Ook in animatie zijn vrouwen onstopbaar. Of cyborgvrouwen in het geval van Mamoru Oshii’s GHOST IN THE SHELL, de anime cultklassieker gebaseerd op Masamune Shirows originele manga. In het jaar 2029 is technologie zo ver geëvolueerd dat cyborgs helemaal ingeburgerd zijn. Meer nog, het menselijk brein kan nu ook rechtstreeks aangesloten worden op het internet. Hoofdpersonage Major Motoko Kusanagi is een cyborg die een Geheime Inlichtingenoperatie leidt binnen de divisie terreurbestrijding en cybercriminaliteit. Haar team moet onderzoeken of een buitenlandse agent kwaad in de zin heeft en stoot tijdens dat onderzoek op een veel grotere crimineel, de hacker Puppet Master, oftewel “the most dreaded cyber-criminal of all time”.
Motoko en andere cyborgs kunnen van gedaante veranderen, onzichtbaar worden en zelfs in de gedachten duiken van anderen. Een toekomst die met de opmars van artificiële intelligentie in alle facetten van het leven steeds relevanter wordt. GHOST IN THE SHELL stelt de vraag wat het betekent om mens te zijn en welke betekenis identiteit nog heeft in een technologisch geavanceerde wereld. Criticus Roger Ebert noteert de eigenaardige tendens in adult animation om in te zetten op sterke vrouwelijke protagonisten, die echter constant naakt zijn. Heeft dit te maken met het idee dat vrouwen in anime vrij zijn of meer met de ‘male gaze’ van het publiek? Dat laat hij in het midden.
Bij zijn release was de film geen box-office succes, maar intussen heeft de anime een cultstatus bereikt. GHOST IN THE SHELL inspireerde verschillende filmmakers, van de Wachowski’s tot James Cameron, en meest bekend Quentin Tarantino. Toen Tarantino een animesequentie wilde toevoegen om het bloederige achtergrondverhaal van O-Ren Ishii (Lucy Liu) te verbeelden in KILL BILL, was het enige productiehuis dat hij daarmee vertrouwde het Japanse Production I.G., dat zijn favoriete anime GHOST IN THE SHELL creëerde.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in Japanese with English subtitles
Women are unstoppable in animation as well. Or cyborg women in the case of Mamoru Oshii’s GHOST IN THE SHELL, the anime cult classic based on Masamune Shirow’s original manga. In the year 2029 technology is so highly evolved that cyborgs are commonplace. Moreover, the human brain can now directly connect to the internet. Main character Major Motoko Kusanagi is a cyborg who leads a Secret Intelligence Operation within the counter terrorism and cybercrime division. Her team has to investigate a foreign agent and gets on the trail of a much bigger criminal, the hacker Puppet Master, known as “the most dreaded cyber-criminal of all time”.
Motoko and other cyborgs are able to change shapes, become invisible and can even enter the thoughts of others. A futuristic view which becomes more and more relevant in this day and age of artificial intelligence. GHOST IN THE SHELL poses the question what it means to be human and what meaning identity has in a technologically advanced world. Critic Roger Ebert notes the peculiar tendency in adult animation to feature strong female protagonists, who are nevertheless often depicted naked. Does this have to do with the idea that women in anime are free or is the choice directed to the ‘male gaze’ of the audience? The answer remains fluid.
The film was not a box-office success, but has accumulated a cult status. GHOST IN THE SHELL inspired different directors, from the Wachowskis to James Cameron, and most notably Quentin Tarantino. When Tarantino wanted to add an anime sequence to tell the bloody background story of O-Ren Ishii (Lucy Liu) in KILL BILL, the only production company he trusted, was the Japanese Production I.G., which had created his favourite anime GHOST IN THE SHELL.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
De Cinema en Studio Sarab bundelen de krachten voor een avond rond hedendaags Iraans filmmaken, gecureerd en ingeleid door regisseur en curator Maryam K. Hedayat. Studio Sarab, een gloednieuw multidisciplinair productie- en distributieplatform opgericht door Hedayat, focust op ecofeministische en diasporische stemmen. In deze eerste samenwerking presenteren we twee films die op poëtische én politieke wijze de thema’s herinnering, verzet en identiteit in het hedendaagse Iran verkennen. Na de vertoningen volgt een verdiepend nagesprek met Hedayat.
De avond opent met de korte film A MOVE (27'), waarin Elahe Esmaili terugkeert naar haar geboortestad Mashhad om haar ouders te helpen verhuizen na veertig jaar. Geïnspireerd door de Woman, Life, Freedom-beweging droomt ze echter van méér dan enkel een ander appartement – ze verlangt naar een diepere, existentiële verschuiving. De film wordt geroemd als “astonishing in how natural and well-covered the observational scenes are, and how quietly revelatory the act of going bareheaded is in this time and place.”
Daarna volgt de bekroonde documentaire MY STOLEN PLANET (82') van Farahnaz Sharifi. Geboren tijdens de Islamitische Revolutie in 1979, groeit Sharifi op in een gespleten werkelijkheid: een privéleven vol warmte en expressie, en een publieke ruimte getekend door onderdrukking. Als kind van zeven beseft ze al dat ze twee versies van zichzelf moet zijn – één voor binnen, één voor buiten. In deze film in dagboekvorm onderzoekt ze die dubbelheid via haar eigen opnames én via 8mm-archiefmateriaal van onbekenden, waarmee ze vergeten herinneringen tracht te redden.
De ontmoeting met Leyla, een professor die Iran verliet na de revolutie, brengt een anoniem gezicht uit het archief tot leven. Tegelijk confronteert het geheugenverlies van haar moeder haar met de noodzaak om niet alleen beelden, maar ook verhalen vast te houden. Ook hier vormt de opstand van Women, Life, Freedom in de herfst van 2022 een krachtig keerpunt – voor haarzelf en voor vele anderen. Het resultaat is een intieme, politieke en poëtische filmervaring waarin verdriet, verzet en herinnering elkaar diep raken.
Gecureerd door Maryam K. Hedayat en Roya Keshavarz.
ENG The films are in Farsi with English subtitles
De Cinema and Studio Sarab present an evening of contemporary Iranian cinema, curated and introduced by filmmaker and curator Maryam K. Hedayat. Studio Sarab, a newly founded multidisciplinary production and distribution platform established by Hedayat, focuses on ecofeminist and diasporic voices. For this first collaboration, we present two films that explore the themes of memory, resistance, and identity in contemporary Iran through both poetic and political perspectives. The screenings will be followed by an in-depth conversation with Hedayat.
The evening opens with the short film A MOVE, in which Elahe Esmaili returns to her hometown of Mashhad to help her parents move after forty years. Inspired by the Woman, Life, Freedom movement, she dreams of more than just a new apartment—she longs for a deeper, existential shift. The film has been praised as “astonishing in how natural and well-covered the observational scenes are, and how quietly revelatory the act of going bareheaded is in this time and place.”
The program continues with the award-winning documentary MY STOLEN PLANET by Farahnaz Sharifi. Born during the Islamic Revolution in 1979, Sharifi grew up in a divided reality: a private life full of warmth and expression, and a public life shaped by repression. At the age of seven, she already understood that she had to live as two versions of herself—one for the indoors, one for the outside world. In this diary-style film, she examines that duality through her own footage and anonymous 8mm archive material, as she tries to recover lost memories.
Her encounter with Leyla, a professor who left Iran after the revolution, brings a formerly anonymous face from her archive to life. At the same time, her mother’s memory loss confronts her with the urgent need to preserve not just images, but also stories. The Women, Life, Freedom uprising in the autumn of 2022 became a powerful turning point—both personally and collectively. The result is an intimate, political, and poetic cinematic experience in which grief, resistance, and remembrance deeply intertwine.
SAAT EL TAHRIR DAKKAT (THE HOUR OF LIBERATION HAS ARRIVED) van Libanees filmmaker Heiny Srour uit 1974 is de eerste film van een Arabische vrouw die geselecteerd en vertoond werd op het Filmfestival van Cannes. Op zich is dat feit niet veelzeggend, filmfestivals staan erom bekend dat ze weinig divers zijn. Maar dat Srours film de selectie haalde, is dan weer wel opmerkelijk.
De documentaire focust op de antikoloniale strijd van het ‘Popular Front for the Liberation of Oman and the Arabian Gulf’ (al-Jabhah al-Sha'abiyah li-Tahrir 'Uman wa-al-Khalij al-'Arabi, PFLOAG). Deze democratische en feministische guerrillabeweging kwam in de late jaren '60 in opstand tegen het Sultanaat van Oman, dat door Groot-Brittannië gesteund werd. Heiny Srour en haar crew doorkruiste te voet meer dan 800km woestijn en gebergte, onder constante bombardementen van de Britse Royal Air Force, om de conflictzone te bereiken en deze vergeten oorlog – en de vergeten vrouwelijke en mannelijke strijders – vast te leggen.
