Een close-up van een oog door een cameralens. Een cameraman die boven een stad lijkt te zweven. Een opeenvolging van wat lijkt op de ene superimpositie na de andere. Dat is Dziga Vertovs MAN WITH A MOVIE CAMERA in een notendop. Maar valt de avant-garde stille Sovjetfilm überhaupt wel samen te vatten? De film volgt een man met een camera, terwijl die het stadsleven rondom zich capteert in Moskou en Odessa. Van experimentele documentaire tot kunstfilm en stadssymfonie, menig criticus heeft geprobeerd de film te doorgronden. Maar het blijft moeilijk om een stempel te drukken op MAN WITH A MOVIE CAMERA.
Gelukkig is daar een even groot enigma – maar dan muzikaal – in de vorm van multi-instrumentalist en componist Dijf Sanders die de film live in zijn eigen taal zal interpreteren en zo een originele soundtrack brengt bij MAN WITH A MOVIE CAMERA. De Gentse artiest specialiseert zich in experimentele muziek, sound design en field recording binnen een grenzeloze mix van stijlen en multiculturele invloeden. Net als Vertov exploreert Sanders steeds de mogelijkheden en flirt hij met de limieten van zijn medium. Samenwerkingen met Warhaus, Sylvie Kreusch, Matthias De Craene’s MDC III en Wim Vandekeybus (Die Bakchen – Lasst uns tanzen), zijn maar enkele van de verwezenlijkingen op zijn palmares, net als zijn succesvolle solo albums.
Benieuwd naar wat soundtrance, eclectische beats en mantratechno worden wanneer ze samensmelten met een filmisch meesterwerk? Op donderdag 30 oktober om 20u00 te ontdekken in de concertzaal van De Studio.
MAN WITH A MOVIE CAMERA schuwt het narratieve. Alles wat de film wil zeggen, zegt hij binnen het medium van cinema. Vertov ging in zijn absolute auteurschap zelfs verder, en deed de beroemde uitspraak “I am the camera eye. I am the mechanical eye. I am the machine which shows you the world as only I can see it.”
De absurde composities en gemanipuleerde acties, met trick cuts en gekantelde frames, maakten Vertov beroemd. Maar het is de montage van Vertovs echtgenote Yelizaveta Svilova, die de film zo iconisch maakt. De regisseur werkte daarnaast niet enkel samen met Svilova, maar ook met zijn broer en cinematograaf Mikhail Kaufman. Samen proclameerde het trio aan het begin van hun meesterwerk dat ze erop uit waren om “a truly authentically international language of cinema” te creëren, “based on its absolute separation from the language of theatre and literature”.
Net zoals het bekendere Dogma 95 – waaraan we van september tot oktober een programma wijden (zie het volledige Dogma 95 programma i.s.m. Bozar) – schreef Vertov zijn eigen manifesto over wat een ‘echte film’ moet zijn. Bij de officiële release van MAN WITH A MOVIE CAMERA voegde Vertov een verklaring toe aan het begin van de film:
“Een echte film representeert een experiment binnen de cinematografische communicatie van visuele fenomenen. Zonder het gebruik van tussentitels. Zonder de hulp van een scenario. Zonder de hulp van theater.”
Voor Vertov is het de vernieuwende filmtechnologie die bepaalt wat er gebeurt, niet de regisseur, niet het scenario en niet de acteurs of sets.
Hij moest eens weten dat de touwtjes van deze vertoning helemaal in handen worden gelegd van de multi-getalenteerde Dijf Sanders in zijn muzikale ontdekkingstocht van dit filmisch meesterwerk. Een samenwerking tussen De Cinema en De Studio onder RE/SCORED.
ENG Silent film with English subtitles
A close-up of an eye through a camera lens. A cameraman who seems to be floating above a city. A sequence of what seems to be one superimposition after the other. That’s Dziga Vertov’s MAN WITH A MOVIE CAMERA in a nutshell. But is it even possible to summarise the avant-garde silent Soviet movie? The film follows a man with a camera, while he captures the city life around him in Moscow and Odessa. From experimental documentary to art film and city symphony, many critics have tried to analyse the film. But it remains difficult to pinpoint what exactly is MAN WITH A MOVIE CAMERA.
Luckily we can call upon an equally great enigma – but this time musically – in the shape of multi-instrumentalist and composer David ‘Dijf’ Sanders, who will interpret the film live in his own language and will perform an original soundtrack to MAN WITH A MOVIE CAMERA. The Ghent-based artist specialises in experimental music, sound design and field recording in a boundless mix of styles and multicultural influences. Much like Vertov, Sanders uses his medium to explore the possibilities of its abilities. Collaborations with Warhaus, Sylvie Kreusch, Matthias De Craene’s MDC III and Wim Vandekeybus (Die Bakchen – Lasst uns tanzen), are only a few of the feathers in his cap, just like his successful solo albums.
Wondering what sound trance, eclectic beats, mantra style techno fused together with a cinematic masterpiece can become? On Thursday the 30th of October at 8 p.m. in the concert hall of De Studio.
MAN WITH A MOVIE CAMERA renounces the narrative. Everything the movie wants to say, it says through the medium of film. Vertov went even further in his absolute authorship, and made the famous statement “I am the camera eye. I am the mechanical eye. I am the machine which shows you the world as only I can see it.”
The absurd compositions and manipulated actions, with trick cuts and tilted frames, made Vertov famous. But it’s the montage by Vertov’s wife Yelizaveta Svilova, which made the film so iconic. In addition to Svilova, Vertov also worked with his brother and cinematographer Mikhail Kaufman. Together, the trio proclaimed at the beginning of their masterpiece that they were looking to create “a truly authentically international language of cinema” that was “based on its absolute separation from the language of theatre and literature”.
Just like the more well-known Dogma 95 – which we dedicate a programme to from September to October 2025 (check the complete Dogma 95 programme in collaboration with Bozar) – Vertov wrote his own manifesto about what a ‘real film’ should be. Upon the official release of MAN WITH A MOVIE CAMERA, Vertov issued a statement at the beginning of the film, which read:
“A real film represents an experimentation in the cinematic communication of visual phenomena. Without the use of intertitles. Without the help of a scenario. Without the help of theatre.”
To Vertov the innovative film technology is the one to call the shots, not the director, nor the screenplay, or the actors and sets.
If only he knew that the multi-talented Dijf Sanders is pulling the strings of this screening in a musical exploration of a filmic masterpiece. A collaboration with De Cinema and De Studio as part of our RE/SCORED series.
“Mededogen, empathie en licht in de duisternis.” “Misschien wel de warmste van alle Dardenne-films.” “Waarachtigheid drijft ten alle tijden boven, in de wendingen van deze levens en de pure vertolkingen van de actrices”, zo prijzen HUMO, De Morgen en De Standaard de nieuwste film van de broers Dardenne. Met de winst van Beste Scenario op het Filmfestival van Cannes, verwondert het regisseursduo in hun 13de film naar goede gewoonte met een tedere en humanistische blik op de hedendaagse maatschappij. Opnieuw werken de broers met onervaren, maar overtuigende acteurs, raken ze een prangend maatschappelijk thema aan en laten ze hun camera ongehinderd de scènes aftasten.
Jessica, Perla, Julie, Ariane en Naïma verblijven in een opvangcentrum voor jonge moeders, waar ze hulp krijgen om hun nieuwe leven met een kind op te bouwen. De vijf tienermeisjes delen lief en leed met elkaar, maar vooral ook de hoop op een beter leven voor zichzelf en hun kind. Met ieder een eigen verhaal, eigen zorgen en dromen, zijn het de gedeelde ervaringen en samenhorigheid die hun leven verlichten.
