“Notorious Jessica Drummond, leading her 40 thieves to hit the West like a Texas Tornado!” Zo wordt FORTY GUNS wervend aangekondigd. Hollywoodster Barbara Stanwyck vertolkt de rol van Drummond, de landeigenares die met ijzeren hand haar land, haar bende en de nabijgelegen stad Tombstone in het gareel houdt. Toen Stanwyck de rol op zich nam, twijfelde ze niet: haar stunts voor de film zou ze zelf doen, zelfs de scène waar ze achter een paard aan gesleept wordt. Die toewijding leverde haar het respect op van regisseur Samuel Fuller, die haar omschreef als “a helluva girl”. “It’s sad to say, but women do not have much importance in westerns,” liet bekend westernregisseur Anthony Mann noteren. Stanwyck rijdt ons in de beginscène van FORTY GUNS tegemoet om een ander verhaal te vertellen.
Marshall Griff Bonnell en zijn broers Chico en Wes komen aan in Tombstone met een aanhoudingsbevel voor één van Jessica Drummonds bendeleden. De gewezen revolverheld Griff en de zelfzekere Jessica voelen zich tot elkaar aangetrokken, maar hun tegenstrijdige loyaliteiten plaatsen hen lijnrecht tegenover elkaar.
De plot van FORTY GUNS staat bol van de intrige en actie, corruptie, verraad en romantiek. Samuel Fuller stond bekend voor zijn karakterisering van sterke vrouwen. Zoals hij het zelf zei: “protagonists second to no man”. Vanaf de openingsscène in FORTY GUNS is er geen twijfel mogelijk: Jessica – belichaamd door de onverschrokken Stanwyck – is de baas. Stanwyck, die het paardrijden en haar stunts in de film zelf deed, mag dan ook niet ontbreken in onze (S)HEROES-focus.
“Notorious Jessica Drummond, leading her 40 thieves to hit the West like a Texas Tornado!” This is how FORTY GUNS is excitedly announced. Hollywood star Barbara Stanwyck plays the role of Drummond, the landowner who rules her land, her gang and the neighbouring town of Tombstone with an iron fist. When Stanwyck accepted the role, she didn’t hesitate: she would do all of the stunts in the movie herself, even the scene where she’s dragged behind a horse. This dedication earned her the respect of director Samuel Fuller, who described her as “a helluva girl”. “It’s sad to say, but women do not have much importance in westerns,” said known western director Anthony Mann. In the opening scene, Stanwyck tells us otherwise.
Marshall Griff Bonnell and his brothers Chico and Wes arrive in Tombstone with a warrant for one of Jessica Drummond’s gang members. The former gunslinger Griff and the self-assured Jessica are immediately attracted to one another, but their conflicting loyalties pit them against each other. The plot of FORTY GUNS is packed with intrigue and action, corruption, betrayal and romance. Samuel Fuller was known for his portrayal of strong women. “Protagonists second to no man”, in his own words. From the opening scene of FORTY GUNS there’s no mistaking: Jessica - embodied by the fearless Stanwyck – is the boss. Stanwyck, who performed all of her riding and stunts herself, cannot be missing from our (S)HEROES-programme.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
Aan het einde van KILL BILL: VOLUME 1 krijgen we een opdoffer van informatie. Informatie die de “roaring rampage of revenge” van the Bride zou kunnen doen ontsporen. Maar eerst krijgen we in opvolger KIL BILL: VOLUME 2 inzicht in het verleden van the Bride, haar harde training bij de mythische martial arts meester Pai Mei, haar relatie met Bill en wat leidde tot de gebeurtenissen aan het begin van VOLUME 1.
The Bride, nu gekend als Beatrix Kiddo, vervolgt haar wraaktocht tegen voormalig baas en geliefde, Bill, en onderweg komt ze oog in oog (pun intended) te staan met de resterende Deadly Vipers Elle Driver (Daryl Hannah) en Bills broer Budd (Michael Madsen).
Quentin Tarantino en Uma Thurman zagen the Bride als deel van een lange generatie van “hell bent for revenge” personages, met trekken van zowel de eenzame cowboys in spaghettiwesterns als samoerais uit wraakfilms, zoals LADY SNOWBLOOD. KILL BILL: VOL. 1 & 2 worden na elkaar vertoond op zaterdag 10 mei, op 35mm! Van Tarantino tonen we in onze (S)HEROES-focus ook JACKIE BROWN en DEATH PROOF, eveneens op 35mm.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
At the end of KILL BILL: VOLUME 1 we receive a piece of explosive information. Information that could derail the Bride’s “roaring rampage of revenge”. But first, the sequel KILL BILL: VOLUME 2 gives us insight into the Bride’s past, her strenuous training with mythical martial arts master Pai Mei, her relationship with Bill and what led to the events at the beginning of VOLUME 1.
The Bride, now known as Beatrix Kiddo, continues her road of revenge against former boss and lover Bill, and along the way, she comes face to face with the remaining Deadly Vipers Elle Driver (Daryl Hannah) and Bill’s brother, Budd (Michael Madsen).
Quentin Tarantino and Uma Thurman conceived the Bride as part of a long generation of “hell bent for revenge” characters, with traits from the lonesome cowboys from spaghetti westerns and samurais from revenge films such as LADY SNOWBLOOD. KILL BILL: VOL. 1 & 2 are screened on Saturday 10 May, on 35mm! In our (S)HEROES-focus we also screen Tarantino’s JACKIE BROWN and DEATH PROOF, on 35mm as well.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Birma, 1917. Op de dag dat zijn verloofde Molly arriveert om met hem te trouwen, slaat Edward, een ambtenaar van het Britse Rijk, op de vlucht. Gekweld door paniek begint hij halsoverkop aan een reis over het Aziatische continent. Terwijl hij zich per trein, boot en te voet verbergt, verandert zijn angst geleidelijk in melancholie. Ondertussen weigert zijn verloofde te geloven dat Edward haar in de steek laat. Zij zet de achtervolging in, vastbesloten om met hem te trouwen.
Een Britse diplomaat die op de vlucht is voor zijn verloofde? Het lijkt een banaal vertrekpunt voor een film, maar Miguel Gomes – de man achter het prachtige zwart-witportret Tabu (2012) – maakt er een poëtische zwart-wittrip van die vlot tijd- en landsgrenzen overstijgt. De Portugees vervlecht heden en verleden, verschillende culturen en vertelstijlen tot een bezwerende ontdekkingsreis door Azië. Een bijzondere film die tegelijkertijd vervreemt, vervoert en verbaast dankzij twee reislustigen en de onoverbrugbare afstand tussen beiden.
“Revenge is never a straight line. It's a forest, And like a forest it's easy to lose your way... To get lost... To forget where you came in.”
Hattori Hanzo, Hanzo Steel
Maar wanneer je hele wereld aan diggelen wordt geslagen, vergeet je niet wat je pad is: wraak.