Het zuiden van Oman was het epicentrum van een emancipatorisch project om de Arabische Golf te bevrijden van Anglo-Amerikaans kolonialisme. De PFLOAG stond voor een uitgebreid programma van sociale hervorming en voor de uitbreiding – of vaak ook eerste opbouw – van infrastructuur, zoals scholen, boerderijen, ziekenhuizen en wegen. In die regio, tijdens deze vergeten strijd, schreven ongeschoolde tienermeisjes geschiedenis als de meest krachtdadige feministen. Srour schetst een portret van een strijd die wegbleef van mannelijk militarisme, maar gezamenlijk inzette op een betere, gelijke samenleving in een plek waar vrouwen “were not just oppressed by imperialism and class society, but also by their father, husband, brothers.” Deze vrouwen én mannen wachtten niet op de dag van de bevrijding, maar voerden een revolutie door in hun dagelijkse leven. Bekijk Heiny Srours gerestaureerde documentaire als deel van onze (S)HEROES-focus op vrouwelijke (actie)helden.
ENG The film is in Arabic with English subtitles
SAAT EL TAHRIR DAKKAT (THE HOUR OF LIBERATION HAS ARRIVED) by Lebanese filmmaker Heiny Srour from 1974 is the first film by an Arab woman that was selected and screened at the Cannes Film Festival. In itself, that fact doesn’t mean much; film festivals are known for their lack of diversity. But the fact that Srour’s film was selected is very remarkable.
The documentary focuses on the anti-colonial fight of the ‘Popular Front for the Liberation of Oman and the Arabian Gulf’ (al-Jabhah al-Sha'abiyah li-Tahrir 'Uman wa-al-Khalij al-'Arabi, PFLOAG). This democratic and feminist guerrilla movement rose against the Sultanate of Oman, which was backed by Great Britain, in the late sixties. Heiny Srour and her crew crossed more than 800km of desert and mountains, under constant bombardment of the British Royal Air Force, to get to the conflict zone and to capture this forgotten war and its forgotten female and male fighters.
The South of Oman was the epicentre of an emancipatory project to free the Arabian Gulf from Anglo-American colonialism. The PFLOAG stood for a vast programme of social reform and for building infrastructure such as schools, farms, hospitals and roads. In that region, during this forgotten battle, illiterate teenage girls wrote history as the most forceful feminists. Srour films a portrait of a fight that stood far from male militarism, but wanted to create a better, equal society in a place where women “were not just oppressed by imperialism and class society, but also by their father, husband, brothers.” These women and men did not wait for the day of liberation but created a revolution in their everyday life. Watch Heiny Srour’s documentary in our (S)HEROES focus.
Italië, 1944. In Vermiglio, een bergdorp hoog in de Italiaanse Alpen, is de oorlog altijd aanwezig, ook al lijkt hij ver weg. De afwezigheid van de jongemannen uit het dorp die opgeroepen werden, laten een leegte achter. De komst van Pietro, een gedeserteerde Siciliaanse soldaat, verstoort de dynamiek van het rustige dorp en vooral de dynamiek binnen het grote gezin van de plaatselijke onderwijzer. Er bloeit een liefde tussen Lucia, de oudste dochter van het gezin, en Pietro. In vier seizoenen zien we hoe de dikke laag sneeuw smelt, en vrede haar intrede doet in het land. Maar terwijl de rest van de wereld langzaam lijkt los te komen uit de oorlog, krijgt het gezin haar eigen tragedie te verduren.
Voor haar debuut haalde regisseur Maura Delpero herinneringen uit haar eigen familiegeschiedenis aan. Haar verhaal gaat naar eigen zeggen over “kinderen en volwassenen, tussen sterfgevallen en geboorten, teleurstellingen en hergeboorten, van elkaar stevig vasthouden terwijl het leven voortkronkelt, en over hoe een gemeenschap zich splitst in individuen. Over de geur van hout en warme melk op ijskoude ochtenden. Het is het verhaal van een oorlog, maar zonder bommen of zware gevechten. Een verhaal volgens de compromisloze logica van een berg die de bewoners er elke dag aan herinnert hoe nietig ze zijn.”
Een compilatie van drie films over het iconische duo Wallace en Gromit. Wallace is een maffe uitvinder, kaasliefhebber en het trotse baasje van viervoeter Gromit. Samen komen ze in grappige avonturen terecht, die vaak het gevolg zijn van Wallace’s verstrooide acties en Gromits vergeefse pogingen om zijn fouten recht te zetten.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
Tijdens haar eerste werkdag schiet NYPD groentje Megan Turner (Jamie Lee Curtis) een gewapende overvaller neer met haar dienstwapen. Op de plaats delict wordt echter geen wapen gevonden en Megan wordt tijdelijk geschorst. Wanneer er bij een moord een kogel wordt gevonden met haar naam erop, wordt Megan tijdelijk aangesteld als moordzakendetective. De misdaad blijkt de eerste van een reeks moorden, die onverklaarbaar gelinkt zijn aan Megan. Het enige wat duidelijk is: de seriemoordenaar is onstabiel én geobsedeerd door Megan.
“Jamie Lee Curtis gives her most complex performance to date as the reckless Megan, whose obsessive behaviour and over-reactions have more to do with turning the tables on violent men than balancing the scales of justice. Short on plausibility but preserving the psycho-sexual ambiguities throughout, Kathryn Bigelow's seductively stylish, wildy fetishistic thriller is proof that a woman can enter a traditionally male world and, like Megan, beat men at their own game.” TimeOut
De film wordt vertoond op 35mm, met dank aan CINEMATEK!
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
During her first day on the job, NYPD rookie Megan Turner (Jamie Lee Curtis) shoots an armed robber with her service revolver. However, afterwards no weapon is found on the crime scene and Megan is temporarily suspended. When a bullet is found with her name carved into it on a different murder scene, Megan is reinstated as a homicide detective. The crime turns out to be the first in a series of murders inexplicably linked to Megan. The only thing that becomes clear: the serial killer is unstable and obsessed with Megan.
“Jamie Lee Curtis gives her most complex performance to date as the reckless Megan, whose obsessive behaviour and over-reactions have more to do with turning the tables on violent men than balancing the scales of justice. Short on plausibility but preserving the psycho-sexual ambiguities throughout, Kathryn Bigelow's seductively stylish, wildy fetishistic thriller is proof that a woman can enter a traditionally male world and, like Megan, beat men at their own game.” TimeOut
The film will be screened on 35mm, courtesy of CINEMATEK!
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Italië, 1944. In Vermiglio, een bergdorp hoog in de Italiaanse Alpen, is de oorlog altijd aanwezig, ook al lijkt hij ver weg. De afwezigheid van de jongemannen uit het dorp die opgeroepen werden, laten een leegte achter. De komst van Pietro, een gedeserteerde Siciliaanse soldaat, verstoort de dynamiek van het rustige dorp en vooral de dynamiek binnen het grote gezin van de plaatselijke onderwijzer. Er bloeit een liefde tussen Lucia, de oudste dochter van het gezin, en Pietro. In vier seizoenen zien we hoe de dikke laag sneeuw smelt, en vrede haar intrede doet in het land. Maar terwijl de rest van de wereld langzaam lijkt los te komen uit de oorlog, krijgt het gezin haar eigen tragedie te verduren.
Voor haar debuut haalde regisseur Maura Delpero herinneringen uit haar eigen familiegeschiedenis aan. Haar verhaal gaat naar eigen zeggen over “kinderen en volwassenen, tussen sterfgevallen en geboorten, teleurstellingen en hergeboorten, van elkaar stevig vasthouden terwijl het leven voortkronkelt, en over hoe een gemeenschap zich splitst in individuen. Over de geur van hout en warme melk op ijskoude ochtenden. Het is het verhaal van een oorlog, maar zonder bommen of zware gevechten. Een verhaal volgens de compromisloze logica van een berg die de bewoners er elke dag aan herinnert hoe nietig ze zijn.”
Diep in de Amazone van Brazilië droomt Tielle van een leven ver weg van huis, geïnspireerd door haar zus, die jaren geleden de jungle achterliet. Naarmate ze ouder wordt, beginnen de illusies waaraan ze zich vastklampt af te brokkelen en verandert haar veilige thuissituatie in iets veel duisterder. Tijdens een stiekeme uitstap aan boord van een voorbijvarend vrachtschip, krijgt Tielle een glimp van de felbegeerde buitenwereld, maar ook die brengt gevaren met zich mee. Vastberaden om zichzelf, haar jongere zus en alle andere vrouwen uit de gemeenschap te beschermen, zet ze alles op alles om de tradities te breken die hen vernederen en onderdrukken.
