Meer dan veertig jaar na hun legendarische mockumentary THIS IS SPINAL TAP maken David St. Hubbins, Nigel Tufnel en Derek Smalls zich op voor een reünieconcert. Regisseur Marty DiBergi (Rob Reiner) volgt hen opnieuw, van kleine alledaagse absurditeiten tot de voorbereidingen voor één laatste optreden.
De film brengt iconische personages en running gags uit de eighties terug — van vervloekte drummers tot een herwerkte “Stonehenge” — maar plaatst ze in een nieuwe context. De lange wilde haren van deze rockers zijn immers grijs geworden. Met gastoptredens van echte rocklegendes en subtiele knipogen naar het origineel is dit een luchtige maar ook melancholieke terugkeer.
Wat begon als satire op de rockscene is intussen zelf een deel van de muziekgeschiedenis geworden. SPINAL TAP II zet de versterker opnieuw op elf en viert dat erfgoed met zelfspot en nostalgie, en toont hoe een parodieband uitgroeide tot een cultfenomeen dat zich moeiteloos naast de echte iconen nestelt.
ENG The film is in English with English subtitles
More than forty years after their legendary mockumentary THIS IS SPINAL TAP, David St. Hubbins, Nigel Tufnel, and Derek Smalls are gearing up for a reunion concert. Director Marty DiBergi (Rob Reiner) is back to follow them once more, from everyday absurdities to the preparations for one final show.
The film revives iconic characters and running gags from the eighties — from cursed drummers to a reimagined “Stonehenge” — but places them in a new context. The once wild manes of these rockers have long since turned gray. With cameos from real rock legends and playful nods to the original, this is both a lighthearted and melancholic return.
What began as a satire of the rock scene has itself become part of music history. SPINAL TAP II turns the amp up to eleven once again, celebrating that legacy with self-mockery and nostalgia, proving how a parody band can grow into a cult phenomenon that stands shoulder to shoulder with the real icons.
Yamina Takkatz is van Algerijnse afkomst. Als jonge vrouw verhuisde ze van Frankrijk naar België, leerde Nederlands, viel voor het theater en bleef. Ze werd moeder van Lounja, een wolk van een meisje, dat inmiddels groot is en net als haar moeder actrice werd. Samen staan ze op scène, als moeder en dochter.
Elk blikken ze terug op hun kindertijd. Ieder getuigen ze van wat familie was en is en kan zijn. Beiden staan ze stil bij wat hen anders maakt en hen verbindt. Samen vieren ze het leven.
Met poëtische beelden en filmpjes uit de oude doos, met muziek, dans én humor brengen Yamina en Lounja de relatie tussen moeder en dochter tot leven. Een relatie die even complex als helend is, even conflictueus als liefdevol, even hard als zacht.
LOULOU (alles of niks) brengt na het succesvolle Zohra’s Feestje een positieve boodschap voor de nieuwe generatie en biedt een frisse blik op thema’s die amper aan bod komen in het jeugdtheater: migratie, identiteit en de erfenis van familie.
Yamina Takkatz is van Algerijnse afkomst. Als jonge vrouw verhuisde ze van Frankrijk naar België, leerde Nederlands, viel voor het theater en bleef. Ze werd moeder van Lounja, een wolk van een meisje, dat inmiddels groot is en net als haar moeder actrice werd. Samen staan ze op scène, als moeder en dochter.
Elk blikken ze terug op hun kindertijd. Ieder getuigen ze van wat familie was en is en kan zijn. Beiden staan ze stil bij wat hen anders maakt en hen verbindt. Samen vieren ze het leven.
Met poëtische beelden en filmpjes uit de oude doos, met muziek, dans én humor brengen Yamina en Lounja de relatie tussen moeder en dochter tot leven. Een relatie die even complex als helend is, even conflictueus als liefdevol, even hard als zacht.
LOULOU (alles of niks) brengt na het succesvolle Zohra’s Feestje een positieve boodschap voor de nieuwe generatie en biedt een frisse blik op thema’s die amper aan bod komen in het jeugdtheater: migratie, identiteit en de erfenis van familie.
Tennisster Guy Haines is ongelukkig getrouwd en hoopt op een snelle scheiding, maar zijn vrouw weigert. Op een treinrit ontmoet hij de psychopathische Bruno Antony, die hem onder lichte dwang een theorie uitlegt over hoe je kan wegkomen met moord. Zijn plan is simpel: twee mensen die elkaar niet kennen, vermoorden de persoon die de andere uit de weg wilt. Zonder motief en met een alibi kan de schuld nooit bij hen gelegd worden. Bruno stelt voor de vrouw van Guy uit de weg te ruimen, als hij Bruno’s vader naar de andere wereld zou helpen. Hoewel Guy de ‘deal’ weigert, voert Bruno toch zijn helft van het plan uit. Wanneer Guy zijn deel van de ‘afspraak’ niet nakomt, maakt Bruno hem het leven zuur.
Na de vertoning van 7 december volgt een nagesprek & live podcast met Fokke van der Meulen. Gasten: Alex Agnew, Vanessa Morgan en Jonas Govaerts.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Tennis star Guy Haines is unhappily married and wants a quick divorce, but his wife refuses. On a train ride, he meets the psychopath Bruno Antony, who forcibly explains his theory on how to get away with murder. His plan is simple: two strangers kill the person the other one wants gone. Without a motive and with an alibi, the blame can never be placed on them. Bruno suggests to Guy that he could kill his wife for him, if he kills Bruno’s father. Even though Guy refuses the ‘deal’, Bruno goes ahead and carries out his part of the plan. When Guy doesn’t fulfil his part of the ‘bargain’, Bruno tries to ruin his life.
Following the screening of 7 December, Fokke van der Meulen moderates an aftertalk (in Dutch) and a live podcast. Guests: Alex Agnew, Vanessa Morgan and Jonas Govaerts.
Na Sketch 1 en Sketch 2 is er de langverwachte Sketch 5, oftewel: Man koopt kunst.
Bert Haelvoet en Roy Aernouts van Bert of Roy speelden voor het eerst samen op de vroegere Studio Herman Teirlinck in 1998. Zo’n 25 jaar later doen ze dat nog steeds en zetten ze zich op die manier almaar meer in het rijtje van iconische duo’s zoals Gaston en Leo, Laurel en Hardy, Messi of Ronaldo… Bert of Roy. Opnieuw wordt Bert of Roy vakkundig bijgestaan door coach Herwig Ilegems, die menig voorstel tot transfer afwees en bijtekende voor onbepaalde duur.
“Er valt zo weinig te lachen in deze wereld dat het de artiest zijn plicht is humor zeer ernstig te nemen.” Herwig Ilegems
In hun geheel eigen absurdistische universum, dat het midden houdt tussen comedy en theater, blijven de twee op zoek gaan naar de ultieme sketch. Verwacht je aan een hilarisch verbaal steekspel waarin het steeds onduidelijker wordt wie nu precies wie probeert op te lichten. Als dan ook nog eens Bert zijn criminele broer, net uit de bajes, in aantocht blijkt, lijkt het hek helemaal van de dam.
"In het absurde universum van Bert of Roy biedt alleen het virtuoze taalgevoel van het duo enige houvast. Wat ze ook zeggen, taalkundig en inhoudelijk klopt de (inderdaad) ‘souvereine’ tekst als een bus, in al zijn irreële logica. Het is meta-theater op zijn best." ★★★★, De Standaard
“Bert of Roy is geen theater, geen comedy maar iets heel eigens daartussen dat drijft op de energie van tegenstellingen: realiteit of absurdisme, poëzie of woordenspielerei, filosofische levensles of hilarische uiteenzetting.“ De Morgen.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als lachwekkende non-discussies.” De Standaard
YI YI is een meditatief portret van een middenklasse familie in Taipei terwijl hun levens subtiel veranderen over de periode van een jaar, vertrekkend van de belofte van een huwelijk en eindigend bij de finaliteit van een begrafenis. Edward Yangs uitgekiende regie weeft een mozaïek van dagelijkse momenten aan elkaar met een zeldzame emotionele precisie. De film draait rond NJ’s stille worstelingen en de zoektocht van zijn zoon Yang-Yang naar betekenis in het leven door het medium fotografie.
Warm, gelaagd en diepmenselijk, dat zijn de toetsstenen die de film handhaaft om zijn publiek te laten mediteren over opgroeien, ouder worden en de banden die ons met elkaar verbinden.