Als er iemand is die wraak verdient, dan is het the Bride (Uma Thurman). Als voormalig lid van de Deadly Viper Assassination Squad, geleid door Bill, staat ze op het punt om een nieuw leven te starten. Op de vooravond van haar huwelijk worden de geliefden van the Bride afgeslacht door de Deadly Vipers en krijgt zij een kogel in het hoofd, terwijl ze hoogzwanger is. Wanneer ze vier jaar later uit een coma ontwaakt en ontdekt dat ze niet langer zwanger is, vuurt dat die wraakgedachten enkel aan. Je ziet het in haar ogen, leest het op haar gezicht: this bride will kill Bill. Maar eerst heeft ze de juiste instrumenten nodig. Dat brengt haar naar Okinawa, thuisbasis van legendarische zwaardsmid Hattori Hanzo.
Quentin Tarantino en Uma Thurman bedachten het personage van the Bride tijdens de productie van PULP FICTION. De plot en look werden sterk beïnvloed door de Japanse wraakfilm LADY SNOWBLOOD en de indrukwekkende martial arts scènes werden gechoreografeerd door Yuen Woo-Ping, die o.a. de gevechtschoreografie deed voor THE MATRIX en CROUCHING TIGER, HIDDEN DRAGON (ook op ons programma!). Zoë Bell was Thurmans stuntdubbel. Onder druk van (de nu veroordeelde zedendelinquent) producer Harvey Weinstein werd de film in twee delen opgedeeld. Weinstein stond bekend voor het dwingen van filmmakers om hun films in te korten, maar door de film op te delen moest Tarantino geen scènes verwijderen en dus niet inboeten aan personageontwikkeling.
KILL BILL: VOL. 1 & VOL. 2 worden na elkaar vertoond op zaterdag 10 mei, op 35mm! Van Tarantino tonen we in onze (S)HEROES-focus ook JACKIE BROWN en DEATH PROOF, eveneens op 35mm.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
“Revenge is never a straight line. It's a forest, And like a forest it's easy to lose your way... To get lost... To forget where you came in.”
Hattori Hanzo, Hanzo Steel
But when your world is shattered, you won’t forget your path.
If there’s anyone deserving of revenge, it’s the Bride (Uma Thurman). As a former member of the Deadly Viper Assassination Squad, led by Bill, she’s ready to start a new life. On the eve of her wedding, the Bride’s loved ones are slaughtered by the Deadly Vipers, and she gets a bullet to the head while being heavily pregnant. When she wakes up from a coma four years later and discovers she’s no longer pregnant, this only incites her feelings of revenge. You can see it in her eyes, read it on her face: this bride will kill Bill. But first, she needs the right tools. This brings her to Okinawa, home to the legendary swordsmith Hattori Hanzo.
Quentin Tarantino and Uma Thurman thought up the character of the Bride during the production of PULP FICTION. The plot and look were influenced by revenge movie LADY SNOWBLOOD and the impressive martial arts sequences were choreographed by Yuen Woo-Ping, who was also the fight advisor on THE MATRIX and CROUCHING TIGER, HIDDEN DRAGON (on our programme as well!). Zoë Bell worked as Uma Thurman’s stunt double. Pressured by (the now convicted sex offender) producer Harvey Weinstein, the movie was divided into two parts. Weinstein was known for forcing filmmakers to shorten their films, but by splitting into two parts, Tarantino was able to keep most of the scenes and save the Bride’s character development.
KILL BILL: VOL. 1 & VOL. 2 are screened on Saturday 10 May, on 35mm! In our (S)HEROES-focus we also screen Tarantino’s JACKIE BROWN and DEATH PROOF, on 35mm as well.
De voorstelling zal beginnen bij het begin. Dat is redelijk logisch. Beginnen bij het begin is altijd handig om te kunnen volgen. De eerste scène zal dan ook de openingsscène zijn waarmee de voorstelling begint. Natuurlijk begint de voorstelling pas als ze begonnen is. Het begin zal duidelijk zijn. Een begin. Zo van: ‘Start’. Ja. Zo zal het gaan. We gaan niet beginnen onnozel te doen van ‘valse start’ en ‘eigenlijk was het al begonnen maar niemand had het gemerkt’ of ‘begint het eigenlijk ooit écht?’. Nee, nee. Zo gaan we niet beginnen. Maar voorlopig moet je nog even wachten. Tot het begint. Al ben je zelf natuurlijk ook al wel even bezig. Al een jaar of negen. Of acht. Of twaalf. Of vijfenzeventig. Of misschien heb je juist het gevoel dat hét maar niet wil beginnen. En dat je wacht. Tot wanneer het er dan eindelijk is. Je weet wel. Het echte begin. Als je later... En ook groter… Of misschien verlang je net naar een nieuw begin. Een nieuwe vriend. Een nieuwe school. Een nieuwe pennenzak. Eentje zonder verleden. Zonder verhaal. En soms voel je dat grote mensen plots raar naar je kijken. Met een blinkende traan in hun oog. Dan strelen ze plots over je haar en zeggen ze: “Ach, was ik maar zoals jij. Voor jou moet het allemaal nog gaan beginnen.” Maar bestaat er zoiets als een nieuw begin? Is een wit blad wel echt zo wit als we zouden willen? Hoe bepalend is een begin voor alles wat nog moet komen?
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Op vrijdag 9 mei komt de meest aaibare alien aller tijden nog eens afgezakt naar de Aarde, op expliciete vraag van Studiodrome-curatoren Jonas Govaerts en Kwinten Scheepers: E.T. THE EXTRA-TERRESTRIAL. Nadat Steven Spielberg eerst eigenhandig de blockbuster had uitgevonden met JAWS en CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD KIND, ging hij plots de persoonlijke tour op met E.T., een modern sprookje over een eenzaam sleutelkind (Henry Thomas) dat zich ontfermt over een buitenaardse botanist.
Drie decennia na zijn release, is de invloed van Spielbergs intieme sci-fi klassieker nog overal voelbaar in de popcultuur: de BMX kids uit Stranger Things, Baby Yoda uit The Mandalorian en Groot uit GUARDIANS OF THE GALAXY; allen zijn ze schatplichtig aan E.T.. Naast 115 minuten onversneden eighties nostalgie (in 4K-resolutie), trakteert Studiodrome u tevens op een E.T.-gerelateerde snack en een mini-concert achteraf.He’s alive, he’s alive!
Na de filmvertoning neemt de Nederlandse multi-instrumentalist Jacco Gardner het café van De Studio over met een korte muzikale showcase vol meeslepende quadrafonische improvisaties. Gardner, bekend van zijn eerdere werk bij Lola Kite en The Skywalkers, weet perfect het gevoel van verwondering en mysterie uit E.T. te vangen, en vertaalt de kosmische sfeer van de film naar een omhullende live-ervaring.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Friday 9 May, the most cuddly alien of all time descends again on Earth, after the explicit request of Studiodrom curators Jonas Govaerts and Kwinten Scheepers: E.T. THE EXTRA-TERRESTRIAL. After Steven Spielberg single-handedly invented the blockbuster with JAWS and CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD KIND, he suddenly took a personal turn with E.T., a modern fairytale about a lonely latchkey kid (Henry Thomas) who takes care of an alien botanist.