Regisseur Marianna Brennand vat het gevoelig en krachtig verzet van de dertienjarige Tielle tegen het onderdrukkende patriarchale systeem in een oprecht en doordringend portret. Dit debuut van de Braziliaanse Brennand is een coproductie van Walter Salles en de Broers Dardenne en winnaar van de regieprijs op het filmfestival van Venetië en de Grand Jury Fiction Prize op Movies That Matter.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
Gepensioneerd koppel, Barkley en Lucy, hebben moeite om het hoofd boven water te houden tijdens de Grote Depressie. Wanneer hun huis in beslag genomen wordt, blijkt dat hun vijf volwassen kinderen zelf financiële problemen hebben. Zoon George en dochter Nellie kunnen elk een ouder in huis nemen, maar niemand heeft ruimte – of de intentie – om hen allebei onderdak te bieden. Voordat het koppel gedwongen afscheid neemt, spenderen ze een dag samen.
Regisseur Leo McCarey brengt de liefde die het koppel heeft voor elkaar met zo’n oprechte zorg naar voren als prachtige ode aan zijn overleden vader, zonder dat het verhaal te sentimenteel wordt. Het einde van de film is zo ontroerend mooi, dat fan van het eerste uur, Orson Welles, zei dat “the film would make a stone cry”. En Japans grootmeester Yasujirô Ozu baseerde zijn meest gevierde film TOKYO STORY (1953) op MAKE WAY FOR TOMORROW.
Wij vertonen de aangrijpende en tijdloze film in onze samenwerking MAS x De Cinema 2025, naar aanleiding van de MAS COMPASSION-expo (van 31 januari 2025 tot 31 augustus 2025). Klik hier voor het volledige filmprogramma.
Bezoekers die een ticket van De Cinema kunnen tonen van een vertoning binnen het MAS x De Cinema 2025-programma, krijgen korting op een ticket voor de MAS COMPASSION-expo. Omgekeerd geeft een ticket van de MAS COMPASSION-expo (vanaf 31 januari 2025 tot de vertoningsdag van de betreffende film) recht op een verlaagd tarief (€6,50 i.p.v. €9) bij aankoop van een filmticket voor het MAS x De Cinema 2025-programma.
ENG The film is in English without subtitles
Retired married couple Barkley and Lucy struggle through the Great Depression, losing their home to foreclosure. Their five grown children have their own financial problems, and although son George and daughter Nellie can each board one of their parents, none of the children can afford – or has the intention – to house them both. Before they are forced to split up, the couple take one last outing together as they ponder their futures.
Director Leo McCarey brings out the love the couple has for each other with such genuine care as a beautiful homage to his own father after his death, without the story becoming too sentimental. Then ending of the film is so movingly beautiful, that die hard fan Orson Welles said the “film would make a stone cry”. And Japanese master Yasujirô Ozu based his most celebrated film TOKYO STORY (1053) on MAKE WAY FOR TOMORROW.
We screen the touching and timeless movie in collaboration with MAS, in connection with their COMPASSION expo (from the 31st of January until the 31st of August 2025). Click here for the full film programme.
Visitors with a ticket from a screening from the MAS x De Cinema 2025 programme will receive a reduction on a ticket for the MAS COMPASSION expo. Vice versa, a ticket of the MAS COMPASSION-expo (from the 31st of January until the screening day of the film in question) will entitle the visitor to a reduction ticket (€6,50 instead of €9) for a film from the MAS x De Cinema 2025 programme.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
Susonidos is a series of solar (day events) and lunar (night events) gatherings, celebrating Latin American artists from around the world. Music, food, dance, connection. A space to listen, to feel, to share and to learn. A bridge between LATAM and Europe, built with rhythm, heart, and comunidad. This is the first lunar edition with a banger line up from Mexico, Portugal, Perú and Bolivia: Zutzut, Iced Lattina, Lukrø and Susobrino all in one night at De Studio, Antwerp. Saturday 7th of June save the date bienvenidxs.
Line-up:
SUSOBRINO (LIVE) - (BELGIUM/BOLIVIA)
cumbiaton - experimental club - bolero
A Bolivian-born, Brussels-based artist blending Latin American rhythms with acoustic and electronic textures. His 2024 self-titled album SU SO BRI NO - released in four vinyl chapters via Noannaos - featured ten international collaborations and styles from bolero to cumbia to club music to film music. Following a sold-out release show at Ancienne Belgique, Susobrino has toured across Latin America, the U.S. (SXSW), and Europe, bringing his unique foodtruck scenography to over 23 cities. Now, with Susonidos, he began curating events spotlighting Latin American talent while continuing to evolve as a producer and performer.
ZUTZUT - (MEXICO)
experimental club - dark dembow - cinematic
A Mexican electronic music producer and DJ, born in Monterrey, Mexico. He has released music under the N.A.A.F.I label. He has been involved in the Mexican electronic music scene since 2006. A well respected artist in the scene.
LUKRØ - (PERU)
juke - guaracha - experimental club
Lukrø is a multi-genre Peruvian producer and DJ, and co-founder/director of the label Matraca (since 2013). He has released over 10 EPs on international labels such as Le Ciel (FR), RAWA (ES), and Hawaii Bonsai (CH), and appeared on platforms like Deprerreo, WILE OUT, and Terror Negro Records. He has performed in over 45 cities across the US, Europe, and Latin America, with sets on renowned stations like NTS (UK), Dublab (LA), Rinse France, Kiosk Radio (BE), and Reprezent (UK). His music has been featured by outlets such as BBC Radio 1, Remezcla, and Noisey.
ICED LATTINA - (PORTUGAL)
ambient - trap - everything
The musical alias of Brussels-based BIA, embodies the true meaning of unpredictability. Leaping from ambient to plugg or based trap music to drone, she weaves together genres into one mystical soundscape that embodies the chaos of her life. Bringing a fresh new take on club music, Iced Lattina is a force to be reckoned with.
Actiefilms zijn vanaf hun ontstaan begin 20e eeuw een van de populairste filmgenres geworden. Grote filmstudio’s beseften meteen dat vrouwelijke actiehelden cinemazalen vullen, met o.a. de immens populaire serial queen serials zoals THE PERILS OF PAULINE (1913). Vele jaren later volgden franchises zoals DC en Marvel traag maar zeker, met superheldenfilms zoals WONDER WOMAN en CAPTAIN MARVEL. Maar vóór hen was er Sony’s CHARLIE'S ANGELS-franchise. Van 1976 tot 1981 in een tv-serie met o.a. Farrah Fawcett, in 2000 en 2003 op het grote scherm met Drew Barrymore, Cameron Diaz en Lucy Liu als de Angels ‘raising hell’ om de wereld te redden. In 2011 volgde nog een tv-serie en in 2019 regisseerde Elizabeth Banks een reboot met Kristen Stewart, Naomi Scott en Ella Balinska als de vechtende engelen. Naar aanleiding van de 25e verjaardag van CHARLIE’S ANGELS (2000) vertonen we deze ultieme guilty pleasure in 4K!
De Angels van dienst, Dylan, Natalie en Alex, zijn misdaadbestrijdende detectives, die voor een privé-agentschap werken. Hun baas ‘Charlie’, een onzichtbare vaderfiguur die enkel contact maakt via een 70s parlofoon, stuurt het trio uit om allerlei criminelen op te sporen en de wereld een beetje veiliger te maken. Wanneer een slechterik hen meesleurt in een plot om de individuele privacy te vernietigen, trekken de Angels erop uit om hem uit te schakelen.
De Angels gooien hun martial arts en tech vaardigheden – net als hun onmiskenbaar charisma – in de strijd om de wereld bij meerdere gelegenheden te redden van de ondergang. Bill Murray staat als ‘Bosley’ in voor de luchtige momenten in de film, maar door zijn onaanvaardbare gedrag op de set werd hij in de sequel vervangen door komiek Bernie Mac.
Drew Barrymore kocht met haar productiebedrijf de filmrechten van CHARLIE’S ANGELS (1976) enkele jaren voordat ze de film begon te ontwikkelen. Dat maakte van haar ook de persoon die als producer vele touwtjes in handen had op de set. Het was voor haar belangrijk om van de Angels zelfvoorzienende, onafhankelijke vrouwen te maken, waar meisjes én jongens naar kunnen opkijken. Barrymore, Diaz en Liu trainden enkele maanden 8 uur per dag met martial arts choreograaf Cheung-Yan Yuen (die ook een cameo heeft in de film), maar de slow-motion cinematografie en knipogen naar iconische actiefilms verklappen ook dat ze het allemaal niet al te serieus nemen. Actie voor het plezier, daar valt iets voor te zeggen!