De vertoning van 7 mei wordt voorafgegaan door een inleiding en gevolgd door een gesprek tussen filmhistoricus Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, INSAS) en regisseur Luc Dardenne.
In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.
JEUNES MÈRES maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.
Een reus die een weesmeisje kidnapt en meevoert naar zijn land, waar andere reuzen leven die niets liever eten dan kinderen? Bedenkelijke inhoud voor een familiefilm. Maar Roald Dahl zou Roald Dahl niet zijn als hij zware onderwerpen niet zou verdraaien tot een geweldig verhaal vol humor en troost. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Een vat vol wijsheden, die GVR. En in de animatie van Brian Cosgrove komt hij helemaal tot leven.
Sophie wordt vroeg in de ochtend weggenomen uit het weeshuis waar ze woont, nadat ze een reus spot die mysterieuze dingen lijkt te doen. De reus voert haar mee naar Reuzenland, maar gelukkig wordt Sophie snel gerustgesteld. De lange man blijkt de Grote Vriendelijke Reus te zijn – afgekort de GVR. Hij vangt mooie dromen en deelt ze uit aan slapende kinderen. Maar helaas zijn er ook gemene reuzen, die kinderen opeten. Sophie en de GVR bedenken een plan om de Koningin in te schakelen om de gemene reuzen te verslaan.
A giant who kidnaps an orphan girl and takes her to his country, where other giants live who love nothing more than to eat children? Questionable content for a family film. But Roald Dahl wouldn’t be the well-loved children’s author he is, if he wouldn’t twist these heavy subjects into a wonderful story full of humour and comfort. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Full of wisdom, that BFG. And through the animation of Brian Cosgrove, he fully comes to life.
Early in the morning, Sophie is taken from the orphanage where she lives, after she saw a giant doing mysterious things. The giant takes her away to Giant Country, but luckily Sophie is soon reassured. The tall man turns out to be the Big Friendly Giant, BFG for short. He catches nice dreams and blows those dreams into the bedrooms of children at night. But unfortunately there are evil giants as well, who eat children. Sophie and the BFG make a plan to enlist the Queen to fight the mean giants.
Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.
Magnani speelt in de film een prostituee die ’s nachts door de straten van de metropool doolt. Op zoek naar een beter leven voor haar zoon probeert ze een andere job te vinden, maar botst steeds opnieuw op vooroordelen en weerstand van de conservatieve Italiaanse samenleving. Ondanks haar pogingen om ‘eerlijk’ haar brood te verdienen, blijft haar verleden haar achtervolgen. Ze doet er alles aan om haar 16-jarige zoon Ettore te behoeden van de gewelddadige onderwereld, maar het lot in het troosteloze Rome lijkt hen anders gezind.
In lijn met zijn politieke en thematische interesses, presenteert Pasolini in MAMMA ROMA een lappendeken aan verloren zielen, die strijden voor hun overleving in een met beton overdekte woestenij. We tonen de film als eerbetoon voor Pasolini, met oog op het 50ste jubileum van zijn dood.
Tijdens de vertoning op 11 december wordt MAMMA ROMA voorafgegaan door kortfilm STENDALI (1960)van Cecilia Mangini, waarvoor Pasolini samen met haar het scenario schreef. Deze vertoning wordt ook voorafgegaan door een lezing om 19u00 over het Italiaans neorealisme door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis (KASKA-DKO, RITCS, INSAS), en is gratis bij je filmticket inbegrepen.
In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.
MAMMA ROMA maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.
No city or actress are as intertwined as Rome and Anna Magnani. The Italian star actress embodied Rome and her inhabitants and knew how to capture the doom of the German occupation like no other in the iconic chase scene in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945). In MAMMA ROMA, Pasolini uses this mythical interrelation between woman and place by having Magnani become a symbol for the capitalistic limbo that was post-war Rome.
In the film, Magnani portrays a prostitute who wanders the streets of the metropolis at night. In search of a better life for her son, she tries to find another job, but collides with prejudice and resistance of the conservative Italian society. Despite her efforts to make an ‘honest’ living, her past continues to haunt her. She does everything she can to protect her son from the violent underworld, but fate and the desolate Rome seem to be of a different mind.
In line with his political and thematic interests, Pasolini presents a patchwork of lost souls in MAMMA ROMA, who are fighting for their survival in the concrete desert of Rome. We screen the film in light of the 50th anniversary of Pasolini’s passing.
During the screening on the 11th of December, MAMMA ROMA will be accompanied by short film STENDALI (1960)by Cecilia Mangini, who co-wrote the screenplay to her film together with Pasolini. The film will also be preceded by a lecture (in Dutch) at 19h00 on Italian neorealism by film history professor Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, and INSAS) and is included in your entrance ticket.
With our FILM CLASS PASS, you can attend all screenings and lectures of the film historic season at a reduced rate.
MAMMA ROMA is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Wanneer de Boer en hond Bitzer naar de jaarmarkt gaan, glipt Shaun mee. Helemaal betoverd door de exotische dieren die hij op de veiling ziet, zorgt Shaun ervoor dat de Boer enkele lama’s koopt. Op de boerderij doet Shaun zijn best om de andere schapen te overtuigen dat de lama’s eindelijk een beetje sensatie kunnen brengen in hun levens. Alles lijkt heel goed te gaan, totdat de lama’s zich een beetje te veel gaan thuis voelen op de boerderij…
Sinds zijn eerste verschijning in WALLACE & GROMIT: A CLOSE SHAVE, is Shaun het schaap een wereldwijde superster geworden. Met zijn woordeloze fratsen is hij het perfecte bioscoopmaatje voor de allerkleinsten.
We vertonen deze film tijdens de herfstvakantie binnen onze focus CLAYMATION FUN!
ENG The film is without dialogue
When the Farmer and dog Bitzer visit the county fair, Shaun sneaks out and joins them. Completely besotted by the exotic animals he sees on the auction, Shaun makes sure the Farmer buys a couple of llama’s. At the farm, Shaun tries his best to convince the other sheep that the llama’s will finally bring some excitement in their lives. Everything seems to work out great, until the llama’s start to make themselves a little too much at home…
Ever since his first appearance in WALLACE & GROMIT: A CLOSE SHAVE, Shaun the Sheep has become a global superstar. With his wordless antics, he is the perfect cinema pal for the littlest viewers.
We screen this film during autumn break as part of our focus CLAYMATION FUN!
In zijn vierde film laat Pedro Almodóvar zien hoe ver hij bereid is te gaan om het banale en het bizarre samen te brengen. Gloria (Carmen Maura) leeft met een macho-echtgenoot, ondankbare kinderen en een nukkige schoonmoeder in een Madrileens appartement. Om de dag door te komen, grijpt ze naar amfetamines. Het resultaat is een wereld waarin de gewone sleur voortdurend ontspoort.
Almodóvar weeft sociale realiteit, groteske humor en melodrama tot een uitzinnig geheel. Hitler-dagboeken, telekinese, een sekswerkende buurvrouw en zelfs een moord met een hambeen vormen hier geen vreemde uitstapjes, maar logische schakels in een universum waarin absurditeit en emotie elkaar versterken.
Achter de camp en chaos ontvouwt zich een oprecht portret van een vrouw die balanceert tussen instorting en overleven. Zo is ¿QUÉ HE HECHO YO PARA MERECER ESTO? (WHAT HAVE I DONE TO DESERVE THIS?) een vroege sleutel tot Almodóvars cinema: rauw, hilarisch en diep menselijk.
Deze film is onderdeel van ons retrospectief TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films die samen de vele gedaanten van Pedro Almodóvars cinema zichtbaar maken.
