Mortel is een betontype verkrijgbaar door het mengen van de juiste verhouding cement, zand en water. Mortel is scheurvrij en onverwoestbaar, net als de band van een eeneiige tweeling.
De tweelingbroers Eén en Twee zijn onafscheidelijk van elkaar. Ze zien er niet alleen identiek uit, ze vullen elkaars verhaal aan. En ze verlangen hetzelfde: uniek zijn. In hun zoektocht naar onderlinge verschillen dreigen ze elkaar te verliezen. Houdt hun bondgenootschap stand? Of breken ze met elkaar?
Met MORTEL buigen theatermaker Dries Notelteirs en dramaturg Liesbeth De Clercq zich over dé vraag die tieners bezighoudt: hoe kan ik uniek zijn in een wereld waarin iedereen inwisselbaar lijkt? Samen met acteur Lucas Van der Vegt werpen ze een kritisch licht op hoe we aansluiting vinden bij de groep, onszelf definiëren en zoeken naar een betekenisvolle plaats in de wereld.
Een voorstelling voor iedereen die er graag bij wil horen, maar toch anders wil zijn.
Over de makers
Dries Notelteirs (1992°) is acteur en theatermaker. Hij speelde o.a. mee in de jeugdvoorstellingen SHOW (BRONKS), WOESTZOEKER (Theater Artemis & Antigone), JORDY (DeMannschaft) en de productie Do You Wanna Play (KVS en Mars). In 2021 zette hij zijn eerste stappen als theaterauteur met de jeugdvoorstelling 5 KILO PASCAL, een coproductie tussen BRONKS en SPINRAG festival Kortrijk.
Dramaturg Liesbeth De Clercq (1996°) ken je van de voorstellingen De Waarheid (Tuning People & Theater Stap), KAPOT (Tuning People/Karolien Verlinden & hetpaleis) en ON- (Theater FroeFroe/Danaé Bosman). Ze werkte ook al samen met Dries voor 5 KILO PASCAL.
Wegens succes slaan Notelteirs en De Clercq opnieuw hun handen in elkaar voor MORTEL.
Herinner je je nog je kinderdroom ‘later word ik…’? Sommigen volharden in die droom. In POLITE SOCIETY is dat inspirerende doorzetter Ria Khan, een Brits-Pakistaanse wannabe stuntvrouw. Ria creëert filmpjes van haar martial arts training onder haar alter ego ‘The Fury’. Haar oudere zus Lena steunt die droom en is haar trouwste supporter. Op school maakt Ria deel uit van een onafscheidelijk trio met vriendinnen Clara en Alba.
Maar, zoals elke heldin weet: een nemesis is nooit veraf, ook niet voor Ria. Ze is ervan overtuigd dat ze Lena moet redden van haar aankomende huwelijk. Lena staat op het punt om na een korte romance te trouwen met de rijke – en op het eerste gezicht perfecte – Salim en samen met hem naar Singapore te verhuizen voor zijn carrière als succesvolle geneticus. Wat volgt, is een wervelwind aan absurde en ambitieuze actie, waarin ouderlijke teleurstelling en zusterlijke genegenheid elkaar afwisselen en aanvullen in een race tegen de (biologische) klok.
Filmmaker Nida Manzoor omschrijft haar hoofdactrice Priya Kansara als “de volgende Tom Cruise”, omdat ze zo veel van haar eigen stunts deed in de film. Manzoor (bezieler van de onnavolgbare serie We Are Lady Parts) creëert met POLITE SOCIETY een krachtig debuut, dat moeilijk te categoriseren valt. Actiefilm? Yes! Drama? Ja. Komedie? Probeer maar eens met uitgestreken gezicht te kijken naar de spionagepogingen van de drie vriendinnen en hun daarbij horende vermommingen. Maar in de kern gaat POLITE SOCIETY over de kracht van zusterschap.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English and Urdu with English subtitles
Remember your childhood dreams of what you want to be when you grow up? Some people do make those dreams happen. One of those inspiring go-getters is Ria Khan, a British-Pakistani wannabe stuntwoman. Ria creates clips of her martial arts training as her alter ego ‘The Fury’. Her older sister Lena supports Ria’s dream and is her biggest fan. In school, Ria is part of an inseparable trio with friends Clara and Alba.
But, as any heroine knows: a nemesis is never far behind. Ria is convinced she needs to save Lena from her impending marriage. After a whirlwind romance, Lena is about to get married to the rich – and allegedly perfect – Salim and will move to Singapore with him for his career as a successful geneticist. Ria takes us on a tumultuous journey of absurd and ambitious action, in which parental disappointment and sisterly affection alternate in a race against the (biological) clock.
Filmmaker Nida Manzoor describes her lead actress Priya Kansara as “the next Tom Cruise” because she performed so many of her stunts herself. Manzoor (creator of the legendary series We Are Lady Parts) has delivered a powerful feature debut. POLITE SOCIETY is not easily categorised. Action movie? Yes! Drama? Indeed. Comedy? Just try and keep a straight face when Ria and her friends attempt to spy on Salim. But at its core, POLITE SOCIETY is about the power of sisterhood.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
Er is een moment in India Donaldsons GOOD ONE dat de teleurstellingen tussen dochters en vaders (of kinderen en ouders) zo subtiel en ingrijpend weergeeft, dat het de adem beneemt. “Can’t we just have a nice day?”
De 17-jarige Sam gaat samen met haar vader Chris en een van haar vaders oudste vrienden, Matt, op driedaagse trektocht in de Catskills. De verrassend volwassen Sam moet schipperen tussen de ego’s van de twee mannen. Tijdens een gesprek bij het kampvuur wordt een grens overschreden. Donaldson laat het gezicht van haar actrice spreken in dat moment, schaars belicht door het kampvuur en met enkel natuurgeluiden op de achtergrond. Wanneer Sam haar vader in vertrouwen neemt, creëert zijn reactie een blijvende barst in hun band. Je kan je alleen maar voorstellen dat dit die ene teleurstelling te veel is.
Donaldson reflecteert met haar debuutfilm niet enkel op relatiedynamieken, maar ook op onbegrip tussen generaties. Donaldson vond de inspiratie voor het scenario van GOOD ONE tijdens de COVID-19 lockdowns, toen ze samenwoonde met haar vader, zijn derde vrouw en hun tieners én zelf voor het eerst ouder werd. Maar het zijn die ervaringen die van GOOD ONE een empathische parel maken. De vriendschap tussen Chris en Matt lijkt voornamelijk gebaseerd op hoe erg beide mannen de relaties in hun leven hebben verbrod. Met dat ene verschil dat Chris’ perikelen nog vrij positief zijn afgelopen, met een nieuw gezin, terwijl Matt in een echtscheiding verwikkeld zit en ook professioneel niet aan de bak komt. Maar in de piswedstrijd tussen de twee vijftigers houdt Donaldson haar lens op Sam gericht. Met haar eerste grote filmrol vat actrice Lily Collias de essentie van hoe het voelt om je plaats in de wereld – en het volwassendom – uit te zoeken, en te beseffen dat je ouders feilbaar zijn.
De film doet denken aan de tweede langspeler van een andere onafhankelijke filmmaker met een uitgesproken, maar zachte stem en beeldtaal: Kelly Reichardts OLD JOY. Voor ons was GOOD ONE dé ontdekking van de voorbije editie van Film Festival Gent, die maanden later nog nazindert. Je kan de film in avant-première bekijken tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS 2025.
Op 8 april (19u45) wordt film ingeleid door Girls On Film. Na de vertoning gaan De Cinema, Ursula Collectief, Wanda, Studio Sarab en Girls on Film met elkaar in gesprek tijdens een live opname van de Girls on Film-podcast. Elk collectief stelt zichzelf voor en reflecteert op het belang van vrouwenbewegingen, sisterhood en representatie als afsluiter van SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS 2025.
Welke parallellen zijn er tussen de film en de hedendaagse strijd voor gendergelijkheid? Hoe kunnen vrouwen elkaar vandaag beter ondersteunen? Wat is de rol van kunst, performance en film als middel voor sociale verandering? Daarnaast wordt stilgestaan bij vrouwelijke representatie in cinema en India Donaldsons genuanceerde feministische blik. Welke hedendaagse filmmakers zetten haar nalatenschap voort? Het panelgesprek zoekt niet alleen naar een dieper begrip van Good One, maar ook naar de relevantie ervan vandaag.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
There’s a moment in India Donaldson’s GOOD ONE that captures the disappointments between daughters and fathers (or children and parents) so subtly and profoundly that it takes your breath away. “Can’t we just have a nice day?”
The 17-year-old Sam goes on a three-day hike in the Catskills with her father Chris and his old friend Matt. The surprisingly grown-up Sam has to manage the battling egos of the two men. During a conversation by the campfire a boundary is crossed. Donaldson lets her actress’ face speak in that moment, dimly lit by the campfire and with only nature sounds in the background. When Sam confides in her father, his reaction fractures their bond. You can only imagine she’s had to deal with one too many disappointments.