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English without subtitles
From the start of cinema in the early 20th century, action films have become one of the most popular movie genres. Big film studios immediately realised that female action heroes fill seats, with for example the immense success of serial queen serials such as THE PERILS OF PAULINE (1913). Many years later, franchises such as DC and Marvel slowly but surely followed suit with superhero films such as WONDER WOMAN and CAPTAIN MARVEL. But before them, there was Sony’s CHARLIE'S ANGELS-franchise. From 1976 until 1981 in a television series with Farrah Fawcett, in 2000 and 2003 on the big screen with Drew Barrymore, Cameron Diaz and Lucy Liu as the Angels ‘raising hell’ to save the world. In 2011 another TV series followed and in 2019 Elizabeth Banks directed a reboot with Kristen Stewart, Naomi Scott and Ella Balinska as the fighting Angels. To celebrate its 25th anniversary, we’re screening the ultimate guilty pleasure CHARLIE’S ANGELS — now in stunning 4K!
In this movie, the Angels Dylan, Natalie and Alex are crime-fighting detectives, who work for a private agency. Their boss ‘Charlie’, an invisible father figure who only makes contact through a 70s speakerphone, dispatches the trio to find and take out all kinds of criminals and to make the world a little safer. When one of these bad guys drags them into a ploy to destroy individual privacy, the Angels go out to take him down.
The Angels use their impressive martial arts and tech skills – as well as their undeniable charisma – to save the world from doom on more than several occasions. Bill Murray is responsible for the comedic intervals as ‘Bosley’, but due to his famously bad behaviour on set, he was replaced by comedian Bernie Mac in the sequel.
Drew Barrymore bought the screen rights to CHARLIE’S ANGELS (1976) with her production company a couple of years before she developed the film. This made her the person on set who had a lot of pull. To her, the most important thing was to create self-sufficient, independent female characters, that girls and boys alike could look up to. For a couple of months, Barrymore, Diaz and Liu trained for 8 hours a day with martial arts choreographer Cheung-Yan Yuen (who also has a cameo in the film), but the slow motion cinematography and amusing nods to iconic action movies, also give away that they’re not taking it all too seriously. Action for fun, there’s something to be said for that!
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Binnen het actiegenre is er sinds het succes van trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films zoals COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) en SHEBA, BABY (1975), meer plaats voor diverse representatie, veelzijdige vrouwelijke (hoofd)personages en ook vrouwelijke regisseurs. Filmmaker Gina Prince-Bythewood brengt in het historische epos THE WOMAN KING de epische vechtscènes van de Agojie tot leven. Met invloeden als THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART en GLADIATOR toont Prince-Bythewood ons een heldin, die evenwaardig is aan de mannelijke iconen uit die epische filmgeschiedenis: Oscarwinnaar Viola Davis’ Generaal Nanisca. Journalist Wendy Ide vat het perfect samen in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING vertelt het ongelooflijke waargebeurde verhaal van de Agojie, een vrouwelijke militaire eenheid die van de 17de tot de 19de eeuw het West-Afrikaanse Koninkrijk Dahomey beschermde tegen het naburige tirannieke Oyo Keizerrijk, Europese kolonisten en de gruwelen van de slavenhandel. Het jaar is 1823 en de jonge Nawi meldt zich aan bij de Agojie om een gedwongen huwelijk te ontvluchten. Tijdens de harde training blijkt Nawi uit te blinken als meedogenloze krijger. Wanneer Dahomey meer dan ooit tevoren bedreigd wordt, is het aan de Agojie – onder leiding van de onbevreesde Generaal Nanisca – om hun vrijheid te verdedigen.
Het verhaal van THE WOMAN KING is episch van vorm, maar intiem van emotie. De meeslepende heldhaftigheid wordt gedragen door de onderliggende kracht van vriendschap en zusterschap tussen de Agojie. Diezelfde kracht wordt verder ondersteund door de sterke vrouwelijke crew achter de film: regisseur Prince-Bythewood, bedenker Maria Bello, scenarist Dana Stevens, cinematograaf Polly Morgan en monteur Terilyn A. Shropshire.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English, Portuguese and Fon with Dutch subtitles
Ever since the success of trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films such as COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) and SHEBA, BABY (1975), there’s more space for diverse representation, multifaceted female characters and woman directors within the action genre. In the historic epic THE WOMAN KING, filmmaker Gina Prince-Bythewood brings the epic battle scenes of the Agojie to life. With influences such as THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART and GLADIATOR Prince-Bythewood shows us a heroine, who is equal to the male icons of the epic film history: Oscar winner Viola Davis’ General Nanisca. Journalist Wendy Ide captures it perfectly in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING tells the unbelievable true story of the Agojie, an all-female military unit that protected the West African Kingdom of Dahomey during the 17th and 19th century from the neighbouring tyrannical Oyo Empire, European colonisers and the atrocities of slave trade. The year is 1823 and the young Nawi joins the Agojie to escape a forced marriage. During the hard training, Nawi stands out as a ruthless warrior. When Dahomey is threatened more than ever before, the Agojie – led by fearless leader General Nanisca – are the ones to protect their freedom.
The story of THE WOMAN KING is epic in its form, but intimate in its emotion. The compelling heroism is carried by the underlying power of friendship and sisterhood between the Agojie. That same power is supported by the strong female crew behind the film: director Prince-Bythewood, creator Maria Bello, screenwriter Dana Stevens, cinematographer Polly Morgan and editor Terilyn A. Shropshire.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Het is de laatste schooldag in een stadje in Texas in 1976. Iedereen probeert nog een laatste avontuurtje onder z’n riem te steken voordat de zomervakantie begint. De afstuderende studenten initiëren de nieuwe eerstejaars en iedereen probeert zo snel mogelijk stoned of dronken te worden. En natuurlijk staan de hormonen helemaal op springen.
Een van regisseur Richard Linklaters grote troeven is zijn talent om levensechte personages op het scherm te toveren, en dat is niet anders in deze memorabele coming-of-age uit zijn Austin-filmreeks. De luie lummels uit DAZED AND CONFUSED zouden zo uit eender welke middelbare school geplukt kunnen worden. De film gaat in se over niet veel, maar biedt een authentieke momentopname van een tijd en een plaats met een geweldige soundtrack. Én betekende de doorbraak van Texaan Matthew McConaughey. Alright, alright, alright.
DAZED AND CONFUSED maakt deel uit van onze ETERNAL SUMMER, ENDLESS NIGHTS focus, waarin zonovergoten ontdekkingen in contrast staan met het opzwepende hedonisme van de nacht. Van Richard Linklater staat ook zijn BEFORE-trilogie op ons zomerprogramma (BEFORE SUNRISE, BEFORE SUNSET, BEFORE MIDNIGHT).
ENG The film is in English with Dutch subtitles
It’s the last day of school in a Texan town in 1976. Everyone is trying to have one last adventure before the summer holiday starts. The graduating students haze the incoming freshmen, and everyone is trying to get a last fix – be it drugs, booze or getting laid. Raging hormones, keg parties and a sold-out Aerosmith concert are only a few of the obstacles on their path.
One of director Richard Linklater’s great strengths is creating true-to-life characters on the screen. And this is certainly the case in this memorable film from his Austin film series. The lazy teenagers from DAZED AND CONFUSED could have been picked from any high school. The film is mostly about nothing, but offers an authentic look at a moment in time with an amazing soundtrack. The movie also counts as Texan Matthew McConaughey’s big break. Alright, alright, alright.
Over een periode van twintig jaar vertolkte de ondertussen legendarische Jean-Pierre Léaud tot vijfmaal toe het alter ego van de al even iconische Franse nouvelle vague regisseur François Truffaut. Als Antoine Doinel is hij voor het eerst te zien in diens doorbraakfilm, en tevens sleutelfilm van de vernieuwingsgolf, LES QUATRE CENTS COUPS. Daarna volgen nog vier films. In mei en juni brengt CINEA de integrale Doinel-reeks terug naar de Vlaamse bioscoopzalen, in een digitaal gerestaureerde 4K-versie!
De in 1944 geboren Léaud werd na een oproep van Truffaut in de krant uit een auditie van enkele honderden kinderen geplukt – hij was toen veertien. Een jaar later werd hij op de schouders van het publiek naar buiten gedragen na de zegetocht van hun film in Cannes. Als Antoine gaf Léaud uiting aan Truffauts weinig liefdevolle kindertijd. Tot zijn tiende zorgde vooral zijn grootmoeder voor hem. Toen zij overleed, vond zijn stiefvader – wiens familienaam hij draagt – het hoog tijd dat hij weer naar huis kwam, maar dat wilde François’ moeder niet.
