Hun individuele verhalen worden gestigmatiseerd of als te moeilijk en te ingewikkeld beschouwd. Met groot stilistisch vernuft en verwijzingen naar de klassieke schilderkunst brengt Chekmenev die mensen in beeld.
De dag van de vernissage van Chekmenev's tentoonstelling vindt er tussen 14u en 20u een symposium plaats in Het Salon van De Studio.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
What role does art and culture play in times of conflict?
Is our cherished notion of pacifism facing challenges?
How do we navigate the boundaries of representation in art and media during wartime?
What ethical considerations arise in the portrayal of war?
"A pacifist is a rare animal in a bomb shelter." The conflict in Ukraine has put our understanding of pacifism to the test. Ukrainian curator Alexandra Tryanova and cultural sociologist Pascal Gielen have collaborated to produce the booklet Passivity... exploring this very topic. Furthermore, Pascal Gielen, in partnership with film director Jan Beddegenoodts, journeyed to Ukraine to craft a documentary film delving into the intricate interplay between artists, war, and pacifism.
Together with a captivating lineup of guest speakers, they aim to engage in a wide-ranging debate on the nexus of art, culture, and conflict. Our distinguished speakers include:
Annelys De Vet (Designer, Professor at Sint Lukas Antwerp, and ARIA PhD Researcher, Disarming Design from Palestine)
Bart Van Nuffelen (Martha!tentatief and creator of the poignant podcast "The Art of Disappearing")
Roschanack Shaery-Yazdi (Professor of Power in History, Antwerp University)
Inge Henneman (Photography Critic, Curator, and Professor at the Royal Academy of Arts Antwerp)
Mykhailo Glubokyi (Director of IZOLYATSIA, a platform for cultural initiatives originally based in Donetsk, Ukraine)
Gert Jochems (Photographer, among others for De Standaard)
Aleksey Yudin (Poet and Professor Eastern European Languages and Cultures)
Mashid Mohadjerin (Artist)
Bruno Beeckman (Journalist)
The symposium will be moderated by Mo* editor-in-chief Jago Kosolosky and writer and literary translator Staša Pavlović
During the symposium, we will unveil the booklet Passivity – Between Indifference and Pacifism and the special issue of Dietsche Warande & Belfort on Urkaine literature will be presented.
In addition, we are excited to announce the opening of the Citizens of Kyiv exhibition by Alexander Chekmenev, featuring an introductory speech by Marc Verstappen, along with the launch of the artist book Citizens of Kyiv.
Proceeds from the sale of the Passivity booklet will be combined with a charitable collection to purchase heating equipment, ensuring warmth during the harsh Ukrainian winter. In early December, Pascal Gielen will personally transport these provisions to Kyiv.
Symposium Schedule: Pacifism
Starts at 2 pm and concludes at 8:30 pm
2:00 pm - Introduction to the day and the initial debate by Pascal Gielen
2:15 pm - Presentation of the special Ukraine issue of Dietsche Warande & Belfort and a poetry reading by Aleksey Yudin
2:30 pm - Panel Discussion – Art and Conflict: How artists can engage with and in conflict? Participants: Annelys De Vet, Bart Van Nuffelen,Roschanack Shaery-Yazdi and Mashid Mohadjerin. Moderated by Staša Pavlović (writer and literary translator)
3:30 pm - Break
3:45 pm - Poetry reading by Aleksey Yudin
4:00 pm - 5:00 pm - Panel Discussion on photographing and filming in war zones: What to depict and what to refrain from showing? Balancing ethical, aesthetic, and commercial considerations.
Participants: Inge Henneman, Mykhailo Glubokyi, Gert Jochems,Jan Beddegenoodts and Bruno Beeckman. Moderated by Mo* editor-in-chief Jago Kosolosky
5:00 pm - Book launch artist book Alexander Chekmenev by Asli Samadova
5:30 pm Book launch of Passivity by Pascal Gielen +book sale by auction (benefit)
6:00 pm - Opening of the Citizens of Kyiv exhibition by Marc Verstappen and Alexander Chekmenev
8:30 pm - Closing
The Citizens of Kyiv exhibition is brought to you by Ta(r)dino 6 Art Platform, IZOLYATSIA: Platform for Cultural Initiatives, and Platform and Publikum.sk / Malý Berlín, thanks to the support of the Culture of Solidarity Fund, powered by the European Cultural Foundation. Curated by Azad Asifovich and Asli Samadova.