With her debut feature, Donaldson not only reflects on relationship dynamics, but on a lack of understanding between generations as well. Donaldson found the inspiration for the screenplay during the COVID-19 lockdowns, when she was living with her father, his third wife and their teenagers and when she was about to become a first-time parent herself. But those experiences have made GOOD ONE into an empathetic gem. The friendship between Chris and Matt seems to mostly be based on how much the men have screwed up their lives. With the one difference that Chris’ life has turned out pretty well, with a new family, while Matt is in the depths of a divorce and isn’t successful professionally either. But during the pissing contest between the fifty-somethings Donaldson keeps her lens closely focused on Sam. In her first starring role, actress Lily Collias captures the essence of how it feels to figure out your place in the adult world and to realise your parents are flawed.
The film echoes the second feature of another independent filmmaker with an outspoken, but soft voice and imagery: Kelly Reichardt’s OLD JOY. For us, GOOD ONE was thé discovery of Film Festival Ghent 2024, a film still lingering in our minds months later. Watch the film in avant première during our SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS.
In COW staat Andrea Arnold stil bij de details van het leven van melkkoeien met de onverschrokken en empathische precisie die we uit haar ander werk kennen. Arnold wilde al jaren een documentaire maken over een dier en koos uiteindelijk voor de koe omdat ze hen het interessantste vond om naar te kijken. De filmmaker wilde de kijker dichter brengen bij haar onderwerp om zowel de schoonheid als de uitdaging van hun leven te zien op een authentieke manier met een ode aan de diensten die ze ons leveren. Arnold zei daarover “our relationship with the millions of non-human lives we use is very much part of our existence. I made COW to invite engagement with that.” De viersterren review in IndieWire beschrijft haar keuzes als pure cinema:
“It’s impossible to fully conceive of the world through the eyes of one animal, but COW gets much closer than any anthropomorphized Disney character ever could, with the kind of sound and image deep dive that the term “pure cinema” was invented to describe.” Eric Kohn, IndieWire
ENG The film is in English with Dutch and French subtitles
In COW, Andrea Arnold contemplates the details of the lives of milk cows with the fearless and empathetic precision we know from her other work. Arnold wanted to shoot a documentary about an animal and eventually chose the cow as subject because she finds them the most interesting to look at. The filmmaker wanted to bring the viewer closer to her subject to watch the beauty and the challenges of their lives in an authentic way with an ode to the services they render us. Arnold said about that: “our relationship with the millions of non-human lives we use is very much part of our existence. I made COW to invite engagement with that.” The four-star review in IndieWire describes her choices as pure cinema:
“It’s impossible to fully conceive of the world through the eyes of one animal, but COW gets much closer than any anthropomorphized Disney character ever could, with the kind of sound and image deep dive that the term “pure cinema” was invented to describe.” Eric Kohn, IndieWire
Vijf jaar geleden ontwikkelde Mathijs F Scheepers samen met zijn theatercollectief SKaGeN een uniek storytelling format: SneakPeek (het vroegere WatchApp). Je ontvangt berichtjes, foto's en video's in realtime, alsof je zelf deel bent van het verhaal en dat meerdere dagen lang. Producties als Emmi & Leo, #Thomize en IMKE. waren een instant succes en bereikten zo’n 25.000 toeschouwers. Ondertussen is de SneakPeek-app volwassen geworden en worden er ook documentaires, reality en hybride theaterproducties aangeboden als smartphone-ervaring.
De vraag naar goede verhalen in de SneakPeek app is echter nooit gestopt bij de fans van het eerste uur: een meerdaagse belevenis met een sterke verhaallijn in realtime, spannend geschreven en stevig geacteerd.
Voor deze nieuwe productie ging Scheepers in zee met Toni Coppers, de meest gelezen en best verkochte misdaadauteur in Vlaanderen. Speciaal voor het SneakPeek-format schreef hij een nieuw misdaadverhaal: De Kamer, een volbloed Coppers.
Kim Lavigne, boomverzorger en rebel, verloor op haar zesde beide ouders. Haar oom Bernard McLeary, flik en workaholic, kreeg de voogdij over de kleine Kim. De twee hebben een onuitwisbare band, ook al kon de jonge dertiger toen de praktische zorg voor het meisje niet echt aan. Kim maakte vaker haar huiswerk in een lege cel dan aan de keukentafel, maar hield daar gelukkig alleen een gezonde passie voor speurwerk aan over.
Meer dan twintig jaar na de dood van Kims ouders, gebeurt er iets vreemds: de bloemen op hun graf zijn verdwenen en Kim krijgt een vreemde mail. In de mail zit een foto van een oude, creepy kamer. Het behang heeft vochtvlekken, het meubilair is schamel, het tapijt op de vloer is versleten.
De foto werkt als een rode lap op Bernard en al snel ontdekt Kim dat die oude kamer voor hem een lugubere betekenis heeft. Wat in het begin op onschuldige pesterijen lijkt, escaleert al snel tot een bloedstollend drama.
Hoe werkt het?
Met je ticket stap je meteen De Kamer binnen, via de SneakPeek-app. Geen boek, geen bioscoopscherm. Het verhaal speelt zich rechtstreeks af op je telefoon. Je krijgt berichten, foto’s en video’s, alsof je per ongeluk bent toegevoegd aan een WhatsApp-groep die je nooit had mogen zien.
Allemaal in realtime: ‘s ochtends, ‘s avonds, midden in de nacht. Wanneer de personages iets ontdekken, weet jij het ook. Wanneer het gevaar dichterbij komt, voel jij dat als eerste.
En heb je even geen tijd? Geen stress. Je kan altijd later inhalen. Maar de echte spanning, die beleef je natuurlijk in het moment.
De SneakPeek begint wanneer je wil, vanaf 2 april, op je smartphone. Het verhaal later dan 2 april laten starten is dus ook perfect mogelijk.
Met deze legendarische succesvoorstelling nam Klein Jowanneke in 2008 afscheid van zijn jeugd.
Vandaag, zestien jaar later, voelt hij het opnieuw: het leven glipt hem door de vingers. Dat is heftig, dat is triest, maar zo is het nu eenmaal. Ondertussen is hij vijftig. En hij voelt dat het niet beter gaat, nee, het wordt alleen maar erger. En daarom, om het leven te vieren – nu het nog kan – gaat Klein Jowanneke nog eens dood.
Vanaf zijn afstuderen in '97 keek Klein Jowanneke naar de wereld rondom zich. Dat resulteerde in vier voorstellingen waarin zijn blik steeds scherper werd. Klein Jowanneke gaat dood is tegelijkertijd het eindpunt en het hoogtepunt van de Klein Jowanneke cyclus. Een eindpunt omdat het een beetje belachelijk is om uzelf op uw 48 Klein Jowanneke te blijven noemen. Een hoogtepunt omdat pas na een wervelende vertelling van drie uur een vijf kwartier duidelijk wordt waarom de dood van Klein Jowanneke onvermijdelijk was. En hoe daar niks maar dan ook niks aan te doen is. En waarom wij allen dat trieste lot met hem delen.
“Vanaf dat ge geboren wordt, zijt ge op weg naar het einde. Maar het is pas als ge nen tijd onderweg zijt dat ge dat beseft.” aldus Klein Jowanneke.
In april presenteert Architecture on Film een double-bill met films uit twee buurlanden: Nederland en België. Centraal staan Margaret Staal-Kropholler en Simone Guillissen-Hoa, inspirerende architecten die geschiedenis schreven als de eerste vrouwen in hun respectieve landen met een zelfstandige praktijk. De Nederlandse filmmaker van VANUIT DEN GEZICHTSHOEK DER BRUIKBAARHEID Wilma Kuijvenhoven en architecte Apolline Vranken richtten het platform L'architecture qui dégenre op om de dominante orde in vraag te stellen, gelijkheid tot stand te brengen en optimisme te bevorderen. Dit platform is een ruimte voor het delen van praktijken en kennis met betrekking tot architecturale, artistieke en stedelijke gelijkheid.
VANUIT DEN GEZICHTSHOEK DER BRUIKBAARHEID (NL 2013 - 50' - Wilma Kuijvenhoven & Magda Augusteijn)
Deze film brengt het persoonlijke verhaal tot leven van een vrouw die de wereld wil veranderen met de middelen die haar ter beschikking staan: de kracht van architectuur. Margaret Staal-Kropholler (1891-1966), Nederlands eerste vrouwelijke architect, ontwierp iconische gebouwen zoals de villa’s in Bergen en het atelier van Richard Roland Holst in Zundert—stuk voor stuk van uitzonderlijke schoonheid. Maar haar invloed reikte verder dan esthetiek. Haar werk droeg bij aan de emancipatie van vrouwen binnen het vooroorlogse gezinsleven. In haar ontwerpen, geïnspireerd door de Amsterdamse School, stond efficiëntie centraal, met een doordachte keuken die het huishoudelijk werk minimaliseerde en zo ruimte bood voor andere ambities. De film toont haar betoverende, fijn uitgewerkte bouwtekeningen en laat Staal-Kropholler zelf aan het woord via haar eigen teksten. Haar dochters, (achter)kleindochters en drie architecten die haar werk restaureerden en renoveerden, vullen haar verhaal aan en werpen nieuw licht op haar blijvende nalatenschap.
