SHORT CUTS

english below

Filmgeschiedenis vertelt het verhaal van films die constant verder bouwen op elkaar. Als één hedendaagse regisseur dat weet, is het wel Paul Thomas Anderson, PTA voor professionele doeleinden. In PTA & HIS MASTERS kijken we naar de officieuze filmische voorouders van Paul Thomas Anderson. We plaatsen de regisseur – een van de grootste Amerikaanse regisseurs van zijn generatie – naast de invloeden die hij ongegeneerd citeert in zijn werk. In PTA & HIS MASTERS linken we MAGNOLIA aan Robert Altmans SHORT CUTS.

Altman baseerde zijn SHORT CUTS op negen kortverhalen en een gedicht van schrijver Raymond Carver. Wanneer een helikoptervloot uitgestuurd wordt om te spuiten tegen een plaag fruitvliegjes, ontmoeten we verschillende inwoners van Los Angeles in hun dagelijkse leven. De grootstad is het decor voor avondjes uit en concerten, maar ook voor bedrog, vervreemding en verslaving. Altman volgt niet minder dan tweeëntwintig personages, die ieder op één of andere manier aan elkaar verbonden zijn. 

“I want audiences to feel my films”, zei Altman altijd, “not follow or intellectualise them.” Altman stond bekend om zijn mozaïsche vertelstijl, satirische humor en ensemble casting. Met zijn gebruik van verweven plotlijnen, overlappend geluid en zoomlenzen drukt Altman stilistisch en narratief zijn stempel. In SHORT CUTS komen grote namen zoals Julianne Moore, Andie MacDowell en Frances McDormand samen met Jack Lemmon, Tim Robbins en Tom Waits. Met Altmans herkenbare snedige humor en onverbloemde lens toont SHORT CUTS een waarachtig portret van een stad waar alles – vertier en verderf – voorhanden is, maar iedereen toch lijkt te wachten op nog iets meer.

New Hollywood auteur Robert Altman beïnvloedde met zijn werk vele filmmakers, maar het is PTA die schaamteloos en grandioos zijn idool echoot. Altman vertelde in een interview dat PTA openlijk tegen hem zei “all I’m doing is ripping you off”. Maar gelukkig ziet die daar geen graten in: “That kid Anderson is really, really talented. He’s a real artist, our best hope,” prees Altman zijn discipel. De twee werden goede vrienden en toen Altman op de set van zijn laatste film A PRAIRIE HOME COMPANION om verzekeringsredenen – Altman was tachtig op dat moment en zijn leeftijd werd als een risico gezien – een standby regisseur moest aanstellen, koos hij PTA voor de job.  

Op filmisch vlak eert PTA zijn grote voorbeeld met MAGNOLIA. Hij ontleent de discontinue vertelstijl en het gebruik van een ensemblecast aan Altmans oeuvre, meer bepaald aan SHORT CUTS. MAGNOLIA en SHORT CUTS zijn beide opgebouwd rond elkaar kruisende verhalen met Los Angeles als decor en beslaan een korte tijdsspanne in het leven van hun personages. Anderson karakteriseert zijn personages, net als Altman, aan de hand van conversaties en op narratief vlak voeren beiden vervreemde vaders met een schuldgevoel op. Over het algemeen verdient geen enkele ouder in MAGNOLIA of SHORT CUTS een Beste Ouder-mok. Beide regisseurs laten ook de natuur ingrijpen in hun films. Bij Anderson regent het kikkers en bij Altman vindt er een aardbeving plaats. Toeval of niet, beide films hebben exact dezelfde speelduur: drie uur en acht minuten. Elke seconde de moeite waard. 

EN
The film is in English with Dutch subtitles

Film history is the story of films constantly building on one another. If one contemporary director knows this, it’s Paul Thomas Anderson, PTA for professional purposes. In PTA & HIS MASTERS we take a look at the unofficial filmic predecessors of Paul Thomas Anderson. We place the director – arguably one of the most important directors of his generation – next to the influences he unabashedly cites in his work. In PTA & HIS MASTERS we link MAGNOLIA to Robert Altman’s SHORT CUTS.

Altman based his SHORT CUTS on nine short stories and a poem by writer Raymond Carver. When a fleet of helicopters flies over to spray against a plague of medflies, we meet several locals in Los Angeles and follow them in their daily lives. The metropole is the scene for nights out and concerts, but also for deceit, estrangement and addiction. Altman follows no less than twenty-two characters, each of them connected in one way or another.

“I want audiences to feel my films”, Altman always said, “not follow or intellectualise them.” Altman was known for his mosaic storytelling, satirical humour and ensemble casting. With his use of interwoven plotlines, overlapping sound and zoom lenses, Altman makes his stylistic and narrative mark. In SHORT CUTS actors like Julianne Moore, Andie MacDowell and Frances McDormand join Jack Lemmon, Tim Robbins and Tom Waits. With Altman’s recognisable sharp humour and unvarnished lens, SHORT CUTS paints a truthful portrait of a city where everything – entertainment and depravity – is easily available, but where everyone still seems to be waiting for something more.

New Hollywood auteur Robert Altman influenced many directors with his work, but it’s PTA who brazenly echoes his idol. Altman told an interviewer that PTA openly said to him “all I’m doing is ripping you off”. But luckily he didn’t see a problem with that: “That kid Anderson is really, really talented. He’s a real artist, our best hope,” said Altman of his disciple. The two of them became good friends and when Altman was asked to hire a stand-by director on the set of his final film A PRAIRIE HOME COMPANION for insurance reasons – Altman was eighty at the time and his age was seen as a risk – he chose PTA for the job.

On a cinematic level, PTA honoured his idol with MAGNOLIA. He borrows the discontinuous narrative style and the use of an ensemble cast from Altman, more specifically from SHORT CUTS. MAGNOLIA and SHORT CUTS are both built around intersecting storylines against the Los Angeles backdrop and span a short period of time in the lives of their characters. Anderson characterises his characters, just like Altman, by their conversations and both of them feature estranged and remorseful fathers. In general none of the parents in MAGNOLIA or SHORT CUTS deserves a Parent of the Year-award. Both directors also include natural disasters in their films. PTA has it raining frogs and Altman adds an earthquake. Coincidence or not, both movies have the exact same running time: three hours and eight minutes. With every second being worthwhile.