The symposium is organized by the Antwerp Research Institute for the Arts (ARIA) and the Faculty of the Arts, Antwerp University & De Studio
Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.
Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.
Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.
ravensbrück wordt een woordloze en beeldende voorstelling voor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
“Je eigen legende waarmaken, is de enige verplichting van de mens. Alles is één. En als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat je je droom verwezenlijkt.” – Paulo Coelho, De Alchemist
Wat als het contact met de buitenwereld voornamelijk digitaal verloopt? Hoe gaan we dan om met de confrontatie met onszelf? Mike Pro wordt gedwongen om met zichzelf in gesprek te gaan. Een zoektocht tussen verwachtingen en eigen invullingen. Omgaan met stiltes. Bewustwording van het eigen denken. Wat is dat, denken? En in hoeverre wordt dat bepaald door afkomst, opvoeding en eigen keuzes? Bewegend tussen die keuzes en verwachtingen worden we bijna gedwongen om een hokje te kiezen. Of kunnen we hier nog net op tijd aan ontsnappen om nog meer verdeeldheid te voorkomen?
Met alle tools die het internet rijk is, baant Mike Pro zich een weg doorheen de mystieke takken van de wereldreligies. In plaats van te luisteren naar wat anderen over spiritualiteit beweren, gaat hij in zijn YouTube-laboratorium zelf op zoek naar de reden van zijn bestaan.
Mike Pro is een selfmade videomaker. Op YouTube vertelt hij aan de hand van vlogs, reviews en podcasts wat hem bezighoudt in deze wereld. De making-of van PATSER - de derde film van Adil & Bilall - staat ook op zijn palmares. Mike Pro maakte deel uit van het Antwerpse hiphopcollectief NoMoBS. Hun muzikaal succes werd opgevangen door theatergezelschap SINCollectief, waaruit verschillende samenwerkingen voortvloeiden, zoals Troost, Wachten op Gorro en Rumble In Da Jungle. Mike Pro was ook te zien in TITUS, een voorstelling van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Yamina is acht jaar en houdt niet van verjaardagsfeestjes. Als haar oma Zohra 70 jaar wordt, organiseert haar mama Fadila een verrassingsfeest. Maar oma Zohra is helemaal geen feestbeest en het feest wordt dan ook een groot fiasco. Yamina vraagt zich af waarom oma Zohra net als zijzelf niet van feestjes houdt. Samen gaan ze op tocht door de herinneringen van oma Zohra, op zoek naar het antwoord. Herinneringen aan Algerije waar oma Zohra geboren is, aan bomen vol olijven, aan Bakri de ezel en aan de tocht van oma Zohra naar België.
Zebarbar pakt een mooi en gevoelig thema aan: de geheimen van grootouders en de speciale band tussen de kleinkinderen en hun grootouders. In februari 2021 speelde een onlineversie van de voorstelling voor de bibliotheken in Brussel en daar bleek dat het thema alle kinderen beroerde. De gesprekken nadien waren levendig en intens. Veel kinderen met migratieachtergrond hebben te maken met een breuk in de familiegeschiedenis: grootouders die alles hebben achtergelaten en die een nieuw leven in een onbekende omgeving moesten opbouwen. Iedere familie heeft zo zijn breuk of trauma en iedere familie gaat daar verschillend mee om.
De Studio werkt samen met ZEBARBAR om nieuwe verhalen te vertellen in een superdiverse samenleving. De verbindende kracht van verhalen en theater kleuren het palet van de verbeelding in de stad.
Een man wordt bij zijn terugkomst in Helsinki beroofd van zijn geld en papieren en dusdanig mishandeld dat hij zijn geheugen verliest. Hij kan zich zijn naam niet meer herinneren en kent zijn verleden niet. Met de hulp van een zuster van Het Leger des Heils probeert hij zijn toekomst vorm te geven (en een rock-'n-tangoband op te richten).
Laatste deel van Kieslowski's tricolore trilogie. Valentine woont in Genève, waar ze werkt als model. Wanneer ze een hond aanrijdt, verzorgt ze het dier en contacteert de eigenaar: een gepensioneerd rechter, die zijn buren bespioneert. Na een moeilijke start, deelt de oude man gaandeweg zijn levensverhaal met Valentine.
