DU RIFIFI CHEZ LES HOMMES

Na 5 jaar in de gevangenis ontmoet Tony ‘Le Stéphanois’ zijn vrienden Jo en Mario. Ze stellen hem voor om samen een juwelenroof te plegen, maar hij weigert. Tony zoekt zijn voormalige vriendin Mado op, die nu een affaire heeft met topgangster Pierre Grutter, wat leidt tot een aanvaring tussen de twee. Tony keert terug naar zijn vrienden met een tegenvoorstel voor een nog grotere roof. Met de hulp van gespecialiseerd kluizenkraker César, beramen de vrienden de perfecte kraak. Totdat een menselijke fout roet in het eten strooit…

Nadat Amerikaans regisseur Jules Dassin tijdens het McCarthy-tijdperk op Hollywoods zwarte lijst terechtkwam, vond hij werk in Frankrijk en later in Griekenland. Dassins eerste Franse film werd de lowbudgetfilm DU RIFIFI CHEZ LES HOMMES, die hem meteen de prijs voor Beste Regisseur opleverde in Cannes. Dassin vertolkt ook zelf de rol van kluizenkraker César.

 

‘De zin voor echtheid, die de regisseur aan de dag heeft gelegd, noopte hem er toe, niet terug te deinzen voor het uitbeelden van sterk realistische tonelen, zoals die van de moordpartijen en gevechten, welke alle uitmunten door hun ongenadige wreedheid, maar men kan niet ontkennen, dat zij het logisch gevolg zijn van het drama en niet van een vooringenomenheid, zoals degene die het zwakke punt is van zoveel films in het genre waartoe Du Rififi chez les hommes behoort. Niets is er te veel in deze film en geen woord in de tekst kan er gemist worden. Daar waar woorden werkelijk overbodig waren, zijn zij totaal weggelaten : bijna een half uur lang duurt de sekwentie [sic] van de inbraak, waarbij volledige stilte heerst, vermits spreken hier een fout zou geweest zijn. Een bijzonder woord van lof mag over de mooie fotografie gezegd worden.’

M.T. in: Weekblad Cinema, mei 1955