In LES QUATRE CENTS COUPS speelt Léaud een jongen die zich opstandig gedraagt door de emotionele afwijzing thuis. Omringd door onverschillige volwassenen brengt hij zijn dagen door met zijn beste vriend René, in een poging een beter leven op te bouwen. Wanneer één van hun plannetjes misloopt, komt Antoine in de problemen, wat leidt tot nog meer conflicten met onsympathieke autoriteiten. Aan het einde van de film zien we hoe Antoine over het strand rent nadat hij uit een jeugdinstelling is ontsnapt. Het beeld bevriest, maar het verhaal van de jongen is voor Truffaut nog niet uitverteld. Te gebiologeerd door zowel het personage als de acteur, zet hij het verhaal verder in vier sequels verder…
Naast LES QUATRE CENTS COUPS, staan ook Truffauts andere films over ANTOINE DOINEL op ons programma!
Met 'Les Glaneurs et la glaneuse', een 3-gangenmenu & nagesprek
weerwoord
FILM
SOLD OUT
Op vrijdag 6 juni strijkt het GRONDSTOF collectief - het driemaandelijks film- food en discussieprogramma van RICO, The Food Hub en GROF - neer in De Studio.
Tijdens deze editie denken we samen na over ons consumptiegedrag en de reststromen die daaruit volgen, over de waarde van het kleine en het alledaagse, over vergeten rurale rituelen en gevonden betekenissen.
We tonen de film Les Glaneurs et la glaneuse van Agnès Varda. Volgens een oude Franse wet heeft iedereen het recht om de overblijfselen van oogsten of achtergelaten rommel op te rapen voor eigen gebruik of verkoop. Gewapend met een kleine camera ging Agnès Varda in heel Frankrijk op zoek naar deze uiterst bonte bende ‘glaneurs’. Ontmoet een sterrenchef die voedsel gaat rapen en artiesten die de gerecycleerde goederen in hun werk gebruiken. Maak kennis met glaneurs in de wijngaarden in het zuiden, op de patattenvelden in het noorden én midden in grootsteden als Parijs. De ene is glaneur uit financiële noodzaak, anderen hebben ethische, kunstzinnige of ecologische redenen. Een bijzondere film die aanzet tot denken over onze consumptie én over de waarde De Vondst.
Voor, tijdens en na de film wordt je een heerlijke gang geserveerd. De chef van dienst is Isabelle van Lieshout: als kok, bakker en kunstenaar is ze de ideale glaneur voor de menu van deze avond. In al haar creaties en projecten staat de betekenis van voedsel en de geheelervaring centraal.
Voor het nagesprek nodigt GRONDSTOF een bonte stoet van sprokkelaars, jutters en plukkers uit om te vertellen over hun ervaringen, vondsten en rituelen.
GRONDSTOF presenteert een driemaandelijks film- en discussieprogramma over de kleine wezens en grote verbanden binnen onze voedselketen. Samen brengen RICO, Grof en The Food Hub boeren, beesten en buitenlui in beeld en gaan met hen in gesprek over de toekomst van onze landbouw.
Meer info over Isabelle van Lieshout:
Isabelle creëert een ode aan de handen die het land bewerken en voor ons voedsel zorgen. Als bakker, kok, fermenteerder en keramisch kunstenaar werkt ze steeds met, door en parallel aan andere handen. Haar koken, bakken en kneden draaien om gemeenschap en geritualiseerde processen, die in kleine gebaren worden teruggegeven aan de wereld. Verwacht je tijdens het bekijken van de film aan een zintuigelijke ode aan de handen die vinden en oprapen, aan ingrediënten die doorgaans over het hoofd worden gezien. Producten die doorgaans in een reststroom belanden, worden hier weer omgevormd tot onverwachte combinaties en smaken. Isabelle houdt van de transformatie van ingrediënten, materialen en de stille rituelen die ons met elkaar verbinden: met zorg voor hun oorsprong en levenscyclus.
Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!
In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.
De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.
MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.
Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.
Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!
In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.
De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.
MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.
Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.
"We voelden de gevangenschap van het meisje-zijn, hoe het je geest actief en dromerig maakte." Zo herinneren de jongens zich de vijf Lisbon-zusjes – Cecilia, Lux, Bonnie, Mary en Therese – die opgroeien onder het verstikkende regime van hun ouders. Ze proberen de meisjes te begrijpen, maar raken verstrikt in hun eigen verlangens en projecties. Wie waren de zussen echt? Of beter: wie mochten ze (niet) zijn?
Sofia Coppola’s debuutfilm uit 1999, naar de roman van Jeffrey Eugenides, is een hypnotiserende bespiegeling over vrouwelijke identiteit in een wereld die meisjes liever inkadert dan begrijpt. Tussen dromerige beelden, fluisterende stemmen en de melancholie van Air ontvouwt zich geen lineair verhaal, maar een vervagende herinnering.
THE VIRGIN SUICIDES is geen mysterie om op te lossen, maar een spiegel die meer onthult over wie kijkt dan over wie bekeken wordt. Een film die het verdriet toont van niet jezelf kunnen zijn – en het verlangen om gezien te worden, los van het beeld dat anderen van je hebben. Een genadeloze klassieker over hoe identiteit verloren kan gaan in de ogen van anderen.
THE VIRGIN SUICIDES is deel van De Cinema’s zomerprogramma ETERNAL SUMMER, ENDLESS NIGHTS, waarin zonovergoten ontdekkingen in contrast staan met het opzwepende hedonisme van de nacht.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“We felt the imprisonment of being a girl, the way it made your mind active and dreamy” That’s how the boys remember the five Lisbon sisters – Cecilia, Lux, Bonnie, Mary, and Therese – growing up under the suffocating rule of their parents. They try to understand the girls, but get lost in their own longings and projections. Who were the sisters, really? Or rather: who were they (not) allowed to be?
Sofia Coppola’s 1999 debut, based on the novel by Jeffrey Eugenides, is a hypnotic meditation on female identity in a world more eager to contain girls than to understand them. Between dreamlike images, whispered narration and the melancholic sounds of Air, unfolds not a clear narrative, but a fading memory.
THE VIRGIN SUICIDES is not a mystery to be solved, but a mirror that reveals more about the observer than the observed. A film that captures the sorrow of not being able to be yourself – and the deep longing to be seen beyond what others project onto you. A quiet, ruthless classic about how identity can disappear in someone else’s gaze.
THE VIRGIN SUICIDES is part of De Cinema’s summer programme ETERNAL SUMMER, ENDLESS NIGHTS, in which sunlit discoveries are contrasted with the inciting hedonism of the night.
Binnen het actiegenre is er sinds het succes van trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films zoals COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) en SHEBA, BABY (1975), meer plaats voor diverse representatie, veelzijdige vrouwelijke (hoofd)personages en ook vrouwelijke regisseurs. Filmmaker Gina Prince-Bythewood brengt in het historische epos THE WOMAN KING de epische vechtscènes van de Agojie tot leven. Met invloeden als THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART en GLADIATOR toont Prince-Bythewood ons een heldin, die evenwaardig is aan de mannelijke iconen uit die epische filmgeschiedenis: Oscarwinnaar Viola Davis’ Generaal Nanisca. Journalist Wendy Ide vat het perfect samen in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING vertelt het ongelooflijke waargebeurde verhaal van de Agojie, een vrouwelijke militaire eenheid die van de 17de tot de 19de eeuw het West-Afrikaanse Koninkrijk Dahomey beschermde tegen het naburige tirannieke Oyo Keizerrijk, Europese kolonisten en de gruwelen van de slavenhandel. Het jaar is 1823 en de jonge Nawi meldt zich aan bij de Agojie om een gedwongen huwelijk te ontvluchten. Tijdens de harde training blijkt Nawi uit te blinken als meedogenloze krijger. Wanneer Dahomey meer dan ooit tevoren bedreigd wordt, is het aan de Agojie – onder leiding van de onbevreesde Generaal Nanisca – om hun vrijheid te verdedigen.
Het verhaal van THE WOMAN KING is episch van vorm, maar intiem van emotie. De meeslepende heldhaftigheid wordt gedragen door de onderliggende kracht van vriendschap en zusterschap tussen de Agojie. Diezelfde kracht wordt verder ondersteund door de sterke vrouwelijke crew achter de film: regisseur Prince-Bythewood, bedenker Maria Bello, scenarist Dana Stevens, cinematograaf Polly Morgan en monteur Terilyn A. Shropshire.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English, Portuguese and Fon with Dutch subtitles
Ever since the success of trailblazer Pam Grier in Blaxploitation films such as COFFY (1973), FOXY BROWN (1974) and SHEBA, BABY (1975), there’s more space for diverse representation, multifaceted female characters and woman directors within the action genre. In the historic epic THE WOMAN KING, filmmaker Gina Prince-Bythewood brings the epic battle scenes of the Agojie to life. With influences such as THE LAST OF THE MOHICANS, BRAVEHEART and GLADIATOR Prince-Bythewood shows us a heroine, who is equal to the male icons of the epic film history: Oscar winner Viola Davis’ General Nanisca. Journalist Wendy Ide captures it perfectly in The Guardian:
“Muscular in its action sequences, sweeping in scope; a big, flexing, show-off spectacle of a movie. THE WOMAN KING is the kind of historical epic that just doesn’t get made any more. And with a superb cast predominantly composed of Black women, it’s also a film that has never been made before. Gina Prince-Bythewood may not exactly rewrite the cinematic language of the action movie – there’s plenty in her approach that will seem familiar – but she does reclaim and revitalise it.”