Three decades after its release, the influence of Spielberg's intimate sci-fi classic is still evident in pop culture: the BMX kids from Stranger Things, Baby Yoda from The Mandalorian, and Groot from GUARDIANS OF THE GALAXY; are all indebted to E.T.. Besides the 115 minutes of uncut eighties nostalgia (in 4K resolution), Studiodrome also treats on an E.T.-related snack and a mini concert.He's alive, he's alive!
Following the film screening, Dutch multi-instrumentalist Jacco Gardner will take over the café at De Studio with a short musical showcase, featuring immersive quadraphonic improvisations. Known for his earlier work with Lola Kite and The Skywalkers, Gardner now channels the same sense of wonder and mystery found in E.T., translating its cosmic spirit into an enveloping live sound experience.
Elwood Curtis is een jonge Afro-Amerikaanse jongen die in de jaren '60 onterecht wordt opgesloten in een gewelddadige heropvoedingsschool in Florida. In deze keiharde en corrupte instelling ontmoet hij Turner, die zijn kijk op het systeem en de samenleving volledig verandert.
RaMell Ross levert een krachtige adaptatie van Colson Whiteheads Pulitzer-winnende roman Nickel Boys, waarin hij een visuele stijl gebruikt die zowel poëtisch als confronterend is. Het verhaal wordt deels verteld vanuit het perspectief van de personages zelf, wat de onrechtvaardigheid en onderdrukking die ze ervaren versterkt. De cameratechnieken zorgen voor een intense, persoonlijke ervaring die het zware realisme van het verhaal extra doet voelen. De film combineert de persoonlijke verhalen van de hoofdpersonen met de bredere sociale context van racisme in de VS.
NICKEL BOYS laat een diepe indruk achter door de verhalen van onderdrukking en onrecht niet alleen te vertellen, maar ook echt voelbaar te maken. Ross slaagt erin de menselijke kant van deze ervaringen te tonen, terwijl de visuele stijl het harde, soms ongemakkelijke realisme van het verhaal onderstreept. Een scherpe blik op racisme en institutioneel geweld.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Elwood Curtis is a young African American boy who, in the 1960s, is wrongfully locked up in a violent reform school in Florida. In this harsh and corrupt institution, he meets Turner, who completely changes his view of the system and society.
RaMell Ross delivers a powerful adaptation of Colson Whitehead's Pulitzer Prize-winning novel Nickel Boys, using a visual style that is both poetic and confronting. The story is partly told from the characters' perspectives, intensifying the sense of injustice and oppression they experience. The cinematography creates an immersive, personal experience that makes the harsh realism of the story even more palpable. The film weaves the personal stories of the main characters with the broader social context of racism in the U.S.
NICKEL BOYS leaves a lasting impact by making the stories of oppression and injustice not just told, but truly felt. Ross captures the human side of these experiences, while the visual style emphasises the tough, often uncomfortable realism of the narrative. A sharp critique of societal issues surrounding racism and institutional violence.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
De voorstelling zal beginnen bij het begin. Dat is redelijk logisch. Beginnen bij het begin is altijd handig om te kunnen volgen. De eerste scène zal dan ook de openingsscène zijn waarmee de voorstelling begint. Natuurlijk begint de voorstelling pas als ze begonnen is. Het begin zal duidelijk zijn. Een begin. Zo van: ‘Start’. Ja. Zo zal het gaan. We gaan niet beginnen onnozel te doen van ‘valse start’ en ‘eigenlijk was het al begonnen maar niemand had het gemerkt’ of ‘begint het eigenlijk ooit écht?’. Nee, nee. Zo gaan we niet beginnen. Maar voorlopig moet je nog even wachten. Tot het begint. Al ben je zelf natuurlijk ook al wel even bezig. Al een jaar of negen. Of acht. Of twaalf. Of vijfenzeventig. Of misschien heb je juist het gevoel dat hét maar niet wil beginnen. En dat je wacht. Tot wanneer het er dan eindelijk is. Je weet wel. Het echte begin. Als je later... En ook groter… Of misschien verlang je net naar een nieuw begin. Een nieuwe vriend. Een nieuwe school. Een nieuwe pennenzak. Eentje zonder verleden. Zonder verhaal. En soms voel je dat grote mensen plots raar naar je kijken. Met een blinkende traan in hun oog. Dan strelen ze plots over je haar en zeggen ze: “Ach, was ik maar zoals jij. Voor jou moet het allemaal nog gaan beginnen.” Maar bestaat er zoiets als een nieuw begin? Is een wit blad wel echt zo wit als we zouden willen? Hoe bepalend is een begin voor alles wat nog moet komen?
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
Na het succes van de verfilming van DE ACHT BERGEN (Le Otto Montagne) keert Paolo Cognetti terug naar zijn geliefde berglandschap in de Italiaanse Alpen met FIORE MIO, een poëtische verkenning van de Monte Rosa en haar bewoners. Gefilmd door Ruben Impens, de vaste Vlaamse cameraman van Felix Van Groeningen, brengt Cognetti met weidse, verstilde beelden en een melancholische ondertoon zijn ode aan de kracht van de natuur en de zoektocht naar een authentiek bestaan.
De Italiaanse auteur debuteert als regisseur en neemt ook de hoofdrol op zich als hoofdpersonage. Samen met zijn hond Laki doorkruist Cognetti het imposante bergmassief, waar hij in gesprek gaat met verschillende bewoners: een oude jeugdvriend, een berggids en een voormalige Nepalese sherpa. Hun ontmoetingen leiden tot mijmeringen over de schoonheid en uitdagingen van het leven in de bergen, maar ook over klimaatverandering, vriendschap en onvervulde dromen. Stapsgewijs zoeken ze naar een evenwicht tussen mens en natuur. Suzanne Simard beschrijft het treffend: "Fiore mio gaat niet over hoe we de berg kunnen redden. Het gaat erom hoe de berg ons kan redden."
Voorafgaand aan de filmvertoningen bieden we een yogasessie aan i.s.m. in-house Surya Yoga Studio: de ultieme combinatie van activatie & ontspanning van lichaam en geest! Je kan zowel een voordelig combiticket als losse tickets kopen hiervoor.
ENG The film is in Italian with subtitles in English (Thu 8 May) or Dutch/French (Sun 27 April & Tue 3 June)
Following the success of the film adaptation of THE EIGHT MOUNTAINS (Le Otto Montagne), Paolo Cognetti returns to his beloved mountain landscape in the Italian Alps with FIORE MIO, a poetic exploration of Monte Rosa and its inhabitants. Filmed by Ruben Impens, Felix Van Groeningen's regular Flemish cameraman, Cognetti brings his ode to the power of nature and the search for an authentic existence with wide, hushed images and melancholic undertones.
Making his debut as a director, the Italian author also takes on the lead character. Together with his dog Laki, Cognetti traverses the imposing mountain, where he interacts with various inhabitants: an old childhood friend, a mountain guide and a former Nepalese sherpa. Their encounters lead to musings on the beauty and challenges of life in the mountains, as well as climate change, friendship and unfulfilled dreams. Step by step, they seek a balance between man and nature. Suzanne Simard aptly describes it: ‘Fiore mio is not about how we can save the mountain. It's about how the mountain can save us.’