SIMONE (BE 2024 - 43' - Eva Giolo & Aglaia Konrad)
Simone brengt het werk van de onderbelichte modernistische architect Simone Guillissen-Hoa (1916-1996) naar voren. Als een van de eerste vrouwelijke architecten in België met een eigen bureau in de jaren 1940, liet ze een uniek stempel achter op de architectuur. De film combineert observaties van haar gebouwen met archiefmateriaal dat haar eigen blik onthult. Het biedt een visuele verkenning van de terugkerende elementen in haar ontwerpen, de kenmerken die haar stijl bepaalden, en plaatst haar werk in zijn historische context. Giola en Konrad maakten deze film in opdracht van CIVA, als onderdeel van de CIVA-tentoonstelling Simone Guillissen-Hoa in 2024.
ENG The films are in Dutch with English subtitles
This April, Architecture on Film presents a captivating double feature showcasing two films from neighboring countries, the Netherlands and Belgium. The spotlight will be on Margaret Staal-Kropholler and Simone Guillissen-Hoa, inspiring architects who made history as the first women in their respective nations to establish independent practices. Dutch filmmaker of VANUIT DEN GEZICHTSHOEK DER BRUIKBAARHEID Wilma Kuijvenhoven and architect Apolline Vranken founded the platform L'architecture qui dégenre to challenge the dominant order, establish equality, and promote optimism. This platform serves as a space for sharing practices and knowledge related to architectural, artistic, and urban equality.
VANUIT DEN GEZICHTSHOEK DER BRUIKBAARHEID (NL 2013 - 50' - Wilma Kuijvenhoven & Magda Augusteijn)
This film depicts the personal story of a woman who wants to change the world and to do so she seizes what she has at hand: the power of architecture. Margaret Staal-Kropholler (1891 - 1966) is the first female architect of the Netherlands. Her villas in Bergen and Richard Roland Holst's studio in Zundert are of exceptional beauty. However, her work also contributed to changing the position of women within pre-war family life. In her homes, in the style of the Amsterdam School, she pays explicit attention to an efficient kitchen in order to minimize housework. This leaves time for other activities such as practicing a profession. Margaret Staal-Kropholler's finely detailed construction drawings are enchanting. In addition, the architect speaks through her own texts. Her daughters and (great) granddaughters complement the film, as do three architects who restored and renovated her homes.
SIMONE (BE 2024 - 43' - Eva Giolo & Aglaia Konrad)
Simone brings to the fore the work of the too little-known modernist architect Simone Guillissen-Hoa (1916-1996), one of the first female architects in Belgium to have her own office in the 1940s. The film is composed of a series of observations of the houses and buildings that she designed and of archival material that reveals the architect’s own gaze. It offers a visual analysis of the reoccurring particularities that informed her architecture, the distinctive parameters that shaped her artistic identity, and attempts to place her work in its historical context. Giola and Konrad made this film, commissioned by CIVA, in the context of the 2024 CIVA exhibition Simone Guillissen-Hoa.
Herinner je je nog je kinderdroom ‘later word ik…’? Sommigen volharden in die droom. In POLITE SOCIETY is dat inspirerende doorzetter Ria Khan, een Brits-Pakistaanse wannabe stuntvrouw. Ria creëert filmpjes van haar martial arts training onder haar alter ego ‘The Fury’. Haar oudere zus Lena steunt die droom en is haar trouwste supporter. Op school maakt Ria deel uit van een onafscheidelijk trio met vriendinnen Clara en Alba.
Maar, zoals elke heldin weet: een nemesis is nooit veraf, ook niet voor Ria. Ze is ervan overtuigd dat ze Lena moet redden van haar aankomende huwelijk. Lena staat op het punt om na een korte romance te trouwen met de rijke – en op het eerste gezicht perfecte – Salim en samen met hem naar Singapore te verhuizen voor zijn carrière als succesvolle geneticus. Wat volgt, is een wervelwind aan absurde en ambitieuze actie, waarin ouderlijke teleurstelling en zusterlijke genegenheid elkaar afwisselen en aanvullen in een race tegen de (biologische) klok.
Filmmaker Nida Manzoor omschrijft haar hoofdactrice Priya Kansara als “de volgende Tom Cruise”, omdat ze zo veel van haar eigen stunts deed in de film. Manzoor (bezieler van de onnavolgbare serie We Are Lady Parts) creëert met POLITE SOCIETY een krachtig debuut, dat moeilijk te categoriseren valt. Actiefilm? Yes! Drama? Ja. Komedie? Probeer maar eens met uitgestreken gezicht te kijken naar de spionagepogingen van de drie vriendinnen en hun daarbij horende vermommingen. Maar in de kern gaat POLITE SOCIETY over de kracht van zusterschap.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English and Urdu with English subtitles
Remember your childhood dreams of what you want to be when you grow up? Some people do make those dreams happen. One of those inspiring go-getters is Ria Khan, a British-Pakistani wannabe stuntwoman. Ria creates clips of her martial arts training as her alter ego ‘The Fury’. Her older sister Lena supports Ria’s dream and is her biggest fan. In school, Ria is part of an inseparable trio with friends Clara and Alba.
But, as any heroine knows: a nemesis is never far behind. Ria is convinced she needs to save Lena from her impending marriage. After a whirlwind romance, Lena is about to get married to the rich – and allegedly perfect – Salim and will move to Singapore with him for his career as a successful geneticist. Ria takes us on a tumultuous journey of absurd and ambitious action, in which parental disappointment and sisterly affection alternate in a race against the (biological) clock.
Filmmaker Nida Manzoor describes her lead actress Priya Kansara as “the next Tom Cruise” because she performed so many of her stunts herself. Manzoor (creator of the legendary series We Are Lady Parts) has delivered a powerful feature debut. POLITE SOCIETY is not easily categorised. Action movie? Yes! Drama? Indeed. Comedy? Just try and keep a straight face when Ria and her friends attempt to spy on Salim. But at its core, POLITE SOCIETY is about the power of sisterhood.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
In de gloednieuwe documentaire BLACK BOX DIARIES volgen we de Japanse journaliste Shiori Itō in haar moedige strijd om haar verkrachting aan te kaarten en gerechtigheid te zoeken tegen een invloedrijke dader. Haar zaak schudde het land wakker, legde verouderde wetten rond seksueel geweld bloot en bracht de #MeToo-beweging naar Japan. Met persoonlijke en zeer kwetsbare beelden onthult deze eye-opening en broodnodige documentaire niet alleen haar zoektocht naar rechtvaardigheid, maar ook haar weg naar herstel en veerkracht.
Shiori Itō’s zelf gedocumenteerde BLACK BOX DIARIES kreeg dit jaar een Oscarnominatie voor Beste Documentaire. Itō deelt in BLACK BOX DIARIES haar ervaring met seksueel geweld. Het zijn vrouwen zoals zij, die verandering aansturen omdat ze het slachtofferschap weigeren en duidelijk stellen dat het niet zij zijn die zich moeten schamen. Net zoals de reeds iconische Gisèle Pelicot, die wereldwijd de standpunten over verkrachting deed daveren met haar moed. Gisèle is vastbesloten: "C'est à eux d'avoir honte." Het is aan de verkrachters om zich te schamen.
Hoe ver moeten overlevers gaan om de epidemie van seksueel geweld en door drugs gefaciliteerde verkrachting een halt toe te roepen? Itō zag zich genoodzaakt haar verhaal te documenteren omdat haar het zwijgen werd opgelegd. Maar deze vrouwen spreken, en bestrijden de diepe vooroordelen en onbegrip over schaamte en toestemming.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
Met deze legendarische succesvoorstelling nam Klein Jowanneke in 2008 afscheid van zijn jeugd.
Vandaag, zestien jaar later, voelt hij het opnieuw: het leven glipt hem door de vingers. Dat is heftig, dat is triest, maar zo is het nu eenmaal. Ondertussen is hij vijftig. En hij voelt dat het niet beter gaat, nee, het wordt alleen maar erger. En daarom, om het leven te vieren – nu het nog kan – gaat Klein Jowanneke nog eens dood.
Vanaf zijn afstuderen in '97 keek Klein Jowanneke naar de wereld rondom zich. Dat resulteerde in vier voorstellingen waarin zijn blik steeds scherper werd. Klein Jowanneke gaat dood is tegelijkertijd het eindpunt en het hoogtepunt van de Klein Jowanneke cyclus. Een eindpunt omdat het een beetje belachelijk is om uzelf op uw 48 Klein Jowanneke te blijven noemen. Een hoogtepunt omdat pas na een wervelende vertelling van drie uur een vijf kwartier duidelijk wordt waarom de dood van Klein Jowanneke onvermijdelijk was. En hoe daar niks maar dan ook niks aan te doen is. En waarom wij allen dat trieste lot met hem delen.
“Vanaf dat ge geboren wordt, zijt ge op weg naar het einde. Maar het is pas als ge nen tijd onderweg zijt dat ge dat beseft.” aldus Klein Jowanneke.