ENG The film is in Spanish with English subtitles
In his fourth film, Pedro Almodóvar shows just how far he’s willing to go to fuse the banal with the bizarre. Gloria (Carmen Maura) lives with a macho husband, ungrateful children, and a cantankerous mother-in-law in a cramped Madrid apartment. To make it through the day, she turns to amphetamines, and the everyday quickly spirals into chaos.
Almodóvar blends social realism, grotesque humor, and melodrama into a delirious whole. Hitler diaries, telekinesis, a sex worker neighbor, and even a murder with a ham bone don’t feel like digressions but rather natural turns in a universe where absurdity and emotion fuel one another.
Beneath the camp and the chaos lies a moving portrait of a woman teetering between collapse and survival. ¿QUÉ HE HECHO YO PARA MERECER ESTO? (WHAT HAVE I DONE TO DESERVE THIS?) stands as an early key to Almodóvar’s cinema: raw, hilarious, and profoundly human.
This film is part of our retrospective TODO SOBRE ALMODÓVAR; 18 films that reveal the many guises of Pedro Almodóvar's cinema.
Love?
Baby, that ain’t love.
That’s just dopamine.
Your brain ain’t looking for love,
it’s looking for more.
More clicks, more pics, more kicks.
More. More. More.
Dopamine is een verhaal van een man die wordt opgeslokt door de digitale wereld en terechtkomt in een obscure nachtmerrie waar de grenzen tussen droom en realiteit vervagen. Waar zwaartekracht niet bestaat en objecten een eigen leven leiden.
Indrukwekkende goochelarij brengt de schizofrenie van deze jonge man tot leven en neemt het publiek mee in een wereld van verslaving, eenzaamheid en de eindeloze zoektocht naar verbinding, lust en liefde. Dopamine is het begin van een visuele trip die het leven schetst van vele anonieme levens achter gesloten deuren. Deze nieuwe theatervoorstelling van Tim Oelbrandt is een combinatie van illusionisme en visueel theater. Een meeslepende gebeurtenis, een theatrale installatie, een zintuiglijke beleving.
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
Vele 90s kinderen worden nog steeds achtervolgd door de enge Miss Trunchbull, die compleet geschifte directrice van Crunchem Hall Elementary School. Maar ze zeggen: blootstellingstherapie werkt om van je angsten af te komen! Vandaar van harte welkom om MATILDA deze herfstvakantie te herbekijken op groot scherm. Samen met je kinderen, vrienden, familie of gezellig alleen. Zoals Matilda het zo mooi zegt: “A little magic goes a long way.”
De slimme Matilda Wormwood is het buitenbeentje in haar familie. Onbegrepen en verwaarloosd thuis, ontsnapt ze graag aan de realiteit door te lezen. Wanneer ze ontdekt dat ze telekinetische krachten heeft, ontwikkelt ze die voor het goede en af en toe om haar ouders en broer te straffen – enkel als ze dit echt verdienen. Matilda wordt door haar ouders naar Miss Trunchbulls lagere school gestuurd, waar de directrice de kinderen verschrikkelijk behandelt. Gelukkig is er Miss Honey, haar zorgzame leerkracht die meteen ziet hoe bijzonder Matilda is…
Many 90s kids are still haunted by the scary Miss Trunchbull, that crazy headmistress of Crunchem Hall Elementary School. But remember: exposure therapy works to get rid of your fears! To that extent, everyone is very welcome to rewatch MATILDA on the big screen this fall. Together with your kids, friends, family or cosily by yourself. Like Matilda puts it so beautifully: “A little magic goes a long way.”
The smart Matilda Wormwood is the outcast in her family. Misunderstood and neglected, she loves to escape reality by reading. When she discovers that she has telekinetic powers, she develops them for good and once in a while to punish her parents and brother – but only when they really deserve it. Matilda is sent to Miss Trunchbull’s school, where the headmistress horribly mistreats the children. Luckily, there’s Miss Honey, her caring teacher who immediately notices how extraordinary Matilda is…
“It's like he said: Marvelous things will happen.”
english below
Na de dood van zijn ouders moet James bij zijn twee vreselijke tantes gaan wonen, waar ze hem alle soorten werkjes laten opknappen. Alles verandert voor James wanneer hij een spin redt uit de handen van zijn tante en een tovenaar hem magische krokodillentongen aanbiedt. Uit de tongen groeit een gigantische perzik, die de thuis is van allerlei antropomorfe insecten. James en zijn nieuwe insectenvrienden plannen een grootse ontsnapping naar New York, ver weg van zijn verschrikkelijke tantes. Want als je maar hard en lang genoeg probeert, “marvelous things will happen".
JAMES AND THE GIANT PEACH is een eigenzinnige mix tussen live action en stopmotion animatie, een waarlijk technisch hoogstandje. Roald Dahl zelf dacht dat zijn boek onverfilmbaar was en het was pas na zijn dood dat weduwe Felicity Dahl de filmrechten goedkeurde: “Roald would have been delighted with what they did with James. It is a wonderful film,” zei ze over het eindproduct.
After the death of his parents, James has to go and live with his two terrible aunts, who make him do menial labour. Everything changes for James when he saves a spider from the clutches of his aunt and meets a wizard who offers him magical crocodile tongues. When dropped on the ground, the tongues grow into a giant peach, which turns out to be the home of several anthropomorphic insects. James and his new friends plan a great escape to New York, far away from his horrible aunts. Because if you try hard and long enough, “marvelous things will happen.”
JAMES AND THE GIANT PEACH is a quirky mix between live action and stop-motion animation, a true technical marvel. Roald Dahl himself thought his book was unadaptable. Only after his death, his widow Felicity Dahl approved the film rights: “Roald would have been delighted with what they did with James. It is a wonderful film,” she said.
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
Na jarenlang als kluizenaar geleefd te hebben, kondigt snoepmaker Willy Wonka aan dat de gelukkige vinders van vijf gouden tickets, die verstopt zitten in zijn geliefde Wonka Bars, een privérondleiding krijgen in zijn chocoladefabriek én een levenslange voorraad van Wonka Chocolade winnen. De arme maar hoopvolle Charlie gaat op zoek naar één van de vijf tickets, want het is zijn droom om de mysterieuze fabriek te bezoeken. Door een speling van het lot komt die droom ook uit! Samen met zijn Opa Joe en de vier andere winnaars wordt Charlie ondergedompeld in de wondere wereld van Willy Wonka.
WILLY WONKA & THE CHOCOLATE FACTORY is gebaseerd op Roald Dahls Charlie & The Chocolate Factory. Dahl haakte wegens creatieve verschillen af als scenarist van de film. Maar dat laat zich niet merken in de dialogen, want ook in de film is “a little nonsense now and then relished by the wisest men". Van scrumdiddlyumptious sweets tot overheerlijke sets, kleurrijke kostuums en Gene Wilder op z’n best als de chocolatier zelve. Net zoals in het boek combineert de film entertainment met onderliggende moraal: goedheid wordt beloond en hebzucht leidt tot niets goeds… Zoals de eigenaardige Wonka het zelf zegt: “so shines a good deed in a weary world".
After years of living like a hermit, candy maker Willy Wonka announces that the lucky finders of five golden tickets, hidden in his beloved Wonka Bars, will get a private tour of his chocolate factory and will win a lifelong supply of Wonka Chocolate. The poor but hopeful Charlie goes out to find one of the five tickets, because it’s his dream to visit the mysterious factory. Through a twist of fate, his dream comes true! Together with his Grandpa Joe and the four other winners, Charlie is immersed in the wondrous world of Willy Wonka.