We vertonen de 4K-restauratie van de film naar aanleiding van het 25-jarige jubileum.
ENG The film is in Chinese with English subtitles
YI YI is a meditative portrait of a middle‑class family in Taipei as their lives subtly shift over the course of a year, from a wedding’s promise to the finality of a funeral. Edward Yang’s measured direction weaves a mosaic of everyday moments with rare emotional precision, centering on NJ’s quiet struggles and his son Yang‑Yang’s search for meaning through photography.
Warm, layered, and profoundly humane, the film offers a graceful meditation on growing up, growing older, and the ties that bind us.
We are showing the 4K restoration of the film to celebrate its 25th anniversary.
“There’s no place like home.” Die eenvoudige woorden krijgen pas betekenis voor Dorothy (Judy Garland) nadat een tornado haar wegrukt uit het grijze Kansas en haar doet belanden in het wonderlijke land van Oz. Op haar zoektocht naar huis krijgt ze gezelschap van drie onvergetelijke figuren – een Laffe Leeuw, een Blikkenman zonder hart en een Vogelverschrikker zonder verstand – die haar elk iets leren over wat er echt toe doet.
THE WIZARD OF OZ is een kleurrijke klassieker uit 1939 die generaties blijft betoveren, niet in het minst dankzij iconische liedjes als Over the Rainbow. Wat begon als een kinderboekadaptatie groeide uit tot een sprankelend cultureel monument: een technicolor-revolutie, een queer icoon, een film die grenzen overstijgt tussen droom en werkelijkheid, musical en sprookje, kinderlijke verwondering en volwassen verlangen.
Victor Flemings film herschreef de regels van cinema met een jonge heldin en de revolutionaire gedachte dat wat je zoekt – hart, moed, verstand – misschien altijd al in jou zat. Een tijdloze ode aan verbeelding, veerkracht en jezelf zijn.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“There’s no place like home.” Those simple words only truly resonate with Dorothy (Judy Garland) after a tornado sweeps her away from grey, dusty Kansas and drops her into the wondrous land of Oz. On her journey back, she is joined by three unforgettable companions – a Cowardly Lion, a Tin Man without a heart, and a Scarecrow without a brain – each teaching her something essential about what truly matters.
THE WIZARD OF OZ is a vibrant 1939 classic that continues to enchant generations, not least thanks to iconic songs like Over the Rainbow. What began as an adaptation of a beloved children’s book became a dazzling cultural landmark: a Technicolor revolution, a queer icon, a film that blurs the lines between dream and reality, musical and fairytale, childlike wonder and adult longing.
Victor Fleming’s film rewrote the rules of cinema with its young heroine, and the radical idea that heart, courage, and wisdom aren’t things you find – they’re what you’ve had inside all along. A timeless ode to imagination, resilience, and the power of being yourself.
Ricky, een charmant maar instabiel ex-patiënt, ontvoert actrice Marina in de hoop haar liefde te winnen. Wat op papier donker en obsessief klinkt, verandert in de handen van Pedro Almodóvar in een speelse en absurdistische komedie vol felle kleuren, humor en onverwachte momenten van ontroering. Terwijl Marina zich een weg baant door haar eigen gevangenschap, ontstaat een vreemd evenwicht tussen macht, verlangen en genegenheid.
Almodóvar, een van Spanjes meest iconische regisseurs, staat bekend om zijn flamboyante stijl en zijn vermogen om uitersten te combineren: romantiek en antisociaal gedrag, drama en absurditeit, kleur en emotie. In ÁTAME! toont hij zijn talent om een verhaal over obsessie en intimiteit te vertellen met zijn typische intensiteit, speelsheid en esthetische flair.
Decennia na de première blijft ÁTAME! zowel provoceren als fascineren. De film balanceert tussen humor en controverse, laat kijkers lachen en ongemakkelijk voelen tegelijk, en herinnert eraan hoe Almodóvar de conventies van romantische cinema op een ondeugende en onvergetelijke manier op zijn kop zette.
We vertonen de film op 35mm, met dank aan CINEMATEK.
Deze film is onderdeel van ons retrospectief TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films die samen de vele gedaanten van Pedro Almodóvars cinema zichtbaar maken.
Na Sketch 1 en Sketch 2 is er de langverwachte Sketch 5, oftewel: Man koopt kunst.
Bert Haelvoet en Roy Aernouts van Bert of Roy speelden voor het eerst samen op de vroegere Studio Herman Teirlinck in 1998. Zo’n 25 jaar later doen ze dat nog steeds en zetten ze zich op die manier almaar meer in het rijtje van iconische duo’s zoals Gaston en Leo, Laurel en Hardy, Messi of Ronaldo… Bert of Roy. Opnieuw wordt Bert of Roy vakkundig bijgestaan door coach Herwig Ilegems, die menig voorstel tot transfer afwees en bijtekende voor onbepaalde duur.
“Er valt zo weinig te lachen in deze wereld dat het de artiest zijn plicht is humor zeer ernstig te nemen.” Herwig Ilegems
In hun geheel eigen absurdistische universum, dat het midden houdt tussen comedy en theater, blijven de twee op zoek gaan naar de ultieme sketch. Verwacht je aan een hilarisch verbaal steekspel waarin het steeds onduidelijker wordt wie nu precies wie probeert op te lichten. Als dan ook nog eens Bert zijn criminele broer, net uit de bajes, in aantocht blijkt, lijkt het hek helemaal van de dam.
"In het absurde universum van Bert of Roy biedt alleen het virtuoze taalgevoel van het duo enige houvast. Wat ze ook zeggen, taalkundig en inhoudelijk klopt de (inderdaad) ‘souvereine’ tekst als een bus, in al zijn irreële logica. Het is meta-theater op zijn best." ★★★★, De Standaard
“Bert of Roy is geen theater, geen comedy maar iets heel eigens daartussen dat drijft op de energie van tegenstellingen: realiteit of absurdisme, poëzie of woordenspielerei, filosofische levensles of hilarische uiteenzetting.“ De Morgen.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als lachwekkende non-discussies.” De Standaard
Wat betekent het om vandaag als jonge boer te kiezen voor regeneratieve landbouw? SIX INCHES OF SOIL volgt drie Britse starters die breken met het industriële voedselsysteem. Adrienne, Ben en Anna tonen de strijd én de voldoening van landbouw die de bodem herstelt, onze gezondheid voedt en hoop biedt voor de toekomst.
De film is een toegankelijke inleiding tot agro-ecologie en bodemherstel, boeiend voor (toekomstige) boeren, CSA-deelnemers en iedereen die bewuster wil kopen bij lokale producenten. Na de vertoning volgt een nabespreking die de vertaalslag maakt naar de Vlaamse context. We gaan in gesprek met boerin Kaat van CSA-boerderij Loof en Bezen uit Wommelgem. Je komt zo meer te weten over de uitdagingen waar startende boeren bij ons mee te maken krijgen.
Van 10 november tot 10 december lopen in Vlaanderen en Nederland vertoningen over hoe voedsel anders kan. Deze avond is een samenwerking met De Landgenoten, die landbouwgrond koopt voor bioboeren en zo de bodem beschermt én de band tussen burgers en boeren versterkt.
Het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van Douglas Street – een oplichter uit Michigan die zich uitgaf voor chirurg, advocaat en journalist – vormt de kern van CHAMELEON STREET. Met scherpe humor en bijtende luciditeit legt Wendell B. Harris Jr. de raciale en sociale maskers van het Reagan-tijdperk bloot, in een film die niets aan actualiteit heeft ingeboet.
Geschreven, geregisseerd én gespeeld door Harris zelf, is CHAMELEON STREET niet alleen een briljante karakterstudie, maar ook een daad van pure filmische eigenzinnigheid. “Chameleon Street is wat mij betreft een onbetwist meesterwerk dat als inspiratiebron zou moeten dienen voor onafhankelijke filmmakers,” schreef Richard Brody in The New Yorker. Ondanks een overwinning op Sundance in 1990 verdween de film echter grotendeels uit beeld, omdat hij te scherp en te confronterend was voor Hollywood.
“Mijn film is op veel vlakken gevaarlijk,” zei Harris tegen The Guardian, die in de jaren na CHAMELEON STREET moest toekijken hoe witte oplichtersverhalen in Hollywood ineens populair werden met THE TALENTED MR. RIPLEY en CATCH ME IF YOU CAN. Harris toont een systeem dat wit Amerika blootstelt aan exploitatie en racisme, maar het perspectief is er niet één van onderworpenheid. “De houding in de film is er een van superioriteit over een systeem. Over racisme.” Lang beschouwd als een “verloren meesterwerk van de Black American cinema”, keert deze even scherpe als ontluisterende satire nu terug naar het grote scherm – even brutaal als toen.