Vijf jaar geleden ontwikkelde Mathijs F Scheepers samen met zijn theatercollectief SKaGeN een uniek storytelling format: SneakPeek (het vroegere WatchApp). Je ontvangt berichtjes, foto's en video's in realtime, alsof je zelf deel bent van het verhaal en dat meerdere dagen lang. Producties als Emmi & Leo, #Thomize en IMKE. waren een instant succes en bereikten zo’n 25.000 toeschouwers. Ondertussen is de SneakPeek-app volwassen geworden en worden er ook documentaires, reality en hybride theaterproducties aangeboden als smartphone-ervaring.
De vraag naar goede verhalen in de SneakPeek app is echter nooit gestopt bij de fans van het eerste uur: een meerdaagse belevenis met een sterke verhaallijn in realtime, spannend geschreven en stevig geacteerd.
Voor deze nieuwe productie ging Scheepers in zee met Toni Coppers, de meest gelezen en best verkochte misdaadauteur in Vlaanderen. Speciaal voor het SneakPeek-format schreef hij een nieuw misdaadverhaal: De Kamer, een volbloed Coppers.
Kim Lavigne, boomverzorger en rebel, verloor op haar zesde beide ouders. Haar oom Bernard McLeary, flik en workaholic, kreeg de voogdij over de kleine Kim. De twee hebben een onuitwisbare band, ook al kon de jonge dertiger toen de praktische zorg voor het meisje niet echt aan. Kim maakte vaker haar huiswerk in een lege cel dan aan de keukentafel, maar hield daar gelukkig alleen een gezonde passie voor speurwerk aan over.
Meer dan twintig jaar na de dood van Kims ouders, gebeurt er iets vreemds: de bloemen op hun graf zijn verdwenen en Kim krijgt een vreemde mail. In de mail zit een foto van een oude, creepy kamer. Het behang heeft vochtvlekken, het meubilair is schamel, het tapijt op de vloer is versleten.
De foto werkt als een rode lap op Bernard en al snel ontdekt Kim dat die oude kamer voor hem een lugubere betekenis heeft. Wat in het begin op onschuldige pesterijen lijkt, escaleert al snel tot een bloedstollend drama.
Hoe werkt het?
Met je ticket stap je meteen De Kamer binnen, via de SneakPeek-app. Geen boek, geen bioscoopscherm. Het verhaal speelt zich rechtstreeks af op je telefoon. Je krijgt berichten, foto’s en video’s, alsof je per ongeluk bent toegevoegd aan een WhatsApp-groep die je nooit had mogen zien.
Allemaal in realtime: ‘s ochtends, ‘s avonds, midden in de nacht. Wanneer de personages iets ontdekken, weet jij het ook. Wanneer het gevaar dichterbij komt, voel jij dat als eerste.
En heb je even geen tijd? Geen stress. Je kan altijd later inhalen. Maar de echte spanning, die beleef je natuurlijk in het moment.
De SneakPeek begint wanneer je wil, vanaf 2 april, op je smartphone. Het verhaal later dan 2 april laten starten is dus ook perfect mogelijk.
In vier gloednieuwe documentaires van vrouwelijke Brusselse filmmakers – YALLA, BABA! van Angie Obeid, UNE FEMME QUI PART van Ellen Vermeulen, ANA + YEK van Romy Mana en Zohra Benhammou, en LES DAMES BLANCHES van Camille Ghekiere – worden grenzen verkend, zowel fysiek als emotioneel. De vier films brengen persoonlijke verhalen tot leven die generaties, culturen en innerlijke conflicten overstijgen, waarbij ze elk op hun eigen manier de dynamiek van identiteit, familie en persoonlijke ambities belichten.
In YALLA, BABA! nodigt de Libanese Angie Obeid haar vader uit om samen de reis te herhalen die hij 42 jaar geleden maakte met een bende vrienden, van Brussel naar Libanon. Hun visies op religie, huwelijk en leven botsen en versmelten, terwijl de reis langs zichtbare sporen van oorlog en verandering ook een emotionele route wordt door tijd en herinneringen en binnen hun vader-dochterrelatie.
Angie groeide op in Libanon, een land met een rijke maar complexe geschiedenis, en woont en werkt nu in Brussel. Deze tweede langspeeldocumentaire werd geselecteerd voor IDFA 2024 en zopas genomineerd voor een Ensor. Met haar werk reflecteert ze steeds ook op de geschiedenis van Libanon en de impact van migratie.
ENG The film is in Arabic with English subtitles
In YALLA, BABA! Lebanese Angie Obeid invites her father to repeat the journey he made 42 years ago with a gang of friends, from Brussels to Lebanon. Their visions of religion, marriage and life collide and merge, while the journey along visible traces of war and change also becomes an emotional route through time and memories and within their father-daughter relationship.
Angie grew up in Lebanon, a country with a rich but complex history, and now lives and works in Brussels. This second feature documentary was selected for IDFA 2024 and has just been nominated for an Ensor. Her work always reflects on Lebanon's history and the impact of migration.
"De jongeren in Iran gaan letterlijk underground.
Ze houden geheime fuiven waar het safe is.
Dit is één van de beste feestjes ooit.
Omdat het niet mag."
Dariush Omidi groeit op in Turnhout, in een gezin dat noodgedwongen Iran verruilde voor België. Zoekend naar wat het betekent om Iraniër, Belg en vooral zichzelf te zijn, brengt hij een snijdende haat-liefdesverklaring aan een plek waarnaar hij niet meer terug kan.
I love (and hate) you, Iran is een grappige en ontroerende monoloog van acteur en rapper Armin Mola, deels gebaseerd op zijn eigen verhaal. Hij maakte een eerste versie als afstudeerproject aan de kunsthumaniora Lemmensinstituut in Leuven. Nu herwerkt hij het project onder de vleugels van fABULEUS tot een avondvullende voorstelling. Armin speelde recent mee in About Elly van tg STAN en kreeg enige bekendheid door zijn hoofdrol in de populaire Ketnet-serie Hoodie.
"Opgroeien in verschillende culturen kan moeilijk zijn, maar ook verrijkend. 'I love (and hate) you, Iran' is een pleidooi voor open blikken, nuance, empathie." – Theaterkrant
In COW staat Andrea Arnold stil bij de details van het leven van melkkoeien met de onverschrokken en empathische precisie die we uit haar ander werk kennen. Arnold wilde al jaren een documentaire maken over een dier en koos uiteindelijk voor de koe omdat ze hen het interessantste vond om naar te kijken. De filmmaker wilde de kijker dichter brengen bij haar onderwerp om zowel de schoonheid als de uitdaging van hun leven te zien op een authentieke manier met een ode aan de diensten die ze ons leveren. Arnold zei daarover “our relationship with the millions of non-human lives we use is very much part of our existence. I made COW to invite engagement with that.” De viersterren review in IndieWire beschrijft haar keuzes als pure cinema:
“It’s impossible to fully conceive of the world through the eyes of one animal, but COW gets much closer than any anthropomorphized Disney character ever could, with the kind of sound and image deep dive that the term “pure cinema” was invented to describe.” Eric Kohn, IndieWire
ENG The film is in English with Dutch and French subtitles
In COW, Andrea Arnold contemplates the details of the lives of milk cows with the fearless and empathetic precision we know from her other work. Arnold wanted to shoot a documentary about an animal and eventually chose the cow as subject because she finds them the most interesting to look at. The filmmaker wanted to bring the viewer closer to her subject to watch the beauty and the challenges of their lives in an authentic way with an ode to the services they render us. Arnold said about that: “our relationship with the millions of non-human lives we use is very much part of our existence. I made COW to invite engagement with that.” The four-star review in IndieWire describes her choices as pure cinema:
“It’s impossible to fully conceive of the world through the eyes of one animal, but COW gets much closer than any anthropomorphized Disney character ever could, with the kind of sound and image deep dive that the term “pure cinema” was invented to describe.” Eric Kohn, IndieWire
In LINGUA FRANCA speelt regisseur-acteur Isabel Sandoval zelf de hoofdrol van Olivia, een Filippijnse immigrante zonder papieren in New York die als mantelzorger voor een Russisch-Joodse vrouw op leeftijd werkt. Wanneer de man die ze in het geheim betaalt voor een green card-huwelijk afhaakt, start Olivia een nieuwe relatie met iemand die niet weet dat ze een transvrouw is.
Dit is de derde speelfilm van de Filippijnse Sandoval die de film ook schreef, produceerde en monteerde. LINGUA FRANCA ging in première in een zijprogramma van de Biënnale van Venetië. The Hollywood Reporter noemde de film: “a heartfelt personal statement rooted in timely, gripping issues that resonate deeply with its author, notably trans rights and Trump-era immigration anxieties.”
De film is deel van ons focusprogramma UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, waarmee we de bevrijdende representatie van “de ander” op het witte doek vieren, alsook SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in English with English subtitles
In LINGUA FRANCA, director-actor Isabel Sandoval plays the lead role of Olivia, an undocumented Filipino immigrant in New York who is a caregiver for an aging Russian-Jewish woman. When the man she secretly pays for a green card marriage drops out, Olivia starts a new relationship with someone who does not know she is a trans woman.