Prior to the film screenings, we are offering a yoga session in collaboration with in-house Surya Yoga Studio: the ultimate combination of activation and relaxation for body and mind! You can purchase either a discounted combo ticket or individual tickets for this special.
SKUNK van Koen Mortier schetst een rauw portret van Liam, een verwaarloosde tiener die opgroeit in een omgeving van drugs en geweld. Na een destructieve jeugd belandt hij in een jeugdinstelling, waar hij geconfronteerd wordt met nieuwe regels en misbruik. Mortier, bekend om schokkende en inventieve films zoals UN ANGE en EX DRUMMER, brengt de verontrustende realiteit van Liams leven tot leven met intensieve handcamera-opnames en een sterke cast. Een aangrijpend en realistisch drama dat de strijd van een jongeman tegen zijn verleden en zijn omstandigheden onthult.
"U zult een sterke maag nodig hebben, maar ‘Skunk’ voert u op fenomenale wijze mee naar de groezelige rand van de maatschappij."
★★★½ Erik Stockman, Humo
De vertoning van SKUNK wordt voorafgegaan door een inleiding en gevolgd door een ontmoeting met Vlaamse filmmaker Koen Mortier, gemodereerd door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis KASKA-DKO, RITCS en INSAS. Klik hier voor het volledige programma van de FILMLESSEN.
“Notorious Jessica Drummond, leading her 40 thieves to hit the West like a Texas Tornado!” Zo wordt FORTY GUNS wervend aangekondigd. Hollywoodster Barbara Stanwyck vertolkt de rol van Drummond, de landeigenares die met ijzeren hand haar land, haar bende en de nabijgelegen stad Tombstone in het gareel houdt. Toen Stanwyck de rol op zich nam, twijfelde ze niet: haar stunts voor de film zou ze zelf doen, zelfs de scène waar ze achter een paard aan gesleept wordt. Die toewijding leverde haar het respect op van regisseur Samuel Fuller, die haar omschreef als “a helluva girl”. “It’s sad to say, but women do not have much importance in westerns,” liet bekend westernregisseur Anthony Mann noteren. Stanwyck rijdt ons in de beginscène van FORTY GUNS tegemoet om een ander verhaal te vertellen.
Marshall Griff Bonnell en zijn broers Chico en Wes komen aan in Tombstone met een aanhoudingsbevel voor één van Jessica Drummonds bendeleden. De gewezen revolverheld Griff en de zelfzekere Jessica voelen zich tot elkaar aangetrokken, maar hun tegenstrijdige loyaliteiten plaatsen hen lijnrecht tegenover elkaar.
De plot van FORTY GUNS staat bol van de intrige en actie, corruptie, verraad en romantiek. Samuel Fuller stond bekend voor zijn karakterisering van sterke vrouwen. Zoals hij het zelf zei: “protagonists second to no man”. Vanaf de openingsscène in FORTY GUNS is er geen twijfel mogelijk: Jessica – belichaamd door de onverschrokken Stanwyck – is de baas. Stanwyck, die het paardrijden en haar stunts in de film zelf deed, mag dan ook niet ontbreken in onze (S)HEROES-focus.
“Notorious Jessica Drummond, leading her 40 thieves to hit the West like a Texas Tornado!” This is how FORTY GUNS is excitedly announced. Hollywood star Barbara Stanwyck plays the role of Drummond, the landowner who rules her land, her gang and the neighbouring town of Tombstone with an iron fist. When Stanwyck accepted the role, she didn’t hesitate: she would do all of the stunts in the movie herself, even the scene where she’s dragged behind a horse. This dedication earned her the respect of director Samuel Fuller, who described her as “a helluva girl”. “It’s sad to say, but women do not have much importance in westerns,” said known western director Anthony Mann. In the opening scene, Stanwyck tells us otherwise.
Marshall Griff Bonnell and his brothers Chico and Wes arrive in Tombstone with a warrant for one of Jessica Drummond’s gang members. The former gunslinger Griff and the self-assured Jessica are immediately attracted to one another, but their conflicting loyalties pit them against each other. The plot of FORTY GUNS is packed with intrigue and action, corruption, betrayal and romance. Samuel Fuller was known for his portrayal of strong women. “Protagonists second to no man”, in his own words. From the opening scene of FORTY GUNS there’s no mistaking: Jessica - embodied by the fearless Stanwyck – is the boss. Stanwyck, who performed all of her riding and stunts herself, cannot be missing from our (S)HEROES-programme.
“Ik heb een woord voor je: plastic.” In THE GRADUATE vangt Mike Nichols de tijdsgeest in één iconische scène: de nerveuze, pas afgestudeerde Benjamin Braddock (Dustin Hoffman) krijgt het advies zijn toekomst in “plastics” te zoeken. Maar Benjamin zoekt geen richting – hij zoekt… ja, wat eigenlijk?
Nichols, afkomstig uit de stand-up en sketchcomedy, bracht na zijn debuut WHO'S AFRAID OF VIRGINIA WOOLF? (1966) een Europese flair naar Hollywood met THE GRADUATE. Geen klassieke heldenreis, maar een verhaal van doelloosheid en vervreemding, met Benjamin als de verloren zoon van zijn generatie. Mrs. Robinson (Anne Bancroft) verleidt hem, maar achter haar glimlach schuilt een leven van gemiste kansen. Verveling is de hoge prijs die huisvrouwen zoals zij betalen voor de vooruitgangsdroom van hun mannen.
Net als kunststof vergaat THE GRADUATE niet. Rijkeluiszoon Benjamin mag vandaag dan als een nog grotere klier voelen dan in 1967, de eerste film die op maat van een babyboomerpubliek was gesneden is nog steeds een sfeervolle generatieschets boordevol existentiële twijfel. Here’s to you, Mrs. Robinson!
ENG The film is in English with Dutch subtitles
"I have one word for you: plastic." In THE GRADUATE, Mike Nichols captures the spirit of the zeitgeist in one iconic scene: the nervous, freshly graduated Benjamin Braddock (Dustin Hoffman) is advised to seek his future in "plastics." But Benjamin isn't looking for direction—he's looking for... well, what exactly?
Nichols, coming from the world of stand-up and sketch comedy, brought a European sensibility to Hollywood with THE GRADUATE, following his debut in WHO'S AFRAID OF VIRGINIA WOOLF? (1966). This is no classic hero's journey, but a story of aimlessness and alienation, with Benjamin as the lost son of his generation. Mrs. Robinson (Anne Bancroft) seduces him, but behind her smile lies a life full of missed opportunities. Boredom is the price housewives like her pay for the dream of progress of their husbands.
Like plastic, THE GRADUATE doesn't age. Benjamin, the rich kid, feels even more like a jerk today than in 1967, but the first film tailor-made for a baby boomer audience still feels like a fresh sketch of generational conflict and existential doubt. Here’s to you, Mrs. Robinson!