“Chameleon Street is wat mij betreft een onbetwist meesterwerk dat als inspiratiebron zou moeten dienen voor onafhankelijke filmmakers." Richard Brody, The New Yorker
ENG The film is in English without subtitles
The improbable but true story of Douglas Street – a con man from Michigan who posed as a surgeon, lawyer, and journalist – lies at the heart of CHAMELEON STREET. With sharp humor and biting insight, Wendell B. Harris Jr. exposes the racial and social masks of the Reagan era in a film that has lost none of its relevance.
Written, directed, and performed by Harris himself, CHAMELEON STREET is not only a brilliant character study but also a bold act of cinematic independence. “Chameleon Street is, in my view, an undisputed masterpiece that should serve as an inspiration for independent filmmakers,” wrote Richard Brody in The New Yorker. Despite winning at Sundance in 1990, the film largely disappeared, deemed too sharp and confrontational for Hollywood.
“My film is dangerous in many respects,” Harris told The Guardian, watching in the years after CHAMELEON STREET as stories of white con artists suddenly became popular in Hollywood with THE TALENTED MR. RIPLEY and CATCH ME IF YOU CAN. Harris exposes a system that leaves white America vulnerable to exploitation and racism, but the perspective is not one of subservience. “The attitude in the film is one of mastery and even superiority over a system. Over racism.” Long regarded as a “lost masterpiece of Black American cinema,” this equally sharp and unsettling satire finally returns to the big screen – as audacious as ever.
"Thirty-five years on, Chameleon Street remains a classic-in-waiting, the lonely masterpiece of a prophetic voice." Fergal Kinney, The Guardian
In de zomer van 2020 wordt de fragiele rust van een stadje in lockdown verstoord door een moord. Wat begint als een zoektocht naar gerechtigheid, mondt uit in chaos wanneer sheriff Joe Cross (Joaquin Phoenix) en burgemeester Ted Garcia (Pedro Pascal) verstrikt raken in een web van wantrouwen en geweld.
Met EDDINGTON schetst Ari Aster een satirisch portret van een land in moreel verval. Zijn films als MIDSOMMAR, HEREDITARY en BEAU IS AFRAID staan bekend om hun verontrustende mix van horror, zwarte humor en grafisch geweld — een combinatie die ook hier huiveringwekkend raak wordt ingezet.
ENG The film is in English with Dutch/French subtitles
In the summer of 2020, the fragile calm of a small town in lockdown is shattered by a murder. What begins as a search for justice descends into chaos as Sheriff Joe Cross (Joaquin Phoenix) and Mayor Ted Garcia (Pedro Pascal) become entangled in a web of distrust and violence.
With EDDINGTON, Ari Aster paints a satirical portrait of a nation in moral decline. His films — including MIDSOMMAR, HEREDITARY and BEAU IS AFRAID — are known for their unsettling blend of horror, dark humor, and graphic violence, a combination once again used to chilling effect here.
YI YI is een meditatief portret van een middenklasse familie in Taipei terwijl hun levens subtiel veranderen over de periode van een jaar, vertrekkend van de belofte van een huwelijk en eindigend bij de finaliteit van een begrafenis. Edward Yangs uitgekiende regie weeft een mozaïek van dagelijkse momenten aan elkaar met een zeldzame emotionele precisie. De film draait rond NJ’s stille worstelingen en de zoektocht van zijn zoon Yang-Yang naar betekenis in het leven door het medium fotografie.
Warm, gelaagd en diepmenselijk, dat zijn de toetsstenen die de film handhaaft om zijn publiek te laten mediteren over opgroeien, ouder worden en de banden die ons met elkaar verbinden.
We vertonen de 4K-restauratie van de film naar aanleiding van het 25-jarige jubileum.
ENG The film is in Chinese with English subtitles
YI YI is a meditative portrait of a middle‑class family in Taipei as their lives subtly shift over the course of a year, from a wedding’s promise to the finality of a funeral. Edward Yang’s measured direction weaves a mosaic of everyday moments with rare emotional precision, centering on NJ’s quiet struggles and his son Yang‑Yang’s search for meaning through photography.
Warm, layered, and profoundly humane, the film offers a graceful meditation on growing up, growing older, and the ties that bind us.
We are showing the 4K restoration of the film to celebrate its 25th anniversary.
Wat gebeurt er als iemand die je kent heel ziek is, of als je dat zelf hebt meegemaakt? Soms voelt het alsof je meegezogen wordt in dat verhaal. En soms speel je het zelf, om te begrijpen wat er is gebeurd.
In Derwazeens volgen we twee vrienden die met verbeeldingskracht een nieuwe wereld laten ontstaan. Uit alledaagse materialen groeit een rijk vol wonderen, waar je kan vliegen, waar alles even mag, en waar verdriet een andere vorm krijgt.
Samen nemen ze het publiek mee op een reis door een fantasielandschap dat troost biedt, luchtig en licht is, maar ook ruimte geeft aan rouw en herinnering.
Een beeldende, muzikale voorstelling over vriendschap, verlies en de kracht van het spel - voor iedereen vanaf 6 jaar.
Als ik koning was
dan was ik koning van de dag
en ik wisselde jou af
ik huppelde, jij lag in bed
en samen
vleugelden we rond
Wat gebeurt er als iemand die je kent heel ziek is, of als je dat zelf hebt meegemaakt? Soms voelt het alsof je meegezogen wordt in dat verhaal. En soms speel je het zelf, om te begrijpen wat er is gebeurd.
In Derwazeens volgen we twee vrienden die met verbeeldingskracht een nieuwe wereld laten ontstaan. Uit alledaagse materialen groeit een rijk vol wonderen, waar je kan vliegen, waar alles even mag, en waar verdriet een andere vorm krijgt.
Samen nemen ze het publiek mee op een reis door een fantasielandschap dat troost biedt, luchtig en licht is, maar ook ruimte geeft aan rouw en herinnering.
Een beeldende, muzikale voorstelling over vriendschap, verlies en de kracht van het spel - voor iedereen vanaf 6 jaar.
Als ik koning was
dan was ik koning van de dag
en ik wisselde jou af
ik huppelde, jij lag in bed
en samen
vleugelden we rond
De 13-jarige Kayla doorstaat de spanningen van de hedendaagse puberteit terwijl ze zich een weg baant door de laatste week van de middelbare school, het einde van haar tot dusverre rampzalige jaar in de achtste klas.
Deze film biedt een eerlijke en genuanceerde blik op de complexiteit van opgroeien in het digitale tijdperk, met thema’s als zelfbeeld, sociale druk en het vinden van je plek.
Regisseur Alex Ross Perry noemt Pavement “de beste en meest invloedrijke band ter wereld”. Zijn film PAVEMENTS is dan ook allesbehalve een gewone muziekdocumentaire. Het is een speelse, nonchalante en charmante mix van fictie, docu en backstagebeelden — precies wat de eigenzinnige indierockers van Pavement verdienen.
De band rond Stephen Malkmus, in deze film deels vertolkt door Stranger Things-acteur Joe Keery, was in de jaren 1990 hét gezicht van de Amerikaanse indiescène en is sinds kort weer samen. Hun eerste nieuwe project was geen plaat, maar deze film. Perry volgt de voorbereiding van hun reünie, regisseert een off-Broadway musical met Pavement-songs, werkt aan een biopic, en verweeft dat allemaal tot één groot, chaotisch geheel.
Het resultaat is een liefdevolle ode aan Pavement: grappig, van de pot gerukt en vol energie. PAVEMENTS is een feest voor fans en een ontdekking voor iedereen die houdt van muziek met een hoek af.
“Door feit en fictie op intrigerende en onverwachte manieren te vermengen, blijft de film constant boeiend – en valt hij zowel in de smaak bij doorgewinterde fans als bij totale nieuwkomers.” – NME
“Pavements is een belangrijke documentaire. Ze herinnert ons eraan dat de vierde (en vijfde en zesde) muur doorbroken kan worden, dat de rockdoc heruitgevonden kan worden.” – IndieWire
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Director Alex Ross Perry calls Pavement “the best and most influential band in the world.” His film PAVEMENTS is anything but an ordinary music documentary — a playful, laid-back, and charming mix of fiction, documentary, and behind-the-scenes moments, perfectly fitting for Pavement’s offbeat indie rock spirit.