THE WOMAN KING tells the unbelievable true story of the Agojie, an all-female military unit that protected the West African Kingdom of Dahomey during the 17th and 19th century from the neighbouring tyrannical Oyo Empire, European colonisers and the atrocities of slave trade. The year is 1823 and the young Nawi joins the Agojie to escape a forced marriage. During the hard training, Nawi stands out as a ruthless warrior. When Dahomey is threatened more than ever before, the Agojie – led by fearless leader General Nanisca – are the ones to protect their freedom.
The story of THE WOMAN KING is epic in its form, but intimate in its emotion. The compelling heroism is carried by the underlying power of friendship and sisterhood between the Agojie. That same power is supported by the strong female crew behind the film: director Prince-Bythewood, creator Maria Bello, screenwriter Dana Stevens, cinematographer Polly Morgan and editor Terilyn A. Shropshire.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
In ruraal Mexico raakt het lot van drie vrouwen uit verschillende sociale klassen verstrengeld wanneer een tragische vermissingszaak hen op elkaars pad brengt.
Het huwelijk van de rijke Isabel loopt op de klippen en ze verhuist naar een oude, verwaarloosde villa, die vroeger van haar moeder was. Wanneer de zus van haar huishoudster spoorloos verdwijnt, wordt duidelijk dat het onderzoek gestuurd wordt door politiebanden met de maffia. De vrouwelijke hoofdcommissaris die het onderzoek leidt, heeft haar eigen problemen. Wanneer haar zoon betrokken raakt bij de maffia en de drugshandel, is de politieagente de wanhoop nabij.
Deze Mexicaanse misdaadfilm en debuut van regisseur en scenarist Natalia López Gallardo vertrekt vanuit haar sterke achtergrond als monteur (o.a. voor echtgenoot Carlos Reygadas) om een mysterieus verhaal te verbeelden in een atmosfeer van schuld en boete, horror en schaamte. ROBE OF GEMS klaagt misdaad, klasse politiek en corruptie aan in het moderne Mexico. Gallardo’s ensemble film vermengt realisme, droomsequenties en metaforen om de mensen, die verdwijnen tussen de scheuren van de samenleving, een stem te geven.
Filmhistoricus Wouter Hessels (docent filmgeschiedenis/filmanalyse RITCS – INSAS – KASKA-dko) gaat na de vertoning van ROBE OF GEMS op donderdag 5 juni in gesprek met filmmaker Natalia López Gallardo.
ENG The film is in Spanish with English subtitles
In rural Mexico, the fates of three women from different social classes collide when the tragic case of a missing person leads them on a path of pain and redemption.
When the marriage of the rich Isabel breaks down, she moves to an old, decrepit villa, formerly owned by her mother. When the sister of her maid disappears without a trace, it becomes clear that the investigation is guided by police ties to the mafia. The female chief commissioner who leads the investigation is dealing with her own problems. When her son becomes involved with the mob and the drug trade, the police officer is close to despair.
This Mexican crime film and debut of director and writer Natalia López Gallardo is clearly influenced by her experience as editor (a.o. for her husband Carlos Reygadas) to tell a mysterious tale, clouded in an atmosphere of guilt and penance, horror and shame. Gallardo’s ensemble film mixes realism, dream sequences and metaphors to give a voice to the people who disappear through the cracks in society in the age of corruption and class politics in modern Mexico.
After the screening of ROBE OF GEMS on Thursday June 5, film historian Wouter Hessels (professor of film history/film analysis RITCS – INSAS – KASKA-dko) will talk about the film with filmmaker Natalia López Gallardo.
Gepensioneerd koppel, Barkley en Lucy, hebben moeite om het hoofd boven water te houden tijdens de Grote Depressie. Wanneer hun huis in beslag genomen wordt, blijkt dat hun vijf volwassen kinderen zelf financiële problemen hebben. Zoon George en dochter Nellie kunnen elk een ouder in huis nemen, maar niemand heeft ruimte – of de intentie – om hen allebei onderdak te bieden. Voordat het koppel gedwongen afscheid neemt, spenderen ze een dag samen.
Regisseur Leo McCarey brengt de liefde die het koppel heeft voor elkaar met zo’n oprechte zorg naar voren als prachtige ode aan zijn overleden vader, zonder dat het verhaal te sentimenteel wordt. Het einde van de film is zo ontroerend mooi, dat fan van het eerste uur, Orson Welles, zei dat “the film would make a stone cry”. En Japans grootmeester Yasujirô Ozu baseerde zijn meest gevierde film TOKYO STORY (1953) op MAKE WAY FOR TOMORROW.
Wij vertonen de aangrijpende en tijdloze film in onze samenwerking MAS x De Cinema 2025, naar aanleiding van de MAS COMPASSION-expo (van 31 januari 2025 tot 31 augustus 2025). Klik hier voor het volledige filmprogramma.
Bezoekers die een ticket van De Cinema kunnen tonen van een vertoning binnen het MAS x De Cinema 2025-programma, krijgen korting op een ticket voor de MAS COMPASSION-expo. Omgekeerd geeft een ticket van de MAS COMPASSION-expo (vanaf 31 januari 2025 tot de vertoningsdag van de betreffende film) recht op een verlaagd tarief (€6,50 i.p.v. €9) bij aankoop van een filmticket voor het MAS x De Cinema 2025-programma.
ENG The film is in English without subtitles
Retired married couple Barkley and Lucy struggle through the Great Depression, losing their home to foreclosure. Their five grown children have their own financial problems, and although son George and daughter Nellie can each board one of their parents, none of the children can afford – or has the intention – to house them both. Before they are forced to split up, the couple take one last outing together as they ponder their futures.
Director Leo McCarey brings out the love the couple has for each other with such genuine care as a beautiful homage to his own father after his death, without the story becoming too sentimental. Then ending of the film is so movingly beautiful, that die hard fan Orson Welles said the “film would make a stone cry”. And Japanese master Yasujirô Ozu based his most celebrated film TOKYO STORY (1053) on MAKE WAY FOR TOMORROW.
We screen the touching and timeless movie in collaboration with MAS, in connection with their COMPASSION expo (from the 31st of January until the 31st of August 2025). Click here for the full film programme.
Visitors with a ticket from a screening from the MAS x De Cinema 2025 programme will receive a reduction on a ticket for the MAS COMPASSION expo. Vice versa, a ticket of the MAS COMPASSION-expo (from the 31st of January until the screening day of the film in question) will entitle the visitor to a reduction ticket (€6,50 instead of €9) for a film from the MAS x De Cinema 2025 programme.
Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!
In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.
De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.
MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.
Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.
Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!
In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.
De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.
MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.
Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.
Randall Casaer en Johan Terryn maken een nieuw seizoen van Tot onze grote spijt. En daarmee overleeft de podcast tegen alle verwachtingen in de voorstelling.
Maar na nominaties op de Belgian Podcast Awards en de Oorkondes konden ze jullie moeilijk met lege oortjes achterlaten.
Centraal in het nieuwe (live) seizoen staat de vraag: van welke zin heb je spijt dat je hem niet gezegd hebt?
Iedereen kent wel zo’n moment dat je bouche b stond en je pas achteraf te binnen schoot wat je eigenlijk had moeten zeggen.
Of dat je iets agressiefs zei en dat alsnog wil vervangen door iets liefs.
Of dat je niet antwoordde en dat die persoon er ondertussen niet meer is.
Je kan een opname van de podcast live bijwonen en je helden van de spijt ontmoeten.
Nieuwe diepe en aangrijpende verhalen staan voor je klaar.
‘Er zijn twee soorten potentieel: artistiek en commercieel. Het eerste is voor hen onbeperkt,’ vertelt Wilco’s manager inI AM TRYING TO BREAK YOUR HEART. ‘Het tweede blijft een mysterie.’
In zijn prachtige zwart-witdocumentaire zoomt filmmaker Sam Jones geduldig in op die twee tegenstrijdige krachten om een bijzonder portret te schetsen van het make or break-moment van Wilco, de Amerikaanse indieband van Jeff Tweedy die in 2002 voor zijn grote doorbraak stond. Na gesmaakte albums als A.M (1995) en Summerteeth (1999) kreeg Jones de kans om de opnames van Yankee Hotel Foxtrot te capteren – en al de persoonlijke, artistieke en financiële spanningen die daarbij kwamen kijken. Van een label dat de eigenzinnige folkrockers de laan uit stuurt, tot hun eigenzinnige zoektocht om hun diepsnijdende nummers toch tot bij hun publiek te krijgen.
