SCRIPT CLUB 
Scenaristengilde & De Cinema 

english below

Drie keer per jaar nodigt Script Club, een initiatief van de Scenaristengilde en De Cinema, een gerenommeerde Vlaamse scenarist uit om zijn/haar/hun favoriete film te (her)ontdekken. Na de vertoning volgt een verdiepende live podcast, gemodereerd door acteur en scenarist Anne Vanoppen, over wat deze film zo bijzonder maakt. 

“Mededogen, empathie en licht in de duisternis.” “Misschien wel de warmste van alle Dardenne-films.” “Waarachtigheid drijft ten alle tijden boven, in de wendingen van deze levens en de pure vertolkingen van de actrices”, zo prijzen HUMO, De Morgen en De Standaard de nieuwste film van de broers Dardenne. Met de winst van Beste Scenario op het Filmfestival van Cannes, verwondert het regisseursduo in hun 13de film naar goede gewoonte met een tedere en humanistische blik op de hedendaagse maatschappij.

VITTORIA is een indringend portret van een vrouw met een vurige wens om een dochter te krijgen. Deze Italiaanse film is gebaseerd op ware gebeurtenissen en de hoofdpersonages spelen zichzelf. Deze combinatie van docu en drama levert een emotioneel verhaal op met een rauwe intensiteit die even authentiek als waarachtig aanvoelt.

VITTORIA is een indringend portret van een vrouw met een vurige wens om een dochter te krijgen. Deze Italiaanse film is gebaseerd op ware gebeurtenissen en de hoofdpersonages spelen zichzelf. Deze combinatie van docu en drama levert een emotioneel verhaal op met een rauwe intensiteit die even authentiek als waarachtig aanvoelt.

“Mededogen, empathie en licht in de duisternis.” “Misschien wel de warmste van alle Dardenne-films.” “Waarachtigheid drijft ten alle tijden boven, in de wendingen van deze levens en de pure vertolkingen van de actrices”, zo prijzen HUMO, De Morgen en De Standaard de nieuwste film van de broers Dardenne. Met de winst van Beste Scenario op het Filmfestival van Cannes, verwondert het regisseursduo in hun 13de film naar goede gewoonte met een tedere en humanistische blik op de hedendaagse maatschappij.

De negenjarige Melina woont bij haar grootouders in Isfahan, Iran, nadat haar ouders zijn gescheiden. Haar moeder heeft moeite om de band met haar te behouden terwijl ze een nieuw leven opbouwt. Volgens de wet mag Melina zelf kiezen bij wie ze opgroeit, en ze is vastbesloten haar toekomst in eigen handen te nemen.

SCRIPT CLUB 
Scenaristengilde & De Cinema 

english below

Drie keer per jaar nodigt Script Club, een initiatief van de Scenaristengilde en De Cinema, een gerenommeerde Vlaamse scenarist uit om zijn/haar/hun favoriete film te (her)ontdekken. Na de vertoning volgt een verdiepende live podcast, gemodereerd door acteur en scenarist Anne Vanoppen, over wat deze film zo bijzonder maakt. 

english below

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.

“Mededogen, empathie en licht in de duisternis.” “Misschien wel de warmste van alle Dardenne-films.” “Waarachtigheid drijft ten alle tijden boven, in de wendingen van deze levens en de pure vertolkingen van de actrices”, zo prijzen HUMO, De Morgen en De Standaard de nieuwste film van de broers Dardenne. Met de winst van Beste Scenario op het Filmfestival van Cannes, verwondert het regisseursduo in hun 13de film naar goede gewoonte met een tedere en humanistische blik op de hedendaagse maatschappij.

De negenjarige Melina woont bij haar grootouders in Isfahan, Iran, nadat haar ouders zijn gescheiden. Haar moeder heeft moeite om de band met haar te behouden terwijl ze een nieuw leven opbouwt. Volgens de wet mag Melina zelf kiezen bij wie ze opgroeit, en ze is vastbesloten haar toekomst in eigen handen te nemen.

english below

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.

english below

english below

engllish below

“To Joan Crawford, who brough Mildred Pierce to life just as I had always hoped she would be, and who has my lifelong gratitude”. Met die inscriptie stuurde schrijver James M. Cain actrice Joan Crawford een gesigneerde eerste editie van zijn roman Mildred Pierce na het zien van de verfilming van zijn boek.