WILLY WONKA & THE CHOCOLATE FACTORY is based on Roald Dahl’s Charlie & The Chocolate Factory. Dahl dropped out of the project as a screenwriter due to creative differences. But that doesn’t show in the dialogue, because in the films as well “a little nonsense now and then is relished by the wisest men.” From scrumdiddlyumptious sweets to mouthwatering sets, colourful costumes and Gene Wilder at his best as the chocolatier himself. Just like the book, the film combines entertainment with underlying morale: kindness is rewarded, while greed leads to nothing good… As Willy Wonka says himself: “so shines a good deed in a weary world.”
Timmy is het kleinste lammetje in de kudde schapen van Shaun het Schaap en de ster van zijn eigen gelauwerde spin-off serie TIMMY TIME. Timmy, schattig als maar kan, is een klein lam dat nog veel te leren heeft. Hij is net drie geworden (in schapenjaren) en omdat hij het enige lammetje in de kudde is, is hij het gewend om zijn zin te krijgen. Maar Timmy moet leren om samen te leven en te spelen met de andere dieren op de boerderij.
We vertonen deze film tijdens de herfstvakantie binnen onze focus CLAYMATION FUN!
ENG The film is without dialogue
Timmy is the littlest lamb in Shaun the Sheep’s flock and the star of his own award-winning spin-off series TIMMY TIME. Timmy, adorable he may be. He's a little lamb with a lot to learn. He has just turned 3 (in sheep years) and being an only lamb in the flock he is used to his own way. Timmy is going to have to learn to get along with other little animals on the farm.
We screen this film during autumn break as part of our focus CLAYMATION FUN!
De ondertussen 95-jarige Frederick Wiseman is een van de belangrijkste documentairemakers van zijn generatie. Als een vlieg op de muur capteert hij het dagelijkse leven binnen verschillende contexten, van politiedepartementen tot ziekenhuizen of gevangenissen. HIGH SCHOOL is zijn tweede film en toont een typische dag voor studenten en docenten op een middelbare school in Pennsylvania eind jaren zestig.
Wiseman verzamelt voor elk van zijn films vaak meer dan honderd (!) uur beeldmateriaal. Ook voor HIGH SCHOOL filmde hij vijf weken aan een stuk. Het grootste deel van de productieperiode besteedt hij aan het bewerken van het materiaal, in een poging een ritme te vinden voor de beelden. Wisemans kunde om daaruit een boeiende film te destilleren zonder gebruik te maken van voice-over of uitleggerige titelpancartes, zijn redenen waarom hij wordt gezien als een grootmeester van de documentairefilm.
HIGH SCHOOL is een schoolvoorbeeld van cinéma vérité: het leven zoals het is, vastgelegd op pellicule. De film maakt deel uit van De Cinema’s BACK 2 SCHOOL-programma: een onbevooroordeeld en inspirerend inzicht in ‘het klaslokaal’ als een gemeenschap op zich. We vertonen de film in een gloednieuwe 4K restauratie.
ENG The film is in English without subtitles
The now 95-year-old Frederick Wiseman is one of the most important documentary filmmakers of his generation. Like a fly on the wall, he captures everyday life in various contexts, from police departments to hospitals and prisons. HIGH SCHOOL is his second film and shows a typical day of students and teachers at a high school in Pennsylvania in the late 1960s.
Wiseman often collects more than a hundred (!) hours of footage for each of his films. He also filmed HIGH SCHOOL for five weeks straight. He spends most of the production period editing the material, finding a rhythm for the images. Wiseman’s ability to distill this footage into a compelling film without using voice-overs or explanatory title cards is why he is considered a master of documentary filmmaking.
HIGH SCHOOL is a textbook example of cinéma vérité: life as it is, captured on film. The film is part of De Cinema’s BACK 2 SCHOOL programme: an unbiased and inspiring insight into “the classroom” as a community in itself. We are screening the film in a brand-new 4K restoration.
Love?
Baby, that ain’t love.
That’s just dopamine.
Your brain ain’t looking for love,
it’s looking for more.
More clicks, more pics, more kicks.
More. More. More.
Dopamine is een verhaal van een man die wordt opgeslokt door de digitale wereld en terechtkomt in een obscure nachtmerrie waar de grenzen tussen droom en realiteit vervagen. Waar zwaartekracht niet bestaat en objecten een eigen leven leiden.
Indrukwekkende goochelarij brengt de schizofrenie van deze jonge man tot leven en neemt het publiek mee in een wereld van verslaving, eenzaamheid en de eindeloze zoektocht naar verbinding, lust en liefde. Dopamine is het begin van een visuele trip die het leven schetst van vele anonieme levens achter gesloten deuren. Deze nieuwe theatervoorstelling van Tim Oelbrandt is een combinatie van illusionisme en visueel theater. Een meeslepende gebeurtenis, een theatrale installatie, een zintuiglijke beleving.
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
Na jarenlang als kluizenaar geleefd te hebben, kondigt snoepmaker Willy Wonka aan dat de gelukkige vinders van vijf gouden tickets, die verstopt zitten in zijn geliefde Wonka Bars, een privérondleiding krijgen in zijn chocoladefabriek én een levenslange voorraad van Wonka Chocolade winnen. De arme maar hoopvolle Charlie gaat op zoek naar één van de vijf tickets, want het is zijn droom om de mysterieuze fabriek te bezoeken. Door een speling van het lot komt die droom ook uit! Samen met zijn Opa Joe en de vier andere winnaars wordt Charlie ondergedompeld in de wondere wereld van Willy Wonka.
WILLY WONKA & THE CHOCOLATE FACTORY is gebaseerd op Roald Dahls Charlie & The Chocolate Factory. Dahl haakte wegens creatieve verschillen af als scenarist van de film. Maar dat laat zich niet merken in de dialogen, want ook in de film is “a little nonsense now and then relished by the wisest men". Van scrumdiddlyumptious sweets tot overheerlijke sets, kleurrijke kostuums en Gene Wilder op z’n best als de chocolatier zelve. Net zoals in het boek combineert de film entertainment met onderliggende moraal: goedheid wordt beloond en hebzucht leidt tot niets goeds… Zoals de eigenaardige Wonka het zelf zegt: “so shines a good deed in a weary world".
After years of living like a hermit, candy maker Willy Wonka announces that the lucky finders of five golden tickets, hidden in his beloved Wonka Bars, will get a private tour of his chocolate factory and will win a lifelong supply of Wonka Chocolate. The poor but hopeful Charlie goes out to find one of the five tickets, because it’s his dream to visit the mysterious factory. Through a twist of fate, his dream comes true! Together with his Grandpa Joe and the four other winners, Charlie is immersed in the wondrous world of Willy Wonka.
WILLY WONKA & THE CHOCOLATE FACTORY is based on Roald Dahl’s Charlie & The Chocolate Factory. Dahl dropped out of the project as a screenwriter due to creative differences. But that doesn’t show in the dialogue, because in the films as well “a little nonsense now and then is relished by the wisest men.” From scrumdiddlyumptious sweets to mouthwatering sets, colourful costumes and Gene Wilder at his best as the chocolatier himself. Just like the book, the film combines entertainment with underlying morale: kindness is rewarded, while greed leads to nothing good… As Willy Wonka says himself: “so shines a good deed in a weary world.”
Mr. Fox kan zijn ware aard als roofdier niet langer onderdrukken en keert, ondanks de belofte die hij maakte aan zijn vrouw en zoon, terug naar zijn vossenstreken. Hij steelt van de lokale boer en brengt zo niet enkel het idyllische leven van zijn eigen gezin, maar ook de hele dierengemeenschap in gevaar. Gelukkig kan hij rekenen op een excentriek groepje vrienden om recht te zetten wat hij op het spel heeft gezet. “We’re all different. But there’s something kind of fantastic about that, isn’t there?”, ware woorden uit de mond (snuit?) van Mrs. Fox.