This is the third feature by Filipino filmmaker Sandoval, who also wrote, produced and edited the film. LINGUA FRANCA premiered in a side programme of the Venice Biennale. The Hollywood Reporter called the film “a heartfelt personal statement rooted in timely, gripping issues that resonate deeply with its author, notably trans rights and Trump-era immigration anxieties.”
The film is part of our focus programme UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, highlighting the liberating representation of “the other” on the silver screen, as well as SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Auteur Judith Wynter vindt de inspiratie voor haar nieuwste roman wanneer haar echtgenoot en rolstoelgebruiker Roger de knappe Italiaanse chauffeur Carlo aanneemt. Ze baseert haar sensationele verhaal over bedrog, overspel en moord op een gefictionaliseerde versie van zichzelf, Roger en Carlo. Wanneer de chauffeur een eerste versie van de roman leest, denkt hij dat Judith stapelverliefd is op hem en wil dat de gebeurtenissen uit het boek ook in het echte leven plaatsvinden.
Muriel Box en haar toenmalige echtgenoot en producer Sydney Box schreven het scenario van het ambitieuze THE PASSIONATE STRANGER samen en laten de fantasiesequenties komisch botsen met de alledaagse realiteit van een Brits high society koppel. Dit was Box’ meest succesvolle film.
Tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS richten we de schijnwerpers op het werk van MURIEL BOX, nog steeds de meest productieve vrouwelijke regisseur van Groot-Brittannië.
Het activistische film(archief)collectief Invisible Women haalt vrouwelijke filmmakers en filmmakers in de marge uit de vergetelheid met screenings, evenementen en artikels, waaronder ook een opmerkelijk opiniestuk over Muriel Box.
ENG The film is in English with English subtitles
Author Judith Wynter finds the inspiration for her next novel when her husband and wheelchair user Roger hires the handsome Italian driver Carlo. She bases her sensational story of deception, adultery and murder on a fictionalised version of herself, Roger and Carlo. When the driver reads a first draft of the novel, he is convinced that Judith is besotted with him and wants the events in the book to happen in real life as well.
Muriel Box and her then husband and producer Sydney Box wrote the screenplay of the ambitious THE PASSIONATE STRANGER together and have the fantasy sequences clash comically with the mundane reality of a British high society couple. This was Box’ most successful film.
The archive activist film collective Invisible Women champions the work of woman and filmmakers of marginalised identities from the history of cinema through screenings, events and editorial, among which a remarkable article on Muriel Box as well.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
In Chantal Akermans JE, TU, IL, ELLE (1974) verlaat een jonge vrouw haar geboortestad na een pijnlijke liefdesbreuk en neemt haar toevlucht in een kamer in een andere stad. Later vertrekt ze uit de kamer en spendeert de nacht met een truckchauffeur die ze tegenhoudt op de snelweg. Aan het einde van de weg vindt ze het meisje dat ze echt graag ziet. JE, TU, IL, ELLE vertelt over drie momenten in de coming-of-age van een meisje dat het volwassendom nadert en een deel van zichzelf zal moeten opgeven om te voldoen aan de normen van dat volwassen zijn. De ‘je’ is een meisje dat zichzelf in een kamer opsluit, de ‘tu’ zit in de brieven en schrijfsels vervat, de ‘il’ is de truckchauffeur, een toevallige vriend, en de ‘elle’ is een vriendin die een verleden deelt met het meisje.
We vertonen de film in combinatie met Akerman’s recent gerestaureerde kortfilm J’AI FAIM, J’AI FROID (1984 - 4K) waarin twee Belgische tienermeisjes weglopen naar Parijs. Daar hebben ze enkele ontmoetingen met mannen, maar ondanks hun bittere ervaring met de grootstad is het vooral hun diepe vriendschap die nazindert. J’AI FAIM, J’AI FROID maakt deel uit van de anthologiefilm PARIS VU PAR… VINGT ANS APRÈS die opgemaakt is uit zes korte vignettes rond het Parijse leven. Chantal Akerman leefde zelf acht jaar in Parijs en wilde haar eigen ongemak als buitenstaander in de stad vatten.
Deze vertoning maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The films are in French with English subtitles
In Chantal Akerman’s JE, TU, IL, ELLE (1974), a young woman leaves her hometown after a painful breakup and takes refuge in another city. She later leaves again and spends the night with a truck driver. At the end of the road, she falls in love with a girl. JE, TU, IL, ELLE depicts three vital moments in the coming-of-age of a girl who will have to give up a part of herself to meet the standards of adulthood. The ‘je’ is a woman who locks herself in a room, the ‘tu’ is contained in the letters and writings, the ‘il’ is the truck driver, a casual friend, and the ‘elle’ is a friend who shares a past with the woman.
We screen the film together with Akerman's recently restored short film J’AI FAIM, J’AI FROID (1984 - 4K), in which two Belgian teenage girls run away to Paris. There, they have a few encounters with men, but despite their bitter experience of the metropolis, their deep friendship lingers. J’AI FAIM, J’AI FROID is part of the anthology film PARIS VU PAR... VINGT ANS APRÈS, which is made up of six short vignettes about Parisian life. Chantal Akerman lived in Paris for eight years and wanted to capture her discomfort as an outsider in the city.
This screening is part of the programme SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
Een aan lager wal geraakte gemeenschap woont in een verloederde stad. Er zijn maar weinig vooruitzichten. Tot Claire langskomt, een oude stadsgenote die lang geleden onder vreemde omstandigheden vertrok. Ze brengt een zwarte panter met zich mee en beter dan dat: een sprankje hoop. Claire is multimiljardair en zou de stad er makkelijk weer bovenop kunnen helpen. Dat wil ze wel doen, maar op één voorwaarde: ze wil dat haar ex-lief dat nog in de stad woont, vermoord wordt. Ze wil gerechtigheid. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven is niet zo onredelijk, toch? Dan ontsnapt haar huisdiertje, de zwarte panter…
Theater FroeFroe werkt voor deze voorstelling samen met het onovertroffen gezelschap Theater Stap. De acteurs van Stap hebben een open maar heftige relatie met de poppen. Ze voelen zich er door geïntrigeerd en zijn er zelfs beetje bang van. De interactie tussen de spelers en de poppen roept grote tederheid op maar zorgt ook voor een intense en unieke spanning.
In BIRD, de nieuwste film van Andrea Arnold, maakt nieuwkomer Nykika Adams grote indruk als Bailey, naast Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) en Franz Rogowski (PASSAGES). De film schetst een portret van het leven aan de buitenranden van de Britse samenleving, waarin een familie ondanks hun levensomstandigheden voor elkaar door het vuur gaat. Arnolds empathie en vermogen om schoonheid te vinden in moeilijke omstandigheden geven de film vleugels.
De 12-jarige Bailey woont bij haar vader Bug in een kraakpand in het noorden van Kent. Om de chaos thuis te ontsnappen, is Bailey veel alleen op pad. Dan ontmoet ze plots de excentrieke Bird, die op zoek is naar zijn geboortehuis in de buurt. Nieuwsgierig maar voorzichtig besluit Bailey hem te helpen.
Arnold omarmt haar roots in dit coming-of-age sprookje, waar haar voorliefde voor dierensymboliek, die startte in de toepasselijk genoemde kortfilms DOG en WASP, een wending neemt naar het magisch realistische.
ENG The film is in English with Dutch and French subtitles
In Andrea Arnold’s latest film BIRD, newcomer Nykika Adams leaves a lasting impression as its lead Bailey. She joins forces with greats such as Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) and Franz Rogowski (PASSAGES). BIRD portrays the lives of a group of colourful people at the edge of British society. Despite the circumstances, their upbringing and living situation, Bailey and her family would walk through fire for each other. Arnold’s empathy as a director and her ability to find the beauty in difficult circumstances give the story wings.
12-year-old Bailey lives with her father Bug in a squat north of Kent. To escape the chaos of her home life, Bailey goes off on her own a lot. During one of her outings, she meets the eccentric Bird, who is looking for his birth home nearby. Curious but careful, Bailey decides to help him.
Arnold embraces her roots in this coming-of-age fairytale, where her outspoken love of animal symbolism – which started in her appropriately named short films DOG and WASP – takes a turn for magic realism.
De jonge arme Heathcliff wordt opgenomen in de familie Earnshaw. Hij voelt zich sterk aangetrokken tot hun dochter Catherine, die hem de mooie kanten van het ruige plattelandsleven toont. Er groeit een stille, hevige verliefdheid tussen hen. Maar Heathcliffs afkomst bemoeilijkt hun relatie. Wanneer hij jaren later als welgestelde heer terugkeert, probeert hij Catherine opnieuw voor zich te winnen. Hun verboden liefde groeit uit tot een obsessie.
WUTHERING HEIGHTS is gebaseerd op de gelijknamige romanklassieker van Emily Brontë. Het is de eerste van Andrea Arnolds films die ze niet zelf schreef, hoewel ze mee het scenario adapteerde.
The young and poor Heathcliff is taken in by the family Earnshaw. He feels strongly attracted to their daughter Catherine, who shows him the beautiful sides of the rough country life. A silent, fierce love develops between them. But Heathcliff’s background hinders their relationship. When he returns years later as a wealthy lord, he tries to win Catherine’s affections once again. Their forbidden love grows into an obsession.