“TROIS COULEURS: ROUGE remains in essence the story of a friendship which, across the generations, leaves both parties a little easier with themselves but still prey to fate.” – The Guardian
Hilde Van Mieghem en Marie Vinck brengen een eerbetoon aan Virginia Woolf, een briljante geest met oneindig veel facetten. Ze gaan in dialoog met elkaar via teksten van Woolf.
De aanleiding van deze hommage is de publicatie van het kunstenaarsboek van Isabel Miquel Arqués Beyond Borders - Isabel Miquel Arqués in dialogue with Virginia Woolf (uitgegeven door Ludion) en de aansluitende tentoonstelling bij Galerie Geukens & De Vil. Arqués creëerde voor dit boek beelden geïnspireerd op de geschriften van Woolf en verlucht ze met citaten en woorden uit Woolf’s romans en dagboeken.
Onmiddellijk na de voorstelling signeert Isabel Miquel Arqués haar nieuwe publicatie en kan aansluitend de tentoonstelling bij Geukens & De Vil bezocht worden. Galerie Geukens & De Vil: Leopoldplaats, 12, 2000 Antwerpen
Via een totaalinstallatie leidt kunstenaar Anton Cotteleer (Kapellen, 1974) je langs diverse tactiele sculpturen voortkomend uit zijn artistiek doctoraatsonderzoek Een onscherp aftasten.
Vertrekkend vanuit zooms van persoonlijke en anonieme familiefoto’s uit de jaren 1970 en -80, onderzoekt Cotteleer hoe wazigheid – of visueler uitgedrukt: onscherpte – onze perceptie van een beeld bepaalt én hoe hij dit vertaalt in sculptuur, zijn voornaamste discipline.
Zoals ons geheugen ons soms de meest irrelevante details voorschotelt, of het vaagste spoor van een herinnering behoudt; zo laat de kunstenaar zijn verbeelding toe in te spelen op een manipulatie van een persoonlijke momentopname. Op een surreële, bijna hallucinante manier, brengt hij lichaamsdelen en objecten samen en laat deze die sculpturaal versmelten.
Cotteleers publicaties An Out-of-Focus Scan part I en An Out-of-Focus Scan part II uit de Track Report series geven je via tekst en beeld meer inzicht in hoe de kunstenaar te werk is gegaan binnen zijn onderzoek.
Wussup Suave Fam,
We're excited and back for the 2023-24 Suave Club season with only big plans in store and we can't wait to see each and every one of you to share it with. Starting off with our first event on Saturday October the 21st, again with 2 rooms one of them hosted by our partner @canvasklub
So, you know what to do.
Tell your friends to tell their friends to grab a ticket on time and let's catch up the 21st.
LINE UP
ROOM I:
LAMSI (NL)
SLOWPO b2b TURNA (UK)
CAMUS (BE)
MAMA OD (BE)
CHICAGO (BE) b2b REESE (BE)
Hosted by NEVSDEBOI (NL)
Music: World Club Sounds // Afrobeats // Hip Hop & R&B // Baile Funk // Forgitten Gems // B-More & Jersey Club // Ghetto Tech // House // Amapiano & Gqom // Jungle & Dnb // Uk Funky
Herbert I. McDonough, in de omgang gewoon HI, en Edwina vormen een ongewoon paar. HI is een onverbeterlijke kruimeldief, Ed een voormalige agente op wie HI tijdens zijn gevangenschap verliefd werd. Maar wanneer Ed verneemt dat ze nooit kinderen zal kunnen krijgen, plant het tweetal een diefstal: ze zullen één kindje stelen van een rijke meubelgigant, dat gezegend werd met een vijfling. De ganse ontvoering loopt echter niet van een leien dakje en het jonge stel heeft bovendien geen ervaring met baby's. En dan zijn er nog zijn ontsnapte ex-companen Gale en Evelle die op een avond aan zijn deur staan...
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
Laatste deel van Kieslowski's tricolore trilogie. Valentine woont in Genève, waar ze werkt als model. Wanneer ze een hond aanrijdt, verzorgt ze het dier en contacteert de eigenaar: een gepensioneerd rechter, die zijn buren bespioneert. Na een moeilijke start, deelt de oude man gaandeweg zijn levensverhaal met Valentine.