Met FANTASTIC MR. FOX adapteerde Wes Anderson Roald Dahls klassieker in een cinematografisch feest voor de ogen en de ziel dat elke generatie aanspreekt. Richard Brody van New Yorker omschrijft de film als wonderlijk: “Visually, the movie is a wonder, with its profusion of detail and exquisitely focused ‘performances’ by the figurines, whom Anderson frames in images as precisely composed as those in his live-action work.” Fantastisch, voor alle leeftijden.
ENG The film is in English with Dutch/French subtitles
Mr. Fox can no longer suppress his true nature as a predator and returns to his old tricks of raiding farms and pillaging ranches, even though he promised his wife and son not to. He steals from the local farmer and not only puts his own family’s idyllic life in jeopardy, but also that of the whole animal community. Luckily he can count on an eccentric group of friends to try and right the wrongs he has done. “We’re all different. But there’s something kind of fantastic about that, isn’t there?”, truer words were never spoken by a fox, in this case Mrs. Fox.
With FANTASTIC MR. FOX, Wes Anderson adapted Roald Dahl’s classic in a cinematographic feast for the eyes and soul, that will speak to every generation. Richard Brody of the New Yorker described the film as wondrous: “Visually, the movie is a wonder, with its profusion of detail and exquisitely focused ‘performances’ by the figurines, whom Anderson frames in images as precisely composed as those in his live-action work.” Fantastic, for all ages.
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
Een reus die een weesmeisje kidnapt en meevoert naar zijn land, waar andere reuzen leven die niets liever eten dan kinderen? Bedenkelijke inhoud voor een familiefilm. Maar Roald Dahl zou Roald Dahl niet zijn als hij zware onderwerpen niet zou verdraaien tot een geweldig verhaal vol humor en troost. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Een vat vol wijsheden, die GVR. En in de animatie van Brian Cosgrove komt hij helemaal tot leven.
Sophie wordt vroeg in de ochtend weggenomen uit het weeshuis waar ze woont, nadat ze een reus spot die mysterieuze dingen lijkt te doen. De reus voert haar mee naar Reuzenland, maar gelukkig wordt Sophie snel gerustgesteld. De lange man blijkt de Grote Vriendelijke Reus te zijn – afgekort de GVR. Hij vangt mooie dromen en deelt ze uit aan slapende kinderen. Maar helaas zijn er ook gemene reuzen, die kinderen opeten. Sophie en de GVR bedenken een plan om de Koningin in te schakelen om de gemene reuzen te verslaan.
A giant who kidnaps an orphan girl and takes her to his country, where other giants live who love nothing more than to eat children? Questionable content for a family film. But Roald Dahl wouldn’t be the well-loved children’s author he is, if he wouldn’t twist these heavy subjects into a wonderful story full of humour and comfort. “Meanings is not important. I cannot be right all the time. Quite often I is left instead of right.” Full of wisdom, that BFG. And through the animation of Brian Cosgrove, he fully comes to life.
Early in the morning, Sophie is taken from the orphanage where she lives, after she saw a giant doing mysterious things. The giant takes her away to Giant Country, but luckily Sophie is soon reassured. The tall man turns out to be the Big Friendly Giant, BFG for short. He catches nice dreams and blows those dreams into the bedrooms of children at night. But unfortunately there are evil giants as well, who eat children. Sophie and the BFG make a plan to enlist the Queen to fight the mean giants.
Twaalf korte verhalen in één aanstekelijke langspeelfilm voor de allerjongsten. De beroemde Aardman Studios (van o.a. SHAUN THE SHEEP en WALLACE & GROMIT) maakten een schat van een eerste bioscoopervaring!
Vijf nieuwsgierige vriendjes, vijf kleuren in klei. De popjes halen grapjes uit, spelen spelletjes en leren luchtige lessen over teamwork, empathie en tolerantie. Samen met deze vertederende ‘Kleine dingen’ ontdekken peuters en kleuters de wereld om zich heen.
We vertonen deze film tijdens de herfstvakantie binnen onze focus CLAYMATION FUN!
ENG The film is without dialogue
Twelve short stories in one wonderful feature for the littlest viewers. The famous Aardman Studios (creators of SHAUN THE SHEEP, WALLACE & GROMIT, etc.) created a treasure of a first cinema experience!
Five curious friends, five colours in clay. The puppets prank each other, joke around, play games and learn lovely lessons about teamwork, empathy and tolerance. Together with these endearing ‘Small Things’, toddlers discover the world around them.
We screen this film during autumn break as part of our focus CLAYMATION FUN!
“Saving the world from witches is a tall order for a boy they've turned into a mouse!” Dat kan je wel zeggen, maar geen opdracht lijkt te groot voor de jonge Luke. Na het overlijden van zijn ouders gaat Luke bij zijn oma Helga wonen. Helga blijkt een gepensioneerd heksenjager te zijn en vertelt Luke over het bestaan van heksen en hoe hij hen kan herkennen en ontlopen. Wanneer Helga diabetes krijgt, trekken zij en Luke naar een hotel aan zee om te herstellen. Toeval wil dat er ook een conventie van heksen aanwezig is in het hotel, die een plot voorbereiden om alle kinderen in Engeland te doen verdwijnen…
Angelica Huston, die de Grand High Witch speelt in deze verfilming, moest acht uur in make-up doorbrengen om haar angstaanjagende look te bekomen. Het resultaat is er: Hustons opperheks zal voor altijd de overtuigende ster van menig nachtmerrie zijn!
“THE WITCHES (1990) is another level of beautifully demented cinema—pitched at children in theoretical genre terms but actually a fairy tale lensed so grotesquely that it would make Guillermo del Toro squirm.” En die markante opmerking in WWEEK vat THE WITCHES perfect samen.
“Saving the world from witches is a tall order for a boy they've turned into a mouse!” you can say that again… however it seems as if no task is too great for the young Luke. After the passing of his parents, Luke goes to live with his grandmother Helga. Helga turns out to be a retired witch hunter and tells Luke about witches and how he can recognise and avoid them. When Helga gets sick, she and Luke travel to a seaside hotel to recuperate. Also present at the hotel, is a coven of witches who are plotting to rid England of all children…
Angelica Huston, who plays the Grand High Witch in this adaptation, had to spend eight hours in make-up to achieve her creepy look. With great results: Huston’s grand witch will forever be the convincing star of many a nightmare!
“THE WITCHES (1990) is another level of beautifully demented cinema—pitched at children in theoretical genre terms but actually a fairy tale lensed so grotesquely that it would make Guillermo del Toro squirm.” And that striking remark in WWEEK perfectly summarizes THE WITCHES.
HAPPY HOLIDAYS zoomt in op het leven van verschillende leden van een Palestijns gezin, die elk op hun manier worden geconfronteerd met de moeilijkheden van hun dagelijkse leven. Van genderongelijkheid en de realiteit van generatiekloven tot culturele complexiteiten: via een ensemblecast en vignetverhaalstructuur worden de patriarchale en politiek geladen samenleving waarin dochter Fifi, zoon Rami en hun moeder Hanan zich moeten bewegen, ontleed.
Wanneer Fifi betrokken raakt bij een auto-ongeval zet die gebeurtenis een kettingreactie in gang, die leugens aan het licht brengt over het leven dat ze leidt aan de universiteit versus wat ze deelt met haar familie. Rami worstelt van zijn kant met de zwangerschap van zijn joodse vriendin en ontdekt dat zijn ouders financieel in de problemen zitten. Via het ingewikkelde gezinsleven van deze familie in Haifa neemt Palestijns filmmaker Scandar Copti de complexe realiteit van het Israëlisch-Palestijnse conflict onder de loep.