WUTHERING HEIGHTS is based on the romantic classic novel of the same name by Emily Brontë. It is the first of Andrea Arnold’s films which isn’t an original screenplay, although she did adapt the screenplay of the film herself.
Duits pionier Lotte Reiniger is onlosmakelijk verbonden met haar innovatieve silhouettenfilms, waarin papieren en kartonnen uitgeknipte figuren, verzwaard met lood en scharnieren bij de gewrichten, van beeld tot beeld met de hand werden gemanipuleerd en gefilmd via stopmotion fotografie. Reinigers personages worden omlijst door gedetailleerde achtergronden in verschillende lagen doorschijnend papier of kleurrijke acetaatfolies voor kleurenfilms. Haar uitzonderlijk talent, precisiewerk en vaardigheid wekken tot op vandaag indruk, net als haar uitgebreide filmografie die wel meer dan zestig films telt. In deze compilatie tonen we Reinigers interpretaties van klassieke mythen en sprookjes, een magische collectie van vertellingen van de Gebroeders Grimm, Wilhelm Hauff, Hans Christian Andersen en de bundel volksverhalen Duizend-en-één-nacht.
Muziekstudenten van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen gaan de uitdaging aan om de fascinerende stille films van Lotte Reiniger te voorzien van een nieuwe, eigenzinnige soundtrack.
Deel van deze compilatie zijn:
CINDERELLA (1922)
ALADDIN AND THE MAGIC LAMP (1954)
SLEEPING BEAUTY (1954)
PUSS IN BOOTS (1954)
THUMBELINA (1954)
THE MAGIC HORSE (1954)
SNOW WHITE AND ROSE RED (1954)
ENG The films are silent, accompanied by live music
German pioneer Lotte Reiniger is intrinsically connected to her innovative silhouette films, where paper and cardboard cut-out figures, weighted with lead and hinges at the joints, were manipulated from image to image by hand and filmed in stop motion photography. Reiniger’s characters are surrounded by detailed backgrounds in different layers of see-through paper or colourful acetate film for colour films. Her exceptional talent, precision work and craftmanship impress audiences and peers to this day, just like her extensive filmography, consisting of more than 60 films. In this compilation, we screen Reiniger’s interpretations of classical myths and fairy tales, a magical collection of tales from the Brothers Grimm, Wilhelm Hauff, Hans Christian Andersen and the folktales Arabian Nights.
Music students from the Royal Conservatory of Antwerp embrace the challenge of composing a new, unique soundtrack to the fascinating silent films of Lotte Reiniger.
“Mijn leven lang heb ik nooit een moment van onzekerheid gekend over de vraag wat Bachs meest
aangrijpende compositie is. Zonder enige twijfel de Matthäus Passion. Noch qua lengte, nog qua
ontroerende kracht is er ook maar iets dat daarmee te vergelijken valt.“ Maarten ‘t Hart
Valentijn Dhaenens en Sara Salvérius brengen een brute, hedendaagse interpretatie van de Matteüs Passie, het meesterwerk van Johann Sebastian Bach. Met hun stem en accordeon als medium voor de verwarde en treurende stemmen van het koor in de Passie. Het volk, dat daarin aan het woord komt, begrijpt niet wat er rondom zich gebeurt. Een gevoel van machteloosheid heeft de overhand, hoewel ze met veel zijn. Ze contempleren, ze stellen vragen, maar blijven verstoken van antwoorden, grijpen niet in en beginnen akelig veel op onszelf te lijken.
Die centrale rol voor de meerstemmigheid van het volk in Brute Passie ligt in de lijn van vorige
voorstellingen van Valentijn zoals BigMouth, SmallWar en Het Gezin van Paemel, waarin hij telkens als
solitair figuur een veelheid aan personages belichaamt en stem geeft.
Brute Passie is een moderne contemplatie op lijden met haar voeten in een eeuwenoude traditie. Kan een oud meesterwerk met ons communiceren over de situatie waarin we ons vandaag bevinden?
Sara en Valentijn leerden elkaar kennen tijdens de creatie van Het Gezin van Paemel (2021). Ze delen een fascinatie voor lijden als thema in de muziek en als fenomeen doorheen de (kunst)geschiedenis als ook in de wereld vandaag en in hun persoonlijke levens. Samen tasten ze de lijdensweg uit de Passie met stille hoop op inzicht en verbinding.
Een aan lager wal geraakte gemeenschap woont in een verloederde stad. Er zijn maar weinig vooruitzichten. Tot Claire langskomt, een oude stadsgenote die lang geleden onder vreemde omstandigheden vertrok. Ze brengt een zwarte panter met zich mee en beter dan dat: een sprankje hoop. Claire is multimiljardair en zou de stad er makkelijk weer bovenop kunnen helpen. Dat wil ze wel doen, maar op één voorwaarde: ze wil dat haar ex-lief dat nog in de stad woont, vermoord wordt. Ze wil gerechtigheid. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven is niet zo onredelijk, toch? Dan ontsnapt haar huisdiertje, de zwarte panter…
Theater FroeFroe werkt voor deze voorstelling samen met het onovertroffen gezelschap Theater Stap. De acteurs van Stap hebben een open maar heftige relatie met de poppen. Ze voelen zich er door geïntrigeerd en zijn er zelfs beetje bang van. De interactie tussen de spelers en de poppen roept grote tederheid op maar zorgt ook voor een intense en unieke spanning.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
In BIRD, de nieuwste film van Andrea Arnold, maakt nieuwkomer Nykika Adams grote indruk als Bailey, naast Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) en Franz Rogowski (PASSAGES). De film schetst een portret van het leven aan de buitenranden van de Britse samenleving, waarin een familie ondanks hun levensomstandigheden voor elkaar door het vuur gaat. Arnolds empathie en vermogen om schoonheid te vinden in moeilijke omstandigheden geven de film vleugels.
De 12-jarige Bailey woont bij haar vader Bug in een kraakpand in het noorden van Kent. Om de chaos thuis te ontsnappen, is Bailey veel alleen op pad. Dan ontmoet ze plots de excentrieke Bird, die op zoek is naar zijn geboortehuis in de buurt. Nieuwsgierig maar voorzichtig besluit Bailey hem te helpen.
Arnold omarmt haar roots in dit coming-of-age sprookje, waar haar voorliefde voor dierensymboliek, die startte in de toepasselijk genoemde kortfilms DOG en WASP, een wending neemt naar het magisch realistische.
ENG The film is in English with Dutch and French subtitles
In Andrea Arnold’s latest film BIRD, newcomer Nykika Adams leaves a lasting impression as its lead Bailey. She joins forces with greats such as Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) and Franz Rogowski (PASSAGES). BIRD portrays the lives of a group of colourful people at the edge of British society. Despite the circumstances, their upbringing and living situation, Bailey and her family would walk through fire for each other. Arnold’s empathy as a director and her ability to find the beauty in difficult circumstances give the story wings.
12-year-old Bailey lives with her father Bug in a squat north of Kent. To escape the chaos of her home life, Bailey goes off on her own a lot. During one of her outings, she meets the eccentric Bird, who is looking for his birth home nearby. Curious but careful, Bailey decides to help him.
Arnold embraces her roots in this coming-of-age fairytale, where her outspoken love of animal symbolism – which started in her appropriately named short films DOG and WASP – takes a turn for magic realism.
Een aan lager wal geraakte gemeenschap woont in een verloederde stad. Er zijn maar weinig vooruitzichten. Tot Claire langskomt, een oude stadsgenote die lang geleden onder vreemde omstandigheden vertrok. Ze brengt een zwarte panter met zich mee en beter dan dat: een sprankje hoop. Claire is multimiljardair en zou de stad er makkelijk weer bovenop kunnen helpen. Dat wil ze wel doen, maar op één voorwaarde: ze wil dat haar ex-lief dat nog in de stad woont, vermoord wordt. Ze wil gerechtigheid. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven is niet zo onredelijk, toch? Dan ontsnapt haar huisdiertje, de zwarte panter…
Theater FroeFroe werkt voor deze voorstelling samen met het onovertroffen gezelschap Theater Stap. De acteurs van Stap hebben een open maar heftige relatie met de poppen. Ze voelen zich er door geïntrigeerd en zijn er zelfs beetje bang van. De interactie tussen de spelers en de poppen roept grote tederheid op maar zorgt ook voor een intense en unieke spanning.
In een winkelgalerij kruisen en ontmoeten klanten en winkelmeisjes elkaar dagelijks, in Lili’s kapsalon, in de boetiek van de familie Schwartz, of aan Sylvie’s bar. Ze dromen van liefde, bespreken deze en dansen op de aanstekelijke tunes van popster Lio’s soundtrack voor dit muzikale drama, geïnspireerd door de musicals van Jacques Demy. Met een indrukwekkende cast, waaronder Delphine ‘Jeanne Dielman’ Seyrig, dompelt Chantal Akerman de kijker onder in een wereld van alledaagse vreugde en ironie. Een even speelse als diepzinnige verkenning van de jaren tachtig – inclusief een koor van shampoomeisjes!