“TROIS COULEURS: ROUGE remains in essence the story of a friendship which, across the generations, leaves both parties a little easier with themselves but still prey to fate.” – The Guardian
Via een totaalinstallatie leidt kunstenaar Anton Cotteleer (Kapellen, 1974) je langs diverse tactiele sculpturen voortkomend uit zijn artistiek doctoraatsonderzoek Een onscherp aftasten.
Vertrekkend vanuit zooms van persoonlijke en anonieme familiefoto’s uit de jaren 1970 en -80, onderzoekt Cotteleer hoe wazigheid – of visueler uitgedrukt: onscherpte – onze perceptie van een beeld bepaalt én hoe hij dit vertaalt in sculptuur, zijn voornaamste discipline.
Zoals ons geheugen ons soms de meest irrelevante details voorschotelt, of het vaagste spoor van een herinnering behoudt; zo laat de kunstenaar zijn verbeelding toe in te spelen op een manipulatie van een persoonlijke momentopname. Op een surreële, bijna hallucinante manier, brengt hij lichaamsdelen en objecten samen en laat deze die sculpturaal versmelten.
Cotteleers publicaties An Out-of-Focus Scan part I en An Out-of-Focus Scan part II uit de Track Report series geven je via tekst en beeld meer inzicht in hoe de kunstenaar te werk is gegaan binnen zijn onderzoek.
THE MATCH FACTORY GIRL is een zwarte komedie met een schitterende hoofdrol van Kati Outinen, die de verlegen, jonge Iris speelt. Iris zit gevangen in een uitzichtloze situatie. Ze woont nog thuis bij haar dominante, egoïstische ouders en werkt achter de lopende band in een luciferfabriek. Ook in de liefde wil het niet zo vlotten. Als ze eindelijk een man aan de haak heeft geslagen, raakt ze zwanger, maar wil de man in kwestie niets meer met haar te maken hebben. Voor Iris is de maat vol en is de tijd aangebroken om wraak te nemen.
Een moderne klassieker. Een van de hoogtepunten uit het omvangrijke, eigenzinnige oeuvre van de Finse grootmeester Aki Kaurismäki.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Laatste deel van Kieslowski's tricolore trilogie. Valentine woont in Genève, waar ze werkt als model. Wanneer ze een hond aanrijdt, verzorgt ze het dier en contacteert de eigenaar: een gepensioneerd rechter, die zijn buren bespioneert. Na een moeilijke start, deelt de oude man gaandeweg zijn levensverhaal met Valentine.
“TROIS COULEURS: ROUGE remains in essence the story of a friendship which, across the generations, leaves both parties a little easier with themselves but still prey to fate.” – The Guardian
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
Via een totaalinstallatie leidt kunstenaar Anton Cotteleer (Kapellen, 1974) je langs diverse tactiele sculpturen voortkomend uit zijn artistiek doctoraatsonderzoek Een onscherp aftasten.
Vertrekkend vanuit zooms van persoonlijke en anonieme familiefoto’s uit de jaren 1970 en -80, onderzoekt Cotteleer hoe wazigheid – of visueler uitgedrukt: onscherpte – onze perceptie van een beeld bepaalt én hoe hij dit vertaalt in sculptuur, zijn voornaamste discipline.
Zoals ons geheugen ons soms de meest irrelevante details voorschotelt, of het vaagste spoor van een herinnering behoudt; zo laat de kunstenaar zijn verbeelding toe in te spelen op een manipulatie van een persoonlijke momentopname. Op een surreële, bijna hallucinante manier, brengt hij lichaamsdelen en objecten samen en laat deze die sculpturaal versmelten.
Cotteleers publicaties An Out-of-Focus Scan part I en An Out-of-Focus Scan part II uit de Track Report series geven je via tekst en beeld meer inzicht in hoe de kunstenaar te werk is gegaan binnen zijn onderzoek.
Na het succes van Groetjes uit Vlaanderen waagt auteur Mohamed Ouaamari zich aan zijn eerste roman.