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
Van miauw naar wauw! Kinderen, ouders en kattenliefhebbers: iedereen raakt betoverd door dit epische avontuur. Een spannend, woordeloos verhaal over vriendschap, diversiteit en natuur in een unieke animatiestijl. Winnaar Beste Animatiefilm bij Oscars en Golden Globes 2025.
Wanneer een schattig katje ontwaakt, is alles overspoeld door water. Er is geen mens te zien. Op een kleine boot moet hij niet alleen zijn waterangst bedwingen, maar ook leren opschieten met andere dieren die de tsunami overleefden. Samen proberen ze hun verschillen te overwinnen en zich aan te passen aan deze nieuwe, onbekende wereld.
ENG The film is without dialogue
From meow to wow! Children, parents and cat lovers: everyone will be enchanted by this epic adventure. An exciting, wordless story about friendship, diversity and nature in a unique animation style. Winner of Best Animated Feature at the Oscars and Golden Globes 2025.
When a cute cat awakens, everything is overflown with water. There is not a human in sight. On a small boat, he has to control his fear of water and get along with other animals that survived the tsunami. They try to overcome their differences and adapt to this new, unknown world.
Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.
In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.
Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.
L'Adamant is een drijvend gebouw op de Seine, in het hart van Parijs, waarin geestelijke gezondheidszorg centraal staat op de schaal van de stad, het individu en het collectief. De documentaire SUR L'ADAMANT schetst een teder portret van een psychiatrisch dagcentrum, waarin de relatie tussen les soignées en les soignants op een intieme en menselijke manier in beeld wordt gebracht. Dit dagcentrum is een actief verzet tegen de ontmenselijking van de psychiatrie.
Deze Gouden Beer winnaar (Berlinale 2023) van Nicolas Philibert vormt de aanleiding van het onderzoeksproject De Therapeutische Stad, erkend met het Bouwmeester Label. Door het introduceren van architecturale typologieën—de boot, de toren, de villa en de tuin—verkennen Lisa Janssens en Renaud Baeckelandt niet alleen de architecturale kwaliteiten van deze figuren, maar ook hun relatie tot de stad. Ruimtelijke begrippen als aankomst en verblijf, de grens tussen privé en publiek en de manier waarop architectuur zorg kan faciliteren, resoneren tijdens gesprekken met de psychiatrische praktijk. De publicatie verkent de rol van metaforen en culturele narratieven — zoals film, literatuur en kunst— rond zorg in de stad.
L'Adamant is a floating building on the Seine, in the heart of Paris, where mental health care takes center stage—on the scale of the city, the individual, and the collective. The documentary SUR L'ADAMANT offers a tender portrait of a psychiatric day center, portraying the relationship between patients and caregivers in an intimate and humane way. This day center stands as an active resistance to the dehumanization of psychiatry.
This Golden Bear winner (Berlinale 2023) by Nicolas Philibert is the starting point for the research project The Therapeutic City, supported by the Bouwmeester Label. By introducing architectural typologies—the boat, the tower, the villa, and the garden—Lisa Janssens and Renaud Baeckelandt explore not only the architectural qualities of these figures but also their relationship to the city. Spatial concepts such as arrival and stay, the boundary between private and public, and the ways in which architecture can facilitate care resonate through conversations with psychiatric practice. The publication explores the role of metaphors and cultural narratives—such as film, literature, and art—around care in the city.
Deze prequel op David Lynch’ en Mark Frosts tv-serie TWIN PEAKS volgt het onderzoek van twee FBI-agenten rond de moord op serveerster Teresa Banks in het stadje Deer Meadow. Wanneer een van de twee agenten een mysterieuze aanwijzing vindt, verdwijnt hij plots spoorloos. Een jaar later bevinden we ons in het naburig stadje Twin Peaks, waar we rebelse tiener Laura Palmer volgen tijdens de laatste week van haar leven.
We vertonen de film(in 4K!) na onze TWIN PEAKS: SEASON 1 marathon en als deel van onze hommage aan de overleden surrealistische visionair in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
ENG The film is in English and reverse speech with Dutch and French subtitles
The prequel to David Lynch’ and Mark Frost’s TV series TWIN PEAKS follows two FBI agents during their investigation into the murder of waitress Teresa Banks in the town of Deer Meadow. When one of the agents finds a mysterious clue, he suddenly disappears without any trace. One year later, we find ourselves in the neighbouring town of Twin Peaks, during the last week of rebellious teenager Laura Palmer’s life.
We screen the film (in 4K!) after our TWIN PEAKS: SEASON 1 marathon and as part of our homage to the late surrealist visionary in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Het levensverhaal van Marjane die op 9-jarige leeftijd in Iran wordt geconfronteerd met de Islamitische Revolutie. De fundamentalisten dwingen de vrouwen tot het dragen van sluiers en zetten velen gevangen. Ondanks deze sociale terreur weet Marjane toch punk, Iron Maiden en Abba te ontdekken en later wordt ze door haar ouders naar Oostenrijk gestuurd om daar veilig naar school te gaan. Hoewel ze er na verloop van tijd geaccepteerd wordt, besluit ze toch terug te gaan naar het tyrannieke bewind van Iran, omdat het simpelweg als haar thuis voelt, en besluit daar haar mening te blijven ventileren over wat ze ziet.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Al acht jaar lang kijken de makers van De NweTijd op een doodgewone maandagavond naar de stand van de wereld, de sterren en hun eigen leven. Wat ze zien, gieten ze in korte en langere teksten die ze op hun Maandagavond gretig delen met het publiek. Er zijn gastsprekers, er is muziek en altijd is er gratis soep voor de mensen die tussen zeven en acht uur aan komen waaien.
Het komende jaar zijn Suzanne Grotenhuis, Freek Vielen en Ellis Meeusen een heel seizoen lang te gast in ons Salon. Een grote verandering na zoveel jaar in hun eigen huis te hebben gestaan. En daar gaan ze het over hebben: veranderen. Hoe voelt dat? Is het soms nodig? En wat zijn de gevolgen als het lukt? Neem een tas soep en laat je verrassen door deze unieke avonden vol stand-up, teksten, interviews en muziek.
"Omnia mutantur, nihil interit." of "Alles verandert, maar niets gaat ooit echt ten gronde." Zo eindigt de dichter Ovidius zijn bekende werk Metamorfosen, waarin hij 15000 versregels lang gesproken heeft over hoe alles in de kosmos constant verandert. Elk verhaal vertelt hij over een andere gedaantewisseling. Zo werd de mooie Daphne een laurierstruik. Io, de minnares van Zeus, veranderde in een grote zilveren koe. En de aarde... Die veranderende na een zondvloed in een grote kolkende zee.
Na een seizoen van veranderen, groeien, chemisch aangetrokken worden en kantelen zijn wij nu ook klaar voor een metamorfose. Wat worden we? Een grote zilveren koe, of een zondvloed? Hoe doe je dat? Veranderen van vorm, karakter, verschijning? En zijn we dan ook echt helemaal anders? Deze laatste Maandagavond voor de zomer is zoals altijd een feestelijke afsluiter. Er zijn nieuwe teksten van Suzanne, Freek en Ellis en gast Maxine Palit de Jongh. Freek interviewt nog een laatste keer een mystery guest over verandering. En net zoals vorig seizoen komt het geweldige muzikale trio Les Ames Perdues van Isaak Duerinck, Naomi Beeldens en Ewout Lehoucq langs. Zij duiken speciaal voor ons in het thema metamorfose en sluiten het Maandagavondseizoen wervelend af.