The band led by Stephen Malkmus — here partly portrayed by Stranger Things actor Joe Keery — was a defining force in the 1990s American indie scene and has recently reunited. Their first new project isn’t an album, but this film. Perry captures the lead-up to their reunion, directs an off-Broadway musical featuring Pavement songs, works on a biopic, and blends it all into one wild, chaotic whole.
The result is a loving tribute to Pavement: funny, unhinged, and full of energy. PAVEMENTS is a treat for longtime fans and a discovery for anyone drawn to music with a crooked edge.
"Blending fact and fiction in intriguing and unexpected ways, the film is consistently entertaining and can be enjoyed whether you’re a longtime fan of the band or a total newcomer." – NME
"Pavements is an important documentary. It’s a reminder that the fourth (and fifth and sixth) wall can be smashed, that the rock doc can be reinvented." – IndieWire
Op 24 november 2025 is het tijd voor de 15de editie van Lingua’s Kortfilmfestival! Samen kijken we naar enkele kortfilms uit twee categorieën: een categorie voor studenten met een achtergrond in het filmmaken en een tweede categorie voor liefhebbers met een hart dat brandt voor films. Een exclusieve jury van professionele regisseurs, acteurs en andere filmexperten beslist aan het einde van de avond welke twee films, uit elke categorie één, winnaars worden. Naast de juryprijs krijgt ook het publiek de kans om hun favoriet uit te kiezen.
Naar aanleiding van Grafixx 2025 (21 - 23 november) vertonen we twee meesterwerken van animeregisseur Mamoru Oshii (GHOST IN THE SHELL): PATLABOR: THE MOVIE en ANGEL’S EGG.
In dit animatiemeesterwerk uit 1985 van Mamoru Oshii (GHOST IN THE SHELL, PATLABOR) doolt een mysterieus jong meisje rond in een verlaten, buitenaards landschap, terwijl ze een groot ei met zich meedraagt. Het meisje is ervan overtuigd dat het ei werd gelegd door een engel en wil het koste wat het kost beschermen. De gotische vervallen stad waar ze rond dwaalt, is enkel bewoond door rusteloze schaduwen tot op een dag haar pad kruist met dat van een jongen die op zoek is naar een vogel die hij in zijn dromen zag.
De Cinema toont de nieuwe 4K-restauratie – n.a.v. de 40ste verjaardag van de film – in avant-première. Vanaf 3 december krijgt de film een reguliere bioscooprelease. Met dank aan Paradiso Films.
‘Wees gewoon cool. En het is leuk om jezelf te zijn. Het is fucking leuk, maar daarvoor moet je wel eerst jezelf vinden.’ Dat is het motto van Swamp Dogg – en in SWAMP DOGG GETS HIS POOL PAINTED zien we hoe hij daarnaar leeft. Terwijl zijn zwembad wordt geverfd, ontvouwt zich een kleurrijk portret van een van weirdste cultmuzikanten van Amerika. Regisseurs Ryan Olson en Isaac Gale maken er een film van die tegelijk biografie, huiskamerconcert en hang out buddyfilm is.
Rondhangen met Swamp Dogg is genieten. Niet enkel omdat hij zo’n sappige verteller is maar ook omwille van zijn carrière. Die is net zo vreemd en geniaal als hijzelf. Van een album waarop honden The Beatles coveren (Beatle Barkers) tot een kookboek (If You Can Kill It, I Can Cook It) en van vroege hiphopproducties met Dr. Dre tot optredens op Jane Fonda’s Free the Army-tour. Alles wat hij doet bruist van humor.
Deze documentaire laat zien hoe Swamp Dogg altijd trouw blijft aan zichzelf, met gekke montages, grappige anekdotes en ontroerende momenten over zijn vrouw en dochter. Of je hem nu kent of niet: na deze film sluit je Swamp Dogg in je hart. Een kleurrijke, geestige en inspirerende blik op een man die zijn eigen pad kiest – en er bovenal plezier in heeft.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“Just be cool. And it’s fun being yourself. It’s fucking fun, but first you have to find yourself.” That’s Swamp Dogg’s motto – and in SWAMP DOGG GETS HIS POOL PAINTED we see exactly how he lives by it. While his pool is being painted, a colourful portrait unfolds of one of America’s weirdest cult musicians. Directors Ryan Olson and Isaac Gale turn it into a film that is at once a biography, a living-room concert, and a relaxed buddy hangout.
Hanging out with Swamp Dogg is a joy. Not just because he’s such a juicy storyteller, but also because of his career – which is just as strange and brilliant as he is. From a Beatles cover album performed by dogs (Beatle Barkers) to a cookbook (If You Can Kill It, I Can Cook It), and from early hip-hop productions with Dr. Dre to performances on Jane Fonda’s Free the Army tour, everything he does is bursting with humor.
The documentary shows how Swamp Dogg has always stayed true to himself, with quirky montages, funny anecdotes, and touching moments about his wife and daughter. Whether you knew him before or not, after this film, Swamp Dogg will have a place in your heart. A colourful, witty, and inspiring look at a man who follows his own path – and above all, has a hell of a lot of fun doing it.
Van oude voorspellingen tot modern bijgeloof, van het lot dat gelezen kan worden in de lijnen van het leven tot de symbolen die we zelf creëren om betekenis te geven aan onze wereld: in toeval en ongeluk schuilen zowel magie als realiteit.
De dertiende editie van Grafixx richt de blik op het ongrijpbare met een nieuwe lichting tekenaars die in verrassende beeldtalen op zoek gaan naar tekens. Verwacht je aan een resem workshops voor jong en oud, lezingen van nieuw en gevestigd talent, animatiescreenings en performances, verrassende tentoonstellingen, en een zine fest met unieke publicaties van kunstenaars uit binnen- en buitenland.
Met o.a. Begoña García-Alén (ES), Bill Kartalopoulos (US), Elizabeth Haidle (US), Ekta (SE), Korneel Detailleur (BE), Nadine Redlich (DE), Philippe Weisbecker (FR) & Nigel Peake (UK), Rozenn Brécard (FR), Tara Booth (US), Liesbeth Van Heuverswijn & Eva Vermeiren (BE), Yuichi Yokoyama (JP), Hannelore Dreher (BE), BOEM (BE), Erika Cotteleer (BE), Maureen Pieters (BE), AtelierKamiano (BE), Eve Drion (BE), Fynn Van der Ziel (BE), Hannah Depraetere (BE), Ilja van den Broeck (BE), Tami Vera (BE), Elemy (BE), Aghogho x Sam Beddegenoodts (BE), Cian Ti-Wang, Susanna Ingignoli, Cyriel Lucas
VOLVER is een betoverend melodrama van Pedro Almodóvar dat zich afwisselend afspeelt in een drukke wijk in Madrid en een winderig dorp op het Spaanse platteland. De film volgt het dagelijkse leven van vrouwen die hun families draaiende houden te midden van tragedies, geheimen en onverwachte gebeurtenissen, terwijl humor en mededogen altijd aanwezig zijn.
Een van hen is Raimunda (Penélope Cruz), een hardwerkende vrouw die worstelt met verschillende tegenslagen en uitdagingen. Samen met haar zus Sole (Lola Dueñas) en haar dochter Paula navigeert ze door dood, gevaar en het morsige dagelijkse leven, terwijl ze onverstoorbaar haar familie en buren ondersteunt. Mannen spelen slechts een bijrol: vaak afwezig, gevaarlijk of irrelevant, terwijl de vrouwen het verhaal dragen.
Almodóvar geeft zijn acteurs de ruimte om te schitteren, met Cruz in topvorm en Carmen Maura als een geestige, teruggekeerde moeder. VOLVER combineert tragiek, humor en mysterie, en toont Almodóvars liefde voor vrouwen, zijn vermogen om het alledaagse en het bovennatuurlijke te mengen, en zijn meesterlijke talent om diepe menselijke emoties tot leven te brengen op het scherm.
Deze film is onderdeel van ons retrospectief TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films die samen de vele gedaanten van Pedro Almodóvars cinema zichtbaar maken.
ENG The film is in Spanish with English subtitles
VOLVER is an enchanting melodrama by Pedro Almodóvar that alternates between a bustling neighborhood in Madrid and a windswept village in the Spanish countryside. The film follows the daily lives of women who keep their families going amid tragedies, secrets, and unexpected events, with humour and compassion always present.