GOLDEN EIGHTIES wordt voorafgegaan door een lezing om 19u00 over het diverse werk van de Belgische filmmaakster Chantal Akerman, met aandacht voor het genre van de Amerikaanse en Franse filmmusical. De lezing wordt gegeven door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis KASKA-DKO, RITCS en INSAS en is gratis bij je filmticket inbegrepen. Klik hier voor het volledige programma van de FILMLESSEN.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
In BIRD, de nieuwste film van Andrea Arnold, maakt nieuwkomer Nykika Adams grote indruk als Bailey, naast Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) en Franz Rogowski (PASSAGES). De film schetst een portret van het leven aan de buitenranden van de Britse samenleving, waarin een familie ondanks hun levensomstandigheden voor elkaar door het vuur gaat. Arnolds empathie en vermogen om schoonheid te vinden in moeilijke omstandigheden geven de film vleugels.
De 12-jarige Bailey woont bij haar vader Bug in een kraakpand in het noorden van Kent. Om de chaos thuis te ontsnappen, is Bailey veel alleen op pad. Dan ontmoet ze plots de excentrieke Bird, die op zoek is naar zijn geboortehuis in de buurt. Nieuwsgierig maar voorzichtig besluit Bailey hem te helpen.
Arnold omarmt haar roots in dit coming-of-age sprookje, waar haar voorliefde voor dierensymboliek, die startte in de toepasselijk genoemde kortfilms DOG en WASP, een wending neemt naar het magisch realistische.
ENG The film is in English with Dutch and French subtitles
In Andrea Arnold’s latest film BIRD, newcomer Nykika Adams leaves a lasting impression as its lead Bailey. She joins forces with greats such as Barry Keoghan (THE BANSHEES OF INISHIRIN) and Franz Rogowski (PASSAGES). BIRD portrays the lives of a group of colourful people at the edge of British society. Despite the circumstances, their upbringing and living situation, Bailey and her family would walk through fire for each other. Arnold’s empathy as a director and her ability to find the beauty in difficult circumstances give the story wings.
12-year-old Bailey lives with her father Bug in a squat north of Kent. To escape the chaos of her home life, Bailey goes off on her own a lot. During one of her outings, she meets the eccentric Bird, who is looking for his birth home nearby. Curious but careful, Bailey decides to help him.
Arnold embraces her roots in this coming-of-age fairytale, where her outspoken love of animal symbolism – which started in her appropriately named short films DOG and WASP – takes a turn for magic realism.
Auteur Judith Wynter vindt de inspiratie voor haar nieuwste roman wanneer haar echtgenoot en rolstoelgebruiker Roger de knappe Italiaanse chauffeur Carlo aanneemt. Ze baseert haar sensationele verhaal over bedrog, overspel en moord op een gefictionaliseerde versie van zichzelf, Roger en Carlo. Wanneer de chauffeur een eerste versie van de roman leest, denkt hij dat Judith stapelverliefd is op hem en wil dat de gebeurtenissen uit het boek ook in het echte leven plaatsvinden.
Muriel Box en haar toenmalige echtgenoot en producer Sydney Box schreven het scenario van het ambitieuze THE PASSIONATE STRANGER samen en laten de fantasiesequenties komisch botsen met de alledaagse realiteit van een Brits high society koppel. Dit was Box’ meest succesvolle film.
Tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS richten we de schijnwerpers op het werk van MURIEL BOX, nog steeds de meest productieve vrouwelijke regisseur van Groot-Brittannië.
Het activistische film(archief)collectief Invisible Women haalt vrouwelijke filmmakers en filmmakers in de marge uit de vergetelheid met screenings, evenementen en artikels, waaronder ook een opmerkelijk opiniestuk over Muriel Box.
ENG The film is in English with English subtitles
Author Judith Wynter finds the inspiration for her next novel when her husband and wheelchair user Roger hires the handsome Italian driver Carlo. She bases her sensational story of deception, adultery and murder on a fictionalised version of herself, Roger and Carlo. When the driver reads a first draft of the novel, he is convinced that Judith is besotted with him and wants the events in the book to happen in real life as well.
Muriel Box and her then husband and producer Sydney Box wrote the screenplay of the ambitious THE PASSIONATE STRANGER together and have the fantasy sequences clash comically with the mundane reality of a British high society couple. This was Box’ most successful film.
The archive activist film collective Invisible Women champions the work of woman and filmmakers of marginalised identities from the history of cinema through screenings, events and editorial, among which a remarkable article on Muriel Box as well.
Een aan lager wal geraakte gemeenschap woont in een verloederde stad. Er zijn maar weinig vooruitzichten. Tot Claire langskomt, een oude stadsgenote die lang geleden onder vreemde omstandigheden vertrok. Ze brengt een zwarte panter met zich mee en beter dan dat: een sprankje hoop. Claire is multimiljardair en zou de stad er makkelijk weer bovenop kunnen helpen. Dat wil ze wel doen, maar op één voorwaarde: ze wil dat haar ex-lief dat nog in de stad woont, vermoord wordt. Ze wil gerechtigheid. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven is niet zo onredelijk, toch? Dan ontsnapt haar huisdiertje, de zwarte panter…
Theater FroeFroe werkt voor deze voorstelling samen met het onovertroffen gezelschap Theater Stap. De acteurs van Stap hebben een open maar heftige relatie met de poppen. Ze voelen zich er door geïntrigeerd en zijn er zelfs beetje bang van. De interactie tussen de spelers en de poppen roept grote tederheid op maar zorgt ook voor een intense en unieke spanning.
Een aan lager wal geraakte gemeenschap woont in een verloederde stad. Er zijn maar weinig vooruitzichten. Tot Claire langskomt, een oude stadsgenote die lang geleden onder vreemde omstandigheden vertrok. Ze brengt een zwarte panter met zich mee en beter dan dat: een sprankje hoop. Claire is multimiljardair en zou de stad er makkelijk weer bovenop kunnen helpen. Dat wil ze wel doen, maar op één voorwaarde: ze wil dat haar ex-lief dat nog in de stad woont, vermoord wordt. Ze wil gerechtigheid. De dorpelingen zakken weg in een poel van dilemma’s, gewetensvragen, moordplannen en hebzucht. Eén dode voor zoveel gelukkig leven is niet zo onredelijk, toch? Dan ontsnapt haar huisdiertje, de zwarte panter…
Theater FroeFroe werkt voor deze voorstelling samen met het onovertroffen gezelschap Theater Stap. De acteurs van Stap hebben een open maar heftige relatie met de poppen. Ze voelen zich er door geïntrigeerd en zijn er zelfs beetje bang van. De interactie tussen de spelers en de poppen roept grote tederheid op maar zorgt ook voor een intense en unieke spanning.
“Mijn leven lang heb ik nooit een moment van onzekerheid gekend over de vraag wat Bachs meest
aangrijpende compositie is. Zonder enige twijfel de Matthäus Passion. Noch qua lengte, nog qua
ontroerende kracht is er ook maar iets dat daarmee te vergelijken valt.“ Maarten ‘t Hart
Valentijn Dhaenens en Sara Salvérius brengen een brute, hedendaagse interpretatie van de Matteüs Passie, het meesterwerk van Johann Sebastian Bach. Met hun stem en accordeon als medium voor de verwarde en treurende stemmen van het koor in de Passie. Het volk, dat daarin aan het woord komt, begrijpt niet wat er rondom zich gebeurt. Een gevoel van machteloosheid heeft de overhand, hoewel ze met veel zijn. Ze contempleren, ze stellen vragen, maar blijven verstoken van antwoorden, grijpen niet in en beginnen akelig veel op onszelf te lijken.
Die centrale rol voor de meerstemmigheid van het volk in Brute Passie ligt in de lijn van vorige
voorstellingen van Valentijn zoals BigMouth, SmallWar en Het Gezin van Paemel, waarin hij telkens als
solitair figuur een veelheid aan personages belichaamt en stem geeft.
Brute Passie is een moderne contemplatie op lijden met haar voeten in een eeuwenoude traditie. Kan een oud meesterwerk met ons communiceren over de situatie waarin we ons vandaag bevinden?
Sara en Valentijn leerden elkaar kennen tijdens de creatie van Het Gezin van Paemel (2021). Ze delen een fascinatie voor lijden als thema in de muziek en als fenomeen doorheen de (kunst)geschiedenis als ook in de wereld vandaag en in hun persoonlijke levens. Samen tasten ze de lijdensweg uit de Passie met stille hoop op inzicht en verbinding.
Er is een moment in India Donaldsons GOOD ONE dat de teleurstellingen tussen dochters en vaders (of kinderen en ouders) zo subtiel en ingrijpend weergeeft, dat het de adem beneemt. “Can’t we just have a nice day?”
De 17-jarige Sam gaat samen met haar vader Chris en een van haar vaders oudste vrienden, Matt, op driedaagse trektocht in de Catskills. De verrassend volwassen Sam moet schipperen tussen de ego’s van de twee mannen. Tijdens een gesprek bij het kampvuur wordt een grens overschreden. Donaldson laat het gezicht van haar actrice spreken in dat moment, schaars belicht door het kampvuur en met enkel natuurgeluiden op de achtergrond. Wanneer Sam haar vader in vertrouwen neemt, creëert zijn reactie een blijvende barst in hun band. Je kan je alleen maar voorstellen dat dit die ene teleurstelling te veel is.