Een koor dat niet komt opdagen, een theatertechnieker, een fietsverkoper …
Vandaag is dé dag. Het Drongense jubilatakoor komt eindelijk optreden! Het publiek zit klaar en heeft er zin in. Maar dan: stilte. Geen stemvork te horen. Geen spoor van het koor. De theatertechnieker probeert de show te stelen, maar zijn walkietalkie blaft hem steeds weer de coulissen in.
Een fietsverkoper op zoek naar een publiek rolt het podium op. Ze is perfect voorbereid: de foldertjes geplastificeerd, glimlach geoefend, bel gepoetst en verkooptekst ingestudeerd. Met zo een groot publiek moet ze vandaag toch zeker haar fiets verkocht krijgen?
Wat volgt, is een heerlijke, chaotische dans van miscommunicatie en onhandigheden, waarin twee totaal verschillende personages elkaar ontdekken en de fiets een centrale rol krijgt. Het stuur leeft z’n eigen leven, de trappers weigeren dienst en het lijkt wel alsof de fiets liever speelt dan rijdt.
‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting waar mechaniek plots muziek wordt, en alles wat vast zat, eindelijk begint te bewegen.
Kom kijken… en zie hoe alles misloopt – en toch goedkomt.
Tijdens haar studies in Zweden (DOCH, School of Dance and Circus) werkte Jakobe Geens o.a. voor en met Cirkus Cirkör en Clowns Without Borders Sweden. Terug in België werkte ze mee aan de voorstellingen ‘Manneke Cirk’ van Les Argonautes, ‘Click’ en ’SSSTT!!’ van Sprookjes enzo, ‘RAKANYAK’ van Compagnie Charlie en ’Softies’ van Hanna Mampuys/fABULEUS. Met haar eigen voorstellingen ‘Distort the body’ en ‘Bare body’ heeft ze haar eigen gezelschap op de kaart gezet.
Josse De Broeck maakt deel uit van acrobatencollectief Familiar Faces waarmee hij de zaalvoorstelling ‘Surface’ maakte. Hij werkte mee aan de creatie van o.a. ‘SCREWS’ (Alexander Vantournhout), ‘MUUR’ (Floor Van Leeuwen) en ‘Carrying my father’ (THERE THERE Company). Met Jef Callebaut creëerde hij de voorstelling ‘ob-joie’ (8+).
Axel Guérin speelde onder andere mee in ‘Pirates of the Carabina’ (FLOWN (UK)), ‘famili trees’ (Janni Van Goor & KOPERGIETER) en ‘PLOCK!’ (Grensgeval). Sinds zijn afstuderen aan AcaPA (Academy for Circus and Performance Art) heeft Axel vijf producties gecocreëerd en speelde hij bij not standing (Alexander Vantournhout) in ‘Red Haired Men’, ‘SCREWS’, ‘Through the Grapevine’ en ‘Foreshadow’.
Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.
In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.
Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.
Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.
In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.
Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.
Over een periode van twintig jaar vertolkte de ondertussen legendarische Jean-Pierre Léaud tot vijfmaal toe het alter ego van de al even iconische Franse nouvelle vague regisseur François Truffaut. Als Antoine Doinel is hij voor het eerst te zien in diens doorbraakfilm, en tevens sleutelfilm van de vernieuwingsgolf, LES QUATRE CENTS COUPS. Daarna volgen nog vier films. In mei en juni brengt CINEA de integrale Doinel-reeks terug naar de Vlaamse bioscoopzalen, in een digitaal gerestaureerde 4K-versie!
De in 1944 geboren Léaud werd na een oproep van Truffaut in de krant uit een auditie van enkele honderden kinderen geplukt – hij was toen veertien. Een jaar later werd hij op de schouders van het publiek naar buiten gedragen na de zegetocht van hun film in Cannes. Als Antoine gaf Léaud uiting aan Truffauts weinig liefdevolle kindertijd. Tot zijn tiende zorgde vooral zijn grootmoeder voor hem. Toen zij overleed, vond zijn stiefvader – wiens familienaam hij draagt – het hoog tijd dat hij weer naar huis kwam, maar dat wilde François’ moeder niet.
In LES QUATRE CENTS COUPS speelt Léaud een jongen die zich opstandig gedraagt door de emotionele afwijzing thuis. Omringd door onverschillige volwassenen brengt hij zijn dagen door met zijn beste vriend René, in een poging een beter leven op te bouwen. Wanneer één van hun plannetjes misloopt, komt Antoine in de problemen, wat leidt tot nog meer conflicten met onsympathieke autoriteiten. Aan het einde van de film zien we hoe Antoine over het strand rent nadat hij uit een jeugdinstelling is ontsnapt. Het beeld bevriest, maar het verhaal van de jongen is voor Truffaut nog niet uitverteld. Te gebiologeerd door zowel het personage als de acteur, zet hij het verhaal verder in vier sequels verder…
Naast LES QUATRE CENTS COUPS, staan ook Truffauts andere films over ANTOINE DOINEL op ons programma!
Dave Bannion (Glenn Ford) is detective bij moordzaken en wordt ingezet in het onderzoek naar de zelfmoord van een corrupte medeofficier. Hij ontdekt dat er een link is tussen de dood van zijn collega en een gewelddadige bende, maar wordt van de zaak gehaald. Wanneer zijn vrouw het slachtoffer wordt van een explosie die voor hem bedoeld was, laat Bannion zich tot het uiterste drijven door wraak en de zoektocht naar gerechtigheid. Regisseur Fritz Lang laat geen greintje licht toe in deze donkere film noir, met een meedogenloze rol voor karakteracteur Lee Marvin.
"The dialogue is functional. Every shot is composed with economy and exactitude, no act gratuitous." Wally Hammond, Time Out
Filmstudio COLUMBIA PICTURES viert zijn 100-jarige bestaan. Om dit te vieren vertonen we vier klassiekers van een van de belangrijkste studio's binnen het studiosysteem.
ENG The film is in English without subtitles
Dave Bannion (Glenn Ford) is a homicide detective who is leading an investigation into the suicide of a corrupt fellow officer. He discovers a link between the death of his colleague and a violent gang but is taken off the case. When his wife becomes the victim of an explosion which was meant for him, Bannion is driven to extremes by revenge and the search for justice. Director Fritz Lang created a dark film noir with a ruthless role for character actor Lee Marvin.
Film studio COLUMBIA PICTURES celebrates its 100th anniversary. To celebrate, we screen four classics of one of the most important studios of the studio system.
“I would have died if I'd lost the part of Anne. The costumes are delirious, any girl would look good in them (…) And the character is terrific, a girl raised by Blackbeard, the pirate, who knows no other life than the law of might. (…) I can't wait to begin it. Of course, I'm aware it's a dangerous part, too. You could make an awful fool of yourself if you went overboard.”