“You were like this jewel to us”, verwijt Hanan haar dochter. “I had so many plans for you.” Maar je vraagt je af: wat dan met Fifi’s eigen plannen en dromen? Copti onderschrijft zijn intrigerende familiedrama met handheld close-ups die de subtiele en krachtige performances in beeld brengen, alsof de kijker deel uitmaakt van een intieme familiereünie waar je jezelf gelukkig prijst dat je de vlieg op de muur bent en geen plaats aan de tafel inneemt.
De Cinema vertoont HAPPY HOLIDAYS op 2 november in het kader van Palestine Cinema Around the World.
ENG The film is in Arabic/Hebrew with English subtitles
HAPPY HOLIDAYS focuses on the life of several members of a Palestinian family, who are all confronted with the difficulties of their daily life in different ways. From gender inequality and the realities of generational gaps to cultural complexities: through the ensemble cast and vignette storylines, the movie dissects the patriarchal and politically charged society daughter Fifi, son Rami and their mother Hanan have to navigate.
When Fifi is in a car accident, this event sets off a chain reaction that uncovers lies about the life she has been leading at university versus the stories she shares with her family. Rami, for his part, struggles with his Jewish girlfriend’s pregnancy and discovers his parents are in financial trouble. Through the complicated family life of these Haifa-based people, Palestinian director Scandar Copti examines the complex reality of the Israeli-Palestinian conflict.
“You were like this jewel to us”, Hanan blames her daughter, “I had so many plans for you.” But one wonders: what about Fifi’s own plans and dreams? Copti underlines his intriguing family drama with handheld close-ups, that frame the subtle and powerful performances, making the audience part of an intimate family reunion.
The screening on the 2nd of November is part of the Palestine Cinema Around the World initiative.
Herontdek deze parel uit de Vlaamse theaterliteratuur en kijk naar het Vlaanderen van vandaag. Waar nog steeds gewerkt, geïntegreerd en geassimileerd moet worden. Waar klassen en gemeenschappen nog altijd niet elkaars taal spreken. Waar families uit elkaar worden gereten en jong en oud, arm en rijk, met getrokken messen tegenover elkaar staan over grond en geloof. Waar economische migratie nog steeds een noodzaak is. En onderdrukking door de 1% leidt tot verhitte strijd: Het gezin Van Paemel in een wereld in verandering, toen -1903- en nu.
Valentijn Dhaenens reisde de afgelopen 12 jaar voor SKaGeN de wereld rond met de succesmonologen DegrotemonD, DeKleineOorlog en Onbezongen. In DeKleineOorlog ontdubbelt Dhaenens zich via schermen en gaat hij in dialoog met zijn 7 alter-ego’s.
In Het gezin Van Paemel gaat Dhaenens hierin nog een stapje verder. In elk van de vier bedrijven speelt hij een ander cruciaal personage live. De talrijke antagonisten, ook vertolkt door Dhaenens zelf, zijn digitaal aanwezig.
Voor wie er nog aan twijfelde, Het gezin Van Paemel is géén monoloog, maar een proeve van creativiteit en bravoure. Daarnaast levert Dhaenens doorheen deze enscenering een gevecht met demonen uit ons aller verleden. Hij voert een intensief gesprek met zijn erfgoed dat tevens het erfgoed van Vlaanderen is.
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
“It's like he said: Marvelous things will happen.”
english below
Na de dood van zijn ouders moet James bij zijn twee vreselijke tantes gaan wonen, waar ze hem alle soorten werkjes laten opknappen. Alles verandert voor James wanneer hij een spin redt uit de handen van zijn tante en een tovenaar hem magische krokodillentongen aanbiedt. Uit de tongen groeit een gigantische perzik, die de thuis is van allerlei antropomorfe insecten. James en zijn nieuwe insectenvrienden plannen een grootse ontsnapping naar New York, ver weg van zijn verschrikkelijke tantes. Want als je maar hard en lang genoeg probeert, “marvelous things will happen".
JAMES AND THE GIANT PEACH is een eigenzinnige mix tussen live action en stopmotion animatie, een waarlijk technisch hoogstandje. Roald Dahl zelf dacht dat zijn boek onverfilmbaar was en het was pas na zijn dood dat weduwe Felicity Dahl de filmrechten goedkeurde: “Roald would have been delighted with what they did with James. It is a wonderful film,” zei ze over het eindproduct.
After the death of his parents, James has to go and live with his two terrible aunts, who make him do menial labour. Everything changes for James when he saves a spider from the clutches of his aunt and meets a wizard who offers him magical crocodile tongues. When dropped on the ground, the tongues grow into a giant peach, which turns out to be the home of several anthropomorphic insects. James and his new friends plan a great escape to New York, far away from his horrible aunts. Because if you try hard and long enough, “marvelous things will happen.”
JAMES AND THE GIANT PEACH is a quirky mix between live action and stop-motion animation, a true technical marvel. Roald Dahl himself thought his book was unadaptable. Only after his death, his widow Felicity Dahl approved the film rights: “Roald would have been delighted with what they did with James. It is a wonderful film,” she said.
Vele 90s kinderen worden nog steeds achtervolgd door de enge Miss Trunchbull, die compleet geschifte directrice van Crunchem Hall Elementary School. Maar ze zeggen: blootstellingstherapie werkt om van je angsten af te komen! Vandaar van harte welkom om MATILDA deze herfstvakantie te herbekijken op groot scherm. Samen met je kinderen, vrienden, familie of gezellig alleen. Zoals Matilda het zo mooi zegt: “A little magic goes a long way.”
De slimme Matilda Wormwood is het buitenbeentje in haar familie. Onbegrepen en verwaarloosd thuis, ontsnapt ze graag aan de realiteit door te lezen. Wanneer ze ontdekt dat ze telekinetische krachten heeft, ontwikkelt ze die voor het goede en af en toe om haar ouders en broer te straffen – enkel als ze dit echt verdienen. Matilda wordt door haar ouders naar Miss Trunchbulls lagere school gestuurd, waar de directrice de kinderen verschrikkelijk behandelt. Gelukkig is er Miss Honey, haar zorgzame leerkracht die meteen ziet hoe bijzonder Matilda is…
Many 90s kids are still haunted by the scary Miss Trunchbull, that crazy headmistress of Crunchem Hall Elementary School. But remember: exposure therapy works to get rid of your fears! To that extent, everyone is very welcome to rewatch MATILDA on the big screen this fall. Together with your kids, friends, family or cosily by yourself. Like Matilda puts it so beautifully: “A little magic goes a long way.”
The smart Matilda Wormwood is the outcast in her family. Misunderstood and neglected, she loves to escape reality by reading. When she discovers that she has telekinetic powers, she develops them for good and once in a while to punish her parents and brother – but only when they really deserve it. Matilda is sent to Miss Trunchbull’s school, where the headmistress horribly mistreats the children. Luckily, there’s Miss Honey, her caring teacher who immediately notices how extraordinary Matilda is…
Of het nu een reis naar de andere kant van de wereld is, een weekendje weg, of voor de eerste keer met een rugzakje naar de kinderopvang: we gaan elke dag wel een beetje op reis. Vaak met heel veel goesting en blijdschap, maar soms ook met onwennigheid, angst of heimwee.
Twee artiesten laten hun vertrouwde cocon achter, en trekken samen op reis. Op een houten muzikaal vlot met allerlei verborgen klanken trekken ze doorheen verschillende landen en continenten, maar ook doorheen verschillende emoties. Stap voor stap en golf na golf ontdekken ze de ingewikkelde wereld én zichzelf een beetje meer.