Donaldson reflecteert met haar debuutfilm niet enkel op relatiedynamieken, maar ook op onbegrip tussen generaties. Donaldson vond de inspiratie voor het scenario van GOOD ONE tijdens de COVID-19 lockdowns, toen ze samenwoonde met haar vader, zijn derde vrouw en hun tieners én zelf voor het eerst ouder werd. Maar het zijn die ervaringen die van GOOD ONE een empathische parel maken. De vriendschap tussen Chris en Matt lijkt voornamelijk gebaseerd op hoe erg beide mannen de relaties in hun leven hebben verbrod. Met dat ene verschil dat Chris’ perikelen nog vrij positief zijn afgelopen, met een nieuw gezin, terwijl Matt in een echtscheiding verwikkeld zit en ook professioneel niet aan de bak komt. Maar in de piswedstrijd tussen de twee vijftigers houdt Donaldson haar lens op Sam gericht. Met haar eerste grote filmrol vat actrice Lily Collias de essentie van hoe het voelt om je plaats in de wereld – en het volwassendom – uit te zoeken, en te beseffen dat je ouders feilbaar zijn.
De film doet denken aan de tweede langspeler van een andere onafhankelijke filmmaker met een uitgesproken, maar zachte stem en beeldtaal: Kelly Reichardts OLD JOY. Voor ons was GOOD ONE dé ontdekking van de voorbije editie van Film Festival Gent, die maanden later nog nazindert. Je kan de film in avant-première bekijken tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS 2025.
Op 8 april (19u45) wordt film ingeleid door Girls On Film. Na de vertoning gaan De Cinema, Ursula Collectief, Wanda, Studio Sarab en Girls on Film met elkaar in gesprek tijdens een live opname van de Girls on Film-podcast. Elk collectief stelt zichzelf voor en reflecteert op het belang van vrouwenbewegingen, sisterhood en representatie als afsluiter van SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS 2025.
Welke parallellen zijn er tussen de film en de hedendaagse strijd voor gendergelijkheid? Hoe kunnen vrouwen elkaar vandaag beter ondersteunen? Wat is de rol van kunst, performance en film als middel voor sociale verandering? Daarnaast wordt stilgestaan bij vrouwelijke representatie in cinema en India Donaldsons genuanceerde feministische blik. Welke hedendaagse filmmakers zetten haar nalatenschap voort? Het panelgesprek zoekt niet alleen naar een dieper begrip van Good One, maar ook naar de relevantie ervan vandaag.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
There’s a moment in India Donaldson’s GOOD ONE that captures the disappointments between daughters and fathers (or children and parents) so subtly and profoundly that it takes your breath away. “Can’t we just have a nice day?”
The 17-year-old Sam goes on a three-day hike in the Catskills with her father Chris and his old friend Matt. The surprisingly grown-up Sam has to manage the battling egos of the two men. During a conversation by the campfire a boundary is crossed. Donaldson lets her actress’ face speak in that moment, dimly lit by the campfire and with only nature sounds in the background. When Sam confides in her father, his reaction fractures their bond. You can only imagine she’s had to deal with one too many disappointments.
With her debut feature, Donaldson not only reflects on relationship dynamics, but on a lack of understanding between generations as well. Donaldson found the inspiration for the screenplay during the COVID-19 lockdowns, when she was living with her father, his third wife and their teenagers and when she was about to become a first-time parent herself. But those experiences have made GOOD ONE into an empathetic gem. The friendship between Chris and Matt seems to mostly be based on how much the men have screwed up their lives. With the one difference that Chris’ life has turned out pretty well, with a new family, while Matt is in the depths of a divorce and isn’t successful professionally either. But during the pissing contest between the fifty-somethings Donaldson keeps her lens closely focused on Sam. In her first starring role, actress Lily Collias captures the essence of how it feels to figure out your place in the adult world and to realise your parents are flawed.
The film echoes the second feature of another independent filmmaker with an outspoken, but soft voice and imagery: Kelly Reichardt’s OLD JOY. For us, GOOD ONE was thé discovery of Film Festival Ghent 2024, a film still lingering in our minds months later. Watch the film in avant première during our SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
UNE FEMME QUI PART is de nieuwste documentaire van de Belgische filmmaakster en onderzoekster Ellen Vermeulen waarin ze de opmerkelijke Marie-Louise Chapelle bestudeert, de eerste Franse vrouw die in 1952 een onbeklommen top in de Himalaya bereikte. Ze leidde een dubbel leven, waarbij ze zes maanden per jaar moeder was en de andere zes onbetreden bergen trotseerde. Zeventig jaar later treedt Vermeulen in Chapelle’s voetsporen en herhaalt ze deze zware beklimming.
Gedreven door Chapelles archief van dagboeken, brieven en beelden registreert Vermeulen, voor het eerst ook achter de camera, de onherbergzame sneeuwlandschappen die door tijd en klimaat onherkenbaar zijn veranderd. Ze verweeft opnames die ze zelf maakte met het archiefmateriaal van Chapelle en reflecteert op haar eigen levensvragen: een leven mét kinderen, of zonder? UNE FEMME QUI PART onderzoekt de spanning tussen persoonlijke ambities en maatschappelijke ongelijkheid en legt de beperkingen bloot waartoe vrouwen vaak veroordeeld zijn. Een intieme zoektocht naar betekenis, waarbij tijd, herinneringen en keuzes diep in elkaar vervlochten raken. Een film over grenzen, keuzes, verlangens en de complexiteit van vrouw-zijn.
Op maandag 12 mei bieden we voorafgaand aan de filmvertoning van 20u een Hatha Yoga sessie (NL) om 18u30 aan i.s.m. in-house Surya Yoga Studio: de ultieme combinatie van activatie & ontspanning van lichaam en geest! Je kan zowel een voordelig combiticket als losse tickets kopen hiervoor.
ENG The film is spoken in Dutch and French with English subtitles
Ellen Vermeulen’s latest documentary, UNE FEMME QUI PART, studies the remarkable Marie-Louise Chapelle, the first French woman to reach an unclimbed peak in the Himalayas in 1952. Chapelle led a double life, being a mother for six months a year and braving unclimbed mountains the other six. Seventy years later, Vermeulen repeats this difficult climb.
Driven by Chapelle’s archive of diaries, letters, and footage, Vermeulen traverses the inhospitable snow landscapes with her camera that have been changed beyond recognition by time and climate. She interweaves footage she shot herself with Chapelle’s archive material and reflects on her own life questions: a life with children, or without?
UNE FEMME QUI PART explores the tension between personal ambitions and social inequality and exposes the limitations women are often confined by. An intimate search for meaning, in which time, memories, and choices become deeply intertwined. A film about limits, desires, and the complexity of being a woman.
On Monday, May 12, prior to the 20h00 film screening, we are offering a Hatha Yoga session (in Dutch) at 18h30 in collaboration with in-house Surya Yoga Studio: the ultimate combination of activation and relaxation for body and mind! You can purchase either a discounted combo ticket or individual tickets for this special.
In vier gloednieuwe documentaires van vrouwelijke Brusselse filmmakers – YALLA, BABA! van Angie Obeid, UNE FEMME QUI PART van Ellen Vermeulen, ANA + YEK van Romy Mana en Zohra Benhammou, en LES DAMES BLANCHES van Camille Ghekiere – worden grenzen verkend, zowel fysiek als emotioneel. De vier films brengen persoonlijke verhalen tot leven die generaties, culturen en innerlijke conflicten overstijgen, waarbij ze elk op hun eigen manier de dynamiek van identiteit, familie en persoonlijke ambities belichten.
LES DAMES BLANCHES is een nieuwe betoverende documentaire waarin de Vlaamse documentairemaker Camille Ghekiere haar unieke talent voor ontroerende en menselijke verhalen laat zien. Ze volgt de jonge man Simeon, wiens familie vanuit de Dominicaanse Republiek naar België emigreerde, tijdens zijn stage in het woonzorgcentrum De Liberteyt. Met een meeslepende mix van humor, pathos, muziek en dans vangt Ghekiere hoe schuchtere ontmoetingen transformeren in diepe vriendschappen, terwijl ze grote levensvragen met speelse verbeelding en ontroering tot leven brengt.
DUO for a JOB is een vzw die in 2013 werd opgericht en jonge werkzoekenden met een migratieachtergrond koppelt aan vrijwillige mentoren van 50 jaar en ouder uit dezelfde beroepssector. DUO for a JOB is actief in België, Nederland en Frankrijk.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in Dutch, Spanish and French, with English subtitles
LES DAMES BLANCHES is a new, enchanting documentary in which Flemish filmmaker Camille Ghekiere shows her unique talent for moving and human stories. She follows the young man Simeon, whose family emigrated from the Dominican Republic to Belgium during his internship in nursing home De Liberteyt. With an immersive mix of humour, pathos, music and dance, Ghekiere captures how shy meetings transform into deep friendships, while she brings big life questions to life with playful imagination and emotion.