One of them is Raimunda (Penélope Cruz), a hardworking woman facing multiple hardships and challenges. Together with her sister Sole (Lola Dueñas) and her daughter Paula, she navigates death, danger, and the messy routines of everyday life, while steadfastly supporting her family and neighbors. Men play only minor roles: often absent, dangerous, or irrelevant, while the women carry the story.
Almodóvar gives his actors space to shine, with Cruz at her best and Carmen Maura as a witty, returned mother. VOLVER blends tragedy, humor, and mystery, showcasing Almodóvar’s love for women, his ability to mix the everyday with the supernatural, and his masterful talent for bringing complex human emotions vividly to life on screen.
This film is part of our retrospective TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films that reveal the many guises of Pedro Almodóvar's cinema.
Naar aanleiding van Grafixx 2025 (21 - 23 november) vertonen we twee meesterwerken van animeregisseur Mamoru Oshii (GHOST IN THE SHELL): PATLABOR: THE MOVIE en ANGEL’S EGG.
Net zoals AKIRA die een jaar eerder uitkwam, bestaat PATLABOR: THE MOVIE uit een iconische 80s animestijl die er nog steeds fantastisch uitziet. Beide films blijven een tijdloze waarschuwing over de gevaren van onbeperkte wetenschappelijke vooruitgang zonder moreel kompas.
Aan het begin van het millennium in Tokyo worden Labors, geavanceerde onbemande robots, op grote schaal ingezet om de stad te herbouwen na een zware aardbeving. Na een mysterieuze zelfmoord en een verdwenen groep van deze autonome robots start een politieonderzoek. Een eigenzinnig team van de Metropolitan Police moet een complot ontrafelen om de 8.000 Labors in Tokyo te infecteren met een computervirus. Dit allemaal terwijl een krachtige tyfoon de stad nadert en de wraak van een dode man zich steeds meer ontplooit.
De film wordt ingeleid door filmcriticus Pieter Van Ballaer. Zijn teksten over animatiefilms verschenen eerder in photogénie en Fantômas. Op zaterdag 22 november wordt de film in het Engels ingeleid, op vrijdag 5 december in het Nederlands.
ENG The film is in Japanese with English subtitles
In light of Grafixx 2025 (21 - 23 November), we are screening two masterpieces by animation director Mamoru Oshii (GHOST IN THE SHELL): PATLABOR: THE MOVIE and ANGEL’S EGG.
Like AKIRA, which was released a year earlier, PATLABOR: THE MOVIE features an iconic 80s anime aesthetic that still looks fantastic today. Both films remain a timeless warning about the dangers of unlimited scientific progress without a moral compass.
At the beginning of the millennium in Tokyo, Labors, advanced unmanned robots, are deployed on a large scale to rebuild the city after a severe earthquake. After a mysterious suicide and the disappearance of a group of these autonomous robots, a police investigation begins. A maverick team from the Metropolitan Police must unravel a plot to coorupt the 8,000 Labors in Tokyo with a computer virus. Meanwhile a powerful typhoon approaches the city and a dead man's revenge unfolds.
The film will be introduced by film critic Pieter Van Ballaer. His writings on animated films have previously appeared in photogénie and Fantômas. On Saturday, November 22, the introduction will be in English; on Friday, December 5, it will be in Dutch.
Van oude voorspellingen tot modern bijgeloof, van het lot dat gelezen kan worden in de lijnen van het leven tot de symbolen die we zelf creëren om betekenis te geven aan onze wereld: in toeval en ongeluk schuilen zowel magie als realiteit.
De dertiende editie van Grafixx richt de blik op het ongrijpbare met een nieuwe lichting tekenaars die in verrassende beeldtalen op zoek gaan naar tekens. Verwacht je aan een resem workshops voor jong en oud, lezingen van nieuw en gevestigd talent, animatiescreenings en performances, verrassende tentoonstellingen, en een zine fest met unieke publicaties van kunstenaars uit binnen- en buitenland.
Met o.a. Begoña García-Alén (ES), Bill Kartalopoulos (US), Elizabeth Haidle (US), Ekta (SE), Korneel Detailleur (BE), Nadine Redlich (DE), Philippe Weisbecker (FR) & Nigel Peake (UK), Rozenn Brécard (FR), Tara Booth (US), Liesbeth Van Heuverswijn & Eva Vermeiren (BE), Yuichi Yokoyama (JP), Hannelore Dreher (BE), BOEM (BE), Erika Cotteleer (BE), Maureen Pieters (BE), AtelierKamiano (BE), Eve Drion (BE), Fynn Van der Ziel (BE), Hannah Depraetere (BE), Ilja van den Broeck (BE), Tami Vera (BE), Elemy (BE), Aghogho x Sam Beddegenoodts (BE), Cian Ti-Wang, Susanna Ingignoli, Cyriel Lucas
Regisseur Alex Ross Perry noemt Pavement “de beste en meest invloedrijke band ter wereld”. Zijn film PAVEMENTS is dan ook allesbehalve een gewone muziekdocumentaire. Het is een speelse, nonchalante en charmante mix van fictie, docu en backstagebeelden — precies wat de eigenzinnige indierockers van Pavement verdienen.
De band rond Stephen Malkmus, in deze film deels vertolkt door Stranger Things-acteur Joe Keery, was in de jaren 1990 hét gezicht van de Amerikaanse indiescène en is sinds kort weer samen. Hun eerste nieuwe project was geen plaat, maar deze film. Perry volgt de voorbereiding van hun reünie, regisseert een off-Broadway musical met Pavement-songs, werkt aan een biopic, en verweeft dat allemaal tot één groot, chaotisch geheel.
Het resultaat is een liefdevolle ode aan Pavement: grappig, van de pot gerukt en vol energie. PAVEMENTS is een feest voor fans en een ontdekking voor iedereen die houdt van muziek met een hoek af.
“Door feit en fictie op intrigerende en onverwachte manieren te vermengen, blijft de film constant boeiend – en valt hij zowel in de smaak bij doorgewinterde fans als bij totale nieuwkomers.” – NME
“Pavements is een belangrijke documentaire. Ze herinnert ons eraan dat de vierde (en vijfde en zesde) muur doorbroken kan worden, dat de rockdoc heruitgevonden kan worden.” – IndieWire
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Director Alex Ross Perry calls Pavement “the best and most influential band in the world.” His film PAVEMENTS is anything but an ordinary music documentary — a playful, laid-back, and charming mix of fiction, documentary, and behind-the-scenes moments, perfectly fitting for Pavement’s offbeat indie rock spirit.
The band led by Stephen Malkmus — here partly portrayed by Stranger Things actor Joe Keery — was a defining force in the 1990s American indie scene and has recently reunited. Their first new project isn’t an album, but this film. Perry captures the lead-up to their reunion, directs an off-Broadway musical featuring Pavement songs, works on a biopic, and blends it all into one wild, chaotic whole.
The result is a loving tribute to Pavement: funny, unhinged, and full of energy. PAVEMENTS is a treat for longtime fans and a discovery for anyone drawn to music with a crooked edge.
"Blending fact and fiction in intriguing and unexpected ways, the film is consistently entertaining and can be enjoyed whether you’re a longtime fan of the band or a total newcomer." – NME
"Pavements is an important documentary. It’s a reminder that the fourth (and fifth and sixth) wall can be smashed, that the rock doc can be reinvented." – IndieWire
Van oude voorspellingen tot modern bijgeloof, van het lot dat gelezen kan worden in de lijnen van het leven tot de symbolen die we zelf creëren om betekenis te geven aan onze wereld: in toeval en ongeluk schuilen zowel magie als realiteit.
De dertiende editie van Grafixx richt de blik op het ongrijpbare met een nieuwe lichting tekenaars die in verrassende beeldtalen op zoek gaan naar tekens. Verwacht je aan een resem workshops voor jong en oud, lezingen van nieuw en gevestigd talent, animatiescreenings en performances, verrassende tentoonstellingen, en een zine fest met unieke publicaties van kunstenaars uit binnen- en buitenland.