Vandaag is Wilco, mede dankzij zijn eigenzinnige meesterwerk Yankee Hotel Foxtrot, een van de belangrijkste alternatieve rockbands ter wereld die steevast shows uitverkoopt – zoals de twee concerten op 16 en 17 juni 2025 in OLT Rivierenhof. En I am trying to break your heart? Met zijn beeld van een band die constant zijn eigen ding doet (en zo zijn artistiek én commercieel potentieel benut) inspireerde deze nieuwe generaties. Toen Adam Granduciel van The War on Drugs Jones’ docu voor de eerste keer zag, wist de zanger-gitarist het: ‘Dat is wat ik wil doen. Ik wil in een of ander vervallen magazijn zitten met vrienden, ideeën uitwisselen en muziek maken, snap je? Het voelde gewoon zo logisch.’
ENG The film is in English without subtitles
"There are two kinds of potential: artistic and commercial. The first is unlimited for them," says Wilco’s manager in I AM TRYING TO BREAK YOUR HEART. "The second remains a mystery."
In his stunning black-and-white documentary, filmmaker Sam Jones patiently zooms in on these two opposing forces to paint a striking portrait of Wilco’s make-or-break moment. The American indie band, led by Jeff Tweedy, was on the verge of a major breakthrough in 2002. After well-received albums like A.M. (1995) and Summerteeth (1999), Jones was given the opportunity to capture the recording sessions of Yankee Hotel Foxtrot—along with all the personal, artistic, and financial tensions that came with them. From a record label dropping the idiosyncratic folk rockers to their relentless search for a way to bring their deeply affecting songs to their audience.
Today, thanks in part to the singular masterpiece Yankee Hotel Foxtrot, Wilco has become one of the most important alternative rock bands in the world, consistently selling out shows—including two concerts at OLT Rivierenhof. And I Am Trying to Break Your Heart? With its portrayal of a band steadfastly following its own path (and, in doing so, realizing both its artistic and commercial potential), the film has inspired new generations. When Adam Granduciel of The War on Drugs first saw Jones’ documentary, the singer-guitarist knew: "That’s what I want to do. I want to be in some fucked-up warehouse with some friends, batting ideas around and making music, you know? It just made so much sense."
Y TU MAMÁ TAMBIÉN is de doorbraakfilm van Alfonso Cuarón uit 2001. Twee Mexicaanse tieners, Tenoch (Diego Luna) en Julio (Gael García Bernal), trekken op roadtrip met Luisa — de Spaanse vrouw van hun neef. Wat volgt is een zinderende reis vol verlangen, onzekerheid en ontluikende volwassenheid. Deze coming-of-age roadtrip is intiem portret van jongeren én een land in verandering, en een mijlpaal in de Mexicaanse cinema. Mede dankzij de sensuele, levendige fotografie van Emmanuel Lubezki. Dankzij zijn werk voor Terence Malick (THE TREE OF LIFE) en Alejandro G. Iñárritu (BIRDMAN) behoort hij tot één van de beste cinematografen van zijn generatie.
Oorspronkelijk wilde Cuarón liever niet Diego Luna casten omdat hij een tieneridool en telenovellaster was in Mexico. Maar García Bernal overtuigde Cuarón omdat hij vond dat hun al bestaand vriendschap de vertolking van de vriendschap tussen hun personages veel gemakkelijker zou maken.
Y TU MAMÁ TAMBIÉN is deel van De Cinema’s zomerprogramma ETERNAL SUMMER, ENDLESS NIGHTS, waarin zonovergoten ontdekkingen in contrast staan met het opzwepende hedonisme van de nacht.
ENG The film is in Spanish with English subtitles
Y TU MAMÁ TAMBIÉN is Alfonso Cuarón’s breakthrough film. Two Mexican teenagers, Tenoch (Diego Luna) and Julio (Gael García Bernal), go on a road trip with Luisa, their cousin's Spanish wife. What follows is a sweltering journey marked by desire, uncertainty, and the complexities of emerging adulthood. An intimate portrait of adolescents and a country in change, and a milestone in Mexican cinema. What makes this screenplay so powerful, so sensorial, so timeless?
Initially, Cuarón preferred not to cast Diego Luna because he was a teen idol and telenovela star in Mexico. But García Bernal convinced Cuarón because he felt their pre-existing friendship would make the portrayal of the friendship between their characters much easier.
Y TU MAMÁ TAMBIÉN is part of De Cinema’s summer programme ETERNAL SUMMER, ENDLESS NIGHTS, in which sunlit discoveries are contrasted with the inciting hedonism of the night.
Randall Casaer en Johan Terryn maken een nieuw seizoen van Tot onze grote spijt. En daarmee overleeft de podcast tegen alle verwachtingen in de voorstelling.
Maar na nominaties op de Belgian Podcast Awards en de Oorkondes konden ze jullie moeilijk met lege oortjes achterlaten.
Centraal in het nieuwe (live) seizoen staat de vraag: van welke zin heb je spijt dat je hem niet gezegd hebt?
Iedereen kent wel zo’n moment dat je bouche b stond en je pas achteraf te binnen schoot wat je eigenlijk had moeten zeggen.
Of dat je iets agressiefs zei en dat alsnog wil vervangen door iets liefs.
Of dat je niet antwoordde en dat die persoon er ondertussen niet meer is.
Je kan een opname van de podcast live bijwonen en je helden van de spijt ontmoeten.
Nieuwe diepe en aangrijpende verhalen staan voor je klaar.
“Architecture on Film” Gecureerd door VAi x De Cinema
ARCHITECTON is een prachtige poëtische studie van de gelauwerde filmmaker Victor Kossakovsky (GUNDA), waarin beton de hoofdrol speelt — als fundament van beschaving én als stille getuige van haar ondergang. Wat zegt onze manier van bouwen over wie we zijn? En wat blijft er over wanneer alles instort?
ARCHITECTON is de openingsfilm van de hoofdtentoonstelling van de Architectuurbiënnale van Venetië, getiteld Intelligens. Natural. Artificial. Collective. De film reflecteert op de cyclus van bouwmaterialen en hun relatie met de natuur.
In hypnotiserende beelden reist Kossakovsky langs oude ruïnes, door aardbevingen verwoeste steden in Turkije en recent gebombardeerde gebouwen in Oekraïne. Hij volgt architect Michele De Lucchi wiens radicale idee – een magische cirkel waar geen mens mag komen, als teken van respect voor de natuur – centraal staat in deze bezwerende reflectie op architectuur, natuur en beschaving.
ENG The film is in English/Italian with Dutch subtitles
“Architecture on Film” Curated by VAi x De Cinema
ARCHITECTON is a beautifully poetic study of the awarded filmmaker Victor Kossakovsky (GUNDA) where concrete plays the main part — as the foundation of civilisation and as a silent witness of her downfall. What does our way of building say about who we are? And what remains if everything collapses?
ARCHITECTON is the opening movie of the Venice Architecture Biennale’s main exhibition, titled Intelligens. Natural. Artificial. Collective. It reflects on the life cycles of building materials and their relationship with nature.
In hypnotic images, Kossakovsky travels along old ruins, Turkish cities ruined by earthquakes and recently bombarded buildings in Ukraine. He follows architect Michele De Lucchi, whose radical idea – a magic circle where no one is allowed, as a sign of respect for nature – is central in this mesmerising reflection on architecture, nature and civilisation.
Na het succes van de verfilming van DE ACHT BERGEN (Le Otto Montagne) keert Paolo Cognetti terug naar zijn geliefde berglandschap in de Italiaanse Alpen met FIORE MIO, een poëtische verkenning van de Monte Rosa en haar bewoners. Gefilmd door Ruben Impens, de vaste Vlaamse cameraman van Felix Van Groeningen, brengt Cognetti met weidse, verstilde beelden en een melancholische ondertoon zijn ode aan de kracht van de natuur en de zoektocht naar een authentiek bestaan.
De Italiaanse auteur debuteert als regisseur en neemt ook de hoofdrol op zich als hoofdpersonage. Samen met zijn hond Laki doorkruist Cognetti het imposante bergmassief, waar hij in gesprek gaat met verschillende bewoners: een oude jeugdvriend, een berggids en een voormalige Nepalese sherpa. Hun ontmoetingen leiden tot mijmeringen over de schoonheid en uitdagingen van het leven in de bergen, maar ook over klimaatverandering, vriendschap en onvervulde dromen. Stapsgewijs zoeken ze naar een evenwicht tussen mens en natuur. Suzanne Simard beschrijft het treffend: "Fiore mio gaat niet over hoe we de berg kunnen redden. Het gaat erom hoe de berg ons kan redden."