Deze voorstelling is gelinkt aan de tijdelijke belevingsexpo Goeie Reis in het Red Star Line Museum, speciaal voor de allerjongsten en hun omgeving, van zaterdag 25 oktober 2025 tot en met zondag 4 januari 2026. Meer info via redstarline.be.
“Saving the world from witches is a tall order for a boy they've turned into a mouse!” Dat kan je wel zeggen, maar geen opdracht lijkt te groot voor de jonge Luke. Na het overlijden van zijn ouders gaat Luke bij zijn oma Helga wonen. Helga blijkt een gepensioneerd heksenjager te zijn en vertelt Luke over het bestaan van heksen en hoe hij hen kan herkennen en ontlopen. Wanneer Helga diabetes krijgt, trekken zij en Luke naar een hotel aan zee om te herstellen. Toeval wil dat er ook een conventie van heksen aanwezig is in het hotel, die een plot voorbereiden om alle kinderen in Engeland te doen verdwijnen…
Angelica Huston, die de Grand High Witch speelt in deze verfilming, moest acht uur in make-up doorbrengen om haar angstaanjagende look te bekomen. Het resultaat is er: Hustons opperheks zal voor altijd de overtuigende ster van menig nachtmerrie zijn!
“THE WITCHES (1990) is another level of beautifully demented cinema—pitched at children in theoretical genre terms but actually a fairy tale lensed so grotesquely that it would make Guillermo del Toro squirm.” En die markante opmerking in WWEEK vat THE WITCHES perfect samen.
“Saving the world from witches is a tall order for a boy they've turned into a mouse!” you can say that again… however it seems as if no task is too great for the young Luke. After the passing of his parents, Luke goes to live with his grandmother Helga. Helga turns out to be a retired witch hunter and tells Luke about witches and how he can recognise and avoid them. When Helga gets sick, she and Luke travel to a seaside hotel to recuperate. Also present at the hotel, is a coven of witches who are plotting to rid England of all children…
Angelica Huston, who plays the Grand High Witch in this adaptation, had to spend eight hours in make-up to achieve her creepy look. With great results: Huston’s grand witch will forever be the convincing star of many a nightmare!
“THE WITCHES (1990) is another level of beautifully demented cinema—pitched at children in theoretical genre terms but actually a fairy tale lensed so grotesquely that it would make Guillermo del Toro squirm.” And that striking remark in WWEEK perfectly summarizes THE WITCHES.
Wanneer de Boer en hond Bitzer naar de jaarmarkt gaan, glipt Shaun mee. Helemaal betoverd door de exotische dieren die hij op de veiling ziet, zorgt Shaun ervoor dat de Boer enkele lama’s koopt. Op de boerderij doet Shaun zijn best om de andere schapen te overtuigen dat de lama’s eindelijk een beetje sensatie kunnen brengen in hun levens. Alles lijkt heel goed te gaan, totdat de lama’s zich een beetje te veel gaan thuis voelen op de boerderij…
Sinds zijn eerste verschijning in WALLACE & GROMIT: A CLOSE SHAVE, is Shaun het schaap een wereldwijde superster geworden. Met zijn woordeloze fratsen is hij het perfecte bioscoopmaatje voor de allerkleinsten.
We vertonen deze film tijdens de herfstvakantie binnen onze focus CLAYMATION FUN!
ENG The film is without dialogue
When the Farmer and dog Bitzer visit the county fair, Shaun sneaks out and joins them. Completely besotted by the exotic animals he sees on the auction, Shaun makes sure the Farmer buys a couple of llama’s. At the farm, Shaun tries his best to convince the other sheep that the llama’s will finally bring some excitement in their lives. Everything seems to work out great, until the llama’s start to make themselves a little too much at home…
Ever since his first appearance in WALLACE & GROMIT: A CLOSE SHAVE, Shaun the Sheep has become a global superstar. With his wordless antics, he is the perfect cinema pal for the littlest viewers.
We screen this film during autumn break as part of our focus CLAYMATION FUN!
Meer dan veertig jaar na hun legendarische mockumentary THIS IS SPINAL TAP maken David St. Hubbins, Nigel Tufnel en Derek Smalls zich op voor een reünieconcert. Regisseur Marty DiBergi (Rob Reiner) volgt hen opnieuw, van kleine alledaagse absurditeiten tot de voorbereidingen voor één laatste optreden.
De film brengt iconische personages en running gags uit de eighties terug — van vervloekte drummers tot een herwerkte “Stonehenge” — maar plaatst ze in een nieuwe context. De lange wilde haren van deze rockers zijn immers grijs geworden. Met gastoptredens van echte rocklegendes en subtiele knipogen naar het origineel is dit een luchtige maar ook melancholieke terugkeer.
Wat begon als satire op de rockscene is intussen zelf een deel van de muziekgeschiedenis geworden. SPINAL TAP II zet de versterker opnieuw op elf en viert dat erfgoed met zelfspot en nostalgie, en toont hoe een parodieband uitgroeide tot een cultfenomeen dat zich moeiteloos naast de echte iconen nestelt.
ENG The film is in English with English subtitles
More than forty years after their legendary mockumentary THIS IS SPINAL TAP, David St. Hubbins, Nigel Tufnel, and Derek Smalls are gearing up for a reunion concert. Director Marty DiBergi (Rob Reiner) is back to follow them once more, from everyday absurdities to the preparations for one final show.
The film revives iconic characters and running gags from the eighties — from cursed drummers to a reimagined “Stonehenge” — but places them in a new context. The once wild manes of these rockers have long since turned gray. With cameos from real rock legends and playful nods to the original, this is both a lighthearted and melancholic return.
What began as a satire of the rock scene has itself become part of music history. SPINAL TAP II turns the amp up to eleven once again, celebrating that legacy with self-mockery and nostalgia, proving how a parody band can grow into a cult phenomenon that stands shoulder to shoulder with the real icons.
Women in Black: How Not to Be Seen under Franco’s Dictatorship
Naar aanleiding van de video-installatie Resolución. Over levenskeuzes in de Spaanse cinema in MoMu, presenteren De Cinema en Europalia een gelijknamige filmreeks met zeven markante films uit Spanje, het gastland van Europalia 2025. Elke film draait rond één kleur. Elke kleur vertelt iets over vrouw-zijn en over de tijd waarin de film ontstond. Zwart-wit verwijst naar onzichtbaarheid en neutraliteit. Soms wordt het gebruikt om een gevoel van afwezigheid of een toevlucht te suggereren, zoals een overlevingsstrategie tijdens een dictatuur.
Na de dood van haar zus Rosa neemt Tula haar zwager Ramiro in huis. Het samenleven tussen de bescheiden, godvruchtige Tula en Ramiro verloopt stroef en gespannen, maar gaandeweg raakt Ramiro steeds meer aangetrokken tot zijn schoonzus.
Aunt Tula is zonder twijfel een van de scherpste portretten van de benepenheid en repressie die het leven in de Spaanse provincie tijdens het Franco-regime kenmerkten. De film is bovendien een van de meest trouwe verfilmingen van het werk van Miguel de Unamuno. Zijn roman verscheen in 1907, maar werd pas bijna zestig jaar later verfilmd – en liet toen zien dat Spanje amper veranderd was, en vooral: dat echte verandering nog lang op zich zou laten wachten.
Dit preutse, religieuze, hypocriete en bovenal onderdrukte Spanje vormde de achtergrond voor talloze films waarin vrouwen centraal staan als slachtoffers van dat systeem, zoals CIELO NEGRO (Manuel Mur Oti, 1951), SURCOS (José Antonio Nieves Conde, 1951) en EL MUNDO SIGUE (Fernando Fernán Gómez, 1965)... allemaal onderdeel van de video-installatie Resolución: Over levenskeuzes in de Spaanse cinema in het MoMu.