Met o.a. Begoña García-Alén (ES), Bill Kartalopoulos (US), Elizabeth Haidle (US), Ekta (SE), Korneel Detailleur (BE), Nadine Redlich (DE), Philippe Weisbecker (FR) & Nigel Peake (UK), Rozenn Brécard (FR), Tara Booth (US), Liesbeth Van Heuverswijn & Eva Vermeiren (BE), Yuichi Yokoyama (JP), Hannelore Dreher (BE), BOEM (BE), Erika Cotteleer (BE), Maureen Pieters (BE), AtelierKamiano (BE), Eve Drion (BE), Fynn Van der Ziel (BE), Hannah Depraetere (BE), Ilja van den Broeck (BE), Tami Vera (BE), Elemy (BE), Aghogho x Sam Beddegenoodts (BE), Cian Ti-Wang, Susanna Ingignoli, Cyriel Lucas
Van oude voorspellingen tot modern bijgeloof, van het lot dat gelezen kan worden in de lijnen van het leven tot de symbolen die we zelf creëren om betekenis te geven aan onze wereld: in toeval en ongeluk schuilen zowel magie als realiteit.
De dertiende editie van Grafixx richt de blik op het ongrijpbare met een nieuwe lichting tekenaars die in verrassende beeldtalen op zoek gaan naar tekens. Verwacht je aan een resem workshops voor jong en oud, lezingen van nieuw en gevestigd talent, animatiescreenings en performances, verrassende tentoonstellingen, en een zine fest met unieke publicaties van kunstenaars uit binnen- en buitenland.
Met o.a. Begoña García-Alén (ES), Bill Kartalopoulos (US), Elizabeth Haidle (US), Ekta (SE), Korneel Detailleur (BE), Nadine Redlich (DE), Philippe Weisbecker (FR) & Nigel Peake (UK), Rozenn Brécard (FR), Tara Booth (US), Liesbeth Van Heuverswijn & Eva Vermeiren (BE), Yuichi Yokoyama (JP), Hannelore Dreher (BE), BOEM (BE), Erika Cotteleer (BE), Maureen Pieters (BE), AtelierKamiano (BE), Eve Drion (BE), Fynn Van der Ziel (BE), Hannah Depraetere (BE), Ilja van den Broeck (BE), Tami Vera (BE), Elemy (BE), Aghogho x Sam Beddegenoodts (BE), Cian Ti-Wang, Susanna Ingignoli, Cyriel Lucas
“There’s no place like home.” Die eenvoudige woorden krijgen pas betekenis voor Dorothy (Judy Garland) nadat een tornado haar wegrukt uit het grijze Kansas en haar doet belanden in het wonderlijke land van Oz. Op haar zoektocht naar huis krijgt ze gezelschap van drie onvergetelijke figuren – een Laffe Leeuw, een Blikkenman zonder hart en een Vogelverschrikker zonder verstand – die haar elk iets leren over wat er echt toe doet.
THE WIZARD OF OZ is een kleurrijke klassieker uit 1939 die generaties blijft betoveren, niet in het minst dankzij iconische liedjes als Over the Rainbow. Wat begon als een kinderboekadaptatie groeide uit tot een sprankelend cultureel monument: een technicolor-revolutie, een queer icoon, een film die grenzen overstijgt tussen droom en werkelijkheid, musical en sprookje, kinderlijke verwondering en volwassen verlangen.
Victor Flemings film herschreef de regels van cinema met een jonge heldin en de revolutionaire gedachte dat wat je zoekt – hart, moed, verstand – misschien altijd al in jou zat. Een tijdloze ode aan verbeelding, veerkracht en jezelf zijn.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“There’s no place like home.” Those simple words only truly resonate with Dorothy (Judy Garland) after a tornado sweeps her away from grey, dusty Kansas and drops her into the wondrous land of Oz. On her journey back, she is joined by three unforgettable companions – a Cowardly Lion, a Tin Man without a heart, and a Scarecrow without a brain – each teaching her something essential about what truly matters.
THE WIZARD OF OZ is a vibrant 1939 classic that continues to enchant generations, not least thanks to iconic songs like Over the Rainbow. What began as an adaptation of a beloved children’s book became a dazzling cultural landmark: a Technicolor revolution, a queer icon, a film that blurs the lines between dream and reality, musical and fairytale, childlike wonder and adult longing.
Victor Fleming’s film rewrote the rules of cinema with its young heroine, and the radical idea that heart, courage, and wisdom aren’t things you find – they’re what you’ve had inside all along. A timeless ode to imagination, resilience, and the power of being yourself.
In april 2024 probeert de Iraanse filmmaker Sepideh Farsi Gaza binnen te raken, maar ze wordt tegengehouden aan de grens. Wat begint als een mislukte reis, groeit uit tot een uitzonderlijke film zodra ze contact legt met Fatma “Fatem” Hassona, een jonge fotojournaliste uit Gaza. Via maandenlange videogesprekken wordt Fatma Farsi’s ogen en stem in een verwoest gebied.
We zien een vrouw die lacht, rouwt, schrijft, fotografeert en blijft dromen terwijl de bommen vallen. Haar foto’s en hun gesprekken schetsen een zeldzaam intiem beeld van het dagelijks leven onder beleg: hoop naast angst, creativiteit naast vernietiging. Meer dan 200 dagen houden de twee vrouwen contact – tot Fatma en haar familie omkomen bij een Israëlische luchtaanval, één dag nadat de film werd geselecteerd voor Cannes.
PUT YOUR SOUL ON YOUR HAND AND WALK is zo zowel een portret als een herdenking. Het toont Fatma’s veerkracht, haar poëzie en haar blik op de wereld, en verandert tegelijk in een krachtig eerbetoon aan alle stemmen die in Gaza worden gesmoord. Een documentaire die onontkoombaar actueel en diep menselijk is.
ENG The film is in English/Arabic/Farsi with English subtitles
In April 2024, Iranian filmmaker Sepideh Farsi tries to enter Gaza but is stopped at the border. What begins as a failed journey turns into an extraordinary film when she connects with Fatma “Fatem” Hassona, a young photojournalist from Gaza. Through months of video calls, Fatma becomes Farsi’s eyes and voice in a devastated region.
We see a woman who laughs, mourns, writes, photographs, and continues to dream even as bombs fall. Her photos and their conversations offer a rare, intimate glimpse of daily life under siege: hope alongside fear, creativity alongside destruction. For more than 200 days, the two women stay in touch—until Fatma and her family are killed in an Israeli airstrike, just one day after the film was selected for Cannes.
PUT YOUR SOUL ON YOUR HAND AND WALK is both a portrait and a memorial. It captures Fatma’s resilience, her poetry, and her perspective on the world, while serving as a powerful tribute to all the voices silenced in Gaza. A documentary that feels urgently relevant and deeply human.
“To Joan Crawford, who brought Mildred Pierce to life just as I had always hoped she would be, and who has my lifelong gratitude”. Met die inscriptie stuurde schrijver James M. Cain actrice Joan Crawford een gesigneerde eerste editie van zijn roman Mildred Pierce na het zien van de verfilming van zijn boek.
Hoewel Crawford jaren later door haar dochters beruchte autobiografische exposé Mommie Dearest als moeder in een slecht daglicht kwam te staan, belichaamde ze in MILDRED PIERCE het toonbeeld van de toegewijde moeder.
Wanneer Mildreds man haar verlaat voor een andere vrouw, blijft ze alleen achter met haar twee dochters, de 16-jarige verwende Veda en de 10-jarige tomboy Kay. Door haar harde werk en doorzettingsvermogen stampt ze een succesvolle restaurantketen uit de grond, maar zelfs dat financiële succes is niet genoeg voor de rancuneuze Veda, die bovenal een hoge sociale status wil veroveren voor zichzelf. Na de dood van haar tweede man, wordt Mildred gedwongen om de waarheid van de gecompliceerde relatie met haar dochter onder ogen te zien.
Crawford won een Oscar voor haar overtuigende performance en de film wordt gevierd voor zijn sterke vrouwenrollen, complexe dynamieken tussen vrouwelijke personages en voor die tijd hachelijke thema’s zoals moederlijke liefde en de keerzijde van sociale standing. Dat alles wordt afgewerkt met een stevige laag melodrama, prachtige zwart-wit cinematografie en een vertrouwde score. In zijn Guide for the Film Fanatic (1986) schreef Danny Peary “MILDRED PIERCE is essentially a film noir piece where it's a woman, Joan Crawford, rather than a man, who is led by a greedy, manipulative, evil femme fatale – in this case, the woman's daughter, Ann Blyth – down a fatalistic path full of deception, money for greedy people, murder, and doom.” Een perfecte match voor ons MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“To Joan Crawford, who brought Mildred Pierce to life just as I had always hoped she would be, and who has my lifelong gratitude”. With this inscription writer James M. Cain sent actress Joan Crawford a signed first edition of his novel Mildred Pierce, after watching the film adaptation of his book.