Hoewel Crawford jaren later door haar dochters beruchte autobiografische exposé Mommie Dearest als moeder in een slecht daglicht kwam te staan, belichaamde ze in MILDRED PIERCE het toonbeeld van de toegewijde moeder.

english below

english below

Jûzô Itami’s “ramen western” – de even verrukkelijke Japanse tegenhanger van de spaghetti western – brengt een humoristische lofzang aan de geneugten van het eten. Weduwe Tampopo en haar zoontje Tabo wonen in een vervallen ramen eethuisje, dat Tampopo zelf uitbaat. Jammer genoeg zonder veel succes. Wanneer twee truckers het stadje inrijden als moderne cowboys, nemen ze de taak op zich om Tampopo te begeleiden in haar queeste naar het perfecte noedelsoeprecept.

english below

Weduwe Cesira (Sophia Loren) baat een succesvolle kruidenierswinkel uit in Rome ten tijde van WOII. Terwijl de oorlog rondom hen raast, met dagelijkse bominslagen, vreest Cesira voor het leven van haar 13-jarige dochter Rosetta. Moeder en dochter trekken naar Cesira’s geboortedorp in de hoop daar veilig te zijn. Wanneer de geallieerde troepen binnenvallen en optrekken, besluit Cesira terug te keren naar Rome. Maar onderweg haalt de horror van de oorlog hen toch in.

english below

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.

Weduwe Cesira (Sophia Loren) baat een succesvolle kruidenierswinkel uit in Rome ten tijde van WOII. Terwijl de oorlog rondom hen raast, met dagelijkse bominslagen, vreest Cesira voor het leven van haar 13-jarige dochter Rosetta. Moeder en dochter trekken naar Cesira’s geboortedorp in de hoop daar veilig te zijn. Wanneer de geallieerde troepen binnenvallen en optrekken, besluit Cesira terug te keren naar Rome. Maar onderweg haalt de horror van de oorlog hen toch in.

english below

english below

Tussen de miljarden vrouwen die moeder worden en kinderen opvoeden, kunnen niet anders dan een paar echt rotte eieren te zitten. Een van de hoogtepunten van slecht ouderschap wordt belichaamd door Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimers THE MANCHURIAN CANDIDATE. Niemand minder dan Dame Angela Lansbury neemt de rol van die slechterik en vreselijke moeder op zich.

english below

Tussen de miljarden vrouwen die moeder worden en kinderen opvoeden, kunnen niet anders dan een paar echt rotte eieren te zitten. Een van de hoogtepunten van slecht ouderschap wordt belichaamd door Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimers THE MANCHURIAN CANDIDATE. Niemand minder dan Dame Angela Lansbury neemt de rol van die slechterik en vreselijke moeder op zich.

english below

Jûzô Itami’s “ramen western” – de even verrukkelijke Japanse tegenhanger van de spaghetti western – brengt een humoristische lofzang aan de geneugten van het eten. Weduwe Tampopo en haar zoontje Tabo wonen in een vervallen ramen eethuisje, dat Tampopo zelf uitbaat. Jammer genoeg zonder veel succes. Wanneer twee truckers het stadje inrijden als moderne cowboys, nemen ze de taak op zich om Tampopo te begeleiden in haar queeste naar het perfecte noedelsoeprecept.

“Mededogen, empathie en licht in de duisternis.” “Misschien wel de warmste van alle Dardenne-films.” “Waarachtigheid drijft ten alle tijden boven, in de wendingen van deze levens en de pure vertolkingen van de actrices”, zo prijzen HUMO, De Morgen en De Standaard de nieuwste film van de broers Dardenne. Met de winst van Beste Scenario op het Filmfestival van Cannes, verwondert het regisseursduo in hun 13de film naar goede gewoonte met een tedere en humanistische blik op de hedendaagse maatschappij.