De rol die Hollywoodster Jean Peters zo graag wilde, was die van piraat Anne Providence. ANNE OF THE INDIES fictionaliseert het leven van een van de weinige vrouwelijke piraten, Anne Bonny. In de film ontmoeten we kapitein Anne op haar schip, nadat ze een Brits schip heeft ingenomen. Ze spaart het leven van LaRochelle, een Fransman die door de Britse bemanning gevangen genomen was. LaRochelle vervoegt Annes crew en ze krijgt al snel gevoelens voor hem. Maar de man blijkt niet te zijn wie hij zegt.
Jean Peters schittert in haar eerste hoofdrol als piratenkapitein en voert overtuigend een bende zoute zeemannen met ooglapjes aan, wijst haar sabel zelfzeker naar eenieder die haar enerveert en is er niet vies van haar vijanden op de plank te doen lopen. Ze slaagt er zelfs in om de legendarische Blackbeard de loef af te steken. Peters stond in Hollywood bekend voor haar verzet om als een sekssymbool naar voren geschoven te worden. Voor haar waren het de rollen van nuchtere en soms onverzorgde vrouwen, die het meest te bieden hadden. “I often think our glamorization of Hollywood stars throws the public off. They don't recognize us as human beings subject to the same discomforts of climate and working conditions as they are. They expect to see that goddess leading a couple of wolfhounds come striding onto the set. Because I like to get away from all that and down to the heart of things I choose such characters as Anne.”
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
ENG The film is in English without subtitles
The role Hollywood star Jean Peters wanted so badly was the one of pirate Anne Providence. ANNE OF THE INDIES fictionalizes the life of one of the few woman pirates, Anne Bonny. In the movie, we meet captain Anne on her ship, after she’s taken over a British ship. She spares the life of LaRochelle, a Frenchman who was captured by the British officers. LaRochelle joins Anne’s crew and she quickly develops feelings for him. But it turns out the man isn’t who he says he is.
Jean Peters shines in her first leading role as a pirate captain and convincingly leads a pack of unwashed sailors with eye patches, confidently points her sword at anyone who annoys her and doesn’t shy away from having her enemies walk the plank. She even manages to best the legendary Blackbeard. Peters was known in Hollywood for her refusal to be marketed as a sex symbol. She found the roles of down-to-earth and sometimes unkempt women to be the most interesting and fulfilling ones. “I often think our glamorization of Hollywood stars throws the public off. They don't recognize us as human beings subject to the same discomforts of climate and working conditions as they are. They expect to see that goddess leading a couple of wolfhounds come striding onto the set. Because I like to get away from all that and down to the heart of things I choose such characters as Anne.”
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Geen telefoontje zal iemand nog doen opschrikken. De woorden “ik wil met u praten”, zullen niet meer gelijk staan aan angst. Een lange stilte betekent dan nu ook echt gewoon een lange stilte. Als iemand aankondigt iets te vertellen te hebben, wordt alleen nog maar gedacht aan goed nieuws.
Rapelkant vertelt het verhaal van een gemeenschap. In een magisch-realistische setting waar al het slechte nieuws van een jaargang op dezelfde dag aan iedereen wordt medegedeeld, zoeken de bewoners van een klein dorp manieren om elkaar te dragen. De voorstelling focust zich op samenleven en compassie, alsook de zorg die we elkaar verschuldigd zijn.
Geen telefoontje zal iemand nog doen opschrikken. De woorden “ik wil met u praten”, zullen niet meer gelijk staan aan angst. Een lange stilte betekent dan nu ook echt gewoon een lange stilte. Als iemand aankondigt iets te vertellen te hebben, wordt alleen nog maar gedacht aan goed nieuws.
Rapelkant vertelt het verhaal van een gemeenschap. In een magisch-realistische setting waar al het slechte nieuws van een jaargang op dezelfde dag aan iedereen wordt medegedeeld, zoeken de bewoners van een klein dorp manieren om elkaar te dragen. De voorstelling focust zich op samenleven en compassie, alsook de zorg die we elkaar verschuldigd zijn.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
“The baddest one-chick hit-squad that ever hit town!” Dat is Pam Griers Coffy in één zin. Griers hoofdrol in COFFY betekende de doorbraak in haar carrière, na een rits bijrollen in exploitatieve gevangenisdrama’s. Haar energetische on-screen persona, met de onbevreesde lichamelijkheid die daarbij hoort, neemt een plek in binnen de Amerikaanse cinema van de jaren '70, waar meer geweld en naaktscènes werden toegelaten dan ooit tevoren. Regisseur Jack Hill werd niet voor niks door Quentin Tarantino de “Howard Hawks of exploitation filmmaking” gelabeld.
COFFY barst van de expliciete scènes, erotiek en bloederige actie, maar dat allemaal vanuit een rechtvaardige drijfveer: verpleegster Flower Child ‘Coffy’ Coffin ziet in haar professionele leven dagelijks de schade die de heroïneplaag in haar stad aanricht. Wanneer haar zus ook het slachtoffer wordt van haar drugsverslaving, wordt het persoonlijk. Coffy zwerft ’s nachts door de stad op zoek naar bloederige gerechtigheid.
Na de release van COFFY domineerde Pam Grier gedurende de rest van de jaren '70 als femme fatale en icoon van de Blaxploitation actiehits. Het populaire low-budget filmgenre met een Afrikaans-Amerikaanse cast en duidelijke genrecodes bracht een nieuw soort held en heldin op de voorgrond. “My movies featured women claiming the right to fight back, which previously had been out of the question,” schrijft Grier in haar autobiografie. “To me, what really stood out in the genre was women of colour acting like heroes, street-smart women who were proud of who they were. They were far more aggressive and progressive than the Hollywood stereotypes.” In COFFY vecht Grier als een vigilante tegen corruptie en de drugsmaffia: geweld als inspirerend verzet. Eén van de mensen die ze inspireerde, was regisseur Quentin Tarantino, een toegewijde connaisseur van Griers carrière, die haar liet namedroppen door Tim Roth en Chris Penn in RESERVOIR DOGS. En die Grier later castte als de onvergetelijke JACKIE BROWN.
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
“The baddest one-chick hit-squad that ever hit town!” A tagline, that covers Pam Grier’s Coffy in one sentence. Grier’s starring role in COFFY was the breakthrough her career needed, after a string of supporting roles in exploitation prison flicks. Her energetic on-screen persona, with the fearless physicality that comes with it, occupies a spot in American cinema of the seventies, where violence and nudity were featured more than ever before. Director Jack Hill was crowned the “Howard Hawks of exploitation cinema” by Quentin Tarantino.
COFFY bursts with explicit scenes, eroticism and bloody action. But all of this is triggered by a sense of justice: nurse Flower Child ‘Coffy’ Coffin is faced with the damages done by the heroin scourge in the city in her daily professional life. When her sister becomes the latest victim of the inner city drug dealers, things become personal. Coffy roams the streets at night searching for violent justice.