Even though Crawford was shown in a bad light as a mother years later after the publication of her daughter’s infamous autobiographical exposé Mommie Dearest, she embodied the paragon of the devoted mother in MILDRED PIERCE.
When her husband leaves her for another woman, Mildred is left on her own with her two daughters, the 16-year-old spoiled Veda and the 10-year-old tomboy Kay. Through her hard work and perseverance, she builds a successful restaurant chain from the ground up. But even this financial success is not enough for the resentful Veda, who above all wants to climb the social ladder, no matter the cost. After the death of her second husband, Mildred is forced to face the truth about her complicated relationship with her daughter.
Crawford won an Academy Award for her convincing performance and the movie is celebrated for its strong female leads, complex dynamics between female characters and for that time tricky themes such as maternal love and the downside of social standing. All of that is topped off with a solid layer of melodrama, beautiful black-and-white cinematography and a recognizable score. In his Guide for the Film Fanatic (1986) Danny Peary wrote “MILDRED PIERCE is essentially a film noir piece where it's a woman, Joan Crawford, rather than a man, who is led by a greedy, manipulative, evil femme fatale – in this case, the woman's daughter, Ann Blyth – down a fatalistic path full of deception, money for greedy people, murder, and doom.” A perfect fit for our MOMMIE DEAREST-programme, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.
Wat gebeurt er als iemand die je kent heel ziek is, of als je dat zelf hebt meegemaakt? Soms voelt het alsof je meegezogen wordt in dat verhaal. En soms speel je het zelf, om te begrijpen wat er is gebeurd.
In Derwazeens volgen we twee vrienden die met verbeeldingskracht een nieuwe wereld laten ontstaan. Uit alledaagse materialen groeit een rijk vol wonderen, waar je kan vliegen, waar alles even mag, en waar verdriet een andere vorm krijgt.
Samen nemen ze het publiek mee op een reis door een fantasielandschap dat troost biedt, luchtig en licht is, maar ook ruimte geeft aan rouw en herinnering.
Een beeldende, muzikale voorstelling over vriendschap, verlies en de kracht van het spel - voor iedereen vanaf 6 jaar.
Als ik koning was
dan was ik koning van de dag
en ik wisselde jou af
ik huppelde, jij lag in bed
en samen
vleugelden we rond
Theatermaker Sanderijn Helsen vertolkt samen met muzikanten Leen Diependaele en Fiona Brown het universum van middeleeuwse tiener Jeanne d’Arc. Als een 21ste-eeuwse drievuldigheid brengen ze dit historisch verhaal op scène als theaterconcert. Een voorstelling gevoed door jonge ideeën, deinend op beats, spoken word, visuals, meerstemmige zang, elektronisch en akoestisch instrumentarium en veel vuur.
Helsen brainstormde met adolescenten rond het indrukwekkende relaas van de iconische Jeanne d’Arc. Tijdens werkweken in Het Lab deden vijfenzestig jongeren suggesties voor de enscenering van haar verhaal. Ze reflecteerden gretig rond Jeannes heldhaftige parcours en stipten de momenten aan die hen het meest beklijfden. Ze bewonderen Jeannes gedrevenheid en vinden haar eigengereidheid stoer en cool. Haar daadkracht, die ze linken aan die van onder meer Greta Thunberg en Acid, inspireert hen: Ze vinden dat tieners vandaag de dag wel wat van Jeannes vuur kunnen gebruiken.
De jongeren vonden het cruciaal dat Jeannes volledige verhaal verteld zou worden, met een accent op haar beleving. Daarnaast mocht voor hen een perspectief dat haar middeleeuws tijdsvak overstijgt, niet ontbreken, zodat de voorstelling ‘een (leef)tijdloze terugblik’ kan zijn. Spoken word, beats en visuals reikten ze aan als interessante elementen, om Jeannes binnen-en buitenwereld vorm te geven.
Pedro Almodóvars allereerste langspeelfilm is door de nogal klungelige vorm tegelijk een buitenbeentje in zijn oeuvre maar introduceert ook heel wat thematische elementen die hij doorheen zijn latere loopbaan zou blijven onderzoeken. Nadat hij een reeks korte Super 8 en 16mm films had ingeblikt, waagde Almodóvar zich aan deze langspeler maar deed dat met zo weinig budget dat de chaotische draaiperiode uiteindelijk anderhalf jaar duurde, voor een film van amper vijftig minuten.
Ondertussen heeft PEPI, LUCI, BOM Y OTRAS CHICAS DEL MONTÓN terecht cultstatus vergaard en is het een uitstekend voorbeeld van La Movida Mardrileña: de tegencultuurbeweging in het post-Franco Spanje die seksuele vrijheid en culterele baldagidheid hoog in het vaandel droeg. In deze zwarte komedie volgen we de avonturen van drie erg verschillende vriendinnen: de ongebonden “moderne vrouw” Pepi, de masochistische huisvrouw Luci en Bom, een lesbische punk rockster. Alledrie zijn het archetypische maar autonome personages wiens vriendschap elke liefdesdrift overstijgt. Carmen Maura, die de hoofdrol van Pepi vertolkt, was toen al een gewaardeerde actrice en zou in de eerste helft van Almodóvars carrière een sleutelfiguur blijven.
Aan de bron van de film ligt een door Almodóvar geschreven tekst genaamd General Erections, een parodie op de Spaanse parlementsverkiezingen van toen. De losbandige subcultuur en (anti-)politieke symboliek vormen een rode draad doorheen de film, net zoals vrouwelijke onafhankelijkheid en solidariteit— Almodóvars thematische stokpaardjes die hij in MUJERES AL BORDE DE UN ATAQUE DE NERVIOS (1988), TODO SOBRE MI MADRE (1999), en VOLVER (2006) met nog meer gevoeligheid en vormelijke finesse verkent.
We vertonen de film op 35mm, met dank aan CINEMATEK.
Deze film is onderdeel van ons retrospectief TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films die samen de vele gedaanten van Pedro Almodóvars cinema zichtbaar maken.
“Een gevoelige ode aan wat ons bindt, en breekt.” Zo bejubelt Knack Focus de langverwachte nieuwe film van Joachim Trier. Voor deze opvolger van THE WORST PERSON IN THE WORLD brengt Trier een indrukwekkende cast samen, met onder anderen Stellan Skarsgård, Elle Fanning en opnieuw Renate Reinsve.
Na de dood van hun moeder worden de zussen Nora (Renate Reinsve) en Agnes (Inga Ibsdotter Lilleaas) herenigd met hun afwezige vader Gustav (Stellan Skarsgård), ooit een gerenommeerde filmregisseur. Hij biedt theateractrice Nora een rol aan in de autibiografische film die zijn grote comeback moet worden. Wanneer Nora deze geste afwijst, ontdekt ze dat haar vader de jonge Hollywoodster Rachel Kemp (Elle Fanning) in de hoofdrol castte. Wanneer de shoot start, moeten Nora en Agnes de gebroken relatie met hun vader noodgedwongen onder ogen zien, én omgaan met een Amerikaanse ster die midden in hun complexe familieverhoudingen is beland.
De film werd niet voor niets bekroond met de Grand Prix op het afgelopen Filmfestival van Cannes. Prachtige cinematografie en acteerprestaties op topniveau zorgden ervoor dat Vogue de film kroonde tot ‘The Best Film Of The Year.’
SENTIMENTAL VALUE is genomineerd voor de LUX Audience Award. Stem via deze link en misschien win je wel een reis naar Brussel om op 14 april 2026 de uitreikingsceremonie bij te wonen en de regisseurs en filmploegen van de genomineerde films te ontmoeten!
Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat
Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?
Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?
Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?
"Ga kijken, want weinigen in het jeugdcircuit hebben zo’n eigen artistieke signatuur als Batelaan, die hij consequent weet om te zetten in spannende, hilarische én wrange voorstellingen." – De Standaard Cultuurtip najaar 2025
"De perfecte jeugdvoorstelling voor een gestagneerd land." – theaterkrant.nl
"Fenomenale slapstick in een binnenspeeltuin die de gedaante krijgt van een spookhuis." – de Volkskrant ★★★★
"Een meesterlijke oefening in geduld." – de Volkskrant ★★★★
Er bestaat geen kind dat niet in dit door scenografenduo Marloes en Wikke ontworpen speelparadijs naar binnen wil. – NRC ●●●●○
Een vreugdevolle viering van algehele doelloosheid. – NRC ●●●●○
Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat
Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?
Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?
Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?
"Ga kijken, want weinigen in het jeugdcircuit hebben zo’n eigen artistieke signatuur als Batelaan, die hij consequent weet om te zetten in spannende, hilarische én wrange voorstellingen." – De Standaard Cultuurtip najaar 2025
"De perfecte jeugdvoorstelling voor een gestagneerd land." – theaterkrant.nl
"Fenomenale slapstick in een binnenspeeltuin die de gedaante krijgt van een spookhuis." – de Volkskrant ★★★★
"Een meesterlijke oefening in geduld." – de Volkskrant ★★★★
Er bestaat geen kind dat niet in dit door scenografenduo Marloes en Wikke ontworpen speelparadijs naar binnen wil. – NRC ●●●●○
Een vreugdevolle viering van algehele doelloosheid. – NRC ●●●●○
Op een mistige nacht, rijdt legerdeserteur Jean de havenstad Le Havre binnen. Met hoop op een nieuwe start, hoopt Jean een plekje op een schip naar een nieuw leven te veroveren. Intussen doodt hij de tijd in een café, waar hij de 17-jarige Nelly ontmoet. Het meisje is op haar jonge leeftijd al een object van begeerte van verschillende mannen: haar peetvader Zabel, ex-vriendje Maurice en gangster Lucien. Jean valt ook voor haar en geeft haar het zelfvertrouwen om los te komen van de giftige mannen in haar leven. Maar jaloezie en noodlot lijken hun droom om hun oude leven achter zich te laten, in de weg te staan.
Auteur Lucy Sante beschreef de film als een “definitive example of the style known as poetic realism. The ragged outlines, the lowdown settings, the romantic fatalism of the protagonists, the movement of the story first upward toward a single moment of happiness and then down to inexorable doom—the hallmarks of the style had germinated in some form or other through the decade. (…) LE QUAI DES BRUMES possesses nearly all the qualities that were once synonymous with the idea of French cinema. (…) The hazy lights, the wet cobblestones, the prehensile poplars lining the road out of town, the philosophical gravity of peripheral characters, the idea that nothing in life is more important than passion—such things defined a national cinema that might have been dwarfed by Hollywood in terms of reach and profit but stood every inch as tall as regards grace and beauty and power.”
ENG The film is in French with English subtitles
On a foggy night, army deserter Jean rides into the port town of Le Havre. With hopes of a fresh start, Jean hopes for a spot on a ship towards a new life. Meanwhile, he kills time in a café, where he meets the 17-year-old Nelly. Even at her young age, the girl has already become the object of desire for several men: her godfather Zabel, ex-boyfriend Maurice, and gangster Lucien. Jean falls for her as well and gives her the confidence to stand up for herself and cut loose from the poisonous men around her. But jealousy and tragic fate seem to stand in the way of their dream to leave their old lives behind.
Author Lucy Sante described the film as a “definitive example of the style known as poetic realism. The ragged outlines, the lowdown settings, the romantic fatalism of the protagonists, the movement of the story first upward toward a single moment of happiness and then down to inexorable doom—the hallmarks of the style had germinated in some form or other through the decade. (…) LE QUAI DES BRUMES possesses nearly all the qualities that were once synonymous with the idea of French cinema. (…) The hazy lights, the wet cobblestones, the prehensile poplars lining the road out of town, the philosophical gravity of peripheral characters, the idea that nothing in life is more important than passion—such things defined a national cinema that might have been dwarfed by Hollywood in terms of reach and profit but stood every inch as tall as regards grace and beauty and power.”
Wat als de grond onder onze voeten de toekomst van de architectuur zou zijn? TOUCHER TERRE neemt ons mee op een reis door bouwen met aarde, een praktijk zo oud als de beschaving zelf. Van de kleimuren van Mesopotamië tot de participatieve werkplaatsen van vandaag onderzoekt de film van Jérémie Basset hoe een handvol aarde, gemengd met stro en water, kan uitgroeien tot beschutting, schoonheid en veerkracht. Via de stemmen van archeologen, wetenschappers en architecten herontdekken we de aarde, haar kleuren, texturen en eigenschappen.
Het idee achter de film komt van Romain Anger en Laetitia Fontaine van amàco, l’atelier matières à construire. In de film worden we begeleid door architecten Anna Heringer, Julia Wurst, Arnaud Misse en Philippe Madec, fysisch-chemicus Henri Van Damme, archeoloog Martin Sauvage en kunstenares Sylvie Wheeler. Samen schetsen zij een visie op architectuur die lokaal, inclusief en diep verbonden met de natuur is. Tussen wetenschap en praktijk, tussen traditie en innovatie, opent TOUCHER TERRE een venster naar een toekomst gebouwd met aarde.
In tijden van ecologische en maatschappelijke transitie is publieke ruimte nooit neutraal. De tentoonstelling Tamed Nature, te zien in het Vlaams Architectuurinstituut vanaf 17 september, onderzoekt hoe groene stedelijke ruimtes dragers van macht, geschiedenis en sociale spanningen zijn. Door de lens van de stad Antwerpen wordt de gelaagde geschiedenis van stedelijk groen verkend.
What if the ground beneath our feet was the future of architecture? TOUCHER TERRE invites us on a journey into raw earth construction, a practice as old as civilization. From the clay walls of Mesopotamia to today’s participatory workshops, the film by Jérémie Basset explores how a handful of soil, mixed with straw and water, can become shelter, beauty, and resilience. Through the voices of archaeologists, scientists, and architects, we rediscover earth, its colors, textures, and properties.
The idea behind the movie originates from Romain Anger and Laetitia Fontaine from amàco, l'atelier matières à construire. In the movie we are guided by architects Anna Heringer, Julia Wurst, Arnaud Misse and Philippe Madec, physico-chemist Henri Van Damme, archaeologist Martin Sauvage and artist Sylvie Wheeler. Together, they sketch a vision of architecture that is local, inclusive, and deeply connected to nature. Between science and hands-on practice, between tradition and innovation, TOUCHER TERRE opens a window onto a future built with earth.
In times of ecological and societal transition, public space is never neutral. The exhibition Tamed Nature, on view at the Flanders Architecture Institute from 17 September onwards, investigates how green urban spaces embody power, history and social tensions. It explores the layered history of urban green space through the lens of the city of Antwerp.
Een voorstelling in slow motion over een leven dat veel te snel gaat
Heel erg je best doen. Ontzettend graag willen. Je beste beentje voor zetten. Maar wat als die beentjes ineens niet meer doen wat jij wil? Je wordt genadeloos ingehaald door een ander. Waar voor de één bijna alles makkelijk af lijkt te gaan, zit jijzelf hopeloos te klooien. Maar is het echt zo erg om langzamer te zijn dan de rest?
Drie collega’s doen hun stinkende best om kinderen welkom te heten in een splinternieuw indoor speelparadijs. Ze willen echt heel graag open. De glijbaan is gepoetst, er is live muziek voor een extra feestelijk tintje, de trampoline is gekeurd (veiligheid voor alles!). Ze zijn er helemaal klaar voor. Of toch niet?
Ook slakken hebben wel eens haast 6+ is een oefening in geduld. Hoe blijf je rustig en begripvol als het bij de ander even helemaal niet opschiet? En lukt dat ook nog als je je ergens zo op verheugt dat elke seconde eigenlijk al een uur te veel is?
"Ga kijken, want weinigen in het jeugdcircuit hebben zo’n eigen artistieke signatuur als Batelaan, die hij consequent weet om te zetten in spannende, hilarische én wrange voorstellingen." – De Standaard Cultuurtip najaar 2025
"De perfecte jeugdvoorstelling voor een gestagneerd land." – theaterkrant.nl
"Fenomenale slapstick in een binnenspeeltuin die de gedaante krijgt van een spookhuis." – de Volkskrant ★★★★
"Een meesterlijke oefening in geduld." – de Volkskrant ★★★★
Er bestaat geen kind dat niet in dit door scenografenduo Marloes en Wikke ontworpen speelparadijs naar binnen wil. – NRC ●●●●○
Een vreugdevolle viering van algehele doelloosheid. – NRC ●●●●○