In Gesloten wegens omstandigheden vertelt hij het verhaal van een gewone vrachtwagenchauffeur met Marokkaanse roots, die zich laat meeslepen door een xenofobe protestbeweging. Bovendien staat zijn huwelijk onder druk nadat hij ontdekt dat hij onvruchtbaar is. Hij worstelt met zijn mannelijkheid en raakt in een crisis die leidt tot een incident dat zijn leven op zijn kop zet.
Op donderdag 19 oktober wordt het boek gevierd in Het Salon van De Studio, helemaal in Marokkaanse stijl. Mohamed Ouaamari zal het woord nemen en daarna geïnterviewd worden door Kawtar Ehlalouch. Vervolgens is er gelegenheid om een exemplaar van het boek te laten signeren, onder het genot van een hapje en een drankje
Met: Jean d’Yd, Germaine Dermoz, Alexandre Arquillière
Een meesterwerk van het filmische impressionisme. De film verbeeldt de subjectiviteit van een jonge moderne vrouw die haar onderdrukkende huwelijk wilt ontvluchten. Haar perspectieven en verlangens worden in beeld gebracht door handelingen, bewegingen, ritme in de montage, visuele effecten en referenties naar Baudelaire, Debussy en prerafaëllitische schilderijen.
+
LA COQUILLE ET LE CLERGYMAN
GERMAINE DULAC
FR 1928 – 39’
Met: Alex Allin, Genica Athanasiou
Conflicten tussen een geestelijke en een soldaat onderzoeken op symbolische wijze de effecten die conformiteit en autoriteit hebben op de samenleving. Gebaseerd op een script van Antonin Artaud. Dulacs meest bekende werk is een meesterlijke zoektocht naar ritme binnen en tussen beelden en wordt beschouwd als één van de eerste surrealistische films.
Laatste deel van Kieslowski's tricolore trilogie. Valentine woont in Genève, waar ze werkt als model. Wanneer ze een hond aanrijdt, verzorgt ze het dier en contacteert de eigenaar: een gepensioneerd rechter, die zijn buren bespioneert. Na een moeilijke start, deelt de oude man gaandeweg zijn levensverhaal met Valentine.
“TROIS COULEURS: ROUGE remains in essence the story of a friendship which, across the generations, leaves both parties a little easier with themselves but still prey to fate.” – The Guardian
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Een theaterconcert* voor jongeren en voor iedereen die ooit puber was of zal worden. * Geïnspireerd en gecoacht door tieners: Adam Boufker (14) - Nisrine Mardaoui (14) - Ahlam Issalhi (15) - Amani Akrich (14) - Arsene Witpas (14) - Edzhe Osman (16) - Finn Van Dael-Eulaers (16) - Finn Van Meel (14) - Laime De Paep (16) - Lounja Stubbe (17) - Margot Ryckmans (15) - Tibe Glas (16)
Durf je hulp vragen?
Heb je veel stress?
Vind je school stom?
Wil je een groot gezin?
Wil je een keer naakt zwemmen?
Heb je angsten?
Vind je het oké om niet altijd oké te zijn?
Voel jij je soms eenzaam?
Voel je je vaak buitengesloten?
Lach je graag?
Sta je klaar om andere mensen te helpen?
Ben je bang voor de toekomst?
Vind je jezelf mooi?
Wil je rijk worden?
Een oprechte poging van twee volwassenen om zich te laten leiden door jongeren in plaats van omgekeerd
Tijdens de winter van 2022 trok theatermaker Sanderijn Helsen als 'puberfluisteraar' naar plekken waar adolescenten a.k.a. pubers te vinden zijn: scholen, een psychiatrisch centrum, een buitenschoolse jeugdwerking, een theaterwerkplaats,...
Ze bevroeg meer dan 200 pubersover hun toekomstdromen, angsten, wensen en worstelingen. Uit hun veelzijdige output distilleerde Sanderijn een theatertekst over het puberbrein. Tijdens het schrijfproces werd ze bijgestaan door negen jonge coaches.
In de voorstelling De Puberfluisteraar loodsen Helsen en muzikante Leen Diependaele (Samowar) het publiek doorheen verschillende tienerportretten en een klankband vol jonge stemmen.
Leen en Sanderijn versterken, pitchen, loopen en syncen jeugdige Utopia’s, innerlijke demonen, prangende vragen en visionaire manifesten van pubers in dit meesleepend theaterconcert.
Hoe mijn brein er uit ziet, getekend door N, 12 jaar