Voorafgaand aan de filmvertoningen bieden we een yogasessie aan i.s.m. in-house Surya Yoga Studio: de ultieme combinatie van activatie & ontspanning van lichaam en geest! Je kan zowel een voordelig combiticket als losse tickets kopen hiervoor.
ENG The film is in Italian with subtitles in English (Thu 8 May) or Dutch/French (Sun 27 April & Tue 3 June)
Following the success of the film adaptation of THE EIGHT MOUNTAINS (Le Otto Montagne), Paolo Cognetti returns to his beloved mountain landscape in the Italian Alps with FIORE MIO, a poetic exploration of Monte Rosa and its inhabitants. Filmed by Ruben Impens, Felix Van Groeningen's regular Flemish cameraman, Cognetti brings his ode to the power of nature and the search for an authentic existence with wide, hushed images and melancholic undertones.
Making his debut as a director, the Italian author also takes on the lead character. Together with his dog Laki, Cognetti traverses the imposing mountain, where he interacts with various inhabitants: an old childhood friend, a mountain guide and a former Nepalese sherpa. Their encounters lead to musings on the beauty and challenges of life in the mountains, as well as climate change, friendship and unfulfilled dreams. Step by step, they seek a balance between man and nature. Suzanne Simard aptly describes it: ‘Fiore mio is not about how we can save the mountain. It's about how the mountain can save us.’
Prior to the film screenings, we are offering a yoga session in collaboration with in-house Surya Yoga Studio: the ultimate combination of activation and relaxation for body and mind! You can purchase either a discounted combo ticket or individual tickets for this special.
Diep in de Amazone van Brazilië droomt Tielle van een leven ver weg van huis, geïnspireerd door haar zus, die jaren geleden de jungle achterliet. Naarmate ze ouder wordt, beginnen de illusies waaraan ze zich vastklampt af te brokkelen en verandert haar veilige thuissituatie in iets veel duisterder. Tijdens een stiekeme uitstap aan boord van een voorbijvarend vrachtschip, krijgt Tielle een glimp van de felbegeerde buitenwereld, maar ook die brengt gevaren met zich mee. Vastberaden om zichzelf, haar jongere zus en alle andere vrouwen uit de gemeenschap te beschermen, zet ze alles op alles om de tradities te breken die hen vernederen en onderdrukken.
Regisseur Marianna Brennand vat het gevoelig en krachtig verzet van de dertienjarige Tielle tegen het onderdrukkende patriarchale systeem in een oprecht en doordringend portret. Dit debuut van de Braziliaanse Brennand is een coproductie van Walter Salles en de Broers Dardenne en winnaar van de regieprijs op het filmfestival van Venetië en de Grand Jury Fiction Prize op Movies That Matter.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
Voor onze nieuwe samenwerking met de geëngageerde filmclub Movie Matters, waarbij maatschappelijk relevante thema's worden aangekaart en besproken met een gastspreker en het publiek, tonen ze deze keer THE BANSHEES OF INISHERIN van Martin McDonagh (THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING, MISSOURI).
Twee goede vrienden Padraic (Colin Farrell) en Colm (Brendan Gleeson) belanden in een moeilijke situatie wanneer Colm plotseling besluit hun vriendschap te verbreken. Op het eiland voor de Westkust van Ierland, waar de twee wonen, probeert een verwarde Padraic de vriendschap nieuw leven in te blazen met hulp van zijn zus Siobhan (Kerry Condon). Zij heeft haar eigen problemen met Dominic, de zoon van de lokale politieman. De gebeurtenissen escaleren volledig als Colm een drastisch ultimatum stelt om zijn voornemen duidelijk te maken.
De filmclub Movie Matters gaat voor de film (+/- 20') in gesprek met Anna Vleeshouwers van het kenniscentrum voor Gender en Feminisme 'Rosa vzw'. Samen met ZIJN vzw zit Rosa vzw achter het platform MoveMen dat zich inzet voor meer gendergelijkheid en de rol van mannen hierin.
ENG This film is in English with Dutch subtitles.
For our new collaboration with the engaged film club Movie Matters, where socially relevant issues are raised and discussed with a guest speaker and the audience, this time they are showing THE BANSHEES OF INISHERIN by Martin McDonagh (THREE BILLBOARDS OUTSIDE EBBING, MISSOURI).
Two good friends Padraic (Colin Farrell) and Colm (Brendan Gleeson) find themselves in a difficult situation when Colm suddenly decides to break off their friendship. On the island off the west coast of Ireland where the two live, a confused Padraic tries to revive the friendship with the help of his sister Siobhan (Kerry Condon). She has her own problems with Dominic, the son of the local policeman. Events escalate completely when Colm issues a drastic ultimatum to make his intentions clear.
Before the film, the Movie Matters film club talks with Anna Vleeshouwers of the knowledge center for Gender and Feminism 'Rosa vzw' (+/- 20'). Together with ZIJN vzw, Rosa vzw is behind the platform MoveMen that works for more gender equality and the role of men in it. The introduction will be held in Dutch.
In HUMAN FLOW reist kunstenaar en activist Ai Weiwei door meer dan twintig landen om de wereldwijde vluchtelingencrisis in beeld te brengen. Van de stranden van Lesbos tot de woestijnen van Irak en de kampen in Kenia: overal zoekt hij mensen op die hun thuis moesten verlaten door oorlog, klimaatverandering of onderdrukking.
Met onvergetelijke beelden – van een eindeloze zee van achtergelaten reddingsvesten tot brandende olievlaktes – toont Ai hoe massamigratie vaak wordt gereduceerd tot statistiek. Maar HUMAN FLOW weigert die ontmenselijking. De film laat vooral mensen zien: gezinnen, kinderen, overlevers, zoekers. En Ai zelf, als betrokken getuige, in het hart van de crisis. HUMAN FLOW is geen pamflet, maar een visueel krachtige oproep tot empathie. Een film die niet alleen de schaal van het probleem toont, maar ook de noodzaak om te kijken, te luisteren en niet weg te kijken.
Wij vertonen deze film in onze samenwerking MAS x De Cinema 2025, naar aanleiding van de MAS COMPASSION-expo (van 31 januari 2025 tot 31 augustus 2025). Klik hier voor het volledige filmprogramma.
Bezoekers die een ticket van De Cinema kunnen tonen van een vertoning binnen het MAS x De Cinema 2025-programma, krijgen korting op een ticket voor de MAS COMPASSION-expo. Omgekeerd geeft een ticket van de MAS COMPASSION-expo (vanaf 31 januari 2025 tot de vertoningsdag van de betreffende film) recht op een verlaagd tarief (€6,50 i.p.v. €9) bij aankoop van een filmticket voor het MAS x De Cinema 2025-programma.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
In HUMAN FLOW, artist and activist Ai Weiwei travels through more than twenty countries to document the global refugee crisis. From the beaches of Lesbos to the deserts of Iraq and the camps in Kenya, he meets people who have been forced to leave their homes due to war, climate change, or oppression.
With unforgettable imagery – from an endless sea of abandoned life jackets to burning oil fields – Ai shows how mass migration is often reduced to statistics. But HUMAN FLOW resists that dehumanisation. The film focuses on people: families, children, survivors, and seekers—and Ai himself, present and engaged at the heart of the crisis. HUMAN FLOW is not a manifesto, but a visually powerful call for empathy. A film that not only reveals the scale of the problem but also the urgent need to look, to listen, and not to turn away.
We screen this film in collaboration with MAS, in connection with their COMPASSION expo (from the 31st of January until the 31st of August 2025). Click here for the full film programme.
Visitors with a ticket from a screening from the MAS x De Cinema 2025 programme will receive a reduction on a ticket for the MAS COMPASSION expo. Vice versa, a ticket of the MAS COMPASSION-expo (from the 31st of January until the screening day of the film in question) will entitle the visitor to a reduction ticket (€6,50 instead of €9) for a film from the MAS x De Cinema 2025 programme.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
"Er was eens een bos waar iedereen heel hard werkte.
De winter stond voor de deur dus alle dieren moesten eten zoeken.
Alleen één dier, Krekel, speelde en danste, zong liedjes, verzon grappen, rijmen en moppen.
Ze gaf optredens, maar werkte niet.
Zippi, de kleine mier, was haar allergrootste fan.
Toen de winter kwam, haastten Konijn, Vogel, Beer en Mier zich naar hun holen.
Alleen Krekel bleef achter.
Zonder eten en zonder dak boven haar hoofd.
Had ze maar gewerkt zoals de andere dieren, denkt u dan.
En zo dachten die andere dieren er ook over.
Maar dat is niet het einde van dit verhaal.
Gelukkig maar."
Zippi is een filosofische voorstelling voor kleuters en volwassenen over de plaats van de kunstenaar in de kapitalistische ratrace. Zoals de fabel van de Krekel en de Mier, maar dan echt om te lachen.