De film zal worden ingeleid door curator Beatriz Navas.
ENG The film is in Spanish with English subtitles
Upon the death of her sister Rosa, Tula receives her brother-in-law Ramiro into her home. The coexistence between the modest and religious Tula and Ramiro is initially fraught with tension and friction, but gradually Ramiro becomes attracted to his sister-in-law.
This is, without doubt, one of the sharpest portraits of the mediocrity and repression experienced in Spanish provinces during Franco’s regime. It is one of the most faithful adaptations of an essential author like Miguel de Unamuno; written in 1907 but adapted almost 60 years later, it reminded us that Spain had not changed much and would take many years to do so.
This timid, religious, hypocritical, and above all repressed Spain gave rise to numerous films starring women victims of this oppression: CIELO NEGRO (Manuel Mur Oti, 1951), SURCOS (José Antonio Nieves Conde, 1951), EL MUNDO SIGUE (Fernando Fernán Gómez, 1965)... all present in the video installation Resolución. On lifetime decisions in Spanish Cinema at MoMu.
The film will be introduced by curator Beatriz Navas.
ESP La película está en Español con subtítulos en Inglés
A la muerte de su hermana Rosa, Tula recibe en su casa la compañía de su cuñado Ramiro. La convivencia entre la recatada y religiosa Tula y su cuñado, al principio, no está exenta de roces y tensiones, pero poco a poco Ramiro se siente atraído por su cuñada.
Este es, sin duda, uno de los retratos más agudos de la mediocridad y la represión que se vivía en las provincias españolas durante el franquismo. Se trata de una de las adaptaciones más fieles de un autor esencial como Miguel de Unamuno; escrita en 1907 pero adaptada casi 60 años después, venía a recordarnos que España no había cambiado tanto y que iba a tardar muchos años en hacerlo.
Esta España timorata, religiosa, hipócrita y, sobre todo, reprimida dio pie a numerosas películas protagonizadas por mujeres víctimas de esta opresión y presentes en la videoinstalación ‘Resolución. On lifetime decisions in Spanish Cinema’ del MoMu: CIELO NEGRO (Manuel Mur Oti, 1951), SURCOS (José Antonio Nieves Conde, 1951), EL MUNDO SIGUE (Fernando Fernán Gómez, 1965) … todas presentes en la pieza final.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
“Vodka on the rocks, please.”
James Bond in NEVER SAY NEVER AGAIN
english below
Twaalf jaar na DIAMONDS ARE FOREVER vertolkte Sean Connery voor een zevende en laatste keer James Bond in NEVER SAY NEVER AGAIN, een remake van THUNDERBALL. Bond wordt met tegenzin teruggehaald naar Mi6 om twee kernwapens op te sporen, die door de criminele organisatie SPECTRE werden gestolen in opdracht van Bonds aarstvijand Ernst Blofeld.
NEVER SAY NEVER AGAIN is deel van onze matineefocus 7 X 007, waarin we Sean Connery's 7 Bondfilms vertonen.
ENG The film is in English with Dutch/French subtitles
Twelve years after DIAMONDS ARE FOREVER, Sean Connery took on the role of James Bond for a seventh and final time in NEVER SAY NEVER AGAIN, a remake of THUNDERBALL. Bond is reluctantly reinstated at Mi6 to track down two nuclear weapons, which have been stolen by criminal organization SPECTRE led by Bond’s nemesis Ernst Blofeld.
NEVER SAY NEVER AGAIN is part of our matinee focus 7 X 007 in which we screen Sean Connery's 7 Bond films.
Wat gebeurt er als iemand die je kent heel ziek is, of als je dat zelf hebt meegemaakt? Soms voelt het alsof je meegezogen wordt in dat verhaal. En soms speel je het zelf, om te begrijpen wat er is gebeurd.
In Derwazeens volgen we twee vrienden die met verbeeldingskracht een nieuwe wereld laten ontstaan. Uit alledaagse materialen groeit een rijk vol wonderen, waar je kan vliegen, waar alles even mag, en waar verdriet een andere vorm krijgt.
Samen nemen ze het publiek mee op een reis door een fantasielandschap dat troost biedt, luchtig en licht is, maar ook ruimte geeft aan rouw en herinnering.
Een beeldende, muzikale voorstelling over vriendschap, verlies en de kracht van het spel - voor iedereen vanaf 6 jaar.
Als ik koning was
dan was ik koning van de dag
en ik wisselde jou af
ik huppelde, jij lag in bed
en samen
vleugelden we rond
What does solidarity mean today, in a world increasingly marked by war, migration, and nationalist tendencies? During There Is Nothing Solid About Solidarity, you can experience three days of exhibitions, films, talks, and performances that offer fresh perspectives on connection in a changing world.
There Is Nothing Solid About Solidarity is a satellite program of Kyiv Biennial 2025, developed by the editorial team of MOST magazine (Ewa Borysiewicz, Vera Zalutskaya en Katie Zazenski) together with artist Yulia Krivich.
Through both historic and contemporary frameworks, the programme seeks to further contextualise the idea of Middle East Europe. The notion, which is central to this edition of the Kyiv Biennial, is analyzed through the post-socialist experience – meaning, on the one hand, failed attempts at constructing modern utopias and painful political, ideological and economic transformations; and on the other, the strong cultural exchanges and state-animated “friendships” between, for example, former Socialist Block and Middle East nations in the 20th century.
Today’s reactionary tendencies towards nationalist and fascist movements, together with human rights crises, genocides and wars, expose the frailty of our democratic systems rooted in profit-based alliances. In consideration of this, the programme gathers artists, curators, researchers and collectives who hail from regions widely known as Central and Eastern Europe, the Middle East and Central Asia, offering a space for interrogation of the institutions and frameworks that have led us to this current geopolitical environment and the initiatives that have flourished as a result.
There Is Nothing Solid About Solidarity presents a spectrum of organisational forms – from individual grassroots projects and community centres to research endeavours that examine historical expressions of solidarity, friendship and allyship.
Seaside Disk stelt zijn debuut EP Rhythm On The Midnight Ceiling en enkele nieuwe songs voor in De Studio. De EP representeert de unieke, intense sound die Seaside Disk teweegbrengt. Van innemende blues tot energieke punk trekken ze een rode draad, de ‘whack of emotion’. Victor draagt bij aan deze krachtige klank als zanger en riff maestro met zijn innemende stem. Kamil en Gustaaf, respectievelijk drummer en bassist, groeven onvermoeibaar door hun dynamische rhythm-section. Noah, solo gitarist, plaatst er zijn gillende gitaar bovenop. Klaar om de ‘wack of emotion’ te voelen?
Tijdens een weekend op het platteland overleeft de Berlijnse pianostudente Laura op wonderbaarlijke wijze een auto-ongeluk. Ze wordt opgevangen door een vrouw die haar met moederlijke toewijding verzorgt, waarna ook haar man en zoon zich langzaam openstellen. Terwijl de vier een hechte routine opbouwen, dringt het verleden zich steeds nadrukkelijker op.
Met MIROIRS NO. 3 keert Christian Petzold terug naar zijn herkenbare wereld van verlangen, verlies en herinnering. Zijn sobere, poëtische stijl verbindt realisme en mythe tot een spookachtig melodrama waarin muziek, stilte en blik meer zeggen dan woorden. Paula Beer, Petzolds vaste muze sinds TRANSIT, UNDINE en ROTER HIMMEL, schittert opnieuw als een vrouw op de grens tussen rouw en hergeboorte. Samen creëren ze een film die tegelijk koel en ontroerend is — helder van vorm, maar vol verborgen emotie.