After the release of COFFY, Pam Grier dominated the seventies as a femme fatale and icon of the Blaxploitation action hits. The popular low-budget film genre with an African American cast and clear genre codes brought on a new kind of hero and heroine. “My movies featured women claiming the right to fight back, which previously had been out of the question,” writes Grier in her autobiography. “To me, what really stood out in the genre was women of colour acting like heroes, street-smart women who were proud of who they were. They were far more aggressive and progressive than the Hollywood stereotypes.” In COFFY, Grier fights as a vigilante against corruption and the drugs dealers: violence as inspiring resistance. One of the people Grier inspired, was director Quentin Tarantino, a dedicated connoisseur of Grier’s career, who had her name-dropped by Tim Roth and Chris Penn in RESERVOIR DOGS. And who later cast Grier as the unforgettable JACKIE BROWN.
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
Acrobatische lijven wringen zich in onmogelijke posities. Een liveband dompelt je onder in een klankbad van gothic en metal. out of hands is een dans- en muziekvoorstelling over de duistere kant van jong zijn.
In oude mythes staat jeugdigheid vaak symbool voor zuiverheid, onschuld en hoop, maar achter dat ideaalbeeld schuilt een heel andere wereld: die van lichamen uit balans, donkere gedachten en ontluikende seksualiteit. In out of hands neemt een groep jongeren je mee op een intense trip naar hun onderwereld. Recht naar de pijn van het tiener zijn.
Michiel Vandevelde is choreograaf, danser en schrijver. Hij is verbonden aan het Antwerpse kunstencentrum De Singel als curator. De voorbije jaren maakte hij o.a. Le Sacre du Printemps en The Goldberg Variations (samen met Platform-K). Op zijn 18de had Michiel al in 5 jongerenvoorstellingen van fABULEUS gedanst en er 4 eigen creaties gemaakt. Paradise Now (1968-2018), dat Michiel in 2018 voor fABULEUS maakte, werd onthaald als één van de meest opwindende dansvoorstellingen van dat jaar.
Erfgename Ellie Andrews (Claudette Colbert) is tegen de wil van haar vader gehuwd met piloot en fortuinzoeker King Wesley. Ze wordt door haar vader meegesleurd op zijn jacht, maar springt overboord en neemt de bus terug naar haar echtgenoot. Op de bus botst ze op reporter Peter Warne (Clark Gable). Hij ziet in haar verhaal de opportuniteit om terug aan de bak te komen als reporter. Hij laat haar geen keuze: of ze zetten de reis samen verder of hij laat haar vader weten waar ze is. Hoe dan ook krijgt Peter wat (hij denkt) dat hij wilt… een sensationeel artikel.
Frank Capra regisseerde met IT HAPPENED ONE NIGHT wat later gezien zou worden als een van de eerste screwball comedies. Een spervuur aan dialogen, madcap heldin en onwillige held. De film werd een groot box-office succes voor Columbia Pictures, tot dan toe een kleine studio. En filmsterren Clark Gable en Claudette Colbert werden voor de shoot van de film uitgeleend door hun eigen studio (MGM). De film won de 5 grote Oscars voor Beste Regisseur, Acteur, Actrice, Adaptatie en Beste Productie.
Filmstudio COLUMBIA PICTURES viert zijn 100-jarige bestaan. Om dit te vieren vertonen we vier klassiekers van een van de belangrijkste studio's binnen het studiosysteem.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Heiress Ellie Andrews (Claudette Colbert) has married pilot and fortune hunter King Wesley against her father’s wishes. Her father abducts her on his yacht, but Ellie jumps overboard and takes the bus back to her husband. On the bus, she bumps into reporter Peter Warne (Clark Gable). He sees her story as an opportunity for a scoop. He leaves her a choice: either they take the rest of the trip together, or he’ll let her father know of her whereabouts. In any case, Peter will get out of it what he (thinks) he wants… a sensational article.
With IT HAPPENED ONE NIGHT, Frank Capra directed what would later be considered one of the first screwball comedies. Rapid-fire dialogues, a madcap heroine and an unwilling hero. The film became a big box office hit for Columbia Pictures, which was only one of the smaller studios then. For the shoot, movie stars Clark Gable and Claudette Colbert were loaned to Columbia by their own studio (MGM). The film won the 5 biggest Academy Awards for Best Director, Actor, Actress, Adaptation and Best Production.
Film studio COLUMBIA PICTURES celebrates its 100th anniversary. To celebrate, we screen four classics of one of the most important studios of the studio system.
In Austin, Texas rijden vriendinnen Julia, Arlene en Shanna naar een bar om Julia’s verjaardag te vieren. Daar ontmoeten ze de gehavende, voormalige stuntman Mike (Kurt Russell). Na een vreemde interactie met de man, vertrekken de vriendinnen naar een weekendhuisje. Onderweg worden ze opgewacht door Mike en zijn “death proof” stuntauto. Veertien maanden later stalkt Mike drie andere vrouwen, Abernathy (Rosaria Dawson), Zoë (Zoë Bell) en Kim (Tracie Thoms). Maar zij bijten van zich af. “Moo, motherfucker, moo!”
DEATH PROOF werd uitgebracht als deel van GRINDHOUSE, een double feature in combinatie met Robert Rodriguez’ PLANET TERROR. Een van de hoofdrollen wordt vertolkt door stuntvrouw Zoë Bell, die de stunts van Uma Thurman in de KILL BILL-films uitvoerde. Tarantino was zo onder de indruk van haar kunnen dat hij de rol speciaal voor haar schreef. Ook in deze film doet Bell haar stunts zelf.
Om DEATH PROOF de look en feel te geven van een echte grindhouse film – low budget, horror, slasher exploitation films – liet Tarantino de filmrollen fysiek bekrassen.
De film wordt vertoond op 35mm, met dank aan CINEMATEK!
Deze film is onderdeel van ons programma (S)HEROES, waarmee we vrouwelijke actiehelden doorheen de filmgeschiedenis in de schijnwerper zetten.
In Austin, Texas, friends Julia, Arlene and Shanna drive to a bar to celebrate Julia’s birthday. There, they meet the scarred, former stuntman Mike (Kurt Russell). After a strange interaction with the man, the friends leave for a weekend away. On the way, they’re awaited by Mike and his “death proof” stunt car. Fourteen months later, Mike stalks three other women, Abernathy (Rosaria Dawson), Zoë (Zoë Bell) and Kim (Tracie Thoms). But they fight back. “Moo, motherfucker, moo!”
DEATH PROOF was first released as a part of GRINDHOUSE, a double feature in combination with Robert Rodriguez’ PLANET TERROR. One of the main parts is played by stuntwoman Zoë Bell, who performed the stunts for Uma Thurman in the KILL BILL movies. Tarantino was so impressed with her that he wrote the part especially for her. Bell performs all of her stunts herself in this movie as well.
To give DEATH PROOF the look and feel of a real grindhouse film – low budget, horror, slasher exploitation films – Tarantino had the film physically scratched.
The film will be screened on 35mm, courtesy of CINEMATEK!
This is part of our programme (S)HEROES, which puts the spotlight on female action heroes throughout film history.
